Navigatie
de voorplecht
louter proza
louter poëzie
liaisons
nostalgie
Dankbaar
Uitgelogd
Huishoudelijk
5 oktober 2005
Advertentieboer webstats4u, voorheen nedstat, kan de vinketering krijgen. Vanaf vandaag verdwijnt deze teller, de bezoekcijfers zijn bewaard voor het nageslacht en voortaan tellen we verder met Awstats. Koffiebonnen kunt u ophalen bij Tante Miep.
Woensdag, 13 Februari 2008
Mirca (10, 11 & 12)
Na de landing begonnen we te denken aan een toekomst, hoe uiteenlopend de visies daarop ook waren. Daar we ons niet op overleving hoefden in te stellen - de Saurus voorzag in alles wat we nodig hadden, en ook Mirca was vruchtbaar en gul - hadden we de tijd om politiek-filosofische discussies te voeren.
door Vincent Nemo Zo gaan we wel erg rap door Mirca heen, natuurlijk. Maar het is weer een genoegen om te lezen, kapitein!
Yep, mooi verhaal, gaat u zo voort
Zijn de bibliotheekmedia in Vlaanderen nog niet voorzien van een RFID-chip? En waarom heeft de bibliotheek in het verhaal geen beschikking over uitleen- en innameautomaten?
Dit is een prettige lengte, zo met 3 hoofdstukken achter elkaar.
Ik lees het niet. Ik vind de titel niet uitnodigend genoeg. Had er beter iets van kunnen maken als: Ik breng mijn buren soep.
Of: Schermutseling bij nacht.
Of: bloeddiarree is van alle tijden. Hebben de Vult misschien met de dood van Koen te maken?
Geen fluit.
Jammer.
Eigenlijk ga ik daar niet verder op in. Maar als jij toch een vervolg schrijft, kun je zijn dood in de schoenen van de Vult proberen schuiven. Tenminste als ze schoenen dragen, daar ben ik ook niet op in gegaan.
Ze dragen laarzen. Hele vuige laarzen.
Vuighe kaplaarzen! Kaplaarzen! Echte rubberen kaplaarzen!
Nee, geen rubber. Ze zijn gemaakt van Bolghleer.
Althans, de mannen. De vrouwen [Vultva’s] dragen meestal Gnoertsandalen.
Zo’n vulva met sandalen, dat is geen zicht.
Het went na een tijdje.
Gelukkig viel er wat te googelen: =begint Mirca steeds meer te waarderen= Gisteren zag ik de film Tian bian yl duo yun van Tsai Ming LLang. Met oa Lee Kang Sheng, Chen Shiang Chyl, Lu Yi Ching en Lee Kang Sheng.
Ik loop al teveel achter dus ik geloof jullie gewoon op je woord.
Ik zag gisteren de film Oriental Dream -Clockwork Orange Lesbian Edition, met Yukari Tsukisaki, Kaoruko Wakaba, Kano, Haru, Mari Saitou en Yuuka Hanaizumi.
Die ken ik niet. Ik heb hier wel Clockwork Orange van Kubrick. Altijd emotioneel zo’n afscheid. Ik ruik de lente al.
Ik ruik het rottend lijk van de zwarte rat op zolder.
Had u hem maar te eten moeten geven..
Oh zeker Eliv, klikt u maar op de link. Ik zeg dat Chinezen rare jomgens zijn. En rare meisjes.
Het is natuurlijk maar net wat je gewend bent. Met eten enzo. Een ontmoeting in het park. Maandag. Weeral.
Ja, iedere week opnieuw. Dat houdt maar niet op.
Nou, daar valt over te twisten. Ik heb verhalen gehoord over o.a. een duizendjarige vrederijk, danwel armageddon, danwel het algehele einde der tijden, al dan niet veroorzaakt door totale verbranding danwel bevriezing van onze klont opgehard magma. U gaat er dus van uit dat er zonder mensen geen tijd bestaat. Ik weet niet of dat zo is. Maar er over praten zou dan niet meer kunnen, dat is waar.
Tijd bestaat nog wel. Maar bij gebrek aan zon, aarde en bijbehorende omwenteling denk ik wel dat het concept ‘dag’ behoorlijk onder druk komt te staan. Allemaal goed en wel, die dagen van de week en de onderverdeling in van alles en nog wat (7 dagen, 52 weken, menstruatie), maar dat zit ‘m toch vooral in de zon en de maan. Dus als die uit gaan, zijn de belangrijkste handvatten voor de registratie van tijd wel een beetje uit beeld. Ik ben blij dat ik er niet draaierig van word, van al dat draaien.
we draaien 1666 kilometer per uur bij de evenaar, en nul kilometer per uur bij de pool. Ergens moet er een snelheid zijn, waarop je net zo hard kunt fietsen als de aarde draait. Wat het precieze doel daarvan is, is me niet helemaal duidelijk, maar toch.
Lijkt me lastig fietsen. Ik heb het uitgerekend en de positie bepaald. Zelfs met een fikse training en een bijpassende mountainbike zal het zeer moeilijk worden. Ook gezien de weersomstandigheden. En de zee. Enzo.
Wandelsnelheid dan?
Oei, ben er wee.
Dat werd tijd..
het slijk der aarde
Met drieëntwintig waren we toen, acht vrouwen, twaalf mannen en drie kinderen. Onder ons was er een die op Aarde godsdienstleraar was geweest, Koen. Via de verhalen van Jacob had ik een hekel aan hem gekregen, een afkeer die ik bij onze eerste ontmoeting ook bevestigd zag. Het was niet alleen mijn afkeer voor religie, er was iets aan die man dat mij er toe bracht hem grondig te wantrouwen, en na een tijd zelfs te verachten. Koen wou een kerk op Mirca bouwen, en een school waarin de kinderen godsdienstonderricht zouden krijgen. Uiteraard was ik niet tegen de bouw van een school, maar een kerk en godsdienstlessen waren in mijn visie uitgesloten. Dergelijk proselitisme konden we missen als kiespijn. Koen had echter een aantal van ons voor zijn zaak kunnen winnen.
Koen had drie trouwe volgelingen. Swa, die hem overal gedachteloos volgde en bevestigend knikte bij elk woord dat hij sprak, als was hij de Messias zelve. Serge, die het trauma dat hij op Aarde had opgelopen niet had kunnen verwerken, en sindsdien radeloos op zoek was naar een ultieme verklaring en zingeving voor al het leed dat hem was aangedaan. En Martha, een vrouw van eind de veertig, die over het verlies van man en kinderen trachtte te geraken. Zij meende in Koen een nieuwe liefde, een nieuw begin gevonden te hebben. Ik denk dat Martha niet veel op had met zijn kruistocht, maar ze hield van hem en steunde hem in alles wat hij deed of zei. Koen maakte daar gretig gebruik van. Hij probeerde via zijn volgelingen tweestrijd te zaaien. Zelf maakte hij zijn handen niet vuil. Hij trok zich terug in de woning die hij speciaal had laten optrekken op een aantal kilometer afstand van de Saurus. Het is op die plek dat we later het dorp zouden bouwen.
Op een middag was Reno aan het uitleggen hoe hij een satellietsysteem ontwikkeld had. Dit zou er voor zorgen dat we ruim op tijd gewaarschuwd werden bij een eventuele komst van de Vult, of een andere dreiging. Reno werd in het midden van zijn uitleg onderbroken door luid gejammer. Het was Swa, die in paniek kwam aanrennen. Koen was uit zijn woning verdwenen, en Swa had hem nergens kunnen vinden. Niemand was geschokt door dit nieuws, en we zouden onze conversatie gewoon hebben verder gezet, als Swa niet was blijven jammeren. Met tegenzin organiseerde Reno een zoekactie in de nabije omgeving van de woning van Koen. Een urenlange zoektocht leverde niets op. We wilden onze inspanningen staken, toen Bart, een van de kinderen, kwam aangerend en zei dat hij iets in het meer had zien drijven.
"Een godsgeschenk," fluisterde Jacob in mijn oor, toen we het levenloze lichaam van Koen uit het meer visten. "Deus ex machina," probeerde hij nog eens toen ik niet reageerde. Al was ik niet bedroefd om de dood van Koen, toch kon ik me bij de aanblik van zijn lijk niet anders dan ontredderd voelen. Niemand heeft ooit kunnen achterhalen onder welke omstandigheden Koen de dood vond. Officieel houden we het er bij dat Koen gestruikeld is, en in het meer is gevallen, waarbij hij zijn hoofd aan een steen stootte en verdronk.
Stipt kwart voor negen stap ik de bibliotheek binnen. Mijn collega Geoffrey ververst net de filter van het koffieapparaat.
"Het is weer Mircadag vandaag. Ben je er klaar voor Daniël?" zegt hij lachend.
De tijd gaat traag. Het is opvallend rustig, de rayons zijn leeg. Er zijn maar twee of drie klanten in de bibliotheek.
Naarmate half elf nadert word ik onrustig. Ik houd de klok boven de toegangsdeur in de gaten, terwijl ik me van mijn taken tracht te kwijten. Geoffrey komt fluitend langs gewandeld met zijn karretje vol boeken. Hij knipoogt.
Ik grijns. Het karretje piept luid.
"Het is een oude soldaat," zegt een oudere man, die zijn boeken op de balie legt.
Ik kijk hem niet-begrijpend aan. De man knikt naar het piepende karretje.
"Ja, dat karretje gaat al een eeuwigheid mee," zeg ik vriendelijk.
"Er zijn veel mensen ziek," gaat de man verder terwijl ik zijn boeken inscan. "Mijn buurvrouw, mijn overbuur... Er zijn veel zieken in mijn straat."
"Dat zal het weer zijn, te warm is ook niet goed," zeg ik, terwijl ik de barcode van een boek afkuis met een stofdoekje.
De man knikt.
"Ik ben gelukkig nog gezond. Ik breng mijn buren soep. Vroeger deed mijn moeder dat altijd als er buren ziek waren. Dan bracht ze soep.
Mijn moeder hielp de mensen in de straat. We kenden ook iedereen bij naam. Nu kennen de mensen elkaar niet meer. Er is niemand die nog soep brengt. Ze zeggen dat de tijden veranderen. Maar de tijden zijn enorm veranderd."
"De tijden veranderen en wij veranderen met hen," mompel ik.
De oude man kijkt met blauwe waterige ogen naar mijn borstkas, ofwel kijkt hij er dwars doorheen.
"Augustinus," zeg ik wat verlegen.
De oude man pruilt met zijn lip, zoals oude mensen met een kunstgebit dat doen.
"Als je ziek bent heb je graag dat iemand je wat soep brengt."
"Van een soepje knapt een mens op, dat is zo," zeg ik.
"Het is niet meer zoals vroeger," zegt de man treurig.
"Dat is waar. Zo, hier zijn de boeken. Tot ziens hoor!" Ik geef de man zijn stapeltje boeken.
"Ja, tot ziens meneer," zegt hij.
De man wandelt langzaam naar de uitgang. Ik vraag me af hoe erg de tijden veranderd zijn. Ik kan het me alleszins niet voorstellen dat mijn buren me soep zouden brengen als ik ziek ben. Ik heb ze liever niet over de vloer. Zeker niet als ik ziek ben. Ik ken mijn buren niet eens bij naam. Het liefst zou ik geen buren hebben. De muren van mijn appartement zijn te dun om de dagelijkse geluiden buiten te houden. Ik stoor me vooral aan mijn Marokkaanse buren. Waarom praten die mensen zo luid in dat rochelende taaltje van ze? Ik houd van stilte. Maar stilte is iets wat je zelfs in een kleine stad als deze niet vindt, tenzij je met je oren onder water in een badkuip ligt. In bad kom ik tot rust. Als kind dook ik altijd naar de bodem van het zwembad, omdat het daar zo stil en geborgen is. Nu ga ik niet meer naar het zwembad. Er zijn van die dingen die je plots niet meer doet, zonder grondige reden.
Kwart voor elf. Mirca is er nog altijd niet. Verschillende noodscenario's spelen door mijn hoofd. Zal ik de school bellen? Zal ik het ziekenhuis bellen? Ik heb de hoorn van de telefoon al in mijn hand, wanneer ik me bedenk. Het is waar dat Mirca al anderhalf jaar elke week naar de bibliotheek komt, maar dat is een gewoonte waar ze om welke reden dan ook van kan afwijken. Om meteen het ergste te gaan veronderstellen zou niet rationeel zijn. En ik ben een rationeel persoon. Irrationele handelingen zijn voor mensen van bedenkelijk allooi. Ik leg de hoorn terug in de haak en kijk nerveus naar de inkomdeur.
Ik neem de hoorn opnieuw van de haak en bel Jacob op.
"Hallo?"
"Jacob, het is Daniël. Stoor ik?"
"Nope, ik heb de leerlingen net aan het programmeren gezet. What's up?
"Mirca is er niet. Weet jij misschien waar ze is?"
"Ze is ook niet op school. Ik geloof dat er iemand ziek is in haar familie. Het is die tijd van het jaar blijkbaar, zeker een kwart van de leerlingen zijn thuis gebleven, en diegenen die wel op school zijn klagen van hoofdpijn."
"Een klant vertelde me daarstraks ook al dat er veel zieken zijn. Een griepepidemie misschien?"
"Kan zijn."
"We're still on for Friday?"
"Jip, kom maar langs rond zeven, ik zorg voor het eten!"
"Frietjes?" zeg ik lacherig.
"You'll see. Ik moet nu gaan, er is er hier eentje aan't knoeien. Tot vrijdag."
"Vrijdag."
Als er een griepepidemie heerst, is het best mogelijk dat haar grootmoeder ziek geworden is. Mirca kennende heeft ze alles laten vallen om het arme mens te verzorgen. Mirca is iemand die de buren soep zou brengen. De tijden zijn misschien veranderd, maar er zit nog altijd veel goeds in de mensen, en in Mirca meer dan in anderen.
Post-it
Zelf schrijven 7
bromde Adriana (URL) om 11:24 (op Woensdag, 13 Februari 2008)
bromde grtshgfcu6g8 om 11:58 (op Woensdag, 13 Februari 2008)
bromde bicat om 13:36 (op Woensdag, 13 Februari 2008)
bromde Spencer Brandsen () om 14:14 (op Woensdag, 13 Februari 2008)
bromde L* om 15:13 (op Woensdag, 13 Februari 2008)
bromde bicat om 15:27 (op Woensdag, 13 Februari 2008)
Het is een (Vlaams) Limburgse bibliotheek. Naar het schijnt zijn ze daar een beetje achter.
bromde Kapitein Nemo om 17:09 (op Woensdag, 13 Februari 2008)
bromde Spencer Brandsen () om 20:20 (op Woensdag, 13 Februari 2008)
bromde Kapitein Nemo om 21:05 (op Woensdag, 13 Februari 2008)
bromde Spencer Brandsen () om 21:13 (op Woensdag, 13 Februari 2008)
bromde Kapitein Nemo om 21:28 (op Woensdag, 13 Februari 2008)
bromde Spencer Brandsen () om 23:07 (op Woensdag, 13 Februari 2008)
bromde Kapitein Nemo om 12:13 (op Donderdag, 14 Februari 2008)
bromde Spencer Brandsen () om 12:19 (op Donderdag, 14 Februari 2008)
bromde Spencer Brandsen () om 16:52 (op Donderdag, 14 Februari 2008)
bromde Kapitein Nemo om 17:54 (op Donderdag, 14 Februari 2008)
bromde Spencer Brandsen () om 19:14 (op Donderdag, 14 Februari 2008)
Proselitisme slaat op het proberen bekeren van mensen naar je eigen mening, meestal slaat dit dan op je geloof. Het woord is oorspronkelijk afgeleid van het Griekse voorvoegsel ‘pros’ (naar, in de richting van) en het werkwoord ‘erchomai’ (ik kom). Leuk om op te merken is dat proselitisme volgens de Griekse grondwet verboden is. In het Nieuwe Testament bedoelde men met een proseliet iemand die zich had bekeerd tot het Joodse geloof. Hoewel het woord proselitisme oorspronkelijk verbonden was met het Christendom, wordt het ook gebruikt om te verwijzen naar de pogingen van andere religies om mensen tot hun overtuigingen te bekeren of, bij uitbreiding, zelfs om te verwijzen naar elke poging om mensen te overtuigen van een ander standpunt, of het nu een religieus standpunt is of niet. Vandaag de dag wordt het woord proselitisme eerder negatief opgevat.
bromde Lennard om 19:16 (op Donderdag, 14 Februari 2008)
Overigens, de associatie met zuurkoolflamoes met overdwars geparkeerde Birckenstock is niet van de lucht.
bromde Eliv om 22:09 (op Donderdag, 14 Februari 2008)
bromde Spencer Brandsen () om 22:33 (op Donderdag, 14 Februari 2008)
bromde CiNNeR () (URL) om 00:49 (op Vrijdag, 15 Februari 2008)
bromde Kapitein Nemo om 12:10 (op Vrijdag, 15 Februari 2008)
De gewone, niet lesbische, versie dus.
Tian Bian Yl Duo Yun kan ik slechts beperkt aanbevelen. Je hebt wel eens van die dagen dat je alles veel te positief inziet en dat je iets nodig hebt om de euforie wat te dempen. Dan is Tian Bian Yi Duo Yun heel geschikt. Of als je min of meer van plan bent om je op te hangen, maar de knoop niet definitief durft door te hakken. In zo’n geval trekt Tian Bian Yi Duo Yun je gegarandeerd over de streep. Het slot is trouwens wel sterk.
bromde Spencer Brandsen () om 12:53 (op Vrijdag, 15 Februari 2008)
:: trekt faeces door ::
bromde Aarsema om 13:52 (op Vrijdag, 15 Februari 2008)
bromde Spencer Brandsen () om 23:34 (op Vrijdag, 15 Februari 2008)
bromde kapitein Nemo om 19:13 (op Zaterdag, 16 Februari 2008)
bromde Spencer Brandsen () om 20:03 (op Zaterdag, 16 Februari 2008)
bromde Aarsema (URL) om 14:45 (op Zondag, 17 Februari 2008)
∗ snijdt nog een plakje gerookte zwerver af ∗
bromde Hoof (URL) om 20:06 (op Zondag, 17 Februari 2008)
Ons op een bankje koesterend in de eerste voorjaarszon worden we aangesproken door een man van een jaar of 70 in een rood trainings-
pak. Slecht gebit, al tijden niet naar de kapper geweest. Een zwerver
en/of alcoholist? Hij vraagt of hij even aan ons mag snuffelen want hij is namelijk een hond. En laatst heeft hij een boete van 50 Euro moeten betalen omdat hij tegen een boom piste. 50 Euro! Of wij dat ook niet belachelijk vonden. Want die honden mogen overàl pissen en schijten en laatst had er 1 op zijn schoen gepoept. En geplast. En toen hij daarna kwaad werd op de eigenaar had deze hem gezegd dat hij niet zo’n hoop drukte moest maken. Of wij de heer Groenteman van de dierentuin kenden? Nee, die kenden we niet. Nou, die meneer had 2 jonge pantertjes bij hem geinstalleerd, Ali en Baba geheten, die hij met de fles groot bracht. Hij ging nu naar huis om ze te voeren. Met negerinnemelk. Want daar groeiden ze het best van.
.
bromde Spencer Brandsen () om 20:21 (op Zondag, 17 Februari 2008)
bromde Kapitein Nemo om 12:25 (op Maandag, 18 Februari 2008)
bromde Spencer Brandsen () om 13:37 (op Maandag, 18 Februari 2008)
Dan hoor je niemand meer over maandag.
bromde Hoof (URL) om 13:47 (op Maandag, 18 Februari 2008)
bromde Spencer Brandsen () om 14:12 (op Maandag, 18 Februari 2008)
Daarom vind ik het ook nooit erg dat het maandag is. Ben al lang blij dat de boel nog draait.
bromde Hoof om 15:16 (op Maandag, 18 Februari 2008)
bromde Kapitein Nemo om 18:20 (op Maandag, 18 Februari 2008)
bromde grtsdzsyd6 om 18:44 (op Maandag, 18 Februari 2008)
bromde Lennard om 18:53 (op Maandag, 18 Februari 2008)
bromde grtsxyu6df om 19:30 (op Maandag, 18 Februari 2008)
bromde bicat om 10:00 (op Dinsdag, 19 Februari 2008)
bromde Spencer Brandsen () om 10:17 (op Dinsdag, 19 Februari 2008)
Holle retoriek
"Aarsema, dan komen de tachtigerjaren puberale streeptinten van de
eerste kabeltv binnen op mijn kolkende oogbollen als de tube mayonaise
leeggeknepen in in een onderzoekende puberkringspier . Vage opgedroogde
veegklodderstrepen op de dikke zware afstandsbediening die het allang
niet meer doet. Bolle schermen versterken de aplastische rondingen.
Antennes nog met coax en zaad in een sok, geurend naar kamille gemengd
met nat speculaas.
Jong zijn is zo mooi…"
"Zit je achter het meest nieuwe en hipste technologische apparaat van deze eeuw, kom je op een stukje internet over columns schrijven. En dat is nu exact wat ik zocht! Soms zoek je iets, en kan je het niet vinden. Maar nu wel! Ik zoek iets om mijn Nederlandse woordenschat in te verwerken. En dan zoek je, en zoek je, en dan VIND je!
Soms zoek je iets anders. En dan vind je het niet. Mannen, of vrouwen, pennen, papier, boeken, bekers of boodschappen, je vind het soms niet.
Maar nu heb ik het gevonden!
Groetjes Lieke"
(Lieke, Zelf een column schrijven)
"Daarom is bicat een lichtje, een vuurtoren voor de verloren lopende dolenden.
Want dat er velen op de dool. Een gevolg van zich onbestemd, zonder nuttig doel, afgevlakt en weinig bijzonder voelen maar misschien nog meer eengevolg van het vluchten voor deze zelfrealisatie, deze pijn van een ziel zonder importantie niet te hoeven voelen. En daar compensatie middelen voor zoeken en aangboden krijgen. Drugs, sex met dieren, sex met kinderen die geen leeftijd meer nodig schijnen te hebben, autorijden, schoeisel, weblogs, gangbangs, sport, wat al niet. Als het maar lijkt dat je vooral bezig bent. Al is het nietszeggend en immoreel, al is het bellenblazen met je mond dicht of een kraak zetten en minister zijn.
En dan is er bicat..aus blaue hinein zu uns gezogen, zonder eigenaren of aandeelhouders die stakingen uitlokken, zonder stompzinnig geleuter, nee, de magie van de fantasie, de fictie en de nederlandse taal aan de macht.
Een baken van troost, een zwoele geur vlak voor het slapen gaan, een enorme uitzinnige stapel draadjesvlees met dampende jus, een romance achter het frietkot, scooters en mobieltjes, vogels die hun eigen lied zingen, de eigen partituur kennen en geen regisseur of dirigent nodig hebben, de horror en thrill. Dat wat onbewust en ondergronds en ook van het leven zelf is. En niet wordt voorgeschreven door de krant, de tv, radio, politiek, banken en verzekeraars, speculanten die denken met 'de echte waarheid' om te gaan. Nee, ik ben geen echt schrijver maar wel groot fan van het schaarse bicat talent."
(Peter Novecento, Haagsche Post)
"Schuimbekkend van woede las ik de met een danige onverschilligheid
geschreven colums betreffend de holocaust en Auschwitz. De flarden teksten
vol schrijffouten en loze beweringen, getuigen van weinig historisch besef
maar vooral een respectloze attitude jegens miljoenen slachtoffers. Vandaar
mijn bijdrage met het verzoek de richtlijnen als opgesteld in de bijlage te
respecteren en in acht te nemen.
vr groet
dhr. Papen"
(Daniël Papen, via email)
"Diep geroerd, met geknepen stembanden, omvloerste oogleden, brandend maagzuur en kloppende roede (het is tenslotte 5
december) mocht ik uw fraaie stuk proza over mijn getroebleerde netvlies laten glijden...
De woorden vertalen zich moeiteloos in zielsetsende beelden.
Dank!"
(bromde Zielknijper, 5 december 2005)
"Geachte heer,
Mag ik u verzoeken het plaatje van de te jonge dame van uw site te verwijderen. Er zijn namelijk nog al wat mensen die dit niet lollig vinden. Diverse klaag e-mails over gehad. Mag ik u er op attenderen dat het hier om Kinderporno gaat en de wetgever daar meer dan 4 jaar gevangenisstraf op heeft gezet. Ik ga ervan uit dat het om een misvertstand gaat, als moderator.
Met vriendelijke groet.
Sociale Jeugd- en Zedenpolitie te Amsterdam
Commerciele zaken
020-5592585"
(i030142@planet.nl, 14 december 2004)
"Schitterend verwoord dat artikel over Clarence. Liep jaren met een missie, aan de voetballiefhebbers (niet de kenners) proberen uit te leggen dat Abe en Piet beter zijn dan het orakel uit betondorp. Was onbegonnen werk. Het klootjesvolk adoreert Ellen van Langen, Geesink en Rieu, en vinden mevrouw Blankers, Ruska en Roby lakatos maar niks, ze weten waarschijnlijk niet eens wie het zijn. Toen Keizer stopte heb ik jaren niet meer gekeken. Toen zag ik die Fin en een paar jaren later een Surinamer met een Nederlands paspoort (Had die Fin er ook maar een gehad). Ja en dan begint het heilige vuur weer te branden. Deze twee zijn tactisch en technisch het beste wat er op Nederlandse velden heeft rondgelopen (wat ik in mijn leven heb gezien). Keizer had niks met voetbal te maken, dat was ballet,kunst, en soms als het niet belangrijk was helemaal niks .En Abe ken ik van wat beelden, maar als je naar de verhalen over hem luistert hoef je de verteller maar in de ogen te kijken en herken je meteen de kenners uit die tijd."
(via mail, 23 oktober 2005)
"pedante snikkels, komen kut te kort. Webloggen is niet voor mietjes maar ook niet voor stoere geile binken, webloggen is namelijk een fenomeen, een spookbeeld voor blinden die zich vergapen aan de wijde wereld van het internet om zichzelf te ontmoeten, een monologue interieur te voeren en dan de echo terughoren, het internet dat een wonder is wat een dom irrationeel fenomeen is. Echt iets voor pedante snikkels en kale kutten die niet neuken maar wel in elkaars nek willen hijgen en tijd teveel hebben. Ik zou er helemaal niet aan beginnen en beroemd en rijk ben ik al, zegt het liefje. Ik heb de grootste en zij heeft de lekkerste en we verdoen de tijd liever in elkaar verstrengeld dan te vergooien op zo’n vervuilde weblogmarkt. Mot je alweer email beantwoorden enzo, in je vrije tijd, be je gek. Opzoute, stik dur maar in, Goossens, kijk maar uit dat ze niet vreemdgaan terwijl jij al die poen verdient, sneue wolf, ouwe rukker, voordat je het in de gaten hebt sta je een verschrikkelijk stinkend goedje op je scrotum te smeren terwijl je staat te huilen omdat je zo belazerd bent terwijl je het alleen maar goed bedoeld, voor ons allebei schatje, weetje, heerlijk met vakantie strax, saampjes, maar vanavond moet ik werken snappie, centjes verdienen mot pappie, kijk niet zo beteuterd, je wilt helemal niet naar de Lidl, je wilt daar nooit gezien worden zei je, nou dan. Nou tot strax dan, he ?"
(nove, 12 oktober 2005)
"Bicat.net, dat is toch die achterlijke webstek voor rukkende, boerende en altijd bezopen kerels? Dat zielige pathetische zooitje ongeregeldheden dat uitgebraakte hersenkwak probeert te verkopen als prozadrek? Natte winden, dikke drollen, kleverige onduidelijkheden? Slurptrekkende draaigorgels, voorhuidjogging avant la lettre en berensgrote buikglijers?" (Jeremias Schubbenrug, in Nova, 4 oktober 2005)
Reageerziekte
"Op een vrolijke dag toen ik aan mijn, voor al 11 jaar, allerbeste vriendin de liefde heb verklaard en binnen luttele seconden de meest euforische gevoelens door mijn ziel heen flitsten typte een verslag van school begon k te typen en dit kwam tevoorschijn op het samengeperste hoopje uitwerpselen wat ik beschouw als mijn laptop, want zoals velen het niet slecht zou doen als zij dit beseften is bezit enkel een illusie.
Conclusie & nawoord
Niet alleen symbolen hebben invloed op ons doen en denken, de manier waarop ieder mens zichzelf ziet en andere zegt meer over die persoon dan over anderen. Elk mens gaat zijn eigen weg, en het is jammer dat er uit commerciële geldzucht zoveel miscommunicatie ontstaat tussen mensen. Welk mens is beter, het mens dat genadeloos elke, in zijn ogen misdadiger, ritueel vermoord, of die mens die de opdracht geeft om onbewuste signalen stuurt via reclamespotjes en zo het materialisme hoger prijst dan het gevoel om bewust van jezelf en je daden te zijn? Draait het dan uiteindelijk allemaal om geld?
De een vermoord mensen die hun hele leven anderen pijn doen, en de ander roept het gevoel op dat er niets beter is dan nike schoenen in combinatie met een stoere jack met een bontkraag, dat gedoe met die bontkragen id volgens mijn theorie gebaseerd op het paringsgedrag van leeuwen, hoe groter en mooier de manen, des te meer aanzien ze hebben en kans op leiderschap en hoe meer kans ze hebben dat hun genen worden doorgegeven ;).
Door niet te realiseren waar je mee bezig bent, of niet wie, maar wát je eigenlijk bent, ontstaat er miscommunicatie en disharmonie in de maatschappij. Opgaan in de massa kan leiden tot afgunst en afkeer van het geloof in jezelf en in anderen.
En ik wens hierbij balkenende en zijn hele tweede kamer heel veel succes met het oplossen van de “problemen” hier in Nederland, want zo schieten we geen reet op.
Oja, en een gelukkig Nieuwjaar!
Zondag 7 januari 2007, Frank Hooijer"
(Frank Hooijer, 7 Januari 2007)
"Ik had het allemaal al wel eens meegemaakt en niets was mij te dol geweest: eonisme, vice anglais, flaggelatie, ja zelfs koprofagie. Ik was dan ook met graagte ingegaan op de omineus-priapische woorden en lubrieke blikken die "Ellen" tijdens ons gezamelijk consumeren eerder die avond op mij had gericht. Toen we, media nox, eenmaal in haar slaapkamer waren aangekomen, gaf zij steeds minder blijk van doorgaans aan haar toegeschreven mesquinerie. Integendeel,loodzwaar en onvermijdelijk hing het veile sneukelen in de lucht. Binnen no time was de vloer dan ook bezaaid met exuvieën en toonde zij mij haar zinnenprikkelende Junonische leest. Na intiem pidjetten en enige orogenitale schermutselingen (waarbij brod noch javelijn werd ontzien),sloegen wij serieus aan het procreëren. Cunnus en Curacaoënaar leken
welhaast voor elkaar geschapen. Hoewel haar defloratie al enige tijd terug had plaatsgevonden, pandoerden wij als nooit tevoren, daarmee verschillende tenesmen bewerkstelligend. Het is maar goed dat haar echtgenoot van deze sluikmin nooit wat heeft gemerkt..."
(TiTo, mei 2006)
"Schrijf eens over vrouwen en hun plek of plaats in de allesverterende zakenoorlogen.
Want als er stereotype mannen met diep verborgen schaamtegevoelens over hun potentie problemen en erectiestoornis (taboe naturlijk) dan is dat manifest in hun 'vlucht vooruit' in de freudiaanse wapencultuur. Elke geweerloop, elke zwaardere tank is een gestileerd erectiel apparaat vol dodelijke munitie opgepomnt met miljoenen kogels in een spurt naar het doel wat als lustsymboliek een 'lilith' in een duizelige extase zou moeten brengen want zo 'is de kracht van het leger'. Stoere mannen die eerst de vrouwen opgeilen, dan met hun duwtje in de rug erop los gaan om 'de vijand te onthoofden'. Ik als watje moet altijd vreselijk lachen om die serieuze gezichten die de mannen politici en militairen bij hun gepiep, gezeur en gezeik en hun broodnodige verklaringen trekken.
U, als warmbloedige heterovrouw zal zich wezenloos kunnen uitleven 'tussen de hitsige Jantjes'.
Ik stel voor dat u zich een voorstelling maakt over de gang van zaken in de nachten op zo'n nomadenkamp met satellietvererbindingen in de maanloze nachten van de nieuwe woestijnen die worden ontgonnen, namens u en mij, natuurlijk, vanzelf, juist, nee, uiteraard.
Het mag ook wel een andere uiterst vervelende erectiestoornis gaan, de ejaculatie praecox.
Dat gaat dan vast over de linkse oppositie, denk ik dan, kunt u het fijn neutraal houden.
U bent toch op alle kaasmarkten thuis, hard op weg om zich te bekwamen in een genre waar sex met hoofdletters geschreven moet worden. Vooral de sex benadrukken, Lilith. Veel gore geile, harde, wrede sexscenes, met blinddoeken, kidnap, politiehandboeien, touwen en katrollen, gedwongen masturbatie tussen mannen, tussen vrouwen, scarring en kaalscheren en tot huilens toe dat gepomp met dildo's en dat monotone gezoem van vibratoren sfeervol brengen. Vooral geluiden en kleuren beschrijven, daar ben ik gek op."
(Peter Novecento)
"Is er iemand in de zaal die nog wil doneren aan een zielige arme homosexueuele neger met een onbeschrijflijke ziekte zwaargelovig te dom om te leren of te schijten die bovendien een oog mist en denkt dat de duivel soep in een blik stopt want hoe komt het er anders in en tegelijkertijd vreselijk gebukt gaat onder de laatste Tsunami of de vrees daarvoor want zijn geitenoog gaf vanmorgen onheil aan? Of anderszins zijn hypocriete tot op het bot zwarte geweten schoon wil kopen voor een luchtig schijntje of nóg liever zichzelf onsterfelijk wil maken over het lijk van een ander? Nee? Eénmaal? Andermaal? OK, dan ben ik ook pleite en met Marnix mee naar dat gruwelijk dure restaurant. Bovendien is het al na zessen en sta ik in de baas z'n tijd de wereld te redden en zo heb de cao dat nooit bedoeld. Howdoe en de mazzel. "
(Hein Buffelruft, 28 dec 2005)
"De liefde is groots, ze breekt zonder haar gebit te gebruiken door elke granieten kop heen, verzwakt de wil en maakt elke stoere kerel tot een week omhulsel, een schaduw van zichzelf, een brabbelend luierkind, elke vent verandert van binnenuit en geweldloos door haar rijke zegeningen. Je krijgt een rijpe korstkaas als huid en een hart van vloeibaar goud. Verpletterend is ze en zij, de liefde, de warme zomerse, niet de winterharde en verbitterde tak dus, zit nog steeds vol met geheimen waar niemand de sleutel van kan vinden. Mysterieus is ze, als de ondergrondse geheimzinnige dictatuur van wereldwijde, alomvattende bekabeling waarlangs dagelijks kilometers gecodeerde data tussen de continenten flitsen. De liefde is een tectonishe plaat die schuurt en krast en gangen boort voor lavastromen van vleselijkheid en voedzame sappen die op geen enkele dieet mag ontbreken. Daarom is ze schaars.
Tot slot..we heben allemaal een gat van onderen, onthou dat. "
(Nove, relatietherapeut, 3 dec 2005)
"Thanks!
Voor de eerlijke en ijskoude bieren vooraf om de ergste dorst te lessen na een lange en vermoeiende reis. En de Champage daarna in gelukkig niet van die zuinige hoeveelheden maar gewoon ruim bemeten pullen.
Dank ook voor de wonderschone oester die in zijn natuurlijke habitat beschermd en koel lag te wezen toegedekt met een warme dekentje bosui-liefde en een tikje Tabasco-ondeugd onder die deken.
Dank voor de kleinste en schattigste St. Jacobsoesters die ik proefde in Balsamicostroop. Eerbied voor de kort aangebrade en met ontbijtkoek gestoofde kwartel. Ik proefde een tint Orange Marmalade hoewel je zei dat het er niet in zat. Ik hou het erop dat de chefkok zijn geheimen heeft en, hoe hooggeëerd zijn publiek ook mag zijn, ál zijn details zullen ze nooit te horen krijgen.
Met liefde deed ik mijn sommeliertaken en het ‘kut-sommelier’ omdat ik de glazen niet tot de nok vulde, neem ik op de koop toe.
Onder de indruk was ik van je tzatziki met shrimp en rode grapefruit. Zoet en zuur zoals Bitter & Sweet zoals het leven zelf zoals harmonie zo mooi kan zijn.
Ook onder de indruk was ik van je zeewolf met tomatenchutney. Een rode knipoog op een licht in de boter aangezet visje zoals de boter bij de vis behoort te zijn.
Je bewees jezelf door met het produkt mee te koken en de zeeduivel vochtig te houden en over te laten lopen in het bedje van zuurkool omrand door koele en volle crême fraiche en slechts gestopt door mosterd. Het zal mijn gebrek aan woordenschat zijn geweest deze poëtische beleving van samenstelling aan mijn disgenoot heer Visser uit te leggen, aan de wijn waarin het beestje zwom heeft het niet gelegen.
Emotioneel werd ik bij het aangezicht van mijn vrouw in jouw open keuken, verliefd op de chefkok die zijn konijntje aan de haak had geslagen. Uit het konijnengezin weggetrokken, de zuigelingen achtergelaten en deskundig ontdaan van fluffy flaporen en prachtig gevild en daarna één minuutje aangebraden in de volle boter. Ach, je zei het nog, ‘nog even in de oven en gekeken hoe lang’ in antwoord op de vraag hóe lang dan, zoals Sebastiaan Bach ook vindt dat de piano zichzelf speelt. U zij geprezen met bijzondere gaven, maar het zal mijn eenvoudige ziel zijn die het zo ziet.
De ingekookte fond een tikje gezoet nog niet eens meegerekend evenals de witte bonen-truffelpuree en rode kool met vijgen die in een restaurant van naam de kaart had kunnen aanvoeren.
Jammer dat je er niet bij was met de kaas. Het zal de tol van de roem zijn geweest of de spanning van het koken op zulk een hoog nivo. Het siert de man die ook gewoon maar een mens van Vleesch & Bloed is gebleven. Het was uit de kunst hoe wij genoten van een walnoot uit Frankrijk gekraakt op de wals van braakgeluiden die wij van boven hoorden komen. Waarschijnlijk was je druk doende in de homard-naire.
Het dessert ben ik kwijt evenals het betoog dat ik hield, maar dat was ik toen al kwijt. Het betoog hou je van mij tegoed. Ik zal het je vertellen als ik de liefde verklaar aan mijn vrouw zoals jij gisteren de keuken in het algemeen en ons in het bijzonder de liefde verklaarde. "
(Kiers de Maison, 27 november 2005)
"Ach, heer bicat, nu we het over eten en drinken hebben. Ik kan u te allen tijde aanraden, maar toch vooral in de herfst, van de ganzenlever te proeven. Zoekt u daarbij een zo eenvoudig mogelijk bewerkte ganzenlever, dus geen paté, niets met geconfijte uien of anderszins toevoegingen.
U wilt ganzenlever proeven die met de hand is schoongemaakt door een oud boerenvrouwtje die hooguit peper, zout en wat cognac toevoegde en daarna op 70 graden in de oven met de deur op een kier de lever zachtjes liet warm worden. Niet smelten, want dan scheidt het vet van de lever en bent u uw produkt kwijt. Nee, u wilt de lever verwarmen zodat lever, peprer, zout en cognac een geheel gaan vormen. Dat wat u wilt proeven is de waarheid en niets anders dan de waarheid.
Slaat u overigens wel in grote hoeveelheden in, niets zo erg als aan het einde te moeten constateren dat u nog wel wat had gelust. Nee, met veel dingen is het zo dat we nèt even meer moeten eten dan ons lief is. Nèt dat decadente punt van overdaad aantikken.
Schenkt u daarbij een Gewürztraminer en bij voorkeur hoe ouder hoe beter en liever nog een Grand Cru dan een gewone. Maar als u dan toch uit wilt pakken dan komt u niet heen om de Tokay Pinot Gris.
Daarbij geserveerd met warm en geroosterd brioche brood."
(Harrie Stamper, 23 oktober 2005)
"Of die klassieke Suske & Wiske (het was nummer 78 als ik het goed heb): De Kakkende Kakkerlakken, die aflevering waarin Tante Sidonia in haar keuken te maken heeft met een steeds groter wordende populatie kakkerlakken, die voortdurend alles onderschijten, niet in de laatste plaats de biefstuk met friet die Tante speciaal voor Lambik had gebakken, tot grote woede van onze favoriete zeshaarder, die gelijk een spuitbus pakt en erop los begint te spuiten, dit tot groot enthousiasme van zowel Suske als Wiske, die duchtig beginnen mee te spuiten (we hebben het hier duidelijk over de periode waarin Suske en Wiske nog net zo milieubewust waren als George W. Bush die zijn privejet vanuit Kyoto liet terugvliegen naar zijn range in Texas omdat ie z'n favoriete cowboy-hoed was vergeten), maar in de spuitbus van Lambik blijkt een goedje te zitten dat er voor zorgt dat de kakkerlakken de volgende dag het formaat van een jong paard hebben (professor Barabas had een lege spuitbus gebruikt om zijn nieuwe groei-middel te testen en vergeetachtig als hij was, had hij het bij Tanta Sidonia laten liggen, puur uit teleustelling, want ook na gebruik van het groeimiddel had Tante Sidonia de professor uitgelachen toen hij zijn broek naar beneden deed), afijn, nu de kakkerlakken gegroeid zijn, schijten ze nog harder met als gevolg dat tante Sidonia, Lambik, Suske en Wiske hun huis worden uitgescheten, waarna ze Jerommeke erbij halen, wiens enige bijdrage een ENORME scheet is, gelukkig komt professor Barabas eraan met een grote smile op z'n mombakkes en een nog grotere bobbel in de broek die, zo zal even later blijken, amper in staat is de steeds groter wordende penis van Barabas te verhullen met als gevolg dat Tante Sidonia, gek van geilheid, zich op professor Barabas stort die vrijwel onmiddellijk klaarkomt en bovenop een van de reuzekakkerlakken kwakt die dan weer vrijwel onmiddelijk in elkaar krimpt en in het niets oplost, waarna ook Lambik en Suske en Jerommeke hun apparaat bewerken met het groeimiddel, zodat ze de volgende dag, onder de stimulerende leiding van Tante Sidonia en Wiske, de kakkerlakken dood masturberen. Knipoog Wiske. Einde."
(Max J. Molovich, 23 Augustus 2005)
"De vergelijking ‘vleesetend’ en ‘vrouw’ is een natte wensdroom. Het is veelbetekende symboliek dat er aan vegetarische mutaties man/vrouw/ hermafrodiet wordt gewerkt door de wetenschappelijke elite. Weten zij soms meer? Staat ons Armageddon te wachten ? De finale segregratie, het schisma van de sexen en de ondergang van hun zondige sexueel verkeer als geheime wapen om de wereldbevolking eindelijk zonder oorlogen te kunnen reguleren ? Reincarneren in een plantaardig bestaan in een potje aarde van robotformaties die miljoenen grijze racks van vruchtdragende en geurige planten produceren onder uiterst secure en berekende condities , zonder vrij zon of maanlicht, zonder zicht of gehoor, zonder tastzin, zonder geluid van wind en zee."
(nove, 6 Juni 2005)
Zelfbeschouwing
"Een man van middelbare leeftijd, beet je te dik, beetje te morsig. Baardje of sik wellicht. En witte schilfertjes sieren zijn gelaat. Hij rookt en hij drinkt, maar in tegenstelling tot wat hij ons graag wil doen geloven, niet teveel. Hij is een ambtenaar, schaaltje 9. verder een liefhebbende vader die zijn frustratie over het uitblijvende en waarschijnlijk nooit meer komende grootse leven heeft verruild voor een soort van komisch cynisme. Hij neemt het niemand kwalijk behalve misschien soms zichzelf, maar dan alleen na een Westmalle Tripel te veel. Hartstochtelijk supporter van NAC of een andere club ten zuiden van de grote rivieren, want dat hij een Brabander is moet haast wel. Zo stel ik mij Kiers voor, maar wellicht is het wel gewoon die homofiele Indo die bij Serudang de lege borden ophaalt..who knows.."
(Andy Möller, Gelsenkirchen)
"Het is vast een meteroloog, een weermenneke met een gesmoorde sexualiteit, eentje met een enorm taboe. Een vrijgezelle biologieleraar met verlatingsangst kan ook. Zo'n eenzaam type die nog steeds bij zijn moeder woont en al jaren lesgeeft in het basisonderwijs. Zo'n anonieme 13 inhetdozijnman die spaarzaam leeft, de piepers schilt en de afwas doet, zo eentje die op de middagwandeling met het hondje van moeders vanachter de krant bij een speeltuin of in het park naar stoeiende of voetballende jochies kijkt en de pijn verzwijgt. Een masochist die het taboe koestert.
Zo'n kleffe smeerlap van een potentiele serieverkrachter met banden in een hechte kerkgemeenschap waarop moeders zo trots is omdat hij naast het lesgeven ook nog als hobby het locale knapenkoor dirigeert. Zo eentje die maar beter melancholieke verhaaltjes moet blijven schrijven.
"
(Nove, 22/11/2005)
"Ach ja, leuk, schrijvers.
Beetje zo in je donkere hol aan de wereld knagen. Puur verongelijkt verdedigen van een door mede niet-aanwezigen geschapen superieure schertswereld. Lurken aan je pijp. Pijpen aan je lurk. Woorden in langgerekte nadenkzinnen omzetten. Protserige taalvlekjes. Huilerige holheden. Fletse vondsten. Massieve monomane monsters. Een zielige berg toevoegingen aan de duistere put die al veel te lang overstroomt door de gemankeerde bijdragen van nerveus krabbelende geesten met een ongepast gevoel van eeuwigheid.
Die sfeer.
Geef mij maar parkeerwachten.
"
(Marnix, 21/11/2005)
