[vorige bral: "Maanvogels (slot)"] [Huiswaarts] [volgende bral: "Rinus Michels"]

03/02/2005: "Niemand"

Hij speurde door de krochten van zijn geest, maar vond niet de helderheid om zijn gedachten te ordenen. Een redundantie aan ervaringen van deze dag had hem wezenloos gelaten, hij kon ze niet verwerken. Niet dat er vandaag iets bijzonders was voorgevallen. Hij had gewoon een wandelingetje gemaakt, was door de winkelstraat gelopen. De aanwezigheid van honderden mensen had hem danig uitgeput.

Hij keek uit het raam van op de vierde verdieping van zijn appartementje in de Voerstraat. Het was al middernacht geweest en de straatlampen verspreidden een flauw, dansend licht dat amorfe schaduwen wierp op het glinsterende asfalt. Het regende weer. Dunne stroompjes water vertroebelden zijn uitzicht. Hij schonk zich nog een glaasje goedkope wijn in en ging terug in de vaalbruine leunstoel zitten die nog van zijn grootvader was geweest. De lichten waren gedimd zodat het binnen al net zo schemerig was als buiten. Hij zuchtte. Zijn ogen waren rood doorlopen. Dunne zwarte haren bekleedden futloos zijn witte schedel. Zijn hele houding straalde iets lusteloos uit, zijn blik was leeg. Hij was een niet onknappe man, bezat een goed geproportioneerd lichaam en een symmetrisch gezicht. Maar hij wist dat dit van weinig belang was. Uiterlijk kan belangrijk zijn voor iemand die toenadering zoekt tot anderen, maar hij zocht al lang geen toenadering meer. Hij kon zonder overdrijven zeggen dat hij niemand kende, met niemand enige band had. Zijn ouders waren al jaren overleden - het wegvallen van die onvoorwaardelijke relatie had hij als een eindeloze vrijheid ervaren - en vrienden had hij niet meer. Elk jaar viel de eenzaamheid hem echter zwaarder en wat hij eens voor vrijheid hield, werd een cel waar hij niet meer uit geraakte. Zijn denken beschreef een vicieuze cirkel; hij wist dit, maar kon er niets aan doen. Hij vroeg zich af hoe mensen hun werkelijkheid konden verdragen en wat voor werkelijkheid dat dan precies was. Wat voor vreemde wezens zijn wij toch, dacht hij. We creëren onze eigen werkelijkheid om er ons vervolgens aan te onderwerpen. Dat is toch absurd, dat is toch zinloos, maar onvermijdelijk.

Bewust vermeed hij elk contact met anderen en op het formele gesprekje met de kruidenier na lukte dat aardig. Het is wel zo dat zijn eenzaamheid hem kwelde, elke dag, elk uur van de dag, maar het was zijn overtuiging dat elk mens eenzaam was en dat eenzaamheid het best alleen kon worden verdragen. Contact met andere mensen stemde hem vroeger steeds treurig, omdat deze relaties nooit waren wat hij ervan verwachtte. Toch bleef het verlangen naar contact aan hem knagen en op onbewaakte momenten kon het hem meesleuren in een emotionele overvloed die hem half waanzinnig maakte. Vaak had hij dan dagen nodig om zich te herpakken. Hij goot het bodempje wijn dat nog in de fles zat in zijn glas. Hij geeuwde, keek op zijn horloge - drie uur. Hij nam een laatste slok en wankelde naar de badkamer. Hij werd getroffen door de somberheid van zijn reflectie in de grote ovale spiegel die boven de wasbak hing. Hij wrong zijn mondhoeken tot een grijns en knipoogde naar zijn dubbelganger. Hij bracht zijn gezicht tot vlak bij de spiegel en keek zichzelf strak aan. Zo bleef hij staan, tot de spiegel bijna volledig bewasemd was. Met zijn vingers schreef hij ‘HELP’, voelde zich belachelijk, en wiste het uit met een witte, pluizige handdoek. Stofdeeltjes bleven op de spiegel plakken. Hij begroef zijn gezicht in de handdoek, snoof de geur van vers wasgoed op en genoot van de rust die over hem kwam.

Elke avond poetste hij zorgvuldig zijn tanden. Zo zag hij zijn beeld, druk schrobbend met schuim aan de mondhoeken. Zie mij hier staan, zei hij. Is dit mijn leven? Zie wat een sukkel ik ben. Vol minachting staarde hij zichzelf aan. Jij brok zelfmedelijden! Wat sta je daar te grienen? Get a grip, man! Hij spoelde zijn mond, veegde zijn mondhoeken droog, deed het licht in de badkamer uit en begaf zich naar de slaapkamer. Toen hij het bed zag, besefte hij hoe moe hij was. Hij trok zijn kleren uit en hing ze over de rugleuning van de stoel die in de hoek van de kamer stond. Poedelnaakt kroop hij onder de dekens en viel vrijwel onmiddellijk in een onrustige slaap.

Het is donker rondom mij, ik zie enkel een aardepad dat oplicht. Ik ben niet alleen, ik voel de aanwezigheid van velen - zijn het er honderd, duizend, veel meer? Ze kijken naar mij, maar ik zie ze niet. Ik volg het pad dat zich voor mij uitstrekt en achter mij wordt opgeslokt door de duisternis. Ik geraak maar langzaam vooruit, mijn benen voelen zwaar. Ik voel hoe elke beweging geregistreerd wordt, ik wil roepen, maar er komt geen geluid. Stilte, duisternis, enkel het pad en een mechanische drang om het te volgen. Ik voel me ongemakkelijk. Lachen ze me uit? Waarom kijken ze naar mij en waarom zie ik hen niet? Wat is dat daar in de verte? Ik zie een gedaante op het pad, langzaam kom ik hem achterop. Hij beweegt moeizaam, hij lijkt ook het pad te volgen. Ik ben niet meer zo ver van hem verwijderd. Met uiterste krachtinspanningen versnel ik mijn pas. Ja, ik heb hem bijna ingehaald. Ik zie hem nu duidelijk, hij loopt een beetje gebogen. Hij moet al oud zijn. Nog een paar meter. Ik steek mijn armen uit en reik naar zijn schouders. Ik raak hem aan. Er gaat een schok door me heen, alles begint te draaien. De man is verdwenen. Ik voel me enorm zwak en merk dat ik wat gebogen loop. Wat gebeurt er? Ik zak door mijn knieën, happend naar lucht. Ik bekijk mijn handen, ze zijn gerimpeld als de handen van een oude man. Een steek in mijn hart, ik val voorover. Ik ben aan het sterven, dit is het einde. Ik voel hoe ik oplos, weggeveegd word. Waarom die stilte? Smekend kijk ik de duisternis in.

Hij werd met een schok wakker en merkte dat de deken klam was, vochtig van zijn zweet. Het klokje op zijn nachttafel gaf vier uur dertig aan. Een hele tijd bleef hij roerloos liggen tot de kilte van het bed hem onaangenaam werd. Hij stond op en plooide de deken open zodat het wat kon drogen. Wat nu? Versuft keek hij om zich heen. Zijn kamer leek in diepe slaap verzonken. Alles was stil. Op een ander moment zou hij het als vredig ervaren, maar nu leek de kamer hem doods. Een koude rilling kroop langs zijn rug. Hij ging naar de woonkamer en zette de convector aan die in het midden van de kamer stond. Hij ging op de grond zitten met zijn rug naar het apparaat en liet de warme lucht zijn bleke vel strelen. Hij merkte dat hij een erectie kreeg en schaamde zich over de lage drempel van opwinding die zijn lichaam bereikt had. Hij bekeek zijn lid dat bijna zijn navel raakte en kreeg medelijden met het trillende verlangen waarmee het hem aanstaarde. Zijn medelijden maakte echter spoedig plaats voor walging en zijn opwinding verschrompelde gestaag. Hij stond op en liep naar het raam. Het regende niet meer. Hij kon geen enkele beweging registreren. De straat was leeg, zijn straat, de Voerstraat. De nacht was van niemand. Zijn walging van daareven was al weer verdwenen en had plaatsgemaakt voor een ander, onbestemd gevoel. Zijn bewustzijn versmolt met het straatbeeld, wachtend tot het licht de rust zou komen verstoren. Zo, al staande met zijn hoofd tegen het raam, dommelde hij in.

Toen hij wakker werd was het al klaarlichte dag. Hij schrok op door het hoornsignaal van een voorbijrazende auto. Zijn pupillen krompen schuw ineen en hij kneep zijn ogen samen, verrast door het licht. Hij ging weg van het raam, zich bewust van zijn naaktheid. Hij slofte naar de eetkamer, schakelde de koffiezet aan en ging aan de tafel zitten. Aan de stoel hing een geruit hemd dat hij daar enkele dagen geleden gehangen had. Hij sloeg het om zich heen. Hij bekeek zijn bovenbenen, die verbazend dik leken doordat het vlees platgedrukt werd op de stoel, en grinnikte. Als ontbijt volstaat een kop koffie, overlegde hij, maar wat zal ik deze middag eten? Ik loop dadelijk wel aan bij de kruidenier, dan beslis ik ter plaatse wel.

De kruidenier was een onbelangrijke figuur in zijn leven, een kalende man van middelbare leeftijd. Hun relatie was louter instrumenteel. Hij had honger, de kruidenier had eten. Meer was er niet nodig. Hij wist niets van de kruidenier. Het kon hem ook niet veel schelen. Ondertussen was de koffie doorgelopen. De koffiezet reutelde een laatste maal en kwam met een zucht tot stilte. Hij stond op en schonk zich een kopje in. Een kop koffie in de ochtend, zei hij plechtig. Een wolkje melk om het zwart te breken. Een lepeltje suiker tegen de bitterheid. Soms voel ik mij als koffie. Slurpend nam hij een eerste slokje. Hij moest moeite doen om een smaak te kunnen onderscheiden. De bruine vloeistof had een activerende werking op zijn darmen, en een beetje tegen zijn zin - hij zat net zo ontspannen - begaf hij zich naar de badkamer. Hij deed de bril van het toilet omlaag en zette zich. Voor de tweede keer die dag schaamde hij zich voor zijn eigen lichaam. Hij veegde zich snel schoon en ging terug naar de keuken. Zijn koffie was ondertussen lauw geworden, het laatste beetje goot hij door de afvoer en hij zette de kop op het aanrecht. Hij ging opnieuw aan tafel zitten en nam de notebook en pen die daar altijd klaarlagen in het geval hij weer de neiging voelde iets neer te kribbelen. Hij schreef.

Eenzame dagen, eenzame nachten. Elk jaar weer, keer op keer. Uren blijven duren tot tijd niet langer van belang is en ik rust in gebladerte dat me verteert. Telkens weer herhaalt zich mijn verhaal dat speelt in een verlaten zaal, geprojecteerd op een versleten doek, geel van stank en dank van een onvoltooid verleden.

Hij herlas wat hij geschreven had, schudde zijn hoofd met een ontevreden grimas en ging opnieuw naar de badkamer.

De warme stralen die uit de douchekop kwamen, deden hem goed en hij kreunde tevreden. De vermoeidheid werd langzaam van zijn lichaam gespoeld. Hij veegde de laatste restjes slaap uit zijn ooghoeken en begon een liedje te neuriën uit zijn jeugdjaren. Hij was net 16 geworden. Hij zag haar die eerste septemberdag. De warmte van de zomervakantie hing nog in de lucht. Met een onbehaaglijk gevoel dat altijd met verandering leek gepaard te gaan was hij door de schoolpoort gewandeld. Toen had hij haar voor het eerst gezien. Ze was niet onknap, maar voor hem was zij het mooiste dat hij ooit had gezien. Ze zat een jaar lager. Elke speeltijd speurde hij de speelplaats af tot hij haar gevonden had. Dan verloor hij haar niet meer uit het oog. Als ze hem betrapte, wendde hij verlegen de blik af. Hij schreef haar lange brieven waarin hij zich steeds weer verontschuldigde voor zijn dwaasheid, zijn liefde voor haar. Ook verzekerde hij haar telkens dat ze niet moest terugschrijven, dat hij wel begreep dat ze zich met zoiets niet kon bezighouden. Ze schreef hem nooit terug. Hij hield van haar, onvoorwaardelijk, en hij was ervan overtuigd dat het zijn hele leven zo zou zijn. Maar toen kwam het verlangen. De pijn nestelde zich in zijn jonge lichaam. Het was niet meer voldoende om alleen in gedachten bij haar te zijn. Hij wilde haar bezitten. Van dat moment af begon hij zich tegen zijn liefde te verzetten, want ze maakte hem niet langer gelukkig. Liefde werd lijden, een verscheurende pijn in zijn borst, een zeurende jeuk in zijn onderlijf.

Hij draaide de kraan dicht en greep naar de handdoek die naast de douchecabine hing. Hij begon zich droog te wrijven en volgde zijn eigen bewegingen, op zoek naar een patroon. Hij begon met zijn hoofd, zijn borst, zijn armen, zijn rug, dan verder naar beneden, zijn geslacht en zijn billen in een soort dubbele beweging, zijn benen en ten slotte zijn voeten. Hij vroeg zich af of hij het zo altijd deed. Hij kleedde zich aan, droogde zijn haar en ging terug de woonkamer in. Door het raam zag hij dat het hectische ritme van de dag de Voerstraat weer ten volle in zijn greep had. Hij keek op zijn horloge - tien uur acht. Hij zuchtte diep en ging naar de hal, deed zijn schoenen aan, nam zijn vest en ging naar buiten. Hij sloot de deur en begon aan de afdaling. Er was geen lift in het gebouw en was er wel een, dan ging hij nog met de trap. Hij had een hekel aan die metalen kooien.

Er viel geen leven te bespeuren in de trappenhal. Hij kende de andere bewoners niet. Af en toe ontmoette hij wel eens iemand op de gang. Dan knikte hij altijd vriendelijk, waarbij hij soms een goedendag of goedenavond murmelde, maar hij had zijn blik nog nooit lang genoeg op de gezichten laten rusten om hen te herkennen. Hij kon het straatlawaai al horen toen hij van het laatste verdiep afdaalde. Hij opende de buitendeur en werd opgeslokt door het stadsleven.Met grote passen liep hij over het trottoir, zijn hoofd naar beneden gericht. Regelmatig moest hij zijn tempo aanpassen en mensen langs links of rechts voorbijgaan. Af en toe keek hij eens op, nieuwsgierig de mensen bespiedend. Hij vond het tegennatuurlijk, onwezenlijk bijna om door de straten te wandelen. Een wereld gecreëerd door mensen zoals hij, zijn soort, en toch had hij er geen voeling mee. Hij bezat geen gevoel van verbondenheid, geen instinctieve identificatie met mensen. Hij stak het plein over. Een oude vrouw voerde broodkruimels aan een troep duiven. Hij liep haar voorbij terwijl hij met zijn blik haar bewegingen volgde. Ze lette niet op hem. Het gekir van de hongerige vogels nam haar volledig in beslag. Ze verspreidde de kruimels met ruime bewegingen zodat alle beestjes konden meepikken. Voor hem liep een jong koppeltje, waarvan de man een buggy voortduwde. Hij haalde hen langs rechts in en keek even in de buggy. Een gezwollen roze gezichtje met dichtgeknepen ogen stak boven het blauwe dekentje uit. Wat moet het raar aanvoelen om een kind te hebben, dacht hij. Hij liep verder, maar bleef met zijn gedachten bij het gezinnetje. Zij zijn een verbintenis aangegaan met het leven, dacht hij. Nu is de dood hun ergste vijand. Hij was nooit een verbintenis aangegaan met het leven. Hij beeldde zich in dat hij op sterven lag in een witte, steriele ziekenhuiskamer. Hij vroeg zich af of hij wanhopig zou zijn, of hij zich in alle doodsangsten aan het leven zou vastklampen. Hij dacht van niet. Als je van iemand hield, ging je van het leven houden en dat was iets wat hij absoluut wilde vermijden. Hij wist dat hij ooit zou sterven en wilde niet aan het leven hechten - de angst om te sterven zou ondraaglijk zijn. Als kind had hij geweigerd een dier in zijn hart te sluiten zodat het hem niet zou raken wanneer het stierf. Zo beschermde hij zichzelf tegen onnodig lijden. Later had hij deze houding ook naar mensen uitgebreid.

De kruidenier was zakken aardappelen aan het verslepen toen hij de winkel binnenstapte. ‘Morgen!’ riep de kruidenier hem toe. Hij knikte met een kleine glimlach rond zijn mondhoeken en liep naar de achterkant van de winkel waar de bereide maaltijden lagen. Twee minuten later stapte hij al weer naar buiten met een zakje waar het logo van de kruidenier op gedrukt stond in zijn hand. Nu pas rook hij de lente, zag hij het heldere zonlicht, voelde dat het warm langs zijn wangen streek. Hij voelde hoe zijn lichaam ontspande. Het gekir van de duiven, die nog steeds druk bezig waren het resterende brood op te pikken, ontroerde hem. Hij voelde plots een enorme liefde voor de oude vrouw die met een lege broodzak toezicht hield op het eetfestijn. De ochtend kreeg iets geweldig sensueels en het leek wel alsof alles rondom erop gericht was zijn zintuigen te bevredigen. Hij besloot een kleine omweg te maken en door het park te lopen. Hij hoopte dat er niet te veel volk was en dat zijn bank bij het vijvertje vrij was.

Zijn plekje was beschikbaar. Hij kwam hier regelmatig. Hij kon uren zitten mijmeren terwijl hij naar het wateroppervlak staarde. Hij zette zich op de oude houten bank die kreunde onder zijn gewicht en legde het zakje van de kruidenier naast zich neer. Het duurde een tijd alvorens hij een comfortabele positie gevonden had. Hij deed zijn benen uit elkaar en voelde hoe zijn ballen zich dankbaar uit hun hachelijke situatie bevrijdden. In deze ontspannen toestand kreeg hij zijn tweede erectie van die dag. Hij schaamde zich dit keer niet en schoof zijn onderbroek wat opzij zodat zijn lid ongestoord tot volle was kon komen. Wel zorgde hij ervoor dat zijn vest elk reliëf in zijn broek bedekte. Zo voorzichtig was hij wel. 'Alles wordt mooi ontward in de eenvoud van een orgasme', prevelde hij.

Reedsch...56 toevoegingen...

Moe gescrolled voor de dag om kwart over acht. Nu nog sneeuw scheppen en dan een bak snert.

bromde Kiers om 08:17 AM (op 02-03-2005)

Met Hemaworst.

Goedemorgen, trouwens.

bromde Eduardo om 09:19 AM (op 02-03-2005)

Heer Nemo, complimenten! Al heeft u zich duidelijk laten inspireren door J.J. Voskuil, met name het "zich zetten" op het toilet was een weggever....

bromde king om 10:39 AM (op 02-03-2005)

Erh... op zich gaat dit nergens heen, hè?

bromde Marnix om 10:49 AM (op 02-03-2005)

Hela, was die saaie pief niet op vakantie?

bromde dreadloki om 10:59 AM (op 02-03-2005)

Dit is die andere saaie pief. Die gaat pas als Roemer terug is.

bromde Lennard om 11:06 AM (op 02-03-2005)

alfjkddd ddddddddd dddddd fffffkwijlvubbb bbbbbbbbbbbbbb bbbbbbbbbb bbb

* is voorover in slaap gevallen *

bromde Hoof om 11:24 AM (op 02-03-2005)

Het nut van slapen:

Slapen is gezond. Wie minder dan vier uur per nacht slaapt, leeft minder lang, zo blijkt uit onderzoek. Toch is het frappant dat we eens in de 24 uur door ons lichaam worden gedwongen om een cyclus van verminderd bewustzijn door te maken. We zijn enkele uren ‘weg van de wereld’. En dat terwijl dit voor lichamelijke ontspanning geen vereiste is. Waarom dan toch dat slapen? Hoogleraar Gerard Kerkhof van de Universiteit van Amsterdam ziet het verwerken van alle indrukken die we overdag opdoen als de belangrijkste functie van slapen. “Het is te vergelijken met een computer,” legt hij uit. “Die indrukken worden ’s nachts gerubriceerd en opgeslagen als structurele veranderingen in de zenuwuiteinden van onze hersencellen. Als je mensen selectief berooft van hun diepe slaap, dus de eerste anderhalf tot drie uur, dan heeft dat een onmiddellijk effect op hun hersenfunctie. Ze lijden aan concentratieverlies, stemmingswisselingen, het immuunsysteem functioneert minder.” Langdurig slaapgebrek kan leiden tot persoonlijkheidstoornissen. Er is zelfs een verband met depressie, aldus Kerkhof.

Geen dank beste Hoof, slaapt u zacht!

bromde Vincent Nemo om 11:53 AM (op 02-03-2005)

* schrikt wakker *

Hé, een nieuw verhaal! Dat ga ik eens lekker lezen!

bromde Hoof om 01:01 PM (op 02-03-2005)

Wat een fraai verhaal, heer Nemo! Beetje kort alleen. Volgende keer wat meer details graag.

bromde Adriana om 01:52 PM (op 02-03-2005)

Eigenlijk ben ik een tijdreiziger op missie om het Nederlandse volk dood te vervelen zodat Vlaanderen het grondgebied in 2036 kan annexeren.

*wrijft zich verkneukelend in de handen*

bromde Vincent Nemo om 01:59 PM (op 02-03-2005)

Kiers, is het nu wel of niet dit weekend?

• 6 maart Australië
• 20 maart Maleisië
• 3 april Bahrein
• 24 april San Marino
• 8 mei Spanje
• 22 mei Monaco
• 29 mei Europa
• 12 juni Canada
• 19 juni Verenigde Staten
• 3 juli Frankrijk
• 10 juli Groot-Brittannië
• 24 juli Duitsland
• 31 juli 31 Hongarije
• 21 augustus Turkije
• 4 september 4 Italië
• 11 september België
• 25 september Brazilië
• 9 oktober Japan
• 16 oktober China

bromde mack om 02:22 PM (op 02-03-2005)

“Toch is het frappant”, schrijft heer Nemo hierboven, “dat we eens in de 24 uur door ons lichaam worden gedwongen om een cyclus van verminderd bewustzijn door te maken” Dat is inderdaad frappant. Maar nog frappanter is dat als ons lichaam geen weet heeft van dag en nacht (wanneer wij opgesloten zitten in een donker en vochtig keldertje bijvoorbeeld), wij cycli gaan maken van 25 uur.

Ik heb me vaak afgevraagd waarom de mens (die al sinds mensenheugenis op een planeet rondloopt waar een etmaal 24 uur duurt) zelf eigenlijk een biologisch etmaal van 25 uur heeft. En wat ik mij nog vaker heb afgevraagd is hoe je dat extra uurtje zou invullen, mocht een etmaal 25 uur duren. Zou je dan 1 uur extra slapen, of 1 uur extra wakker zijn, of zou je het precies door midden doen en een half uur langer slapen en een half uur langer wakker zijn? En weer een andere vraag is: kost een uur extra wakker zijn evenveel energie als dat een uur extra slapen oplevert? Aangezien een mens per dag langer wakker is dan slaapt, moet je aannemen dat slapen per uur meer energie oplevert dan dat wakker zijn per uur kost. Hetgeen de volgende conclusies oplevert:

1) Als men in een etmaal van 25 uur het extra uur gebruikt om wakker te zijn, dan zal men meer energie verbruiken dan in een etmaal van 24 uur. Dus hoeft de mens in een etmaal van 24 uur elke dag een uurtje minder energie te verbruiken, die gebruikt kan worden wanneer men eens extra lang wil nachtbraken of bijvoorbeeld een grizzlybeer moet verslaan, iets wat voornamelijk vroeger van belang was.

2) Als men het extra uurtje gebruikt om te slapen dan zal men juist meer energie opsparen. Hetgeen zou betekenen dat een mens in een 24 uurs etmaal gemiddeld meer energie opmaakt dan hij heeft, wat me onwaarschijnlijk lijkt.

3) De uitkomst is precies hetzelfde: in een 25 uurs etmaal zal de verhouding slaap/waak precies hetzelfde zijn.

Mijn voorkeur gaat uit naar uitleg nummer 1.

bromde Max om 02:35 PM (op 02-03-2005)

Wij zijn op aarde gezet door een buitenaardse soort van een planeet waar een etmaal 25 uur duurt. Daarom hebben we zo'n latent bioritme van 25 uur.

Een als een etmaal een uur langer zou duren dan zie ik wel wat er gebeurt. Ik gok op slapen.

bromde Lennard om 02:42 PM (op 02-03-2005)

Met 'wij' bedoelt u vast alle Nederlanders Lennard. Ik zie uw punt.
*neemt vergrootglas*
Inderdaad, ik zie uw punt.

bromde Vincent Nemo om 03:24 PM (op 02-03-2005)

Aha, tijd om de theorie over de "buitenaardse injectie" weer eens van stal te halen. Hoe anders kan ik mijn enorme penis verklaren?

bromde king om 03:32 PM (op 02-03-2005)

En wat te denken van de voorliefde voor afbeeldingen van verre sterrenstelseld die zich met grote regelmaat van ons meester maakt...

* richt kijker op heel klein sterretje *

bromde Hoof om 03:48 PM (op 02-03-2005)

Dear Cretins,

I have been an NTL customer since 9th July 2001, when I signed up for your 3-in-one deal for cable TV, cable modem, and telephone. During this three-month period I have encountered inadequacy of service which I had not previously considered possible, as well as ignorance and stupidity of monolithic proportions. Please allow me to provide specific details, so that you can either pursue your professional prerogative, and seek to rectify these difficulties - or more likely (I suspect) so that you can have some entertaining reading material as you while away the working day smoking B&H and drinking vendor-coffee on the bog in your office:

My initial installation was cancelled without warning, resulting in my spending an entire Saturday sitting on my fat arse waiting for your technician to arrive. When he did not arrive, I spent a further 57 minutes listening to your infuriating hold music, and the even more annoying Scottish robot woman telling me to look at your helpful website....HOW?

I alleviated the boredom by playing with my testicles for a few minutes - an activity at which you are no-doubt both familiar and highly adept. The rescheduled installation then took place some two weeks later, although the technician did forget to bring a number of vital tools - such as a drill-bit, and his cerebrum. Two weeks later, my cable modem had still not arrived. After 15 telephone calls over 4 weeks my modem arrived... six weeks after I had requested it, and begun to pay for it.

I estimate your internet server's downtime is roughly 35%... hours between about 6pm -midnight, Mon-Fri, and most of the weekend. I am still waiting for my telephone connection. I have made 9 calls on my mobile to your no-help line, and have been unhelpfully transferred to a variety of disinterested individuals, who are it seems also highly skilled bollock jugglers.

I have been informed that a telephone line is available (and someone
will call me back); that no telephone line is available (and someone will call me back); that I will be transferred to someone who knows whether or not a telephone line is available (and then been cut off); that I will be transferred to someone (and then been redirected to an answer machine informing me that your office is closed); that I will be transferred to someone and then been redirected to the irritating Scottish robot woman...and several other variations on this theme.

Doubtless you are no longer reading this letter, as you have at least a thousand other dissatisfied customers to ignore, and also another one of those crucially important testicle-moments to attend to. Frankly I don't care, it's far more satisfying as a customer to voice my frustration's in print than to shout them at your unending hold music. Forgive me, therefore, if I continue.

I thought BT were shit, that they had attained the holy piss-pot of god-awful customer relations, that no-one, anywhere, ever, could be more disinterested, less helpful or more obstructive to delivering service to their customers. That's why I chose NTL, and because, well, there isn't anyone else is there? How surprised I therefore was, when I discovered to my considerable dissatisfaction and disappointment what a useless shower of bastards you truly are. You are sputum-filled pieces of distended rectum incompetents of the highest order.

British Telecom - wankers though they are - shine like brilliant beacons of success, in the filthy puss-filled mire of your seemingly limitless inadequacy. Suffice to say that I have now given up on my futile and foolhardy quest to receive any kind of service from you. I suggest that you cease any potential future attempts to extort payment from me for the services which you have so pointedly and catastrophically failed to deliver - any such activity will be greeted initially with hilarity and disbelief quickly be replaced by derision, and even perhaps bemused rage. I enclose two small deposits, selected with great care from my cats litter tray, as an expression of my utter and complete contempt for both you and your pointless company. I sincerely hope that they have not become desiccated during transit - they were satisfyingly moist at the time of posting, and I would feel considerable disappointment if you did not experience both their rich aroma and delicate texture. Consider them the very embodiment of my feelings towards NTL, and its worthless employees.

Have a nice day - may it be the last in your miserable short life, you irritatingly incompetent and infuriatingly unhelpful bunch of twats.

bromde Kiers om 03:59 PM (op 02-03-2005)

Meanwhile, in the kitchen...



..Gina slides her onion/anchofish with sliced tomato pizza in the box.

bromde Kiers om 04:10 PM (op 02-03-2005)

Dit, uuhh, gaat dus over neuken?

bromde Sibyl om 04:13 PM (op 02-03-2005)

Nourtje = oeskieboeskie Appelsap rulezzz! me = appelsap zegt:
oessiej?
Lennard zegt:
Geweldig. Ik heb allemaal mensen op m'n lijstje gekregen die ik niet ken. Leuk hoor. Waar ken je mij van?
Nourtje = oeskieboeskie Appelsap rulezzz! me = appelsap zegt:
k ben nour-eddin
Lennard zegt:
En ik ben Lennard. Zeker ook mijn adres van Kelly gekregen?
Nourtje = oeskieboeskie Appelsap rulezzz! me = appelsap zegt:
nee van jou
Lennard zegt:
Hoe dan?
Lennard zegt:
Was ik weer dronken ofzo?
Nourtje = oeskieboeskie Appelsap rulezzz! me = appelsap zegt:
haha
Nourtje = oeskieboeskie Appelsap rulezzz! me = appelsap zegt:
hallo wakker k sit bij je in de klas
Nourtje = oeskieboeskie Appelsap rulezzz! me = appelsap zegt:
jij ben tog lennard naaktgeboren?
Lennard zegt:
Ja, ik ben naakt geboren.
Nourtje = oeskieboeskie Appelsap rulezzz! me = appelsap zegt:
maar da is tog je achternaam slimmerd
Lennard zegt:
Nee joh. Dat ben ik niet. Er is schijnbaar iemand die met mijn adres loopt te strooien.
Nourtje = oeskieboeskie Appelsap rulezzz! me = appelsap zegt:
op welke sgool sit je?
Lennard zegt:
Ik werk. Ik ben al een ouwe lul.
Nourtje = oeskieboeskie Appelsap rulezzz! me = appelsap zegt:
owkej
Nourtje = oeskieboeskie Appelsap rulezzz! me = appelsap zegt:
bah
Nourtje = oeskieboeskie Appelsap rulezzz! me = appelsap zegt:
woon je in zeeland?
Lennard zegt:
nope
Nourtje = oeskieboeskie Appelsap rulezzz! me = appelsap zegt:
ok
Nourtje = oeskieboeskie Appelsap rulezzz! me = appelsap zegt:
maar k ga weer s ej
Nourtje = oeskieboeskie Appelsap rulezzz! me = appelsap zegt:
doeidoei
Lennard zegt:
Ja doe maar.

bromde Lennard om 04:14 PM (op 02-03-2005)

ik ben bijna jarig joepyyyy zegt:
een mooie foto graag
Lennard zegt:
Ken jij Lennard Naaktgeboren?
ik ben bijna jarig joepyyyy zegt:
heb jij kelly geblokt
Lennard zegt:
nee, waarom/
ik ben bijna jarig joepyyyy zegt:
ja
ik ben bijna jarig joepyyyy zegt:
da ben hi
Lennard zegt:
Geweldig. (ik snap niet waar je het over hebt)
ik ben bijna jarig joepyyyy zegt:
jij vraagt toch of ik lennard naaktgebooren
ik ben bijna jarig joepyyyy zegt:
en ik seg ja da ben hi \
ik ben bijna jarig joepyyyy zegt:
da sech kelly
Lennard zegt:
Ik ben niet Lennard Naaktgeboren. Maar die bestaat wel geloof ik. En die deelt mijn e-mail adres uit aan iedereen. Vind ik niet erg hoor.
ik ben bijna jarig joepyyyy zegt:
oow ja or erg maar laat eens een foto sien van je
ik ben bijna jarig joepyyyy zegt:
een mooie
Lennard zegt:
Dat wil je niet. Ik ben een ouwe dikke man. Met een kale kop.
ik ben bijna jarig joepyyyy zegt:
plaessssssssssssssssssss
ik ben bijna jarig joepyyyy zegt:
wie is da
Lennard zegt:
Da's zomaar iemand van wie ik toevallig een foto op de pc heb staan.
Lennard zegt:
Ken je http://www.friet.web-log.nl
Lennard zegt:
Da's mijn site.
ik ben bijna jarig joepyyyy zegt:
geef die site nog is
Lennard zegt:
http://friet.web-log.nl
ik ben bijna jarig joepyyyy zegt:
mag ik een mooie foto van jou zien
Lennard zegt:
Wat moet je met mijn foto?
ik ben bijna jarig joepyyyy zegt:
ff kieke
Lennard zegt:
Hoe oud ben je en waar kom je vandaan?
ik ben bijna jarig joepyyyy zegt:
ik ben 12
Lennard zegt:
Dan mag je mij niet zien. Ik heb alleen maar naaktfoto's van mezelf.

bromde Lennard om 04:18 PM (op 02-03-2005)

Die appelsap is denk ik bedorven.
Sowww!

Dik ille shit, wat ik je brom!

bromde Hoof die bij de weg grote tijd rotst, ongeveer om 04:20 PM (op 02-03-2005)

Vergeet ik bijna de adressen te spammen:
eliza_poezie@hotmail.com
lordvergeta@hotmail.com

bromde Lennard om 04:21 PM (op 02-03-2005)

Leeftijden? Voor ik me er aan vergrijp. Verbaal natuurlijk, dat begrijpt een blinde.

bromde Kiers om 04:41 PM (op 02-03-2005)

Dat riekt naer kinderporno!

(minder saai, toegegeven)

bromde dreadloki om 04:42 PM (op 02-03-2005)

14 en 15, schat ik.

Dus dat mag geen bezwaar zijn.

bromde Hoof om 04:43 PM (op 02-03-2005)

God wat kan ik me toch opwinden over die ENORME taalverarming.

Nog een paar jaar en we kunnen alleen nog maar fonetisch lezen en schrijven.

*klapt vlijmscherp mes uit*

bromde Marnix om 05:02 PM (op 02-03-2005)

Toen ik eens au-pair was, was de vorige bewoonster aan ouderdom overleden en zo nu en dan kwam ze even "spoken". Ze liet porceleinen vazen op een plavuizen keukenvloer kletteren zonder dat de vazen braken. En de wekkerradio die in mijn kamer stond, de stekker uit het stopcontact en die géén batterijen bevatte, begon 's nachts een keer zomaar keihard te spelen (en joeg mij en mijn medebewoners de stuipen op het lijf ja). In mijn vorige huis "voelde" ik de eerste maanden dat ik er woonde regelmatig iemand om me heen. Het was of ik bespied werd terwijl ik me opmaakte. De buren vertelde me dat de vorige bewoner jong aan kanker was overleden en dat hij tijdens zijn leven erg spiritueel was geweest. Hij hield vaak séances op de zolder (waar ik nooit wilde komen omdat ik me er onprettig voelde) en de kamer waar ik me bespied voelde, bleek zijn oude slaapkamer te zijn.

Vandaag waagde ik mijn laatste poging om mijn eerste échte grote liefde A. via het internet te traceren. Twaalf jaar geleden is het inmiddels dat we elkaar voor het laatst spraken. Vandaag zit ik ziek thuis en probeer ik het opnieuw. Want ik ben zo benieuwd hoe het hem vergaan is na 1992. Heeft hij een vrouw? Kinderen? Staat hij nog steeds in vuur en vlam voor die trut waarvoor hij mij verliet? Hoe is het met zijn moeder en broer? Als ik zijn naam op Google intyp, krijg ik 195 resultaten voorgeschoteld. Als hij de mijne zou intypen, is het resultaat nul komma nul. Ik voel me zo rot.

En Simon le Bon van Duran Duran was mijn droomman, mijn stille liefde. Ik kocht alles wat los en vast zat van DD, bezocht hun concerten en Simon le Bon bleef mijn droomman, voor altijd. Dochterlief bekeek de videoclip dit weekend op tv, zag haar mama met glinsterende ogen naar het beeldscherm kijken.

bromde Kiers om 05:13 PM (op 02-03-2005)

Kan iemand mij vertellen wat die vrouwen hier steeds doen? Voor zo ver ik weet is dit een heren site.

bromde Bicat's autocorrector om 05:20 PM (op 02-03-2005)

Ja. Inderdaad!

Wijven zijn toch eigenlijk om schrijlings op te schijten, toch?
Of loeihard mee te neuken.

Waarvoor ze geen van allen OOIT geschikt voor zijn.
Dus. Wat moet dat hier?

bromde Hoof om 05:30 PM (op 02-03-2005)

Vincent, het gaat hier om V. Nemo's vlugschrift, verdulleme.

Simon Carmiggelt, daar dacht ik aan.
Broodje pate bij Ome Theo van het Koffiehuis en dan aan de genever in het park, uitgekakt en levensmoe, het vlees zien wegrotten van het lijf, aangevreten door een prille lentezon.

Zou zo'n man bekend zijn met de beladen term, ejaculatio preacox ?

bromde nove om 05:42 PM (op 02-03-2005)

J.B.O. - EJACULATIO PREACOX LYRICS

Ich geh ins Bett mit einer Frau,
doch wie das geht weiß ich nich so genau.
Ich seh nur einmal ihre Brust
und schon geht’s los mit dem ersten Schuss.

Ich komm! Ich komm! Ich komme! Ich komm!
Ich komm! Ich komm! Ich komme! Ich kam!
Ich komm! Ich komm! Ich komm! Ich komm!
Ich komm! Ich komm! Ich komm! Ich komm!
Und schon wieder bin ich erster!
Oh wie peinlich und jetzt schmerzt er!
Und die Frau wird immer böser,
denn er wird nicht wieder größer!
Ich bin fertig! Sie is sauer,
denn ich hab nich mehr die Power!

Ich hab schon ganz schön viel versucht,
doch langsam glaub ich er is verflucht!
Sobald ne Frau von fern ich seh,
schon geht mein Kitzmann in die Höh!

Ich komm! Ich komm! Ich komme! Ich komm!
Ich komm! Ich komm! Ich komme! Ich kam!
Ich komm! Ich komm! Ich komm! Ich komm!
Ich komm! Ich komm! Ich komm! Ich komm!
Und schon wieder bin ich erster!
Oh wie peinlich und jetzt schmerzt er!
Und die Frau wird immer böser,
denn er wird nicht wieder größer!
Ich bin fertig! Sie is sauer,
denn ich hab nich mehr die Power!

Ein guter Psychotherapeut hat mich geheilt,
oh wie mich das freut!
Jetzt klappt’s wenn ich dabei Musik hör,
mit einem Walkman ist das nicht schwer!

Ich kann’s! Ich kann’s! Ich kann’s! Ich kann’s!
Ich kann’s! Ich kann’s! Ich kann’s! Ich kann’s!
Ich kann’s! Jetzt klappt’s! Ich kann’s! Ich kann’s!
Ich kann’s! Der Nico, der kann es!
Und jetzt bin ich nie mehr erster!
Nie mehr fällt er! Nie mehr schmerzt er!
Und die Frauen sind begeistert,
weil er jede Stellung meistert!
Nur noch eines, das ist wichtig!
Nur mit einem Sound geht’s richtig!
Mit Nirvana! Mit Nirvana! Mit Nirvana! Mit Nirvana!
Mit Nirvana! Mit Nirvana! Mit Nirvana! Mit Nirvana!
Mit Nirvanaaaaaaaaaaaaaaaaa(repetent, red)

bromde Vincent Nemo om 06:01 PM (op 02-03-2005)

Geschmackvolles gesang aber leider nicht meiner afrodisica. Ich mochte anderes liebessound. Macht nichts, isst ja volkommen frei. Sei ein unbeschamter liebhaber, mit ihrer neu erfundenes gluvck.
Nur wegen meiner neugier, wass dreht man so in der Kuchen ?
Ach, auch Nirvana, es sol einmal anders wesen..

bromde nove om 06:27 PM (op 02-03-2005)

Theo en Thea begint ZO!!!!!!!

bromde Hoof om 06:56 PM (op 02-03-2005)

Ha, dank u, Hoof! Ik ga er eens een postje aan wijden. Maar niet vandaag.

Professor Zuurbekje! Woehahahahaha!

bromde Adriana om 07:16 PM (op 02-03-2005)

Met zijn vingers schreef hij ‘knallen’, voelde zich belachelijk, en wiste het uit met een witte, pluizige handdoek.

bromde Ome peet om 07:39 PM (op 02-03-2005)

ik merk het net
het sneeuwt
weg is het zwart

bromde deprosof om 08:32 PM (op 02-03-2005)

*rent als een dolle in de rondte*

Dreknek is terug! Dreknek is terug! Dreknek is terug! Dreknek is terug! Dreknek is terug! Dreknek is terug! Dreknek is terug! ...en wat een stuifsneeuw opeens.

bromde Kiers om 09:12 PM (op 02-03-2005)

Vrijgeleide 38. Vraag maar aan de bode.
Wat?
Je hangt me de keel uit met je haven.

*klopt hoof op de schouder*

Rustig nou maar Obelix.

bromde Vincent Nemo om 09:28 PM (op 02-03-2005)

Roel en Roel zijn terug!

bromde Dr. Phil om 10:01 PM (op 02-03-2005)

* kijkt verschrikt om *

Huh?

bromde Hoof om 10:51 PM (op 02-03-2005)

Hey Kiers, kleptomongeaul, ik heb telkens een deja-vu gevoel als ik hier kom. Hm, vreemd. Groeten aan de Baron.

bromde C'est Lavi om 10:56 PM (op 02-03-2005)

bromde Marnix om 11:04 PM (op 02-03-2005)

goffeddomme marnix, hem je haar adres? ik wil me al tijden in de ballen laten rammen door zo'n smakelijk stuk vleesch!

Nemo: Je zat duidelijk in een vibe, goed zo. Nu nog de meervoudig redundante prozaconvectiestromen zachtkens laten afvloeien, oftewel zeker 50% schrappen.

bromde grtsrdh53 om 11:13 PM (op 02-03-2005)

suckie suckie?

bromde grtsh5dg om 11:15 PM (op 02-03-2005)

Me love you loooooooong long time

bromde grtserag5 om 11:17 PM (op 02-03-2005)

HEt had ook wel iets verrassender gemogen, iets als:

bromde grtseeeee om 11:29 PM (op 02-03-2005)

zo, nu nog een plaatje van een leuk meisje

bromde grtser5 om 11:30 PM (op 02-03-2005)

zo.

bromde grtsrg5 om 11:33 PM (op 02-03-2005)

Grrrits heeft gelijk, Vincent, 50% schrappen. Bij zijn eigen stukkies beperkt hij zich tot een kwart, doe ik vervolgens de overige 25%.

bromde Bicat's fietscorrector om 11:55 PM (op 02-03-2005)

bromde Huub Stapel om 12:10 AM (op 03-03-2005)

Even doorzetten, C'est La Vie. Het leven is één en al herkenning. Herkenning wordt ervaring en daar zijn mensen beroemd mee geworden. Nog een paar bezoekjes aan Bicat.net en je wilt nooit meer anders.

Oh en Huub, is die scene hierboven een remake uit de kaskraker 'Nude Luke Harding at Abu Ghraib Prison', the movie? Of zijn het gewoon zes domme cheerleadergansjes tijdens auditie die laten zien dat ze niet ongesteld zijn vandaag?

bromde Kiers om 08:43 AM (op 03-03-2005)

Eindelijk. Het frietlog begint wat op te leveren. Gratis friet. Nog net geen half jaar bezig en nu al dit resultaat. Ik ben trots op mezelf.

Ik ga nu snel grotedureauto's.web-log en biljettenvanhondereuro.web-log vastleggen.

bromde Lennard om 09:17 AM (op 03-03-2005)

Het lijkt me meer een gevalletje 'verloren lens' en dat ze bang zijn hem kapot te duwen.

Maar ik ben heel naïef in die dingen.

bromde Hoof om 09:18 AM (op 03-03-2005)

Wilde gewoon even laten weten dat ik ook terug ben. En jullie hebben nog niet eens gemerkt dat ik weg was.
*Snik*
"Beeeeuuuuuh-snik-snik".
*Zoekt zakdoek*
En ik maar denken dat jullie mijn vriendjes waren....
*Tracht perfect gerestaureerde bakkerskar in de hens te steken*

bromde Arnaud om 11:39 PM (op 03-03-2005)