[vorige bral: "Jij"] [Huiswaarts] [volgende bral: "Spui"]

02/02/2005: "Bonanza"

Roemer is de laatste tijd te veel en te vaak mensen uit die tijd tegengekomen. Eerst was er een brief van Gemelie met wie hij ooit godendrank dronk onder een hemel vol sterren: een krat bier op het grasveld voor het christengymnasium in de Stad met de Havens. Gedichten maakte hij, brieven en vakantiekaarten - hij verzond ze van de Steenbokkeerkring en uit de witte wereldstad. Hij danste, kon vliegen, schilderde. De zon was zijn metgezel. IJskoud bleef Gemelie en op afstand. En haar nieuwe vriend, hij heette Örsul, nam Roemer mee om condooms te gaan kopen. Örsul was verbaasd toen Roemer zweeg, het niet overal rondvertelde. Want dat was de bedoeling van de nieuwe vriend van Gemelie: dat iedereen ‘het’ wist. Maar dat kon hij natuurlijk niet zelf gaan vertellen. Dus had hij Roemer meegevraagd en Roemer deed het niet, want Roemer kan en doet dus ook niet veel. Alleen zwijgen kan hij als de beste.

Roemer is in het geheel niet ontevreden dat hij (zijns ondanks mag je wel zeggen) is ontsnapt aan Gemelie, want de brief die hij ongevraagd op zijn werkadres van haar ontving, getuigde van het kleine. Van geluk dat men vindt in het regelmatige en voorspelbare. Geluk waarbij men zich neerlegt. De liefde van haar leven betekende het einde van een leven (en het begin van een nieuw, natuurlijk. Roemer weet heel goed dat je niet alles moet dramatiseren). Ze was met nageslacht en een MO-akte Frans neergestreken in Almere. Een haven aan een ingedamde brakke zee. Graan voor visch. De brief kwam terwijl Roemer zich opmaakte te vluchten naar de bergen. Zijn leven in het vlakke land vertraagde, vervaagde. Een droom lokte iedere ochtend, iedere nacht...

Daarna was er een gezicht (of beter gezegd een gelaat) dat opviel in het drukke treinverkeer tussen de luchthaven en de regeringszetel. Het was Jantje met wie Roemer een vol jaar rechts achterin de klaslokalen van het christengymnasium onveilig had gemaakt. Ze bezochten concerten van de Sadista Sisters en maakten erg veel lol. De herkenning bleek eenzijdig toen Roemer haar, na enkele keren in de trein naast haar gezeten te hebben, uiteindelijk maar eens aansprak. Haar herinnering aan het christengymnasium bleek beperkt tot de waterpijp en haar jeugdliefde die destijds was gestart en onlangs op de klippen was gelopen. Toch was het gesprek dat ze voerden terwijl ze koffie dronken vermakelijk. Roemer moest lachen zonder wrok en wisselde vrolijk visitekaartjes uit. Hij sprak nooit meer af.

In de onderste doos treft Roemer de foto aan die hem pijn doet. Ze staan er samen op. De foto is in zwart en wit. Dat is bewust gedaan, maar ook omdat dat goedkoper was. Roemer heeft een hoge hoed (het is de trouwhoed die zijn vader als bruidegom droeg) en een zwart hemd (het hemd kocht hij voor de begrafenis van zijn oma). De beste vriend draagt een zonnebril ofschoon het midden in de nacht moet zijn gezien de scherpe schaduw van het flitslicht; zijn haar is vet en veel te lang, zelfs voor die tijd. Met die beste vriend reisde Roemer naar Rome, naar Parijs, Angoulême, Blois et Orléans, naar London, ja zelfs naar Luzern en Napoli. Zonder geld, zonder gitaar, maar met inkt, papier en tekenpen. En dromen, luchtkastelen en verdriet.

Bij de foto schreef Roemer ooit het manifest. Het magisch manifest van Roemer en de beste vriend. Het manifest gaat zo:

“Wij zijn schilders, dichters, musici, ja, drinkebroers. Wij zijn de Rotterdammers die het niet vertrouwen, die zich prima voelen zonder hart en lachen om de bonusgeneratie van de bloemenkinderen - de generatie met wie het nog eens slecht aflopen zal.

Wij zijn schilders, dichters, musici, ja, drinkebroeders. Wij roepen, schreeuwen, krijsen. Hard zonder hart.

‘Wie roep mijn’, roepen wij in de nachtbus die ons brengt naar Brood, naar suburbs, naar feesten waar wij als ongenode gasten weer verdreven zullen worden. Wij krijsen ‘Stop that talking machine’ tegen het puberende vivavrouwtje dat boekenplankjeswijsheden telkens weer nawauwelt, steeds weer, steeds meer.

Geschreeuw van schilders, dichters, musici, ja, drinkebroeders. Zonder echo, maar met barstende glazen.

We komen thuis bij Schwaab wiens vader Tateretateretah Bonanza op een traporgel spelen kan, bij Alie de domineesdochter (waar je tien over rood kunt spelen en alle drank kunt zuipen omdat haar ouders er toch nooit zijn) en bij de violist die de buurman is van het huis dat later door de Kale Keerel wordt betrokken.

En als de nachtbus niet meer gaat, dan lopen we, zwalkend, strompelend tot aan de dageraad. Wij zijn de schilders, de dichters, de musici, ja, wij zijn de drinkebroers.”

Reedsch...68 toevoegingen...

Ieder manifest waarin Rotterdam voorkomt lijkt me bij voorbaat in orde. Mits het woord 'leefbaar' niet óók wordt gebruikt.

* doet voorts een gooi naar het regionaal kampioenschap zwijgen en oncommenten *

bromde Hoof om 08:25 AM (op 02-02-2005)

(Voor de immer tobbende Roemer)

Het Zorgeloze Kunstenaarsvolkje II

De V., bij monde van Van E., heeft opgebeld uit S.,
en koopt misschien van Bullie van der K. een doek
genaamd Fries Winterlandschap.
Als het maar past bij het behang.
Indien het werkelijk lukt, is het wel fijn,
en zoekt Pamphylia geen peuken uit de asbak meer,
maar krijgt van doktertje geheime kruiden,
want haar gleufje is van slag.
Ze komen Maandag, ik bedoel uit S.,
tenminste als het weer niet tegen zit.
Het sneeuwt nog steeds.
Uitkijkend op het lege land weet ik, dat alles wat ik zie
en denk, en doe, en maak, en ben,
vergaat, behalve U.

Gerard Reve

bromde Paul om 08:40 AM (op 02-02-2005)

Taal- en verteltechnisch valt er natuurlijk weinig op af te dingen, maar ik word stiekem wel een beetje moe van dat wandelende mijmersomberfiguur. Die Roemer.

Daar zijn hele goede pillen voor, wist u dat?

bromde Marnix om 10:08 AM (op 02-02-2005)

dan lopen we, zwalkend, strompelend tot aan de dageraad. (en zingen we "schnappi")Wij zijn de schilders, de dichters, de musici, ja,

bromde Sibyl om 10:42 AM (op 02-02-2005)

*oefent met wat melancholischere toonladders*

bromde Sibyl om 10:43 AM (op 02-02-2005)

H'm ik daarentegen heb er weer van genoten.
In stilte welliswaar, maar daarom niet minder. Misschien is het wel een kwestie van het juiste pilletje op het juiste moment.

bromde Arnaud om 10:51 AM (op 02-02-2005)

Roemer kan mij ook wel bekoren. Nujah, wie weet peurt Grrrits er nog iets uit voor de vrijdag.

bromde bicat om 11:01 AM (op 02-02-2005)

Hmpfff. Alsof het al bijna vrijdag is...

Als ik dáár op moet gaan zitten wachten.

* zet een kruisje op een willekeurige datum *

Daar zal ik me over een paar weken vast een paar uur heel druk over maken, waar dat voor was.

Nee. Ik hou mezelf wel bezig! Over mij hoef je je geen zorgen te maken.

bromde Hoof om 11:34 AM (op 02-02-2005)

Zo...zaagmans is gearriveerd.

bromde mack om 12:18 PM (op 02-02-2005)

Take the test, please...

(or bend over)

bromde Rorschach om 02:17 PM (op 02-02-2005)

* is het met Hoof's eerste reageursel volledig eens *

En ach, heer Burgeik... jaja...

* melancholiekt een beetje *

bromde Adriana om 02:53 PM (op 02-02-2005)

* probeert ongemerkt een oliedrum dioxine in het pissoir te gieten *

Pomperompompom...

bromde Hoof om 05:37 PM (op 02-02-2005)

* zucht van opluchting *

Eindelijk weer internet.

* zegt verder niks en kijkt rond *

bromde Lennard om 07:39 PM (op 02-02-2005)

Zo. Je hebt internet.
En de riolering, wil dat een beetje vlotten?

bromde Hoof om 07:46 PM (op 02-02-2005)

Niet kapot te krijgen, die zeikerd.

bromde Paul om 08:09 PM (op 02-02-2005)

Ja zeg, ik ben het volledig met adriana en hoof eens. wat als ik een writersblock krijg? nou?


belangrijker: in het licht van de upcoming state of the union...
============================
Dont throw away those left over fertilizerbags! Now you can your blow nearest govt. building to kingdom come! ============================

McVeigh didnt have acces to dynamite, so he used ammonium nitrate. This can be bought by anyone at $3.75 for and 80 pound bag. It is fertilizer.

Ammonium nitrate explodes at rates up to 14,000 feet per second. It is roughly compared to dynamite having 60% nitro.

The fertilizer grade McVeigh would have uses is mixed with motor oil at the ratio of
one pint of oil to 8-1/2 pounds of ammonium nitrate. This has to be detonated with a stick of dynamite.

Purified ammonium nitrate can be detonated with a number six dynamite cap. The pure stuff can be bought at chemical supply houses or the fertilizer grade can be purified with distilled wood alcohol.

Put several pounds of fertilizer grade ammonium nitrate in a pan. Pour in enough wood alcohol (methanol) to cover the fertilizer. Then stir it until a lot of it has dissolved. Next, let it set for a few minutes to allow the impurities to settle to the bottom along with the undissolved ammonium nitrate.

Another pan is set on some pieces of dry ice for the next step. Dry ice can be found in the business section of the phone book under "Dry Ice." Locker companies will sell it to anyone, cheaply and in small amounts.

The dissolved ammonium nitrate is poured into the cold pan. This is done carefully so as to leave the impurities and undissolved ammonium nitrate behind.

The dry ice causes the purified ammonium nitrate to precipitate out of the solution in crystals. When no more crystals are formed they are removed from the alcohol.

The alcohol is then poured back into the other pan and stirred to dissolve any ammonium nitrate left undissolved. After setting a few minutes the solution is again poured off the dregs and the dregs are thrown away. When the last batch of crystals is removed, the alcohol can be stored and reused.

The dry ice is simply frozen carbon dioxide and its fumes are harmless unless they are enough to replace the air. Don't handle the dry ice with your bare hands [unless you are into pulling your skin off to the bone] as its cold will cause blisters.

In order for pure ammonium nitrate to be detonated by a dynamite cap, it must be very dry. Spread it out under a heat lamp ir in thte sun. When completely dry, store it in tightly closed plastic bags.

Now go out and have some fun!

bromde grtshe6hdt om 09:45 PM (op 02-02-2005)

Hahaha: [unless you are into pulling your skin off to the bone]

Altijd lachen met die ambachtelijke bommenbrouwers.

bromde Hoof om 10:20 PM (op 02-02-2005)

*droomt alvast van Kiers' zijn speech op de Dutch Bloggies uitreikingsceremonie*

bromde Marco om 10:23 PM (op 02-02-2005)

Als reserve-spreker (je weet nimmer wat er tussenkomt) zal ik ook vast aan een ruwe opzet beginnen.

"Incest is één van mijn grootste hobbies. U begrijpt dat ik hier dan ook met een van opwinding schier uit de broek barstend genoegen aanschouw hoe de broeders en zusters van het Heilige Blog zich met overmatig gebruik van lichaamsvloeistoffen aan elkaar vergrijpen. Het zal u allen verbazen dat ik hier een 25 minuten durende lofzang ga staan houden omtrent het fenomeen blog. Helaas. Het 'preken voor eigen parochie' is immers het diepste wezen van deze uitreiking.

Ik heb mijn betoog onderverdeeld in een aantal hoofdstukken, zodat u het allemaal goed kunt volgen. Korte stukjes van ieder niet meer dan een minuut of 10. Vergelijkbaar met de tijd die het de gemiddelde bloglezer kost om een stukje over het naar de dierenarts brengen van de cavia te lezen.
Daarna kunt u comments geven. Bij voorkeur korte dingetjes als "LOLOLOLOL! Heel herkenbaar!" en "Dat lijkte me heel moelijk voor je".

Ik zal ook kleine onduidelijk plaatjes omhoog houden. En bij het 14e hoofdstuk, als grapje, een klein wit blokje met een rood kruisje.

Alhoewel. Nu ik het allemaal zo uitleg geloof ik niet dat dit een heel boeiende speech wordt.

Laat ik het anders doen."

* kleedt zich uit *

Het is maar een opzet hoor...

bromde Hoof om 11:33 PM (op 02-02-2005)

Opmerkelijk.

* duwt de ogen van de gerbil weer terug in de kassen *

Zo leer je nog eens wat op een donderdag.

bromde Hoof om 10:39 AM (op 03-02-2005)

Tiscali is kut. Kutservice. Kutservicemedewerkers. Kutaccountmanagers.

Ik wil iedereen adviseren geen Tiscali te nemen.

bromde Lennard om 11:46 AM (op 03-02-2005)

Tenzij je van kut houdt natuurlijk.

*Kleedt zich ook uit en begint "Ik ben God!" te roepen*

bromde Vincent Nemo om 12:16 PM (op 03-02-2005)

Ik kom er net achter dat er wel een voordeel zit aan het wisselen van provider. De IP-bans doen het niet meer. En als we over een week of twee weer ADSL hebben dan ben ik waarschijnlijk de intussen opgelopen bans wéér kwijt. Dat is dan wel weer leuk.

bromde Lennard om 01:07 PM (op 03-02-2005)

Heer Bicat, kunt u bovenvermelde theorie eens toetsen en Lennard bannen?
Lijkt me leuk.

bromde Vincent Nemo om 01:19 PM (op 03-02-2005)

Nou nee, dat lijkt mij dan weer niet zo leuk.

Ik test de theorie wel bij webdeb ofzo. Ik zet een comment. Gewoon iets normaals. Alleen al het feit dat er Lennard staat zal genoeg zijn voor een ban. Vervolgens zal ik dan over een week of twee weer een bericht achterlaten.

Dat doe ik. Leuk.

bromde Lennard om 01:25 PM (op 03-02-2005)

Ik ben geloof ik te beleefd voor IP-bans.
Of te sluw.

Of ik ruik teveel naar hek. Dat kan natuurlijk ook.

bromde Hoof om 01:35 PM (op 03-02-2005)

Een IP-ban is toch vele malen leuker dan een Dutch Bloggie? Plus, je hebt er langer plezier van.

bromde bewegende om 02:36 PM (op 03-02-2005)

Had Paul geen @home/Zonnet? die hebben twee maanden geleden alle IP-nummers (tienduizenden) met de hand over moeten kloppen. Server crash, slechte backup etc.

zal wel zo'n kut-account manager zijn geweest.
Met een kut consultant.

Dat werk moet je ook laten doen door echte mannen.

bromde Vilé om 02:55 PM (op 03-02-2005)

Ik ga voor een ip-ban op Nielsenvincent

bromde Vincent Nemo om 04:16 PM (op 03-02-2005)

Ik ook, kijk maar in de comments.

*breekt toetsenbord op knie*

Uit balorigheid!

*steekt draadje in stopcontact*

Brrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr!!!

bromde Eduardo om 04:34 PM (op 03-02-2005)

*ontkurkt een fles champagne*

bromde Marco om 05:04 PM (op 03-02-2005)

*krijgt kurk in oog*

Kut!

bromde Eduardo om 05:15 PM (op 03-02-2005)

*pakt snel zo'n onhandig smal glas*

Ach wat. Doe maar gewoon in m'n mok.

bromde Hoof om 05:18 PM (op 03-02-2005)

*mokt in hoekje om oog*

bromde Eduardo om 05:20 PM (op 03-02-2005)

Proost!

En tja... een nieuwe dienstbetrekking dat mag gevierd worden leek mij. Al moest Eduardo dat jammerlijk bekopen met een blauw oog...

bromde Marco om 05:22 PM (op 03-02-2005)

*durft geen champagne meer aan te raken*

*gulpt glas Valdepeñas leeg*

Gefeliciterd, Marco!

*legt biefstuk op oog*

*mompelt iets over mooi begin en dag*

bromde Eduardo om 05:26 PM (op 03-02-2005)

Gefeliciteerd, Marco!

Gefeliciterd lijkt een beetje op turd.

En ik mag er niet meteen van uitgaan dat u een drol bent.

Als het ware.

bromde Eduardo om 05:29 PM (op 03-02-2005)

Merci merci!

*ontkurkt nog een fles en schiet de kurk solidair in zijn eigen oog*

Eduardo wellicht nog wat biefstuk over?

bromde Marco om 05:41 PM (op 03-02-2005)

Nou, van harte dan maar Marco! En doe mij ook een? Een glaasje ja, geen kurk in mijn oog.

bromde Adriana om 06:22 PM (op 03-02-2005)

Laten we decadent doen!

*trekt pakje grijze garnalen open en neemt de bus ketchup ter hand*

bromde Vincent Nemo om 06:31 PM (op 03-02-2005)

ja lekker! plopje.

*doet iets tussen twee sterretjes*

hee wat leuk: Donderdag 26.02.2004
Quote du Jour
"[I slept with Drew Barrymore] when she was, like, 15 and I was, like, 20 . . . I think I got her when she was pretty darn hot."

bicat - url
Jaja, natuurlijk.
Sharon Dijksma heb ik nog eens gevingerd toen ze 60 kilo woog. Ze woonde bij mijn ouders om de hoek.
26.02.2004 @ 11:55

mark - email
Perverseling, toen Sharon 60 kilo woog was ze vijf jaar oud!
26.02.2004 @ 12:01

bicat
Sharon is uit 1971.
Oooh, dan valt het nog mee.
26.02.2004 @ 12:23

Lilith
Nu is het alleen nog wachten op de sextape van en met Bicat & ....
26.02.2004 @ 12:48

Dreknek - url
Ik heb bicat gerimd toen hij nog een roze ster had.
26.02.2004 @ 13:14

dreadloki - url
Laat J. dat maar niet horen!

*gaat een LOI cursus bloghistorie volgen*

bromde grtsdhry657 om 06:43 PM (op 03-02-2005)

Sharon's goth/mutilatiezus. wat een droevig plaatje zeg. :(

bromde grtsdhyreh65 om 06:46 PM (op 03-02-2005)

Ga ik me vanavond eens voorzichtig over de site van Autumn buigen. Best 'on' bovenstaande off-topic derhalve.

bromde Hoof om 08:05 PM (op 03-02-2005)

donderdag, februari 03, 2005

ZE ZIJN TERUG
Waar het aan ligt is me nog onduidelijk, maar op mijn vorige stukje reageerden slechts psychoten (behalve jij, hoor, San, jij bent geen psychoot). Zelfs Gekke Paul is weer terug. Ik dacht toch dat we die langgeleden voorgoed afgeschud hadden. Wat is dat in ene? De tijd van het jaar? Komen ze uit hun holen gekropen? Hebben ze hier al die tijd stiekem rondgehangen en gewacht tot ik een stukje over plaatselijke verdoving zou schrijven? Heb ik het geheime codewoord soms gegeven? Niels en ik rollen onze mouwen alvast op. Je weet maar nooit.
http://nielsenvincent.blogspot.com/

Gekke Paul? Hehehe!

bromde Vincent Nemo om 09:03 PM (op 03-02-2005)

donders nemo. 'soms mis je me nooit.' best lekker. jouw vriendin?


Beroep: schrijver, pardon: student
Janneke Jonkman en de liefde


Zelf schrijver worden. Het is een wens van velen. Toch gaat slechts voor enkelen deze droom in vervulling. Alhoewel, het aantal debuten dat verschijnt, lijkt elk jaar groter te worden. Een van de debutanten in Neerlands Republiek der Letteren trad vandaag op: Janneke Jonkman. Het publiek was in groten getale op komen dagen. Welgeteld hadden 13 toeschouwers (inclusief fotograaf Anne en schrijver dezes) de weg naar de bioscoopzaal van de Melkweg weten te vinden.

Jonkman las een hoofdstuk voor uit haar eersteling 'Soms mis je me nooit', volgens het programmaboekje 'een bijzondere roman over liefde en verdriet'. Het fragment was een jeugdherinnering van de hoofdpersoon, een meisje dat naar de 'spicy' naam Kaneel luistert. Het leven is een pijpkaneel, ieder likt er aan en krijgt een schorre keel. Zeg maar.

Het is een beetje oneerlijk om op basis van dit korte stukje proza de hele roman te beoordelen, maar laat ik het zo zeggen: de volgende keer dat ik een boek ga kopen, zal Jonkman niet de eerste gegadigde zijn. Over het optreden zelf valt ook weinig te zeggen: een jong meisje (jaargang 1978) leest voor uit een boek

Hoewel de kritieken niet allemaal even positief zijn, is Jonkman vastbesloten om een tweede boek te schrijven. Ze wil echter eerst afstuderen. 'Ik wil niet precies zeggen waar mijn scriptie overgaat, want wie weet gaan anderen er mee aan de haal, maar het in ieder geval iets met een vergelijking tussen jeugd- en volwassenenliteratuur.' We zijn benieuwd.


Jonkman leest zelf veel, maar een lievelingsschrijver heeft ze niet. Wel heeft ze nog een geheimtip: David Schicklers 'Een liefde in Manhattan'. Nou, de volgende keer dat ik een boek ga kopen...

recensie
22:18 vrijdag 26 okt
door: ene Geert van de Wetering

MAGAZINE

bromde grtshsryh64ysez om 09:33 PM (op 03-02-2005)

Zoals ik bij Niels en Vincent reeds meldde, DE MEREL is beter.

Bovendien komen wij niet uit holen maar uit Drochten. En paul is niet gek. Wat een onverlaten zeg.

bromde Lennard om 09:37 PM (op 03-02-2005)

Na gekke Paul, nu ook al gekke Grtsdqsdf467.

Grtsdeozie346

Ik had zojuist afscheid genomen van een licht getinte Colombiaanse toen de gek in haar richting begon te schreeuwen:

"Waar zijn je ouders dan? Waar zijn die apen!?..."

Hij draaide zich om en begon over de trambaan te banjeren, met zijn handen in zijn broekzakken en zijn rode sjaal goed om zijn nek. Hij schopte tegen een boom, maar niet erg hard. Het was meer aan aai, een veeg met zijn voet.

"Stelletje kinderen! Stelletje varkens!" riep hij naar de mensen. Als een wesp cirkelde hij om hen heen; ze deinsden angstig voor hem weg. Een tweetal vrouwen wist hij tien meter verderop te duwen, zonder lichamelijk contact te maken, puur verbaal.

Alhoewel ik er zeer dichtbij stond, is hij nooit dichter dan twee meter in mijn buurt gekomen. Oogcontact heeft hij niet gemaakt, terwijl ik continu naar hem bleef staren. Het was alsof hij mij niet zag. Alsof ik voor hem niet bestond.

Er liep een Turk langs. "Hey Grtsdritsss, hebben ze jou weer losgelaten?"

"Donder op man! Varken!," riep Grtsdsritqsdfgq, terwijl hij aan de zoete geur van een tweetal vrouwen bleef plakken, als een wesp aan stroop. Eén van de twee stak de trambaan over, een beetje opgelaten. Gekke Grtsdfoesq fluisterde ondertussen allerlei dingen tegen de andere vrouw, die herhaaldelijk liet weten dat hij op moest donderen.

Een echtpaar met vier kinderen nam plaats in het tramhokje. Grtsdsethg liep van de vrouwen naar het gezin toe. "Zo, stelletje varkens, laat mij nu maar even lekker zitten hè. Waar blijft de tram nou hè? Dat vaaarken!"

De vader van het gezin keek op hem neer. Rustig, maar wel een beetje ontsteld over hoe hij moest handelen tegenover dit onhandelbare mannetje.

Grtsdsfeteg stond op en keek de man recht in de ogen. "Waar blijft de tram nou! Waar blijft de tram nou! Dat varken! Stelletje kinderen! Allemaal! Ik haat december!"

"Wat heeft december er nou weer mee te maken," riep ik hem toen toe. "Laat december alsjeblieft met rust."

"Ik haat december!" begon hij te blèren, "ik haat december, omdat... Ik haat december..."

Hij viel even stil, zijn handen zaten nog steeds in zijn broekzakken. "Waar blijft die tram nou?! Dat varken!"

http://www.lavaliterair.nl/column.html

Gelukkig bewaart hij het betere werk voor deze site.

bromde Vincent Nemo om 09:39 PM (op 03-02-2005)

Best lekkere tietjes, dat wel. Wanneer ik daartussen klaarkwam miste ik haar oog soms nooit.

bromde Vincent Nemo om 09:46 PM (op 03-02-2005)

Niels en Vincent, selfproclamed schrijftalenten welke aanschurken tegen Yoka Verbeek, een bloedeloos soapmutsje. Najah, qua linklijstje dan.

bromde bicat om 10:08 PM (op 03-02-2005)

Och. Niet iederen houdt van opgeschuurd beukenfineer met vochtplekken. Zeg ik dan op mijn plaats.

bromde Hoof om 12:02 AM (op 04-02-2005)

Goodnight.

bromde bicat om 01:01 AM (op 04-02-2005)

KNokken?

bromde Knokken? om 01:36 AM (op 04-02-2005)

Zo vroeg al? Ik verlang eigenlijk niet naar mijn graf. Eigenlijk meer naar een goedkope hoer.

bromde Madcap om 01:43 AM (op 04-02-2005)

Typisch zo'n ochtend voor dikke zijden geurende knapperspek, vette eieren, grofgeschaafde smeltkaas, worst en een onoverzichtelijke stapel lichtgeroosterde sneden brood.

Of een hip ontbijtdrankje. Voor de haast.

bromde Marnix om 08:23 AM (op 04-02-2005)

*wil ook een hip ontbijtdrankje*

Een droge bek, ziet u.

*schlorps*

bromde Eduardo om 08:29 AM (op 04-02-2005)

*hoest* *rochel*

Pfff goddank het is vrijdag...

bromde Marco om 11:08 AM (op 04-02-2005)

* klapt HARD in z'n handen *

Au!

En ik weet niet eens waar ik me zo blij over maak. Vanmiddag begint het familie weekend en moet ik misschien allerlei mensen uitleggen dat God écht niet bestaat. Noch enige andere bovennatuurlijk wereld. Als filosofisch materialist zijnde.

Nee. Dat heeft niks met geld te maken.

* bestelt desondanks via Quija bord een frikadel met en een patatje oorlog *

Ben benieuwd.

bromde Hoof om 12:32 PM (op 04-02-2005)

Goh Hoof. Waarschijnlijk is je bestelling via gene zijde in het verleden geplaatst en afgeleverd bij mij om 12:00.

Er is dus toch meer tussen hemel en aarde dan eh. Wat zit er eigenlijk normaal gesproken tussen hemel en aarde?

bromde Lennard om 12:43 PM (op 04-02-2005)

Tussen hemel en aarde... hmmm, was het nu kaas of hesp?

bromde Vincent Nemo om 01:17 PM (op 04-02-2005)

Elektrieke stroom bestaat ook niet, Hoof, en toch is 't er. Gek, hè? Zo is er nog wel meer leuks. Vraagt u maar eens aan een mysticus. (Hoof is om op te vreten, zo'n aardige man.) (Vind ik tenminste.)

bromde Paul om 01:18 PM (op 04-02-2005)

Literair Tsjernobyl

Stel: je bent pak ‘m beet ergens tussen de twintig en de vijfentwintig jaar. Je Okki’s bewaar je in een multomap en je hebt een vervelend kapsel. Je hebt bovendien last van pleinvrees, huidschilfers en een lui oog. Bovendien stop je altijd je strips die je van de bibliotheek hebt geleend onder je snelbinders en spaar je wuppies. Als u inderdaad zo iemand bent, het beste ermee. Gooi deze PC dan in de pot onder u en leest u voortaan eens wat van die impotente intkoelies van Nymph.

Nu hoor ik u meteen denken: er wordt toch geen hele bladzijde in PC besteed aan die ondermaatse tekkels van Nymph? Dat weten we zo ook wel. Schrijf eens wat leuks!
U heeft natuurlijk helemaal gelijk. En tevens pech, helaas. De zaak hier aan de hand namelijk is onrecht, onrecht waarvan je die bekende smerige smaak tegen je verhemelte proeft, en dat soort onrecht dient bestreden te worden.
Voor alles: het karakter van lieden valt af te meten aan het formaat van de vijanden die ze kiezen. Laf, risicoloos gebeuk op weerloze, op de grond liggende slachtoffers is geen kunst. Een fluim daarvoor. Dat soort ludiek gedrag verdient enkel stokslagen.
Wat is de zaak? Liesje Schreuders heeft enkele maanden geleden een boek geschreven. Dat boek, De zondagsleraar, werd na het verschijnen in alle kranten flink door de gehaktmolen gedraaid. Dat was nogal een sneu verhaal allemaal, heb ik me laten vertellen.
Terug naar Nymph. Om de een of andere reden - er is niet om gevraagd - krijgen we dit periodiek ter redactie toegestuurd. Nu, een goede onderzetter weten wij altijd op waarde te schatten. Literair tijdschrift luidt de ondertitel, dus over het algemeen wordt het meteen ongelezen achter de ficus geknikkerd.
Nu kent Nymph een aantal rubrieken. Een van die rubrieken heet Spraakwater. In deze rubriek (ik heb deze oubollige omschrijving natuurlijk niet van mijzelf, de inhoud spreekt naar goed Viva-gebruik van rubrieken) worden volgens het bovenschrift ‘felle woorden [worden] niet geschuwd en reputaties niet gespaard.’
Eerst maar even een glaasje water, voor de zekerheid.
Nou, dat blijkt dus allemaal wel weer mee te vallen. Wat de rubriek daadwerkelijk omvat, in plaats van de ons met veel tam tam beloofde felle woorden en sneuvelende reputaties, betreft louter doodgewone boekbesprekingen, waarvan de neerslag bij iedere opeenvolgende mening der redacteuren keurig de naam vermelt. Een dergelijke punctualiteit in ogenschouw genomen maak ik me niet schuldig aan wilde speculatie wanneer ik zeg dat voor deze jongelui een carrière als brugwachter zeker tot de mogelijkheden behoort.
Het eerste boek dat wordt besproken is, jawel, het boek van Liesje Schreuders. Dit boek is op het moment van bespreken al weer maanden uit, als ook de vernietigende reacties die het boek in de pers opriep. Verder is het goed om te weten dat twee van de drie boekenbesprekers net zelf gedebuteerd zijn, namelijk het grote talent, nee de parel onder de litaraire nieuwkomers, de onovertroffen gigant Niels Carels (uh wie?) - waarover straks meer - en Janneke Jonkman (voor de aardigheid zal ik over haar ook nog wat zeggen), en dat de resterende persoon de respectabele functie van bureauredacteur vervult bij uitgeverij Prometheus/Bert Bakker, te weten Vincent Schmitz.
Ah, zegt de oplettende lezer nu, dit lijkt anders wel verdomd veel op een proeftuintje van Uitgeverij Prometheus, waarvoor de uitgeverij geen ruk hoeft te doen en lekker achterover leunend zo nu en dan een debuutromannetje afkalft. Je zet die jongelui gewoon onder curatele van de jongste bediende van de uitgeverij en zij zien hun gepruts nog in druk verschijnen ook. Op zich is daar natuurlijk niets mis mee. De prijs echter die de argeloze lezer hiervoor betaalt zijn monter voor de voeten geworpen juwelen als ‘ons zweeft wel degelijk iets voor ogen van een nieuwe literatuur, al zoeken we die niet in een eigen jaren- zeventiggevoel of in seksuele en geweldadige excessen.’ Aha, hier is een clubje jonge idealisten aan het woord. Het inleidend editoriaal, waarin men zich omstandig verdedigt tegen de nogal lauwe reacties die kennelijk een eerder nummer in de pers opriep, getuigt ook al van eenzelfde geestdrift. Populair spreekt men van ‘De Groene’ en krijgt het weekblad van de rebellenclub meteen maar het adjectief ‘noodlijdend’ opgespeld. Voorts, zo wordt de lezer nog even gauw meegedeeld, zijn alle anderen die in de jaren negentig de ‘literatuur kwamen binnenwalsen’ volgens onze vrienden ‘heden ten dage niet meer serieus te nemen’. Er wordt een hoop beweerd maar niets aangetoond.
Wat nu vonden deze auteurs - zo noemen deze studiebeurs trekkende neerlandici zichzelf - van het boek van Liesje Schreuders. Laten we een eenvoudig experiment doen en de grootste bek er eens uitlichten: wat blijft er staan van Carels’ bijdrage aan het prijzenswaardige initiatief om Schreuders’ boek, overal te lande reeds maanden daarvoor afgemaakt door lieden die wél geld krijgen voor hun mening, te bespreken, wanneer we de bijdragen van de overige twee weglaten. Ik citeer maar wat:

Ik vind het heel vervelend om te zeggen, maar dit is een van de allerslechtste boeken die ik ooit heb gelezen.
Waarschijnlijk heeft Schreuders ‘The Secret History’ gelezen, en gedacht: ik ga hier een Nederlandse variant op maken.
Ze is afschuwelijk. Al die personages zijn bordkartonnen figuurtjes die maar wat rondhuppelen.
Wat ze hier vertellen, is klinkklare onzin.
Namedropping, dat is het. En wie zij die mensen op dat lelijke omslag? Moet je soms raden wie wie is? Is het een spelletje?
Ik vind Schreuders taalgebruik weerzinwekkend slecht: de zinnen lopen voor geen meter. Schreeuwend gek werd ik van dat steeds herhaalde woord ‘snob’! Verder zit er geen enkele coherentie in het verhaal. Kort samengevat praten zeven mensen een boek lang over helemaal niets, in een tergend slechte stijl.
Het blijft hoe dan ook een heel erg mislukte poging een Nederlandse The Secret History te schrijven
Dat zegt genoeg. Pagina’s lang staan hier dingen in waarvan ik denk, wat moét ik hiermee, waar gáát dit over? Het boek neemt zichzelf zó ontzetttend serieus!
De Zondagsleraar lijkt wel een wanhoopsdaad. Hoe kan iemand vijf jaar doen over zo’n boek? Ik vind het wel vervelend dat we weer zo negatief moeten zijn over iemand van onze eigen leeftijd.
Het is duidelijk: hier is een gepijningd genie aan het woord. Carels vindt Schreuders taalgebruik weerzinwekkend slecht. Terecht, zo blijkt, wanneer we bedenken dat dit gewogen oordeel uit de mond komt van een ‘auteur’ die zelf het ene stilistische hoogstandje na het andere uit zijn mouw schudt. Onze derde jaars scribent hollandistiek bedient zich in zijn debuut van linguïstische vernuftigheden als ‘eetbaar voedsel’, ‘schietpistool’, ‘fluorkleurig’ (jawel, de kleur van het gelijknamig gasvormig chemisch element uit de groep der halogenen) en het geweldige ‘...want de kwast ligt mij al maanden, zo niet jaren, als een prikkende, doornrijke roos in de hand’. Ach, hoe hoogst romantisch ook, deze welluidende metafoor. Het doet me denken aan dat fijne gedicht uit de Romantiek, kom hoe ging het ook al weer? Brandhout, is brandhout, is brandhout, is brandhout.

Onze vrienden, niet gauw moe, bespreken voorts Siegfried van Harry Mulish, een boek dat helaas ook al weer vijf maanden oud is bij het verschijnen van Nymphs juninummer. Schmitz, Prometheus’ CIA-agent, kwijt zich van zijn taak waarvoor hij betaald wordt wanneer hij zijn klasje retorisch voorhoudt: ‘Mag een auteur slechts een idee uitwerken en die verschrikkingen verder negeren?’ Nou Schmitz, bureaulul, waarom vertel jij het ons niet? Maar hij krijgt de kans niet, want Carels dendert er met de voor hem gebruikelijke bravoure doorheen: ‘Een auteur mag alles.’ Die Carels. Een blik op zijn alcoholistenbaardje bewijst dat hij gelijk heeft.
De koek was nog niet op. Het derde boek dat werd blootgesteld aan felle woorden en reputatieslopende overwegingen was een boek van Vincent Bijlo (volgens Nymph een blinde cabaretier, maar pin me daar niet op vast). Met de inmiddels bekende bedachtzaamheid opent Niels Carels wederom al bulldozerend het gesprek: Het moet godgeklaagd zijn om een boek te schrijven als je blind bent! Dit is overigens eindelijk eens een roman waarin geen beschrijvingen staan à la ‘de kamer zag er zus en zo uit’.

Hier werd dan toch ook ondergetekende een beetje moe van het kwadratuurgeleuter van Niels Carels. Zijn ferme standpunt indachtig neem ik - zuchtend - de moeite u hier pagina één te citeren uit Carels’ onvolprezen meesterwerk, Neon:

Het huis: tegenover mijn bed staat een grote hoge kast met een prent van een man met twee Coca-Cola-blikjes in zijn oogkassen gepropt. Uit zijn mond steekt een lange bloederige tong met een hakenkruis in het midden gebrand. Voor het bureau de diepe lederen fauteuil waarover mijn bruine Dries van Noten-colbert hangt. Direct naast de donkerrode deur is een brede chesterfieldbank waar aan de linker drie knopen ontbreken. Aan weesrkanten bevinden zich kamerplanten, een overvolle boekenkast en een salontafel die een vissenkom met groezelig water draagt. Ik kijk naar de schilderijen en foto’s van eigen hand aan de wanden en glimlach, zoals bijna altijd, weer om de naïeve speelsheid die ze over zich hebben. Een hoge hifi-installatie, ommuurd door stapels cd’s en lp’s, staat op het hoogpolige tapijt, direct naast het grote raam aan de noordkant van de kamer. Bij het hoofdeind van het bed de koelkast beplakt met posters van Magritte en Van Gogh. Mijn helden in de waanzin. De overige meubelen in mijn eenvoudige en sobere studio stralen een ingetogen vreugde uit.

Kijk, en dat is dan Niels Carels. Een beetje sjiek doen in dat korfbalblaadje van hem en weerloze meisjes afpoeieren maar ondertussen zelf ook in de berm zeiken. Flapdrol. Stormzwabber. Zoetwatermatroos. Het is duidelijk: de rotte plek met de infame platluis Carels is dat hij zich een ongeëvenaard meester toont in hetgeen hij anderen met vol orkestvolume aanmatigt. Carels vindt dat alle personages in Schreuders boek bordkartonnen figuurtjes zijn die maar wat rondhuppelen. Niels Carels denkt dat een verhaal wel gaat leven zolang je het maar doorspekt met allerlei zaken die onze tuinkabouter voor groots en meeslepend houdt. Een beetje drugs erin, hoofdpersoon is kunstschilder, meisjes luisteren naar smartshop-achtige namen als Puck en Mickey, plamuur de zaak tenslotte af met veel ‘fucks’ en ‘losers’ en ziedaar, de wereld volgens Carels. Inderdaad, de zoveelste Less then Zero, de zoveelste Gimmick. We hebben het al zo vaak gelezen, maar dan toch een tikkeltje beter.
Niels Carels is eveneens nogal gepikeerd over het vermeende ‘namedropping’ van Schreuders. Dan blijkt eens te meer dat de slipjesruiker Carels lijdt aan een progressieve vorm van vergeetachtigheid: zijn boek doet meer denken aan de nieuwe editie van de Wehkamp dan aan het afgekeken broddelwerkje dat ze probeert te zijn, zoveel ‘names’ worden erin ‘gedropt’. Koffie heet Perla Ziver, whiskey wordt Lagavullin, reukwater luistert naar namen als Eden of Eternity, bier heet Carlsberg, muziek wordt meteen Oasis of Blur, de scooter is een Vespa, een jurkje is natuurlijk weer van Prada en dan zijn we nog maar op bladzijde tien, beste lezer.
En dan heb ik liedadigheidshalve hierboven de Paul Smith-broek, de Lacoste-polo en de Dr. Martens-sandalen maar achterwege gelaten. Janneke Jonkman, Carels’ compaan in het literaire kleuterhoekje, heeft onlangs ook een debuut afgescheiden. En ook Jonkman kan de pathologische drang niet onderdrukken haar debuut te doorspekken met allemachtig mooie levenswijsheden die zo kenmerkend zijn voor iemand die zich net uit de perifere drek heeft getrokken en nu eindelijk zelf mag bepalen waar ze haar studiebeurs aan uitgeeft. Hoe houden die prometheusredacteuren het in godsnaam droog bij het lezen van die drukproeven? Ik bedoel, als ik de volgende zin lees krijg ik onwillekeurig toch een fles Euroshopper bessenjenever voor ogen: Ik dacht dat alles anders zou worden en dat is ook zo. Alles wordt altijd anders, daarom merk je het niet als het gebeurt en weet je nooit precies hoe je je voelt.
Da’s mooi allemaal, maar waarom moeten wij dat weten?
Trossen los en meters maken maar met die particuliere ongein, is het devies kortom. Me dunkt dat wiebelgriet Jonkman hier haar opspelende maandstonde verwisselt met universele, de lezer aansprekende beelden. Jonkman is zo vol van haar pas verworven levenswijsheden - en natuurlijk, waarin zo’n provinciaal bloempje als zij in de hoofdstad vanzelfsprekend grossiert (maar nogmaals, waarom moeten wij dat weten) - dat ze het niet kan helpen deze zaken er bij de lezer in te mokeren. Heien maar!
Voor Jonkman pleit - daar zijn we dan inmiddels wel aanbeland - dat het blijft bij dit soort geneuzel over aandoenlijke tienersentimenten, en dat ze niet vervalt in die irritante aanstellerige nep die een wannabe hitser als Carels zo goed beheerst (‘verschil moet er zijn’, ‘de juiste feestjes’, ‘Alsof ik er enige fuck om geef hoe hij heet’, ‘Alsof ik er enige fuck om geef wat hij doet’, ‘Schilder, en wel een die daartoe kunst gebruikt. Ook nog eens jong en aantrekkelijk, hip, zoals dat heet. Ik was het allemaal’ etc etc ect). Tuurlijk, Jonkmans hoofdpersoon heet ‘Kaneel’ (water! water!), maar het zijn slechts onbeduidende details in vergelijking tot de poeha die het tochtige museumstuk Carels ons presenteert.

Een vrolijke noot tot slot: Janneke Jonkman’s boek was de helft zo slecht niet als dat van Carels. Haar succes hangt dan ook af van haar vermogen om een halfgetalenteerde dolgedraaide sparringpartner als Carels gelijk een paard van haar af te trappen. Op de nepgangster Carels, wiens vermoeiende ambitie in combinatie met zijn gierende incompetentie hem vanzelf de weg naar een tweewekelijkse column in het sufferdje van Appelscha zal wijzen, zit vast ook nog wel iemand te wachten.

RvR

Liesje Schreuders, De zondagsleraar. Uitgeverij Nijgh & Van Ditmar, f29,95

Niels Carels, Neon. Uitgeverij Prometheus, f29,95 of twee huzarenslaatjes

Janneke Jonkman, Soms mis je me nooit. Uitgeverij Bert Bakker, f29,95

bromde PC om 02:07 PM (op 04-02-2005)

Ik vond dat zelf nogal een amusant stukje, indertijd. Maar goed.

bromde Vincent om 08:13 PM (op 04-02-2005)

(Uit de [elektronische] AD:)

Dit steekt er met kop en schotel bovenuit.
Dat is er met de paplepel ingeslagen.
Ik erger me kostelijk.
Hij was op slag halfdood.
Ze heeft een postanale agressie.
Laten we met een schone luier beginnen.
Dat is niet tegen Dobermannsoren gezegd.
Ik ben er helemaal infuus van.
De zanger kreeg een staande ovulatie.
Pak je borst maar vast.
Dan sta je mooi voor Jan met de korte lul.
Ik sta helemaal triplex.
Ik spreek vloeibaar Nederlands.
Het is niet alles koek en ei wat er blinkt.
Het escaleert helemaal uit de hand.
Je brengt mij helemaal van mijn abrikoos.
Het is het een of het twee.
Er waren 3 doden, waarvan twee ernstig.
Dat legt geen doden aan de zeik.
We gaan er met de volle 50% tegenaan.
Iemand dood maken met een blije mus.
Je moet een gegeven paard niet in de bek zeiken.
Dat slaat nergens over.
Dat helpt geen nut.
Moet je zeggen wie het hoort.
Ik moet niet te veel rijden; ik moet nog drinken.
Ik ga niet met jou onder discussie.
't Is al weer vroeg laat.
Qua geld kost dat financieel niet duur.
Ik heb er gevaccineerd naar gekeken.
Dat introduceert me niks.
Ik word met scheve schaatsen aangekeken.
Ik ben niet bijgelovig, want dat brengt ongeluk.
Het regent dat het pijpt.
Dat is geen vraag op mijn antwoord.
Geef mijn portie maar aan Flipper.
We gaan er met verkrachte eenden tegenaan.
Daar krijg je stierballen van.
Gaat er nu een mapje bij je rinkelen?
't Is zuipen of verpompen.
Je moet geen wakkere honden slapend maken.
Je ziet hier veel gapen en schijten.
Ik heb een leuke jas op de kip getokt.
Sorry, neemt u mij niet dadelijk.
Wilt u mij even executeren.
Ik heb een gespierde scheur.
Ik ben erg quensecont.
Je moet niet dronken dat ik denken ben.
Kut maar krachtig.
Ik zou niet naast zijn schoenen willen lopen.
Ik kreeg een klap en was meteen disney.
Zij hebben een huis van een kast.
Je imiteert me mateloos.
Je denkt toch zeker niet dat je bang voor me bent?
Ik kan dit niet door de beugel tolereren.
Je hebt er geen hout van gegeten.
Je nekt uit je lul.
Hartelijk geteleviseerd.
Wie laat begint, mag vroeg weer naar huis.
Vroeger, toen je koe nog met een korte oe schreef.
Het kost een placenta, maar dan heb je ook wat.
Tegen een Hell's Angel: 'Ga eens opzij met je brommer.'

bromde Paul om 08:41 PM (op 06-02-2005)

Sorry, ik dacht dat ik werd geroepen...
Is er ooit voor die kale violist geen standbeeld opgericht in die buurt?

bromde Dick Put om 12:59 PM (op 14-02-2005)

dick put is alive

bromde roemer om 02:35 PM (op 15-02-2005)

ik volg dit forum met kortgesloten aandacht, een mensengeweten vol scherven, en een geheugen als een olifant die is gestopt met roken, en nog maar één advies heeft voor iedereem: `als jullie advocaat, adviseer ik jullie snelheid te minderen.'

bromde Dick Put om 12:53 PM (op 23-02-2005)

ik volg dit forum met kortgesloten aandacht, een mensengeweten vol scherven, en een geheugen als een olifant die is gestopt met roken, en nog maar één advies heeft voor iedereem: `als jullie advocaat, adviseer ik jullie snelheid te minderen.'

bromde Dick Put om 12:53 PM (op 23-02-2005)

ik volg dit forum met kortgesloten aandacht, een mensengeweten vol scherven, en een geheugen als een olifant die is gestopt met roken, en nog maar één advies heeft voor iedereem: `als jullie advocaat, adviseer ik jullie vaart te minderen.'

bromde Dick Put om 12:54 PM (op 23-02-2005)