[vorige bral: "Drionken als een Tor"] [Huiswaarts] [volgende bral: "zelfslapen"]

12/20/2003: "Aurora"

Vuurwerk. Rode ogen schieten omhoog en exploderen, draaien als vonkende karrewielen rond korenaren van groen licht. Brandend metaal verpakt in vurige pijlen kleurt een nacht die sist en knettert als een nest ratelslangen. Een koperen zwaan hangt even aan de hemel en regent dan naar beneden, in een meer van blauw ontploffende vuurpijlen. Fijn zo. Ik zit er bij en kijk er naar. Ik drink vuurwater, aangelengd met herinneringen aan jou. Mijn ogen zijn vast rood. Het groene lichtbakje boven mijn hoofd spelt het. 'UIT'. Ik heb net je bericht gehoord, over de wereldomroep. 'De Gouden Dageraad is gezonken'. Jouw boot. Mijn radiootje sputtert met het knallen mee, maar ik heb het goed verstaan. 'De Gouden Dageraad.' Lekker Zuidoost Aziatisch overstatement. Het was een wrak. Kwestie van tijd voor hij zonk. Waarom juist nu? Waarom juist jou? Waarom niet. De Gouden Dageraad pendelde tussen Hanoi en het achterland, waar ik zat. Jij vloog exclusief op de lijn Amsterdam-Hanoi. Ik zet de fles aan mijn mond en pak ons album. Eerste foto: goedkoop Hanois studiootje. Jij in uniform, ik met baard, bij een verkleurde Eifeltoren. Twee lachende, verliefde mensen. Tweede foto; een sepia Big Ben, derde foto; gelig Vrijheidsbeeld. Ik blader verder, denk terug.

Er bestaan vast betere ontmoetingsplekken dan dat zompige, nooit afgemaakte begin dat jungle heet. Maar ik ken ze niet. Ik verzamelde nachtvlinderpoppen voor mijn afstudeerproject en jij kwam het achterland verkennen met je vriendinnen. Je liep een goedkoop eettentje binnen, om even aan je
collegaatjes te ontsnappen. En daar, onder de knipperende TL-balken, zat ik. Ik keek op van mijn rijst met Thom-Ka en... ik weet nog altijd niet precies wat het was. Was het omdat je de eerste meid met mascara was die ik zag, in drie maanden? Was het je 'Dit heb ik nodig om er in de tropen functioneel
maar toch lekker uit te zien' outfit, a la Lara Croft zeg maar, die me vertederde? Wat jij zag heb je me verteld. Twee lichtblauwe ogen in een bos bleek haar, vaalblauw shirt met lange mouwen... Affijn. Ka-Beng! Een TL-balk gaf spontaan de geest. Ik kocht een cola voor je en troonde je mee, door het donker naar 'Papaya Verte', ons kamp aan de rand van het dorp. En daar kwam je er achter waar een baard en lange mouwen goed voor kunnen zijn. Mijn klamboe was al een tijdje aan vervanging toe. Je zat onder de allergiebulten de volgende morgen, van de ontelbare beten op je haarloze lijf. Je krabde jezelf suf en keek me ondertussen dwaas verliefd aan.

'Moet je niet met je vliegmaatjes bellen ofzo?'
'Nee, het vliegtuig is al weg'
'Wat??'
'O jee. Ik ben gestrand in de jungle bij een wildeman en de telefoon is stuk.'

Je deed of je je nagels vijlde en keek naar het plafond. Toen lachte je en keek me diep in mijn ogen. Je maakte een staartje van je bruine haar en hield het vast terwijl je me nog eens beklom, op het doorgezakte bed. Ik zonk weg in jou en in de stukgetrokken veren. Jij werd mij. Je vergat m'n waarschuwingen ssjt ssjt en kwam met een gilletje. Je viel boven op me en even later verdween ik in jou. Je likte het zweet van mijn polsen en mijn voorhoofd en ik likte zout en parfum van je hals. We kleedden ons aan en gingen ontbijten. Ritters zat al in het ochtendzonnetje voor de keuken. Ik stelde je voor.

'Uh, dit is prof. Ritters.' Ritters bekeek je van top tot teen en zei:
'Zeg maar Hilde. Hoe zei je ook al weer dat je vriendin heette, Eric?' Ik keek je aan. We begonnen te lachen.
'Rory, aangenaam.' zei je.
'En jij bent dus... Eric?' Je legde een hand in mijn nek. Ritters schudde haar hoofd en zei:
'Kijk eens aan. Echte liefde.' We keken haar aan en bloosden als schoolkinderen. 'Gefeliciteerd jongen. Maar je begrijpt toch wel dat deze ene uitgekomen pop je niet vrijwaart van je plichten?'
'Natuurlijk professor.'
'Goedzo. Ga met mijn zegen.'

Dat was op een zondag. We liepen de twee en een halve kilometer naar de haven. Vogels en insecten zoemden en zongen. De zon was genadeloos. We namen de boot naar de stad. De 'Champs Elysees', een zusterboot van 'Gouden Dageraad'. Die boten zijn een soort varende bussen. Denk kratten kippen op
de motorkap, mensen hurkend op het dak en surfend aan de achterbumper... En vertaal dat naar water. De Franse dieselmotoren zijn vrijwel onverwoestbaar, maar de romp is rot en het dek is altijd angstaanjagend overbeladen. In Hanoi belde je dan eindelijk naar Amsterdam. Je maatschappij geloofde je verhaal maar half, maar je was goed in je werk. Je kon twee dagen later al weer mee terug. Vanaf toen kwam je om de andere week langs. Mijn medestudenten waren stikjaloers. Maar je was een graag geziene gaste, met je kazen en je zakken drop en hagelslag, dagvers uit Amsterdam. En je was altijd vrolijk als we samen waren. Mijn poppencollectie groeide gestaag en onze liefde en de kuil in mijn bed groeiden mee. We maakten stiekeme trouwplannen. Hell, je plaagde me zelfs al met predictorsticks.

Dit zijn de laatste foto's. Mijn tijd was op en ik gaf een klein feestje in de lokale bar. Ritters had een indrukwekkend afscheidscadeau. Een portret van ons, uit haar hoofd getekend. We staan er gearmd op, voor een achtergrond van bomen, beesten en lianen. Ik met baard, jij in je uniform. 'Eric et Aurora, l'Amour Vive!' staat er onder. Ik maakte een zo goed mogelijke kopie in Hanoi en gaf het origineel aan jou, de volgende nacht. Natuurlijk vergat je het. En natuurlijk kon je het niet meteen ophalen. En hier zit ik dan, met een wereldontvanger tussen mijn benen, die knetterend het vuurwerk verslaat. In de hal van m'n eigen flat, op een geleende stretcher. Tussen niet uitgepakte dozen. Drinkend. Mijn onderhuurster heeft zich vergist in de datum. Ik drink Vietnamees vuurwater en deze stretcher is bijna net zo doorgezakt als mijn junglebed. Ha. Bijna thuis. Ik had deze fles voor mijn broertje meegenomen. Ik staar naar vuurwerk zonder te weten wat er gevierd wordt. En ik heb een koffer vol vlinderpoppen bij me, die nooit uit zullen komen. En ik heb een vriendin die nooit thuis zal komen. Laatste knallen. Het is afgelopen. Ik sla ons album dicht en loop zonder precies te weten waarom naar de lift. Ik daal de zeven verdiepingen af. Elke verdieping een slok. Buiten is het bijna net zo warm als binnen. De lucht is zwanger van kruitdamp. Het zal ongeveer zes uur zijn in Hanoi, nu. De zon komt op en beschijnt de jungle. Laat zijn stralen vallen op een wrak dat in de rivier ligt. Op jouw lichaam, dat tussen de luchtwortels drijft. De verf van je haar laat los op en je wordt langzaam weer asblond. Vissen knabbelen
aan je lippen. Ik zwerf tussen de flats en drink. Ik ben niet echt een drinker maar de fles is al voor driekwart leeg. Ergens op de begane grond klinkt studentenmuziek. De Red Hot Chili Peppers.

'...Centuries are what it meant to me '
'A cemetery where I married the sea'
'Stranger things could never change my mind'
'I gotta take it on the other side...'

Ik grimas en neem een slok. Ik ga onder het raam zitten. Ik luister en drink. Als ik wakker word zijn alle lichten in de flats uit, behalve de knipperende blauwe wietlampen. Ik kots de inhoud van de fles plus een
patatje oorlog uit, onder het raam. Sorry, bedankt voor de muziek. De fles is leeg maar ik neem hem mee om straks weer te vullen, voor mijn broertje. Weet hij veel. Ik vis de dop uit mijn zak en schroef hem er op. Ik veeg mijn mond af en met enige moeite sta ik op. Ik loop zacht neuriënd naar m'n flat.

'...Centuries are what it meant to me '
'A cemetery where I married the sea...'

Ik druk op 7. Ik stijg op, de lege fles onder mijn kin. Ik zak neer tussen de dozen, op mijn stretcher. Natuurlijk kan ik niet slapen met dit licht. Ik speel met de sloten van mijn poppenkoffer. Hij valt open. Er klinkt geritsel. Een mot vliegt de koffer uit en draait rondjes om de lampen. Ik sta op en probeer hem te vangen. Hij vliegt tegen het vensterglas en ik pak hem in de kom van mijn handen. Aan de horizon staat een oranje streep. Boven het oranje begint de lucht blauw te kleuren. Er trilt iets in mijn broek. SMSje. Ik pak mijn telefoon, de mot ontsnapt. Hij begint vol overtuiging langs het glas te kruipen, op zoek naar het licht. Op het schermpje staat: 'Ben je wakker? Had een vlucht eerder! Kom er aan. Rora.'

Reedsch...29 toevoegingen, reedsch

w00t w00t w00terdew00t! En eenmaal Hoera voor het goede einde. Hoeveel babies hebben die twee gemaakt die nacht?

bromde Kiers om 09:26 PM (op 20-12-2003)

Kunt u wel, w00ten met voorbedachte rade!

bromde Eugene om 10:46 PM (op 20-12-2003)

Prachtig, Grtss! De spanning die je neerzet, is er ééntje om aan te snijden met een vlijmscherp mesje. En je leidt de lezer op een dwaalspoor met 'Other Side' van De Enige Pepers Die Ertoe Doen En Die Er Ooit Toe Zullen Doen. Er is een tijd geweest dat ik het nummer draaide vooraleer we van start gingen op het werk, en ik speelde het nog eens op het einde, als om af te sluiten. Symbolisch voor een kutjob. Maar ik hield ermee op, omdat nu eenmaal alles moet ophouden. Ondertussen hebben vele collegae gehunkerd naar het liedje. Maar de radio is stuk en niemand doet de moeite om een nieuwe te kopen. Bij ons geen kerstboom, geen slingers, geen sterrenstof.
Djeezes, alles wat mij rechthoudt is mijn pen. En jouw verhalen, Grtss. Godver, wat benijd ik jouw schrijfkunst! En nu ben ik niet cynisch of zo. Gewoon eerlijk. Ik zal het nog eens typen, Grtss: ik ben een fan van jou.

bromde GDB om 11:50 PM (op 20-12-2003)

Fijne story, ik voelde het plakkerige tropenzweet zo weer langs mijn rug naar beneden druipen, het katoenen hemd nog kleffer makende. Op jacht naar de eeuwig aanwezige muskieten. Fles slechte whiskey onder handbereik. Zonder ijs uiteraard!.Mooi.
...en gelukkig, een goed einde deze keer. Gelukkig.
Dank.

bromde Arnaud om 11:54 PM (op 20-12-2003)

Om 00.00 uur barst mijn verjaardag open als een overrijpe zweer. Elk jaar dezelfde ellende: vieren, en dan nog eens vieren en nog eens vieren. Waarom de mensen dat nooit moe worden, dat bergrijp ik niet. Het mat me af vrolijk te moeten wezen. Glimlachen zuipt energie.
Niet dat ik aan de klaagmuur wil staan. Verre van. Ik wou melden posten dat ik verjaar. Dat ik 35 word en dat zich op mijn hoofd een landingsplaats voor een helikopter aftekent. Dat ik luister naar 'Mon coeur est un violin' van Lucienne Boyer. Dat ik vreselijk nostalgisch aan het worden ben. Dat de kou hand over hand wint aan kracht. Dat België geen deel meer uitmaakt van de kosmos. Dat ik verschrikkelijk aan het zeuren ben geslagen.

Het spijt me. Al bij al valt verjaren nog mee. Eigenlijk.

bromde GDB om 12:09 AM (op 21-12-2003)

Ik moet wat rapper leren typen.

bromde GDB om 12:10 AM (op 21-12-2003)

Wel? Waar blijven de felicitaties? Ik draai alvast een fles open. Twaalf jaar jonge whisky. Is dat ok voor jullie? Nootjes iemand? Een chocolaatje uit België? Spiegeltjes? Kraaltjes? Uit de speaker weerklinkt 'The Best is yet to come' van Novastar.

bromde GDB om 12:13 AM (op 21-12-2003)

Grrrrstdxazdtasdtawerstszt, je weet dat ik altijd al moeite met je had. Toch? Omdat jij wél gewoon 's avonds pas begint te leven, en dan ook binnen anderhalf uur dronken bent. Omdat je iedereen bang maakt. En onrustig. Terwijl je waarschijnlijk zélf op nummer één staat, wat dat betreft. Garrrrastasrasrzsdt, ouwe delinquent, blijf vooral je ding dumpen. Ik ben dol op je koloniale, gedetailleerde stijl. En het geeft Bicat nét dat broodnodige Hemingway-Mulisch-Bukowski-Plato-Poortvliet-gehalte.

*SLUP*

bromde Marnix om 12:14 AM (op 21-12-2003)

SCREAMING IT OUT, LORD!

All this time evening cries
no words
no words

OH, LORD, seems the best is yet to come

SCREAMING IT OUT, BOY
SCREAMING IT OUT!

bromde GDB om 12:15 AM (op 21-12-2003)

Als dat mijn goede ouwe trouwe kompaan MJM niet is!!! Blij je erbij te hebben! Waar blijft de rest? Komaan! Let's step up the gear zodat ik vlug dronken ben en niet meer van de wereld weet en morgen weer een dag volgt.
Herken je deze song, MJM?

Fingernails are pretty
Fingernails are good
Seems that all they ever wanted
Was a market

This is a call to all my past
resignation

bromde GDB om 12:19 AM (op 21-12-2003)

Breathe with me.

Breathe the pressure.

Psychosomatic attic insane.

Don't play my game.

WIE? WIE?

bromde GDB om 12:21 AM (op 21-12-2003)

Moving to the country
I'm gonna eat a lot of peaches

And dreamed about you, woman!

bromde GDB om 12:24 AM (op 21-12-2003)

Millions of peaches
Peaches for free
Peaches for me

LOOK OUT!!!

bromde GDB om 12:25 AM (op 21-12-2003)

* Gooit door midden gesneden perzikken uit blik door de kamer *

* Trappelt *

* Danst *

A lot of peaches.

bromde GDB om 12:26 AM (op 21-12-2003)

Psssst...viagra kopen iemand?

bromde Paalsma om 12:28 AM (op 21-12-2003)

What's that
Diggy Diggy Bop
Diggy Diggy Bop
Funky Funky
Yeah!

bromde GDB om 12:30 AM (op 21-12-2003)

Ha, Erectoman, ook een whisky'tje?

bromde GDB om 12:31 AM (op 21-12-2003)

Wauw Gerrits, wat een goed verhaal.

* feliciteert GDB *

bromde Adriana om 01:01 AM (op 21-12-2003)

Mieters stukje tekst. De klamme tropenhitte dampt ervanaf. Zal wel iets met dat fletse neonlicht te maken hebben die ergens in het verhaaltje beschreven wordt. Roept herinneringen op aan Slauerhoff. wat was het ook alweer.. "Azie, het continent dat zich niet verzet, maar vreemdelingen smoort met zijn verstikkende loomheid." ofzoiets.. De citaten komen er niet meer zo vlot uit na circa 1 liter alcoholhoudende limonade.

bromde Brompijp de Beer om 01:47 AM (op 21-12-2003)

*Feliciteert GDB van harte en pikt stiekem een chocolaatje uit Belgie*

bromde CiNNeR om 02:32 AM (op 21-12-2003)

GDB nog een fijn verjaarsfestijn.

bromde Oh nee hè, fredje om 03:14 AM (op 21-12-2003)

Prachtverhaal trouwens...

bromde Fredje, zeg maar Frederique om 03:16 AM (op 21-12-2003)

Sorry Eugene, dat ik w00t met voorbedachte rade. U is de eerste die het uitspreekt en zal het daarom ook NOOOIT meer doen. Maar het kost nogal wat moeite mij in te houden na zo'n geweldig verhaal.

bromde Kiers om 11:00 AM (op 21-12-2003)

Schitterend, ronduit. En verdomd, een onversneden happy end. Hoe het mogelijk is in deze contreien... Het begin riep de vuurwerkscènes van Apocalyps Now in me op. Maar dat krijg je al snel als knallend vuurwerk in een broeierig Vietnam wordt beschreven.

En GDB, van harte jung. Maar verwar mij toch niet altijd met Marnix.

bromde Max om 04:32 PM (op 21-12-2003)

Wat een overstelpende drukte hier vandaag!!!! Iederen depressief door de donkere dagen voor kerst? Of allemaal bezig met famillievisites omdat je jezelf niet in achten kan delen op de kerstdagen zelf?

*Gaat een enorme pan snert maken*

bromde CiNNeR om 05:15 PM (op 21-12-2003)

Familie bezoeken is heel erg 2003. Herman is 2004!

bromde Eugene om 07:31 PM (op 21-12-2003)

Grrrrts, nu ik weet dat ook het concept van het happy end bij jou bekend is kom je een stuk menselijker op me over. Alweer een mooi verhaaltje. Goed zo.

bromde Lennard om 08:02 AM (op 22-12-2003)

Erg mooi geschreven. En op het einde van het verhaal een glimlach op het gezicht kunnen toveren is een goede deugd.

bromde Mr. Belvedere om 10:14 AM (op 22-12-2003)

happy ends zijn voor watjes. maar toch...

bromde grts om 06:21 PM (op 22-12-2003)