[vorige bral: "Roemloos"] [Huiswaarts] [volgende bral: "Voetbal"]

11/14/2003: "Maidenspeech"

Carpe diem! Grijp het moment. De aansteker steekt de krant aan. Je houdt de krant bij het aanmaakblokje. De spiritus op de houtsnippers ontvlamt.

En na het moment de sneeuw. Vallend als vonkjes op het versleten tapijt. Zwarte gaatjes. Vonk na vonk, als sneeuwvlokken. Geduwd door de rookas die niet op kan stijgen in het rookkanaal. Zie je, op de ruwcementen binnenpijp is een neerslag van zwarte as ontstaan. Laag na laag, tot er een omgekeerde vulkaan zat. Een verstopping waar je niet bij kunt. Maar je weet dat hij er is. De rook en de as die naar binnen slaan vertellen je genoeg. Fijne as regent met de vonkenvlokjes op het tapijt. Je kucht en zwaait met de krant. Je kunt even niets beters bedenken dus je trekt je gulp open om het vuur te doven. Het sist na en het stinkt. Kuchend zet je de ramen open. Elke stap die je zet laat een zwarte afdruk achter. Maat 44 voetsporen op het kleed en op het verbleekte parket, lopend van raam naar raam. De afdrukken worden gaandeweg minder duidelijk. De rand van je rechterschoen blijft het langst, als een schaduw achter je hangen. Je vloekt. Je pakt het telefoonboek en zoekt een schoorsteenveger, in het bedrijvengedeelte. Je kruist er een aan.
Maar je draait het nummer niet.

Waarom maak je niet gewoon even af wat je aan het doen was? Mag ik een klein dingetje opmerken beste Jasper? Dat leven waar je aan begonnen was? Het wacht op je. Net als al die blind dates die je hebt laten zitten. Tel de dagen versleten met televisiekijken. Met schaken onder je nivo, op de club.
Dat je kunt meeneuriën met alle bekende klassieke platen, vooral als er gasten zijn, zegt alleen maar dat je geen instrument bespeelt jij dwaas.
Denk twaalf. Grote plannen, weet je nog? De wereld veroveren? Het enige wat je nu nog verovert zijn de harten die je stukbreekt en leeg eet. Het zijn niet eens bruggen die je verbrandt. Je gaat je medemensen simpelweg een voor een af en zuigt ze leeg. Ga eens voor de spiegel staan en kijk naar jezelf.
Uitgedroogde huidflappen hangen aan je wangen, aan je ribben. Je bent een geraamte met ogen. Het enige dat rood aan je is je tandvlees. Lege huls van spinrag. Maar de genade van Dorian Gray is met je. Wat je aankijkt in de badkamerspiegel is een wat saaie, gewone man van middelbare leeftijd.
Wijkende haargrens, kleine blauwe ogen, beetje pafferig. Goedlachs. LEEG!!!!
Je ziel is ergens tussen de muur en de keukenvloer kwijtgeraakt. Niet eens fatsoenlijk. Zonder contract, zonder hoffelijk glimlachende Mefisto. Gewoon verkwanseld. Net als de rest. Verkwanseld met gierige liefde, loze beloftes en stapels porno waar je zelf van walgt. Misschien is dit je laatste kans om iets goed te maken. Wat denk je?

Zou het eten dat je net in de vuilnisbak gemikt hebt genoeg verspilling zijn voor vandaag? Ja pak die fles maar weer. Geen druppel alcohol bereikt je keel zonder eerst drie keer door de schoorsteenpijp van de likeurstoker te zijn geweest weet je dat? Weet je dat de brander juist verstoppingen van metaal in zijn opstelling hangt, zodat de rookgassen zullen terugslaan?
Zodat uiteindelijk alleen de fijnste, puurste alcohol 70% proof de top bereikt om door jouw rauwgeplunderde keelgat te glijden? Dat is de wereldorde zie je, Jas? De rook die jij net hebt ingeademd smaakt naar je eigen leven. De subtop? Je mocht het willen. Je hoort bij die oneindige stroom zwarte roetdeeltjes, levens die de basis van de pyramide overeind houden. En zelfs dat nog niet eens. De 'proleten' waarboven jij je altijd zo hoog verheven hebt gevoeld hebben tenminste nog een leven. Ach jij, die zo goed was in Latijn, die zulke mooie speeches kon geven, jij die kon zingen als Aznavour. Volgens je moeder dan.

Latinist zou je worden. En je hebt maandenlang achter je bureau gezeten, genietend van het middaglicht en wachtend op inspiratie. Terwijl zij werkte, natuurlijk. Ja natuurlijk. Je moeder sloofde zich rot om je studie te betalen. In haar avonduren. Zeg niet dat je het niet wist. Natuurlijk wist je het. Maar je keek liever uit het raam. Naar de zonnestralen, de manestralen en het meidenhuis aan de overkant. Met een pen in de hand. Een echte dichter tenslotte hè. Dat alle gedichten die je naar de overkant stuurde verfrommeld en verbeterd terugkwamen deerde je niet. Dat je sjeesde verbaasde ook niemand, behalve je moeder dan. Ach, toen je haar vertelde dat je schijver ging worden was alles weer goed. Ze ging terug naar haar schoonmaakbaantje. En ze bleef je geld toestoppen, elke keer als je je was kwam brengen. Zeventien jaar lang.

Toen je hoorde dat ze kanker had was je op vakantie. Eigenlijk belde je niet eens voor haar. Je wilde alleen vragen of dat pak gestoomd kon worden, voor je terug was. Belangrijke bespreking zie je mama? Leugen. Jaarlijks uitje van de whiskey-connaisseursclub. Kanker. Je hoorde het aan en je voelde je onbehagelijk. Liefde voor je moeder? Wat jij voelde lijkt nog het meest op wat een koekoeksjong voelt als zijn pleegouders hem voor het eerst in een leeg nest aantreffen. Voor je ophing zei je 'Denk je nog aan dat pak mam?'
En je gooide er 'Ik hou van je!' achteraan. Dat had je niet moeten doen. Het was de eerste keer in je leven dat je die woorden tegen haar gebruikte en daardoor zag ze het ineens. Wat je geworden was. Lichter dan lucht. Een hart als een surprise. Van papiermache en volgeplakt met watten. Maar toen was ze al te lang verslaafd aan je. Dat het daarna zo snel ging, daar schrok zelfs jij van. Nou ja, schrikken... Je bleef natuurlijk glimlachen. Maar je was boos. Erg boos. Soms blijven de pleegouders van het koekoeksjong weg en beginnen een nieuw nest.

Ze moet bij het schoonmaken -nog altijd voor jou- in coma gevallen zijn. Ze vonden haar met haar hand aan de dweilstok. Haar andere hand had een nacht in het sop gelegen, met de rubberhandschoen aan. Bij het uittrekken liet de huid los. Je hebt haar niet opgezocht in het ziekenhuis. Je hebt nog wel gevist naar je ziel, met een verbogen kleerhanger tussen de keukenmuur en de vloer. Maar wat er van over was was allang versmolten met het stof en het spinrag in de holtes achter de tegels. In plaats van een bos bloemen of een fruitmand kocht je een fotolijstje. In dat lijstje schoof je dan eindelijk haar foto, die je al die jaren in een envelop in een la bewaard had. Je zette het lijstje op je buro, jij schrijver in de dop. Je keek er naar, rookte en probeerde openingszinnen voor een nieuwe roman. Goed, je hebt het uiteindelijk wel gedaan. Je bent naar de bloemenzaak gegaan en hebt een bos chrysanten gekocht. De goedkoopste, die de volgende dag dood zouden zijn maar dat wist je niet want je koopt nooit bloemen. Maar het kwam goed uit.
Toen je eindelijk de zaal binnenliep met bloemen;lul wat moest je moeder met bloemen, ze lag in coma; was ze net een half uur dood, namelijk.

En oh kleine romanticus die je bent, jij krijgt twee uur om je te fatsoeneren en een speech voor te bereiden in het huis van je vader en wat doe je? Openhaardje spelen. En nu zit het kleed vol as en brandgaten en de vloer zit vol met sporen van je misplaatste gevoel voor 'het moment'. En vergeet de geur niet liefje. Je zoekt in de kasten naar het pak, dat pak dat je moeder en zo voorts. Ja want op die whiskeyproeverij ben je natuurlijk nooit geweest. Vergeten de contributie te betalen nietwaar? Overhemd van je vader, stropdas van je vader. En dan, dan ga je zitten. Aan je moeders keukentafel. Waar ze het fortuin dat ze voor je bij elkaar gesjacherd heeft, heeft zitten tellen. Je pakt je prachtige kroontjespen. En op de achterkant van een kalender die er al jaren hangt begin je te schijven. De woorden stromen uit je pen. Prachtige zinnen rollen over het papier en alles heeft vorm, waarde en betekenis. Je gloeit van trots. Dit is dus schrijven. Je streept wat in je speech maar je vindt hem eigenlijk volmaakt. Juist op tijd vertrek je richting crematorium. Eenmaal daar gaat alles als in een droom.
Je komt binnen, lacht vriendelijk, schudt wat handen en loopt naar het spreekgestoelte. Je kucht en begint:

'Geliefde familie, vrienden. Semper idem, zoals de ouden zeiden! Hinc illae lacrimae! Vandaar deze tranen. Als altijd zien wij ons weer geconfronteerd met het zwaard van Thanatos dat zich heeft losgeworsteld van de draden van Ariadne, die losgetornd door Penelope, boven Damocles hingen. In een kamer donker als de dood, donker als... deze! -een improvisatietje, je glimlacht-
En zie! Het zwaard valt, zoals de guillotine het lieflijke hoofd van Marie Antoinette doorkliefde, juist op het moment dat zij riep dat het volk geen brood maar cake moest eten! Ach de levenslust van het volk! Inderdaad! De cake die u allen zometeen bij de koffie gaat nuttigen! -nog eentje, je kunt het!-'

Je komt op dreef en je oreert vijftien volle minuten door. Het komt niet bij je op dat andere mensen misschien ook een speech voorbereid hebben. Juist als de begrafenisondernemer je wil komen onderbreken komt je bij je slotstrofe.

'Ach moeder. Alma Mater! Gestorven! Hinc illae lacrimae! Manchmal heb ik uit het raam gestaard, en in de nacht aan u gedacht. Onuitputtelijke liefde voor mij, uw zoon. Uw kroon. Sic transit gloria Mundi! Zo gaat de glorie vorbij.
Zie mij staan, mijn laatste saluut! Morituri te salutant! Zij die gaan sterven groeten u. Promoveatur ut amoveatur, zoals de ouden zeiden. U gaat naar een hogere plaats en moge de as van uw rook niet terugsneeuwen op de asresten van alle hier voor u gecremeerden, maar opstijgen en het ruime zwerk kiezen, om zo op de gaan in de harmonie der sferen. Requiescat im Pacem!'

Jij eindeloze droplul. Een keertje 'Ik hou van je, mam'. Gemeend. Een keertje. Je vader zit vingertrommelend voor zich te kijken. De vriendinnen van je moeder fluisteren. Een tante grabbelt in haar tasje. En jij hebt niets door. Je loopt lachend naar je vader. Je knipoogt en zegt 'Wat vond je van m'n maidenspeech?' Je vader kijkt je aan, bijt op zijn lip en knikt. Hij loopt naar buiten. Je roept hem na. 'Pa?' Moet hij niet bij de crematie van zijn vrouw zijn? Je hoort hem zijn auto starten. Je denkt aan het kleed.
Inderdaad. Te laat.

Reedsch...27 toevoegingen, reedsch

w00t! w00t! First post!

bromde luldebehanger om 01:59 PM (op 14-11-2003)

Leuk werk, latinist.

bromde Hoof om 02:42 PM (op 14-11-2003)

De mortuis nil nisi bene.

bromde Gerda om 03:10 PM (op 14-11-2003)

Lekker de hele dag kijken naar meisjes met bloemenslingers als voornaamste kledingstuk, halve kokosnoot met een niet helemaal evenwichtige mix van verse vruchtensap en rum en rum. muziek met veel drukke trommels en fluitjes op de achtergrond. Heerlijk.

Nee. Als ik mocht kiezen, dan werd ik latinist.

Of anders wat ik hierboven uitleg, als dat anders heet.

bromde Hoof om 03:25 PM (op 14-11-2003)

Ik vind het een mooi verhaal. Vooral dat van die omgekeerde vulkaan. Dat doet me dan meteen weer denken dat er nog wel eens "iets" uit zou kunnen komen. Een hele lange tong of zo..

bromde luldebehanger om 03:26 PM (op 14-11-2003)

Of Abe Lenstra in een tutu!

Maar inderdaad. Een authentieke Grrritsch!

bromde bicat om 03:30 PM (op 14-11-2003)

Grrrrts, dit is weer een verhaal dat ik denk:"Ja"

Ik voel de lege triestheid en zie dat deze glimt van schoonheid. Ik bedoel dus dat ik het een mooi verhaal vind.

bromde Lennard om 03:46 PM (op 14-11-2003)

Die grrts, die weet 'm wel weer te raken.

"Jij eindeloze droplul" & "Je denkt aan het kleed. Inderdaad. Te laat."

Erg mooi.

bromde Kiers om 04:49 PM (op 14-11-2003)

De Nederlandsche Taal is fucking great!

* trekt nog een blik open *

bromde Hoof om 05:27 PM (op 14-11-2003)

Wederom zien wij ons geconfronteerd met de tong van het volk, de tong van Socrates, zoals gepersonificeerd door de omringende omstanders, ach hoe snel slaat het 'Hosanna om in 'Kruisig Hem!'Hinc illae lacrimae! Vandaar deze tranen...

Maar 'bedank ' hoor!

Vanavond gaat Pieter Bas 2 naar de persen. auw mijn arme reet...

bromde grts om 06:54 PM (op 14-11-2003)

Gerrits, als jij zo blijft schrijven zul jij nooit tot Socrates' gifbeker worden veroordeeld.

Althans, niet door lezers van bicat. Althans, niet door mij.

Dus kom maar snel met dat Deel II waarin Laxmi een onzedige hoeveelheid anale gel op uw anus smeert en met haar oranje gelikte voorbinddildo... affijn dat lezen we dan binnenkort wel.

bromde Kiers om 07:31 PM (op 14-11-2003)

Het gaat verder dan dat Kiers...

Een kleine sneak:

'...Ze gromde en kwam op mijn schoot zitten. Ik betaste haar ferme borstjes. Ze waren net iets te ferm. Ik voelde dat iets in haar kruis tegen het mijne aan begon te drukken...'

Ik mail het zo aanstonds.

bromde grts om 08:01 PM (op 14-11-2003)

En voor straks: *plop*enturi te saluntant!

bromde grts om 08:04 PM (op 14-11-2003)

w00t!! Ik doe vast een w00t-toeter van gehomoerotiseerde opwinding. Als ik vannacht met een druppel voorvocht aan mijn paars ge-erecteerde roede wakker wordt gemaakt door mijn zachte andere helft over het waarom van mijn geschreeuw en zwetende hoofd dan kan ik tenminste GRTS! roepen. Waarschijnlijk verklaar ik voor haar weinig op dat moment maar voor mijzelf des te meer. Ik wens u een goede nacht en een drankvolle avond.

bromde Kiers om 09:14 PM (op 14-11-2003)

Carpe noctem.

bromde D om 09:18 PM (op 14-11-2003)

*floffff*

bromde Bumble om 09:25 PM (op 14-11-2003)

De avond is begonnen.

bromde Eddee om 10:08 PM (op 14-11-2003)

Goeiemorgen.

bromde Marnix om 10:22 PM (op 14-11-2003)

Ik heb echt een ENORME hekel aan schaken. En aan mensen die dat fanatiek doen.

Ooit won ik een soort lagere school kampioenschap; daarna was het niks meer.

*likt poten en begint zichzelf uitgebreid te wassen*

bromde Marnix om 11:03 PM (op 14-11-2003)

*sleurt vier oranje lampen naar binnen*

Waar zal ik ze neerzetten? Bij mekaar is zo voor de hand liggend. Maar het staat wel heel kek. Naast de Chesterfields, dan maar? Kunnen we onze PAPIEREN boeken tenminste lezen. Boekje lezen, dus. Glaasje peperdure cognac. Sigaar d'rbij. Plankje stinkende kaas. Pantoffels. Open haard. Vossenjacht.

*bladert door fotoalbum met prenten van een soort bakkerskar*

bromde Marnix om 11:10 PM (op 14-11-2003)

Zeg, de half-pipe is bijna af hoor! Alleen de spijkers moeten nog even drogen.

Ga ik nu een BMX timmeren.

*PLOP!*

bromde Paalsma om 12:28 AM (op 15-11-2003)

(...)

bromde CiNNeR om 02:35 AM (op 15-11-2003)

Môgguh.

bromde bicat om 10:11 AM (op 15-11-2003)

Een getimmerde BMX, rijdt dat een beetje?

http://www.navada-it.com/univofbmx/f6.htm

"Ofcourse there
were some exceptions: Jan v.d. Dungen, in the early days a 70 kg rider, now weighs around 130 kg! Didn’t plactise with the group, but still is the same sympathetic gay from back then. Jan’s nick name was “Helicopter Jantje” and famous because his name was mentioned on Dutch National TV many times by Mr. Karel v.d. Graaf of the AVRO TV."

bromde Kiers om 10:37 AM (op 15-11-2003)

Is Sinterklaas er al? Zo niet, dan wel graag voor het voetbal vandaag.

Hebben de luisterpieten opgelet?

bromde Lennard om 12:03 PM (op 15-11-2003)

En toch denk ik dat de moeder van Jasper glimmend van trots zou zijn geweest, mocht ze de woorden van haar zoon de schrijver hebben gehoord. Schitterend verhaal om de dag mee door te komen, verder.

bromde Max om 01:27 PM (op 15-11-2003)

Ik wil enkel zeggen dat ik dit een heerlijk en meeslepend verhaal vind.

bromde Bart om 09:25 PM (op 15-11-2003)