[vorige bral: "Ringen"] [Huiswaarts] [volgende bral: "Vooroordeel"]

11/02/2003: "De ambtenaar"

‘Ja dank u juffrouw Meier, koffie ben ik wel aan toe nu. Ik heb een vervelend zware dag vandaag.’
Dromerig kijk ik naar buiten. Achter mij hoor ik wat geschuifel. Een dienblad wordt op mijn tafel gezet.
’Wat zegt u? Ach ja juffrouw, dat is fijn van u, u voelt mij precies aan. Een scheut cognac door de koffie kan ik zeker gebruiken nu.’
Juffrouw Meier probeert bescheiden nog wat te zeggen maar ik luister niet.
Wat er achter mij gebeurt laat ik achter mij gebeuren.
Ik kijk door het venster naar buiten en zie hoe de kinderen zich vermaken in de sneeuw.
Het eerste dikke pak sneeuw van het jaar.
Het wit op de daken, rij aan rij, doet denken aan een vredig dorpje geschilderd door een fijne hand.
Ach vroeger als kleine jongen heb ik als deze kinderen buiten gespeeld in de sneeuw.
Het waren fijne tijden.
Onbezorgde tijden.
De wereld bestond uit ons dorp en de heuvels er om heen.
Mooie witte heuvels als het zo gesneeuwd had als nu.
De kinderen buiten bouwen een sneeuwpop.
Ik warm mijn handen om het porseleinen kopje.

Het zijn hectische tijden.
Berlijn wil cijfers en eenieder behartigt enkel zijn eigen belangen.
Ik heb genoeg papierwerk om mijn werkkamer mee onder te sneeuwen zoals de wereld buiten.
Gelukkig heb ik Juffrouw Meier. Ze is mijn steunpilaar. Waarschijnlijk meer dan ze beseft. Mijn rots in de branding van deze woelige tijden.

Ach, vijf jaar geleden was ik slechts een ambtenaar eerste klas. De rechter hand van de burgemeester van ons dorp.
Nu ben ik commandant.
Mijn vrouw is trots op me.
Thuis pronkt ze met mijn hoge aanstelling.
Waarschijnlijk voelt ze zich te goed om achteraan de rij te sluiten bij de bakker. Waarschijnlijk loopt ze direct door en wordt ze ook direct geholpen.
Ja in het simpele dorpsleven wat we hadden zijn dit natuurlijk fijne privileges.
Het echtpaar Rosenberger heeft veel aanzien thuis.
Maar ik ben wel altijd ver van huis.
Ik ben wel altijd hier.
Als een spin in het web van dit collosale gebeuren. Dit collosale getouwtrek.
Maar toch ook een deel van de geschiedenis.
Beiden slapen we alleen. Mijn vrouw en ik, beiden slapen we alleen in een koud bed.
Maar we mogen niet klagen.
Het zijn moeilijke tijden, wij simpele mensen moeten offers brengen. Mijn vrouw en ik hebben het nog comfortabel vergeleken met de rest van de bevolking.
We doen het voor het grote goed.

Vroeger hadden we het ook niet ruim.
Vroeger waren het ook moeilijke tijden.
Ach, m’n goede oude moeder heeft veel moeite moeten doen en vele ontberingen moeten doorstaan om toch altijd een warme maaltijd voor ons gezin op tafel te krijgen.
Maar we waren jong. We leefden zoals we leefden. We kenden niet anders, we realiseerde de moeilijkheden niet.
Nee we genoten van de kleine dingen.
Van elkaar.
Van de sneeuw.
Ach zoals die kinderen daar buiten.
Ze zijn nog te jong om hun miserabele lot te begrijpen. En als ze oud genoeg zijn om een deel van hun ellende te vatten dan zijn ze in ieder geval nog kind genoeg om het te kunnen vergeten en op te kunnen gaan in het plezier van het moment.
Het plezier van de sneeuw en van elkaar.

Ja ach, eigenlijk had ik één van hun kunnen wezen. Had ik de neus van de sneeuwman op z’n plaats kunnen vastdrukken. Sneeuwballen kunnen gooien.

Maar goed, het besluit is genomen.
Ik heb mijn bevelen op te volgen. Ik heb naar mijn beste kunnen de plannen van hogerhand te realiseren.
Ik doe wat mij opgedragen is.

Dikke sneeuwvlokken beginnen weer te vallen.
De ingelopen sporen vullen zich weer wit.
Ik kijk nog even hoe de kinderen buiten verkwikt rond rennen met hun armen omhoog. Alsof ze zo de nieuwe sneeuw verwelkomen. Alsof ze proberen één te zijn met de sneeuwbui.

Ik drink mijn laatste slok koffie en zet het kopje in de vensterbank.
Ja, het moet gebeuren. Het is mijn taak.
Ik onderteken het getypte document en zet de stempel.

2114 vrouwen
2254 mannen
849 kinderen
Eindbestemming Auschwitz.

Reedsch...18 toevoegingen, reedsch

w00t

bromde Maurice om 08:51 PM (op 02-11-2003)

leguber!

bromde Bumble om 09:05 PM (op 02-11-2003)

Hoe naar het einde want het begon zo mooi.

bromde €vil om 09:13 PM (op 02-11-2003)

Vraagje.
Had die mevrouw Meijer kleine spitse tietjes?
Dan ken ik haar wellicht nog wel.

bromde Ed van Thijn om 10:35 PM (op 02-11-2003)

Jawel, die mensen hadden ook een menselijke kant.

*kots*

Ik heb ook een menselijke kant.

bromde Lennard om 11:01 PM (op 02-11-2003)

Ah... ou sont les beaux neiges d'ancient? Nostalgie... wie houdt er niet van?

bromde Max om 12:58 AM (op 03-11-2003)

Oef. Wat Lennard zei... Hoewel. nee. Niets menselijks aan, gezien het einde...

bromde CiNNeR om 03:40 AM (op 03-11-2003)

@Grrts: ja ik heb ook een blog Zo'n mooie over life enzo. Niet op de spelfoutjes letten, ik ben nu eenmaal dyslectisch. Mocht je een kijkje nemen dan he.

bromde CiNNeR om 03:44 AM (op 03-11-2003)

Ik ben trouwens helemaal gek van Pink. Muziek ok, stem heerlijk en uiterlijk MmmmMmmMmm..

Leek me even wat luchtigs voor tussendoor.

bromde CiNNeR om 03:45 AM (op 03-11-2003)

Ik zag Pink langskomen bij de Pepsi-chart. Ze ziet er een beetje alcohol-vadsig uit.
Grappig haar.

bromde Lennard om 07:46 AM (op 03-11-2003)

Brr...

bromde Max om 10:06 AM (op 03-11-2003)

Na zo'n stukje tekst zijn er dus een aantal opmerkingen die je gewoon niet kunt maken. Doe ik dan ook maar niet.

bromde Kiers om 10:12 AM (op 03-11-2003)

Sluit ik me bij aan.

bromde Marnix om 10:18 AM (op 03-11-2003)

*is stil*

*is niet meer stil*

Erg mooi weer bart.
Erg mooi.

bromde Subigo om 12:16 PM (op 03-11-2003)

Op het randje vind ik het zelf.
Ik heb lang getwijfeld of in het inzenden zou of niet.
Gek om te zeggen van je eigen schrijfseltje, maar ook nu ik het voor de 20e keer lees ben ik er zelf even stil van.

bromde Bart om 01:17 PM (op 03-11-2003)

Ik zal het mijn opa maar niet laten lezen.

bromde Sandra om 04:05 PM (op 03-11-2003)

de banaliteit van het kwaad...

heeft iemand mijn keppeltje gezien?

bromde grts om 06:25 PM (op 03-11-2003)

was het lekker, je 'inleven' in een nazimannetje? waarschijnlijk met een harde boner onder je tafel. spreektvoor zich. een beetje een oorlogfetish, die bart...

bromde b. om 08:30 PM (op 10-11-2003)