[vorige bral: "Onschuld"] [Huiswaarts] [volgende bral: "De val"]

10/19/2003: "Kleine Maaike"

Ze was vier, hooguit vijf. Ik kwam haar tegen op de schommel bij de kleine speeltuin. Ze was alleen. Zoals altijd. Ik had haar Maaike gedoopt.

(De laatste weken had ik haar goed geobserveerd. Om niet teveel in de gaten te lopen, had ik een onderhoudsvriendelijke hond aangeschaft. Met een hoge aaibaarheidsfactor. Onderdeel van mijn plan. Een goed plan, vond ik zelf.)

Ik ging op de schommel naast haar zitten, en stak een sigaret op. Ze zong een liedje, terwijl ze met haar blonde huppelvlechten speelde. Er vlogen twee ruziënde kraaien over. De hond keek me aan. Ik tilde hem op en kriebelde hem achter z’n oren. Zo zaten we een tijdje met z’n drieën.

“Mooie rugzak heb je daar. Is die van K3?”, verbrak ik de stilte. Langzaam draaide ze haar hoofd mijn kant op. Ze lachte haar meisjesgebit bloot. “Nee hoor, hij is van mij! Daar zitten mijn poppen in.” De hond deed precies wat-ie moest doen: klein, kwetsbaar en aaibaar op mijn schoot liggen. Zij zag ‘m nu ook, sprong van de schommel en liep verrassend gedecideerd op ons af. “Hij is lief”, zei ze. Ik gaf de hond aan haar. Het was een mooi stel.

Via de zandbak en de glijbaan, kwamen we uit bij de wip. We namen plaats. Zij eerst. Ik probeerde zo licht mogelijk te zitten, en bracht de wip in beweging. Maaike vertrouwde me inmiddels volledig, en vertelde aan één stuk door over van alles en nog wat. Haar stem was broos en lief. Ze lachte veel en uitbundig, ondanks het feit dat ze een serieuze oogopslag had. De hond liep inmiddels rondjes om het klimrek. Ergens was een open haard aangestoken. Het werd tijd.

“Weet je, thuis heb ik nog véél meer hondjes. Als je wilt, kunnen we er wel even naar gaan kijken.” Lang hoefde ze niet na te denken. Ik pakte haar rugzak op; zij nam mijn hand. Samen gingen we op weg. In mij groeide een zinderende, vreselijk aantrekkelijke onrust. Een diep duivels verlangen dat ik al zo lang had moeten bedwingen. Ik aaide haar vlechten. Nog even. Nog even...

Ik opende de voordeur, schoof met m’n voet wat kranten opzij en deed het licht aan. Maaike volgde me naar binnen en sloot netjes de deur. Heimelijk schoof ik het nachtslot erop. De hond trippelde naar de keuken, waar zijn bakken stonden. We liepen door de hal naar de woonkamer, die verlicht werd door een paar strategisch geplaatste spotjes. De gordijnen zaten dicht (potdicht, maar dat wist ík alleen maar). “Chips?”, vroeg ik. Dat wilde ze wel.

Met een grote schaal zoutjes en twee blikjes cola kwam ik even later de kamer weer binnen. Ze zat ze op de bank. Haar voeten konden nét niet bij de grond. Ze keek me aan. “Waar zijn de hondjes nou?” Hier had ik op gerekend. Uiteraard. “De hondjes, lieve schat, zijn boven. Als jij nou even hier blijft, ga ik ze halen.” Ze knikte, opgewonden. Zo jong nog. Zo vól vertrouwen in het leven. Met veel moeite wist ik me om te draaien. Het ging gebeuren. Ik voelde me bijna high.

Een paar vliegende stappen en ik was boven. Via de slaapkamer liep ik gehaast de werkkamer in. De werkkamer. Met de werkbank. De perfect onderhouden apparatuur. Mijn verzameling tangen. Het terrarium. En de grote gele containers. Ik kleedde me snel uit, m’n lid half erect voor me uit zwaaiend. Alles lag klaar, keurig gesorteerd. Dit had ik eindeloos geoefend. Speciaal voor dit ene moment.

Ik bekeek mezelf in de spiegel. Goedkeurend. Eén meter vijfentachtig, keihard afgetraind, in een zwarte overall met handgemaakte koppelriem. Een symmetrisch, krachtig gezicht. Smeulende blauwe ogen. Gezonde, dikke blonde lokken. Satan in de gedaante van een ariër. “Goedendag, mag ik mij even voorstellen? Het Kwaad is de naam. Het Grote Kwaad.” Ik lachte, zachtjes. Het kwaad grijnsde terug. Ik deed een boksersdansje. Showtime!

Toen ik beneden kwam, was ze weg. Mét mijn portefeuille. In de hoek lag een dood hondje.

Reedsch...20 toevoegingen, reedsch

Ok... Nu eerst ; W00t!

Heb u haar later nog kunnen inhalen? Of was zij reeds vertrokken met de noorderzon?

bromde Buffy in afwachting... om 09:12 PM (op 19-10-2003)

Hè, ik dacht dat we al the way zouden gaan. Leuk einde, daar niet van, effectief ook, en als het zo gebeurd is, moet het zo verteld worden, maar toch was ik een tikje teleurgesteld.

bromde Max om 09:15 PM (op 19-10-2003)

Dit is een keihard verhaal, Marnix. Nergens een grof woord, alleen die sluipende suggestie van begin tot eind. Met de minste dingen de ergste dingen zeggen. Harde en snelle en agressieve ontknoping. Een chapeau, een strafbare zaak en dus heerlijk zieke geest.

bromde Kiers om 10:27 PM (op 19-10-2003)

Een scheidsrechter die fluit voor een penalty. En bij de aanloop word je afgefloten. De knoop die je dan als 11meternemer in de maag geloerdraaid wordt. Die voel je dan. Als bestolen Kwaad zijnde.

bromde bicat om 10:28 PM (op 19-10-2003)

Er is nog berentaart. Iemand een punt?

bromde Marnix om 10:43 PM (op 19-10-2003)

Och ik geef me over.
Snijd mij maar zo'n plak zondagavondgevaar.
Schenkt u ook?

bromde bicat om 10:44 PM (op 19-10-2003)

Telt even na...1, 2, 3, 4...juist. Het quota voor "ontopic" reacties is weer geheel verschoten.

Jammer. Ik stond op het punt een compliment te geven van heb ik u daar.

Iemand nog geneukt?

bromde Paalsma om 10:44 PM (op 19-10-2003)

Ja. Iemand. Ik niet, overigens.

*rijdt ENORME berentaart naar binnen en begint te snijden*

Een gulle tumbler peperdure whisky met onuitspreekbare naam, dan maar? Ik trakteer.

Dat doe ik trouwens wel vaker.

bromde Marnix om 10:48 PM (op 19-10-2003)

Geil idee niet. Dat er eigenlijk altijd wel iemand is die neukt. Of je nou zit te schijten, aan het voetballen bent of een ENORME berentaart aan het bakken.

*pakt fles whisky*

*TEEEUUGG*

Goed spul.

bromde Paalsma om 10:53 PM (op 19-10-2003)

Ik heb de hele dag golf gekeken. Op de BBC. Daar word ik rustig van. Golf kijken.

*neemt nog een stuk berentaart*

Volgende maand wordt mijn dossier behandeld. Zeggen ze.

*maakt negentien achterwaardse salto's en trekt dan panty recht*

Dan maar NIET normaal.

bromde Marnix om 11:17 PM (op 19-10-2003)

Het had erger gekund. Dat kleine kreng had kunnen wachten tot het hoofdpersonage naar beneden was gekomen en hem daarna de ballen hebben afgesneden op een gruwelijke Ninja Turtle manier. Bij nader inzien mag hij nog blij zijn dat het bij z'n hond is gebleven.

Groet,
GDB.

bromde GDB om 11:18 PM (op 19-10-2003)

Aaaargh

Grorgggl

bromde bicat om 11:22 PM (op 19-10-2003)

*gooit nagellak weg*

Wat een lucht hangt hier!

bromde Paalsma om 11:29 PM (op 19-10-2003)

bromde Paalsma om 11:38 PM (op 19-10-2003)

Gouwe Ouwe. M'n hele monitor trilt er van. Ik ga de haring even kaken.

bromde Marnix om 11:41 PM (op 19-10-2003)

(Eh... kunt u er ook een 'stop sound'-knop bij leveren? De krokodillen worden onrustig.)

bromde Marnix om 11:47 PM (op 19-10-2003)

Lekker verhaal!!!

Voor de teleurgestelden even een blik door de brievenbus: Maaike snijdt een punt van de berentaart en ramt die zo hard door de hondenstrot dat het beest stikt in een graat. Dan haalt ze een barbie uit haar niet K3 tas, duwt die onder haar rokje met de kop in haar anus en zingt 'dit is mijn prins klaus barbiepop, hop hop hop', de strontbarbie steekt ze vervolgens diep achterin de hondenstrot. -dus kijk daar maar- Ze haalt het geld uit de portefeuille, rolt dat op en steekt het in haar doosje'voor papa' zingend, de geldhouder zelf gooit ze in de magnetron -kijk daar maar- kutkoters.

bromde grts om 12:02 AM (op 20-10-2003)

*dacht dat hij "under attack" lag van een h4x0r, dat getril hierzo*

Waarom Paalsma bombardeer jij onze schuilplaats, onze hideout?

bromde Bumble om 12:31 AM (op 20-10-2003)

(ik verstop hier nog even een on-topic reactie tussen het getril)

Hulde.

(dat was het alweer hoor.)

Ik heb wel erg lekker gegeten gisteren. Geldt dat ook een beetje als neuken?

Er is nog wel een teiltje kruisbessensoep over. Iemand?

Ik kan alleen niet zo goed zien of het nou wel of niet al een keer gegeten is.

bromde Hoof om 10:32 AM (op 20-10-2003)

Als de kruisbessensoep al weer leeft doe mij dan maar wat.

Zo niet biedt het dan over een week nog maar een keer aan.

bromde schaep om 05:23 PM (op 20-10-2003)