[vorige bral: "Dit is ook Marnix"] [Huiswaarts] [volgende bral: "Export Produkt"]

06/21/2003: "De Zaterdagharing"

Zijn negen tot vijf baan heeft hij opgegeven. Het gaf hem te veel druk op de smaakpapillen.
De hele week slaapt hij uit en wordt pas wakker als het lichaam dat aangeeft. Zoals Harry Mulish het voorschrijft.

Pas tegen vieren begeeft hij zich naar de ondergrondse parkeergarage waar zijn ogen gewend zijn aan het weinige licht. Het tellen van de muntjes hoeft niet meer sinds iedereen met plastic betaalt. De slagboom werkt op een electrisch oog en ook de tv heeft afstandbediening. Hij heeft de baan zorgvuldig gekozen om aan zo min mogelijk impressies bloot te staan.

Des avonds gaat hij vroeg naar bed en hij slaapt uitsluitend alleen. Niet dat hij niet getrouwd is maar zijn vrouw respecteert het en slaapt in een andere kamer. Om hem aan zo min mogelijk impressies bloot te stellen.

En dan is het zaterdagochtend. De ochtend der ochtenden en hij neemt de tram naar het Centraal Station. Liever niet de fiets want dat zou teveel inspanning vragen. En dat is niet goed voor de papillen.

Achter het station staat de poort tot de enige geneugten die hij zich voor kan stellen: De Haringkar.

De haring ligt ongesneden in het roestvrijstalen bakje. Gekoeld op 4 graden Celcius. De man van de haringkar pakt met zijn gewassen handen met correct geknipte nagels de haring uit het bakje. Met een vlijmscherp goedgewassen roestvrijstalen mes met plastieken heft snijdt de man de haring geoefend open. In 25 seconden exact ligt de kleine graat van de haring plus staart en kop in de afvalemmer. Het deksel sluit goed op de afvalemmer. Tegen geuren en vliegen.

Op een aluminiumschaaltje wordt het zachte witte broodje gepresenteerd. Naast het broodje liggen twee schijfjes zure bom. Nooit augurk, altijd zure bom omdat die milder is dan augurk. De schijfjes zure bom liggen nooit op de haring want dat geeft zuren op de edele vis. En daar houdt hij niet van. Daar houdt de haring niet van. Dat gaat niet samen.

Op het broodje ligt de haring en daarop liggen enkele kleine stukjes ui. Om het vet van de haring te accentueren. Nooit meer dan accentueren, nooit overheersen.

Hij pakt het aluminiumbakje met het zachte witte broodje en de haring en loopt richting het Het IJ. Hij inhaleert zijn longen diep met zilte zeewind en tuurt over de grijskristallen verte. Daar ziet hij de VOC vlag wapperen en het stoere blinkend houten dek schitteren. Jan, Piet, Joris en Corneel hijsen de zeilen voor een tocht naar De Oost.

Hij neemt een grote hap van het zachte witte broodje met de dikke zilvervette haring. Bijna roodgeaderd van binnen en boterzacht drukt hij het godswonder met zijn tong tegen zijn gehemelte. Zacht kauwend glijdt een uisnipper voorbij. Het accentueert de haring en overheerst niet.

Met de volvette koning der vissen loopt hij elke week over de top der toppen van emoties en impressies. De hele week concentreert zich op dit moment.

Nog vier goddellijke happen te gaan en dan zal deze haring worden bijgeschreven in de analen van een groots zeemansverleden.

Reedsch...4 toevoegingen...

Haring is oké, olé olé.
Uitermate prettig dat er ook dingen bestaan die lekker en ook nog eens niet-slecht zijn.

bromde Marnix om 08:19 PM (op 21-06-2003)

Pure poezie bravo bis bis encore!

bromde Dharkon om 09:23 PM (op 21-06-2003)

Het water loopt mij door de mond en de tranen uit de ogen (nee, niet van de uien maar alleen om te accentueren)

bromde Apollo om 10:34 PM (op 21-06-2003)

Overigens roept de textuur van den edelen haring ook hele fijne associaties op. Dat had wellicht ook een vermelding in dit lyrische werkje verdiend.

bromde miesepies om 02:02 AM (op 22-06-2003)