[vorige bral: "maandag"] [Huiswaarts] [volgende bral: "Almelo de Riet"]

04/11/2003: "'Wij gaan sluiten, meneer'"

De buitenlucht was rijk van laaghangende bewolking.
De schrijver overwoog zijn drinkgelag een uurtje of twee eerder te laten aanvangen.
Dit, teneinde het creatieve proces eerder op de avond te laten ontluiken.
Hij snakte naar de aanwezigheid van een vrouw. Het liefst ééntje met de technische specificatiesch die het de moeite waard maakte om haar helemaal rul te neuken. Maarjah, slechts zijn ganzenveer was bij hem; die stoere ridder der zinsbuigingen. Daarom spoedde hij zich over het wolvepad richting het centrum. Hij kwam met plezier in één van de vele kroegen die daar over het kerkplein uitkeken.

Aan de toog placht hij met grote regelmaat een fruitig vrouwmens te paaien met pornografische puntdichten, hitsige haiku's en anaalgefixeerde acrostichons. Maar al voerde hij ter plekke uit zijn beschonken hoofd een heuze sonnettenkrans op over de welvingen heure borsten.....
Ze verliet immer het etablissement met een snel lederen jack met overdaad aan borstbeharing.
Najah, dan eindigt zo'n avond met het stukgooien van een joetje of 3 in de Random Runner.

Hij vroeg een sigaretje aan een onbetrouwbaar type.
Zeker tien minuten staarde hij naar de kringen in zijn glas. De muziek dreunde; maar hij hoorde het niet.
Een bardame, rijkelijk voorzien van schoonheden zette hem ongevraagd een volgende pint neer; maar hij zag het niet.
Een rooksliertje in zijn oog bracht hem terug naar de realiteit. Wanneer kwam zijn laatste boek alweer uit? Vlak na de boekenweek van 1998; hij durfde zich amper nog schrijver te noemen. Drinken deed hij des te meer.

In zijn potentere jaren meed hij drank, zijn vader en moeder brachten hem groot met de fles foezel in hun handen. Tijdens een rit terug van de kroeg reed zijn vader zich dood. Moeder had 2 weken in coma gelegen. Ze werd wel weer de oude; maar elke dag als ze in de spiegel keek zag ze 3 diepe krassen in haar voorhoofd. Hij begreep pas na jaren waarom al die Ome's toch zo graag bij moeder op visite kwamen. En zijn goede cijfers voor algebra en trigonometrie.
Een half jaar geleden vertrok zijn moeke richting hiernamaals. Zo dement als een volkorenboterham; maar nog immer tot op haar sterfbed deed ze zich tegoed aan plassen Sherry.
"De Dokter zegt dat het goed is, jongen"

"Wij gaan sluiten meneer. Ik verzoek u naar buiten te gaan".
De schrijver zag een kortgeknipte kleerkast met 2 gouden oorringetjes. En donkergroene nek-tattoo.
'Ach, wat leuk', dacht hij. En bracht zijn vuist tot achter zijn schouders om eens snoeihard uit te halen.

Reedsch...6 toevoegingen...

En de avond moet nog beginnen. Ik verwacht een dronken tot zeer dronken post rond een uur of vier in de ochtend. Of een weekeindje niets omdat de kortgeknipte kleerkast een beroerdere jeugd had.

bromde Kiers om 11:22 PM (op 11-04-2003)

Heerlijk stukje proza Bicat!

bromde Feerce om 11:44 PM (op 11-04-2003)

prachtig! hulde!

en net genoeg om na het lezen hiervan eindeloos te kunnen fantaseren over het genadeloze pak slaag dat de kortgeknipte kleerkast mag ontvangen, waarin het mezelf verplaatsen in het karakter dat het pak slaag uitdeelt natuurlijk een grote rol speelt.

bromde owenmeany om 12:29 AM (op 12-04-2003)

Is het al verzineenplaatjebijditonderschrift-zondag?

bromde otto om 02:29 AM (op 12-04-2003)

U kunt haast niet wachten zeker? Rakker!

bromde bicat om 12:30 PM (op 12-04-2003)

Verzin een onderschrift bij dit stukje (klik voor een uitvergroting)

bromde Dreknek om 12:44 PM (op 12-04-2003)