Ik ben Armand Jean du Plessis, Cardinal et Duc de Richelieu, tussen 1624 en 1642 de voornaamste adviseur van Zijne Majesteit Louis X111 koning van Frankrijk. Mij is gevraagd enige woorden te wijden aan de Hollandse politiek. Ik ga echter niet op deze uitnodiging in want als ik ergens het land aan heb dan is het wel aan de Hollandse politiek. Levendig herinner ik mij enkele langdradige conversaties met de Hollandse gezant. Steevast begon hij mij, in gebrekkig Frans, te verzekeren dat zijn regering politiek achter het Franse beleid stond. Als ik hem vervolgens voorstelde om deze steun een meer substantieel karakter te geven in de vorm van troepen of leningen dan verbleekte de man en haastte zich te zeggen dat de Staten Generaal een niet actieve steun op het oog hadden.
Het gebeurde eens dat de gezant als gevolg van mijn kennelijk als een zedenloos voorstel opgevatte suggestie, een appelflauwte kreeg en met behulp van bloedzuigers en aderlatingen weer op de been moest worden geholpen. Navraag leerde dat de gezant niet zozeer geschrokken was van mijn verzoek om troepen nee, het was mijn vraag naar een lening die hem zo diep had geschokt. Want de betweterigheid van de Hollander wordt alleen overtroffen door zijn hebzucht, door hem overigens handelsgeest genoemd. Hoe wel kan ik dan ook de woede van de Engelse koningin Elisabeth 1 begrijp en die eens, weinig diplomatiek, uitriep:'heeft 'dat volk' dan nooit genoeg!', nadat een Hollandse delegatie, haar schaamteloos om een gift kwam vragen, daarbij achteloos voorbijgaand aan nog niet terugbetaalde leningen en subsidies.
Toch is het niet die handelsgeest die mij tegen staat. Het is de religieuze bekrompenheid door de eeuwen heen, een bekrompenheid die heden ten dage nog zo duidelijk is terug te vinden bij de vrome mensen van links die met het bloed van Fortuyn nog aan hun knuisten nu opgewekt Bush demoniseren. Daarom zal ik niet van Holland spreken. Dringt u niet aan.
