![]() |
|||||||
Navigatie de voorplecht Dankbaar ![]() Uitgelogd
Huishoudelijk
5 oktober 2005 |
Woensdag, 10 Maart 2010
door Grrrits Aha, zit de zaak zo.. Smeuig weer. Goed idee, Grrotts%, kortere stukjes. Iedere dag een draadje is een hemdsmouw enz.
Ja, dat hebben we allemaal wel eens, die baarmoedernostalgie.
Wel eens? Ik heb het de hele tijd. Dat gaat maar door…
´k Vraag me ineens af of ie z´n oren wel sopt…
Het moederinstinct…
En dan nu een documentaire over vochtplekken in Middeleeuwse kelders.
Dat ben ik niet met u eens Heer Oftopicist. Misschien kunnen we beter naar de toekomst kijken. Sommige mensen (zoals onze badderaar hierboven?) hebben enkel wat DBS leuk getypt, maar de meerwaarde van het navertellen van televisieprogramma’s en videoclips is gering, Kersje. Je blog heeft meer bestaansrecht als je een paar minuutjes research doet en er wat over psycho-civilised society bij wiki’t, minimaal orwells 1984 of bijvoorbeeld: zo eindelijk weer een nieuw deel.. iets zegt mij dat die vermaledijde beenvis sluwer is dan hij eruit ziet
Dat had ik eerst ook. Maar later begon ik meer te neigen naar dat hij juist mínder slim was dan hij er uit ziet. Momenteel hou ik het er op dat hij precies zo slim is als hij er uit zit, niet meer en niet minder. Maar ik kan er natuurlijk naast zitten.
Kersje, ik nam niet zoals grtsgshyd de moeite uw blog te lezen. Vanaf het moment dat ik uw naam las, ben ik vervuld van schier leedvermaak. Na drie zinnen van u te hebben gelezen wist ik het zeker. O, dát bedoelde hij dus met die bloemkolen.
Bestel ook: Alles over pluizige dekens. Nu al tweede druk!
Ik heb overigens wel te doen met Aarsema. Zo’n naam hebben en dan ook nog eens geen geld voor condooms.
Ik heb eigenlijk meer meelij met Mevrouw Aarsema… krijgt ze er NOG zo´n azijnzeikert bij….pfffffffffffff…ik geef ´t je te doen
“Onze” Youp heeft bij de weg ooit een liedje gemaakt over typjes zoals Aarsema ….: Heer Grittts: bedankt voor het advies maar ik heb ook niet veel pretenties mbt meerwaarde van mijn blog. Eerlijk gezegd denk ik dat ik door soms een onderwerp onder de aandacht te brengen waar over nagedacht zou kunnen worden al het hoogst haalbare is (op puntennel dan). Het ontstijgt misschien een ietsiepietsie het niveau van logjes over hamsters, gelardeerd met glittergifjes van elfjes of melige logjes over een mannenzeepdispenser in de vorm van tieten waar hij dan flink in moet knijpen om er zeep of shampoo uit te krijgen. Het is al heel wat als ik op logjes als die aanklikbare, enige reactie krijg. Voor mij is dat vooralsnog voldoende. Als ik mijn normale leven …zoals Aarsema dat al schetste, had kunnen continueren, had ik w.s. helemaal nooit achter ´t klavier plaatsgenomen. ´n Menske mot toch wat hè?
Schitterend betoog, Kersje! Duidelijk een insmijter, begin, kern, samenvatting en uitsmijter. Ook geweldig geformuleerd en smeuïg verpakt met anecdotes terwijl u uw publiek juist inschat, aankijkt en de juiste intonatie aanslaat. Complimenten voor de juiste vertolking van de Homo Sapiens zoals u beoogt te zijn. Ik gok op waarschijnlijk. Dat het dat waarschijnlijk is. W.s. dus.
Haha, arme Aarsema toch…. u zit op de foute weg… Liet ik mij vroeger nog weleens verleiden tot discussies met menselijk schroot (Youp´s woorden :p), nu lees ik nog liever alles over pluizige dekens ipv te verworden tot iemand die denkt intellectueel te zijn maar het in de realiteit absoluut niet is…
Pluizige dekens worden overschat.
Kersje, u bent verward. Compleet onzinnig haalt u zaken door elkaar. U hoort klokken maar ziet geen klepels, u drogeert waar we bij staan. Ik wens voor Heer Aarsema (maar zeker ook voor Mevrouw en foetus Aarsema) dat ze daar in die luxueuze bungalow naast het arsenaal aan heerlijke landwijnen dan toch ook nog een snoezelkamertje voor hem gereed hebben ;) Eerst wilde ik een eigen geurlijn beginnen, daarna een eigen kledinglijn. Maar nu neig ik meer naar eigen tijdschrift.
Het is een groot en lomp wezen. Uit zijn oren steken opgerolde kranten, in zijn buik zijn tv schermen aangebracht. Uit zijn mond klinken filemeldingen, afgewisseld met niets aan de hand muziek. Het is De Media.
Zeg, die lente, gaat dat nog wat worden?
Welke lente?
Kom kom, het is nu heel aardig weer. Binnenkort weer rokjesdag, althans, zo noemde Martin Bril het. Zelf spreek ik liever over ‘Van de jonge dingen die voorbij gaan’. Dat is een iets ruimer begrip dat zich niet beperkt tot rokjes. Of bloesjes. Of tot een enkele dag. Zeg maar.
Ik ben er nog hoor…
Nou, dat is ook toevallig. Ik zat me net af te vragen waar u was. Maar daar bent u dus. Nog. Dat is een hele opluchting. Maar waar is by the way Dokter Chipolata? En Kersje? En de baron zie ik hier ook maar zelden. Daar staat tegenover dat Aarseman een hoop goed maakt, al loopt hij al verscheidene dagen achter met de dagelijkse berichten betreffende wat hij gegeten en gedronken heeft.
Gewaardeerde Enz, dat feest waar ik over begon en waar u aan refereert, gaat plaatsvinden vanaf 22 mei een volle week lang in een gehucht naast Roquebrun in de Languedoc. Ik hoop een éénpersoons bachanaal aan te kunnen richten dat nèt niet eindigt op een koude binnenplaats van een kasteel zoals gebeurde in La Grande Boeuf. Maar de enige reden dat ik het zal overleven is het gebrek aan lage temperaturen want eind mei mag je daar toch iets van verwachten in zuidelijk Frankrijk. Voor m’n verjaardag heb ik een minibachanaal [bachanalette] in gedachten. Dan neem ik dus één toastje met kaviaar en een vingerhoed champagne. En daarna ruk ik me af.
Nu, hiep hiep dan maar.
Enz, denkt u niet beter uit te komen die hele fles Champagne op te drinken en daarna het vingerhoedje tot de rand te vullen met uw ejaculaat?
test test
Na een korte heropleving opnieuw doodse stilte. Fascinerend toch.
Test test,, Ja, ik wil best iets anders zeggen maar dan wordt het als spam beschouwd..
Ja, zie je wel. Het bovenstaande mag wel, maar wat ik eigenlijk wilde zeggen niet. Raadselachtig.
schrijf ffe iets anders, geen tijd voor beenvis
:: test op spam :: Test kut test kut
Aarsman, in een vingerhoedje of in iets anders, dat is van secundair belang. Hoofdzaak is dat het …...... niet in het geslachtsorgaan van een vruchtbare vrouw terechtkomt. Gelukkig zijn er diverse beproefde methoden om zulks te voorkomen.
E-ja-cu-laat, dat was dus kennelijk het verboden woord.
Eigenlijk wel begrijpelijk, e-ja-cu-laat is een woord dat vaak in spam voorkomt.
Ik zou wel iets willen schrijven, maar dan wordt het weer zo lang en begint L* te zeuren. Iets korts lijkt er niet zo meteen uit te willen. Ik heb wel zin in een vuil sprookje. Schrijf jij het niet effe Aarsema? Enz zijn geest is daar niet ziek genoeg voor. ejaculaatstest, zeg maar proefrukken.
Er was eens een kaboutertje met een tentje in zijn broekje. En eh… Toen.. eh… Tjesus, dat valt inderdaad niet mee…
Ik zei toch al dat het meer iets voor Aarsema is.
Ja, hij heeft er ook meer de naam voor.
Waar blijft dat sprookje?
Aarsema, ff offtopic over die nageboorte, daar kan je ook een ballon in doen en opblazen. Eenmaal opgedroogt blijven ze de ballonvorm houden. Spaarlamp erin, en postnataal plafondschemeren. Het geheel wordt vooral lumineus na de vierde nageboorte.
KABOUTER VAN LUYN WIST VAN SEXUEEL GEBRUIK Verstandige kereltjes, die kabouters.
zeg grrts.. waar blijft dat volgende deel??
Grrrts last een korte pauze in. Het is wachten tot er iemand anders iets schrijft. Maak maar voort, want anders schrijf ik seffens zelf iets – the horror!
Hup Kapitein!
Ik houd de boot af.
Ik vond de Volkskrant altijd al een krant op de helft van de ware grootte.
Boe!
Enz, jaren zijn wij voorgelogen door een Volkskrant op de helft van de ware grootte. Alsof wij dat als goedbedoelend voetvolk nooit in de gaten hebben gehad. De brutale honden. Ik noem het ‘De theorie van het volgepiste teddybeertje’. Was dat de echte Kiers, die boe zei? Er was eens een geil kabouterje met een tentje in zijn broekje. Hij liep door het bos met een mandje in zijn hand. In het mandje zaten een fles eersteklas Bordeaux en een aantal uitgelezen Franse kaasjes. De kabouter dacht: Ik mis nog iets. En toen.. eh..uh.. Godver..
Toen stak hij een langwerpige kegelvrucht in zijn kakgat, en kreunde tevreden: Ja, nu is alles naar wens.
Kut, wat ruikt het hier naar stront “Je moeder!” riep het geil kaboutertje verontwaardigd, en hij drukte een pruttelende veest uit zijn endeldarm. Het geile kleine kaboutertje, die zojuist bevrijd was van een pruttelende veest in zijn endeldarm, wreef eens uitbundig over de bobbel in zijn broek. Wat kon hem een naar Franse kaasjes zwevende geest schelen? “Jij stinkend achterlijk aapje!” brulde de geest. “Ik ben een kegelvruchtgeest, geen lampgeest! Kom hier dat ik je een time-warp rond je oren geef!” Zonder af te wachten tot het kaboutertje naar hem was gekomen, zweefde de geest op het kaboutertje af en gaf hem zo’n krachtige oplawaai dat het kaboutertje met een smak tegen een boomstronk vloog en met de bobbel in zijn broek in het gat van een eekhoorn bleef steken.
Oeioei, ai ai, bracht de eekhoorn uit, wat ben je vroeg thuis! Ik heb mijn krulspelden nog in en heb de kinderen nog niet rustig geslagen! Excuses daarvoor, Grote Gezinsleider, Kapitein onzer Huishouding, Heerser over mijn Vulva, Grootmaarschalk der Kasboeken!
“Ach hou je bek vuil knaagdier!” tierde het kaboutertje, en hij schopte de eekhoorn van zich af. En als we nu eens de oorzaak weghalen, maar niet het symptoom?
Nog steeds niet veel soeps hier. Stelletje inspiratielozen!
Nieuw Snor-boek: Soepkalender met 365 soeprecepten.
Enz vergeet niet, wij hebben twee ogen van voren. Wij zijn jagers. ‘Prooi’ heeft twee ogen van opzij. Dat zijn zij die gejaagd worden. En als u over soepkalenders met 365 soeprecepten begint dan bevangt mij het klamme gevoel dat u aan het fragmenteren bent in een prooi. Ik vraag me af waar die Aarsmade woont, want ík zie nooit ergens mensen met ogen aan de zijkant.
Ik heb zonet een hoogbejaarde ezel doodgebeten. Het was sterker dan mezelf.
Kimchi is de nieuwe pesto.
Hebben we nieuwe pesto nodig dan?
Ik ook niet. De oude is nog niet eens op.
Tachtig.
Prachtig.
Vandaag ontdekte ik dat er zoiets als de Nederlandse Autoped Federatie Goed, ik zou er een kunnen aanschaffen, maar ik weet wel bijna zeker dat ik het niet zou kunnen nalaten om uit pesterij de hele tijd step te zeggen in plaats van autoped, en club in plaats van federatie. Het is iets pathologisch. En dan word ik natuurlijk geroyeerd.
En terecht. Nederlandse Step Club, dat klinkt niet. Krijg je toch een beetje het gevoel alsof het om iets infantiels gaat. En het gaat wel degelijk om volwassenen.
Zo!
Ja, zegt u dat wel. En nog maar een kwartier geleden zag ik ergens een meisje binnen achter een buro zitten, en die keek me even terloops aan met een blik zó vol van verveling, zooo totaal uitgeblust, dat ik… dat ik… ach, laat ik er maar over zwijgen…
Dat u haar eens stevig in de reet wou boren? Ja? Zegt u maar gerust hoor, de lieve bicatlezertjes (hoeveel zouden het er nog zijn inmiddels?) kunnen dat wel hebben.
Ik las net dat Jan Wolkers het in de kracht van zijn leven wel 7 keer per dag deed. Zeven keer! Okee, aan de voorkant, dus dat glijdt wat soepeler, maar dan nog. Zelf ben ik nooit verder gekomen dan 3. Goed, dat was dan wel met 3 verschillende vrouwen, maar na de tweede zat ik er eigenlijk al helemaal doorheen. Het kreeg toen ook iets dwangmatigs, zo van ik kán het nog met een derde doen dus dat móet dan ook, want zo’n kans krijg ik waarschijnlijk nooit meer.
Goh, zie ik ineens een vervolgverhaal van Grtrztrdsatrdqs! Ik zal het eens vanaf het begin bekijken. Jammer, dat je niet meer in het ar-ch-ief staat. Je had jaren geleden een verhaal dat veel indruk maakte. Iets met een m-e-i-s-je, een oud huis, en een blauwe waas die over de dingen hing.
Vanmiddag veel wolken maar het blijft droog.
Vandaag meer zon. En het blijft waarschijnlijk droog.
Ik had anders behoorlijke okselvijvers. Moehahaha!
Als u zo grappig gaat doen hou ík het ook niet droog.
Woensdag 28 april. Zonnig, vrij weinig wind. 22 graden.
Wel enige hoge sluierbewolking, maar dat mag geen naam hebben.
Correctie: De wind is toch wat onstuimiger dan het zich aanvankelijk liet aanzien.
Hebt u het nog steeds over uw broek? Hahaha!
Ik ga het eens keihard op een zuipen zetten deze dagen. En als ik Kersje tegenkom in de vallende duisternis dan… dan… beuk ik haar gelijk een American Psycho in mijn klerenkast helemaal tot pulp. Uiteraard nadat ik mij uiterst hoffelijk heb ingelikt, uitgenodigd, klef gepraat, drank betaald, mijn stropdas heb rechtgetrokken en de taxi naar mijn loft in het centrum van een adembenemde stad heb gearrangeerd. In stijl tot pulp beuken en dan met de kettingzaag in vier blokken hakken. Star Wars, Episode 23, The Return Of Arsman. Vandaag ondanks [of dankzij] sluierbewolking vrij warm.
:: schraapt keel :: Ha Aarsema, Kersje heeft op haar site een post aan u geweid. Of had u dat al gezien? http://ladyguin.punt.nl/?r=1&id=554107
Gewijd. Hum hum.
Absurd? Wij?
Vandaag eerst buiige regen [of regenachtige buien], later droog. Het wordt ongeveer 14 graden.
:: slikt nog een Codis :: Combined DNA Index System (CODIS)? Tweede puberteit? Ik ben al in de derde. Sinds vanmiddag. Ja, ik stond er zelf ook van te kijken.
Een priapisme is geen puberteit heer Enz. Hahaha!
Waarom is het eigenlijk puberteit en niet pubertijd?
Bij ons in het noorden is het tegenwoordig pubertijd. Maar ik hou het maar op puberteit. Met al die spellingveranderingen kun je wel aan de gang blíjven..
Brullend slikte zij het laken in. godverdomme… proxy server error. gelukkig had ik het gedrocht in een cyber copy paste gevangen zodat ik het hier even plant. Morgen dan maar plaatsen bij de ladyguin. http://ladyguin.punt.nl/?r=1&id=554107 14:30 uur godskolere… het moment van de voetbal waarheid! here we go.
Via die link van u is de site inderdaad op slot. Maar als je op home klikt, dan kun je er gewoon weer in. Ik toch. Niet dat ik er in wil, maar ik kan het dus wel.
Morgen wisselend bewolkt. Maar slechts hier en daar een buitje.
Liever daar dan hier. Hahaha!
Het klopte niet. Geen buitje en regelmatig zon. Merkwaardig, want ik had gisteren toch wel degelijk jeuk aan m’n línkerbal.
Ha, een nieuw verhaaltje. Ga ik lekker even lezen!
Boe!
Hartelijk dank voor uw constructieve bijdrage. De rest van de avond zou ik het maar rustig aan doen.
Het vuile kaboutertje: wat vooraf ging… Laughter is an affection which is the result of an overstrained expectation that suddenly dissolves into nothing.
Hahaha!
De geest was er van overtuigd dat het kaboutertje definitief was uitgeschakeld en hem geen last meer kon bezorgen. Maar daar vergiste hij zich schromelijk in, want hij wist niet dat de kabouter tot een soort behoorde die in staat is in geval van nood de hulp van medekabouters in te roepen door winden te laten op een onhoorbaar hoge frequentie. Zo uitgeteld en zwaargewond als hij er ook bij mocht liggen, de kabouter begon van binnen, door middel van pure mentale kracht, alle beschikbare darmgassen in de richting van zijn tot het uiterste samengeknepen kringspier te dirigeren…
De sierlijk gevormde anus van het kaboutertje stootte een hoogfrequente snel pulserende toon uit die wel een half uur bleef aanhouden. Nu het kaboutertje op zijn rug wat lag uit te blazen, had hij zijn hoofd vrij om zijn gedachten de vrije loop te laten. Hij kreeg weer het hongegevoel en dacht onmiddellijk aan zijn favouriete prakje: Biggebonkensoep met brokkenrogge, daarna reteknetters in groene saus met lange slurgers, toetje van mupsnork en digestief van balgburg. Toen werd het kaboutertje er weer pijnlijk aan herinnerd dat zijn kaak gebroken was. Het enige eten dat hij de komende weken zou zien, zou hij door een rietje moeten zuigen. Of door de toeter van verpleger kabouter Eddie. De zaadproductie van kabouter Eddie stond in de kabouteranalen geboekstaafd als ‘fenomenaal’, en had al menig kabouterleven gered. Likkebaardend dat het kaboutertje aan de liters zaad die hij binnenkort te slikken zou krijgen. Een flashback uit zijn heroïsche studententijd overwelmde het kaboutertje. Zijn zaadproductie was fenomenaal en in zijn geile kabouterstudententijd had het kaboutertje menig kaboutermeisjesstudentje aan flarden getrokken. Hoewel dat op het eerste gezicht niet zo duidelijk was. Het kaboutertje hing er bij zijn vriendjes altijd wat slapjes bij. Een beetje zoals een slappe lul in de wind net nadat je een baarmoeder vol hebt geyoghurt en je op je balkon op driehoog van je studentenbunker om 06:00 uur in de ochtend een sigaretje rookt en lam overpeinst hoe het kind ook alweer heet maar verdomme niet op haar naam komt hoewel je wel weer heel goed weet dat dit nummer drie is deze week. Kutje nummer drie. Laten we haar maar kutje noemen. Zo hing het kaboutertje er een beetje bij. Als een saaie slappe lul in de wind met snot in zijn oog.
Jammer dat L* nooit meer iets schrijft. In zijn productieve jaren had hij wel geweten hoe dit verhaal vervolgd moest worden!
Na bovenstaande flashback leek het er even op dat het kaboutertje door middel van een flashforward weer in het heden terug zou keren, maar de flashforward bleek bij nader inzien een flashinbetween te zijn, die de tijdreiziger naar een tijdstip brengt dat precies op de helft ligt tussen dat van de flashback en dat van het heden. Vaak zie je dat het in de verkeerde tijd belanden gepaard gaat met de mogelijkheid een belangrijke historische gebeurtenis van nabij mee te maken – de :: flasht zich in between :: Mag ik even een teiltje?, was de gedachte die het kaboutertje ineens in zijn kop geschoteld kreeg. Hé, dacht hij, hoe kom ik dåár nu ineens op? Veel tijd om zich nader in deze kwestie te verdiepen kreeg hij niet want er werd aangebeld. Met een dubbelgevouwen boterham met pindakaas in de hand begaf hij zich naar de voordeur en opende deze. Er stond een politieagent voor de deur die hem om zijn vergunning vroeg. Ver.. vergunning?, haperde het kaboutertje, want hij had geen flauw idee over wat voor vergunning de politieagent het had. Ja, sprak de agent, uw tijdzonevergunning. Wij zouden die graag even zien omdat wij vernomen hebben dat u niet over de juiste papieren voor deze tijdzone zou beschikken. Omdat de agent in meervoud sprak boog het kaboutertje naar links en rechts omdat hij dacht dat er kennelijk meerdere agenten waren, maar hij zag verder niemand. Ik.. ik weet niets van een vergunning, ik heb zoiets nog nooit nodig gehad.. In dat geval, sprak de agent gedecideerd, zullen wij u naar het bureau moeten overbrengen, en voor het kaboutertje in de gaten had wat er gebeurde was hij in de boeien geslagen.
SCIENTISTS CREATE A LIVING ORGANISM Nou nou, zo’n vaart loopt het nog niet.
Nee, er is nog een lange weg te gaan, maar het begin is er. Leuk, ik heb altijd al mijn eigen huishoudbacterie willen hebben. Om het huishouden te doen dus.
Ondertussen was onze kabouter opgesloten geworden in een betraliede ruimte waar hij op een bankje tegen de muur had plaatsgenomen. Op een zelfde bankje aan de andere kant van het vertrek zat al een oudere soortgenoot die onze held onmiddellijk als een Praatkabouter had herkend. Want weliswaar hadden álle kabouters een baard [hoewel die bij de vrouwtjes het stoppelstadium nooit ontsteeg],maar de baarden van de Praatkabouters waren aanzienlijk langer dan gemiddeld. Praatkabouters waren gezelligheidsdieren die, zoals de naam al enigszins aangaf, dol waren op praten. Dit exemplaar vormde hierop geen uitzondering want hij stak meteen van wal: 139
(noot van de schrijver: het quasi onverstaanbaar gewauwel van het kaboutertje werd voor het gemak van de lezer in begrijpelijke taal uitgeschreven) Met onstuitbaar geweld vielen de kaboutertjes aan op de kaasstolp, die weldra in duizend stukken uit elkaar viel. De geest werd terug in de kegelvrucht gestopt en geroosterd boven een gezellig kampvuur. De verplegerkabouter verbond het gewonde kaboutertje, en voederde hem een liter warm zaad zodat hij al snel aan de betere hand was. Het hele kabouterdorp legde samen voor twaalf flessen eersteklas bordeau en een plank vol uitgelezen kaasjes. Godmiljaar, de ‘x’ vergeten in bordaux! En euh, omdat zijn heldenavontuur in het kabouterdorp de ronde deed, kreeg het kaboutertje heel wat te neuken. Hoera! Met een schok ontwaakte de kabouter. Onder invloed van het relaas van de Praatkabouter was hij langzaam in slaap gesukkeld en vervolgens van het bankje op de vloer gevallen. Hij bevond zich dus nog steeds in de politiecel. Godver#**!! vloekte hij binnensmonds toen de situatie tot hem doordrong, want net voordat hij wakker werd had hij op het punt gestaan een van de mooiste jonge kabouterinnen vol te spuiten met zijn romige, warme zaad.
Lik me reet Enz!
Ondertussen oreerde de Praatkabouter lustig verder: Het is morgen alweer 3 jaar geleden dat Paul ter Beek doodging. En dat de wereld daar 2 dagen later achterkwam omdat. Dinges. Drie jaar alweer, waar blijft de tijd?
Onze kabouter kreunde. Waarom was er niet iemand die hem door middel van een flashback, flashforward of desnoods een flashinbetween van het gezelschap van de praatgrage kabouter verloste?
Ik haat kabouters.
Nou, wij mogen ú anders ook niet!
‘Het broodassortiment wordt steeds kleurrijker’ heet het dan, vervolgde de Praatkabouter. Ja, zo kan je het ook noemen, maar wat is de realiteit? De consument kon vroeger kiezen uit wit en bruin brood en alleen de allertobberigste figuren konden daar niet mee uit de voeten. Maar hoe is de situatie vandaag de dag? Het argeloze individu dat meent ‘even’ een brood te gaan kopen ziet zich geconfronteerd met een zeer uitgebreid scala van mogelijkheden. In slagorde opgesteld liggen ze hem aan te staren: het meergranenbrood, het turkse brood, de pain de campagne, het Allinson volkorenbrood, het casinobrood, het mueslibrood, het lampionbrood, het stokbrood, de ciabatta, het Franse boerenvloerbrood, de Italiaanse bol, de Franse boule, het Toscaanse tomatenbrood en de Drentse krentenwegge. Het duizelt hem, wat moet hij kiezen?
Ik neuq beeter dan ik sgrijf
Doedt u nogtans eens un pooging.
Pompidompidom
Van ons kunt u de pot op, Nemo! Bek dicht of we komen even langs!
Geil, kaboutertjes. Kom maar snel langs, ik heb veel lekkers voor jullie.
Hallo gekken.
U bent er dus nog. Boe!
Woord van de week: Fluistersloep.
Waarom ik hier zo graag kom? Volgens mij zijn het er ondertussen al weer een pak meer.
6884291036 al weer.
Nee, 6884293126.
Nee, 6884295436.
6884297938.
6 884 303 738.
Het wordt weer eens tijd voor oorlog, zo eentje met veel burgerslachtoffers.
6 884 316 238.
Nuke nuke nuke!
Ja, er zal niets anders op zitten. Met conventionele wapens gaat het veel te langzaam.
6 884 323 649.
6 884 330 782.
6 884 336 983.
6 884 340 173.
Gadverdamme! Steriliseren die handel!
6 884 365 553.
6 884 370 357.
6 884 384 533.
6 884 392 798.
6 884 408 332.
6 884 422 331.
6 884 504 766.
8 884 523 674. In 24 uur ruim 232.000 mensen er bij. Je kan niet zeggen dat ze stil zitten.
Human race will be extinct in 100 years, scientist Frank Fenner says, blaming climate change
Nog iemand zwanger hier? Nou, van harte gefeliciteerd hoor!
Ik was m’n handen in onschuld want ons gezin verplaatst zich per Toyota Prius.
Ik was mijn handen met zeep van het merk Nadia omdat dat hier toevallig staat. Persoonlijk heb ik niet echt een voorkeur qua zeep.
Ik was mijn handen met de nieuwste cosmeticalijn van het huis van Arimitrea, effectief bestanddeel afgewerkt acculoodzuur van Pontius Prius Johannesolie.
Ik was mijn handen met AH afwasmiddel, en ook de rest van het lichaam. En ik doe er de afwas mee. En de handwas. En mijn haar. Zeep is zeep.
Ik was mijn handen enkel met jodenzeep.
6 884 756 902. Weer 233.000 er bij. 1000 meer dan gisteren.
Zonder mij waren het er nog een pak meer.
Wat is het nu ineens stil.
Oké, ze hebben dan wel gewonnen, maar de Brazilianen zagen er beter uit.
Hoe zou het Beenvis vergaan tegenwoordig?
Spoor bijster geraakt in PB oliepoel…
Niet alles is wat het lijkt, vervolgde de Praatkabouter, en schijn bedriegt. Zo heb ik vroeger iemand gekend, goed gekend, die de gewoonte had bij iedere gelegenheid die zich daartoe voordeed te benadrukken dat hij maar een heel gewoon, doodgewoon iemand was, aan wiens woorden maar beter niet te veel waarde moest worden gehecht. Zeker, hij had zo z’n gedachten over vele dingen, maar ach, hij was maar een gewoon, heel gewoon, doodgewoon iemand.. Lange tijd lukte het me om deze woorden eenvoudigweg te negeren en me te onthouden van bevestigende dan wel ontkennende opmerkingen, maar op een dag werd ik door een melige bui verleid er op een – naar ik meende – grappige manier op in te gaan. Nu je het zegt, begon ik, daar heb je wel gelijk in, dat je een heel gewoon iemand bent, zeg maar gerust dóodgewoon. Gek dat ik daar nú pas opkom, want ik ken je toch al een hele tijd. Maar nu ik er zo eens over nadenk moet ik je gelijk geven. Ik bedoel: er zijn veel mensen waarvan je denkt dat ze heel gewoon zijn, doodgewoon, maar dan blijkt bij nadere beschouwing dat er toch altijd wel íets ongewoons aan ze is, dat ze minder gewoon zijn dan ze in eerste instantie leken. Dat zich in de grijze brei toch éen [of zelfs meerdere] krenten blijken op te houden. Zo.
Ja. Ze denken tegenwoordig dat ze je álles kunnen wijsmaken, maar je wordt gewoon belazerd waar je bij staat!
200!
Ik vraag me al een tijdje af of bicat ooit nog als een fenix zal herrijzen of dat onze onzin de laatste doodsreutel is. In het laatste geval verklaar ik mijn alter ego ook maar dood.
Op een paar honderd meter afstand van m’n ouderlijk huis stond vroeger een bierbrouwerij die Phoenix heette. Maar die hebben ze afgebroken.
Negatieve emoties zijn vijf keer zo krachtig als positieve.
Wel een leuk woord, onzindoodsreutel. Overigens heb ik uit doorgaans betrouwbare bron vernomen dat de baron zelf weer aan het schrijven is geslagen en dat er binnenkort van Aarsmade [of Aarsman, of Aarseman] weer iets te verwachten valt.
Nadat ik voldoende brood in mijn mond had geplaatst voor drie minuten kauwen, sloot ik mijn vermogens tot zintuiglijke waarneming af en trok me terug in de afzondering van mijn geest, waarbij mijn ogen en gezicht een afwezige en nadenkende uitdrukking aannamen. Ik peinsde over het onderwerp van mijn literaire activiteiten in mijn vrije tijd. Eén begin en één einde voor een boek was iets waar ik me niet mee kon verenigen. Een goed boek kan drie volkomen verschillende inleidingen hebben, waarbij het onderlinge verband alleen in de voorkennis van de auteur bestaat, of wat dat betreft honderd maal zoveel afsluitingen.
Godver. Ik heb het warm. En dan moet ik ook nog 69 tijpen omdat ik anders een suckende spammer ben.
Gedeelde smart is halve smart. Dus: ik heb het ook warm [69].
Ik krijg het warm telkens Adriana 69 typt.
Ik heb het voortdurend warm, zelfs zónder Adriana die 69 typt.
HAHAHAHA!!
Hohohoho!
Hallo daar. Op aanraden van mensen die het beste met me voor hebben sta ik nu in m’n eentje op een camping. Ik bedoel dat ik niet alleen alleen ben, maar dat er verder op deze camping [behalve de mijne] ook geen andere tent staat. Of iets anders. Het is zó stil dat ik het bloed door m’n hoofd kan horen stromen. Wat verderop staan wat vlinderstruiken waaromheen zo’n klein wit vlindertje fladdert waarvan ik de naam steeds vergeet. Het waait behoorlijk, maar men heeft me verzekerd dat de mij ter beschikking gestelde tent stormbestendig is tot windkracht 9.
In een boekwerkje dat ik heb meegekregen [‘Zelf Kamperen’ van Berend Veldhuis] heb ik gelezen dat je na het opzetten van de tent, wat anderen al voor me gedaan hebben, de omgeving moet gaan ‘verkennen’. Dat heb ik een uur lang gedaan en ik kan hierover het volgende melden: de omgeving is net zo stil en verlaten als de camping zelf. Veel gras en bomen, hier en daar een slootje. En ook hier heel veel stilte. Een koe sloeg haar tong om wat gras en rukte dit los om het naar binnen te werken, en je kon precies horen hoe dat klonk, hoewel het lastig te omschrijven is, dat geluid.
En u hebt internet op de camping? Je neemt ons in de maling.
Geenszins. Geheel en al draadloos meneertje. De naam van het apparaatje dat het mogelijk maakt durf ik niet op te schrijven. Ik snap niet waarom ze dat ding zo genoemd hebben. Ik ben al flink gevorderd in Berend z’n kampeerboekje. Hij raadt erg vaak aan met dingen ‘rekening te houden’. Ook benadrukt hij voortdurend dat ik moet genieten. Omdat hier behalve stilte eigenlijk niets is ga ik daar dus maar een tijdje van genieten. Van de stilte,
Ach ja, tegenwoordig kan alles zonder draad. Ik ben al niet meer mee met mijn tijd.
Hallo daar. Het genieten van de stilte is me niet licht gevallen. Eigenlijk begon ik me al behoorlijk snel te vervelen, maar ik ben natuurlijk ook nog maar een beginneling op dit gebied en op den duur zal het wel beter gaan. Dus las ik maar verder in Berend z’n kampeerboekje op de plek waar hij uitlegt hoe je met behulp van een aluminium pannetje waar de steel los bij zit, en een eenpitsgasflessuislampfornuisje zelf iets te eten kunt maken. Omdat het me allemaal nogal bewerkelijk en omslachtig voorkwam en ik ook nogal onhandig ben, besloot ik van zelf koken af te zien. Ik nam aan dat je hier wel net als thuis telefonisch een pizza of Chinees zou kunnen laten bezorgen, at een Milky Way en viel daarna in slaap.
Ik droomde een nogal beklemmende droom, want niet alleen zat hij vol met verlatingsangst, maar ik raakte ook op een soort party beklemd tussen allerlei mensen met veel te dure kleren aan, waarvan er 1 het nodig had gevonden een enorme, wilde tijger mee te nemen die zich woest door de menigte bewoog en die ik er wel voor aanzag mij te willen opeten of op z’n minst van 1 of meerdere ledematen te ontdoen. Ik was dan ook blij dat ik weer wakker werd en in de droomencyclopedie kon opzoeken dat de tijger voor ‘ontluikende vrouwelijke sexualiteit’ stond, maar ook kon duiden op een ‘latente psychose’.
Dat zomerreces kan mij dus niet lang genoeg duren. Hte begon in maart en inmiddels zit ik met lam van de bbq en rode wijn buiten op het terras. Mij krijgen ze niet.
Bikken, Buizen en Bevruchten, meer heeft een Echte Man niet nodig.
Wat zijn bikken? En waarom bent u wakker zo vroeg op de dag?
Bikken is eten. Vandaag een eekhoorn gezien.
En vanmiddag een bosmuis.
Binnenkort heb ik een placenta te leen. Of wil iemand kopen?
Ik heb wel interesse in de baby. Tenminste, als het een meisje is.
Maken we hier het einde van een tijdperk mee?
Misschien wel het begin.
Wat het ook is, het mag wel wat opschieten vind ik.
Het einde
Het begin
Uh… eh… tja…
En ja, toen dacht ik bij mezelf zo van: laten we eens iets schrijven (of laat ik eens iets schrijven, we of ik, daar ben ik niet meer zeker van. Dat hebben we, dat heb ik nu dus gedaan, zoals jullie kunnen lezen. Ik schrijf, jullie lezen. Ha, wonderlijk! Hé, we zitten tegenwoordig allemaal op twitter hoor!
Ik blijf….
Ik ook.
Ik blijf ook. Van nature voel ik me wel op m’n gemak in woestijn- of steppeachtige omgevingen. Ik had me voorgenomen de camping en de omgeving uitvoerig te beschrijven, maar het lukt niet. Ik ben Joyce Roodnat niet. Bij haar trekken de wolken voorbij als een school witte vissen. Ik zie alleen waterdamp voorbijdrijven. Bij haar zetten de duinen hun gele flanken schrap tegen de wind. Bij mij doen ze helemaal niets. Bij haar scharrelt een boomklever in vakantiestemming over een tak. Hoezo vakantiestemming, hoe kan zij dat weten? Bij haar is de wind een herinnering in de toppen van de dennen. Ja, dat klinkt best aardig, maar wat bedoelt ze in godsnaam? Ze projecteert allerlei menselijke eigenschappen op niet-menselijke dingen. Ik bekijk de wereld veel nuchterder, afstandelijker, meer als een wetenschapper. En dat levert geen smeuig leesvoer op. Maar nu moet ik naar de plee, waar hopelijk een drol mijn lichaam gaat verlaten zoals een schip de haven. Of een torpedo de onderzeeer. Of een raket de aarde. Of…
Finland, Finland, Finland Do you see what happens, Larry? DO YOU SEE WHAT HAPPENS WHEN YOU FUCK A STRANGER IN THE ASS? THIS IS WHAT HAPPENS, LARRY! THIS IS WHAT HAPPENS WHEN YOU FUCK A STRANGER IN THE ASS!
The Dude: It’s like what Lenin said… you look for the person who will benefit, and, uh, uh… Onlangs weer eens gezien. Heerlijk.
Die scène op de bowlingbaan wanneer hotel california door de gipsy kings begint te spelen, heerlijk.
Of die waarin ze de as van hun gecremeerde vriend uitstrooien. Ook niet mis.
Ik heb het nog even geprobeerd met de omgeving [vrolijk fladderend behaagt een vlinder wat vlierbessen], maar dat wordt niks. Laten we het er maar op houden dat de omgeving mooi is. Het is een mooie omgeving. Punt.
Spam is not appreciated? Hoezo spam? Ik zei alleen maar dat ik me steeds meer begin af te vragen wat het kan zijn dat jaarlijks miljoenen mensen de campings opdrijft..
Misschien is het het slapen. Het slaapt beter in een tent. Dieper, vollediger. Misschien omdat je minder wordt afgeleid. Wellicht ook wel omdat een tent meer op een baarmoeder lijkt dan een woning. Je weet het niet. In 1 van de boeken die ik heb meegenomen stond een behartenswaardige passage over de geneugten van de slaap. Eens even kijken of ik die kan terugvinden.
Gevonden: I’ll sleep when I’m dead.
You are dead!
Oh, right, well then.. Zzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzz
Misschien kan het van nut zijn wat meer te vertellen over het boek Tegengif van Flann O’ Brien, dit naar aanleiding van het feit dat het onlangs opnieuw is uitgegeven in de uit de jaren 70 stammende vertaling van Bob den Uyl onder de titel Op Twee-Vogel-Wad. [Atlas. 19,50 Euro]. Niet dat iemand hier het zal lezen -noch het boek, noch wat ik er over te vertellen heb -, aangezien het een nogal intellectueel boek is en dus minder geschikt voor Bicat waar het neo-studentikoos gebral [Ik eet, ik drink, ik neuk en m’n ogen zitten aan de voorkant, God wat ben ik toch geweldig!] de maatstaf aller dingen is, maar het kan geen kwaad om m’n tweevingerige typvaardigheid een beetje te onderhouden. Eerst echter koffie maken, wat trouwens nog niet meevalt als je kampeert, thuis gaat het veel makkelijker.
Neuken! Ja ja, rustig maar, binnenkort zal ik ook iets opschrijven over neuken. En over eten en drinken, waarom ook niet? Er is hier op de camping verder toch niets te doen. Maar eerst dat boek dus. Ik bedacht net dat het wel erg ouderwets is om zelf nog iets over een onderwerp te vertellen. Iedereen heeft tegenwoordig internet, dus je kunt net zo goed eventuele ge-interesseerden doorverwijzen naar een reeds bestaand artikel aldaar. Wie bij google intikt: op twee vogel wad vindt bovenaan een recensie uit Het Parool van de hand van een zekere Jos Bloemkolk die heel aardig weergeeft om wat voor soort boek het gaat. Pal daaronder staat nog een beschrijving van de uitgever die als eventuele aanvulling gelezen kan worden.
Dit doorverwijzen is echter van weinig nut waar het het onderhouden van de typvaardigheid betreft, dus kan ik beter ook zelf iets over het boek zeggen. Het is dus een postmodern boek. Dat is op zichzelf niet bijzonder, het wemelt tegenwoordig van de postmoderne boeken, maar opmerkelijk is wel dat het postmodernisme pas in de jaren 60 en 70 tot ontwikkeling kwam en het boek van Flann O’ Brien al werd uitgegeven in… 1939. Met andere woorden: het was zijn tijd duidelijk vooruit.
Gerrits, als u ooit nog terugkeert naar de planeet Bicat, zou u dan zo goed kunnen zijn even contact met me op te nemen? Ik wil u namelijk iets vragen.
Misschien moet zich eens op de facebookwereld begeven heer Brandsen. Gerrits heeft recent nog zijn profielfoto aangepast. En zo sterft Bicat ? EJL, u geeft heel juist aan waar het probleem zit. Als u nu eens ophoudt met lézen en u toelegt op schríjven en het resultaat aan de baron stuurt komen we misschien verder…
Nu ja, de reaguursels zijn toch belangrijker dan de teksten hier. Dus waarom niet massaal reageren en kijken hoe ver de teller loopt? Is er geen wereldrecord reaguren dat gebroken kan worden? Op naar de driehonderd, and beyond!
Dát is de juiste spirit! Zet hem op mensen!
Wat meer plaatjes erbij, dat zou wel aardig zijn, het oog wil tenslotte ook wat. Weet iemand hoe dat moet?
Op naar de 300? Ach ja, waarom niet? Zo, dat is er dan weer eentje.
Misschien is een liedje ook wel leuk: Ik wil wel wat schrijven, maar mijn writersblock begrijpt me niet.
Schrijft u dan maar over niets. Dat schijnt de laatste tijd een populair onderwerp te zijn.
Ik begrijp hem best, maar wil ook wel eens op vakantie.
Ik weet niet wat dit is hiero, maar ik ben de beroerdste niet.
http://www.youtube.com/watch?v=zKCF-lp1O..
Toch al weer 270!
Zeg Braakwending, wat is dít nu weer?
ik wou dat ik zoveel geouwehoer uit mijn vingers kon krijgen, dan zou ik gelijk een bijdrage leveren
Ja, nee, uh. Ach laat maar allemaal. Die verdomde Braakwending ook met z’n naaktfilmpjes op youtube.
Zeg Braakwending, wil je niet onder mijn naam reaguren!
geweldig filmpje trouwens
Ik wil even zeggen dat ik vandaag geen film ga maken. En morgen ook niet. Ik moet er niet aan denken.
Waar blijft beenvis 18 !?
Vandaag is het precies 65 jaar geleden dat de Enola Gay de 400 kilo wegende atoombom Fat Boy boven Hiroshima liet ontploffen. Een feit om even bij stil te staan. Niet omdat die bom ontplofte want het was al bekend dat dergelijke bommen konden ontploffen. Ook niet omdat er tienduizenden Japanners omkwamen want er zijn meer dan genoeg Japanners en aan een boom vol pruimen mist men een twee pruimen niet. Nee, het opmerkelijke schuilt er in dat deze mensen VERDAMPTEN. En dat was nieuw. Men had tot dan toe al van alles geprobeerd – met wisselend succes – om de medemens om zeep te helpen: hem te doorboren met messen en zwaarden, het op zijn hoofd neer laten komen van grote stenen of bijlen, hem doorzeven met allerlei soorten projectielen enz, maar VERDAMPING was nog niet eerder vertoond. Terwijl het menselijk lichaam toch voor zo’n tweederde uit water bestaat. Het bewijst tot welk een inventiviteit de menselijke geest in staat is en dat stemt in deze sombere tijden hoopvol voor de toekomst. Verdampt noch mal!
Amai, daar is waarschijnlijk een grote regenwolk door ontstaan.
Nemo, dass had IK dus eigenlijk wilen zeggen: Verdampt noch mal!
Nou zeg , gun die jongen ook wat..
Hoe verder naar achteren als u kunt kijken, hoe verder doen toekomen die u waarschijnlijk te zien!
http://www.youtube.com/watch?v=ykkoT62BD..
Goed zo jongens, zo halen we de driehonderd wel!
Een Spanjaard heeft de helft minder wc papier nodig dan een Duitser, maar een Zweed de helft meer.
Als het regent is het helemáál niks, zo’n camping. Wat bezielt die kampeerders toch?
Godsklere, nu heb ik ook nog een lekkage..
In Juli is de truttigheid in Nederland wederom toegenomen [1,3%], net als in Juni en de 37 daaraan voorafgaande maanden. We mogen dus wel spreken van een trend.
Ik kan mijn plas nog lang ophouden.
Vandaag dus ook niet.
Anus.
Bijna driehonderd!
Nog een anus dan.
Wel wat weinig..
Een wakke anus met heuse lippen.
In de NRC boekenbijlage van het afgelopen weekend staat zowaar óók een recensie van Op Twee Vogel Wad van Flann O’ Brien. Dus misschien gaan nu wel drie of vier mensen het boek lezen. Vertaler Bob den Uyl had gelijk: Als u er niets aan vindt deugt u niet.
Op twee vogels wat?
Op Twee Vogel Wad.
Driehonderd!
Ik denk dat ik me zo maar eens af ga rukken.
Op twee vogels?
Nee, vandaag ook niet.
Azuhioiwjoiajrlkdfijerijakl,slk,fsdertjio”‘ti”‘t!
Ruton quabro kedil, umbadi tua wom!
Tobiaans?
In de glazen box in het laboratorium zitten twee muizen met rode oogjes. Dat weten de muisjes niet want doktoren hebben de muisjes een ooglapje opgedaan. Je weet wel, zo’n kapje voor over je ogen voor in het vliegtuig maar nu wat kleiner voor witte muisjes met rooie oogjes voor in het muizenvliegtuigje. De dokteren trekken hun zwarte rubberen handschoenen aan en trekken de kaplaarzen nog eens strak. Het experiment gaat beginnen. Ik kan de transformator voor hoog-voltage al horen brommen.
Overdreven hoor, hoog voltage. Voor een muis is 230 Volt meer dan voldoende.
Als de ogen aan de zijkant zitten wel. Maar als ze aan de voorkant zitten wordt het een ander verhaal.
Hier snapt ik nou werkelijk geen ene fluit van. Waar gaat ut hier eigenlijk helemaal over?
Dat gaat u niets aan.
Ah zo.
Ja.
Nou, dan niet.
Ik lust best wel vlees maar ben er tegen uit principe.
Ik ben principieel tegen mensen met principes, en op mensen zonder principes ben ik ook niet zo dol. Muisjes met rode ogen kunnen mij maar matig boeien, maar vlees smaakt mij zo nu en dan wel eens. Muizenvlees heb ik nog niet geprobeerd. Ik sta nogal wijfelachtig tegenover nieuwe ervaringen. Van oude ervaringen weet ik het niet zo, daar moet ik nog eens over nadenken.
Twee muizen lopen in een grot. Als er een vleermuis overvliegt zwaait de ene muis er naar. De andere muis vraagt verbaasd waarom hij dat doet. Zegt de ene muis: Dat is mijn neef die bij de luchtmacht werkt.
Muizen drinken nooit alcohol. Ze zijn bang voor de kater.
Mia: Ik hoorde een muis piepen! Ik hoorde laatst van een muis die plastische chirurgie overwoog. Hij wilde z’n ogen van de zijkant naar de voorkant laten verplaatsen. Stond stoerder vond ie.
Madonna ook al weer 52.
Vroeger konnte men hier noch weleens lachen met die kakkers, maar het is gans ruhig geworden.
Lieutenant George: Smithy, you haven’t seen any suspicious characters hanging around have you, who might be German spies? Nondeju, hahaha!
Gokje: Blackadder?
Correct.
Geweldige serie. Werd ook nog steeds beter naarmate de tijd vorderde. Meestal is het andersom.
‘De nier is niervormig’, herinner ik mij uit een Brits medies anatomies handboek. Ook herinner ik mij een kranteberichtje van 24 jaar geleden, dat een promootsie vermeldde op een proefschrift getiteld: ‘Gehoorafwijkingen bij de Japanse dansmuis’.
Toen kwam ik bij een jong boerin: Godverdefuck, de belevenissen van Bernard worden naar alle waarschijnlijkheid toch niet gepubliceerd. Er zaten dan ook een bejaarde man en een zwangere vrouw in de jury, wellicht vonden ze het te vuigh.
Ach, maak u niet druk. Er zijn massa’s belevenissen die wél worden gepubliceerd maar evenmin door meer dan een handvol mensen worden gelezen.
Ik heb vandaag twee keer een geweldige drol van stront uit mijn eigen achterste gebakken, bijna zonder geraas maar meteen floep lagen zij er, respektievelijk om zeg acht uur en half elf in de morgen of iets later, daar wil ik af zijn. Als het met geweldig veel misbaar en achterklap begint, wordt het een soort repeterende breuk, alsmaar kleine drietjes die steeds kleiner worden maar tegelijk nooit ophouden. Hehehehehehehhehehehehehehehehhehehehehhehehehehhehehehhehehehehehehhehehehehehehhehehehehhehehehehehhehehehehehheeh…eh!
De bijdragen van L* worden steeds abstracter.
Ik ben het niet met Enz eens. Volgens mij is er iets anders aan de hand: Op deze pagina staan vier [4] boodschappen van L* [17 Maart: ‘Ik ben er ook nog hoor…’, 9 Mei: ‘Boe!, 17 Juni: ‘Hallo gekken’, 19 Augustus: ‘Hehehehehehehehehehehehehehehehehehehehehehehehhehehehehehehehehhehehheeh…eh!] Jullie doen hier weinig aan mode. Als je twijfelt tussen een blouse of shirt met verticale en een met horizontale strepen en er niet uitkomt, koop dan geblokt. Hoef je niet te kiezen en heb je het allebei! En het kost geeneens meer! Doewie!
::Zweert bij B®etonse blokstreephemd::.
Dat verbaast me van u helemaal niet. Zelf hou ik het al jaren op zwarte t shirts. Die zijn streeploos. Of juist alléén maar strepen, maar dan heel dicht tegen elkaar aan.
Ik heb me een paars hemd gekocht. Er zijn veranderingen op komst, ik voel het.
Ik denk het ook. Rood is de kleur van het gevoel en blauw dat van het verstand. Gemengd levert het paars op dat dan ook een religieuze kleur is. Voelt u al aandrang om in een kapelletje een kaarsje voor Maria aan te steken?
Ik voel de aandrang om in Maria een kaarsje te steken. That good enough?
Het is een begin.
Wat voor wijn moet er eigenlijk bij gehakt? Iemand?
Heel veel wijn, liefst rood. Zelf heb ik het wel voor de Waratah Shiraz van 2008. Niet duur, wel lekker.
Tjonge, wat een hoop regen.
Hebt u al ooit regen op een hoop zien liggen?
Ja, gisteren.
Ja, mits…
Nee, tenzij…
Of misschien, hoewel…
Het bovenstaande uiteraard onder voorbehoud.
Zou kunnen…
Onder bepaalde voorwaarden.
Huzubutulututulu. Typt kloothommel in in google. Dat ben ik dus. Had je wat?
Zouden we die zoekresultaten op de een of andere manier kunnen manipuleren, zodat – ik zeg maar wat – er een foto van L* verschijnt bij de zoekopdracht flapdrol?
Probeer eens FL*apdroL*.
De vingers zijn weer wat stijfjes aan het worden, tijd dus voor wat gerammel op het toetsenbord. Maar over welk onderwerp? Suggesties?
Ons geweten spreekt pas na een week. En na overleg met de achterban.
Heer Brandsen, Ik houd ook niet zo van die zoet gesuikerde koekjes.
Je hebt ook oublies met slagroom, van die opgerolde wafels met slagroom er in. En dan je tong in de opening steken en op en neer gaan en zo.
Ik heb een stoel waarvan de zitting lucht opzuigt en als je er dan op gaat zitten is het net of je een scheet laat! Hahahaha!
Je bent zelf een flapdrol. En een gemankeerde castraat..en zo..je weet wel..dinges..
De verbale intelligentie van L* lijkt nog verder te krimpen. Da’s jammer, ik had hem graag wat meer ad rem. Potje pap!
Ja, het loopt af met hem.
He’s with me…
Naar de 400 dan maar? Zet ‘m op jongens!
Het zit me tot hier.
Kijk daar!
Waar?
Awel, hier!
Ik las vanmiddag dat Vlamingen vatbaarder voor zelfmoord zijn dan Nederlanders. Wel tweemaal zo vatbaar. Waar zou dat aan liggen?
Aan de Nederlanders die hier de vastgoedprijzen de hoogte in jagen?
Neem nou pret, zei ik. Pret, het woord, het begrip ‘pret’. Ik kan daar wel mee uit de voeten: pret is pret en verder niet zeuren. Maar dan komt de intellectueel en die hakt de zaak meteen in 3 stukken: hij heeft het over voorpret, pret als zodanig en napret, en kijkt daarbij triomfantelijk. Niet dat hij mij daar mee heeft, want ik zeg gewoon dat voorpret en napret bij mij gewoon een integraal onderdeel uitmaken van pret, het zit er zeg maar al bij in. Maar hij is niet te stuiten en begint nu over vroege [of inleidende] voorpret en late [of ontwikkelde] voorpret, en je begrijpt dat het daar niet bij zal blijven. En dan vinden zulke mensen het nóg vreemd dat ze vroeg of laat overspannen worden omdat alles zo ingewikkeld is, en ze in lotushouding mandala’s moeten gaan brommen om een eenheidservaring te krijgen!
NEUKEN!
Ik heb hoofdpijn!
Ik heb je hoofd niet nodig
Ik heb ook een schimmelinfectie!
Daar kan mijn druiper best tegen!
Gisteren een nieuwe tv gekocht. Wat zijn die dingen plat tegenwoordig. Ik heb nu 2 afstandsbedieningen [met in totaal 94 knopjes] nodig om tv te kijken. Iéts zegt me dat de wereld aan het ontsporen is.
Mijn oma kreeg zo’n plat ding voor haar verjaardag en ik heb haar retrotoestel geadopteerd. De vooruitgang stopt hier voor mij.
Vooruitgang wordt overschat.
Nu is er weer iets met het beeldformaat. Het scherm is nu helemaal gevuld, de mensen zijn echter te kort en te dik. Maar als je van de zijkant tegen vrouwen aan kijkt lijken ze grotere tieten te hebben. Dus ik laat het nog maar even zo.
Vrouwen krijgen ook grotere tieten, zo blijkt.
Ja, maar niet zo snel.
Hangt er maar vanaf hoeveel geld je hebt.
En de minima hebben weer het nakijken.
Nou, lieve mensen, de 400 is binnen handbereik!
Reng dengedeng deng deng…
Bwuh bwuh bwaah bwaaah bwaaaah bwaaaaaaah!
aaaaaaaaaaaaaaaah
395
Hangt er maar vanaf hoe lang je armen zijn.
Kan het nu eindelijk eens afgelopen zijn met dat tegenwoordig iedereen de hele tijd zegt dat iets super is? Super dit en super dat, helemaal beroerd word ik er van!
Oja, en top! en toppie! en helemaal top! wil ik ook niet meer horen!
399!
Wat ik kan aanbevelen is America’s toughest prisons op Discovery. Dit programma komt als geroepen, want ik was zo onderhand dus echt wel uitgekeken op die programma’s over gewone gevangenissen voor watjes waarin je alleen maar werd opgesloten en er verder niets heftigs gebeurde. Aanrader!
Nou, proficiat met jullie 400 hoor! Bij 500 kunnen er terug pornoprentjes gepost worden.
Van harte! Op naar de 500!
Aan de zieltoog staan een bisschop, een prostituee, een Jood en een varkenshouder. Zegt de toogkeeper: Het lijkt hier wel een grap!
Hahaha!
Op de velden rondom werkte het nijvere landvolk, met de stupide ijver die de lagere standen zo kenmerkt.
He Spencer, uw mail doet het niet meer. Stuurt u het maar naar: guldensnede@casema.nl. Met vermelding van postproblemen. Ja, de lagere standen hebben het maar druk..
...kut het is weer vrijdag en ik zit achter de pc. Same shit same plce same time same bottle Langs deze mij onsympathieke weg wil ik nu eindelijk ook wel eens een duit in het zakje der egobevrediging doen, want terwijl anderen en masse jarenlang breed grijnzend en met glazige ogen achterover lagen kreeg ik die van mij niet eens omhoog terwijl ik al die tijd dus wel degelijk gelijk had!
You’re bloody welcome Aarsema.
Ik heb me zonet een lapje grond gekocht op Gliese 581g, je weet tenslotte maar nooit.
Er is leven mogelijk in de schemerzone van deze onzichtbare planeet. Ik koop ook maar een stukje.
Ikke begin pittazaak op deze Gliese! Welke bus gaat daar wa?
Ik heb weer eens een verse ex. Vrij weinig omhanden derhalve. Ik dacht, laat ik eens op bicat kijken. Dus. Nu weer verder. Doegies!
Godver, daar baal ik dus goed van. Dat Lennard weer weg is.
Dat had ik vroeger ook. In het begin zeg maar.
Dat hij snel komt en snel weer weg is, dat had ik ook, vroeger. Ik dacht dat het aan me strakke kut lag, maar die verse ex heeft een enorme grot dus dan zal het wel aan iets anders gelegen hebben.
Somewhere a queen is weeping Woord van de dag: probleemdolfijn.
Woord van vrijdag: adhdgarnaal
Vandaag ga ik het kleinste vrachtschip ter wereld bouwen. Maximum capaciteit: 1 rozijn.
Ik heb me in de maten vergist, nu past de rozijn er niet in..
500?
Hahahahaha!
Woord van de dag: Mouwenopstroperigheid.
gisteren ontdekt dat je van rode biet niet enkel rood schijt, maar ook rood plast – dat hoop ik alleszins, anders heb ik een probleem.
Nee hoor, niets aan de hand. Andere kleuren zijn overigens verkrijgbaar op aanvraag.
Woord van de dag: klootwens.
Zonevreemd.
De in Winter in Leusden voorspelde baby bij de buren van Heer Ane is zojuist geboren. Ik dacht al waar blijft ie toch?
Baby bij de Buren is geBoren. Doet u dat nou expres?
Nee, dat gaat vanzelf.
Daarnet een brood gaan kopen. Het regende niet.
NIETS Want waar denk je aan als je aan helemaal niets denkt? Ik geloof niet dat ik hier ooit uit kom. Hoe moet je je dat ‘helemaal niets’ voorstellen? Of moet je je het juist helemaal niet voorstellen? Maar als je probeert om aan helemaal niets te denken, dan zul je toch eerst moeten weten wat helemaal niets is. Ja toch? Of niet soms?
Is denken nog wel denken als je aan helemaal niets denkt? Dat zal ik misschien wel nooit weten, want ik twijfel er sterk aan of het me ooit zal lukken om aan helemaal niets te denken. Of kan ik maar beetje een eindje omgaan? Een beetje uitwaaien op de IJ-pont. Een uurtje op mijn handen lopen in het Vondelpark. De trein naar Alkmaar nemen en weer terug.
Het dichtst kwam ik er waarschijnlijk bij toen ik aan helemaal niets dacht. Ik bedoel aan die twee woorden. Helemaal niets. Ik zag ze in een donker landschap staan, in het schijnsel van een zoeklicht. Je zou dus kunnen zeggen dat ik toen aan helemaal niets dacht, maar dan hou je jezelf natuurlijk lelijk voor het lapje. En zo beschouwt hij het als leeg van hetgeen er niet is. Van hetgeen overblijft, ziet hij dat het aanwezig is: Dit is er. [Majjhima Nikaya].
Ik heb honger.
440. Op naar de 500!
Nee hoor, zei ik tegen de Chinese vrouw. Hier hoeft u zich niet te beperken tot één kind, in Nederland hebben we persvrijheid.
Morgen al weer maandag. Bah.
Morgen alweer morgen, hoi! Waarom maken ze de nachten niet ook wat korter?
Dat zou meteen ook een stuk goedkoper zijn. Als ze het dan ook nog eens uitbesteden aan China, dan heb je die nachten bijna voor niets.
Nee dus. Verrek maar.
Zo, die zit. De Nederlander Nico van Strien, in 2008 overleden, vond een werkbare methode om Sumatraanse neushoorns te tellen en promoveerde daarop in 1985. Heer Bondje, En wat moet Ik nu?
Ik wil gewoon een zo groot mogelijke lul in een zo klein mogelijke doos zien gaan. Ben ik daarom een barbaar?
Nee hoor, gewoon een beetje latent homoseksueel.
Je hoort tegenwoordig vaak over duurzaamheid en recycling en zo, maar niet met betrekking tot lezen. Tot nu dan. Want ik heb net een boekje gelezen van Remco Campert. ‘Graag gedaan’ heet het, en er staan stukjes in, verhaaltjes, columns, het is maar net hoe je het belieft te noemen. Ik heb dit boekje al twee, of misschien wel drie maal eerder gelezen, dat weet ik niet meer. En dat is nu het aardige: Als je het leest denk je ach, tja, mwaah en dergelijke en na een tijdje is het uit en ben je een paar uur verder, maar je bent binnen de kortste keren vergeten wat je gelezen hebt. En als je het boekje na enige maanden weer tegenkomt kan je het gerust nóg een keer lezen, want je hebt geen idee meer wat er in stond. En vervolgens vergeet je weer wat je gelezen hebt. Een soort literair perpetuum mobile dus, dit boekje, ideaal ook voor een langdurig verblijf op een onbewoond eiland. Recycle-baar tot in het oneindige. Ja, zó leest men nog eens verantwoord. En goedkoop ook. Maar zonder dat nare budgetgevoel. –
Wie zullen we vandaag nu weer eens een bombrief sturen?
Ik ben net aan een boek begonnen. Als alles volgens plan verloopt zal ik het vóór vrijdagavond 12 [punt nul nul] uur uit hebben. Ik zal dit dan laten weten door middel van de mededeling: Ik heb het boek uit. Hopelijk tot dan!
In een stille buurt is er altijd wel iemand die timmert.
Dat swassantnuffen dat ze hier aan het einde van de rit doen, kennen we daar niet meebeginnen? Dat je zeg maar niet in je eigen kwak leg te likken?
Reality is that which, when you stop believing in it, doesn’t go away.
Sorry, het is niet gelukt. Ik ben al drie kwartier te laat en ik moet nog 37 bladzijden. Sorry.
Even wat echo maken in het internetheelal: HALLO ALLO LO OOOOOO ooooo…..
Toen ik jong was droomde ik er van om altijd tieten bij de hand te hebben, iedere minuut, elk uur, 24 uur per dag, 7 dagen in de week. Om aan te raken, op te tillen, vast te houden, te strelen. En om er zachtjes in te knijpen. Nu heb ik zelf tieten. De hele tijd. Om aan te zitten. Maar ik heb er geen zin meer in.
OEHOE HOE OE OE oe…. geinig wel
Ik heb de bijkans onbedwingbare behoefte een verhaal te tikken. Al meer dan een half jaar weliswaar, dus ik hou het nog wel even vol denk ik.
Hoe zou het klinken als ik een wind liet?
Fruitmoeder.
De 500 is binnen handbereik!
Gloren er nog lichtende nieuwescribentenletters aan het einde van de reaguurseltunnel? Nou, na 500 kun je gewoon door naar 501, en dan verder gaan tot 1000. Een vervolgverhaal door reaguurders, hoe gering ook in aantal, behoort eveneens tot de mogelijkheden. Gisteren zag ik een leuk beestje op tv, een soort kruising tussen een muis en een cavia. Het bleek een pika te zijn, in het nederlands: fluithaas. Zo’n beestje kan m.i. best hoofdpersoon zijn in een verhaal voor alle leeftijden en gezindten. Pika de Fluithaas en het Geheim van… van… nou ja, íets… Goed, dat is van later zorg, eerst maar beginnen. Bijvoorbeeld zo: Het was nog donker,toen in de vroege morgen van de 22ste december de held van deze geschiedenis, Pika de Fluithaas ontwaakte. Kwart voor zes, mompelde hij, het is nog nacht. Hij wreef zich in het gezicht. Wat een ellendige droom, dacht hij, Waar ging het over? Langzaam kon hij zich de inhoud te binnen brengen. Hij had gedroomd dat de huiskamer vol bezoek was. Het wordt dit weekend goed weer, zei iemand. Op hetzelfde ogenblik kwam een fluithaas met een bolhoed binnen. Niemand lette op hem en hij werd door niemand begroet, maar Pika bekeek hem scherp. Opeens viel de bezoeker met een bons op de grond. oijrwqdeoi!”’(!ç&’( rlwqdkjjé&=&ùmoiù&io’rjamzklejaùezjfrj&
Zeg dat wel, kapitein!
Aalbessenpraat.
Zeg ouwe lul, hebben die tieten ook haren en hangen ze net als bij mij in een naar zuur zweet geurend wit ouwemannen hemd zonder mouwen? Ik heb één zo’n hemd, voor elke week één.
Schoonheid is niets anders dan het begin van doodsangst.
En nu heb ik ook nog eikelrot. Wist niet eens dat zoiets bestond.
Eikelrot, zoals in mijn geval, heeft met de tands des tijds te maken. Of, om nog preciezer te zijn, met mijn tante die niet van deze tijd is. Mijn tante, ik scheel slechts 10 jaar met haar en ze is zo geil als een bos uien, heeft mij in een wilde bui een keer gebeten. Ja daar, en per ongeluk. Het zweert een beetje en rot nog bovendien.
Ik ben niet gebeten. Bij mij is het meer een soort roesten van binnenuit.
Bij mij werkt ie nog naar behoren, maar al de rest laat het zo stilletjes aan afweten.
OOOOOOOOOOOOOOOOOO!... oooooooooooooooo… oooooooooo… oooooo… ooo… o…
Kratradio.
WOEHOEOEOE!.. OEOE... OE… oe…
Zijn hier nog stoute kindertjes?
Ik dacht net even dat ik Zwarte Piet zag. Maar het was gewoon een nederafroamerikaanse polderneger.
Rot op!
Bijna 500… wat een rush…
Zet ‘m op mensen!
486.
487
Tja, dat glazen plafond…
Ze stond kaarsrecht tegen de achterwand en keek hem strak aan. Ze had haar blouse uitgetrokken en ritste nu ook haar rok los. Het kledingstuk viel losjes naar beneden. Met afgemeten bewegingen plooide ze het op en legde het bij de blouse die al netjes opgevouwen op het rekje lag. De rode lingerie stak vreemd af tegen haar blauwe huid. Hij keek schijnbaar flegmatiek toe hoe ze met een vlugge beweging haar BH uitdeed en vervolgens ook haar slipje uittrok. Anatomisch is ze inderdaad volmaakt, dacht hij, maar die blauwe keur maakte alles toch… anders. Ze droeg haar schaamhaar volgens de gangbare mode: weelderig. Blauw? Ik heb een zwartwitgeblokte. Pop art. Die waren in de aanbieding.
Ik probeer mee te surfen op de populariteit van de smurfen.
In mijn auto kan de achterbank de voorstoelen nooit inhalen. Het is dus eigenlijk de kortste file ter wereld. Als we stilstaan dan.
Ach… Ha, die Eliv? Nog iets te melden?
Kom op mensen, we zijn er bijna!
Ik dacht altijd dat het aan het ‘glazen plafond’ lag. Maar nu lees ik dat er ook sprake is van ‘plakkende vloeren’.
497
498
499
IS HET GODVERDOMME NOU EENS AFGELOPEN MET DAT ACHERLIJKE GEOPTEL, GEAFTEL, GEAFTREK EN GEOPTREK? Proficiat heer Eliv, u bent reaguurder 500. Uw prijs (1/2 liter diepgevroren zaad van Kiers) wordt morgen aan huis geleverd.
Verdomme, let je éven niet op, grijp je naast de hoofdprijs.
Zeg Eliv, heb jij misschien een moeilijke jeugd gehad?
Bestaat er dan zoiets als een makkelijke jeugd?
Het beste voor de mens is nooit geboren te zijn.
Gut ist der Schlaf, Winter in Leusden [10 komma 5] Bier en bonbons is misschien niet de beste combinatie. Op de plee met een zak chips en bonbons, ja, dat is het ware geluk. Ha ha, hahaha! Eigenlijk wilde ik zeggen: op de plee met bier en een zak chips, dat is het ware geluk. Maar chips en bonbons kan natuurlijk ook. Niet iedereen houdt immers van bier. Zelf loop ik er ook niet hoog mee op, met bier. Dan heb ik liever wijn, of whisky. Al hoeft alcohol voor mij in het geheel niet, ik word er niet gelukkiger van – wellicht heb ik een genetisch defect waardoor de alcohol niet naar behoren werkt. ‘Een postbode is een onontbeerlijke schakel in het verkeer tussen de mensen en volken’, legde ik Bul uit. ‘Als je eens bedenkt, wat zoon man allemaal rondbrengt, gaande van deur tot deur: evenzovele tijdingen van vreugde en leed.’ Ja, een mens meent soms wat, en dan gaat ie dood.
Wat een gelul. Komt daar een keer een einde aan?
Nee.
Ja.
In 1960 moeten zes vrienden in Schinveld hebben bedacht dat er bij het carnaval nu maar eens een kartonnen geit met ballonnen moest worden opgelaten. Maar, riep een van hen, ‘mer dan waal mit ee gestrikt udder’, maar dan wel met gebreide uiers. Natuurlijk. Anders is het geen echte ‘hoej-geet’. De gebreide uiers moeten zo licht en luchtig mogelijk zijn, want anders wil de geit niet opstijgen. Elk jaar kiest in Schinveld de geit mit ut gestrikt udder het luchtruim – alsof het al eeuwen zo geweest is. De vinder wordt uitgenodigd voor de geitlancering van volgend jaar – en zo zal het feest van de hoej-geet nog vele eeuwen bestaan.
We werken momenteel koortsachtig aan een hoej-geet van koolstofvezel met kevlar uiers. Dat kost iets, maar dan heb je ook wat.
HAHAHAHAHA!
Hoe zou het dat kaboutertje met zijn kaasschoten en exclusieve wijn eigenlijk vergaan? Heeft hij zijn kwelgeest terug in de kegelvrucht gekregen? Is zijn stoelgang regelmatig of heeft hij last van diarree dan wel constipatie?
Dat weet ik toevallig. Momenteel lijdt hij aan PDS, prikkelbaar darmsyndroom. Het ene moment zit hij opgeblazen hevig geconstipeerd te wezen – wat gepaard gaat met hoofdpijn en een zeer slecht humeur -, het ander moment lijkt zijn achterste wel een op hol geslagen gazonsproeier.
De wereldbevolking nadert de 7.000.000.000. Qua mensen dan. Binnenkort dus een feestje.
Hoezo winterbanden? Je kunt voor de veiligheid net zo goed wat langzamer stilstaan in de file.
Ik wilde iets zeggen maar ben vergeten wat…
Oké, maar draagt u ondergoed met relevante teksten?
Leuk stukje heb erg gelachen.
‘Tentsletje’, Vlaams woord van het jaar, mijn voorkeurstemmen voor ‘broekhoest’ hebben niet mogen baten.
Vingervriendelijk.
Een nieuw epistel op de voorplecht? Lieve, lieve Michael, ik ben… ik ben gewoon sprakeloos… waar is mijn zakdoek?
De kat speelt er mee. Er ligt nog wel een exemplaar met harde stukjes op de vliering.
het slijk der aarde |
Holle retoriek
"Aarsema, dan komen de tachtigerjaren puberale streeptinten van de
eerste kabeltv binnen op mijn kolkende oogbollen als de tube mayonaise
leeggeknepen in in een onderzoekende puberkringspier . Vage opgedroogde
veegklodderstrepen op de dikke zware afstandsbediening die het allang
niet meer doet. Bolle schermen versterken de aplastische rondingen.
Antennes nog met coax en zaad in een sok, geurend naar kamille gemengd
met nat speculaas.
Jong zijn is zo mooi…"
"Zit je achter het meest nieuwe en hipste technologische apparaat van deze eeuw, kom je op een stukje internet over columns schrijven. En dat is nu exact wat ik zocht! Soms zoek je iets, en kan je het niet vinden. Maar nu wel! Ik zoek iets om mijn Nederlandse woordenschat in te verwerken. En dan zoek je, en zoek je, en dan VIND je!
"Daarom is bicat een lichtje, een vuurtoren voor de verloren lopende dolenden.
"Schuimbekkend van woede las ik de met een danige onverschilligheid
geschreven colums betreffend de holocaust en Auschwitz. De flarden teksten
vol schrijffouten en loze beweringen, getuigen van weinig historisch besef
maar vooral een respectloze attitude jegens miljoenen slachtoffers. Vandaar
mijn bijdrage met het verzoek de richtlijnen als opgesteld in de bijlage te
respecteren en in acht te nemen.
"Diep geroerd, met geknepen stembanden, omvloerste oogleden, brandend maagzuur en kloppende roede (het is tenslotte 5
december) mocht ik uw fraaie stuk proza over mijn getroebleerde netvlies laten glijden...
De woorden vertalen zich moeiteloos in zielsetsende beelden.
Dank!"
"Geachte heer,
"Schitterend verwoord dat artikel over Clarence. Liep jaren met een missie, aan de voetballiefhebbers (niet de kenners) proberen uit te leggen dat Abe en Piet beter zijn dan het orakel uit betondorp. Was onbegonnen werk. Het klootjesvolk adoreert Ellen van Langen, Geesink en Rieu, en vinden mevrouw Blankers, Ruska en Roby lakatos maar niks, ze weten waarschijnlijk niet eens wie het zijn. Toen Keizer stopte heb ik jaren niet meer gekeken. Toen zag ik die Fin en een paar jaren later een Surinamer met een Nederlands paspoort (Had die Fin er ook maar een gehad). Ja en dan begint het heilige vuur weer te branden. Deze twee zijn tactisch en technisch het beste wat er op Nederlandse velden heeft rondgelopen (wat ik in mijn leven heb gezien). Keizer had niks met voetbal te maken, dat was ballet,kunst, en soms als het niet belangrijk was helemaal niks .En Abe ken ik van wat beelden, maar als je naar de verhalen over hem luistert hoef je de verteller maar in de ogen te kijken en herken je meteen de kenners uit die tijd."
"pedante snikkels, komen kut te kort. Webloggen is niet voor mietjes maar ook niet voor stoere geile binken, webloggen is namelijk een fenomeen, een spookbeeld voor blinden die zich vergapen aan de wijde wereld van het internet om zichzelf te ontmoeten, een monologue interieur te voeren en dan de echo terughoren, het internet dat een wonder is wat een dom irrationeel fenomeen is. Echt iets voor pedante snikkels en kale kutten die niet neuken maar wel in elkaars nek willen hijgen en tijd teveel hebben. Ik zou er helemaal niet aan beginnen en beroemd en rijk ben ik al, zegt het liefje. Ik heb de grootste en zij heeft de lekkerste en we verdoen de tijd liever in elkaar verstrengeld dan te vergooien op zo’n vervuilde weblogmarkt. Mot je alweer email beantwoorden enzo, in je vrije tijd, be je gek. Opzoute, stik dur maar in, Goossens, kijk maar uit dat ze niet vreemdgaan terwijl jij al die poen verdient, sneue wolf, ouwe rukker, voordat je het in de gaten hebt sta je een verschrikkelijk stinkend goedje op je scrotum te smeren terwijl je staat te huilen omdat je zo belazerd bent terwijl je het alleen maar goed bedoeld, voor ons allebei schatje, weetje, heerlijk met vakantie strax, saampjes, maar vanavond moet ik werken snappie, centjes verdienen mot pappie, kijk niet zo beteuterd, je wilt helemal niet naar de Lidl, je wilt daar nooit gezien worden zei je, nou dan. Nou tot strax dan, he ?"
"Bicat.net, dat is toch die achterlijke webstek voor rukkende, boerende en altijd bezopen kerels? Dat zielige pathetische zooitje ongeregeldheden dat uitgebraakte hersenkwak probeert te verkopen als prozadrek? Natte winden, dikke drollen, kleverige onduidelijkheden? Slurptrekkende draaigorgels, voorhuidjogging avant la lettre en berensgrote buikglijers?" (Jeremias Schubbenrug, in Nova, 4 oktober 2005) Reageerziekte
"Op een vrolijke dag toen ik aan mijn, voor al 11 jaar, allerbeste vriendin de liefde heb verklaard en binnen luttele seconden de meest euforische gevoelens door mijn ziel heen flitsten typte een verslag van school begon k te typen en dit kwam tevoorschijn op het samengeperste hoopje uitwerpselen wat ik beschouw als mijn laptop, want zoals velen het niet slecht zou doen als zij dit beseften is bezit enkel een illusie.
"Ik had het allemaal al wel eens meegemaakt en niets was mij te dol geweest: eonisme, vice anglais, flaggelatie, ja zelfs koprofagie. Ik was dan ook met graagte ingegaan op de omineus-priapische woorden en lubrieke blikken die "Ellen" tijdens ons gezamelijk consumeren eerder die avond op mij had gericht. Toen we, media nox, eenmaal in haar slaapkamer waren aangekomen, gaf zij steeds minder blijk van doorgaans aan haar toegeschreven mesquinerie. Integendeel,loodzwaar en onvermijdelijk hing het veile sneukelen in de lucht. Binnen no time was de vloer dan ook bezaaid met exuvieën en toonde zij mij haar zinnenprikkelende Junonische leest. Na intiem pidjetten en enige orogenitale schermutselingen (waarbij brod noch javelijn werd ontzien),sloegen wij serieus aan het procreëren. Cunnus en Curacaoënaar leken
welhaast voor elkaar geschapen. Hoewel haar defloratie al enige tijd terug had plaatsgevonden, pandoerden wij als nooit tevoren, daarmee verschillende tenesmen bewerkstelligend. Het is maar goed dat haar echtgenoot van deze sluikmin nooit wat heeft gemerkt..."
"Schrijf eens over vrouwen en hun plek of plaats in de allesverterende zakenoorlogen.
Want als er stereotype mannen met diep verborgen schaamtegevoelens over hun potentie problemen en erectiestoornis (taboe naturlijk) dan is dat manifest in hun 'vlucht vooruit' in de freudiaanse wapencultuur. Elke geweerloop, elke zwaardere tank is een gestileerd erectiel apparaat vol dodelijke munitie opgepomnt met miljoenen kogels in een spurt naar het doel wat als lustsymboliek een 'lilith' in een duizelige extase zou moeten brengen want zo 'is de kracht van het leger'. Stoere mannen die eerst de vrouwen opgeilen, dan met hun duwtje in de rug erop los gaan om 'de vijand te onthoofden'. Ik als watje moet altijd vreselijk lachen om die serieuze gezichten die de mannen politici en militairen bij hun gepiep, gezeur en gezeik en hun broodnodige verklaringen trekken.
"Is er iemand in de zaal die nog wil doneren aan een zielige arme homosexueuele neger met een onbeschrijflijke ziekte zwaargelovig te dom om te leren of te schijten die bovendien een oog mist en denkt dat de duivel soep in een blik stopt want hoe komt het er anders in en tegelijkertijd vreselijk gebukt gaat onder de laatste Tsunami of de vrees daarvoor want zijn geitenoog gaf vanmorgen onheil aan? Of anderszins zijn hypocriete tot op het bot zwarte geweten schoon wil kopen voor een luchtig schijntje of nóg liever zichzelf onsterfelijk wil maken over het lijk van een ander? Nee? Eénmaal? Andermaal? OK, dan ben ik ook pleite en met Marnix mee naar dat gruwelijk dure restaurant. Bovendien is het al na zessen en sta ik in de baas z'n tijd de wereld te redden en zo heb de cao dat nooit bedoeld. Howdoe en de mazzel. "
"De liefde is groots, ze breekt zonder haar gebit te gebruiken door elke granieten kop heen, verzwakt de wil en maakt elke stoere kerel tot een week omhulsel, een schaduw van zichzelf, een brabbelend luierkind, elke vent verandert van binnenuit en geweldloos door haar rijke zegeningen. Je krijgt een rijpe korstkaas als huid en een hart van vloeibaar goud. Verpletterend is ze en zij, de liefde, de warme zomerse, niet de winterharde en verbitterde tak dus, zit nog steeds vol met geheimen waar niemand de sleutel van kan vinden. Mysterieus is ze, als de ondergrondse geheimzinnige dictatuur van wereldwijde, alomvattende bekabeling waarlangs dagelijks kilometers gecodeerde data tussen de continenten flitsen. De liefde is een tectonishe plaat die schuurt en krast en gangen boort voor lavastromen van vleselijkheid en voedzame sappen die op geen enkele dieet mag ontbreken. Daarom is ze schaars.
Tot slot..we heben allemaal een gat van onderen, onthou dat. "
"Thanks!
Voor de eerlijke en ijskoude bieren vooraf om de ergste dorst te lessen na een lange en vermoeiende reis. En de Champage daarna in gelukkig niet van die zuinige hoeveelheden maar gewoon ruim bemeten pullen.
Dank ook voor de wonderschone oester die in zijn natuurlijke habitat beschermd en koel lag te wezen toegedekt met een warme dekentje bosui-liefde en een tikje Tabasco-ondeugd onder die deken.
Dank voor de kleinste en schattigste St. Jacobsoesters die ik proefde in Balsamicostroop. Eerbied voor de kort aangebrade en met ontbijtkoek gestoofde kwartel. Ik proefde een tint Orange Marmalade hoewel je zei dat het er niet in zat. Ik hou het erop dat de chefkok zijn geheimen heeft en, hoe hooggeëerd zijn publiek ook mag zijn, ál zijn details zullen ze nooit te horen krijgen.
Met liefde deed ik mijn sommeliertaken en het ‘kut-sommelier’ omdat ik de glazen niet tot de nok vulde, neem ik op de koop toe.
Onder de indruk was ik van je tzatziki met shrimp en rode grapefruit. Zoet en zuur zoals Bitter & Sweet zoals het leven zelf zoals harmonie zo mooi kan zijn.
Ook onder de indruk was ik van je zeewolf met tomatenchutney. Een rode knipoog op een licht in de boter aangezet visje zoals de boter bij de vis behoort te zijn.
Je bewees jezelf door met het produkt mee te koken en de zeeduivel vochtig te houden en over te laten lopen in het bedje van zuurkool omrand door koele en volle crême fraiche en slechts gestopt door mosterd. Het zal mijn gebrek aan woordenschat zijn geweest deze poëtische beleving van samenstelling aan mijn disgenoot heer Visser uit te leggen, aan de wijn waarin het beestje zwom heeft het niet gelegen.
Emotioneel werd ik bij het aangezicht van mijn vrouw in jouw open keuken, verliefd op de chefkok die zijn konijntje aan de haak had geslagen. Uit het konijnengezin weggetrokken, de zuigelingen achtergelaten en deskundig ontdaan van fluffy flaporen en prachtig gevild en daarna één minuutje aangebraden in de volle boter. Ach, je zei het nog, ‘nog even in de oven en gekeken hoe lang’ in antwoord op de vraag hóe lang dan, zoals Sebastiaan Bach ook vindt dat de piano zichzelf speelt. U zij geprezen met bijzondere gaven, maar het zal mijn eenvoudige ziel zijn die het zo ziet.
De ingekookte fond een tikje gezoet nog niet eens meegerekend evenals de witte bonen-truffelpuree en rode kool met vijgen die in een restaurant van naam de kaart had kunnen aanvoeren.
Jammer dat je er niet bij was met de kaas. Het zal de tol van de roem zijn geweest of de spanning van het koken op zulk een hoog nivo. Het siert de man die ook gewoon maar een mens van Vleesch & Bloed is gebleven. Het was uit de kunst hoe wij genoten van een walnoot uit Frankrijk gekraakt op de wals van braakgeluiden die wij van boven hoorden komen. Waarschijnlijk was je druk doende in de homard-naire.
Het dessert ben ik kwijt evenals het betoog dat ik hield, maar dat was ik toen al kwijt. Het betoog hou je van mij tegoed. Ik zal het je vertellen als ik de liefde verklaar aan mijn vrouw zoals jij gisteren de keuken in het algemeen en ons in het bijzonder de liefde verklaarde. "
"Ach, heer bicat, nu we het over eten en drinken hebben. Ik kan u te allen tijde aanraden, maar toch vooral in de herfst, van de ganzenlever te proeven. Zoekt u daarbij een zo eenvoudig mogelijk bewerkte ganzenlever, dus geen paté, niets met geconfijte uien of anderszins toevoegingen.
U wilt ganzenlever proeven die met de hand is schoongemaakt door een oud boerenvrouwtje die hooguit peper, zout en wat cognac toevoegde en daarna op 70 graden in de oven met de deur op een kier de lever zachtjes liet warm worden. Niet smelten, want dan scheidt het vet van de lever en bent u uw produkt kwijt. Nee, u wilt de lever verwarmen zodat lever, peprer, zout en cognac een geheel gaan vormen. Dat wat u wilt proeven is de waarheid en niets anders dan de waarheid.
Slaat u overigens wel in grote hoeveelheden in, niets zo erg als aan het einde te moeten constateren dat u nog wel wat had gelust. Nee, met veel dingen is het zo dat we nèt even meer moeten eten dan ons lief is. Nèt dat decadente punt van overdaad aantikken.
Schenkt u daarbij een Gewürztraminer en bij voorkeur hoe ouder hoe beter en liever nog een Grand Cru dan een gewone. Maar als u dan toch uit wilt pakken dan komt u niet heen om de Tokay Pinot Gris.
"Of die klassieke Suske & Wiske (het was nummer 78 als ik het goed heb): De Kakkende Kakkerlakken, die aflevering waarin Tante Sidonia in haar keuken te maken heeft met een steeds groter wordende populatie kakkerlakken, die voortdurend alles onderschijten, niet in de laatste plaats de biefstuk met friet die Tante speciaal voor Lambik had gebakken, tot grote woede van onze favoriete zeshaarder, die gelijk een spuitbus pakt en erop los begint te spuiten, dit tot groot enthousiasme van zowel Suske als Wiske, die duchtig beginnen mee te spuiten (we hebben het hier duidelijk over de periode waarin Suske en Wiske nog net zo milieubewust waren als George W. Bush die zijn privejet vanuit Kyoto liet terugvliegen naar zijn range in Texas omdat ie z'n favoriete cowboy-hoed was vergeten), maar in de spuitbus van Lambik blijkt een goedje te zitten dat er voor zorgt dat de kakkerlakken de volgende dag het formaat van een jong paard hebben (professor Barabas had een lege spuitbus gebruikt om zijn nieuwe groei-middel te testen en vergeetachtig als hij was, had hij het bij Tanta Sidonia laten liggen, puur uit teleustelling, want ook na gebruik van het groeimiddel had Tante Sidonia de professor uitgelachen toen hij zijn broek naar beneden deed), afijn, nu de kakkerlakken gegroeid zijn, schijten ze nog harder met als gevolg dat tante Sidonia, Lambik, Suske en Wiske hun huis worden uitgescheten, waarna ze Jerommeke erbij halen, wiens enige bijdrage een ENORME scheet is, gelukkig komt professor Barabas eraan met een grote smile op z'n mombakkes en een nog grotere bobbel in de broek die, zo zal even later blijken, amper in staat is de steeds groter wordende penis van Barabas te verhullen met als gevolg dat Tante Sidonia, gek van geilheid, zich op professor Barabas stort die vrijwel onmiddellijk klaarkomt en bovenop een van de reuzekakkerlakken kwakt die dan weer vrijwel onmiddelijk in elkaar krimpt en in het niets oplost, waarna ook Lambik en Suske en Jerommeke hun apparaat bewerken met het groeimiddel, zodat ze de volgende dag, onder de stimulerende leiding van Tante Sidonia en Wiske, de kakkerlakken dood masturberen. Knipoog Wiske. Einde."
"De vergelijking ‘vleesetend’ en ‘vrouw’ is een natte wensdroom. Het is veelbetekende symboliek dat er aan vegetarische mutaties man/vrouw/ hermafrodiet wordt gewerkt door de wetenschappelijke elite. Weten zij soms meer? Staat ons Armageddon te wachten ? De finale segregratie, het schisma van de sexen en de ondergang van hun zondige sexueel verkeer als geheime wapen om de wereldbevolking eindelijk zonder oorlogen te kunnen reguleren ? Reincarneren in een plantaardig bestaan in een potje aarde van robotformaties die miljoenen grijze racks van vruchtdragende en geurige planten produceren onder uiterst secure en berekende condities , zonder vrij zon of maanlicht, zonder zicht of gehoor, zonder tastzin, zonder geluid van wind en zee." Zelfbeschouwing
"Een man van middelbare leeftijd, beet je te dik, beetje te morsig. Baardje of sik wellicht. En witte schilfertjes sieren zijn gelaat. Hij rookt en hij drinkt, maar in tegenstelling tot wat hij ons graag wil doen geloven, niet teveel. Hij is een ambtenaar, schaaltje 9. verder een liefhebbende vader die zijn frustratie over het uitblijvende en waarschijnlijk nooit meer komende grootse leven heeft verruild voor een soort van komisch cynisme. Hij neemt het niemand kwalijk behalve misschien soms zichzelf, maar dan alleen na een Westmalle Tripel te veel. Hartstochtelijk supporter van NAC of een andere club ten zuiden van de grote rivieren, want dat hij een Brabander is moet haast wel. Zo stel ik mij Kiers voor, maar wellicht is het wel gewoon die homofiele Indo die bij Serudang de lege borden ophaalt..who knows.."
"Het is vast een meteroloog, een weermenneke met een gesmoorde sexualiteit, eentje met een enorm taboe. Een vrijgezelle biologieleraar met verlatingsangst kan ook. Zo'n eenzaam type die nog steeds bij zijn moeder woont en al jaren lesgeeft in het basisonderwijs. Zo'n anonieme 13 inhetdozijnman die spaarzaam leeft, de piepers schilt en de afwas doet, zo eentje die op de middagwandeling met het hondje van moeders vanachter de krant bij een speeltuin of in het park naar stoeiende of voetballende jochies kijkt en de pijn verzwijgt. Een masochist die het taboe koestert.
"Ach ja, leuk, schrijvers. |