Navigatie

de voorplecht
louter proza
louter poëzie
liaisons
nostalgie

colofon/contact

Dankbaar

Uitgelogd

Huishoudelijk

5 oktober 2005

Advertentieboer webstats4u, voorheen nedstat, kan de vinketering krijgen. Vanaf vandaag verdwijnt deze teller, de bezoekcijfers zijn bewaard voor het nageslacht en voortaan tellen we verder met Awstats. Koffiebonnen kunt u ophalen bij Tante Miep.

Maandag, 1 September 2008

Komkommertijd

Mwaaaahdingdongretteketetboing! Goedenavond dames en heren, dit is het journaal van acht uur. In Oldenzaal is vanmiddag een rotje ontploft waar- door verscheidene inwoners geschrokken zijn. Onze verslaggever Wouter Kamgaren is ter plaatse en we schakelen nu naar hem over.

Hallo Wouter,ben je daar?

Jawel Greetje, en ik versta je duidelijk.

Mooi, Wouter, wat heeft er precies plaatsgevonden?

Nou, Greetje, zoals je zelf al min of meer aangaf is hier, in Oldenzaal dus, vanmiddag een rotje ontploft.

Wouter, ik heb begrepen dat daardoor verscheidene mensen geschrokken zouden zijn, kan jij dat bevestigen?

Dat kan ik inderdaad bevestigen. Ik heb hier zelfs een van de slachtoffers naast mij staan, Mevrouw Jansen. Mevrouw Jansen..

Ja, dat ben ìk dus..

Inderdaad, dat bent ù dus, kunt u mij en de kijkers thuis vertellen wat er vanmiddag precies gebeurd is?

Dat kan ik zeker, Mijnheer Kamgaren. Ik stond vamiddag om 3 uur - hoewel het ook wel iets later of iets vroeger geweest kan zijn maar veel zal het niet schelen - vanmiddag zo globaal rond 3 uur dus stond ik op mijn balkonnetje de plantjes water te geven toen ik ineens een harde knal hoorde. PANG! dus, maar dan heel hard.

En Mevrouw Jansen, wat ging er toen door u heen? Schrok u van die harde knal?

Jazeker, Mijnheer Kamgaren, dat kunt u wel zeggen. Ik schrok mij een hoedje en liet van schrik pardoes de gieter uit mijn hand vallen. Bovenop een plantje dat helemaal geknakt raakte!

Een plantje?

Ja, een blauw viooltje. Het is geknakt en geplet. Ik heb het steeltje nog wel rechtop gezet en er een plakbandje omheen gedaan maar ik denk niet dat het nog goedkomt. En dat allemaal vanwege dat rotje. Zoiets zou toch niet mogen gebeuren Mijnheer Kamgaren?

Het màg ook niet Mevrouw Jansen, want vuurwerk afsteken is alleen op Oudejaarsavond tussen 10 en 2 uur toegestaan, dus misschien kunt u bij de rechter een eis tot schadevergoeding indienen.

Dat zal ik zeker overwegen, Mijnheer Kamgaren, maar nu moet ik gaan want de aardappels staan op.

Nou Greetje, je hoort het, het vuurwerkincident heeft hier in Oldenzaal niet nagelaten diepe sporen achter te laten, want Mevrouw Jansen was beslist niet de enige die er van geschrokken is.

Inderdaad Wouter, is er in verband met mogelijke traumatisering van de slachtoffers al iets bekend over opvang en eventuele geestelijke begeleiding en ondersteuning?

Nou Greetje, op dit moment voeren in het buurthuis dat als tijdelijk crisis- centrum is ingericht vertegenwoordigers van diverse instanties koortsachtig overleg over een plan van aanpak, maar bijzonderheden daarover kunnen we pas in de loop van de avond verwachten.

door Spencer Brandsen

  De nationale vrachtwagenchauffeur
  Mirca [37]

Nou, daar gebeurt nog eens wat.
Denk dat het wel eens zou kunnen regenen.
Pompidompidom..
bromde Kapitein Nemo om 12:02 (op Maandag, 1 September 2008)

Keuteldebiels als wereldnieuws
Niks debiels onder de zon, en dat geldt dus eigenlijk voor 80% van het Nederlandse oppervlak. En dan te bedenken dat we een van de dichtstbevolkte landen zijn. Zo kan je het nieuws ook relativeren…
bromde Eliv om 15:52 (op Maandag, 1 September 2008)

Heeft u gezien dat ik een paar zinnen van u in de anekdote over de vrachtwagenchauffeur heb gestopt?
bromde Spencer Brandsen () om 16:03 (op Maandag, 1 September 2008)

Ik zag het meteen. Dus ik Paul mailen. Maar van dat e-mail adres krijg ik al meer dan een jaar geen antwoord meer.
bromde Lennard om 18:45 (op Maandag, 1 September 2008)

Nou ja zeg.. wat een gezeur over die diepvriespizza’s waar in plaats van digitale ordinaire analoge kaas op zit want bijna niemand proeft het verschil en het is nog goedkoper ook. En die paar mensen die het wèl proeven die eten toch geen diepvriespizza’s?
bromde Enz om 22:05 (op Maandag, 1 September 2008)

Weet je, al op 11 jarige leeftijd was ik zo geil als boter. Ik had toen het geluk een meisje van dezelfde leeftijd te treffen dat met mij wilde ‘gaan’ en eveneens zo heet was als een broodje smots met sambal. We deden alles: likken, neuken, vingeren, trekken en pompen, in alle mogelijke openingen en overal: op
onze slaapkamertjes, want onze ouders dachten dat we er te jong voor waren, in bossen, parkeergarages, fietsenkelders, onafgesloten auto’s, toiletten, leegstaande treinwagons, overal waar we ons even aan nieuwsgierige blikken konden onttrekken. Ook op school, want we zaten in dezelfde klas op een gegeven moment naast elkaar op de achterste rij. Zij had dan een rok aan maar geen onderbroek zodat mijn vingers vrij spel hadden. Dat was nogal link, want ze had moeite om de genotsgeluiden die ik op die manier bij haar tot ontwikkeling bracht binnensmonds te houden. Af en toe keek de leraar dan ook argwanend in onze richting, maar ook hij dacht dat we er
te jong voor waren, hij kon het zich gewoon niet voorstellen. Op een keer hebben we vreselijk gelachen toen Meester Kuipers aan de klas vroeg wie of dat er wist wat de hoofdstad van Nederland was net voordat mijn vriendinnetje haar zoveelste sexuele climax van de dag bereikte, en haar langgerekte Aaaa
als het begin van ‘Amsterdam’ opvatte. Goed zo Annie zei ie, jij hebt goed opgelet!
.
bromde Ervaringsdeskundige om 10:41 (op Dinsdag, 2 September 2008)

Geil. Op mijn elfde neukte ik enkel mijn matras, of gebeurlijk een putje in de grond.
bromde Kapitein Nemo om 12:05 (op Dinsdag, 2 September 2008)

Nou, dat was bij mij dus wel even anders. Als ik er alleen al aan terugdenk krijg ik meteen weer een tent in m’n broek. En ze was ook zo strak hè, dat heb je met die heel jonge meisjes.
Zeker als ze net georgasmeerd hebben. Of zijn. Als ik hem er uit trok dan ging het van PLOP!
.
bromde Ervaringsdeskundige om 12:34 (op Dinsdag, 2 September 2008)

Van al De Selby’s vele treffende uitspraken kan geen naar mijn mening wedijveren met zijn stelling: ‘Een reis is een hallucinatie’. De zin is te vinden in de Landsbeschrijving [*1], broederlijk naast de welbekende verhandelingen over het ‘tentkostuum’, die beruchte canvaskleding die hij ontwierp ter vervanging van zowel de gehate huizen als normale kleding. Zijn theorie schijnt, als ik het goed begrijp, alle menselijke ervaring te loochenen en is in tegenspraak met alles wat ikzelf op menige buitenwandeling geleerd heb. Het menselijk bestaan heeft De Selby gedefinieerd als een ‘opeenvolging van oneindig korte, statische ervaringen’, een opvatting waartoe hij naar men meent gekomen is door het bestuderen van van een aantal oude films die waarschijnlijk van zijn neef waren [*2].

*1. Pag. 822
*2. Het zijn kennelijk dezelfde films waarover hij in Gouden Uren zegt dat ze ‘een element van herhaling’ bevatten en ‘langdradig’ zijn. Hij had ze blijkbaar geduldig opname voor opname bekeken en stelde zich voor dat ze ook zo geprojecteerd werden; het principe der cinematografie had hij toendertijd nog niet door.
.
bromde Flann O' Brien om 13:05 (op Dinsdag, 2 September 2008)

Ik had een plushen hond met een broekje aan, en soms dan trok ik dat broekje naar beneden, en stak mijn jonge stijve piel tussen die plushen beendjes. En dan maar schurken, tot mijn eikel knalrood zag. Klaarkomen, dat zat er toen nog niet in. Het was wel een mannetjeshond geloof ik, maar daar trok ik me lekker niets van aan.
bromde Kapitein Nemo om 13:12 (op Dinsdag, 2 September 2008)

En pijpen dat ze kon.. niet normaal gewoon, zo jong als ze was. Hij ging er echt helemaal tot aan mijn ballen in en op dagen dat er veel zuurstof in de lucht zat zelfs nog verder. Als meester Kuipers haar hoofdje niet boven de bank zag uitsteken vroeg hij steeds wat ze daar toch aan het uitvoeren was en dan zei ze altijd dat ze haar pen had laten vallen. Omdat dat nogal vaak gebeurde had hij op een dag een zuignapje voor haar meegenomen dat ze op het ‘buroblad’ kon vastdrukken en waar een kettinkje aan zat waar de pen aan bevestigd kon worden zodat hij niet de hele tijd op de grond viel. Maar dat bleek dus niet veel te helpen.. Het mooie was dat als je dat zuignapje van het blad lostrok dat je dan PLOP! hoorde! Hahaha!
.
bromde Ervaringsdeskundige om 13:22 (op Dinsdag, 2 September 2008)

Wordt er Eurogramschtel geserveerd?
bromde Don Dingo om 13:57 (op Dinsdag, 2 September 2008)

Eurogramschtel is voor loezers, ik drink uitsluitend Vlaamse bieren van hoge gisting. Maar in de tijd waarover ik het heb was er nog geen sprake van drank, dat moest allemaal nog komen. Niet dat we het als een gemis ervoeren, want we hadden het veel te druk met het ontdekken van onze erogene zones. Het gekke was dat die zich precies daar bleken te bevinden waar we ze altijd al vermoed hadden dus van een verrassing [die toch gepaard behoort te gaan met een ontdekking] kon niet echt gesproken worden.
.
.
bromde Ervaringsdeskundige om 14:08 (op Dinsdag, 2 September 2008)

Ah, heerlijk, zo’n vroegrijpe on-wetenschappelijke hardcore quasigelardeerde ervaringsdeskundige; nog tweejeugdigemiljoen hiervan, en de Naderland wordt een "Utopia":http://www.hardcoreteens.com
bromde Eliv om 15:22 (op Dinsdag, 2 September 2008)

Ach wat, die hardcoreteens zijn allemaal boven de 18, daar heb je niets aan. Bovendien gaat het niet om het kijken maar om het zelf dòen. En als je allebei 12 bent dan mag het nog.
Nou, en zoals u duidelijk is geworden lieten we ons dat geen 2 keer zeggen.Sterker, nog vòor iemand het 1 keer gezegd had waren we al 6 keer klaargekomen!
.
bromde Ervaringsdeskundige om 16:05 (op Dinsdag, 2 September 2008)

Ik had vroeger een beer maar daar mocht ik niks van. Misschien was dat vanwege dat ik hem onthoofd had.
bromde Spencer Brandsen () om 21:48 (op Dinsdag, 2 September 2008)

Ehm, ervaringsdeskundige, u bent onder de 18, of zelfs nog 12?
U moest zich schamen, een beetje ervaringsdeskundige is niet ouder dan 10 jaar. het heet niet voor niet hardcoreteens, dat betekent dat ze hard geworden zijn, net als brood dat te lang ligt. En zelfs zo lang dat de binnenkant, de core, ook hard geworden is, en niet alleen de korst.

Het zou me niets verbazen als Spencer zijn beer had – doodgeknuffeld- doodgeknuppeld.
bromde Eliv om 10:17 (op Woensdag, 3 September 2008)

Val overigens ook eens gerust over hoe vaak het woord “absoluut” als antwoord gegeven wordt in interviews. Dodelijk gewoon, als je hierop gaat lettten. Het interview verdwijnt naar de achtergrond, de beweging van de lippen dicteert het gesprek, oren gespits op dit nieuwe hype woord. Nog liever doof en blind dan deze inhoudsloosheid aan te horen. Om in de woorden van Wijlen Ridder Kiers te spreken: “het grote lege niets”.
bromde Eliv om 10:17 (op Woensdag, 3 September 2008)

Nee hoor, alleen onthoofd. En aan zijn nek opgehangen in de deuropening van de slaapkamer. Volgens mij was dat vanwe- ge dat hij niet genoeg troost bood. Maar daar kon hij ook niets
aan doen, hij deed wat hij kon. Daarom voelde ik me er wel
schuldig over.

PS: dat ophangen was uiteraard vòor het onthoofden. Want anders kan het niet.
bromde Spencer Brandsen () om 10:26 (op Woensdag, 3 September 2008)

Absoluut. Wat je ook vaak hoort is super. Het ging/was echt super ! En de anderen vonden het ook super !]. En helder.
Vroeger zei men duidelijk als men helder bedoelde: de kwestie is volkomen duidelijk. Maar nu is de kwestie dus helder. Zoveel is wel duidelijk.
bromde Spencer Brandsen () om 10:32 (op Woensdag, 3 September 2008)

het slijk der aarde

Holle retoriek

"Aarsema, dan komen de tachtigerjaren puberale streeptinten van de eerste kabeltv binnen op mijn kolkende oogbollen als de tube mayonaise leeggeknepen in in een onderzoekende puberkringspier . Vage opgedroogde veegklodderstrepen op de dikke zware afstandsbediening die het allang niet meer doet. Bolle schermen versterken de aplastische rondingen. Antennes nog met coax en zaad in een sok, geurend naar kamille gemengd met nat speculaas. Jong zijn is zo mooi…"

"Zit je achter het meest nieuwe en hipste technologische apparaat van deze eeuw, kom je op een stukje internet over columns schrijven. En dat is nu exact wat ik zocht! Soms zoek je iets, en kan je het niet vinden. Maar nu wel! Ik zoek iets om mijn Nederlandse woordenschat in te verwerken. En dan zoek je, en zoek je, en dan VIND je!

Soms zoek je iets anders. En dan vind je het niet. Mannen, of vrouwen, pennen, papier, boeken, bekers of boodschappen, je vind het soms niet.

Maar nu heb ik het gevonden!

Groetjes Lieke"

(Lieke, Zelf een column schrijven)

"Daarom is bicat een lichtje, een vuurtoren voor de verloren lopende dolenden.
Want dat er velen op de dool. Een gevolg van zich onbestemd, zonder nuttig doel, afgevlakt en weinig bijzonder voelen maar misschien nog meer eengevolg van het vluchten voor deze zelfrealisatie, deze pijn van een ziel zonder importantie niet te hoeven voelen. En daar compensatie middelen voor zoeken en aangboden krijgen. Drugs, sex met dieren, sex met kinderen die geen leeftijd meer nodig schijnen te hebben, autorijden, schoeisel, weblogs, gangbangs, sport, wat al niet. Als het maar lijkt dat je vooral bezig bent. Al is het nietszeggend en immoreel, al is het bellenblazen met je mond dicht of een kraak zetten en minister zijn.

En dan is er bicat..aus blaue hinein zu uns gezogen, zonder eigenaren of aandeelhouders die stakingen uitlokken, zonder stompzinnig geleuter, nee, de magie van de fantasie, de fictie en de nederlandse taal aan de macht.
Een baken van troost, een zwoele geur vlak voor het slapen gaan, een enorme uitzinnige stapel draadjesvlees met dampende jus, een romance achter het frietkot, scooters en mobieltjes, vogels die hun eigen lied zingen, de eigen partituur kennen en geen regisseur of dirigent nodig hebben, de horror en thrill. Dat wat onbewust en ondergronds en ook van het leven zelf is. En niet wordt voorgeschreven door de krant, de tv, radio, politiek, banken en verzekeraars, speculanten die denken met 'de echte waarheid' om te gaan. Nee, ik ben geen echt schrijver maar wel groot fan van het schaarse bicat talent."
(Peter Novecento, Haagsche Post)

"Schuimbekkend van woede las ik de met een danige onverschilligheid geschreven colums betreffend de holocaust en Auschwitz. De flarden teksten vol schrijffouten en loze beweringen, getuigen van weinig historisch besef maar vooral een respectloze attitude jegens miljoenen slachtoffers. Vandaar mijn bijdrage met het verzoek de richtlijnen als opgesteld in de bijlage te respecteren en in acht te nemen.

vr groet

dhr. Papen"
(Daniël Papen, via email)

"Diep geroerd, met geknepen stembanden, omvloerste oogleden, brandend maagzuur en kloppende roede (het is tenslotte 5 december) mocht ik uw fraaie stuk proza over mijn getroebleerde netvlies laten glijden... De woorden vertalen zich moeiteloos in zielsetsende beelden. Dank!"
(bromde Zielknijper, 5 december 2005)

"Geachte heer,

Mag ik u verzoeken het plaatje van de te jonge dame van uw site te verwijderen. Er zijn namelijk nog al wat mensen die dit niet lollig vinden. Diverse klaag e-mails over gehad. Mag ik u er op attenderen dat het hier om Kinderporno gaat en de wetgever daar meer dan 4 jaar gevangenisstraf op heeft gezet. Ik ga ervan uit dat het om een misvertstand gaat, als moderator. Met vriendelijke groet.

Sociale Jeugd- en Zedenpolitie te Amsterdam
Commerciele zaken
020-5592585"
(i030142@planet.nl, 14 december 2004)

"Schitterend verwoord dat artikel over Clarence. Liep jaren met een missie, aan de voetballiefhebbers (niet de kenners) proberen uit te leggen dat Abe en Piet beter zijn dan het orakel uit betondorp. Was onbegonnen werk. Het klootjesvolk adoreert Ellen van Langen, Geesink en Rieu, en vinden mevrouw Blankers, Ruska en Roby lakatos maar niks, ze weten waarschijnlijk niet eens wie het zijn. Toen Keizer stopte heb ik jaren niet meer gekeken. Toen zag ik die Fin en een paar jaren later een Surinamer met een Nederlands paspoort (Had die Fin er ook maar een gehad). Ja en dan begint het heilige vuur weer te branden. Deze twee zijn tactisch en technisch het beste wat er op Nederlandse velden heeft rondgelopen (wat ik in mijn leven heb gezien). Keizer had niks met voetbal te maken, dat was ballet,kunst, en soms als het niet belangrijk was helemaal niks .En Abe ken ik van wat beelden, maar als je naar de verhalen over hem luistert hoef je de verteller maar in de ogen te kijken en herken je meteen de kenners uit die tijd."
(via mail, 23 oktober 2005)

"pedante snikkels, komen kut te kort. Webloggen is niet voor mietjes maar ook niet voor stoere geile binken, webloggen is namelijk een fenomeen, een spookbeeld voor blinden die zich vergapen aan de wijde wereld van het internet om zichzelf te ontmoeten, een monologue interieur te voeren en dan de echo terughoren, het internet dat een wonder is wat een dom irrationeel fenomeen is. Echt iets voor pedante snikkels en kale kutten die niet neuken maar wel in elkaars nek willen hijgen en tijd teveel hebben. Ik zou er helemaal niet aan beginnen en beroemd en rijk ben ik al, zegt het liefje. Ik heb de grootste en zij heeft de lekkerste en we verdoen de tijd liever in elkaar verstrengeld dan te vergooien op zo’n vervuilde weblogmarkt. Mot je alweer email beantwoorden enzo, in je vrije tijd, be je gek. Opzoute, stik dur maar in, Goossens, kijk maar uit dat ze niet vreemdgaan terwijl jij al die poen verdient, sneue wolf, ouwe rukker, voordat je het in de gaten hebt sta je een verschrikkelijk stinkend goedje op je scrotum te smeren terwijl je staat te huilen omdat je zo belazerd bent terwijl je het alleen maar goed bedoeld, voor ons allebei schatje, weetje, heerlijk met vakantie strax, saampjes, maar vanavond moet ik werken snappie, centjes verdienen mot pappie, kijk niet zo beteuterd, je wilt helemal niet naar de Lidl, je wilt daar nooit gezien worden zei je, nou dan. Nou tot strax dan, he ?"
(nove, 12 oktober 2005)

"Bicat.net, dat is toch die achterlijke webstek voor rukkende, boerende en altijd bezopen kerels? Dat zielige pathetische zooitje ongeregeldheden dat uitgebraakte hersenkwak probeert te verkopen als prozadrek? Natte winden, dikke drollen, kleverige onduidelijkheden? Slurptrekkende draaigorgels, voorhuidjogging avant la lettre en berensgrote buikglijers?" (Jeremias Schubbenrug, in Nova, 4 oktober 2005)

Reageerziekte

"Op een vrolijke dag toen ik aan mijn, voor al 11 jaar, allerbeste vriendin de liefde heb verklaard en binnen luttele seconden de meest euforische gevoelens door mijn ziel heen flitsten typte een verslag van school begon k te typen en dit kwam tevoorschijn op het samengeperste hoopje uitwerpselen wat ik beschouw als mijn laptop, want zoals velen het niet slecht zou doen als zij dit beseften is bezit enkel een illusie.

Conclusie & nawoord

Niet alleen symbolen hebben invloed op ons doen en denken, de manier waarop ieder mens zichzelf ziet en andere zegt meer over die persoon dan over anderen. Elk mens gaat zijn eigen weg, en het is jammer dat er uit commerciële geldzucht zoveel miscommunicatie ontstaat tussen mensen. Welk mens is beter, het mens dat genadeloos elke, in zijn ogen misdadiger, ritueel vermoord, of die mens die de opdracht geeft om onbewuste signalen stuurt via reclamespotjes en zo het materialisme hoger prijst dan het gevoel om bewust van jezelf en je daden te zijn? Draait het dan uiteindelijk allemaal om geld?
De een vermoord mensen die hun hele leven anderen pijn doen, en de ander roept het gevoel op dat er niets beter is dan nike schoenen in combinatie met een stoere jack met een bontkraag, dat gedoe met die bontkragen id volgens mijn theorie gebaseerd op het paringsgedrag van leeuwen, hoe groter en mooier de manen, des te meer aanzien ze hebben en kans op leiderschap en hoe meer kans ze hebben dat hun genen worden doorgegeven ;).
Door niet te realiseren waar je mee bezig bent, of niet wie, maar wát je eigenlijk bent, ontstaat er miscommunicatie en disharmonie in de maatschappij. Opgaan in de massa kan leiden tot afgunst en afkeer van het geloof in jezelf en in anderen.

En ik wens hierbij balkenende en zijn hele tweede kamer heel veel succes met het oplossen van de “problemen” hier in Nederland, want zo schieten we geen reet op.

Oja, en een gelukkig Nieuwjaar!

Zondag 7 januari 2007, Frank Hooijer"
(Frank Hooijer, 7 Januari 2007)

"Ik had het allemaal al wel eens meegemaakt en niets was mij te dol geweest: eonisme, vice anglais, flaggelatie, ja zelfs koprofagie. Ik was dan ook met graagte ingegaan op de omineus-priapische woorden en lubrieke blikken die "Ellen" tijdens ons gezamelijk consumeren eerder die avond op mij had gericht. Toen we, media nox, eenmaal in haar slaapkamer waren aangekomen, gaf zij steeds minder blijk van doorgaans aan haar toegeschreven mesquinerie. Integendeel,loodzwaar en onvermijdelijk hing het veile sneukelen in de lucht. Binnen no time was de vloer dan ook bezaaid met exuvieën en toonde zij mij haar zinnenprikkelende Junonische leest. Na intiem pidjetten en enige orogenitale schermutselingen (waarbij brod noch javelijn werd ontzien),sloegen wij serieus aan het procreëren. Cunnus en Curacaoënaar leken welhaast voor elkaar geschapen. Hoewel haar defloratie al enige tijd terug had plaatsgevonden, pandoerden wij als nooit tevoren, daarmee verschillende tenesmen bewerkstelligend. Het is maar goed dat haar echtgenoot van deze sluikmin nooit wat heeft gemerkt..."
(TiTo, mei 2006)

"Schrijf eens over vrouwen en hun plek of plaats in de allesverterende zakenoorlogen. Want als er stereotype mannen met diep verborgen schaamtegevoelens over hun potentie problemen en erectiestoornis (taboe naturlijk) dan is dat manifest in hun 'vlucht vooruit' in de freudiaanse wapencultuur. Elke geweerloop, elke zwaardere tank is een gestileerd erectiel apparaat vol dodelijke munitie opgepomnt met miljoenen kogels in een spurt naar het doel wat als lustsymboliek een 'lilith' in een duizelige extase zou moeten brengen want zo 'is de kracht van het leger'. Stoere mannen die eerst de vrouwen opgeilen, dan met hun duwtje in de rug erop los gaan om 'de vijand te onthoofden'. Ik als watje moet altijd vreselijk lachen om die serieuze gezichten die de mannen politici en militairen bij hun gepiep, gezeur en gezeik en hun broodnodige verklaringen trekken.
U, als warmbloedige heterovrouw zal zich wezenloos kunnen uitleven 'tussen de hitsige Jantjes'. Ik stel voor dat u zich een voorstelling maakt over de gang van zaken in de nachten op zo'n nomadenkamp met satellietvererbindingen in de maanloze nachten van de nieuwe woestijnen die worden ontgonnen, namens u en mij, natuurlijk, vanzelf, juist, nee, uiteraard. Het mag ook wel een andere uiterst vervelende erectiestoornis gaan, de ejaculatie praecox. Dat gaat dan vast over de linkse oppositie, denk ik dan, kunt u het fijn neutraal houden.

U bent toch op alle kaasmarkten thuis, hard op weg om zich te bekwamen in een genre waar sex met hoofdletters geschreven moet worden. Vooral de sex benadrukken, Lilith. Veel gore geile, harde, wrede sexscenes, met blinddoeken, kidnap, politiehandboeien, touwen en katrollen, gedwongen masturbatie tussen mannen, tussen vrouwen, scarring en kaalscheren en tot huilens toe dat gepomp met dildo's en dat monotone gezoem van vibratoren sfeervol brengen. Vooral geluiden en kleuren beschrijven, daar ben ik gek op."
(Peter Novecento)

"Is er iemand in de zaal die nog wil doneren aan een zielige arme homosexueuele neger met een onbeschrijflijke ziekte zwaargelovig te dom om te leren of te schijten die bovendien een oog mist en denkt dat de duivel soep in een blik stopt want hoe komt het er anders in en tegelijkertijd vreselijk gebukt gaat onder de laatste Tsunami of de vrees daarvoor want zijn geitenoog gaf vanmorgen onheil aan? Of anderszins zijn hypocriete tot op het bot zwarte geweten schoon wil kopen voor een luchtig schijntje of nóg liever zichzelf onsterfelijk wil maken over het lijk van een ander? Nee? Eénmaal? Andermaal? OK, dan ben ik ook pleite en met Marnix mee naar dat gruwelijk dure restaurant. Bovendien is het al na zessen en sta ik in de baas z'n tijd de wereld te redden en zo heb de cao dat nooit bedoeld. Howdoe en de mazzel. "
(Hein Buffelruft, 28 dec 2005)

"De liefde is groots, ze breekt zonder haar gebit te gebruiken door elke granieten kop heen, verzwakt de wil en maakt elke stoere kerel tot een week omhulsel, een schaduw van zichzelf, een brabbelend luierkind, elke vent verandert van binnenuit en geweldloos door haar rijke zegeningen. Je krijgt een rijpe korstkaas als huid en een hart van vloeibaar goud. Verpletterend is ze en zij, de liefde, de warme zomerse, niet de winterharde en verbitterde tak dus, zit nog steeds vol met geheimen waar niemand de sleutel van kan vinden. Mysterieus is ze, als de ondergrondse geheimzinnige dictatuur van wereldwijde, alomvattende bekabeling waarlangs dagelijks kilometers gecodeerde data tussen de continenten flitsen. De liefde is een tectonishe plaat die schuurt en krast en gangen boort voor lavastromen van vleselijkheid en voedzame sappen die op geen enkele dieet mag ontbreken. Daarom is ze schaars. Tot slot..we heben allemaal een gat van onderen, onthou dat. "
(Nove, relatietherapeut, 3 dec 2005)

"Thanks! Voor de eerlijke en ijskoude bieren vooraf om de ergste dorst te lessen na een lange en vermoeiende reis. En de Champage daarna in gelukkig niet van die zuinige hoeveelheden maar gewoon ruim bemeten pullen. Dank ook voor de wonderschone oester die in zijn natuurlijke habitat beschermd en koel lag te wezen toegedekt met een warme dekentje bosui-liefde en een tikje Tabasco-ondeugd onder die deken. Dank voor de kleinste en schattigste St. Jacobsoesters die ik proefde in Balsamicostroop. Eerbied voor de kort aangebrade en met ontbijtkoek gestoofde kwartel. Ik proefde een tint Orange Marmalade hoewel je zei dat het er niet in zat. Ik hou het erop dat de chefkok zijn geheimen heeft en, hoe hooggeëerd zijn publiek ook mag zijn, ál zijn details zullen ze nooit te horen krijgen. Met liefde deed ik mijn sommeliertaken en het ‘kut-sommelier’ omdat ik de glazen niet tot de nok vulde, neem ik op de koop toe. Onder de indruk was ik van je tzatziki met shrimp en rode grapefruit. Zoet en zuur zoals Bitter & Sweet zoals het leven zelf zoals harmonie zo mooi kan zijn. Ook onder de indruk was ik van je zeewolf met tomatenchutney. Een rode knipoog op een licht in de boter aangezet visje zoals de boter bij de vis behoort te zijn. Je bewees jezelf door met het produkt mee te koken en de zeeduivel vochtig te houden en over te laten lopen in het bedje van zuurkool omrand door koele en volle crême fraiche en slechts gestopt door mosterd. Het zal mijn gebrek aan woordenschat zijn geweest deze poëtische beleving van samenstelling aan mijn disgenoot heer Visser uit te leggen, aan de wijn waarin het beestje zwom heeft het niet gelegen. Emotioneel werd ik bij het aangezicht van mijn vrouw in jouw open keuken, verliefd op de chefkok die zijn konijntje aan de haak had geslagen. Uit het konijnengezin weggetrokken, de zuigelingen achtergelaten en deskundig ontdaan van fluffy flaporen en prachtig gevild en daarna één minuutje aangebraden in de volle boter. Ach, je zei het nog, ‘nog even in de oven en gekeken hoe lang’ in antwoord op de vraag hóe lang dan, zoals Sebastiaan Bach ook vindt dat de piano zichzelf speelt. U zij geprezen met bijzondere gaven, maar het zal mijn eenvoudige ziel zijn die het zo ziet. De ingekookte fond een tikje gezoet nog niet eens meegerekend evenals de witte bonen-truffelpuree en rode kool met vijgen die in een restaurant van naam de kaart had kunnen aanvoeren. Jammer dat je er niet bij was met de kaas. Het zal de tol van de roem zijn geweest of de spanning van het koken op zulk een hoog nivo. Het siert de man die ook gewoon maar een mens van Vleesch & Bloed is gebleven. Het was uit de kunst hoe wij genoten van een walnoot uit Frankrijk gekraakt op de wals van braakgeluiden die wij van boven hoorden komen. Waarschijnlijk was je druk doende in de homard-naire. Het dessert ben ik kwijt evenals het betoog dat ik hield, maar dat was ik toen al kwijt. Het betoog hou je van mij tegoed. Ik zal het je vertellen als ik de liefde verklaar aan mijn vrouw zoals jij gisteren de keuken in het algemeen en ons in het bijzonder de liefde verklaarde. "
(Kiers de Maison, 27 november 2005)

"Ach, heer bicat, nu we het over eten en drinken hebben. Ik kan u te allen tijde aanraden, maar toch vooral in de herfst, van de ganzenlever te proeven. Zoekt u daarbij een zo eenvoudig mogelijk bewerkte ganzenlever, dus geen paté, niets met geconfijte uien of anderszins toevoegingen. U wilt ganzenlever proeven die met de hand is schoongemaakt door een oud boerenvrouwtje die hooguit peper, zout en wat cognac toevoegde en daarna op 70 graden in de oven met de deur op een kier de lever zachtjes liet warm worden. Niet smelten, want dan scheidt het vet van de lever en bent u uw produkt kwijt. Nee, u wilt de lever verwarmen zodat lever, peprer, zout en cognac een geheel gaan vormen. Dat wat u wilt proeven is de waarheid en niets anders dan de waarheid. Slaat u overigens wel in grote hoeveelheden in, niets zo erg als aan het einde te moeten constateren dat u nog wel wat had gelust. Nee, met veel dingen is het zo dat we nèt even meer moeten eten dan ons lief is. Nèt dat decadente punt van overdaad aantikken. Schenkt u daarbij een Gewürztraminer en bij voorkeur hoe ouder hoe beter en liever nog een Grand Cru dan een gewone. Maar als u dan toch uit wilt pakken dan komt u niet heen om de Tokay Pinot Gris.
Daarbij geserveerd met warm en geroosterd brioche brood."
(Harrie Stamper, 23 oktober 2005)

"Of die klassieke Suske & Wiske (het was nummer 78 als ik het goed heb): De Kakkende Kakkerlakken, die aflevering waarin Tante Sidonia in haar keuken te maken heeft met een steeds groter wordende populatie kakkerlakken, die voortdurend alles onderschijten, niet in de laatste plaats de biefstuk met friet die Tante speciaal voor Lambik had gebakken, tot grote woede van onze favoriete zeshaarder, die gelijk een spuitbus pakt en erop los begint te spuiten, dit tot groot enthousiasme van zowel Suske als Wiske, die duchtig beginnen mee te spuiten (we hebben het hier duidelijk over de periode waarin Suske en Wiske nog net zo milieubewust waren als George W. Bush die zijn privejet vanuit Kyoto liet terugvliegen naar zijn range in Texas omdat ie z'n favoriete cowboy-hoed was vergeten), maar in de spuitbus van Lambik blijkt een goedje te zitten dat er voor zorgt dat de kakkerlakken de volgende dag het formaat van een jong paard hebben (professor Barabas had een lege spuitbus gebruikt om zijn nieuwe groei-middel te testen en vergeetachtig als hij was, had hij het bij Tanta Sidonia laten liggen, puur uit teleustelling, want ook na gebruik van het groeimiddel had Tante Sidonia de professor uitgelachen toen hij zijn broek naar beneden deed), afijn, nu de kakkerlakken gegroeid zijn, schijten ze nog harder met als gevolg dat tante Sidonia, Lambik, Suske en Wiske hun huis worden uitgescheten, waarna ze Jerommeke erbij halen, wiens enige bijdrage een ENORME scheet is, gelukkig komt professor Barabas eraan met een grote smile op z'n mombakkes en een nog grotere bobbel in de broek die, zo zal even later blijken, amper in staat is de steeds groter wordende penis van Barabas te verhullen met als gevolg dat Tante Sidonia, gek van geilheid, zich op professor Barabas stort die vrijwel onmiddellijk klaarkomt en bovenop een van de reuzekakkerlakken kwakt die dan weer vrijwel onmiddelijk in elkaar krimpt en in het niets oplost, waarna ook Lambik en Suske en Jerommeke hun apparaat bewerken met het groeimiddel, zodat ze de volgende dag, onder de stimulerende leiding van Tante Sidonia en Wiske, de kakkerlakken dood masturberen. Knipoog Wiske. Einde."
(Max J. Molovich, 23 Augustus 2005)

"De vergelijking ‘vleesetend’ en ‘vrouw’ is een natte wensdroom. Het is veelbetekende symboliek dat er aan vegetarische mutaties man/vrouw/ hermafrodiet wordt gewerkt door de wetenschappelijke elite. Weten zij soms meer? Staat ons Armageddon te wachten ? De finale segregratie, het schisma van de sexen en de ondergang van hun zondige sexueel verkeer als geheime wapen om de wereldbevolking eindelijk zonder oorlogen te kunnen reguleren ? Reincarneren in een plantaardig bestaan in een potje aarde van robotformaties die miljoenen grijze racks van vruchtdragende en geurige planten produceren onder uiterst secure en berekende condities , zonder vrij zon of maanlicht, zonder zicht of gehoor, zonder tastzin, zonder geluid van wind en zee."
(nove, 6 Juni 2005)

Zelfbeschouwing

"Een man van middelbare leeftijd, beet je te dik, beetje te morsig. Baardje of sik wellicht. En witte schilfertjes sieren zijn gelaat. Hij rookt en hij drinkt, maar in tegenstelling tot wat hij ons graag wil doen geloven, niet teveel. Hij is een ambtenaar, schaaltje 9. verder een liefhebbende vader die zijn frustratie over het uitblijvende en waarschijnlijk nooit meer komende grootse leven heeft verruild voor een soort van komisch cynisme. Hij neemt het niemand kwalijk behalve misschien soms zichzelf, maar dan alleen na een Westmalle Tripel te veel. Hartstochtelijk supporter van NAC of een andere club ten zuiden van de grote rivieren, want dat hij een Brabander is moet haast wel. Zo stel ik mij Kiers voor, maar wellicht is het wel gewoon die homofiele Indo die bij Serudang de lege borden ophaalt..who knows.."
(Andy Möller, Gelsenkirchen)

"Het is vast een meteroloog, een weermenneke met een gesmoorde sexualiteit, eentje met een enorm taboe. Een vrijgezelle biologieleraar met verlatingsangst kan ook. Zo'n eenzaam type die nog steeds bij zijn moeder woont en al jaren lesgeeft in het basisonderwijs. Zo'n anonieme 13 inhetdozijnman die spaarzaam leeft, de piepers schilt en de afwas doet, zo eentje die op de middagwandeling met het hondje van moeders vanachter de krant bij een speeltuin of in het park naar stoeiende of voetballende jochies kijkt en de pijn verzwijgt. Een masochist die het taboe koestert.
Zo'n kleffe smeerlap van een potentiele serieverkrachter met banden in een hechte kerkgemeenschap waarop moeders zo trots is omdat hij naast het lesgeven ook nog als hobby het locale knapenkoor dirigeert. Zo eentje die maar beter melancholieke verhaaltjes moet blijven schrijven. "
(Nove, 22/11/2005)

"Ach ja, leuk, schrijvers.

Beetje zo in je donkere hol aan de wereld knagen. Puur verongelijkt verdedigen van een door mede niet-aanwezigen geschapen superieure schertswereld. Lurken aan je pijp. Pijpen aan je lurk. Woorden in langgerekte nadenkzinnen omzetten. Protserige taalvlekjes. Huilerige holheden. Fletse vondsten. Massieve monomane monsters. Een zielige berg toevoegingen aan de duistere put die al veel te lang overstroomt door de gemankeerde bijdragen van nerveus krabbelende geesten met een ongepast gevoel van eeuwigheid.

Die sfeer.

Geef mij maar parkeerwachten. "
(Marnix, 21/11/2005)