Navigatie

de voorplecht
louter proza
louter poëzie
liaisons
nostalgie

colofon/contact

Dankbaar

Uitgelogd

Huishoudelijk

5 oktober 2005

Advertentieboer webstats4u, voorheen nedstat, kan de vinketering krijgen. Vanaf vandaag verdwijnt deze teller, de bezoekcijfers zijn bewaard voor het nageslacht en voortaan tellen we verder met Awstats. Koffiebonnen kunt u ophalen bij Tante Miep.

Woensdag, 12 Maart 2008

Mirca (19)

"Probeer het nog eens."
Ik draai de sleutel en pomp zachtjes op het gaspedaal.
Het bestelwagentje hoest en rochelt, maar de motor slaat niet aan.
Reno komt vloekend van achter de geopende motorkap, hij heeft een smeerstreep op zijn gezicht.
"Klaar voor de sloop!" roept hij stuurs.
"Hier," zeg ik tegen, en geef hem de sleutel van mijn vaders auto."
Reno wil iets zeggen, bedenkt zich, en opent de garagepoort. We stappen in. De zure sigarettenrook die in de wagen hangt koester ik als de laatste adem die nog van mijn vader rest. Reno draait het raampje open.

Van op de passagiersstoel kijk ik toe hoe de berm voorbijflitst. Koeien en paarden staan in de wei alsof er niets aan de hand is. Wat verderop ploegt een boer zijn akker. Niets doet vermoeden dat een razende pandemie de wereldbevolking op twee dagen heeft gedecimeerd. Ik vraag aan Reno of hij weet hoeveel slachtoffers de ziekte heeft gemaakt.
"Ik weet dat de Spaanse griep verbleekt bij wat deze pandemie heeft aangericht, maar het is moeilijk om er een cijfer op te plakken. Eergisteren had ik nog contact met een Amerikaanse collega, hij sprak in de orde van honderden miljoenen. Dat aantal is ondertussen minstens verdubbeld, en dat zijn enkel de gerapporteerde gevallen. Hier zijn geen precedenten voor, vanaf nu betreden we onbekend terrein."
"Terra incognita..." zeg ik somber.
"De wereld is gestopt met draaien. De economie ligt plat, het leger staat op zijn kop en politieke leiders zijn dood of machteloos," zegt Reno, en hij bijt op zijn onderlip.
"Hoe kan je daar zeker van zijn? De televisie en radio geven enkel ruis. Er zijn vandaag ook geen kranten."
"Het leger heeft andere informatiekanalen. Voor ik gisterenavond mijn lab moest ontvluchten, volgde ik de internationale berichtgeving van de legerleiding. Op het einde was er nog nauwelijks communicatie. Zelfs een doorwinterde generaal verloor zijn beheersing en begon te jammeren als een kind."
"Ben jij bevoegd om naar communicatie tussen de legertop te luisteren?"
"Nee, natuurlijk niet. Maar ik hielp het satellietsysteem mee ontwikkelen. Het is een klein kunstje om mee te luisteren."

In de verte zien we een auto naderen. De auto maakt een bruuske beweging, komt op ons rijvak terecht, en vliegt dan met een ruk de berm in. Het voertuig breekt door de afspanning van een wei, en komt tot stilstand tegen een boom. Jacob parkeert vlak bij de plaats van het ongeluk. Er is slechts wat blikschade. De vrouw aan het stuur lijkt op het eerste zicht niet ernstig gewond te zijn. Reno gaat helpen, terwijl ik de hulpdiensten probeer op te bellen met zijn gsm. Het toestelletje werkt echter niet. Reno helpt de vrouw uit de auto. Hij praat kalm op haar in. De vrouw zwijgt en kijkt verdwaasd voor zich uit. Ze moet in shock zijn, of hysterisch.
"We nemen haar best mee naar S_," zeg ik tegen Reno, "de nooddiensten zijn niet te bereiken."
Reno knikt.
"Mevrouw, komt u maar met ons mee," zegt hij zacht tot de vrouw.
Hij neemt de vrouw bij de arm en wil haar tot bij de Mercedes leiden, maar ze beweegt niet. Hij duwt haar voorzichtig naar de Mercedes. Ik houd het achterportier open, en samen zetten we haar in de auto. Ze geeft geen kik.

Wanneer we de stad binnenrijden wordt de extensie van de ramp pas goed zichtbaar. De straten zijn verlaten. Op de drempel van het gemeentehuis ligt het levenloze lichaam van een man. Auto's staan her en der geparkeerd, van sommigen staat het portier open, of hangt het levenloze lichaam van de bestuurder over het dashboard. Plunderaars hebben enkele etalageramen ingegooid, en op het marktplein staat een afvalcontainer in brand. De straten van het kleine stadje lijken wel op een New-Yorkse achterbuurt na een bendeoorlog. Reno parkeert de Mercedes voor de praktijk van dokter Sanders. Ik stap uit en druk op de bel. Na een tijdje wordt de deur opengedaan.
"Ed!"
Ik grijp de hand van dokter Sanders en schud hem lang en hartelijk.
"Daniël..."
Dokter Sanders kijkt zorgelijk en vermoeid. Ik wijs naar de vrouw, die met haar hoofd tegen het autoraampje hangt. Ed zegt dat we haar naar binnen moeten brengen. Wanneer we de wachtkamer passeren zie ik dat die vol met levenloze lichamen ligt, afgedekt met witte lakens. Er hangt een vreemde geur in het huis. Ik voel me een beetje misselijk worden. We zetten de vrouw op de bank in de spreekkamer. Dokter Sanders schijnt met een lichtje in haar ogen en neemt haar bloeddruk.
"Ze is in shock. Help me even haar in de kamer hiernaast te leggen. Met wat rust komt ze wel weer tot haar positieven."
Reno en ik leggen de vrouw op het bed. Edwin dekt haar toe met een dekentje en fluistert iets in haar oor. Waarschijnlijk enkele geruststellende woorden. Dan wenkt hij ons. We volgen Ed naar de woonkamer. Hij verdwijnt even in de keuken, en komt dan terug met een kannetje thee.
"Daniël, en..." zegt Ed, en hij kijkt vragend naar Reno.
"Reno, Reno Pisman."
Reno staat op en geeft dokter Sanders een hand. Mijn maag worstelt met het lichte ontbijt van daarstraks.
"Dokter Sanders," zegt Reno plots formeel, "ik meen te weten wat de oorzaak is van de pandemie. Als u mij toestaat wil ik u mijn hypothese eens voorleggen."
Edwin knikt geïnteresseerd.
"Zeker, maar noem mij Edwin, alstublieft. Ik breek mij al twee dagen het hoofd over het virus. Ja, ik weet ondertussen dat het een virus is, maar het lijkt niet op de virussen die we kennen. De snelheid waarmee het toesloeg is onnatuurlijk."
Reno begint aan zijn fantastische hypothese. Ik tuur de kamer rond, op zoek naar iets om mijn gedachten te verzetten. Ed heeft een groot aquarium staan. Ik sta op en ga wat naar de visjes kijken, in de hoop dat mijn maag tot rust zal komen.

door Vincent Nemo

  Overleven
  Kwaak kwaak

The chances on anything coming from Mars are a million to one he said.. but still they come !
bromde Spencer Brandsen () om 11:19 (op Woensdag, 12 Maart 2008)

Ah, ik zie dat de baron er toch voor geopteerd heeft om 1 hoofdstuk te publiceren.

Iemand een synopsis nodig?
bromde Kapitein Nemo om 12:05 (op Woensdag, 12 Maart 2008)

Ja, doe maar. En dit is natuurlijk wel een làng hoofdstuk.
bromde Spencer Brandsen () om 12:12 (op Woensdag, 12 Maart 2008)

Wat er gebeurd is:

Op aarde, heden: een pandemie heeft de bevolking gedecimeerd. Onze helden Daniel, Jacob, Reno en Ed trachten het hoofd te bieden aan deze (heerlijk?) nieuwe wereld. Daniel, onze opperheld, heeft zijn ouders verloren, en is nog een beetje de kluts kwijt. Gelukkig hecht hij niet voldoende aan het leven – die jongen redt het wel. De vraag is nu: waar is Mirca, het meisje zijner dromen? Reno en Ed trachten ondertussen een verklaring te zoeken voor het cataclysme. En Jacob.. wel ja, Jacob is Jacob.

Flash Forward, op Mirca: onze vrienden zijn de aarde ontvlucht, en hebben in een ver zonnestelsel een bewoonbare planeet gevonden. Deze planeet hebben ze Mirca genoemd – Mirca is dood, de precieze omstandigheden zullen later nog onthuld worden. Het leven op Mirca valt in zijn plooien: er wordt geneukt, gedronken, er wordt geleefd. Koen, de godsdienstleraar waar Jacob zo’n hekel aan heeft, is dood. We maken ook kennis met een nieuw personage: Ruben. Hoe Daniel en Ruben vrienden werden in het slavenkamp van de Vult, zullen we later zien.

Duidelijk?
bromde Kapitein Nemo om 12:33 (op Woensdag, 12 Maart 2008)

Zo ongeveer. Maar kunt u u uw volgende roman niet wat minder overbevolken? Daniel, Jacob, Reno, Ed, Mirca [2 x, als meisje en als planeet], Koen, Ruben en dan de Vult nog.. Geen wonder dat ik af en toe door de bomen het bos niet meer zie..
Waarom probeert u trouwens niet eens een kort verhaal?
bromde Spencer Brandsen () om 12:57 (op Woensdag, 12 Maart 2008)

Kortverhalen is zo’n beetje als dichten. Dat is als je besmeurde reet afvegen met 1 blaadje. Doe mij maar een hele rol, zodat de toiletpot overstroomt.
bromde Kapitein Nemo om 13:24 (op Woensdag, 12 Maart 2008)

Uw reet is kennelijk erg besmeurd. Of heel ruim bemeten. Of allebei.
bromde Spencer Brandsen () om 15:31 (op Woensdag, 12 Maart 2008)

Hoesten ,rochelen en niet vooruit te branden?
bromde FeeX om 15:53 (op Woensdag, 12 Maart 2008)

Wie? Wat?

Ik heb een overijverige sluitspier. Die durft wel eens prematuur af te knijpen. Maar het geheel was natuurlijk figuurlijk bedoeld heer Brandsen.
bromde Kapitein Nemo om 17:04 (op Woensdag, 12 Maart 2008)

Dat begreep ik wel, kapitein. Ikzelf bedoelde het melig. Iemand smurfjes ruilen trouwens?
bromde Spencer Brandsen () om 19:45 (op Woensdag, 12 Maart 2008)

Goede pose, daar aan de oever van de Jordaan. Nu nog dat politiek correcte brilletje af, en alles valt op zijn plaats.
Dokter kruinrag is terug.
bromde Eliv om 20:20 (op Woensdag, 12 Maart 2008)

Ik had me u anders voorgesteld, maar dat is altijd zo. Als u het bent natuurlijk. Laat maar een paspoort zien..
bromde Spencer Brandsen () om 20:35 (op Woensdag, 12 Maart 2008)

Ja, de pagina met de pasfoto natuurlijk eikel..
bromde Spencer Brandsen () om 21:19 (op Woensdag, 12 Maart 2008)

U maakt het mij niet gemakkelijk..
bromde Spencer Brandsen () om 22:22 (op Woensdag, 12 Maart 2008)

U was toch Belg? Woonachtig in Gent?
bromde L* (URL) om 22:36 (op Woensdag, 12 Maart 2008)

Paspoort is ongeldig. U bent bij deze een verdachte en kan een reis naar de States wel op uw onbetrouwbare buik schrijven.

1977 is wel schattig jong.

kroelekroele Wil jij een plakje worst?
bromde bicat om 10:43 (op Donderdag, 13 Maart 2008)

Verdomd, vlek op mijn scherm. Het is een slechte photoshop!
bromde bicat om 11:01 (op Donderdag, 13 Maart 2008)

Volgens mij bent u het toch wel. Het is dat lachje…
bromde Spencer Brandsen () om 11:32 (op Donderdag, 13 Maart 2008)

Ja, ik ben echt. Het paspoort is echter vals. Ik ben van 1978, en dus nog schattiger jong. Geef dat plakje worst maar hier!
Al voel ik me vaak oud. Erg oud. Vooral op weekdagen.

Post ook eens een foto Spencer. Ik wil jouw lelijke oude kop wel eens zien. Die jeugdfoto op je website is wellicht niet meer representatief. En naar de baron ben ik ook benieuwd. L* heb ik al gezien, en Hoof, en Max.
bromde Kapitein Nemo om 12:18 (op Donderdag, 13 Maart 2008)

En Grrtselrkje en Eliv heb ik ook al gezien…
bromde Kapitein Nemo om 12:23 (op Donderdag, 13 Maart 2008)

Ik ben bang dat ik geen recente foto’s in voorraad heb. En het is nog maar de vraag of u daar rouwig om zou moeten zijn..
bromde Spencer Brandsen () om 12:28 (op Donderdag, 13 Maart 2008)

Mijn vriendin vindt u ‘geen onknappe man’. Wel verwacht ze dat u vroeg kaal wordt.
bromde Spencer Brandsen () om 12:48 (op Donderdag, 13 Maart 2008)

Ik zou graag Max en Eliv (Vile) nog aanschouwen. Dus als u zo vriendelijk zou willen zijn..?
bromde L* (URL) om 12:52 (op Donderdag, 13 Maart 2008)

Ik heb zo’n vermoeden dat dit allebei niet de juiste foto’s zijn….
bromde L* om 13:41 (op Donderdag, 13 Maart 2008)

Zozo..
Nog even uw banksaldo vermelden en uw e mail graag..
bromde FeeX om 14:06 (op Donderdag, 13 Maart 2008)

Toch wel, L* Voor Max, kijkt u hier maar: http://www.lectrr.be/columns.php

En voor Vile: http://www.xs4all.nl/~jvile/

U hebt kennelijk weinig vertrouwen in mij. Is het omdat ik Belg ben?

@feex: wilt u de eerste zijn om mij een neukmailtje te sturen misschien?
bromde Kapitein Nemo om 17:07 (op Donderdag, 13 Maart 2008)

Ik heb nog wel ergens foto’s van Feex, geloof ik.
bromde Lennard om 17:55 (op Donderdag, 13 Maart 2008)

Naakt neem ik aan?
bromde Spencer Brandsen () om 18:41 (op Donderdag, 13 Maart 2008)

Ik neem ook naakt aan.
bromde Kapitein Nemo om 18:53 (op Donderdag, 13 Maart 2008)

Ja, wat heb je er anders aan?
bromde Spencer Brandsen () om 19:41 (op Donderdag, 13 Maart 2008)

Niet bloot genoeg.
bromde Spencer Brandsen () om 10:20 (op Vrijdag, 14 Maart 2008)

Kort van stof dus..
Deze beter?
Of is het teveel aan vrouwlijkheid?
bromde FeeX om 11:52 (op Vrijdag, 14 Maart 2008)

het slijk der aarde

Holle retoriek

"Aarsema, dan komen de tachtigerjaren puberale streeptinten van de eerste kabeltv binnen op mijn kolkende oogbollen als de tube mayonaise leeggeknepen in in een onderzoekende puberkringspier . Vage opgedroogde veegklodderstrepen op de dikke zware afstandsbediening die het allang niet meer doet. Bolle schermen versterken de aplastische rondingen. Antennes nog met coax en zaad in een sok, geurend naar kamille gemengd met nat speculaas. Jong zijn is zo mooi…"

"Zit je achter het meest nieuwe en hipste technologische apparaat van deze eeuw, kom je op een stukje internet over columns schrijven. En dat is nu exact wat ik zocht! Soms zoek je iets, en kan je het niet vinden. Maar nu wel! Ik zoek iets om mijn Nederlandse woordenschat in te verwerken. En dan zoek je, en zoek je, en dan VIND je!

Soms zoek je iets anders. En dan vind je het niet. Mannen, of vrouwen, pennen, papier, boeken, bekers of boodschappen, je vind het soms niet.

Maar nu heb ik het gevonden!

Groetjes Lieke"

(Lieke, Zelf een column schrijven)

"Daarom is bicat een lichtje, een vuurtoren voor de verloren lopende dolenden.
Want dat er velen op de dool. Een gevolg van zich onbestemd, zonder nuttig doel, afgevlakt en weinig bijzonder voelen maar misschien nog meer eengevolg van het vluchten voor deze zelfrealisatie, deze pijn van een ziel zonder importantie niet te hoeven voelen. En daar compensatie middelen voor zoeken en aangboden krijgen. Drugs, sex met dieren, sex met kinderen die geen leeftijd meer nodig schijnen te hebben, autorijden, schoeisel, weblogs, gangbangs, sport, wat al niet. Als het maar lijkt dat je vooral bezig bent. Al is het nietszeggend en immoreel, al is het bellenblazen met je mond dicht of een kraak zetten en minister zijn.

En dan is er bicat..aus blaue hinein zu uns gezogen, zonder eigenaren of aandeelhouders die stakingen uitlokken, zonder stompzinnig geleuter, nee, de magie van de fantasie, de fictie en de nederlandse taal aan de macht.
Een baken van troost, een zwoele geur vlak voor het slapen gaan, een enorme uitzinnige stapel draadjesvlees met dampende jus, een romance achter het frietkot, scooters en mobieltjes, vogels die hun eigen lied zingen, de eigen partituur kennen en geen regisseur of dirigent nodig hebben, de horror en thrill. Dat wat onbewust en ondergronds en ook van het leven zelf is. En niet wordt voorgeschreven door de krant, de tv, radio, politiek, banken en verzekeraars, speculanten die denken met 'de echte waarheid' om te gaan. Nee, ik ben geen echt schrijver maar wel groot fan van het schaarse bicat talent."
(Peter Novecento, Haagsche Post)

"Schuimbekkend van woede las ik de met een danige onverschilligheid geschreven colums betreffend de holocaust en Auschwitz. De flarden teksten vol schrijffouten en loze beweringen, getuigen van weinig historisch besef maar vooral een respectloze attitude jegens miljoenen slachtoffers. Vandaar mijn bijdrage met het verzoek de richtlijnen als opgesteld in de bijlage te respecteren en in acht te nemen.

vr groet

dhr. Papen"
(Daniël Papen, via email)

"Diep geroerd, met geknepen stembanden, omvloerste oogleden, brandend maagzuur en kloppende roede (het is tenslotte 5 december) mocht ik uw fraaie stuk proza over mijn getroebleerde netvlies laten glijden... De woorden vertalen zich moeiteloos in zielsetsende beelden. Dank!"
(bromde Zielknijper, 5 december 2005)

"Geachte heer,

Mag ik u verzoeken het plaatje van de te jonge dame van uw site te verwijderen. Er zijn namelijk nog al wat mensen die dit niet lollig vinden. Diverse klaag e-mails over gehad. Mag ik u er op attenderen dat het hier om Kinderporno gaat en de wetgever daar meer dan 4 jaar gevangenisstraf op heeft gezet. Ik ga ervan uit dat het om een misvertstand gaat, als moderator. Met vriendelijke groet.

Sociale Jeugd- en Zedenpolitie te Amsterdam
Commerciele zaken
020-5592585"
(i030142@planet.nl, 14 december 2004)

"Schitterend verwoord dat artikel over Clarence. Liep jaren met een missie, aan de voetballiefhebbers (niet de kenners) proberen uit te leggen dat Abe en Piet beter zijn dan het orakel uit betondorp. Was onbegonnen werk. Het klootjesvolk adoreert Ellen van Langen, Geesink en Rieu, en vinden mevrouw Blankers, Ruska en Roby lakatos maar niks, ze weten waarschijnlijk niet eens wie het zijn. Toen Keizer stopte heb ik jaren niet meer gekeken. Toen zag ik die Fin en een paar jaren later een Surinamer met een Nederlands paspoort (Had die Fin er ook maar een gehad). Ja en dan begint het heilige vuur weer te branden. Deze twee zijn tactisch en technisch het beste wat er op Nederlandse velden heeft rondgelopen (wat ik in mijn leven heb gezien). Keizer had niks met voetbal te maken, dat was ballet,kunst, en soms als het niet belangrijk was helemaal niks .En Abe ken ik van wat beelden, maar als je naar de verhalen over hem luistert hoef je de verteller maar in de ogen te kijken en herken je meteen de kenners uit die tijd."
(via mail, 23 oktober 2005)

"pedante snikkels, komen kut te kort. Webloggen is niet voor mietjes maar ook niet voor stoere geile binken, webloggen is namelijk een fenomeen, een spookbeeld voor blinden die zich vergapen aan de wijde wereld van het internet om zichzelf te ontmoeten, een monologue interieur te voeren en dan de echo terughoren, het internet dat een wonder is wat een dom irrationeel fenomeen is. Echt iets voor pedante snikkels en kale kutten die niet neuken maar wel in elkaars nek willen hijgen en tijd teveel hebben. Ik zou er helemaal niet aan beginnen en beroemd en rijk ben ik al, zegt het liefje. Ik heb de grootste en zij heeft de lekkerste en we verdoen de tijd liever in elkaar verstrengeld dan te vergooien op zo’n vervuilde weblogmarkt. Mot je alweer email beantwoorden enzo, in je vrije tijd, be je gek. Opzoute, stik dur maar in, Goossens, kijk maar uit dat ze niet vreemdgaan terwijl jij al die poen verdient, sneue wolf, ouwe rukker, voordat je het in de gaten hebt sta je een verschrikkelijk stinkend goedje op je scrotum te smeren terwijl je staat te huilen omdat je zo belazerd bent terwijl je het alleen maar goed bedoeld, voor ons allebei schatje, weetje, heerlijk met vakantie strax, saampjes, maar vanavond moet ik werken snappie, centjes verdienen mot pappie, kijk niet zo beteuterd, je wilt helemal niet naar de Lidl, je wilt daar nooit gezien worden zei je, nou dan. Nou tot strax dan, he ?"
(nove, 12 oktober 2005)

"Bicat.net, dat is toch die achterlijke webstek voor rukkende, boerende en altijd bezopen kerels? Dat zielige pathetische zooitje ongeregeldheden dat uitgebraakte hersenkwak probeert te verkopen als prozadrek? Natte winden, dikke drollen, kleverige onduidelijkheden? Slurptrekkende draaigorgels, voorhuidjogging avant la lettre en berensgrote buikglijers?" (Jeremias Schubbenrug, in Nova, 4 oktober 2005)

Reageerziekte

"Op een vrolijke dag toen ik aan mijn, voor al 11 jaar, allerbeste vriendin de liefde heb verklaard en binnen luttele seconden de meest euforische gevoelens door mijn ziel heen flitsten typte een verslag van school begon k te typen en dit kwam tevoorschijn op het samengeperste hoopje uitwerpselen wat ik beschouw als mijn laptop, want zoals velen het niet slecht zou doen als zij dit beseften is bezit enkel een illusie.

Conclusie & nawoord

Niet alleen symbolen hebben invloed op ons doen en denken, de manier waarop ieder mens zichzelf ziet en andere zegt meer over die persoon dan over anderen. Elk mens gaat zijn eigen weg, en het is jammer dat er uit commerciële geldzucht zoveel miscommunicatie ontstaat tussen mensen. Welk mens is beter, het mens dat genadeloos elke, in zijn ogen misdadiger, ritueel vermoord, of die mens die de opdracht geeft om onbewuste signalen stuurt via reclamespotjes en zo het materialisme hoger prijst dan het gevoel om bewust van jezelf en je daden te zijn? Draait het dan uiteindelijk allemaal om geld?
De een vermoord mensen die hun hele leven anderen pijn doen, en de ander roept het gevoel op dat er niets beter is dan nike schoenen in combinatie met een stoere jack met een bontkraag, dat gedoe met die bontkragen id volgens mijn theorie gebaseerd op het paringsgedrag van leeuwen, hoe groter en mooier de manen, des te meer aanzien ze hebben en kans op leiderschap en hoe meer kans ze hebben dat hun genen worden doorgegeven ;).
Door niet te realiseren waar je mee bezig bent, of niet wie, maar wát je eigenlijk bent, ontstaat er miscommunicatie en disharmonie in de maatschappij. Opgaan in de massa kan leiden tot afgunst en afkeer van het geloof in jezelf en in anderen.

En ik wens hierbij balkenende en zijn hele tweede kamer heel veel succes met het oplossen van de “problemen” hier in Nederland, want zo schieten we geen reet op.

Oja, en een gelukkig Nieuwjaar!

Zondag 7 januari 2007, Frank Hooijer"
(Frank Hooijer, 7 Januari 2007)

"Ik had het allemaal al wel eens meegemaakt en niets was mij te dol geweest: eonisme, vice anglais, flaggelatie, ja zelfs koprofagie. Ik was dan ook met graagte ingegaan op de omineus-priapische woorden en lubrieke blikken die "Ellen" tijdens ons gezamelijk consumeren eerder die avond op mij had gericht. Toen we, media nox, eenmaal in haar slaapkamer waren aangekomen, gaf zij steeds minder blijk van doorgaans aan haar toegeschreven mesquinerie. Integendeel,loodzwaar en onvermijdelijk hing het veile sneukelen in de lucht. Binnen no time was de vloer dan ook bezaaid met exuvieën en toonde zij mij haar zinnenprikkelende Junonische leest. Na intiem pidjetten en enige orogenitale schermutselingen (waarbij brod noch javelijn werd ontzien),sloegen wij serieus aan het procreëren. Cunnus en Curacaoënaar leken welhaast voor elkaar geschapen. Hoewel haar defloratie al enige tijd terug had plaatsgevonden, pandoerden wij als nooit tevoren, daarmee verschillende tenesmen bewerkstelligend. Het is maar goed dat haar echtgenoot van deze sluikmin nooit wat heeft gemerkt..."
(TiTo, mei 2006)

"Schrijf eens over vrouwen en hun plek of plaats in de allesverterende zakenoorlogen. Want als er stereotype mannen met diep verborgen schaamtegevoelens over hun potentie problemen en erectiestoornis (taboe naturlijk) dan is dat manifest in hun 'vlucht vooruit' in de freudiaanse wapencultuur. Elke geweerloop, elke zwaardere tank is een gestileerd erectiel apparaat vol dodelijke munitie opgepomnt met miljoenen kogels in een spurt naar het doel wat als lustsymboliek een 'lilith' in een duizelige extase zou moeten brengen want zo 'is de kracht van het leger'. Stoere mannen die eerst de vrouwen opgeilen, dan met hun duwtje in de rug erop los gaan om 'de vijand te onthoofden'. Ik als watje moet altijd vreselijk lachen om die serieuze gezichten die de mannen politici en militairen bij hun gepiep, gezeur en gezeik en hun broodnodige verklaringen trekken.
U, als warmbloedige heterovrouw zal zich wezenloos kunnen uitleven 'tussen de hitsige Jantjes'. Ik stel voor dat u zich een voorstelling maakt over de gang van zaken in de nachten op zo'n nomadenkamp met satellietvererbindingen in de maanloze nachten van de nieuwe woestijnen die worden ontgonnen, namens u en mij, natuurlijk, vanzelf, juist, nee, uiteraard. Het mag ook wel een andere uiterst vervelende erectiestoornis gaan, de ejaculatie praecox. Dat gaat dan vast over de linkse oppositie, denk ik dan, kunt u het fijn neutraal houden.

U bent toch op alle kaasmarkten thuis, hard op weg om zich te bekwamen in een genre waar sex met hoofdletters geschreven moet worden. Vooral de sex benadrukken, Lilith. Veel gore geile, harde, wrede sexscenes, met blinddoeken, kidnap, politiehandboeien, touwen en katrollen, gedwongen masturbatie tussen mannen, tussen vrouwen, scarring en kaalscheren en tot huilens toe dat gepomp met dildo's en dat monotone gezoem van vibratoren sfeervol brengen. Vooral geluiden en kleuren beschrijven, daar ben ik gek op."
(Peter Novecento)

"Is er iemand in de zaal die nog wil doneren aan een zielige arme homosexueuele neger met een onbeschrijflijke ziekte zwaargelovig te dom om te leren of te schijten die bovendien een oog mist en denkt dat de duivel soep in een blik stopt want hoe komt het er anders in en tegelijkertijd vreselijk gebukt gaat onder de laatste Tsunami of de vrees daarvoor want zijn geitenoog gaf vanmorgen onheil aan? Of anderszins zijn hypocriete tot op het bot zwarte geweten schoon wil kopen voor een luchtig schijntje of nóg liever zichzelf onsterfelijk wil maken over het lijk van een ander? Nee? Eénmaal? Andermaal? OK, dan ben ik ook pleite en met Marnix mee naar dat gruwelijk dure restaurant. Bovendien is het al na zessen en sta ik in de baas z'n tijd de wereld te redden en zo heb de cao dat nooit bedoeld. Howdoe en de mazzel. "
(Hein Buffelruft, 28 dec 2005)

"De liefde is groots, ze breekt zonder haar gebit te gebruiken door elke granieten kop heen, verzwakt de wil en maakt elke stoere kerel tot een week omhulsel, een schaduw van zichzelf, een brabbelend luierkind, elke vent verandert van binnenuit en geweldloos door haar rijke zegeningen. Je krijgt een rijpe korstkaas als huid en een hart van vloeibaar goud. Verpletterend is ze en zij, de liefde, de warme zomerse, niet de winterharde en verbitterde tak dus, zit nog steeds vol met geheimen waar niemand de sleutel van kan vinden. Mysterieus is ze, als de ondergrondse geheimzinnige dictatuur van wereldwijde, alomvattende bekabeling waarlangs dagelijks kilometers gecodeerde data tussen de continenten flitsen. De liefde is een tectonishe plaat die schuurt en krast en gangen boort voor lavastromen van vleselijkheid en voedzame sappen die op geen enkele dieet mag ontbreken. Daarom is ze schaars. Tot slot..we heben allemaal een gat van onderen, onthou dat. "
(Nove, relatietherapeut, 3 dec 2005)

"Thanks! Voor de eerlijke en ijskoude bieren vooraf om de ergste dorst te lessen na een lange en vermoeiende reis. En de Champage daarna in gelukkig niet van die zuinige hoeveelheden maar gewoon ruim bemeten pullen. Dank ook voor de wonderschone oester die in zijn natuurlijke habitat beschermd en koel lag te wezen toegedekt met een warme dekentje bosui-liefde en een tikje Tabasco-ondeugd onder die deken. Dank voor de kleinste en schattigste St. Jacobsoesters die ik proefde in Balsamicostroop. Eerbied voor de kort aangebrade en met ontbijtkoek gestoofde kwartel. Ik proefde een tint Orange Marmalade hoewel je zei dat het er niet in zat. Ik hou het erop dat de chefkok zijn geheimen heeft en, hoe hooggeëerd zijn publiek ook mag zijn, ál zijn details zullen ze nooit te horen krijgen. Met liefde deed ik mijn sommeliertaken en het ‘kut-sommelier’ omdat ik de glazen niet tot de nok vulde, neem ik op de koop toe. Onder de indruk was ik van je tzatziki met shrimp en rode grapefruit. Zoet en zuur zoals Bitter & Sweet zoals het leven zelf zoals harmonie zo mooi kan zijn. Ook onder de indruk was ik van je zeewolf met tomatenchutney. Een rode knipoog op een licht in de boter aangezet visje zoals de boter bij de vis behoort te zijn. Je bewees jezelf door met het produkt mee te koken en de zeeduivel vochtig te houden en over te laten lopen in het bedje van zuurkool omrand door koele en volle crême fraiche en slechts gestopt door mosterd. Het zal mijn gebrek aan woordenschat zijn geweest deze poëtische beleving van samenstelling aan mijn disgenoot heer Visser uit te leggen, aan de wijn waarin het beestje zwom heeft het niet gelegen. Emotioneel werd ik bij het aangezicht van mijn vrouw in jouw open keuken, verliefd op de chefkok die zijn konijntje aan de haak had geslagen. Uit het konijnengezin weggetrokken, de zuigelingen achtergelaten en deskundig ontdaan van fluffy flaporen en prachtig gevild en daarna één minuutje aangebraden in de volle boter. Ach, je zei het nog, ‘nog even in de oven en gekeken hoe lang’ in antwoord op de vraag hóe lang dan, zoals Sebastiaan Bach ook vindt dat de piano zichzelf speelt. U zij geprezen met bijzondere gaven, maar het zal mijn eenvoudige ziel zijn die het zo ziet. De ingekookte fond een tikje gezoet nog niet eens meegerekend evenals de witte bonen-truffelpuree en rode kool met vijgen die in een restaurant van naam de kaart had kunnen aanvoeren. Jammer dat je er niet bij was met de kaas. Het zal de tol van de roem zijn geweest of de spanning van het koken op zulk een hoog nivo. Het siert de man die ook gewoon maar een mens van Vleesch & Bloed is gebleven. Het was uit de kunst hoe wij genoten van een walnoot uit Frankrijk gekraakt op de wals van braakgeluiden die wij van boven hoorden komen. Waarschijnlijk was je druk doende in de homard-naire. Het dessert ben ik kwijt evenals het betoog dat ik hield, maar dat was ik toen al kwijt. Het betoog hou je van mij tegoed. Ik zal het je vertellen als ik de liefde verklaar aan mijn vrouw zoals jij gisteren de keuken in het algemeen en ons in het bijzonder de liefde verklaarde. "
(Kiers de Maison, 27 november 2005)

"Ach, heer bicat, nu we het over eten en drinken hebben. Ik kan u te allen tijde aanraden, maar toch vooral in de herfst, van de ganzenlever te proeven. Zoekt u daarbij een zo eenvoudig mogelijk bewerkte ganzenlever, dus geen paté, niets met geconfijte uien of anderszins toevoegingen. U wilt ganzenlever proeven die met de hand is schoongemaakt door een oud boerenvrouwtje die hooguit peper, zout en wat cognac toevoegde en daarna op 70 graden in de oven met de deur op een kier de lever zachtjes liet warm worden. Niet smelten, want dan scheidt het vet van de lever en bent u uw produkt kwijt. Nee, u wilt de lever verwarmen zodat lever, peprer, zout en cognac een geheel gaan vormen. Dat wat u wilt proeven is de waarheid en niets anders dan de waarheid. Slaat u overigens wel in grote hoeveelheden in, niets zo erg als aan het einde te moeten constateren dat u nog wel wat had gelust. Nee, met veel dingen is het zo dat we nèt even meer moeten eten dan ons lief is. Nèt dat decadente punt van overdaad aantikken. Schenkt u daarbij een Gewürztraminer en bij voorkeur hoe ouder hoe beter en liever nog een Grand Cru dan een gewone. Maar als u dan toch uit wilt pakken dan komt u niet heen om de Tokay Pinot Gris.
Daarbij geserveerd met warm en geroosterd brioche brood."
(Harrie Stamper, 23 oktober 2005)

"Of die klassieke Suske & Wiske (het was nummer 78 als ik het goed heb): De Kakkende Kakkerlakken, die aflevering waarin Tante Sidonia in haar keuken te maken heeft met een steeds groter wordende populatie kakkerlakken, die voortdurend alles onderschijten, niet in de laatste plaats de biefstuk met friet die Tante speciaal voor Lambik had gebakken, tot grote woede van onze favoriete zeshaarder, die gelijk een spuitbus pakt en erop los begint te spuiten, dit tot groot enthousiasme van zowel Suske als Wiske, die duchtig beginnen mee te spuiten (we hebben het hier duidelijk over de periode waarin Suske en Wiske nog net zo milieubewust waren als George W. Bush die zijn privejet vanuit Kyoto liet terugvliegen naar zijn range in Texas omdat ie z'n favoriete cowboy-hoed was vergeten), maar in de spuitbus van Lambik blijkt een goedje te zitten dat er voor zorgt dat de kakkerlakken de volgende dag het formaat van een jong paard hebben (professor Barabas had een lege spuitbus gebruikt om zijn nieuwe groei-middel te testen en vergeetachtig als hij was, had hij het bij Tanta Sidonia laten liggen, puur uit teleustelling, want ook na gebruik van het groeimiddel had Tante Sidonia de professor uitgelachen toen hij zijn broek naar beneden deed), afijn, nu de kakkerlakken gegroeid zijn, schijten ze nog harder met als gevolg dat tante Sidonia, Lambik, Suske en Wiske hun huis worden uitgescheten, waarna ze Jerommeke erbij halen, wiens enige bijdrage een ENORME scheet is, gelukkig komt professor Barabas eraan met een grote smile op z'n mombakkes en een nog grotere bobbel in de broek die, zo zal even later blijken, amper in staat is de steeds groter wordende penis van Barabas te verhullen met als gevolg dat Tante Sidonia, gek van geilheid, zich op professor Barabas stort die vrijwel onmiddellijk klaarkomt en bovenop een van de reuzekakkerlakken kwakt die dan weer vrijwel onmiddelijk in elkaar krimpt en in het niets oplost, waarna ook Lambik en Suske en Jerommeke hun apparaat bewerken met het groeimiddel, zodat ze de volgende dag, onder de stimulerende leiding van Tante Sidonia en Wiske, de kakkerlakken dood masturberen. Knipoog Wiske. Einde."
(Max J. Molovich, 23 Augustus 2005)

"De vergelijking ‘vleesetend’ en ‘vrouw’ is een natte wensdroom. Het is veelbetekende symboliek dat er aan vegetarische mutaties man/vrouw/ hermafrodiet wordt gewerkt door de wetenschappelijke elite. Weten zij soms meer? Staat ons Armageddon te wachten ? De finale segregratie, het schisma van de sexen en de ondergang van hun zondige sexueel verkeer als geheime wapen om de wereldbevolking eindelijk zonder oorlogen te kunnen reguleren ? Reincarneren in een plantaardig bestaan in een potje aarde van robotformaties die miljoenen grijze racks van vruchtdragende en geurige planten produceren onder uiterst secure en berekende condities , zonder vrij zon of maanlicht, zonder zicht of gehoor, zonder tastzin, zonder geluid van wind en zee."
(nove, 6 Juni 2005)

Zelfbeschouwing

"Een man van middelbare leeftijd, beet je te dik, beetje te morsig. Baardje of sik wellicht. En witte schilfertjes sieren zijn gelaat. Hij rookt en hij drinkt, maar in tegenstelling tot wat hij ons graag wil doen geloven, niet teveel. Hij is een ambtenaar, schaaltje 9. verder een liefhebbende vader die zijn frustratie over het uitblijvende en waarschijnlijk nooit meer komende grootse leven heeft verruild voor een soort van komisch cynisme. Hij neemt het niemand kwalijk behalve misschien soms zichzelf, maar dan alleen na een Westmalle Tripel te veel. Hartstochtelijk supporter van NAC of een andere club ten zuiden van de grote rivieren, want dat hij een Brabander is moet haast wel. Zo stel ik mij Kiers voor, maar wellicht is het wel gewoon die homofiele Indo die bij Serudang de lege borden ophaalt..who knows.."
(Andy Möller, Gelsenkirchen)

"Het is vast een meteroloog, een weermenneke met een gesmoorde sexualiteit, eentje met een enorm taboe. Een vrijgezelle biologieleraar met verlatingsangst kan ook. Zo'n eenzaam type die nog steeds bij zijn moeder woont en al jaren lesgeeft in het basisonderwijs. Zo'n anonieme 13 inhetdozijnman die spaarzaam leeft, de piepers schilt en de afwas doet, zo eentje die op de middagwandeling met het hondje van moeders vanachter de krant bij een speeltuin of in het park naar stoeiende of voetballende jochies kijkt en de pijn verzwijgt. Een masochist die het taboe koestert.
Zo'n kleffe smeerlap van een potentiele serieverkrachter met banden in een hechte kerkgemeenschap waarop moeders zo trots is omdat hij naast het lesgeven ook nog als hobby het locale knapenkoor dirigeert. Zo eentje die maar beter melancholieke verhaaltjes moet blijven schrijven. "
(Nove, 22/11/2005)

"Ach ja, leuk, schrijvers.

Beetje zo in je donkere hol aan de wereld knagen. Puur verongelijkt verdedigen van een door mede niet-aanwezigen geschapen superieure schertswereld. Lurken aan je pijp. Pijpen aan je lurk. Woorden in langgerekte nadenkzinnen omzetten. Protserige taalvlekjes. Huilerige holheden. Fletse vondsten. Massieve monomane monsters. Een zielige berg toevoegingen aan de duistere put die al veel te lang overstroomt door de gemankeerde bijdragen van nerveus krabbelende geesten met een ongepast gevoel van eeuwigheid.

Die sfeer.

Geef mij maar parkeerwachten. "
(Marnix, 21/11/2005)