Navigatie
de voorplecht
louter proza
louter poëzie
liaisons
nostalgie
Dankbaar
Uitgelogd
Huishoudelijk
5 oktober 2005
Advertentieboer webstats4u, voorheen nedstat, kan de vinketering krijgen. Vanaf vandaag verdwijnt deze teller, de bezoekcijfers zijn bewaard voor het nageslacht en voortaan tellen we verder met Awstats. Koffiebonnen kunt u ophalen bij Tante Miep.
Vrijdag, 14 December 2007
Winter in Leusden 10
Waarin Heer Ane wederom met soepele gebaren zijn autette door de straten van Leusden Centrum navigeert, die er vanavond nog stiller en desolater bijliggen dan gewoonlijk en waarin zelfs niemand zijn hond uitlaat. Waarin Anja blij verrast is door Heer Ane's bezoek omdat het al weer een tijdje geleden is, en zich met de gekregen fles wijn richting leefkeuken begeeft. Waarin alles zijn gangetje gaat en Henk vanuit de versleten loveseat de immense stilte verklaart door deze te wijten aan het voetballen op tv, waar hij vroeger wel eens naar keek maar nu niet meer omdat het zo onsportief gewor- den is, waarna hij [over ronde dingen gesproken] vertelt dat hij onlangs op straat een jongetje heeft gezien dat onder begeleiding van zijn moeder poogde te fietsen op een eenwieler [zo'n circusding], wat hem slecht afging, waarop hij tegen het ventje had gezegd dat hij het sneu vond dat zijn ouders geen HELE fiets konden betalen, wat een woedeuitbarsting van de moeder tot gevolg had. Waarin Heer Ane [aanvullend] van mening is dat de mensen steeds langere tenen krijgen waardoor je er vaker over struikelt, waarop Henk verhaalt over een tv programma waar hij wèl graag naar kijkt en waarin voortdurend vallende mensen te zien zijn - bijvoorbeeld een jongetje op een schommel waar hij van af valt, of een vrouw op een ladder die de ramen staat te zemen en dan van de ladder af valt, of een kat die op de tv ligt te slapen en er van af valt, of dansende mensen op een bruiloft en dat ze dan ineens op de grond vallen. Waarin de voor - en nadelen van het drinken van bier, wijn en sterke drank op wetenschappelijke wijze tegen elkaar worden afgewogen, waarbij de uiteindelijke conclusie is dat de efficientie toeneemt met het alcoholpercentage, maar sterke drank gewoon [de naam zegt het eigenlijk al] te sterk is zodat je bij veelvuldig gebruik het risico loopt vroeg of laat je lever uit te pissen. Waarin Heer Ane verslag doet van zijn tiendaagse verblijf in een Drentse boomhut tijdens welke hij veel wilde ganzen heeft gezien en zijn vriendin - als hij even uitgekeken was op de ganzen - talloze malen heeft gebeft, wat mogelijk wel of niet heeft bijgedragen aan een blaasontsteking waarvoor zij nu drie pillen per dag slikt. Waarin Heer Ane uit de doeken doet dat het hem tijdens een bezoek aan het toilet van een Drentse horecagelegenheid opviel dat het gat van de plateauloze pot hem in combinatie met de ronde dingen waaraan de bril vastzat, deed denken aan een kikker, waarbij de ronde dingen de ogen voorstelden en het gat onderin de pot het keelgat, waardoor hij het gevoel had dat hij in een kikker zijn bek stond te wateren. En waarin Anja vertelt dat ze in de krant heeft gelezen dat 'De Nederlander Anno Nu' zich vooral zorgen maakt over de misdaad en de gezondheidszorg, en dat er iedere avond op alle tv netten Amerikaanse series te zien zijn die zich in politieburo's en ziekenhuizen afspelen, en dat ze zich afvraagt hoe ze dat eigenlijk weten, die Amerikanen, dat wij hier aan de andere kant van de oceaan geinteresseerd zijn in die onderwerpen.
door Spencer Brandsen De wereld in een filosofische notendop. Ik zou zeggen, Laat kerst 2007 maar komen. Hard, duister, stil en eng. Spencer, u is een ware filosoof. Om in termen van Plato te spreken: een onbewogen beweger, de symbolieke intelligentie. De idee enzo. Ik had heer Ane in de bek van die kikker laten schijten. Dat telt sterker door, qua symboliek. Want die kikker is natuurlijk een prins, en heer Ane heeft het schijt aan de gedysneyficeerde (homoërotische) liefde, en daarin heeft hij gelijk natuurlijk.
Soms heb ik geen zin om lange stukken tekst te lezen. Ga ik gewoon even beffen.
Soms heb ik geen zin in rosbief.
Heeft Heer Ane een vriendin??? En hij beft haar in het land van Bartje? Hier weten wij niets van meneer Spencer. Dat lijkt me nou echt helemaal niets voor Heer Ane. Nou ja, in ieder geval is er nu SEX in het spel. Het werd tijd. Nu de rest van Leusden nog. Waar ligt dat eigenlijk, Leusden. Het klinkt wel hééééél saai. Nee, Leusden, nooit van gehoord. Ze doen dus ook daar aan sex. Ga zo door Spencer. We wachten allemaal vol ongeduld.
Leusden ligt achter Gnukkerdam, dat feitelijk een onderdeel is van Rammerdonk, oftewel de periferie van Fuisterburen. Fuisterburen was vroeger, maar dan hebben we het van vóór de stadrechten van Schubbedikkentrecht, eigenlijk een dorpsgemeente maar door de opsplitsing van Rukhoven en Harderbonken werd Bobbelbroekerveen een losstaande gemeente waardoor Leusden in de knel kwam met het gemeentelijke bestuur van Bofferstad. Het was Willem de Derde die via mandaat bij de Staten Generaal tot de oplossing Groot-Leusden kwam, later herleid tot Leusden.
Waaroverigens is die hoerendochter van een Jacobine of hoe heette het kreng van een ijskonijn ook alweer dat mij tot de dag van vandaag die kolere lichtjes laat plaatsen op verknalde teksten zoals bovenstaande omdat het proletarisch stukverdriet werkelijk waar te dom om te schijten niet in de gaten had dat het allemaal onzin bleek te zijn? Nou? Godverdomdes? Pijpte zij Dreknek niet?
fluit Ja nee, ho ho. Laten we ons even aan Winter in Leusden nr. 10 houden. Inderdaad Heer Ane en sex. Volgens mij heeft Heer Ane het altijd al gedaan met Anja en haar dochter. Ik heb die Heer Ane nooit vertrouwd. Volgens mij is het een heel vies mannetje. Maar, ik wacht af. En Leusden, nee ook nooit van gehoord.
In 1227 vond de Slag bij Ane plaats.
Te veel eer Eliv, maar ik ben ijdel genoeg om me niet gevleid te voelen. Maar belangrijker is het om te merken dat er af en toe iemand is die een beetje aanvoelt waar je mee bezig bent. Zeg Kapitein Nemo, hoe maakt men eigenlijk rosbief? Ik ben voornemens er een voor het kerstdiner te prepareren maar de bereidingswijze is mij nog een raadsel. Leusden…, Leusden…. Oh ja, ik heb ooit een vriendin gehad die uit Leusden kwam. Studeerde Frans. Lekker ding. Heel lekker ding. Jammer dat ze me inruilde voor die gabber die op het conservatorium studeerde. Piano nog wel. Jammer. Geen idee wat er van haar terecht is gekomen.
Een onbewogen beweger is eerder een term van Aristoteles, dacht ik, maar kom, dat zijn details. Kapitein, dat heet een ontplofte egel. Maar rosbief klinkt subtieler.
Ik zag net iemand die op het punt stond om terroristische ideeen te krijgen, dus ik wil postbus 51 bellen dat ze een Ik woon in een wijk die voor negentig procent bestaat uit mensen die op het punt staan om terroristische ideeën te krijgen. Maar gelukkig zijn ze te arm en te dom om een dergelijk idee ooit uit te werken. Hoera!
Kapitein Nemo, heeft u nog een stukje rosbief voor mij? Lekker rood graag.
Het wachten is op de terroplastische chirurgie. Semtex in plaats van siliconen om de borsten mee op te vullen. [ Zij was een explosieve vrouw.. ]
Kapitein Nemo reageerd niet. Heeft u dan, Spencer Brandsen, wellicht een lekker stukje rosbief voor mij? Lekker rood? Please.
JA, DUHHUH...
Heeft iemand anders dan nog een stukje Rosbief in de aanbieding? Rood! Kapitein Nemo reageerd nog steeds niet. En die ‘Daghap Spencer’ is ineens ook niet meer zo spraakzaam. DAT ZIJN WE WEL ANDERS VAN HEM GEWEND! Hij slaakt inmiddels onverstaanbare kreten uit. Gaat het wel goed met hem, of haar?
Mijn spraakzaamheid is gewoon nogal variabel. Dat is alles.
REKTIVIKAASIE ———— Lang gelee [ ons land was toen nog zee ] leefde er in het Dal der Zuchten, dat ingeklemd lag tussen de rivieren de Rura en de Galmpit, vlakbij de Heuvel der Begeerte, niet ver van de Zee der Verlichting, maar toch nog tamelijk ver lopen van het Bos der Geile Beren, een kaboutervolk..
Godverdomme, nog steeds geen hate mail van Jacobine! Ik zal er nog eens een KUTmail tegenaan gooien. Kut.
————- Vertel eens meer Spencer over het Dal der Zuchten en die Geile Beren. Mijn vriend en ik zijn zeer benieuwd. Kom op met de Geit. Ja, ja
Hemel Spencer, u lijkt Seamus Cullen wel!
———— Het Capri van het Noorden Ik waag mij trouwens zelden op straat. De keren dat ik het hotel verliet, werd ik voortdurend achtervolgd door een zigeunerorkest, dat mijn wandeling met muziek meende te moeten verlevendigen. Ik heb niets tegen zigeuners, noch tegen zigeunermuziek, maar ik word bloednerveus wanneer zo’n orkest mij overal volgt, tot in het restaurant waar ik iets wil eten toe. Niet zelden vervoegt er zich aan je tafel dan nog een tweede orkest, zodat horen en zien je vergaat en je van de zenuwen geen hap door je keel kunt krijgen. Bovendien verlangen al deze muzikanten geld. Ik ben niet gierig, maar ergens houdt het op. Over het eten ben ik ook helemaal niet te spreken. Ik ben geen gourmet, en men hoeft voor mij geen poespas te maken. Maar wat ik hiet voorgeschoteld krijg, vind ik beneden peil. Ik ben daar helemaal niet gerust op, over wat er allemaal in zit. Nu zult u waarschijnlijk tegenwerpen gat ik geen recht van spreken heb omdat ik de reis gratis gekregen heb. Daar ben ik het niet mee eens. Ik heb de reis gewonnen, rechtmatig. De door u uitgeschreven prijsvraag beloofde dit. En het maakt niets uit of men een reis betaalt of wint. Ik heb geen ervaring met reizen. Dit is zelfs de eerste reis die ik ooit maak. Maar van kennissen die wel reizen heb ik heel andere verhalen gehoord. Hun enthousiasme kende vaak geen grenzen en zelfs de minder leuke kanten hadden zij als interessant ervaren. Zij hadden kennisgemaakt met vreemde culturen en vrienden gemaakt onder de bevolking van zo’n vreemde streek. U kunt mij zeggen wat u wilt, maar met de bevolking hier is duidelijk iets mis. In de eerste plaats praten ze niet maar sissen ze, en in de tweede plaats vind ik het geen stijl dat zij allen, zonder uitzondering, langer zijn dan ik. Nu ben ik klein, toegegeven, maar zo lang als zij zijn is niet normaal. Die Braakwendig heeft met z’n streepjes de hele discussie wel een stuk breder getrokken.
De snoodaard. Het treft dat uw gastheer op zijn hoede is. Ook al wilde hij qui-vive tikken maar luiheid om het te spiegelen bij http://www.vandale.nl maakte dat hij ‘hoede’ tikte.
Om nog even op dat eten terug te komen: wist u dat soep hier onbekend is? Ik bedoel, dat zal u toch interesseren als soepblokjesfabrikant. Nee, soep bestaat hier niet. Soep vindt men in alle culturen, waar ook ter wereld. Maar hier niet. Ik vind zoiets beangstigend. Het is een teken dat hier iets goed fout zit. Ja, zo zie ik het. En nu is het wel zo dat dit hotel een luxehotel is, maar wat doen die mosselen op de muur? Mosselen horen in het water of in een pan of in een stalletje, maar niet op het behang. Toch zitten ze er, vastgekleefd. Het is minder erg dan kakkerlakken, maar vreemd blijft het. Ik heb hierover een theorie ontwikkeld. Misschien vindt u dat een vorm van hoogmoed: een administrateur die een theorie ontwikkelt, maar weet wel dat ik thuis een encyclopedie heb, waarin ik vaak dingen opzoek. Lees ik bijvoorbeeld een woord in de krant dat ik niet ken, dan is het eerste dat ik doe dat woord opzoeken. Zo las ik laatst het woord ‘ monauraal ‘ in een artikel. Nou, daar weet je toch niet een, twee, drie van wat het betekent. Ik heb het opgezocht en het betekent: met èen gehoorbuis, bijvoorbeeld van een stethoscoop. Ik vind dit frappant, want ik ben aan èen oor doof. Ahaha ahahaha!
Ik wist niet wie Seamus Cullen was, kapitein, dus ik heb hem even opgezocht en begrijp nu wat u bedoelt. Is dat de moeite waard om te lezen?
Ik vermeld dit echter om aan te geven dat ik in veel dingen belang stel. Het feit, overigens, dat ik aan èen oor doof ben, heeft niets te maken met mijn handicap dat ik de mensen hier moeilijk kan verstaan. Dit komt omdat zij sissen en niet praten. Maar nu mijn theorie omtrent de mosselen. Volgens mij heeft dit eiland onder water gestaan. Waardoor weet ik niet. Het kan zijn door een overstroming, een zondvloed wellicht. Of misschien ook moedwillig. Door de bouw van een stuwdam bijvoorbeeld. Hoe het eiland dan weer boven water is gekomen weet ik niet. Ter verhoging van het uiterst zorgvuldig omspringen met de inspanningen kan ik overigens melden dat qui-vive zelfs zonder streepje mag. Dat scheelt toch weer een toets. Dit is trouwens ook merkwaardig: dat er geen enkele gids of plattegrond van het eiland bestaat. Waar komt in hemelsnaam die benaming ‘ Capri van het Noorden ‘ vandaan? Daar moet u mij toch eens opheldering over geven. Ik ben nooit op Capri geweest, maar in een geillustreerd tijdschrift heb ik weleens een afbeelding van het eiland gezien. Het was prachtig. De zee en de lucht waren blauw, het land begroeid met allerhande flora. Ik zag jenever- en mirtebessen, mastiek- en aardbeziebomen, affodillen en bereklauwen. In het bijgaande artikel las ik dat vele welgestelden zich daar overgaven aan uitspattingen. Begrijpt u mij goed, ik vind zoiets schandalig, ik acht de vrouw hoog en vind het afschuwelijk dat zij zich naakt op een podium vertoont voor een half of geheel dronken publiek, maar wat ik wil zeggen is dat niets van dien aard zich hier afspeelt, dat wil ik ermee zeggen en dit in verband met de benaming ‘ Capri van het Noorden ‘ , begrijpt u mij goed. In de kelder van het hotel is een bar met een podium. Daar worden shows gegeven, maar shows van een voor mij volkomen onbegrijpelijke aard. Het gordijn gaat open en dan zitten er bijvoorbeeld twee mannen aan een tafel. Of beter gezegd: de een zit en de ander staat. Degeen die staat zeept degeen die zit in, met scheerzeep. Het lijkt dus op een toneelstukje dat ‘ Bij de kapper’ zou kunnen heten. Maar nu het volgende: de kapper ziet er helemaal niet als een kapper uit! Hij is gekleed als een markies! En de man die zit, de scheerklant, heeft geen pak aan, maar is slechts in een schort gekleed! Dit alles is tot daar aan toe, maar nu de dialoog. Waarover praten zij? Over het bestaan van God! Nou ja, ik ben geen theoloog, maar èen ding weet ik wel: bij de kapper wordt nooit over het bestaan van God gedelibereerd. Ik ben in mijn leven al heel wat keren bij de kapper geweest, en niet altijd bij dezelfde, zodat ik recht van spreken heb, maar nooit heb ik het over het bestaan van God gehad. Ik heb het gehad over, natuurlijk, het weer, de politiek, de vrouw [ die van de kapper, ik heb geen vrouw ] en over mijn haar, en dan vooral over de opmerkelijke vermindering daarvan. Maar nogmaals: nooit over het bestaan van God. Nee Spencer, die Seamus Cullen hoeft u echt niet te lezen. U zou hem natuurlijk wel eens kunnen citeren hier op bicat, waar die vogelende sprookjesfiguren op veel bijval zullen kunnen rekenen. Ik lees hier dat er nog wel meer misgaapt met typen hier. Als je goed kijkt.
Vogelende sprookjesfiguren? Ja, dat zouden ze hier wel leuk vinden. Waarom heet dat in het Vlaams eigenlijk vogelen? He, mij alterego bouwt leukere zinnen: “u hebt een hekel aan slofbakdansies, aan bakdansies in het algemeen. Ik ook, maar ik loet me elk goor ploer bafgen. Snapt u.” Geen idee mr wookie. Zoogdieren, vissen, insekten, schaaldieren, reptielen en amfibiën hadden het niet, vermoedelijk.
Hoof, een interessante bijdrage. Laten ze de makers van dat reclamespotje nu maar gauw een Gouden Gloeilamp of een Die hele sketch sloeg dus nergens op. Naast mij zat weliswaar een man die niet meer bijkwam, maar volgens mij was deze man niet goed wijs. Ik heb trouwens zo mijn eigen ideeen over het bestaan van God, maar ik zal daar niet over uitweiden, omdat het buiten het bestek van deze brief valt. Wel wil ik erover kwijt dat alles mij glashelder is, ook het hiernamaals en zo. Wat voor mij een raadsel is, zijn de attributen die het hotel gratis verschaft ter gebruik in de badkamer. Waar men behoefte zou hebben aan zeep, handdoeken, en shampoo, staan hier de reiziger een breinaald, een gummislang en een pot trekzalf ter beschikking. Er is iets mis met mijn lul. Nu bedacht ik onlangs dat ik wel eens een stukje zou kunnen schrijven waarin gaandeweg steeds meer spelfouten zouden optreden totdat het onleesbaar zou worden, maar dat hoeft nu ook niet meer.. Opa Kees de Eend? [ ja, ik ken mijn watervogels ].
Op alles staat de naam van het hotel vermeld, dus het is bedoeld als service aan de gast. Maar waartoe? Ik heb het gevraagd aan de balie; men keek mij aan alsof ik een goede grap maakte, maar een fatsoenlijk antwoord was er niet bij. Ik krijg trouwens helemaal de indruk dat men mij hier slechts duldt. In plaats van mij als gast te behandelen en mij ten dienste te staan in mijn wensen en vragen, negeert het personeel mij, probeert mij te ontwijken en wendt voor mij niet te begrijpen. Soort van Hersenschimmen wordt dat dan, spencer. En aan 1 Bernlef heeft de aardkloot meer dan genoeg haar handen vol.
Mijn vermoeden is dat de aard van mijn verblijf hier debet aan is. Ik ben immers geen betalende gast ; Ik ben hier als gevolg van mijn prijs in uw slagzinnenwedstrijd. Maar waarom moet mij daarom een mindere behandeling ten deel vallen? Of heeft u de reis misschien op een koopje verkregen? Dit zou ik schandalig vinden. Uw bedrijf, De Unie, is een groot bedrijf dat zich toch wel het een en ander kan permitteren. Bovendien maakt u met mijn slagzin goede sier. Het is een pakkende zin die uw bedrijf alleen maar ten goede kan komen. Ik heb er weliswaar niet lang over hoeven nadenken, omdat de naam van uw bedrijf mij de zin eigenlijk al ingaf, maar toch: ‘ Ik trek soep van de Unie! U nie? ‘ is een goede zin en ik begrijp niet waarom ik daarvoor naar het Capri van het Noorden verbannen moet worden. Ja, verbannen, want zo voel ik het. Een eiland waar het nooit licht wordt en alle mensen langer zijn dan ik, u moet toch kunnen begrijpen dat dit een hel is? Is het gek dat ik er niet in slaag vrienden te maken in zo’n oord? Je moet er je weg op de tast vinden. Straatverlichting is er niet. De bewoners zelf kennen hun weg, maar dan ook alleen maar hun eigen weg. Als ik hun naar een andere weg vraag, de weg die ik moet hebben om bij het museum te komen bijvoorbeeld, dan staan ze met hun mond vol tanden. Sommigen beweren zelfs dat er helemaal geen museum is. Terwijl ik dat toch nota bene zelf gelezen heb in de folder die het hotel mij verstrekt heeft ! Er stond niet bij vermeld wat voor museum, maar wel degelijk een museum, nou en of, ik ben toch niet gek. Wat de folder verder te berde brengt, dat is ook zoiets. Ik zal daar niet uit citeren omdat ik de vrouw hoog heb zitten en de afbeeldingen en benamingen in de folder schunnig vind. De vrouw is een hoogstaand wezen en het is mensonwaardig haar dat soort benamingen toe te voegen en haar in dergelijke poses af te beelden. En denkt u nu niet dat ik niet weet waarover ik praat. Ik heb ooit een afspraak met een vrouw gehad. Zij werkte bij mij op kantoor, zij was een collega van mij. Ik heb na het werk met haar afgesproken. We gingen poffertjes eten. Daar is het bij gebleven, kort daarna verhuisde zij naar een andere stad, maar nooit zal ik vergeten hoe zij met het servet de suiker van haar lippen veegde. . Ik weet dat dit belachelijk klinkt, maar het kan mij niks schelen. Ik bewaar dit beeld als een mooie en waardevolle herinnering. God weet dat ik best meer zou willen zeggen, een heel gesprek zou willen voeren zelfs, maar ik ben er niet toe in staat. Zodra ik een gesprek moet voeren, breekt het zweet mij uit. De angst voor een kort moment van stilte in een gesprek weerhoudt mij. O, die smalle spleet van stilte, dat diepe ravijn! Ik snap niet hoe mensen daar met zo’n nonchalance overheen kunnen springen. Waarschijnlijk zien zij die afgrond helemaal niet. Indien dit wel het geval zou zijn, zouden zij onmiddellijk door duizeling bevangen worden en tollend de diepte in storten, voorgoed uitgepraat.
het slijk der aarde
MR70
Een gelukkig mens
Dan ga ik nu nog een keer genieten.
Overigens vordert kroket Kafka gestaag…
bromde Eliv om 11:32 (op Vrijdag, 14 December 2007)
bromde Kapitein Nemo om 12:16 (op Vrijdag, 14 December 2007)
bromde Hoof om 16:03 (op Vrijdag, 14 December 2007)
bromde Kapitein Nemo om 18:13 (op Vrijdag, 14 December 2007)
bromde Gnuifelientje om 19:16 (op Vrijdag, 14 December 2007)
bromde Aarsema om 19:49 (op Vrijdag, 14 December 2007)
bromde Aarsema om 20:04 (op Vrijdag, 14 December 2007)
http://www.jacobine.com/
bromde een onschuldige voorbijgangert om 20:46 (op Vrijdag, 14 December 2007)
bromde dhr. Braakwending van achtervelden tot stuifduin om 21:17 (op Vrijdag, 14 December 2007)
bromde Wiki om 22:01 (op Vrijdag, 14 December 2007)
Want zulke mensen kom ik niet vaak tegen, en het zou mij in het geheel niet verbazen als dat bij u hetzelfde is.
Ik schrok trouwens danig van uw mededeling dat uw versie van Kroket gestaag vorderde, want ik heb nog helemaal niets gedaan met 1 van ùw stukjes. Wel in het archief gekeken, maar ik deinsde terug voor de lengte van de meeste dingen en ..
Kortom: ik heb dat over de vrachtwagenchauffeur uitgekozen, want dat is in ieder geval kort. Bovendien had ik ooit een neef die vrachtwagenchauffeur was [God hebbe zijn ziel]. Geen idee wat ik daar mee ga doen, maar ik moet er maar op vertrouwen
dat het goedkomt.
bromde Spencer Brandsen om 00:03 (op Zaterdag, 15 December 2007)
Oja, ik kan altijd genieten van datgene wat zich afspeelt in Leusden. Gewoon lekkere stukken over normale mensen, zonder opsmuk, mensen die gewoon over de échte dingen des levens denken en praten.
bromde Don Dingo om 09:55 (op Zaterdag, 15 December 2007)
bromde Arnaud om 11:20 (op Zaterdag, 15 December 2007)
Don Dingo, ik heb eens gehoord dat het ‘knipje’ bij de bevalling, van een gezonde flamoes een lap rosbief kan maken. Laat het smaken!
bromde Kapitein Nemo om 11:47 (op Zaterdag, 15 December 2007)
bromde Adriana om 18:35 (op Zaterdag, 15 December 2007)
pantserdivisie moeten sturen, zijn ze de hele tijd in gesprek !
Ja, dat schiet lekker op zo..
bromde Spencer Brandsen om 20:34 (op Zaterdag, 15 December 2007)
bromde Kapitein Nemo om 21:30 (op Zaterdag, 15 December 2007)
bromde dhr. Braakwending van achtervelden tot stuifduin om 21:39 (op Zaterdag, 15 December 2007)
bromde Spencer Brandsen om 21:48 (op Zaterdag, 15 December 2007)
bromde dhr. Braakwending van achtervelden tot stuifduin om 21:55 (op Zaterdag, 15 December 2007)
bromde Spencer Brandsen om 21:59 (op Zaterdag, 15 December 2007)
bromde dhr. Braakwending van achtervelden tot stuifduin om 22:18 (op Zaterdag, 15 December 2007)
bromde Spencer Brandsen om 22:44 (op Zaterdag, 15 December 2007)
Ik hep net gekonstateert dat ik enige taalvouten heb gemaakt. Hiervoor mijn ekskuses. Dat neemt niet weg dat ik tog nog steets wagt op mijn stukje rosbief. Rood graag.
bromde dhr. Braakwending van achtervelden tot stuifduin om 22:51 (op Zaterdag, 15 December 2007)
Geagte heer, mevrouw Bransen,
Wat moet ik met ‘duhhuh’. Ik waardeer uw verhalen zeer. Maar dit overtrevt tog alles. Als beter opgelijdede ben ik op zoek naar SEKS. Welligt kunt u aan mijn noden voldoen. U lijkt mij daar wel iemand voor. En, welligt heeft u tog nog een stukje rosbief voor mij. Root!
bromde dhr. Braakwending van achtervelden tot stuifduin om 23:13 (op Zaterdag, 15 December 2007)
bromde Spencer Brandsen om 23:24 (op Zaterdag, 15 December 2007)
bromde Aarsema om 23:35 (op Zaterdag, 15 December 2007)
Geagte mevrouw, heer Bransen,
Ik begreip u niet helemaal. Dal der Zuchten, Heuvel der Begeerte, Bos der Geile Beren? Ik wil gewoon SEKS. Dat is alles. Mag dat misgien?
bromde dhr. Braakwending van achtervelden tot stuifduin om 23:46 (op Zaterdag, 15 December 2007)
bromde Van Tuilerzand om 23:55 (op Zaterdag, 15 December 2007)
bromde Kapitein Nemo om 23:57 (op Zaterdag, 15 December 2007)
KAPITEIN NEMO. Mijn dag kan niet meer stuk. Hoe kan ik u bedanken. Eindelijk, rosbief. En, rood.
Overigens: veel succes met de volgende zaadvernieuwing.
bromde dhr. Braakwending van achtervelden tot stuifduin om 00:03 (op Zondag, 16 December 2007)
Mijne heren. Ik stel u hierbij verantwoordelijk voor de toestand waarin ik mij bevind. Ik ben wanhopig. De door u aan mij aangeboden reis heeft dit veroorzaakt. Misschien had mij een licht moeten opgaan toen u mij de reis aanbood. ‘ Twee weken naar het Capri van het Noorden.’ Dit had mijn wantrouwen moeten wekken. Vaak zijn dat soort formuleringen alleen maar bedoeld om de zaak mooier voor te stellen dan zij is. Waarom niet twee weken naar het echte Capri? En waarom nergens de echte naam van het eiland vermeld? Capri is een zonnig eiland. Nou, dat staat wel in schril contrast met dat Capri van het Noorden van u, waar het overdag zelfs niet eens licht wordt ! Een en ander zal wel met de breedtegraad van doen hebben, maar waarom mij dan juist hierheen gestuurd? Het hotel is weliswaar luxueus, maar dat is het ‘m nou net. Ik kan niet tegen luxe. Ik vind luxe een gekmakend iets. In mijn kamer bevindt zich een tv-apparaat dat kleurenbeelden uitzendt. Altijd zijn het uitzendingen van worstelen of speertjeswerpen. Beide activiteiten acht ik in strijd met de menselijke waardigheid. Ik hoop dat ik u verder niet hoef uit te leggen waarom. In het tweepersoonsbed heb ik nog niet lunnen slapen. Het bed is door het kamermeisje zo strak opgemaakt, dat ik er niet in geslaagd ben mij tussen de lakens te wringen. Al een paar dagen ben ik op zoek naar een schaar waarmee ik het beddegoed zou kunnen openknippen, maar tot dusver heeft mijn zoektocht nog geen succes gehad.
.
bromde Aat Ceelen om 20:56 (op Zondag, 16 December 2007)
.
bromde Aat Ceelen om 07:20 (op Maandag, 17 December 2007)
bromde Hoof (URL) om 11:28 (op Maandag, 17 December 2007)
bromde bicat om 11:48 (op Maandag, 17 December 2007)
Nou ja, dat blijkt wel uit uit het eten dat je hier wel voorgeschoteld krijgt. Volgens mij wordt dit eten ook niet bereid, maar simpelweg afgegraven in een of andere mijn.
.
bromde Aat Ceelen om 11:59 (op Maandag, 17 December 2007)
.
bromde Aat Ceelen om 12:11 (op Maandag, 17 December 2007)
Dus ben ik min of meer ook monauraal. Kijk, zoiets vind ik interessant om te weten, hoewel het natuurlijk niemand iets kan schelen.
.
bromde Aat Ceelen om 12:19 (op Maandag, 17 December 2007)
bromde Kapitein Nemo om 12:23 (op Maandag, 17 December 2007)
bromde Spencer Brandsen om 12:27 (op Maandag, 17 December 2007)
.
bromde Aat Ceelen om 12:35 (op Maandag, 17 December 2007)
Woorden korter maken dan je denkt, dat is toch puur Vandalisme?
bromde Hoof om 12:44 (op Maandag, 17 December 2007)
.
bromde Aat Ceelen om 12:48 (op Maandag, 17 December 2007)
.
bromde Aat Ceelen om 12:58 (op Maandag, 17 December 2007)
.
bromde Aat Ceelen om 13:07 (op Maandag, 17 December 2007)
.
bromde Aat Ceelen om 13:15 (op Maandag, 17 December 2007)
Ik ga zelden naar de kapper. Niet omdat ik zuinig ben, al ben ik dat natuurlijk wel, maar omdat ik me na elk kappersbezoek voorneem om mijn haar nog eens te laten groeien zolang ik het nog heb. Haar. Want dat haar dunt uit, vooral aan de flanken. Nu zult u misschien denken: zo’n kale man met lang haar, dat trekt toch op geen kloten. Precies, en tot dat inzicht kom ik meestal ook na een maand of vier, waarop ik weer eens naar de kapper ga en het hele verhaaltje zich herhaalt.
Ik zie mezelf trouwens erg graag vandaag. Ja, het is zo’n dag. Vanavond gaat er weer eens zaad vernieuwd worden, let op. Nee, op oud zaad zult u mij nooit betrappen – alhoewel, ja, één keer in het jaar, na de skivakantie, want in zo’n chalet waar het ruikt naar zweetvoeten en okselsap heb ik nooit zin in zaadvernieuwing. Dat moet kunnen, eens per jaar, toch?
Ja, ik weet het, u hebt een hekel aan skivakanties, aan vakanties in het algemeen. Ik ook, maar ik laat me elk jaar weer vangen. Snapt u.
bromde Kapitein Nemo om 13:28 (op Maandag, 17 December 2007)
bromde Hoof (URL) om 13:31 (op Maandag, 17 December 2007)
Maar nu het haar. Ik heb nog een kop vol. Nauwelijks inhammen en in het geheel geen kale plekken. Misschien is er een verband tussen de schoenmaat en de haargroei, dat hoe groter de voeten hoe minder haar. En vice versa omgekeerd.
Dan zit ik dus goed met mijn maatje 42.
bromde Spencer Brandsen () om 13:41 (op Maandag, 17 December 2007)
::laat zich goor ploer bafgen.”
bromde Kapitein Nemo om 13:42 (op Maandag, 17 December 2007)
bromde Kapein Nemo om 13:44 (op Maandag, 17 December 2007)
Verzilverde Miereneter geven, en een Bronzen Dropstaaf aan die van die reclame met die vliegende paraplumannetjes [met dank aan Magritte], dan kunnen we weer verder.
bromde Spencer Brandsen () om 13:50 (op Maandag, 17 December 2007)
.
bromde Aat Ceelen om 13:59 (op Maandag, 17 December 2007)
..
Eindelijk heb ik de ideale eerste zin voor een verhaal gevonden dat ik met de titel “De wokkellul van Opa Kees” had bedacht…
bromde L* (URL) om 14:01 (op Maandag, 17 December 2007)
Nu bedacht ik onlangs dad ik wel ens een stkje zo kunnen schrven wrin gaweg steds mir splftn zo optree todda t onlsbr
zo wrdun, mar dattoef n k mr.
bromde Spencer Brandsen () om 14:06 (op Maandag, 17 December 2007)
bromde Spencer Brandsen () om 14:08 (op Maandag, 17 December 2007)
.
bromde Aat Ceelen om 14:19 (op Maandag, 17 December 2007)
bromde bicat om 14:24 (op Maandag, 17 December 2007)
.
bromde Aat Ceelen om 14:31 (op Maandag, 17 December 2007)
.
bromde Aat Ceelen om 14:40 (op Maandag, 17 December 2007)
.
bromde Aat Ceelen om 14:46 (op Maandag, 17 December 2007)
.
bromde Aat Ceelen om 14:52 (op Maandag, 17 December 2007)
Dat ik het maar even brom om maar even wat te brommen te hebben
bromde Braakwending om 14:57 (op Maandag, 17 December 2007)
Zij was de enige met wie ik contact had. Met al mijn andere collega’s onderhoud ik slechts een oppervlakkige relatie. ‘ Kunt u dit even nakijken? ‘ vraagt men mij bijvoorbeeld, en dan zeg ik: ‘ Jazeker, ik zal dit even nakijken.’ Dat is alles.
.
bromde Aat Ceelen om 14:58 (op Maandag, 17 December 2007)
.
bromde Aat Ceelen om 15:05 (op Maandag, 17 December 2007)
Holle retoriek
"Aarsema, dan komen de tachtigerjaren puberale streeptinten van de
eerste kabeltv binnen op mijn kolkende oogbollen als de tube mayonaise
leeggeknepen in in een onderzoekende puberkringspier . Vage opgedroogde
veegklodderstrepen op de dikke zware afstandsbediening die het allang
niet meer doet. Bolle schermen versterken de aplastische rondingen.
Antennes nog met coax en zaad in een sok, geurend naar kamille gemengd
met nat speculaas.
Jong zijn is zo mooi…"
"Zit je achter het meest nieuwe en hipste technologische apparaat van deze eeuw, kom je op een stukje internet over columns schrijven. En dat is nu exact wat ik zocht! Soms zoek je iets, en kan je het niet vinden. Maar nu wel! Ik zoek iets om mijn Nederlandse woordenschat in te verwerken. En dan zoek je, en zoek je, en dan VIND je!
Soms zoek je iets anders. En dan vind je het niet. Mannen, of vrouwen, pennen, papier, boeken, bekers of boodschappen, je vind het soms niet.
Maar nu heb ik het gevonden!
Groetjes Lieke"
(Lieke, Zelf een column schrijven)
"Daarom is bicat een lichtje, een vuurtoren voor de verloren lopende dolenden.
Want dat er velen op de dool. Een gevolg van zich onbestemd, zonder nuttig doel, afgevlakt en weinig bijzonder voelen maar misschien nog meer eengevolg van het vluchten voor deze zelfrealisatie, deze pijn van een ziel zonder importantie niet te hoeven voelen. En daar compensatie middelen voor zoeken en aangboden krijgen. Drugs, sex met dieren, sex met kinderen die geen leeftijd meer nodig schijnen te hebben, autorijden, schoeisel, weblogs, gangbangs, sport, wat al niet. Als het maar lijkt dat je vooral bezig bent. Al is het nietszeggend en immoreel, al is het bellenblazen met je mond dicht of een kraak zetten en minister zijn.
En dan is er bicat..aus blaue hinein zu uns gezogen, zonder eigenaren of aandeelhouders die stakingen uitlokken, zonder stompzinnig geleuter, nee, de magie van de fantasie, de fictie en de nederlandse taal aan de macht.
Een baken van troost, een zwoele geur vlak voor het slapen gaan, een enorme uitzinnige stapel draadjesvlees met dampende jus, een romance achter het frietkot, scooters en mobieltjes, vogels die hun eigen lied zingen, de eigen partituur kennen en geen regisseur of dirigent nodig hebben, de horror en thrill. Dat wat onbewust en ondergronds en ook van het leven zelf is. En niet wordt voorgeschreven door de krant, de tv, radio, politiek, banken en verzekeraars, speculanten die denken met 'de echte waarheid' om te gaan. Nee, ik ben geen echt schrijver maar wel groot fan van het schaarse bicat talent."
(Peter Novecento, Haagsche Post)
"Schuimbekkend van woede las ik de met een danige onverschilligheid
geschreven colums betreffend de holocaust en Auschwitz. De flarden teksten
vol schrijffouten en loze beweringen, getuigen van weinig historisch besef
maar vooral een respectloze attitude jegens miljoenen slachtoffers. Vandaar
mijn bijdrage met het verzoek de richtlijnen als opgesteld in de bijlage te
respecteren en in acht te nemen.
vr groet
dhr. Papen"
(Daniël Papen, via email)
"Diep geroerd, met geknepen stembanden, omvloerste oogleden, brandend maagzuur en kloppende roede (het is tenslotte 5
december) mocht ik uw fraaie stuk proza over mijn getroebleerde netvlies laten glijden...
De woorden vertalen zich moeiteloos in zielsetsende beelden.
Dank!"
(bromde Zielknijper, 5 december 2005)
"Geachte heer,
Mag ik u verzoeken het plaatje van de te jonge dame van uw site te verwijderen. Er zijn namelijk nog al wat mensen die dit niet lollig vinden. Diverse klaag e-mails over gehad. Mag ik u er op attenderen dat het hier om Kinderporno gaat en de wetgever daar meer dan 4 jaar gevangenisstraf op heeft gezet. Ik ga ervan uit dat het om een misvertstand gaat, als moderator.
Met vriendelijke groet.
Sociale Jeugd- en Zedenpolitie te Amsterdam
Commerciele zaken
020-5592585"
(i030142@planet.nl, 14 december 2004)
"Schitterend verwoord dat artikel over Clarence. Liep jaren met een missie, aan de voetballiefhebbers (niet de kenners) proberen uit te leggen dat Abe en Piet beter zijn dan het orakel uit betondorp. Was onbegonnen werk. Het klootjesvolk adoreert Ellen van Langen, Geesink en Rieu, en vinden mevrouw Blankers, Ruska en Roby lakatos maar niks, ze weten waarschijnlijk niet eens wie het zijn. Toen Keizer stopte heb ik jaren niet meer gekeken. Toen zag ik die Fin en een paar jaren later een Surinamer met een Nederlands paspoort (Had die Fin er ook maar een gehad). Ja en dan begint het heilige vuur weer te branden. Deze twee zijn tactisch en technisch het beste wat er op Nederlandse velden heeft rondgelopen (wat ik in mijn leven heb gezien). Keizer had niks met voetbal te maken, dat was ballet,kunst, en soms als het niet belangrijk was helemaal niks .En Abe ken ik van wat beelden, maar als je naar de verhalen over hem luistert hoef je de verteller maar in de ogen te kijken en herken je meteen de kenners uit die tijd."
(via mail, 23 oktober 2005)
"pedante snikkels, komen kut te kort. Webloggen is niet voor mietjes maar ook niet voor stoere geile binken, webloggen is namelijk een fenomeen, een spookbeeld voor blinden die zich vergapen aan de wijde wereld van het internet om zichzelf te ontmoeten, een monologue interieur te voeren en dan de echo terughoren, het internet dat een wonder is wat een dom irrationeel fenomeen is. Echt iets voor pedante snikkels en kale kutten die niet neuken maar wel in elkaars nek willen hijgen en tijd teveel hebben. Ik zou er helemaal niet aan beginnen en beroemd en rijk ben ik al, zegt het liefje. Ik heb de grootste en zij heeft de lekkerste en we verdoen de tijd liever in elkaar verstrengeld dan te vergooien op zo’n vervuilde weblogmarkt. Mot je alweer email beantwoorden enzo, in je vrije tijd, be je gek. Opzoute, stik dur maar in, Goossens, kijk maar uit dat ze niet vreemdgaan terwijl jij al die poen verdient, sneue wolf, ouwe rukker, voordat je het in de gaten hebt sta je een verschrikkelijk stinkend goedje op je scrotum te smeren terwijl je staat te huilen omdat je zo belazerd bent terwijl je het alleen maar goed bedoeld, voor ons allebei schatje, weetje, heerlijk met vakantie strax, saampjes, maar vanavond moet ik werken snappie, centjes verdienen mot pappie, kijk niet zo beteuterd, je wilt helemal niet naar de Lidl, je wilt daar nooit gezien worden zei je, nou dan. Nou tot strax dan, he ?"
(nove, 12 oktober 2005)
"Bicat.net, dat is toch die achterlijke webstek voor rukkende, boerende en altijd bezopen kerels? Dat zielige pathetische zooitje ongeregeldheden dat uitgebraakte hersenkwak probeert te verkopen als prozadrek? Natte winden, dikke drollen, kleverige onduidelijkheden? Slurptrekkende draaigorgels, voorhuidjogging avant la lettre en berensgrote buikglijers?" (Jeremias Schubbenrug, in Nova, 4 oktober 2005)
Reageerziekte
"Op een vrolijke dag toen ik aan mijn, voor al 11 jaar, allerbeste vriendin de liefde heb verklaard en binnen luttele seconden de meest euforische gevoelens door mijn ziel heen flitsten typte een verslag van school begon k te typen en dit kwam tevoorschijn op het samengeperste hoopje uitwerpselen wat ik beschouw als mijn laptop, want zoals velen het niet slecht zou doen als zij dit beseften is bezit enkel een illusie.
Conclusie & nawoord
Niet alleen symbolen hebben invloed op ons doen en denken, de manier waarop ieder mens zichzelf ziet en andere zegt meer over die persoon dan over anderen. Elk mens gaat zijn eigen weg, en het is jammer dat er uit commerciële geldzucht zoveel miscommunicatie ontstaat tussen mensen. Welk mens is beter, het mens dat genadeloos elke, in zijn ogen misdadiger, ritueel vermoord, of die mens die de opdracht geeft om onbewuste signalen stuurt via reclamespotjes en zo het materialisme hoger prijst dan het gevoel om bewust van jezelf en je daden te zijn? Draait het dan uiteindelijk allemaal om geld?
De een vermoord mensen die hun hele leven anderen pijn doen, en de ander roept het gevoel op dat er niets beter is dan nike schoenen in combinatie met een stoere jack met een bontkraag, dat gedoe met die bontkragen id volgens mijn theorie gebaseerd op het paringsgedrag van leeuwen, hoe groter en mooier de manen, des te meer aanzien ze hebben en kans op leiderschap en hoe meer kans ze hebben dat hun genen worden doorgegeven ;).
Door niet te realiseren waar je mee bezig bent, of niet wie, maar wát je eigenlijk bent, ontstaat er miscommunicatie en disharmonie in de maatschappij. Opgaan in de massa kan leiden tot afgunst en afkeer van het geloof in jezelf en in anderen.
En ik wens hierbij balkenende en zijn hele tweede kamer heel veel succes met het oplossen van de “problemen” hier in Nederland, want zo schieten we geen reet op.
Oja, en een gelukkig Nieuwjaar!
Zondag 7 januari 2007, Frank Hooijer"
(Frank Hooijer, 7 Januari 2007)
"Ik had het allemaal al wel eens meegemaakt en niets was mij te dol geweest: eonisme, vice anglais, flaggelatie, ja zelfs koprofagie. Ik was dan ook met graagte ingegaan op de omineus-priapische woorden en lubrieke blikken die "Ellen" tijdens ons gezamelijk consumeren eerder die avond op mij had gericht. Toen we, media nox, eenmaal in haar slaapkamer waren aangekomen, gaf zij steeds minder blijk van doorgaans aan haar toegeschreven mesquinerie. Integendeel,loodzwaar en onvermijdelijk hing het veile sneukelen in de lucht. Binnen no time was de vloer dan ook bezaaid met exuvieën en toonde zij mij haar zinnenprikkelende Junonische leest. Na intiem pidjetten en enige orogenitale schermutselingen (waarbij brod noch javelijn werd ontzien),sloegen wij serieus aan het procreëren. Cunnus en Curacaoënaar leken
welhaast voor elkaar geschapen. Hoewel haar defloratie al enige tijd terug had plaatsgevonden, pandoerden wij als nooit tevoren, daarmee verschillende tenesmen bewerkstelligend. Het is maar goed dat haar echtgenoot van deze sluikmin nooit wat heeft gemerkt..."
(TiTo, mei 2006)
"Schrijf eens over vrouwen en hun plek of plaats in de allesverterende zakenoorlogen.
Want als er stereotype mannen met diep verborgen schaamtegevoelens over hun potentie problemen en erectiestoornis (taboe naturlijk) dan is dat manifest in hun 'vlucht vooruit' in de freudiaanse wapencultuur. Elke geweerloop, elke zwaardere tank is een gestileerd erectiel apparaat vol dodelijke munitie opgepomnt met miljoenen kogels in een spurt naar het doel wat als lustsymboliek een 'lilith' in een duizelige extase zou moeten brengen want zo 'is de kracht van het leger'. Stoere mannen die eerst de vrouwen opgeilen, dan met hun duwtje in de rug erop los gaan om 'de vijand te onthoofden'. Ik als watje moet altijd vreselijk lachen om die serieuze gezichten die de mannen politici en militairen bij hun gepiep, gezeur en gezeik en hun broodnodige verklaringen trekken.
U, als warmbloedige heterovrouw zal zich wezenloos kunnen uitleven 'tussen de hitsige Jantjes'.
Ik stel voor dat u zich een voorstelling maakt over de gang van zaken in de nachten op zo'n nomadenkamp met satellietvererbindingen in de maanloze nachten van de nieuwe woestijnen die worden ontgonnen, namens u en mij, natuurlijk, vanzelf, juist, nee, uiteraard.
Het mag ook wel een andere uiterst vervelende erectiestoornis gaan, de ejaculatie praecox.
Dat gaat dan vast over de linkse oppositie, denk ik dan, kunt u het fijn neutraal houden.
U bent toch op alle kaasmarkten thuis, hard op weg om zich te bekwamen in een genre waar sex met hoofdletters geschreven moet worden. Vooral de sex benadrukken, Lilith. Veel gore geile, harde, wrede sexscenes, met blinddoeken, kidnap, politiehandboeien, touwen en katrollen, gedwongen masturbatie tussen mannen, tussen vrouwen, scarring en kaalscheren en tot huilens toe dat gepomp met dildo's en dat monotone gezoem van vibratoren sfeervol brengen. Vooral geluiden en kleuren beschrijven, daar ben ik gek op."
(Peter Novecento)
"Is er iemand in de zaal die nog wil doneren aan een zielige arme homosexueuele neger met een onbeschrijflijke ziekte zwaargelovig te dom om te leren of te schijten die bovendien een oog mist en denkt dat de duivel soep in een blik stopt want hoe komt het er anders in en tegelijkertijd vreselijk gebukt gaat onder de laatste Tsunami of de vrees daarvoor want zijn geitenoog gaf vanmorgen onheil aan? Of anderszins zijn hypocriete tot op het bot zwarte geweten schoon wil kopen voor een luchtig schijntje of nóg liever zichzelf onsterfelijk wil maken over het lijk van een ander? Nee? Eénmaal? Andermaal? OK, dan ben ik ook pleite en met Marnix mee naar dat gruwelijk dure restaurant. Bovendien is het al na zessen en sta ik in de baas z'n tijd de wereld te redden en zo heb de cao dat nooit bedoeld. Howdoe en de mazzel. "
(Hein Buffelruft, 28 dec 2005)
"De liefde is groots, ze breekt zonder haar gebit te gebruiken door elke granieten kop heen, verzwakt de wil en maakt elke stoere kerel tot een week omhulsel, een schaduw van zichzelf, een brabbelend luierkind, elke vent verandert van binnenuit en geweldloos door haar rijke zegeningen. Je krijgt een rijpe korstkaas als huid en een hart van vloeibaar goud. Verpletterend is ze en zij, de liefde, de warme zomerse, niet de winterharde en verbitterde tak dus, zit nog steeds vol met geheimen waar niemand de sleutel van kan vinden. Mysterieus is ze, als de ondergrondse geheimzinnige dictatuur van wereldwijde, alomvattende bekabeling waarlangs dagelijks kilometers gecodeerde data tussen de continenten flitsen. De liefde is een tectonishe plaat die schuurt en krast en gangen boort voor lavastromen van vleselijkheid en voedzame sappen die op geen enkele dieet mag ontbreken. Daarom is ze schaars.
Tot slot..we heben allemaal een gat van onderen, onthou dat. "
(Nove, relatietherapeut, 3 dec 2005)
"Thanks!
Voor de eerlijke en ijskoude bieren vooraf om de ergste dorst te lessen na een lange en vermoeiende reis. En de Champage daarna in gelukkig niet van die zuinige hoeveelheden maar gewoon ruim bemeten pullen.
Dank ook voor de wonderschone oester die in zijn natuurlijke habitat beschermd en koel lag te wezen toegedekt met een warme dekentje bosui-liefde en een tikje Tabasco-ondeugd onder die deken.
Dank voor de kleinste en schattigste St. Jacobsoesters die ik proefde in Balsamicostroop. Eerbied voor de kort aangebrade en met ontbijtkoek gestoofde kwartel. Ik proefde een tint Orange Marmalade hoewel je zei dat het er niet in zat. Ik hou het erop dat de chefkok zijn geheimen heeft en, hoe hooggeëerd zijn publiek ook mag zijn, ál zijn details zullen ze nooit te horen krijgen.
Met liefde deed ik mijn sommeliertaken en het ‘kut-sommelier’ omdat ik de glazen niet tot de nok vulde, neem ik op de koop toe.
Onder de indruk was ik van je tzatziki met shrimp en rode grapefruit. Zoet en zuur zoals Bitter & Sweet zoals het leven zelf zoals harmonie zo mooi kan zijn.
Ook onder de indruk was ik van je zeewolf met tomatenchutney. Een rode knipoog op een licht in de boter aangezet visje zoals de boter bij de vis behoort te zijn.
Je bewees jezelf door met het produkt mee te koken en de zeeduivel vochtig te houden en over te laten lopen in het bedje van zuurkool omrand door koele en volle crême fraiche en slechts gestopt door mosterd. Het zal mijn gebrek aan woordenschat zijn geweest deze poëtische beleving van samenstelling aan mijn disgenoot heer Visser uit te leggen, aan de wijn waarin het beestje zwom heeft het niet gelegen.
Emotioneel werd ik bij het aangezicht van mijn vrouw in jouw open keuken, verliefd op de chefkok die zijn konijntje aan de haak had geslagen. Uit het konijnengezin weggetrokken, de zuigelingen achtergelaten en deskundig ontdaan van fluffy flaporen en prachtig gevild en daarna één minuutje aangebraden in de volle boter. Ach, je zei het nog, ‘nog even in de oven en gekeken hoe lang’ in antwoord op de vraag hóe lang dan, zoals Sebastiaan Bach ook vindt dat de piano zichzelf speelt. U zij geprezen met bijzondere gaven, maar het zal mijn eenvoudige ziel zijn die het zo ziet.
De ingekookte fond een tikje gezoet nog niet eens meegerekend evenals de witte bonen-truffelpuree en rode kool met vijgen die in een restaurant van naam de kaart had kunnen aanvoeren.
Jammer dat je er niet bij was met de kaas. Het zal de tol van de roem zijn geweest of de spanning van het koken op zulk een hoog nivo. Het siert de man die ook gewoon maar een mens van Vleesch & Bloed is gebleven. Het was uit de kunst hoe wij genoten van een walnoot uit Frankrijk gekraakt op de wals van braakgeluiden die wij van boven hoorden komen. Waarschijnlijk was je druk doende in de homard-naire.
Het dessert ben ik kwijt evenals het betoog dat ik hield, maar dat was ik toen al kwijt. Het betoog hou je van mij tegoed. Ik zal het je vertellen als ik de liefde verklaar aan mijn vrouw zoals jij gisteren de keuken in het algemeen en ons in het bijzonder de liefde verklaarde. "
(Kiers de Maison, 27 november 2005)
"Ach, heer bicat, nu we het over eten en drinken hebben. Ik kan u te allen tijde aanraden, maar toch vooral in de herfst, van de ganzenlever te proeven. Zoekt u daarbij een zo eenvoudig mogelijk bewerkte ganzenlever, dus geen paté, niets met geconfijte uien of anderszins toevoegingen.
U wilt ganzenlever proeven die met de hand is schoongemaakt door een oud boerenvrouwtje die hooguit peper, zout en wat cognac toevoegde en daarna op 70 graden in de oven met de deur op een kier de lever zachtjes liet warm worden. Niet smelten, want dan scheidt het vet van de lever en bent u uw produkt kwijt. Nee, u wilt de lever verwarmen zodat lever, peprer, zout en cognac een geheel gaan vormen. Dat wat u wilt proeven is de waarheid en niets anders dan de waarheid.
Slaat u overigens wel in grote hoeveelheden in, niets zo erg als aan het einde te moeten constateren dat u nog wel wat had gelust. Nee, met veel dingen is het zo dat we nèt even meer moeten eten dan ons lief is. Nèt dat decadente punt van overdaad aantikken.
Schenkt u daarbij een Gewürztraminer en bij voorkeur hoe ouder hoe beter en liever nog een Grand Cru dan een gewone. Maar als u dan toch uit wilt pakken dan komt u niet heen om de Tokay Pinot Gris.
Daarbij geserveerd met warm en geroosterd brioche brood."
(Harrie Stamper, 23 oktober 2005)
"Of die klassieke Suske & Wiske (het was nummer 78 als ik het goed heb): De Kakkende Kakkerlakken, die aflevering waarin Tante Sidonia in haar keuken te maken heeft met een steeds groter wordende populatie kakkerlakken, die voortdurend alles onderschijten, niet in de laatste plaats de biefstuk met friet die Tante speciaal voor Lambik had gebakken, tot grote woede van onze favoriete zeshaarder, die gelijk een spuitbus pakt en erop los begint te spuiten, dit tot groot enthousiasme van zowel Suske als Wiske, die duchtig beginnen mee te spuiten (we hebben het hier duidelijk over de periode waarin Suske en Wiske nog net zo milieubewust waren als George W. Bush die zijn privejet vanuit Kyoto liet terugvliegen naar zijn range in Texas omdat ie z'n favoriete cowboy-hoed was vergeten), maar in de spuitbus van Lambik blijkt een goedje te zitten dat er voor zorgt dat de kakkerlakken de volgende dag het formaat van een jong paard hebben (professor Barabas had een lege spuitbus gebruikt om zijn nieuwe groei-middel te testen en vergeetachtig als hij was, had hij het bij Tanta Sidonia laten liggen, puur uit teleustelling, want ook na gebruik van het groeimiddel had Tante Sidonia de professor uitgelachen toen hij zijn broek naar beneden deed), afijn, nu de kakkerlakken gegroeid zijn, schijten ze nog harder met als gevolg dat tante Sidonia, Lambik, Suske en Wiske hun huis worden uitgescheten, waarna ze Jerommeke erbij halen, wiens enige bijdrage een ENORME scheet is, gelukkig komt professor Barabas eraan met een grote smile op z'n mombakkes en een nog grotere bobbel in de broek die, zo zal even later blijken, amper in staat is de steeds groter wordende penis van Barabas te verhullen met als gevolg dat Tante Sidonia, gek van geilheid, zich op professor Barabas stort die vrijwel onmiddellijk klaarkomt en bovenop een van de reuzekakkerlakken kwakt die dan weer vrijwel onmiddelijk in elkaar krimpt en in het niets oplost, waarna ook Lambik en Suske en Jerommeke hun apparaat bewerken met het groeimiddel, zodat ze de volgende dag, onder de stimulerende leiding van Tante Sidonia en Wiske, de kakkerlakken dood masturberen. Knipoog Wiske. Einde."
(Max J. Molovich, 23 Augustus 2005)
"De vergelijking ‘vleesetend’ en ‘vrouw’ is een natte wensdroom. Het is veelbetekende symboliek dat er aan vegetarische mutaties man/vrouw/ hermafrodiet wordt gewerkt door de wetenschappelijke elite. Weten zij soms meer? Staat ons Armageddon te wachten ? De finale segregratie, het schisma van de sexen en de ondergang van hun zondige sexueel verkeer als geheime wapen om de wereldbevolking eindelijk zonder oorlogen te kunnen reguleren ? Reincarneren in een plantaardig bestaan in een potje aarde van robotformaties die miljoenen grijze racks van vruchtdragende en geurige planten produceren onder uiterst secure en berekende condities , zonder vrij zon of maanlicht, zonder zicht of gehoor, zonder tastzin, zonder geluid van wind en zee."
(nove, 6 Juni 2005)
Zelfbeschouwing
"Een man van middelbare leeftijd, beet je te dik, beetje te morsig. Baardje of sik wellicht. En witte schilfertjes sieren zijn gelaat. Hij rookt en hij drinkt, maar in tegenstelling tot wat hij ons graag wil doen geloven, niet teveel. Hij is een ambtenaar, schaaltje 9. verder een liefhebbende vader die zijn frustratie over het uitblijvende en waarschijnlijk nooit meer komende grootse leven heeft verruild voor een soort van komisch cynisme. Hij neemt het niemand kwalijk behalve misschien soms zichzelf, maar dan alleen na een Westmalle Tripel te veel. Hartstochtelijk supporter van NAC of een andere club ten zuiden van de grote rivieren, want dat hij een Brabander is moet haast wel. Zo stel ik mij Kiers voor, maar wellicht is het wel gewoon die homofiele Indo die bij Serudang de lege borden ophaalt..who knows.."
(Andy Möller, Gelsenkirchen)
"Het is vast een meteroloog, een weermenneke met een gesmoorde sexualiteit, eentje met een enorm taboe. Een vrijgezelle biologieleraar met verlatingsangst kan ook. Zo'n eenzaam type die nog steeds bij zijn moeder woont en al jaren lesgeeft in het basisonderwijs. Zo'n anonieme 13 inhetdozijnman die spaarzaam leeft, de piepers schilt en de afwas doet, zo eentje die op de middagwandeling met het hondje van moeders vanachter de krant bij een speeltuin of in het park naar stoeiende of voetballende jochies kijkt en de pijn verzwijgt. Een masochist die het taboe koestert.
Zo'n kleffe smeerlap van een potentiele serieverkrachter met banden in een hechte kerkgemeenschap waarop moeders zo trots is omdat hij naast het lesgeven ook nog als hobby het locale knapenkoor dirigeert. Zo eentje die maar beter melancholieke verhaaltjes moet blijven schrijven.
"
(Nove, 22/11/2005)
"Ach ja, leuk, schrijvers.
Beetje zo in je donkere hol aan de wereld knagen. Puur verongelijkt verdedigen van een door mede niet-aanwezigen geschapen superieure schertswereld. Lurken aan je pijp. Pijpen aan je lurk. Woorden in langgerekte nadenkzinnen omzetten. Protserige taalvlekjes. Huilerige holheden. Fletse vondsten. Massieve monomane monsters. Een zielige berg toevoegingen aan de duistere put die al veel te lang overstroomt door de gemankeerde bijdragen van nerveus krabbelende geesten met een ongepast gevoel van eeuwigheid.
Die sfeer.
Geef mij maar parkeerwachten.
"
(Marnix, 21/11/2005)
