Navigatie
de voorplecht
louter proza
louter poëzie
liaisons
nostalgie
Dankbaar
Uitgelogd
Huishoudelijk
5 oktober 2005
Advertentieboer webstats4u, voorheen nedstat, kan de vinketering krijgen. Vanaf vandaag verdwijnt deze teller, de bezoekcijfers zijn bewaard voor het nageslacht en voortaan tellen we verder met Awstats. Koffiebonnen kunt u ophalen bij Tante Miep.
Maandag, 3 September 2007
Een grappig winkeltje
Laatst was ik in een winkeltje, een heel grappig winkeltje. Normaal koop je nieuwe spullen in een winkel, spullen die je nodig hebt, of denkt binnenkort nodig te hebben. Niet altijd hoor. Soms koop je ook dingen die je helemaal niet nodig hebt, maar die leuk zijn om je huis mee vol te zetten, waarna je weer nieuwe kasten nodig hebt om het in op te bergen zodat anderen niet kunnen zien dat jij zoveel rare onnodige spullen hebt.
door Okke Women be shoppin’!
Ach ja, hoe heetten die blokjes ook al weer die in het fornuisje Ik heb nooit met fornuisjes gespeeld. Wel met blokjes, die heetten Lego en Playmobiel – o zoetzure nostalgie.
Wij hadden Montini. Lego was te duur. Maar dat gaf niets want Okke, meer graag van dat soort nostalgisch kuikenvel. Kunstgebitten en Kukident. Ik vermoed de kleine meester van de jeugdgeuren, maar dan zonder geur. Was het Petrus’ Alter Ego Trafo Petra op leeftijd bij de poort, alias Drogisterij Franssen? dat verklaart het bukken voor de cent. Voorwaar, ga door!
Esbit. Voor stoommachientjes en stoomtreintjes. Je kon er vast ook op koken.
dat winkeltje lijkt wel een beetje op wat er bij mij onder het bed ligt, of achter de koelkast.. Ik herinner me nog de dag dat ik mijn blokfluit in de reet van onze bobbie stak. Nadien heb ik er nooit meer op geblazen.
Esbit ja. Dank je Lennard. En ik had ook een stoommachientje. Wat een lief verhaal, Okke. Thanks!
Mijn broer en ik hadden vroeger ook Lego. En daar bouwden we hele dorpen mee. Voor onze smurfen, want die spaarden we.
::snik::
Mooi verhaal! Doet me denken aan het Omaatje aan de overkant. Die verkocht alleen maar alle soorten snoep die je maar kon bedenken, voor centen en duppies. Ow nostalgie ..
Hmmm, nog betalen met die heerlijke ouderwetse centen. Dan merk je pas wat de euro allemaal kapot heeft gemaakt. Dat afronden… gebeurt ook naar boven. Wel een beetje weinig kontneuken. Over vroeger gesproken…
Ik zag laatst op tv weer moslims die in een moskee zo voorovergebogen naar elkaars kont zaten te kijken. En Mohammed was latent homoseksueel, dat is geweten. Die moslimwijven zijn dan ook zo lelijk dat ze zich in een gordijn moeten wikkelen om de eetlust van hun man niet te verpesten. Je zou voor minder een broeder in de reet nemen.
Is dit nu een site voor homo neurotici of homo erotici..Of vrouwenfobie?
Ik heb niets tegen vrouwen. Vooral niet als ze menstrueren.
Spencer zit diep in de agenda van Feex. Ze is ongesteld. Ja he. Zeg het maar gewoon. Ik hou enorm van vrouwen. Het is alleen niet zo vaak wederzijds. Gelukkig maar, anders kwam ik nergens anders meer aan toe. Een mens moet af en toe toch ook wat eten.
Hier in huize FeeX is er weer een bloedbad gaande..Inderdaad. Haha! Leuk logje. Ik heb ook niets tegen vrouwen. Nou ja, tegen bijna alle vrouwen heb ik niets.
Ik houd ook enorm van vrouwen. Vaak vraag ik me af waarom, en stiekem hoop ik dat het ooit over zal gaan.
Hmmm, nog praten over die heerlijke ouderwetse homo’s. Dan merk je pas wat de moslim allemaal kapot heeft gemaakt. Kom toch Oberon, vele vrouwen laten zich naar hartelust in de kont nemen hoor.
En daar zijn ook heel veel video’s van. Dus.
Oh ja. Moet ik ook weer eens doen. Filmpje maken.
Vooral moslims, hopen zo de “maagdelijkheid’ te bewaren.. Ha fijn, hebben we weer het doorsnee niveau gehaald, onder het gemiddelde natuurlijk…
het slijk der aarde
Zo blijf je lekker bezig. Hele verzamelingen verschuilen zich in die kasten. Bedenk maar eens wat er allemaal op je kamer staat. Maak een lijstje en schrijf alles maar eens op. Spreek met jezelf af dat je alles dat niet op het lijstje staat weg zult gooien, je zult zien hoeveel ruimte je dan opeens hebt...
Mijn winkeltje ligt een beetje verborgen, ik had er een droom voor nodig om het te vinden. Vaak hoop ik de weg weer terug te vinden en dan wel voldoende geld bij me te hebben, want ik zou er van alles willen kopen.
Alles wat het winkeltje te koop aanbood, was juist niet nieuw meer, maar gebruikt. Toch was het geen tweedehands-winkel met gebruikte meubeltjes, maar een winkeltje met vertrouwde spulletjes.
De verkoopster is een lief oud omaatje met guitige ogen en grijze pijpekrullen, een klein gouden brilletje op haar bepoederde neus en ze glimlacht de hele tijd, knikt bemoedigend telkens als je iets wil vast pakken. Je mag overal aankomen. Het omaatje staat achter een ouderwetse toonbank, die hoger wordt naarmate je dichterbij komt. Als ik er voor sta, kan ik er alleen nog maar nét over heen kijken, recht in de ogen van het vrouwtje. Op de toonbank staan grote glazen potten voor de kleine vergeten dingen, spulletjes die iedereen heeft gehad maar die je nooit meer terugziet. Er staat een pot vol met kleine gebruikte gummen. Gummen die je bijna niet meer beet kunt pakken. Gummen die meer letters hebben uitgegumd dan je ooit zult schrijven. Gummen met de afdruk van je tanden, met de echte smaak van gummen. Gummen met kleurtjes en grijze gummen. Daarnaast staat een pot vol met stompjes potlood, veelal voorgekauwde stukjes potlood. Potloodjes die je vaak weken bij je droeg in je zakken, potloden die heel lang niet meer bij je weg wilden gaan, tot op een dag... Tot op een dag dat ze opeens verdwenen waren terwijl je nog zoveel herinneringen met ze had willen delen. Hier staan ze, samen in een grote doorzichtige pot, het omaatje heeft ze voor je bewaard!
Een pot met puntenslijpers natuurlijk, de meesten nog steeds kapot en met de restjes potlood er nog in, een pot met mooie lange schillen, nog aan één stuk... Een pot vol mooie gekleurde steentjes ook. Vooral bijzonder voor de dag dat je ze vond, langs de weg, in alle kleuren dof en vooral veel bruin en groen. Ketssteentjes voor op vlak water. Zelfs die ene die dertien keer kon ketsen. Die ligt hier nu, in een grote glazen pot. Waar heeft dat omaatje die toch vandaan? Rondom mij stonden allerlei kasten. Sommige doorzichtig, anderen hadden laden die een beetje openstaan. Een hele la met verdwenen sokken, reuze handig. Thuis heb ik een hele la vol met enkelen. Hier liggen hun broertjes en zusjes te wachten. In sommige sokken zitten ook gaten, precies op de goede plek. Van die schaamsokken zeg maar, waar je je voor schaamt als je per ongeluk je schoenen ergens uit moet doen!
Maar ook oude knuffels staan hier op een rij. Knuffelberen met nog maar één oog, met loslatende neuzen, verdraaide armen en benen. Ja zelfs de afgebroken benen liggen hier op een stapel. Mijn grote bruine lieveling vind ik er terug. Hij ruikt nog steeds hetzelfde. Het is een gelukkig weerzien. Maar ook dat beertje waar mijn moeder nog mee heeft gespeeld en dat ik vaak voor straf buiten in de regen liet staan, ook die is hier weer te vinden. Het gekke kinderfornuisje, waar je met een blokje echt op kon koken, poppenhuizen, oude treinen. Het omaatje heeft het allemaal. Ach, wat was ik gelukkig in dat grappige winkeltje. Er was veel, heel veel dat ik weer terug wilde kopen, zodat ik het iedere dag even kan aaien. Dus vroeg ik het omaatje naar de prijs. Die viel enorm mee. Het bedrag was nog in oude centen. Van die bruine die steeds minder waard werden en die je op het laatst niet meer de moeite waard vond. Daar bukte je jezelf niet eens meer voor als je er weer eens eentje zag. Daar had ik nu mee mogen betalen, alleen maar met die centen, die orginele centen, voor alles wat ik ben kwijt geraakt en weer o zo graag hebben zou... Omaatje zei dat ik maar moest terugkomen als ik ze weer gevonden had. Zolang bewaart ze al mijn spulletjes nog...
Groen
Winter in Leusden 8 - [Zomer in Leusden]
bromde Kapitein Nemo om 12:07 (op Maandag, 3 September 2007)
moesten? Ben bit? Nee. Nembit? Iets met bit op het einde in
ieder geval. En dan pannekoekjes bakken ter grootte van een
poffertje..
bromde Spencer Brandsen () om 13:05 (op Maandag, 3 September 2007)
bromde Kapitein Nemo om 13:32 (op Maandag, 3 September 2007)
Lego raakte uitgelubberd en dan bleven ze niet meer aan el – kaar zitten. En die Montiniblokjes bleven wèl aan elkaar zitten.
De hele tijd. En ik zat ook veel aan mezelf.
bromde Spencer Brandsen () om 13:57 (op Maandag, 3 September 2007)
bromde Eliv om 14:46 (op Maandag, 3 September 2007)
bromde Lennard om 17:42 (op Maandag, 3 September 2007)
:: Kijkt of het er nog ligt::
Zelfs lief kijkende oude dametjes zijn niet te vertrouwen..
bromde FeeX om 18:14 (op Maandag, 3 September 2007)
bromde Kapitein Nemo om 18:35 (op Maandag, 3 September 2007)
Voor als het eten gestoomd moest worden. Geen idee waar dat ding gebleven is. Staat nu waarschijnlijk ook in dat winkel-
tje.
bromde Spencer Brandsen () om 18:36 (op Maandag, 3 September 2007)
bromde Adriana om 19:13 (op Maandag, 3 September 2007)
bromde Adriana om 19:13 (op Maandag, 3 September 2007)
bromde Leez om 20:16 (op Maandag, 3 September 2007)
bromde CiNNeR () (URL) om 00:01 (op Dinsdag, 4 September 2007)
En zelfs het centen-gevoel nemen ze ons af, omdat alles moet wordent afgerond. Zou dan niemand snappen dat ze best ‘n nieuwe valuta mogen invoeren, maar laat die losse cent aub. bestaan.
Die stuiver heeft mij nooit kunnen bekoren, te groot voor mijn fantasie. Nee, die cent. Iets kon nog 11 of 12 cent kosten. En die magie als je die centen uit je portemonnee haalde.
Of die lieve, begrijpende blik van dat oude vrouwtje dat de snoepwinkel beheerde toen je voor 11 cent snoep had uitgezocht terwijl je maar ‘n dubbeltje te besteden had. Die bijna niet waarneembare knik: ‘t is goed, wegwezen voor ik me bedenk.
Nee, laat ze maar lekker becijferen dat we er qua koopkracht niet op achteruit zijn gegaan. Maar dan vergeten ze dat we met het verlies van de cent ook een emotie verloren hebben.
bromde Oberon () om 02:45 (op Dinsdag, 4 September 2007)
Bij de kassa dan he.. Op de schap zijn nog psychische prijzen…maar betalen doe je bij de kassaus..
::zoekt fietssleutel::
bromde FeeX om 08:09 (op Dinsdag, 4 September 2007)
bromde last man standing om 09:23 (op Dinsdag, 4 September 2007)
toen vroeg ik me af of hun homohaat daar iets mee te
maken had. Tja, je weet het niet.
bromde Spencer Brandsen () om 09:50 (op Dinsdag, 4 September 2007)
bromde Kapitein Nemo om 12:04 (op Dinsdag, 4 September 2007)
bromde FeeX om 12:32 (op Dinsdag, 4 September 2007)
bromde Spencer Brandsen () om 13:14 (op Dinsdag, 4 September 2007)
Feex heeft de rooie vlag uithangen. Opoe op bezoek. De Russen zijn op bezoek!
bromde Lennard om 13:30 (op Dinsdag, 4 September 2007)
bromde Hoof om 13:31 (op Dinsdag, 4 September 2007)
::Slaat een bloederig kruisje::
Zelf verdring ik dit soort dingen, maar de vrouwlijke natuur laat zich niet dwingen..
Uiteraard.
bromde FeeX om 15:04 (op Dinsdag, 4 September 2007)
bromde Pieter () (URL) om 16:37 (op Dinsdag, 4 September 2007)
bromde Kapitein Nemo om 17:05 (op Dinsdag, 4 September 2007)
En zelfs het homo-gevoel nemen ze ons af, omdat alles moet worden afgeschoten. Zou dan niemand snappen dat ze best ‘n nieuwe aanslag mogen uitvoeren, maar laat die losse homo aub. bestaan.
De vrouw heeft mij nooit kunnen bekoren, te groot voor mijn fantasie. Nee, de homo. Dat mocht nog iets kosten. En die magie als hij die enorme … uit z’n broek haalde.
Of die verachtelijke blik van dat menstruerende vrouwtje dat de groentewinkel beheerde toen je voor 1 euro ‘n komkommer had uitgezocht terwijl je ook ‘n courgette had kunnen nemen. Die duidelijk waarneembare blik: en nou opsodemieteren, wegwezen voor ik de politie roep.
Nee, laat ze maar lekker becijferen dat we er qua stootkracht niet op achteruit zijn gegaan. Maar dan vergeten ze dat we met het verlies van de homo ook het kontneuken verloren hebben.
Yep, veel beter. Mijn dank dame en heren voor de suggesties :)
bromde Oberon () om 03:20 (op Woensdag, 5 September 2007)
bromde CiNNeR () (URL) om 03:50 (op Woensdag, 5 September 2007)
bromde Hoof om 08:52 (op Woensdag, 5 September 2007)
bromde Lennard om 10:07 (op Woensdag, 5 September 2007)
Achter de ‘homofobie’ daar zit een heel bolwerk bruinwerkers..
Niet voor nix dat ze de vrouw daar minachten, en zeker tijdens de periode..
Onrein… dus.. vandaar ook dat de baby,s worden kaalgeschoren..
bromde FeeX om 13:42 (op Woensdag, 5 September 2007)
bromde Koek om 00:09 (op Vrijdag, 7 September 2007)
Holle retoriek
"Aarsema, dan komen de tachtigerjaren puberale streeptinten van de
eerste kabeltv binnen op mijn kolkende oogbollen als de tube mayonaise
leeggeknepen in in een onderzoekende puberkringspier . Vage opgedroogde
veegklodderstrepen op de dikke zware afstandsbediening die het allang
niet meer doet. Bolle schermen versterken de aplastische rondingen.
Antennes nog met coax en zaad in een sok, geurend naar kamille gemengd
met nat speculaas.
Jong zijn is zo mooi…"
"Zit je achter het meest nieuwe en hipste technologische apparaat van deze eeuw, kom je op een stukje internet over columns schrijven. En dat is nu exact wat ik zocht! Soms zoek je iets, en kan je het niet vinden. Maar nu wel! Ik zoek iets om mijn Nederlandse woordenschat in te verwerken. En dan zoek je, en zoek je, en dan VIND je!
Soms zoek je iets anders. En dan vind je het niet. Mannen, of vrouwen, pennen, papier, boeken, bekers of boodschappen, je vind het soms niet.
Maar nu heb ik het gevonden!
Groetjes Lieke"
(Lieke, Zelf een column schrijven)
"Daarom is bicat een lichtje, een vuurtoren voor de verloren lopende dolenden.
Want dat er velen op de dool. Een gevolg van zich onbestemd, zonder nuttig doel, afgevlakt en weinig bijzonder voelen maar misschien nog meer eengevolg van het vluchten voor deze zelfrealisatie, deze pijn van een ziel zonder importantie niet te hoeven voelen. En daar compensatie middelen voor zoeken en aangboden krijgen. Drugs, sex met dieren, sex met kinderen die geen leeftijd meer nodig schijnen te hebben, autorijden, schoeisel, weblogs, gangbangs, sport, wat al niet. Als het maar lijkt dat je vooral bezig bent. Al is het nietszeggend en immoreel, al is het bellenblazen met je mond dicht of een kraak zetten en minister zijn.
En dan is er bicat..aus blaue hinein zu uns gezogen, zonder eigenaren of aandeelhouders die stakingen uitlokken, zonder stompzinnig geleuter, nee, de magie van de fantasie, de fictie en de nederlandse taal aan de macht.
Een baken van troost, een zwoele geur vlak voor het slapen gaan, een enorme uitzinnige stapel draadjesvlees met dampende jus, een romance achter het frietkot, scooters en mobieltjes, vogels die hun eigen lied zingen, de eigen partituur kennen en geen regisseur of dirigent nodig hebben, de horror en thrill. Dat wat onbewust en ondergronds en ook van het leven zelf is. En niet wordt voorgeschreven door de krant, de tv, radio, politiek, banken en verzekeraars, speculanten die denken met 'de echte waarheid' om te gaan. Nee, ik ben geen echt schrijver maar wel groot fan van het schaarse bicat talent."
(Peter Novecento, Haagsche Post)
"Schuimbekkend van woede las ik de met een danige onverschilligheid
geschreven colums betreffend de holocaust en Auschwitz. De flarden teksten
vol schrijffouten en loze beweringen, getuigen van weinig historisch besef
maar vooral een respectloze attitude jegens miljoenen slachtoffers. Vandaar
mijn bijdrage met het verzoek de richtlijnen als opgesteld in de bijlage te
respecteren en in acht te nemen.
vr groet
dhr. Papen"
(Daniël Papen, via email)
"Diep geroerd, met geknepen stembanden, omvloerste oogleden, brandend maagzuur en kloppende roede (het is tenslotte 5
december) mocht ik uw fraaie stuk proza over mijn getroebleerde netvlies laten glijden...
De woorden vertalen zich moeiteloos in zielsetsende beelden.
Dank!"
(bromde Zielknijper, 5 december 2005)
"Geachte heer,
Mag ik u verzoeken het plaatje van de te jonge dame van uw site te verwijderen. Er zijn namelijk nog al wat mensen die dit niet lollig vinden. Diverse klaag e-mails over gehad. Mag ik u er op attenderen dat het hier om Kinderporno gaat en de wetgever daar meer dan 4 jaar gevangenisstraf op heeft gezet. Ik ga ervan uit dat het om een misvertstand gaat, als moderator.
Met vriendelijke groet.
Sociale Jeugd- en Zedenpolitie te Amsterdam
Commerciele zaken
020-5592585"
(i030142@planet.nl, 14 december 2004)
"Schitterend verwoord dat artikel over Clarence. Liep jaren met een missie, aan de voetballiefhebbers (niet de kenners) proberen uit te leggen dat Abe en Piet beter zijn dan het orakel uit betondorp. Was onbegonnen werk. Het klootjesvolk adoreert Ellen van Langen, Geesink en Rieu, en vinden mevrouw Blankers, Ruska en Roby lakatos maar niks, ze weten waarschijnlijk niet eens wie het zijn. Toen Keizer stopte heb ik jaren niet meer gekeken. Toen zag ik die Fin en een paar jaren later een Surinamer met een Nederlands paspoort (Had die Fin er ook maar een gehad). Ja en dan begint het heilige vuur weer te branden. Deze twee zijn tactisch en technisch het beste wat er op Nederlandse velden heeft rondgelopen (wat ik in mijn leven heb gezien). Keizer had niks met voetbal te maken, dat was ballet,kunst, en soms als het niet belangrijk was helemaal niks .En Abe ken ik van wat beelden, maar als je naar de verhalen over hem luistert hoef je de verteller maar in de ogen te kijken en herken je meteen de kenners uit die tijd."
(via mail, 23 oktober 2005)
"pedante snikkels, komen kut te kort. Webloggen is niet voor mietjes maar ook niet voor stoere geile binken, webloggen is namelijk een fenomeen, een spookbeeld voor blinden die zich vergapen aan de wijde wereld van het internet om zichzelf te ontmoeten, een monologue interieur te voeren en dan de echo terughoren, het internet dat een wonder is wat een dom irrationeel fenomeen is. Echt iets voor pedante snikkels en kale kutten die niet neuken maar wel in elkaars nek willen hijgen en tijd teveel hebben. Ik zou er helemaal niet aan beginnen en beroemd en rijk ben ik al, zegt het liefje. Ik heb de grootste en zij heeft de lekkerste en we verdoen de tijd liever in elkaar verstrengeld dan te vergooien op zo’n vervuilde weblogmarkt. Mot je alweer email beantwoorden enzo, in je vrije tijd, be je gek. Opzoute, stik dur maar in, Goossens, kijk maar uit dat ze niet vreemdgaan terwijl jij al die poen verdient, sneue wolf, ouwe rukker, voordat je het in de gaten hebt sta je een verschrikkelijk stinkend goedje op je scrotum te smeren terwijl je staat te huilen omdat je zo belazerd bent terwijl je het alleen maar goed bedoeld, voor ons allebei schatje, weetje, heerlijk met vakantie strax, saampjes, maar vanavond moet ik werken snappie, centjes verdienen mot pappie, kijk niet zo beteuterd, je wilt helemal niet naar de Lidl, je wilt daar nooit gezien worden zei je, nou dan. Nou tot strax dan, he ?"
(nove, 12 oktober 2005)
"Bicat.net, dat is toch die achterlijke webstek voor rukkende, boerende en altijd bezopen kerels? Dat zielige pathetische zooitje ongeregeldheden dat uitgebraakte hersenkwak probeert te verkopen als prozadrek? Natte winden, dikke drollen, kleverige onduidelijkheden? Slurptrekkende draaigorgels, voorhuidjogging avant la lettre en berensgrote buikglijers?" (Jeremias Schubbenrug, in Nova, 4 oktober 2005)
Reageerziekte
"Op een vrolijke dag toen ik aan mijn, voor al 11 jaar, allerbeste vriendin de liefde heb verklaard en binnen luttele seconden de meest euforische gevoelens door mijn ziel heen flitsten typte een verslag van school begon k te typen en dit kwam tevoorschijn op het samengeperste hoopje uitwerpselen wat ik beschouw als mijn laptop, want zoals velen het niet slecht zou doen als zij dit beseften is bezit enkel een illusie.
Conclusie & nawoord
Niet alleen symbolen hebben invloed op ons doen en denken, de manier waarop ieder mens zichzelf ziet en andere zegt meer over die persoon dan over anderen. Elk mens gaat zijn eigen weg, en het is jammer dat er uit commerciële geldzucht zoveel miscommunicatie ontstaat tussen mensen. Welk mens is beter, het mens dat genadeloos elke, in zijn ogen misdadiger, ritueel vermoord, of die mens die de opdracht geeft om onbewuste signalen stuurt via reclamespotjes en zo het materialisme hoger prijst dan het gevoel om bewust van jezelf en je daden te zijn? Draait het dan uiteindelijk allemaal om geld?
De een vermoord mensen die hun hele leven anderen pijn doen, en de ander roept het gevoel op dat er niets beter is dan nike schoenen in combinatie met een stoere jack met een bontkraag, dat gedoe met die bontkragen id volgens mijn theorie gebaseerd op het paringsgedrag van leeuwen, hoe groter en mooier de manen, des te meer aanzien ze hebben en kans op leiderschap en hoe meer kans ze hebben dat hun genen worden doorgegeven ;).
Door niet te realiseren waar je mee bezig bent, of niet wie, maar wát je eigenlijk bent, ontstaat er miscommunicatie en disharmonie in de maatschappij. Opgaan in de massa kan leiden tot afgunst en afkeer van het geloof in jezelf en in anderen.
En ik wens hierbij balkenende en zijn hele tweede kamer heel veel succes met het oplossen van de “problemen” hier in Nederland, want zo schieten we geen reet op.
Oja, en een gelukkig Nieuwjaar!
Zondag 7 januari 2007, Frank Hooijer"
(Frank Hooijer, 7 Januari 2007)
"Ik had het allemaal al wel eens meegemaakt en niets was mij te dol geweest: eonisme, vice anglais, flaggelatie, ja zelfs koprofagie. Ik was dan ook met graagte ingegaan op de omineus-priapische woorden en lubrieke blikken die "Ellen" tijdens ons gezamelijk consumeren eerder die avond op mij had gericht. Toen we, media nox, eenmaal in haar slaapkamer waren aangekomen, gaf zij steeds minder blijk van doorgaans aan haar toegeschreven mesquinerie. Integendeel,loodzwaar en onvermijdelijk hing het veile sneukelen in de lucht. Binnen no time was de vloer dan ook bezaaid met exuvieën en toonde zij mij haar zinnenprikkelende Junonische leest. Na intiem pidjetten en enige orogenitale schermutselingen (waarbij brod noch javelijn werd ontzien),sloegen wij serieus aan het procreëren. Cunnus en Curacaoënaar leken
welhaast voor elkaar geschapen. Hoewel haar defloratie al enige tijd terug had plaatsgevonden, pandoerden wij als nooit tevoren, daarmee verschillende tenesmen bewerkstelligend. Het is maar goed dat haar echtgenoot van deze sluikmin nooit wat heeft gemerkt..."
(TiTo, mei 2006)
"Schrijf eens over vrouwen en hun plek of plaats in de allesverterende zakenoorlogen.
Want als er stereotype mannen met diep verborgen schaamtegevoelens over hun potentie problemen en erectiestoornis (taboe naturlijk) dan is dat manifest in hun 'vlucht vooruit' in de freudiaanse wapencultuur. Elke geweerloop, elke zwaardere tank is een gestileerd erectiel apparaat vol dodelijke munitie opgepomnt met miljoenen kogels in een spurt naar het doel wat als lustsymboliek een 'lilith' in een duizelige extase zou moeten brengen want zo 'is de kracht van het leger'. Stoere mannen die eerst de vrouwen opgeilen, dan met hun duwtje in de rug erop los gaan om 'de vijand te onthoofden'. Ik als watje moet altijd vreselijk lachen om die serieuze gezichten die de mannen politici en militairen bij hun gepiep, gezeur en gezeik en hun broodnodige verklaringen trekken.
U, als warmbloedige heterovrouw zal zich wezenloos kunnen uitleven 'tussen de hitsige Jantjes'.
Ik stel voor dat u zich een voorstelling maakt over de gang van zaken in de nachten op zo'n nomadenkamp met satellietvererbindingen in de maanloze nachten van de nieuwe woestijnen die worden ontgonnen, namens u en mij, natuurlijk, vanzelf, juist, nee, uiteraard.
Het mag ook wel een andere uiterst vervelende erectiestoornis gaan, de ejaculatie praecox.
Dat gaat dan vast over de linkse oppositie, denk ik dan, kunt u het fijn neutraal houden.
U bent toch op alle kaasmarkten thuis, hard op weg om zich te bekwamen in een genre waar sex met hoofdletters geschreven moet worden. Vooral de sex benadrukken, Lilith. Veel gore geile, harde, wrede sexscenes, met blinddoeken, kidnap, politiehandboeien, touwen en katrollen, gedwongen masturbatie tussen mannen, tussen vrouwen, scarring en kaalscheren en tot huilens toe dat gepomp met dildo's en dat monotone gezoem van vibratoren sfeervol brengen. Vooral geluiden en kleuren beschrijven, daar ben ik gek op."
(Peter Novecento)
"Is er iemand in de zaal die nog wil doneren aan een zielige arme homosexueuele neger met een onbeschrijflijke ziekte zwaargelovig te dom om te leren of te schijten die bovendien een oog mist en denkt dat de duivel soep in een blik stopt want hoe komt het er anders in en tegelijkertijd vreselijk gebukt gaat onder de laatste Tsunami of de vrees daarvoor want zijn geitenoog gaf vanmorgen onheil aan? Of anderszins zijn hypocriete tot op het bot zwarte geweten schoon wil kopen voor een luchtig schijntje of nóg liever zichzelf onsterfelijk wil maken over het lijk van een ander? Nee? Eénmaal? Andermaal? OK, dan ben ik ook pleite en met Marnix mee naar dat gruwelijk dure restaurant. Bovendien is het al na zessen en sta ik in de baas z'n tijd de wereld te redden en zo heb de cao dat nooit bedoeld. Howdoe en de mazzel. "
(Hein Buffelruft, 28 dec 2005)
"De liefde is groots, ze breekt zonder haar gebit te gebruiken door elke granieten kop heen, verzwakt de wil en maakt elke stoere kerel tot een week omhulsel, een schaduw van zichzelf, een brabbelend luierkind, elke vent verandert van binnenuit en geweldloos door haar rijke zegeningen. Je krijgt een rijpe korstkaas als huid en een hart van vloeibaar goud. Verpletterend is ze en zij, de liefde, de warme zomerse, niet de winterharde en verbitterde tak dus, zit nog steeds vol met geheimen waar niemand de sleutel van kan vinden. Mysterieus is ze, als de ondergrondse geheimzinnige dictatuur van wereldwijde, alomvattende bekabeling waarlangs dagelijks kilometers gecodeerde data tussen de continenten flitsen. De liefde is een tectonishe plaat die schuurt en krast en gangen boort voor lavastromen van vleselijkheid en voedzame sappen die op geen enkele dieet mag ontbreken. Daarom is ze schaars.
Tot slot..we heben allemaal een gat van onderen, onthou dat. "
(Nove, relatietherapeut, 3 dec 2005)
"Thanks!
Voor de eerlijke en ijskoude bieren vooraf om de ergste dorst te lessen na een lange en vermoeiende reis. En de Champage daarna in gelukkig niet van die zuinige hoeveelheden maar gewoon ruim bemeten pullen.
Dank ook voor de wonderschone oester die in zijn natuurlijke habitat beschermd en koel lag te wezen toegedekt met een warme dekentje bosui-liefde en een tikje Tabasco-ondeugd onder die deken.
Dank voor de kleinste en schattigste St. Jacobsoesters die ik proefde in Balsamicostroop. Eerbied voor de kort aangebrade en met ontbijtkoek gestoofde kwartel. Ik proefde een tint Orange Marmalade hoewel je zei dat het er niet in zat. Ik hou het erop dat de chefkok zijn geheimen heeft en, hoe hooggeëerd zijn publiek ook mag zijn, ál zijn details zullen ze nooit te horen krijgen.
Met liefde deed ik mijn sommeliertaken en het ‘kut-sommelier’ omdat ik de glazen niet tot de nok vulde, neem ik op de koop toe.
Onder de indruk was ik van je tzatziki met shrimp en rode grapefruit. Zoet en zuur zoals Bitter & Sweet zoals het leven zelf zoals harmonie zo mooi kan zijn.
Ook onder de indruk was ik van je zeewolf met tomatenchutney. Een rode knipoog op een licht in de boter aangezet visje zoals de boter bij de vis behoort te zijn.
Je bewees jezelf door met het produkt mee te koken en de zeeduivel vochtig te houden en over te laten lopen in het bedje van zuurkool omrand door koele en volle crême fraiche en slechts gestopt door mosterd. Het zal mijn gebrek aan woordenschat zijn geweest deze poëtische beleving van samenstelling aan mijn disgenoot heer Visser uit te leggen, aan de wijn waarin het beestje zwom heeft het niet gelegen.
Emotioneel werd ik bij het aangezicht van mijn vrouw in jouw open keuken, verliefd op de chefkok die zijn konijntje aan de haak had geslagen. Uit het konijnengezin weggetrokken, de zuigelingen achtergelaten en deskundig ontdaan van fluffy flaporen en prachtig gevild en daarna één minuutje aangebraden in de volle boter. Ach, je zei het nog, ‘nog even in de oven en gekeken hoe lang’ in antwoord op de vraag hóe lang dan, zoals Sebastiaan Bach ook vindt dat de piano zichzelf speelt. U zij geprezen met bijzondere gaven, maar het zal mijn eenvoudige ziel zijn die het zo ziet.
De ingekookte fond een tikje gezoet nog niet eens meegerekend evenals de witte bonen-truffelpuree en rode kool met vijgen die in een restaurant van naam de kaart had kunnen aanvoeren.
Jammer dat je er niet bij was met de kaas. Het zal de tol van de roem zijn geweest of de spanning van het koken op zulk een hoog nivo. Het siert de man die ook gewoon maar een mens van Vleesch & Bloed is gebleven. Het was uit de kunst hoe wij genoten van een walnoot uit Frankrijk gekraakt op de wals van braakgeluiden die wij van boven hoorden komen. Waarschijnlijk was je druk doende in de homard-naire.
Het dessert ben ik kwijt evenals het betoog dat ik hield, maar dat was ik toen al kwijt. Het betoog hou je van mij tegoed. Ik zal het je vertellen als ik de liefde verklaar aan mijn vrouw zoals jij gisteren de keuken in het algemeen en ons in het bijzonder de liefde verklaarde. "
(Kiers de Maison, 27 november 2005)
"Ach, heer bicat, nu we het over eten en drinken hebben. Ik kan u te allen tijde aanraden, maar toch vooral in de herfst, van de ganzenlever te proeven. Zoekt u daarbij een zo eenvoudig mogelijk bewerkte ganzenlever, dus geen paté, niets met geconfijte uien of anderszins toevoegingen.
U wilt ganzenlever proeven die met de hand is schoongemaakt door een oud boerenvrouwtje die hooguit peper, zout en wat cognac toevoegde en daarna op 70 graden in de oven met de deur op een kier de lever zachtjes liet warm worden. Niet smelten, want dan scheidt het vet van de lever en bent u uw produkt kwijt. Nee, u wilt de lever verwarmen zodat lever, peprer, zout en cognac een geheel gaan vormen. Dat wat u wilt proeven is de waarheid en niets anders dan de waarheid.
Slaat u overigens wel in grote hoeveelheden in, niets zo erg als aan het einde te moeten constateren dat u nog wel wat had gelust. Nee, met veel dingen is het zo dat we nèt even meer moeten eten dan ons lief is. Nèt dat decadente punt van overdaad aantikken.
Schenkt u daarbij een Gewürztraminer en bij voorkeur hoe ouder hoe beter en liever nog een Grand Cru dan een gewone. Maar als u dan toch uit wilt pakken dan komt u niet heen om de Tokay Pinot Gris.
Daarbij geserveerd met warm en geroosterd brioche brood."
(Harrie Stamper, 23 oktober 2005)
"Of die klassieke Suske & Wiske (het was nummer 78 als ik het goed heb): De Kakkende Kakkerlakken, die aflevering waarin Tante Sidonia in haar keuken te maken heeft met een steeds groter wordende populatie kakkerlakken, die voortdurend alles onderschijten, niet in de laatste plaats de biefstuk met friet die Tante speciaal voor Lambik had gebakken, tot grote woede van onze favoriete zeshaarder, die gelijk een spuitbus pakt en erop los begint te spuiten, dit tot groot enthousiasme van zowel Suske als Wiske, die duchtig beginnen mee te spuiten (we hebben het hier duidelijk over de periode waarin Suske en Wiske nog net zo milieubewust waren als George W. Bush die zijn privejet vanuit Kyoto liet terugvliegen naar zijn range in Texas omdat ie z'n favoriete cowboy-hoed was vergeten), maar in de spuitbus van Lambik blijkt een goedje te zitten dat er voor zorgt dat de kakkerlakken de volgende dag het formaat van een jong paard hebben (professor Barabas had een lege spuitbus gebruikt om zijn nieuwe groei-middel te testen en vergeetachtig als hij was, had hij het bij Tanta Sidonia laten liggen, puur uit teleustelling, want ook na gebruik van het groeimiddel had Tante Sidonia de professor uitgelachen toen hij zijn broek naar beneden deed), afijn, nu de kakkerlakken gegroeid zijn, schijten ze nog harder met als gevolg dat tante Sidonia, Lambik, Suske en Wiske hun huis worden uitgescheten, waarna ze Jerommeke erbij halen, wiens enige bijdrage een ENORME scheet is, gelukkig komt professor Barabas eraan met een grote smile op z'n mombakkes en een nog grotere bobbel in de broek die, zo zal even later blijken, amper in staat is de steeds groter wordende penis van Barabas te verhullen met als gevolg dat Tante Sidonia, gek van geilheid, zich op professor Barabas stort die vrijwel onmiddellijk klaarkomt en bovenop een van de reuzekakkerlakken kwakt die dan weer vrijwel onmiddelijk in elkaar krimpt en in het niets oplost, waarna ook Lambik en Suske en Jerommeke hun apparaat bewerken met het groeimiddel, zodat ze de volgende dag, onder de stimulerende leiding van Tante Sidonia en Wiske, de kakkerlakken dood masturberen. Knipoog Wiske. Einde."
(Max J. Molovich, 23 Augustus 2005)
"De vergelijking ‘vleesetend’ en ‘vrouw’ is een natte wensdroom. Het is veelbetekende symboliek dat er aan vegetarische mutaties man/vrouw/ hermafrodiet wordt gewerkt door de wetenschappelijke elite. Weten zij soms meer? Staat ons Armageddon te wachten ? De finale segregratie, het schisma van de sexen en de ondergang van hun zondige sexueel verkeer als geheime wapen om de wereldbevolking eindelijk zonder oorlogen te kunnen reguleren ? Reincarneren in een plantaardig bestaan in een potje aarde van robotformaties die miljoenen grijze racks van vruchtdragende en geurige planten produceren onder uiterst secure en berekende condities , zonder vrij zon of maanlicht, zonder zicht of gehoor, zonder tastzin, zonder geluid van wind en zee."
(nove, 6 Juni 2005)
Zelfbeschouwing
"Een man van middelbare leeftijd, beet je te dik, beetje te morsig. Baardje of sik wellicht. En witte schilfertjes sieren zijn gelaat. Hij rookt en hij drinkt, maar in tegenstelling tot wat hij ons graag wil doen geloven, niet teveel. Hij is een ambtenaar, schaaltje 9. verder een liefhebbende vader die zijn frustratie over het uitblijvende en waarschijnlijk nooit meer komende grootse leven heeft verruild voor een soort van komisch cynisme. Hij neemt het niemand kwalijk behalve misschien soms zichzelf, maar dan alleen na een Westmalle Tripel te veel. Hartstochtelijk supporter van NAC of een andere club ten zuiden van de grote rivieren, want dat hij een Brabander is moet haast wel. Zo stel ik mij Kiers voor, maar wellicht is het wel gewoon die homofiele Indo die bij Serudang de lege borden ophaalt..who knows.."
(Andy Möller, Gelsenkirchen)
"Het is vast een meteroloog, een weermenneke met een gesmoorde sexualiteit, eentje met een enorm taboe. Een vrijgezelle biologieleraar met verlatingsangst kan ook. Zo'n eenzaam type die nog steeds bij zijn moeder woont en al jaren lesgeeft in het basisonderwijs. Zo'n anonieme 13 inhetdozijnman die spaarzaam leeft, de piepers schilt en de afwas doet, zo eentje die op de middagwandeling met het hondje van moeders vanachter de krant bij een speeltuin of in het park naar stoeiende of voetballende jochies kijkt en de pijn verzwijgt. Een masochist die het taboe koestert.
Zo'n kleffe smeerlap van een potentiele serieverkrachter met banden in een hechte kerkgemeenschap waarop moeders zo trots is omdat hij naast het lesgeven ook nog als hobby het locale knapenkoor dirigeert. Zo eentje die maar beter melancholieke verhaaltjes moet blijven schrijven.
"
(Nove, 22/11/2005)
"Ach ja, leuk, schrijvers.
Beetje zo in je donkere hol aan de wereld knagen. Puur verongelijkt verdedigen van een door mede niet-aanwezigen geschapen superieure schertswereld. Lurken aan je pijp. Pijpen aan je lurk. Woorden in langgerekte nadenkzinnen omzetten. Protserige taalvlekjes. Huilerige holheden. Fletse vondsten. Massieve monomane monsters. Een zielige berg toevoegingen aan de duistere put die al veel te lang overstroomt door de gemankeerde bijdragen van nerveus krabbelende geesten met een ongepast gevoel van eeuwigheid.
Die sfeer.
Geef mij maar parkeerwachten.
"
(Marnix, 21/11/2005)
