Navigatie de voorplecht Dankbaar Uitgelogd
Huishoudelijk
5 oktober 2005 |
Maandag, 6 Augustus 2007
Schreeuw maar in
door Paul ter Beek (29 maart 1953 - 4 juni 2007) Vooral de woorden ‘eigen vertier’ spreken mij persoonlijk aan. Dat doet me er aan denken dat ik dringend nog eens wat nieuwe sapphic moet afhalen.
De vorige vond ik onder het kopje deprimimerend vallen ,deze is wat cynisch.. Hmmmm. Paul terug?
Bijna. De wormen hebben nog enkele dagen werk.
Zo, wat een relatief mooie dag zeg! Ik voel me dan ook niet bijzonder slecht, ik zou zelfs durven beweren: ik voel me gematigd goed.
Laat ik eens vrijpostig zijn en daaraan toevoegen dat ik me, ondanks het aflopen van mijn vakantie waarin ik wederom mijn nut voor de mensheid onbewezen heb gelaten, ook vrij ontspannen door de dag beweeg. Na het lezen van uw ontboezeming tijdens de ledige uren die mijn werkdag vormen spijt het me zelfs weinig of niet ooit geboren te zijn.
Zelfs ìk heb dat vandaag een beetje, een soort sereniteit. Zou het aan het weer liggen?
Het hemeldek is grauw van kleur. Beetje de kleur van de toekomst, vindt u niet? Verder gaat het prima hoor.
Prima? Hardstikke goed zelfs. Wat zullen we nou krijgen dat u daaraan twijfelt?!
U woont toevallig niet in Leusden Centrum?
Die Bicat, altijd in voor een gebbetje…
Zeg L*, hoe zit dat met dat Zuidpier ‘waar de ziel zich tot een stem verheft’? Maar eens in de 2 maanden een nieuw stukje Ja, eh binnenkort. Er zit iets in mijn hoofd, ik moet het alleen nog opschrijven. Er komen o.a. een vrouwelijke dwerg, een porno-acteur met een rubber-allergie en twee fluitende eenden in voor.
en een homofiele gangsterrapper…
Verder hoop ik binnenkort een uitgever zo gek te vinden, voor iets waar ik al een tijd mee bezig ben… Ja, ruim voldoende. Maar wat is dat toch met die uitgevers? Die Voldoende info. Dat is wat er bij een infofiel nog al eens aan schort. Hij wil alles weten, alles meten. Dat schrijft hij op in een apart schriftje dat hij bewaart in een eikenhouten kastje in zijn kantoor waar zelfs zijn vrouw (41 jaar getrouwd) niet mag komen. In zijn eikenhouten kastje zijn 2 ladeblokken met ordners waar nog ongesorteerde info voor het uitzoeken ligt. Bovenin zal je op (uiteraard) alfabetische volgorde de schriftjes met gecategoriseerde info vinden. Schrifjes met rondetijden van langebaanatletiek. Schriftjes met uitspraken van willekeurige voorbijgangers. Schriftjes met leeftijden van verkeersslachtoffers. Schrifjes met neerslagcijfers. Schriftjes met regionale recepten met aardappelen. Schriftjes met handige pokertips. Schriftjes met bicat-schrijfsels die hij nog eens moet uitwerken. Schriftjes met etappewinnaars van alle europeesche wielerklassiekers. Schriftjes met vieze woorden die hij op de publieke omroep opmerkt. Schriftjes met korte rijmpjes voor algemeen gebruik. Schriftjes met alle waarden van alle aandelen op de effectenbeurs sinds de alllerlaatste krach. Schriftjes met informatie over Portugal in het algemeen en Albufeira in het bijzonder. Nee, sorry, het heet ‘Uitgeverij Eigen boek’.
Je wil er ook wel wat geld aan verdienen, als je zo’n boek schrijft. Fuck. En dan lees je dat Houellebecq in 2005 al met je idee gaan lopen is.
Nou, laat ik dan ook maar weer iets zeggen. Of kan ik misschien beter niets zeggen? Soms weet je het ge- Gaat dit hiero over de zin en de onzin van het aardse bestaan?
Zijn er dan nog andere onderwerpen?
Iemand zei me eens dat ‘zin of zinloosheid’ koppelen aan ‘bestaan’ een categoriefout is die enkel door religieuze mensen gemaakt wordt. Jesus dies and goes up to Heaven. The first thing he does is look for his father, as he has never met the man before and is curious as to what he looks like, and whether or not Jesus looks like his mother or father, etc. He looks high and low but cannot find him. Eigen vertier? Een mooie dichterlijke omschrijving van masturbatie. Altijd gedacht dat je daar alleen blind van werd, maar blijkbaar word je er ook doof van.
Wat zeggie?
Kapitein, op mijn boek staat Elementaire Deeltjes, en ik vind Elementaire deeltjes is de voorloper van Mogelijkheid van een eiland. Ik vind Paul Ter Beek wel goed, gewoon expres niet mooi dichten. Het zeggen zoals het is. Denk ik dan…
–I’M THE QUEEREST YOUNG FELLOW THAT EVER YOU HEARD. Dat sluit dan weer mooi aan bij het cynisme: het zeggen zoals en ik.. ik ben een FeeX , dus bovenmenselijk.. Zoals Schopenhauer reeds zei: Er is geen vrouw die deugt.
Behalve Feex dus. Vooral als ze menstrueert.
Nee, dan mossels. Die hebben het maar makkelijk.
De gedroomde incarnatie van L* is een mossel. Got to love the irony in that.
Hmmm, mossels en menstuatie? Ik geloof dat kwartje valt. “...waar de mensen onbewust, zin in mosselfeesten krijgen…hier aan de kut, de zeeuwse kut.” Nee, het wordt mij geheel duidelijk: ik lust geen mossels, dus ik ben homo.
Stefan zit in zijn stoel bij het raam. De geluiden van de wereld dringen maar amper tot hem door. Op de derde verdieping waar hij woont klinkt alles op een of andere manier toch anders, verder weg. Flauw en gedempt. Beneden is een speelplaats met kleine en magere bomen er omheen. Er staat een glijbaan van hard plastic en ook wat duikelrekken en houten dieren. Op de grond liggen verantwoorde zwarte rubber tegels. Van waar hij zit lijken het net dropjes. ‘Vandaag is het bewolkt, alweer…’ zegt hij zomaar in het niets en hij kijkt nog eens naar de grijs gerafelde hemel die op de wereld drukt. Hij neemt een slok van zijn thee, staat langzaam op en draait zich naar het raam zodat hij er recht voor staat. Dan brengt hij zijn gezicht dicht bij het glas en ziet de schim van zijn eigen gelaat dichterbij komen. ‘Overal rimpels. Groeven en vouwen..’ stelt hij vast en hij ademt zuchtend uit tegen het raam. Zijn gezicht verdwijnt achter een witte waas van condens. Met zijn vinger maakt hij een vraagteken in de condensvlek en kijkt er naar. Dan houdt hij zijn rechteroog vlak voor de punt onder het vraagteken, bijna er tegen aan, en kijkt er doorheen naar buiten. Er is niets te zien. Dan veegt hij de vlek weg met zijn hand en veegt zijn hand vervolgens aan de zijkant van zijn broek af. Hij kijkt nog maar eens naar buiten. Beneden op straat ziet hij die vent van de Gall & Gall lopen. Die afzetter met zijn vogelkop en dikke bril. ‘Tien euro voor een fles jenever…vuile pleuris jood!’ Hij draait zich om en loopt moeizaam naar de wc. Hij laat de deur open staan en laat het licht uit. Hij kan het prima zien zo. Hij sjort zijn buik omhoog, haalt zijn lul uit zijn broek en pist in de mosterdgele pot die al minsten twee jaar niet is schoongemaakt. Pisspetters landen op de bovenkant van de sloffen die hij aanheeft en laten daar donkere vlekjes achter. Als hij klaar is schudt hij zijn pik een paar keer uit terwijl hij zijn voorhuid heen en weer beweegt. Er vallen nog wat druppels als in een onregelmatig regentje naar beneden. Dan stopt hij zijn lul terug in zijn broek. Hij trekt aan het vette grauwe touwtje dat aan de stortbak hangt en loopt weg terwijl de pot zich met water vult en weer bruisend en gorgelend leeg loopt. Hij veegt zijn handen aan zijn broek af en gaat weer in zijn stoel zitten. Hij pakt de afstandsbediening en zet de tv aan. Na een aantal zenders te hebben geprobeerd merkt hij dat er niet veel te zien is. ‘Wat wil je ook het is midden op de dag, de leuke dingen zijn altijd ’s avonds.’ Hij drukt nog wat door, ongeïnteresseerd, routineus. Dan komt hij op Net 5. ‘Hee. Ja. Zij is het.’ Een belspelletje. Een blond meisje, gekleed in een strak zittend hemdje helpt de kijkers de oplossing van het raadsel dat in beeld is te vinden. Plaats in Zeeland staat er en een aantal stippen en wat losse letters en daaronder een telefoonnummer. Mosselhoofdstad van Nederland? ‘Yerseke’, raadt Stefan meteen en leunt tevreden achterover. ‘Hoe heet ze ook weer..oh ja, ’t staat er onder, Denise. Mooie naam ook, en lekkere borstjes dat kind. Borstjes, nou zeg maar gerust borsten, poeh he he, regelrechte meloenen zijn het, je kijkt zo in die centengleuf van ‘r. Waar is m’n zakdoek? O ja. Kijk ‘r springen. Ze gaan helemaal op en neer, lekker enthousiast, straks slaat ze zichzelf nog een blauw oog. Guitig koppie ook. Ondeugend, dat wel. Kan dit niet wat losser? Zal er wel pap van lusten, hoe oud? Twintig misschien drieëntwintig of zo..ah, dat is beter. Mosselen? Yerseke, moet wel..toch? Volle lippen ook, nat en glimmend. Doen ze van dat spul op, doen ze expres, zodat wij denken, oh jaa das beter, en dat haar, wedden dat het precies met de punten over haar tepels heen valt, ehm, ja, plaats in Zeeland, hmm, ja, ze moet blijven lachen hé, zal wel wat gewend zijn, die kleine teef, ja, die heeft al wat lullen voorbij zien komen. Vinden ze leuk, er onschuldig uitzien maar ondertussen zich helemaal uit laten wonen door een of andere neger met een gigantische lul. Las ik laatst nog in dat interview met hoe heet ze ook alweer…ehm, ja ja, ehm, Chantal Janzen, ehs ja, even andere hand, zo, die vertelde dat ze gedroomd had dat ze achterna werd gezeten door een reuze lul, ja, o, ja, in haar droom dan, en die lul riep de hele tijd “Ik ga je pakken” maar met een Surinaams accent. Ja, oh, ja maar zij is ook zo, denk ik wel, vinden ze geil, negers, iets beestachtigs, dierlijks, willen genomen worden. Niet voor een relatie, ja ja, o, umpf, wat sneller nu, blijf praten schatje, blijf lachen, goed zo, Yerseke denk ik, ja, o, ik ja o mmmmm schatje. We komen er wel, zo gaat ‘ie goed, ja, staan de hele dag met een handel voor de camera te schudden, zijn natuurlijk oergeil als ze dan thuiskomen, laten niets heel van die kerels van ze, ja, goed, lekker zo, of gaan de stad in of zo, dansen in een disco en pikken daar een gozer op…ja, ok, leun ’s voorover meisje, ja, kijkt de hele tijd zo geil, Zeeland, of is misschien wel lesbisch, ooh oh, is in tegenwoordig, schijnt ja, a..a..ja , likken elkaar schijnt, likken en vingeren en dan met allerlei dingen er in, ja, geen gein, ‘m, ik zou ze wel kunnen helpen, ik moet, ik oh, o, a..a…o….oh Welk een prachtig relaas, heer Mosselman. En dan die spanning van het onbeschrevene, het niet uitgesprokene. Achter het vermeende hetero gedrag schuilt de verborgen vraag of hij wel echt mossels lust. Mosselen op zijn Grieks. Ik pas.
Ghe ghe ghe die mosselman. Dat zijn nog eens vette teksten waar ik van hou. Vetlillend kleysnatte druipteksten met een klodder zaad op het eze;soor dat je gemakkelijk terug kunt vinden waar verder te rukkenlezen. Oh en overigens, morgen ben ik in Enschede, is dat niet dat plaatsje in het Oosten, iets met schede en Grolsch? En de elementen relatie, neuken [willen], eten [meloenen, mosselen] en kleding [broek] zitten er in. Sport niet, maar je Zeeuwse mossels, heer Nemo, daar is niks Grieks aan. Gelijk het zeeuws meisje. En derhalve ook geen cent teveel, toch? ach, Heer Aartsema… De Grolsch staat synoniem voor perfect gerstenat, werd geboren in Groelo, Achterhoek dus..het land van de superboeren.waar alles NORMAAL is Denksport, heer Brandsen, denksport! U onderschat waarlijk het belspel.
Wat ruik ik toch?
Het Griekse slaat op uw latente homoseksualiteit heer Oberon.
Dát, heer Nemo, had geen nadere uitleg nodig gehad aangezien die boodschap weldegelijk begrepen was.
het slijk der aarde |
Holle retoriek
"Aarsema, dan komen de tachtigerjaren puberale streeptinten van de
eerste kabeltv binnen op mijn kolkende oogbollen als de tube mayonaise
leeggeknepen in in een onderzoekende puberkringspier . Vage opgedroogde
veegklodderstrepen op de dikke zware afstandsbediening die het allang
niet meer doet. Bolle schermen versterken de aplastische rondingen.
Antennes nog met coax en zaad in een sok, geurend naar kamille gemengd
met nat speculaas.
Jong zijn is zo mooi…"
"Zit je achter het meest nieuwe en hipste technologische apparaat van deze eeuw, kom je op een stukje internet over columns schrijven. En dat is nu exact wat ik zocht! Soms zoek je iets, en kan je het niet vinden. Maar nu wel! Ik zoek iets om mijn Nederlandse woordenschat in te verwerken. En dan zoek je, en zoek je, en dan VIND je!
"Daarom is bicat een lichtje, een vuurtoren voor de verloren lopende dolenden.
"Schuimbekkend van woede las ik de met een danige onverschilligheid
geschreven colums betreffend de holocaust en Auschwitz. De flarden teksten
vol schrijffouten en loze beweringen, getuigen van weinig historisch besef
maar vooral een respectloze attitude jegens miljoenen slachtoffers. Vandaar
mijn bijdrage met het verzoek de richtlijnen als opgesteld in de bijlage te
respecteren en in acht te nemen.
"Diep geroerd, met geknepen stembanden, omvloerste oogleden, brandend maagzuur en kloppende roede (het is tenslotte 5
december) mocht ik uw fraaie stuk proza over mijn getroebleerde netvlies laten glijden...
De woorden vertalen zich moeiteloos in zielsetsende beelden.
Dank!"
"Geachte heer,
"Schitterend verwoord dat artikel over Clarence. Liep jaren met een missie, aan de voetballiefhebbers (niet de kenners) proberen uit te leggen dat Abe en Piet beter zijn dan het orakel uit betondorp. Was onbegonnen werk. Het klootjesvolk adoreert Ellen van Langen, Geesink en Rieu, en vinden mevrouw Blankers, Ruska en Roby lakatos maar niks, ze weten waarschijnlijk niet eens wie het zijn. Toen Keizer stopte heb ik jaren niet meer gekeken. Toen zag ik die Fin en een paar jaren later een Surinamer met een Nederlands paspoort (Had die Fin er ook maar een gehad). Ja en dan begint het heilige vuur weer te branden. Deze twee zijn tactisch en technisch het beste wat er op Nederlandse velden heeft rondgelopen (wat ik in mijn leven heb gezien). Keizer had niks met voetbal te maken, dat was ballet,kunst, en soms als het niet belangrijk was helemaal niks .En Abe ken ik van wat beelden, maar als je naar de verhalen over hem luistert hoef je de verteller maar in de ogen te kijken en herken je meteen de kenners uit die tijd."
"pedante snikkels, komen kut te kort. Webloggen is niet voor mietjes maar ook niet voor stoere geile binken, webloggen is namelijk een fenomeen, een spookbeeld voor blinden die zich vergapen aan de wijde wereld van het internet om zichzelf te ontmoeten, een monologue interieur te voeren en dan de echo terughoren, het internet dat een wonder is wat een dom irrationeel fenomeen is. Echt iets voor pedante snikkels en kale kutten die niet neuken maar wel in elkaars nek willen hijgen en tijd teveel hebben. Ik zou er helemaal niet aan beginnen en beroemd en rijk ben ik al, zegt het liefje. Ik heb de grootste en zij heeft de lekkerste en we verdoen de tijd liever in elkaar verstrengeld dan te vergooien op zo’n vervuilde weblogmarkt. Mot je alweer email beantwoorden enzo, in je vrije tijd, be je gek. Opzoute, stik dur maar in, Goossens, kijk maar uit dat ze niet vreemdgaan terwijl jij al die poen verdient, sneue wolf, ouwe rukker, voordat je het in de gaten hebt sta je een verschrikkelijk stinkend goedje op je scrotum te smeren terwijl je staat te huilen omdat je zo belazerd bent terwijl je het alleen maar goed bedoeld, voor ons allebei schatje, weetje, heerlijk met vakantie strax, saampjes, maar vanavond moet ik werken snappie, centjes verdienen mot pappie, kijk niet zo beteuterd, je wilt helemal niet naar de Lidl, je wilt daar nooit gezien worden zei je, nou dan. Nou tot strax dan, he ?"
"Bicat.net, dat is toch die achterlijke webstek voor rukkende, boerende en altijd bezopen kerels? Dat zielige pathetische zooitje ongeregeldheden dat uitgebraakte hersenkwak probeert te verkopen als prozadrek? Natte winden, dikke drollen, kleverige onduidelijkheden? Slurptrekkende draaigorgels, voorhuidjogging avant la lettre en berensgrote buikglijers?" (Jeremias Schubbenrug, in Nova, 4 oktober 2005) Reageerziekte
"Op een vrolijke dag toen ik aan mijn, voor al 11 jaar, allerbeste vriendin de liefde heb verklaard en binnen luttele seconden de meest euforische gevoelens door mijn ziel heen flitsten typte een verslag van school begon k te typen en dit kwam tevoorschijn op het samengeperste hoopje uitwerpselen wat ik beschouw als mijn laptop, want zoals velen het niet slecht zou doen als zij dit beseften is bezit enkel een illusie.
"Ik had het allemaal al wel eens meegemaakt en niets was mij te dol geweest: eonisme, vice anglais, flaggelatie, ja zelfs koprofagie. Ik was dan ook met graagte ingegaan op de omineus-priapische woorden en lubrieke blikken die "Ellen" tijdens ons gezamelijk consumeren eerder die avond op mij had gericht. Toen we, media nox, eenmaal in haar slaapkamer waren aangekomen, gaf zij steeds minder blijk van doorgaans aan haar toegeschreven mesquinerie. Integendeel,loodzwaar en onvermijdelijk hing het veile sneukelen in de lucht. Binnen no time was de vloer dan ook bezaaid met exuvieën en toonde zij mij haar zinnenprikkelende Junonische leest. Na intiem pidjetten en enige orogenitale schermutselingen (waarbij brod noch javelijn werd ontzien),sloegen wij serieus aan het procreëren. Cunnus en Curacaoënaar leken
welhaast voor elkaar geschapen. Hoewel haar defloratie al enige tijd terug had plaatsgevonden, pandoerden wij als nooit tevoren, daarmee verschillende tenesmen bewerkstelligend. Het is maar goed dat haar echtgenoot van deze sluikmin nooit wat heeft gemerkt..."
"Schrijf eens over vrouwen en hun plek of plaats in de allesverterende zakenoorlogen.
Want als er stereotype mannen met diep verborgen schaamtegevoelens over hun potentie problemen en erectiestoornis (taboe naturlijk) dan is dat manifest in hun 'vlucht vooruit' in de freudiaanse wapencultuur. Elke geweerloop, elke zwaardere tank is een gestileerd erectiel apparaat vol dodelijke munitie opgepomnt met miljoenen kogels in een spurt naar het doel wat als lustsymboliek een 'lilith' in een duizelige extase zou moeten brengen want zo 'is de kracht van het leger'. Stoere mannen die eerst de vrouwen opgeilen, dan met hun duwtje in de rug erop los gaan om 'de vijand te onthoofden'. Ik als watje moet altijd vreselijk lachen om die serieuze gezichten die de mannen politici en militairen bij hun gepiep, gezeur en gezeik en hun broodnodige verklaringen trekken.
"Is er iemand in de zaal die nog wil doneren aan een zielige arme homosexueuele neger met een onbeschrijflijke ziekte zwaargelovig te dom om te leren of te schijten die bovendien een oog mist en denkt dat de duivel soep in een blik stopt want hoe komt het er anders in en tegelijkertijd vreselijk gebukt gaat onder de laatste Tsunami of de vrees daarvoor want zijn geitenoog gaf vanmorgen onheil aan? Of anderszins zijn hypocriete tot op het bot zwarte geweten schoon wil kopen voor een luchtig schijntje of nóg liever zichzelf onsterfelijk wil maken over het lijk van een ander? Nee? Eénmaal? Andermaal? OK, dan ben ik ook pleite en met Marnix mee naar dat gruwelijk dure restaurant. Bovendien is het al na zessen en sta ik in de baas z'n tijd de wereld te redden en zo heb de cao dat nooit bedoeld. Howdoe en de mazzel. "
"De liefde is groots, ze breekt zonder haar gebit te gebruiken door elke granieten kop heen, verzwakt de wil en maakt elke stoere kerel tot een week omhulsel, een schaduw van zichzelf, een brabbelend luierkind, elke vent verandert van binnenuit en geweldloos door haar rijke zegeningen. Je krijgt een rijpe korstkaas als huid en een hart van vloeibaar goud. Verpletterend is ze en zij, de liefde, de warme zomerse, niet de winterharde en verbitterde tak dus, zit nog steeds vol met geheimen waar niemand de sleutel van kan vinden. Mysterieus is ze, als de ondergrondse geheimzinnige dictatuur van wereldwijde, alomvattende bekabeling waarlangs dagelijks kilometers gecodeerde data tussen de continenten flitsen. De liefde is een tectonishe plaat die schuurt en krast en gangen boort voor lavastromen van vleselijkheid en voedzame sappen die op geen enkele dieet mag ontbreken. Daarom is ze schaars.
Tot slot..we heben allemaal een gat van onderen, onthou dat. "
"Thanks!
Voor de eerlijke en ijskoude bieren vooraf om de ergste dorst te lessen na een lange en vermoeiende reis. En de Champage daarna in gelukkig niet van die zuinige hoeveelheden maar gewoon ruim bemeten pullen.
Dank ook voor de wonderschone oester die in zijn natuurlijke habitat beschermd en koel lag te wezen toegedekt met een warme dekentje bosui-liefde en een tikje Tabasco-ondeugd onder die deken.
Dank voor de kleinste en schattigste St. Jacobsoesters die ik proefde in Balsamicostroop. Eerbied voor de kort aangebrade en met ontbijtkoek gestoofde kwartel. Ik proefde een tint Orange Marmalade hoewel je zei dat het er niet in zat. Ik hou het erop dat de chefkok zijn geheimen heeft en, hoe hooggeëerd zijn publiek ook mag zijn, ál zijn details zullen ze nooit te horen krijgen.
Met liefde deed ik mijn sommeliertaken en het ‘kut-sommelier’ omdat ik de glazen niet tot de nok vulde, neem ik op de koop toe.
Onder de indruk was ik van je tzatziki met shrimp en rode grapefruit. Zoet en zuur zoals Bitter & Sweet zoals het leven zelf zoals harmonie zo mooi kan zijn.
Ook onder de indruk was ik van je zeewolf met tomatenchutney. Een rode knipoog op een licht in de boter aangezet visje zoals de boter bij de vis behoort te zijn.
Je bewees jezelf door met het produkt mee te koken en de zeeduivel vochtig te houden en over te laten lopen in het bedje van zuurkool omrand door koele en volle crême fraiche en slechts gestopt door mosterd. Het zal mijn gebrek aan woordenschat zijn geweest deze poëtische beleving van samenstelling aan mijn disgenoot heer Visser uit te leggen, aan de wijn waarin het beestje zwom heeft het niet gelegen.
Emotioneel werd ik bij het aangezicht van mijn vrouw in jouw open keuken, verliefd op de chefkok die zijn konijntje aan de haak had geslagen. Uit het konijnengezin weggetrokken, de zuigelingen achtergelaten en deskundig ontdaan van fluffy flaporen en prachtig gevild en daarna één minuutje aangebraden in de volle boter. Ach, je zei het nog, ‘nog even in de oven en gekeken hoe lang’ in antwoord op de vraag hóe lang dan, zoals Sebastiaan Bach ook vindt dat de piano zichzelf speelt. U zij geprezen met bijzondere gaven, maar het zal mijn eenvoudige ziel zijn die het zo ziet.
De ingekookte fond een tikje gezoet nog niet eens meegerekend evenals de witte bonen-truffelpuree en rode kool met vijgen die in een restaurant van naam de kaart had kunnen aanvoeren.
Jammer dat je er niet bij was met de kaas. Het zal de tol van de roem zijn geweest of de spanning van het koken op zulk een hoog nivo. Het siert de man die ook gewoon maar een mens van Vleesch & Bloed is gebleven. Het was uit de kunst hoe wij genoten van een walnoot uit Frankrijk gekraakt op de wals van braakgeluiden die wij van boven hoorden komen. Waarschijnlijk was je druk doende in de homard-naire.
Het dessert ben ik kwijt evenals het betoog dat ik hield, maar dat was ik toen al kwijt. Het betoog hou je van mij tegoed. Ik zal het je vertellen als ik de liefde verklaar aan mijn vrouw zoals jij gisteren de keuken in het algemeen en ons in het bijzonder de liefde verklaarde. "
"Ach, heer bicat, nu we het over eten en drinken hebben. Ik kan u te allen tijde aanraden, maar toch vooral in de herfst, van de ganzenlever te proeven. Zoekt u daarbij een zo eenvoudig mogelijk bewerkte ganzenlever, dus geen paté, niets met geconfijte uien of anderszins toevoegingen.
U wilt ganzenlever proeven die met de hand is schoongemaakt door een oud boerenvrouwtje die hooguit peper, zout en wat cognac toevoegde en daarna op 70 graden in de oven met de deur op een kier de lever zachtjes liet warm worden. Niet smelten, want dan scheidt het vet van de lever en bent u uw produkt kwijt. Nee, u wilt de lever verwarmen zodat lever, peprer, zout en cognac een geheel gaan vormen. Dat wat u wilt proeven is de waarheid en niets anders dan de waarheid.
Slaat u overigens wel in grote hoeveelheden in, niets zo erg als aan het einde te moeten constateren dat u nog wel wat had gelust. Nee, met veel dingen is het zo dat we nèt even meer moeten eten dan ons lief is. Nèt dat decadente punt van overdaad aantikken.
Schenkt u daarbij een Gewürztraminer en bij voorkeur hoe ouder hoe beter en liever nog een Grand Cru dan een gewone. Maar als u dan toch uit wilt pakken dan komt u niet heen om de Tokay Pinot Gris.
"Of die klassieke Suske & Wiske (het was nummer 78 als ik het goed heb): De Kakkende Kakkerlakken, die aflevering waarin Tante Sidonia in haar keuken te maken heeft met een steeds groter wordende populatie kakkerlakken, die voortdurend alles onderschijten, niet in de laatste plaats de biefstuk met friet die Tante speciaal voor Lambik had gebakken, tot grote woede van onze favoriete zeshaarder, die gelijk een spuitbus pakt en erop los begint te spuiten, dit tot groot enthousiasme van zowel Suske als Wiske, die duchtig beginnen mee te spuiten (we hebben het hier duidelijk over de periode waarin Suske en Wiske nog net zo milieubewust waren als George W. Bush die zijn privejet vanuit Kyoto liet terugvliegen naar zijn range in Texas omdat ie z'n favoriete cowboy-hoed was vergeten), maar in de spuitbus van Lambik blijkt een goedje te zitten dat er voor zorgt dat de kakkerlakken de volgende dag het formaat van een jong paard hebben (professor Barabas had een lege spuitbus gebruikt om zijn nieuwe groei-middel te testen en vergeetachtig als hij was, had hij het bij Tanta Sidonia laten liggen, puur uit teleustelling, want ook na gebruik van het groeimiddel had Tante Sidonia de professor uitgelachen toen hij zijn broek naar beneden deed), afijn, nu de kakkerlakken gegroeid zijn, schijten ze nog harder met als gevolg dat tante Sidonia, Lambik, Suske en Wiske hun huis worden uitgescheten, waarna ze Jerommeke erbij halen, wiens enige bijdrage een ENORME scheet is, gelukkig komt professor Barabas eraan met een grote smile op z'n mombakkes en een nog grotere bobbel in de broek die, zo zal even later blijken, amper in staat is de steeds groter wordende penis van Barabas te verhullen met als gevolg dat Tante Sidonia, gek van geilheid, zich op professor Barabas stort die vrijwel onmiddellijk klaarkomt en bovenop een van de reuzekakkerlakken kwakt die dan weer vrijwel onmiddelijk in elkaar krimpt en in het niets oplost, waarna ook Lambik en Suske en Jerommeke hun apparaat bewerken met het groeimiddel, zodat ze de volgende dag, onder de stimulerende leiding van Tante Sidonia en Wiske, de kakkerlakken dood masturberen. Knipoog Wiske. Einde."
"De vergelijking ‘vleesetend’ en ‘vrouw’ is een natte wensdroom. Het is veelbetekende symboliek dat er aan vegetarische mutaties man/vrouw/ hermafrodiet wordt gewerkt door de wetenschappelijke elite. Weten zij soms meer? Staat ons Armageddon te wachten ? De finale segregratie, het schisma van de sexen en de ondergang van hun zondige sexueel verkeer als geheime wapen om de wereldbevolking eindelijk zonder oorlogen te kunnen reguleren ? Reincarneren in een plantaardig bestaan in een potje aarde van robotformaties die miljoenen grijze racks van vruchtdragende en geurige planten produceren onder uiterst secure en berekende condities , zonder vrij zon of maanlicht, zonder zicht of gehoor, zonder tastzin, zonder geluid van wind en zee." Zelfbeschouwing
"Een man van middelbare leeftijd, beet je te dik, beetje te morsig. Baardje of sik wellicht. En witte schilfertjes sieren zijn gelaat. Hij rookt en hij drinkt, maar in tegenstelling tot wat hij ons graag wil doen geloven, niet teveel. Hij is een ambtenaar, schaaltje 9. verder een liefhebbende vader die zijn frustratie over het uitblijvende en waarschijnlijk nooit meer komende grootse leven heeft verruild voor een soort van komisch cynisme. Hij neemt het niemand kwalijk behalve misschien soms zichzelf, maar dan alleen na een Westmalle Tripel te veel. Hartstochtelijk supporter van NAC of een andere club ten zuiden van de grote rivieren, want dat hij een Brabander is moet haast wel. Zo stel ik mij Kiers voor, maar wellicht is het wel gewoon die homofiele Indo die bij Serudang de lege borden ophaalt..who knows.."
"Het is vast een meteroloog, een weermenneke met een gesmoorde sexualiteit, eentje met een enorm taboe. Een vrijgezelle biologieleraar met verlatingsangst kan ook. Zo'n eenzaam type die nog steeds bij zijn moeder woont en al jaren lesgeeft in het basisonderwijs. Zo'n anonieme 13 inhetdozijnman die spaarzaam leeft, de piepers schilt en de afwas doet, zo eentje die op de middagwandeling met het hondje van moeders vanachter de krant bij een speeltuin of in het park naar stoeiende of voetballende jochies kijkt en de pijn verzwijgt. Een masochist die het taboe koestert.
"Ach ja, leuk, schrijvers. |