Navigatie
de voorplecht
louter proza
louter poëzie
liaisons
nostalgie
Dankbaar
Uitgelogd
Huishoudelijk
5 oktober 2005
Advertentieboer webstats4u, voorheen nedstat, kan de vinketering krijgen. Vanaf vandaag verdwijnt deze teller, de bezoekcijfers zijn bewaard voor het nageslacht en voortaan tellen we verder met Awstats. Koffiebonnen kunt u ophalen bij Tante Miep.
Vrijdag, 29 September 2006
Heet
Er was eens een sletje dat woonde in Sluttekoven. Dat was een kleine deelgemeente van Poepegem, diep in het hart van de voormalige provincie Kutjesop. Zij was getrouwd met een kaalkop. Niet dat dat er veel toe doet. Weinig eigenlijk. Maar ik wil het maar vertellen om jullie geen enkel sappig detail te onthouden. Voor zover een kaalkop sappig kan zijn natuurlijk. Misschien als je hem boenwast?
door GDB Ik houd ook erg veel van mezelf.
Ik vond het al opmerkelijk dat ik nooit eerder van deze plaatsen gehoord had. Maar dat verklaart het verhaal gelukkig. Authentiek volksverhaal, schitterend. GDB ontroerd en maakt meewarig. Typisch weer plattelands inteelt kutzooi.
Zoals de italianen zouden zeggen Al met al heeft de heer GDB zijn nieuwe webstek nog niet bekend gemaakt…
Ik ken wel de uitdrukking ‘Ze heeft een kut als een hangar’. Al moet ik wel zeggen dat mijn moeder altijd vrij nurks reageerde als dat weer eens gezegd werd.
HA! De gloeiendgierendegekte is terug in de vorm van een zelfzuigende GDB. Wat een pracht van een uit de duim gezogen verhaal. Je moet er toch niet aan denken dat het allemaal echt waar is van dat Sluttekoven.
Je had het gewoon op het Limburgse gehucht Kuttekoven moeten houden GDB. Waarom het warm water uitvinden?
Izze me, dudes. @ Dinie: Copieeren is ook een kunst, vooral als je niet alles copieert. Een wilde boom door enting veredelen ook trouwens. kussie.
Heel herkenbaar allemaal
Heel herkenbaar allemaal, wat heet.
...oh eeeuh Karin, dat is niet Dinie Roffel die de boel zo smakeloos copiëert, maar dat ben ik gewoon, Kiers. Your worst nightmare op eenzame dagen. Ik bedoelde een kleine parodie te maken op het webloggen in het algemeen en jouw freubelarijtjes in het bijzonder, niets nieuws de laatste tijden. Volgende keer weer iemand anders. Ik begrijp dat je graag een vleugje persoonlijke uitleg erbij hebt. Is niet erg, doe ik graag. ‘Walter?’ Een fijne parabel, met een mooie moraal. Zo krijg je het niet vaak meer. Ik denk, ik laat even nog wat horen voordat ik aanstaande maandag via een steek in mijn rug voor voortaan in een rolstoel beland. Of misschien valt het mee en snijden ze alleen mijn ballen eraf.
Mannen zijn dus echt ENORME wussies als het om medische ingrepen en ziekten gaat. Vroeger ging mijn vader, als hij een beetje verkouden was, met een sjaal om in bed liggen piepen. Mijn moeder lachte hem dan uit.
Nou, ik heb anders NUL moeite met pijn. Qua geheim militair verleden. Ik heb veertien keer mijn linkerbeen gebroken, en hij is altijd gezet zonder verdoving. Jouw pa had nog geluk. Ik kreeg als kind de vuile sokken van mijn vader rond mijn nek als ik keelpijn had.
Ach, wat is geluk? En wat is pijn? Jullie hebben allebei nog mazzel gehad. Vroeger, vroeger toen had je pas pijn. Zo kreeg ik elke eerste maandag van de maand bezoek van ‘Ome Peter’ die een goede vriend van mijn vader was. Gelukkig zat de nivea toen nog in het zieknefonds..
Zo juist van de film “La mala Educación” van Almodovar mogen genieten. Sterke film, prima plot maar van een hoog nivea gehalte. Of zeg maar liever vaseline in dit geval. Wat ook een aanrader is, maar dan moet je van Formule 1 houden, is net zevenvoudig wereldkampioen Michael Schumacher een magistrale race in China zien winnen en dan aan het einde van de race Tom Coronel alles zien uitleggen op een manier waarop Tom zegt dat hij eigenlijk ook een beetje heeft meegeholpen met de overwinning met, door en van zijn briljante inzichten waardoor hij eigenlijk ook een beetje een held is. Ik kon nog net op tijd de uitknop vinden maar kon niet verhinderen dat ik de kamer volledig maar dan ook echt helemaal volledig van boven tot onder en van links naar rechts en dat drie keer achter elkaar ONDERKOTSTE.
Op zulke momenten ben je blij dat je een Poolse poetsvrouw hebt.
Blij, wat is blij? Blijken zonder Ken.. En Jeroen Bleekemolen vierde op Zandvoort, Kiers. Het was een mooie dag voor autosportliefhebbers.
@Kiers: jongen, die uitleg was natuurlijk helemaal niet nodig. En zuip je laveloos! Mijn zegen heb je! ;-)
het slijk der aarde
Hoe dan ook, het sletje had geen gewoon huwelijk met haar kletse majoor. Nee, zij bedroog hem waar mijnheer kaalslag bij stond. Ook waar hij niet bij stond. Eigenlijk had zij net zo goed niet getrouwd kunnen zijn, zo allemachtig in het rond neukte de zuigpruim. Geen enkele staak van Sluttekoven had zij nog niet in haar doos geschoven! Zelfs de piemel van de enige bruinwerker van het dorp had de nymfo weten te erecteren. Tot een ejaculatie was het niet gekomen, maar dat is slechts een technisch detail.
O ja, haar naam: zij heette Hete Henrietta. 'Niet gestolen, mijn naam,' liet zij in gesprekken met mannen altijd vallen. Waarna HH knipoogde en een weinig met haar tieten wiebelde. Meestal droeg zij topjes met uitsnijdingen waarin mannenkijkers naar hartelust konden bungeejumpen. De hengsten in het dorp lustten er stevig pap van. Hete Henrietta werd op de gekste plaatsen genomen: in achterafkamertjes, op de markt in een lichte bestelwagen, in de kroeg in de mannentoiletten, in de kleedkamer van de voetbalvereniging, tot zelfs in de biechtstoel van het kerkje toe. Haar pruim stond altijd klets-, maar dan ook kletsnat.
De dokter had haar een keer uitgelegd dat haar regenpruim het gevolg van een medische aandoening was: vaginale gist. Maar goed begrepen had zij zijn uitleg niet. In plaats van te luisteren had de saucissenliefhebster alsmaar naar zijn kruis gestaard. De dokter had namelijk een der langste lullen van Sluttekoven. Dat herinnerde HH zich van toen zij jonger waren. Het sletje was nog niet getrouwd geweest en de dokter ook niet. Waar precies zij gerampetampt hadden, dat was zij allang vergeten. Maar zijn lul, mensen toch, die supersnikkel zat in haar geheugen gebeiteld! Alleen zijn eikel al was groot genoeg geweest om haar gezicht te weerspiegelen toen zij hem goed had opgeblonken. 'Misschien heb je gist omdat je je slipjes op een te lage temperatuur wast,' luidde de conclusie van de dokter. Zij had zwoel naar z'n rits gekeken, haar bovenlip bevochtigd op een eerder sensuele, uitdagende troelamanier en met een piepstemmetje gevraagd: 'Maar dokter, ik draag nooit slipjes. Ben je zo kort van geheugen, stoute jongen van me?' Waarop zij hem werkelijk brutaal in zijn eigen kabinet had genomen. De witjas stribbelde ferm tegen, maar niets weerstond de krachtdadigheid van Hete Henrietta. Eenmaal zij haar gigantische meloenen in je gezicht had geslingerd, was je aan haar genade overgeleverd en werd je genoopt een lavastroom aan geilheid te ontvangen.
Op een dag belandde er een neger in Sluttekoven. Henrietta's poes begon te kirren van blijde verwachting toen haar oren het nieuws vernamen. Tijdens het eerste bingospel van het nieuwe seizoen sloeg zij toe. De neger zat daar wat te suffen met zijn inzet van vijf eurocent, te wachten tot de bal eens goed wilde vallen. Maar het waren zijn ballen waarop Henrietta het gemunt had. Zij sprak hem aan, geleidde zijn gretige ogen naar haar uitsnijding en vroeg of hij heel veel tekortkwam. Zonder z'n antwoord af te wachten, fluisterde zij 'Kom' in zijn ebbenhouten oorschelp, 'kom maar met mij mee', en zij troonde fier haar chocoladen lid mee. Niet naar een van de vunzige achterafkamertjes van het zaaltje, maar helemaal naar buiten, naar haar huis.
Niet dat het er weer wat toe doet, maar zij had een statig huis. Een huis dat onderhouden werd door alle mannen van het dorp. Nu eens kwam Karel van den beenhouwer de strontbuizen herstellen, dan weer was het Suske van den bakker die haar hielp een peertje in te draaien, en zo werd Hete Henrietta in de watten gelegd dat het geen naam had. En met de kleurling kon zij een zoveelste penis aan haar collectie toevoegen. 'Hoe heet je?' vroeg zij aan de neger. Voor hij kon antwoorden, zei zij: 'Laat maar', en begon zij aan de gesp van zijn riem te frunniken. De neger was echter rap van begrip en nam het over. De broek ging alras op de enkels. Ook hij droeg niets eronder. 'Waaw,' riep Henrietta uit. Het gerucht was dus toch waar.
De hele dag scheurde de gekleurde flurk door haar schaambos. Henrietta was in de wolken met haar nieuwe verovering. Zij herdoopte hem tot 'Vrijdag' omdat zij zich ooit eens had klaargewreven met de harde kaft van het boek van Daniel Defoe. En zo kabbelde het seksleven van de heetste griet van Poepegem en omstreken voort als betrof het een beekje in een zonovergoten landschap.
Tot op de dag waarop zij terug naar de dokter moest. 'Dokter,' zei zij, 'ik heb racekak, hoge koorts en heel erg veel zin om nog een keer op je mooie staaf te rijden.' – 'Zie maar uit dat het geen aids is,' had mijnheer zwengel wat lacherig geantwoord, maar het was aids. Het was aids! Aids was geen lachertje, zelfs niet in Kutjesop, en Hete Henrietta keerde diep bedroefd naar huis terug. Haar molen begon te draaien. Het kon niet anders dan de schuld van die verdomde Vrijdag zijn!
Hete Henrietta besloot bij de neger langs te gaan. Ondertussen had ook Vrijdag een statig huis dat onderhouden werd door alle vrouwen van Sluttekoven. Had Vrijdag zin in puree, dan spurtte Elsje van de notaris naar hem om zijn patatten te mixen. Vond Vrijdag dat zijn ramen vuil waren, daar stond Mirabeille van de schoenlapper al met haar zeemvelleke van superieure kwaliteit te zwaaien. En was zijn rits kapot, dan mocht Vrijdag altijd een beroep doen op blonde Babbe van de kapper. Ja, Vrijdag had zich goed geïntegreerd.
'Vrijdag,' viel HH met de deur in huis, 'Vrijdag, wat heb je mij aangedaan?' Vrijdag liet zijn broek op de enkels zakken. Hij was het Nederlands nog niet machtig en wat zou Hete Henrietta anders willen? De slet keek hem droevig aan. Droevig, ja! Een slet heeft ook gevoelens, al hadden jullie dat misschien liever over het hoofd gezien. Vrijdag begon maar wat met zijn piemel te spelen tot deze stijf en hard werd. Hete Henrietta was het niet ontgaan. Zij kreeg me daar toch zin in een potje neuken! Maar zij moest voet bij stuk houden. Zij moest hem aan het verstand brengen dat zij ziek was, en hij ook, en met hen misschien heel Sluttekoven. 'Maar waarom eigenlijk,' flitste het door haar heen, 'waarom zou ik niet gewoon voortdoen waar ik goed in ben? Doodgaan moeten wij uiteindelijk allemaal.' En zo gebeurde het dat zij toen gewoon op z'n harde paal klom en zij de tijd van haar niet al te lange leven had.
Uiteindelijk stierf Hete Henrietta. En Vrijdag. En de dokter. En Elsje van de notaris en de notaris zelf. En Babbe, Karel van den beenhouwer en Suske van den bakker. Zij stierven allemaal ten gevolge van aids. Maar het was Vrijdag niet geweest die aids in Sluttekoven had binnengebracht. HH had fout gedacht, hopeloos verstrikt als zij was geweest in racistische vooroordelen.
Mijnheer pastoor had boter op het hoofd gehad. Het was hij die ooit eens een missiepost van de Zusters van Liefde in het hartje van de jungle had bezocht. De geestelijke had gehoopt de lessen die hij van Hete Henrietta in de biechtstoel had gekregen eens met iemand anders te kunnen delen (liefst met een jonge zus van liefde). Maar geen enkel nonnetje had zin in de lelijke gluiperd gehad. Uiteindelijk had de geilaard zich in het holst van de nacht opgedrongen aan een bijna kale apin die de inboorlingen hadden gevangen en die geen kant op kon in haar veel te nauwe kooi. Zo'n gluiperd was deze dienaar van God dus geweest. Maar op zijn beurt ging de wijnslurper hartstikke deaud. Helemaal mors, stikkapot.
Sluttekoven stierf zodoende uit, evenals Poepegem, en uiteindelijk was er in heel Kutjesop niemand meer die de geile avonturen van Hete Henrietta kon voortvertellen. Behalve ik.
Hoe het komt dat ik het overleefd heb? Wel, ik ben graatmager en heremiet van nature. Al vroeg in m'n leven heb ik voor een eenzaam bestaan gekozen in het donkere woud dat zich op de heuvel naast Sluttekoven situeerde. In mijn jeugd was ik zo wendbaar en elastisch als een rubberslang. Ik stond toen elke week op de markt te Sluttekoven mezelf te pijpen. 'Freak' stond er op een bord te lezen dat ik zelf had gemaakt. Zo kon ik overleven, door m'n eigen mond boven kutten te prefereren en er bovendien nog geld voor te ontvangen ook. Hete Henrietta zag mij overigens erg graag bezig.
Ik houd van mezelf, begrijpen jullie, en wie enkel van zichzelf houdt, kan nooit iets van een ander vangen. Als ik al iets heb gevangen, is het dat ik ze begin te vangen. In ieder geval, wat ik met het hele verhaal duidelijk wil maken, is het volgende: rust roest. Nee, nee. Ik bedoel: als pietje bij preutje komt, danst de muis in bed. Of nee, al draagt een apin een pessarium, het is en blijft een aidsbron. Ja, dat is het wat ik wil zeggen: dierenliefde is okee, maar laat het beffen, neuken en negenenzestigen achterwege. OK?
En dan trek ik mezelf nu af. Terug, bedoel ik, terug.
De uitvinding van het balspel (1)
Winter in Leusden 4-6
bromde Vincent Nemo om 11:16 (op Vrijdag, 29 September 2006)
Een pruim die nat staat. Ik krijg daar zin van in geweckt fruit.
∗ zet met gele verf een ovale stip op een regenscherm &lowast
bromde Hoof om 11:39 (op Vrijdag, 29 September 2006)
bromde van Verre om 12:28 (op Vrijdag, 29 September 2006)
bromde Vilé om 13:22 (op Vrijdag, 29 September 2006)
Als lullen vliegtuien waren was haar kut een vliegveld
bromde Scoode om 13:36 (op Vrijdag, 29 September 2006)
bromde L* (URL) om 14:19 (op Vrijdag, 29 September 2006)
bromde Hoof om 14:25 (op Vrijdag, 29 September 2006)
bromde Kiers om 17:09 (op Vrijdag, 29 September 2006)
bromde Vincent Nemo om 17:22 (op Vrijdag, 29 September 2006)
Dat van die webstek: ik heb er geen.
Wellicht omdat ik niet meer schrijf.
Ik zit momenteel in een vreetperiode.
Wiebel,
GDB.
bromde GDB () om 23:27 (op Vrijdag, 29 September 2006)
bromde karin (URL) om 10:22 (op Zaterdag, 30 September 2006)
bromde Enzo van der Voort (URL) om 12:44 (op Zaterdag, 30 September 2006)
bromde Enzo van der Voort (URL) om 12:45 (op Zaterdag, 30 September 2006)
Kan ik nu onpeilbaar lang en doellos de kroeg in?
bromde Kiers om 14:49 (op Zaterdag, 30 September 2006)
‘Ja, mam?’
‘Blijf je niet eten, je was is ook nog niet droog, hoor?’
‘Nee moeder, ik ga werken op het postkantoor om een beroemd schrijver te worden, net als mijn idool Arie Kreunheuvel.’
‘Oh, nou ja, dat moet dan maar veronderstel ik..Pas je wel op dat je niet iemand anders wordt?’
bromde Pieke Plukhaar (URL) om 17:07 (op Zaterdag, 30 September 2006)
Over postkantoren gesproken, ik kreeg net ineens een wereldidee: een postbank overvallen in een blauw leeuwenpak.
bromde Max J. Molovich (URL) om 17:34 (op Zaterdag, 30 September 2006)
bromde Hoof om 20:31 (op Zaterdag, 30 September 2006)
bromde Adriana (URL) om 21:10 (op Zaterdag, 30 September 2006)
Meteen daarna brak ik dan wel steeds een nieuw stuk.
bromde Marnix (URL) om 21:40 (op Zaterdag, 30 September 2006)
bromde Vincent Nemo om 22:33 (op Zaterdag, 30 September 2006)
bromde Gerrit Godschroef (URL) om 00:02 (op Zondag, 1 Oktober 2006)
Echter de film blijft een aanrader.
bromde Arnaud om 01:20 (op Zondag, 1 Oktober 2006)
bromde Kiers om 10:23 (op Zondag, 1 Oktober 2006)
bromde Vincent Nemo om 16:50 (op Zondag, 1 Oktober 2006)
Vroger, vroeger was men pas blij! Zo had ik vroeger als jongeman kennis aan een Poolse landmacht officiere in Berlijn. Die was altijd blij met de lippenstift die ik bij wijze van beloning in haar togus schoof nadat ik was klaargekomen.
bromde Erik Likklitter (URL) om 17:18 (op Zondag, 1 Oktober 2006)
bromde Tanja () om 21:26 (op Zondag, 1 Oktober 2006)
bromde karin (URL) om 10:53 (op Vrijdag, 6 Oktober 2006)
Holle retoriek
"Aarsema, dan komen de tachtigerjaren puberale streeptinten van de
eerste kabeltv binnen op mijn kolkende oogbollen als de tube mayonaise
leeggeknepen in in een onderzoekende puberkringspier . Vage opgedroogde
veegklodderstrepen op de dikke zware afstandsbediening die het allang
niet meer doet. Bolle schermen versterken de aplastische rondingen.
Antennes nog met coax en zaad in een sok, geurend naar kamille gemengd
met nat speculaas.
Jong zijn is zo mooi…"
"Zit je achter het meest nieuwe en hipste technologische apparaat van deze eeuw, kom je op een stukje internet over columns schrijven. En dat is nu exact wat ik zocht! Soms zoek je iets, en kan je het niet vinden. Maar nu wel! Ik zoek iets om mijn Nederlandse woordenschat in te verwerken. En dan zoek je, en zoek je, en dan VIND je!
Soms zoek je iets anders. En dan vind je het niet. Mannen, of vrouwen, pennen, papier, boeken, bekers of boodschappen, je vind het soms niet.
Maar nu heb ik het gevonden!
Groetjes Lieke"
(Lieke, Zelf een column schrijven)
"Daarom is bicat een lichtje, een vuurtoren voor de verloren lopende dolenden.
Want dat er velen op de dool. Een gevolg van zich onbestemd, zonder nuttig doel, afgevlakt en weinig bijzonder voelen maar misschien nog meer eengevolg van het vluchten voor deze zelfrealisatie, deze pijn van een ziel zonder importantie niet te hoeven voelen. En daar compensatie middelen voor zoeken en aangboden krijgen. Drugs, sex met dieren, sex met kinderen die geen leeftijd meer nodig schijnen te hebben, autorijden, schoeisel, weblogs, gangbangs, sport, wat al niet. Als het maar lijkt dat je vooral bezig bent. Al is het nietszeggend en immoreel, al is het bellenblazen met je mond dicht of een kraak zetten en minister zijn.
En dan is er bicat..aus blaue hinein zu uns gezogen, zonder eigenaren of aandeelhouders die stakingen uitlokken, zonder stompzinnig geleuter, nee, de magie van de fantasie, de fictie en de nederlandse taal aan de macht.
Een baken van troost, een zwoele geur vlak voor het slapen gaan, een enorme uitzinnige stapel draadjesvlees met dampende jus, een romance achter het frietkot, scooters en mobieltjes, vogels die hun eigen lied zingen, de eigen partituur kennen en geen regisseur of dirigent nodig hebben, de horror en thrill. Dat wat onbewust en ondergronds en ook van het leven zelf is. En niet wordt voorgeschreven door de krant, de tv, radio, politiek, banken en verzekeraars, speculanten die denken met 'de echte waarheid' om te gaan. Nee, ik ben geen echt schrijver maar wel groot fan van het schaarse bicat talent."
(Peter Novecento, Haagsche Post)
"Schuimbekkend van woede las ik de met een danige onverschilligheid
geschreven colums betreffend de holocaust en Auschwitz. De flarden teksten
vol schrijffouten en loze beweringen, getuigen van weinig historisch besef
maar vooral een respectloze attitude jegens miljoenen slachtoffers. Vandaar
mijn bijdrage met het verzoek de richtlijnen als opgesteld in de bijlage te
respecteren en in acht te nemen.
vr groet
dhr. Papen"
(Daniël Papen, via email)
"Diep geroerd, met geknepen stembanden, omvloerste oogleden, brandend maagzuur en kloppende roede (het is tenslotte 5
december) mocht ik uw fraaie stuk proza over mijn getroebleerde netvlies laten glijden...
De woorden vertalen zich moeiteloos in zielsetsende beelden.
Dank!"
(bromde Zielknijper, 5 december 2005)
"Geachte heer,
Mag ik u verzoeken het plaatje van de te jonge dame van uw site te verwijderen. Er zijn namelijk nog al wat mensen die dit niet lollig vinden. Diverse klaag e-mails over gehad. Mag ik u er op attenderen dat het hier om Kinderporno gaat en de wetgever daar meer dan 4 jaar gevangenisstraf op heeft gezet. Ik ga ervan uit dat het om een misvertstand gaat, als moderator.
Met vriendelijke groet.
Sociale Jeugd- en Zedenpolitie te Amsterdam
Commerciele zaken
020-5592585"
(i030142@planet.nl, 14 december 2004)
"Schitterend verwoord dat artikel over Clarence. Liep jaren met een missie, aan de voetballiefhebbers (niet de kenners) proberen uit te leggen dat Abe en Piet beter zijn dan het orakel uit betondorp. Was onbegonnen werk. Het klootjesvolk adoreert Ellen van Langen, Geesink en Rieu, en vinden mevrouw Blankers, Ruska en Roby lakatos maar niks, ze weten waarschijnlijk niet eens wie het zijn. Toen Keizer stopte heb ik jaren niet meer gekeken. Toen zag ik die Fin en een paar jaren later een Surinamer met een Nederlands paspoort (Had die Fin er ook maar een gehad). Ja en dan begint het heilige vuur weer te branden. Deze twee zijn tactisch en technisch het beste wat er op Nederlandse velden heeft rondgelopen (wat ik in mijn leven heb gezien). Keizer had niks met voetbal te maken, dat was ballet,kunst, en soms als het niet belangrijk was helemaal niks .En Abe ken ik van wat beelden, maar als je naar de verhalen over hem luistert hoef je de verteller maar in de ogen te kijken en herken je meteen de kenners uit die tijd."
(via mail, 23 oktober 2005)
"pedante snikkels, komen kut te kort. Webloggen is niet voor mietjes maar ook niet voor stoere geile binken, webloggen is namelijk een fenomeen, een spookbeeld voor blinden die zich vergapen aan de wijde wereld van het internet om zichzelf te ontmoeten, een monologue interieur te voeren en dan de echo terughoren, het internet dat een wonder is wat een dom irrationeel fenomeen is. Echt iets voor pedante snikkels en kale kutten die niet neuken maar wel in elkaars nek willen hijgen en tijd teveel hebben. Ik zou er helemaal niet aan beginnen en beroemd en rijk ben ik al, zegt het liefje. Ik heb de grootste en zij heeft de lekkerste en we verdoen de tijd liever in elkaar verstrengeld dan te vergooien op zo’n vervuilde weblogmarkt. Mot je alweer email beantwoorden enzo, in je vrije tijd, be je gek. Opzoute, stik dur maar in, Goossens, kijk maar uit dat ze niet vreemdgaan terwijl jij al die poen verdient, sneue wolf, ouwe rukker, voordat je het in de gaten hebt sta je een verschrikkelijk stinkend goedje op je scrotum te smeren terwijl je staat te huilen omdat je zo belazerd bent terwijl je het alleen maar goed bedoeld, voor ons allebei schatje, weetje, heerlijk met vakantie strax, saampjes, maar vanavond moet ik werken snappie, centjes verdienen mot pappie, kijk niet zo beteuterd, je wilt helemal niet naar de Lidl, je wilt daar nooit gezien worden zei je, nou dan. Nou tot strax dan, he ?"
(nove, 12 oktober 2005)
"Bicat.net, dat is toch die achterlijke webstek voor rukkende, boerende en altijd bezopen kerels? Dat zielige pathetische zooitje ongeregeldheden dat uitgebraakte hersenkwak probeert te verkopen als prozadrek? Natte winden, dikke drollen, kleverige onduidelijkheden? Slurptrekkende draaigorgels, voorhuidjogging avant la lettre en berensgrote buikglijers?" (Jeremias Schubbenrug, in Nova, 4 oktober 2005)
Reageerziekte
"Op een vrolijke dag toen ik aan mijn, voor al 11 jaar, allerbeste vriendin de liefde heb verklaard en binnen luttele seconden de meest euforische gevoelens door mijn ziel heen flitsten typte een verslag van school begon k te typen en dit kwam tevoorschijn op het samengeperste hoopje uitwerpselen wat ik beschouw als mijn laptop, want zoals velen het niet slecht zou doen als zij dit beseften is bezit enkel een illusie.
Conclusie & nawoord
Niet alleen symbolen hebben invloed op ons doen en denken, de manier waarop ieder mens zichzelf ziet en andere zegt meer over die persoon dan over anderen. Elk mens gaat zijn eigen weg, en het is jammer dat er uit commerciële geldzucht zoveel miscommunicatie ontstaat tussen mensen. Welk mens is beter, het mens dat genadeloos elke, in zijn ogen misdadiger, ritueel vermoord, of die mens die de opdracht geeft om onbewuste signalen stuurt via reclamespotjes en zo het materialisme hoger prijst dan het gevoel om bewust van jezelf en je daden te zijn? Draait het dan uiteindelijk allemaal om geld?
De een vermoord mensen die hun hele leven anderen pijn doen, en de ander roept het gevoel op dat er niets beter is dan nike schoenen in combinatie met een stoere jack met een bontkraag, dat gedoe met die bontkragen id volgens mijn theorie gebaseerd op het paringsgedrag van leeuwen, hoe groter en mooier de manen, des te meer aanzien ze hebben en kans op leiderschap en hoe meer kans ze hebben dat hun genen worden doorgegeven ;).
Door niet te realiseren waar je mee bezig bent, of niet wie, maar wát je eigenlijk bent, ontstaat er miscommunicatie en disharmonie in de maatschappij. Opgaan in de massa kan leiden tot afgunst en afkeer van het geloof in jezelf en in anderen.
En ik wens hierbij balkenende en zijn hele tweede kamer heel veel succes met het oplossen van de “problemen” hier in Nederland, want zo schieten we geen reet op.
Oja, en een gelukkig Nieuwjaar!
Zondag 7 januari 2007, Frank Hooijer"
(Frank Hooijer, 7 Januari 2007)
"Ik had het allemaal al wel eens meegemaakt en niets was mij te dol geweest: eonisme, vice anglais, flaggelatie, ja zelfs koprofagie. Ik was dan ook met graagte ingegaan op de omineus-priapische woorden en lubrieke blikken die "Ellen" tijdens ons gezamelijk consumeren eerder die avond op mij had gericht. Toen we, media nox, eenmaal in haar slaapkamer waren aangekomen, gaf zij steeds minder blijk van doorgaans aan haar toegeschreven mesquinerie. Integendeel,loodzwaar en onvermijdelijk hing het veile sneukelen in de lucht. Binnen no time was de vloer dan ook bezaaid met exuvieën en toonde zij mij haar zinnenprikkelende Junonische leest. Na intiem pidjetten en enige orogenitale schermutselingen (waarbij brod noch javelijn werd ontzien),sloegen wij serieus aan het procreëren. Cunnus en Curacaoënaar leken
welhaast voor elkaar geschapen. Hoewel haar defloratie al enige tijd terug had plaatsgevonden, pandoerden wij als nooit tevoren, daarmee verschillende tenesmen bewerkstelligend. Het is maar goed dat haar echtgenoot van deze sluikmin nooit wat heeft gemerkt..."
(TiTo, mei 2006)
"Schrijf eens over vrouwen en hun plek of plaats in de allesverterende zakenoorlogen.
Want als er stereotype mannen met diep verborgen schaamtegevoelens over hun potentie problemen en erectiestoornis (taboe naturlijk) dan is dat manifest in hun 'vlucht vooruit' in de freudiaanse wapencultuur. Elke geweerloop, elke zwaardere tank is een gestileerd erectiel apparaat vol dodelijke munitie opgepomnt met miljoenen kogels in een spurt naar het doel wat als lustsymboliek een 'lilith' in een duizelige extase zou moeten brengen want zo 'is de kracht van het leger'. Stoere mannen die eerst de vrouwen opgeilen, dan met hun duwtje in de rug erop los gaan om 'de vijand te onthoofden'. Ik als watje moet altijd vreselijk lachen om die serieuze gezichten die de mannen politici en militairen bij hun gepiep, gezeur en gezeik en hun broodnodige verklaringen trekken.
U, als warmbloedige heterovrouw zal zich wezenloos kunnen uitleven 'tussen de hitsige Jantjes'.
Ik stel voor dat u zich een voorstelling maakt over de gang van zaken in de nachten op zo'n nomadenkamp met satellietvererbindingen in de maanloze nachten van de nieuwe woestijnen die worden ontgonnen, namens u en mij, natuurlijk, vanzelf, juist, nee, uiteraard.
Het mag ook wel een andere uiterst vervelende erectiestoornis gaan, de ejaculatie praecox.
Dat gaat dan vast over de linkse oppositie, denk ik dan, kunt u het fijn neutraal houden.
U bent toch op alle kaasmarkten thuis, hard op weg om zich te bekwamen in een genre waar sex met hoofdletters geschreven moet worden. Vooral de sex benadrukken, Lilith. Veel gore geile, harde, wrede sexscenes, met blinddoeken, kidnap, politiehandboeien, touwen en katrollen, gedwongen masturbatie tussen mannen, tussen vrouwen, scarring en kaalscheren en tot huilens toe dat gepomp met dildo's en dat monotone gezoem van vibratoren sfeervol brengen. Vooral geluiden en kleuren beschrijven, daar ben ik gek op."
(Peter Novecento)
"Is er iemand in de zaal die nog wil doneren aan een zielige arme homosexueuele neger met een onbeschrijflijke ziekte zwaargelovig te dom om te leren of te schijten die bovendien een oog mist en denkt dat de duivel soep in een blik stopt want hoe komt het er anders in en tegelijkertijd vreselijk gebukt gaat onder de laatste Tsunami of de vrees daarvoor want zijn geitenoog gaf vanmorgen onheil aan? Of anderszins zijn hypocriete tot op het bot zwarte geweten schoon wil kopen voor een luchtig schijntje of nóg liever zichzelf onsterfelijk wil maken over het lijk van een ander? Nee? Eénmaal? Andermaal? OK, dan ben ik ook pleite en met Marnix mee naar dat gruwelijk dure restaurant. Bovendien is het al na zessen en sta ik in de baas z'n tijd de wereld te redden en zo heb de cao dat nooit bedoeld. Howdoe en de mazzel. "
(Hein Buffelruft, 28 dec 2005)
"De liefde is groots, ze breekt zonder haar gebit te gebruiken door elke granieten kop heen, verzwakt de wil en maakt elke stoere kerel tot een week omhulsel, een schaduw van zichzelf, een brabbelend luierkind, elke vent verandert van binnenuit en geweldloos door haar rijke zegeningen. Je krijgt een rijpe korstkaas als huid en een hart van vloeibaar goud. Verpletterend is ze en zij, de liefde, de warme zomerse, niet de winterharde en verbitterde tak dus, zit nog steeds vol met geheimen waar niemand de sleutel van kan vinden. Mysterieus is ze, als de ondergrondse geheimzinnige dictatuur van wereldwijde, alomvattende bekabeling waarlangs dagelijks kilometers gecodeerde data tussen de continenten flitsen. De liefde is een tectonishe plaat die schuurt en krast en gangen boort voor lavastromen van vleselijkheid en voedzame sappen die op geen enkele dieet mag ontbreken. Daarom is ze schaars.
Tot slot..we heben allemaal een gat van onderen, onthou dat. "
(Nove, relatietherapeut, 3 dec 2005)
"Thanks!
Voor de eerlijke en ijskoude bieren vooraf om de ergste dorst te lessen na een lange en vermoeiende reis. En de Champage daarna in gelukkig niet van die zuinige hoeveelheden maar gewoon ruim bemeten pullen.
Dank ook voor de wonderschone oester die in zijn natuurlijke habitat beschermd en koel lag te wezen toegedekt met een warme dekentje bosui-liefde en een tikje Tabasco-ondeugd onder die deken.
Dank voor de kleinste en schattigste St. Jacobsoesters die ik proefde in Balsamicostroop. Eerbied voor de kort aangebrade en met ontbijtkoek gestoofde kwartel. Ik proefde een tint Orange Marmalade hoewel je zei dat het er niet in zat. Ik hou het erop dat de chefkok zijn geheimen heeft en, hoe hooggeëerd zijn publiek ook mag zijn, ál zijn details zullen ze nooit te horen krijgen.
Met liefde deed ik mijn sommeliertaken en het ‘kut-sommelier’ omdat ik de glazen niet tot de nok vulde, neem ik op de koop toe.
Onder de indruk was ik van je tzatziki met shrimp en rode grapefruit. Zoet en zuur zoals Bitter & Sweet zoals het leven zelf zoals harmonie zo mooi kan zijn.
Ook onder de indruk was ik van je zeewolf met tomatenchutney. Een rode knipoog op een licht in de boter aangezet visje zoals de boter bij de vis behoort te zijn.
Je bewees jezelf door met het produkt mee te koken en de zeeduivel vochtig te houden en over te laten lopen in het bedje van zuurkool omrand door koele en volle crême fraiche en slechts gestopt door mosterd. Het zal mijn gebrek aan woordenschat zijn geweest deze poëtische beleving van samenstelling aan mijn disgenoot heer Visser uit te leggen, aan de wijn waarin het beestje zwom heeft het niet gelegen.
Emotioneel werd ik bij het aangezicht van mijn vrouw in jouw open keuken, verliefd op de chefkok die zijn konijntje aan de haak had geslagen. Uit het konijnengezin weggetrokken, de zuigelingen achtergelaten en deskundig ontdaan van fluffy flaporen en prachtig gevild en daarna één minuutje aangebraden in de volle boter. Ach, je zei het nog, ‘nog even in de oven en gekeken hoe lang’ in antwoord op de vraag hóe lang dan, zoals Sebastiaan Bach ook vindt dat de piano zichzelf speelt. U zij geprezen met bijzondere gaven, maar het zal mijn eenvoudige ziel zijn die het zo ziet.
De ingekookte fond een tikje gezoet nog niet eens meegerekend evenals de witte bonen-truffelpuree en rode kool met vijgen die in een restaurant van naam de kaart had kunnen aanvoeren.
Jammer dat je er niet bij was met de kaas. Het zal de tol van de roem zijn geweest of de spanning van het koken op zulk een hoog nivo. Het siert de man die ook gewoon maar een mens van Vleesch & Bloed is gebleven. Het was uit de kunst hoe wij genoten van een walnoot uit Frankrijk gekraakt op de wals van braakgeluiden die wij van boven hoorden komen. Waarschijnlijk was je druk doende in de homard-naire.
Het dessert ben ik kwijt evenals het betoog dat ik hield, maar dat was ik toen al kwijt. Het betoog hou je van mij tegoed. Ik zal het je vertellen als ik de liefde verklaar aan mijn vrouw zoals jij gisteren de keuken in het algemeen en ons in het bijzonder de liefde verklaarde. "
(Kiers de Maison, 27 november 2005)
"Ach, heer bicat, nu we het over eten en drinken hebben. Ik kan u te allen tijde aanraden, maar toch vooral in de herfst, van de ganzenlever te proeven. Zoekt u daarbij een zo eenvoudig mogelijk bewerkte ganzenlever, dus geen paté, niets met geconfijte uien of anderszins toevoegingen.
U wilt ganzenlever proeven die met de hand is schoongemaakt door een oud boerenvrouwtje die hooguit peper, zout en wat cognac toevoegde en daarna op 70 graden in de oven met de deur op een kier de lever zachtjes liet warm worden. Niet smelten, want dan scheidt het vet van de lever en bent u uw produkt kwijt. Nee, u wilt de lever verwarmen zodat lever, peprer, zout en cognac een geheel gaan vormen. Dat wat u wilt proeven is de waarheid en niets anders dan de waarheid.
Slaat u overigens wel in grote hoeveelheden in, niets zo erg als aan het einde te moeten constateren dat u nog wel wat had gelust. Nee, met veel dingen is het zo dat we nèt even meer moeten eten dan ons lief is. Nèt dat decadente punt van overdaad aantikken.
Schenkt u daarbij een Gewürztraminer en bij voorkeur hoe ouder hoe beter en liever nog een Grand Cru dan een gewone. Maar als u dan toch uit wilt pakken dan komt u niet heen om de Tokay Pinot Gris.
Daarbij geserveerd met warm en geroosterd brioche brood."
(Harrie Stamper, 23 oktober 2005)
"Of die klassieke Suske & Wiske (het was nummer 78 als ik het goed heb): De Kakkende Kakkerlakken, die aflevering waarin Tante Sidonia in haar keuken te maken heeft met een steeds groter wordende populatie kakkerlakken, die voortdurend alles onderschijten, niet in de laatste plaats de biefstuk met friet die Tante speciaal voor Lambik had gebakken, tot grote woede van onze favoriete zeshaarder, die gelijk een spuitbus pakt en erop los begint te spuiten, dit tot groot enthousiasme van zowel Suske als Wiske, die duchtig beginnen mee te spuiten (we hebben het hier duidelijk over de periode waarin Suske en Wiske nog net zo milieubewust waren als George W. Bush die zijn privejet vanuit Kyoto liet terugvliegen naar zijn range in Texas omdat ie z'n favoriete cowboy-hoed was vergeten), maar in de spuitbus van Lambik blijkt een goedje te zitten dat er voor zorgt dat de kakkerlakken de volgende dag het formaat van een jong paard hebben (professor Barabas had een lege spuitbus gebruikt om zijn nieuwe groei-middel te testen en vergeetachtig als hij was, had hij het bij Tanta Sidonia laten liggen, puur uit teleustelling, want ook na gebruik van het groeimiddel had Tante Sidonia de professor uitgelachen toen hij zijn broek naar beneden deed), afijn, nu de kakkerlakken gegroeid zijn, schijten ze nog harder met als gevolg dat tante Sidonia, Lambik, Suske en Wiske hun huis worden uitgescheten, waarna ze Jerommeke erbij halen, wiens enige bijdrage een ENORME scheet is, gelukkig komt professor Barabas eraan met een grote smile op z'n mombakkes en een nog grotere bobbel in de broek die, zo zal even later blijken, amper in staat is de steeds groter wordende penis van Barabas te verhullen met als gevolg dat Tante Sidonia, gek van geilheid, zich op professor Barabas stort die vrijwel onmiddellijk klaarkomt en bovenop een van de reuzekakkerlakken kwakt die dan weer vrijwel onmiddelijk in elkaar krimpt en in het niets oplost, waarna ook Lambik en Suske en Jerommeke hun apparaat bewerken met het groeimiddel, zodat ze de volgende dag, onder de stimulerende leiding van Tante Sidonia en Wiske, de kakkerlakken dood masturberen. Knipoog Wiske. Einde."
(Max J. Molovich, 23 Augustus 2005)
"De vergelijking ‘vleesetend’ en ‘vrouw’ is een natte wensdroom. Het is veelbetekende symboliek dat er aan vegetarische mutaties man/vrouw/ hermafrodiet wordt gewerkt door de wetenschappelijke elite. Weten zij soms meer? Staat ons Armageddon te wachten ? De finale segregratie, het schisma van de sexen en de ondergang van hun zondige sexueel verkeer als geheime wapen om de wereldbevolking eindelijk zonder oorlogen te kunnen reguleren ? Reincarneren in een plantaardig bestaan in een potje aarde van robotformaties die miljoenen grijze racks van vruchtdragende en geurige planten produceren onder uiterst secure en berekende condities , zonder vrij zon of maanlicht, zonder zicht of gehoor, zonder tastzin, zonder geluid van wind en zee."
(nove, 6 Juni 2005)
Zelfbeschouwing
"Een man van middelbare leeftijd, beet je te dik, beetje te morsig. Baardje of sik wellicht. En witte schilfertjes sieren zijn gelaat. Hij rookt en hij drinkt, maar in tegenstelling tot wat hij ons graag wil doen geloven, niet teveel. Hij is een ambtenaar, schaaltje 9. verder een liefhebbende vader die zijn frustratie over het uitblijvende en waarschijnlijk nooit meer komende grootse leven heeft verruild voor een soort van komisch cynisme. Hij neemt het niemand kwalijk behalve misschien soms zichzelf, maar dan alleen na een Westmalle Tripel te veel. Hartstochtelijk supporter van NAC of een andere club ten zuiden van de grote rivieren, want dat hij een Brabander is moet haast wel. Zo stel ik mij Kiers voor, maar wellicht is het wel gewoon die homofiele Indo die bij Serudang de lege borden ophaalt..who knows.."
(Andy Möller, Gelsenkirchen)
"Het is vast een meteroloog, een weermenneke met een gesmoorde sexualiteit, eentje met een enorm taboe. Een vrijgezelle biologieleraar met verlatingsangst kan ook. Zo'n eenzaam type die nog steeds bij zijn moeder woont en al jaren lesgeeft in het basisonderwijs. Zo'n anonieme 13 inhetdozijnman die spaarzaam leeft, de piepers schilt en de afwas doet, zo eentje die op de middagwandeling met het hondje van moeders vanachter de krant bij een speeltuin of in het park naar stoeiende of voetballende jochies kijkt en de pijn verzwijgt. Een masochist die het taboe koestert.
Zo'n kleffe smeerlap van een potentiele serieverkrachter met banden in een hechte kerkgemeenschap waarop moeders zo trots is omdat hij naast het lesgeven ook nog als hobby het locale knapenkoor dirigeert. Zo eentje die maar beter melancholieke verhaaltjes moet blijven schrijven.
"
(Nove, 22/11/2005)
"Ach ja, leuk, schrijvers.
Beetje zo in je donkere hol aan de wereld knagen. Puur verongelijkt verdedigen van een door mede niet-aanwezigen geschapen superieure schertswereld. Lurken aan je pijp. Pijpen aan je lurk. Woorden in langgerekte nadenkzinnen omzetten. Protserige taalvlekjes. Huilerige holheden. Fletse vondsten. Massieve monomane monsters. Een zielige berg toevoegingen aan de duistere put die al veel te lang overstroomt door de gemankeerde bijdragen van nerveus krabbelende geesten met een ongepast gevoel van eeuwigheid.
Die sfeer.
Geef mij maar parkeerwachten.
"
(Marnix, 21/11/2005)
