Navigatie
de voorplecht
louter proza
louter poëzie
liaisons
nostalgie
Dankbaar
Uitgelogd
Huishoudelijk
5 oktober 2005
Advertentieboer webstats4u, voorheen nedstat, kan de vinketering krijgen. Vanaf vandaag verdwijnt deze teller, de bezoekcijfers zijn bewaard voor het nageslacht en voortaan tellen we verder met Awstats. Koffiebonnen kunt u ophalen bij Tante Miep.
Vrijdag, 14 April 2006
Het ontwaken van Veronique’s Kundalini
(Waar gebeurd, namen ivm privacy veranderd). Ik geniet van de stilte op zondagochtend. Het park. De frisse lucht, het ontbreken van de uitlaatgassen die de natuur later op de dag zullen inwasemen. ….en adem innnnn……… Schuin aan aan de overkant het neo Romaanse monument van Sarphati. Daarachter torenen de huizenhoge kastanjes, zacht wuivend in de wind strelen ze de monumentale gevels erachter. Ik denk aan straks, de gezellige lunch die we dan zullen hebben zoals altijd op zondag na de les. …en ontspannnn…… Vanuit de verte nadert een brommer met knetterende uitlaat. Een man loopt met twee pitbulls voorbij. 'Schud nu eerst je handen los en langzaam ook steeds meer van je armen', zegt Sifu. Ik kijk in de richting van het geluid de brommer. Niet om de brommer te zien, maar om naar Veronique naast me te kijken. Ze is er nu voor de vierde keer. Ze kwam op de Qui Gong lessen binnenwaaien via Richie, haar ex, ook een aardige gozer. Allebei heel relaxed. Hij is er nu ook bij en staat ook naast haar. 'We gaan nu beginnen met de Qui Gong oefeningen. Doe mij na….' Ik heb haar al een paar keer tijdens de gebruikelijke lunch na de training gesproken. Ze is een lief, kwetsbaar meisje. Beetje wazig, fladdert van cursus naar training, houdt van gezellig gezelschap, maar zal het even gemakkelijk weer inruilen voor een ander gezellig gezelschap. Zo eentje die in al haar onschuld zich niet kan binden maar affectie nodig heeft als zuurstof in de lucht. En daarmee -geheel onopzettelijk uiteraard- nogal wat harten breekt. '… deze oefeningen worden ook wel Mindboxing genoemd…… Mind over Matter…' Het geluid van de brommer sterft weg. Veronique draagt een mosgroen eenvoudig shirt met lange mouwen. Daaronder een BH die nèt iets te klein is, waardoor de bovenkant van haar borsten het shirt iets doen opbollen. Langzaam zakt Sifu licht door zijn knieën, doet zijn handen naar voren. 'Vind je centrum… aard met je benen. Laat je tenen wortelen in de grond, als de bomen hun wortelen laten groeien in de aarde.' Zijn handen beginnen licht te trillen, alsof door zuurstofgebrek... Sifu beweegt zonder te bewegen. Een prachtgezicht. Dat wil ik ook kunnen. We doen Sifu allemaal na. Tenminste; we proberen hem na te doen. Als houten klazen die ook net niet kunnen stilstaan. Veronique heeft het wat moeilijker met deze oefeningen. Net als de vorige keer trilt ze op haar benen, alsof haar benen moeite hebben haar te dragen. Ik vraag me af hoe het kan dat ze zo’n slechte basisconditie heeft. Ze zit op conservatorium en doet alles op de fiets. Maar het beeld in m’n ooghoek van haar borsten die vloeiend meedeinen op het ingespannen trillen van haar benen doet me m’n vraag vergeten. '…deze oefening kent 8 posities, waarvan elke positie enkele minuten moet worden volgehouden…' Veronique begint langzaam steeds meer te trillen. Haar borsten schudden nu echt. Ze begint zwaar te ademen. Haar ademhaling wordt onregelmatig. Ik zie Richie nu ook haar kant op kijken. '….probeer door te gaan....de volgende positie. Bringing back the wave to the sea…' Sifu brengt zijn handen achter zijn lichaam. We doen hetzelfde. Veronique schudt even haar benen los en gaat weer staan. Ze begint onmiddellijk weer te trillen in haar benen. Ik probeer voor me te kijken, het is zo wel genoeg. Maar in m’n ooghoek zie ik haar steeds erger gaan trillen. Haar zware adem turbuleert kreunende lichte tonen over haar stembanden. Ik zie Richie bezorgd kijken. Ze stopt met de oefening, maar haar trillen gaat door, als een spasme. Richie stopt ook en loopt naar haar toe om haar te ondersteunen. Op de achtergrond wuiven de bomen sterk geaard in de zachte ochtendwind. Veronique gaat, door Richie ondersteund, op een bankje zitten; wij gaan verder met onze oefeningen. De stuipen trekken niet weg, maar worden erger. Zo erg dat ze moet gaan liggen. Sifu komt er nu ook bij. 'Kundalini', mompelt hij. Hij kijkt ons aan. 'Ga rustig door met jullie oefeningen. Dit duurt nog een paar minuten, dan is het voorbij.' Hij masseert Veronique licht met zijn handpalmen onderin haar rug. Zijn handen trillen net zoals bij de oefening van net. Veronique krampt en stuipt nu alsof ze door duizenden bijen gestoken wordt. Sifu en Richie leggen haar op het bankje en houden haar in bedwang, anders zou ze eraf vallen. En dan volgt er een kreet uit haar keel die de rillingen over m’n rug doen lopen. Half geboorte, half orgasme in een onmenselijke toon. Ik loop op Sifu af. 'Moet ik niet een ambulance bellen?' vraag ik. Maar dan zie ik Veronique rustig worden… 'De slang is ontwaakt, maar slaapt nu weer', zegt Sifu. Het is goed nu. Ga door met je oefeningen. De rest van de training heeft Veronique lijkbleek op het bankje gelegen 4 fleece trainingsjacks over haar heen, fletse en vochtige ogen die de verte in staarden. Na de oefeningen heeft Richie haar thuis gebracht. Richie vertelde de week erop dat Veronique de oefeningen beleefde als het zwarte gat waarin ze weer terugviel, een gevoel dat ze kent van vroeger, uit een periode dat ze psychotisch was. De zondag daarop was Veronique er niet. Sifu vertelde dat hij de Qui nog nooit zo geconcentreerd en heftig bij iemand had gevoeld, en dat ze beter Xing Yi - een harde Kung Fu variant - kon gaan beoefenen. Maar eerst moest de slang volledig ontwaken en bezit van haar lichaam nemen voor de benodigde reiniging, eerder zou de slang geen volledige rust kunnen vinden. De keren daarna heb ik Veronique niet meer op onze zondagochtend les gezien. Via Richie hoorde ik dat tijdens doordeweekse Qui Gong lessen nog tweemaal hetzelfde is gebeurd, waarbij de laatste maal het trillen helemaal niet meer ophield. Ze bleef in haar spasme hangen en had daardoor permanente verzorging nodig. Pas na een zelf verkozen eenzaam verblijf van twee maanden in de bergen werden de trillingen langzaam minder en kon ze weer zonder verzorging leven. Toen Veronique terug was, heb ik haar nog een paar maal gesproken; meestal tijdens een lunch na de zondagochtendles. Zo kwam ze langs om even gezellig mee te lunchen. Ze trilde nog steeds licht en had nog wat hulp nodig bij het trapje naar de entresol van het café. Het trillen werd maar langzaam minder; pas na één jaar was de slang weer volledig tot rust gekomen. Van Veronique hebben we daarna nooit meer iets gehoord.
door Eliv om mani padme hum
Aung Namo, Guru Dev Namo
Dikke lul, drie bier.
:: onderdrukt oude bouwvakkers- en militairenwijsheid :: Dat krijg je er nou van, bewegen op zondagochtend.
Tering, het lijkt erop dat mijn hostingprovider m’n site heeft vernaggeld. En dan zijn die hufters ook nog ‘ns dicht vandaag! wat die waarschuwing vooraf voor nodig is, ontgaat me enigszins maar ik voel voor ‘Veroniek’, hoor. Wat is die meid bestolen van haar atomaire energie, wat een schokkende periode en wat goed dat Iran haar verblijf in de bergen heeft gefinancierd, verzorgd en zo. Gódverkut! :: rekent uit :: Woensdag wordt het 3-2 voor de Haringkar Boys. Gentelemen, place your bets!
giggle giggle giggle!
Pikes Peak Hill Climb
∗ bwurps ∗ ...eeuh Eduardo, u is Spaans of in ieder geval u heeft Spaanse en zuidelijke antecedenten. Wilt u mij uitleggen waarom Spanjaarden niet behept zijn met en Italianen wel behept zijn met het collectieve zonnebrillen fetesjisme vanaf het moment dat ze kunnen lopen en waaraan zij zonder uitzondering lijden? Dag in dag uit, van de vroege ochtend tot in de nacht, op een regenachtige dag of in een pikdonkere discotheek? Of bent u alweer te lang ingeburgerd en rijgt u met liefde een kip aan uw roede naar goed Hollands gebruik?
∗ tast volledig in het duister ∗ Of zoiets.
Nee dank u, heer Eduwardrobe. Ik heb net geprobeerd om pap te zeggen, maar dat lukte niet meer.
Heeft er nog iemand wat over voor het Nationale Jeukfonds?
:: zet Italiaanse zonnebril recht op hoofd :: herkenbaar Dat met die zonnenbril en die meditteraine gasten, is dat niet omdat daar altijd de zon schijnt? Dit in combinati met een ontbreken van het inzicht betreffende het nut van het verwijderen van bovenhavige zonnenbril als die bij iedere willekeurige verplaatsing (van siësta naar fiësta, ik noem maar wat) het ding toch weer op moet. Geen idee. Maar ik heb Eduardo een keer gezien en die droeg helemaal geen zonnebril.
Terwijl ik mij daarnet de darmen uit mijn hol zat te schijten (mijn eigen kundalini haalt bij tijden ook eens graag een frisse neus) vroeg ik mij kermend af waarom deze vertelling wordt voorafgegaan met de melding dat het hier een waar gebeurd verhaal betreft. Alsof zo’n dingen gebeuren en u ooit op zondagochtend een park zou hebben bezocht, heer Vilé!
Nu maar hopen dat Bicat ook nog ontwaakt vandaag..
Urbain: Het is zo waar als het ontwaken van uw zojuist beschreven eigen Kundalini.
Je zou eens in het Sportfondsenbad van Drochten moeten kijken. Daar begrijpen de zwemjuffen
...hoe het wél representatief kan.
Oh My God, Hoof! Ik beleef een buitenlichamelijke Rapid Eye Movement ervaring.
ik ben helemaal ontspannen.. *fantaseert over overbodige badpakken en bikini’s *
Kan iemand mijn Veronique even laten inslapen op de virtuele slachtvelden? Ik krijg ineens EXTREEM harde logleeshonger. Tada!
Greatings to you. Can you help me to find any more info? Need to be readed.
het slijk der aarde
Het Telegram
De Avonden
bromde Vincent Nemo om 12:09 (op Vrijdag, 14 April 2006)
bromde L* om 13:02 (op Vrijdag, 14 April 2006)
bromde Marnix (URL) om 14:17 (op Vrijdag, 14 April 2006)
Die Veronique, die heeft gewoon een hele dikke vette beurt nodig.
Godver, laat ik me even gaan zeg.
:: gaat terug naar z’n Yin & Yang ::
bromde Kiers om 14:58 (op Vrijdag, 14 April 2006)
bromde Erwin om 16:26 (op Vrijdag, 14 April 2006)
Dit ziet er niet goed uit.
Ga ik nu snel even iemand slaan.
bromde Marnix (URL) om 16:41 (op Vrijdag, 14 April 2006)
De president was er zeker zeer over te spreken , over haar bijdrage aan de revolutie. Veroniek is een waar patriot waar veel vuurkracht van was te verwachten maar wat nu een ietwat depleted, tot een ietwat kwijnend bestaan is gedoemd.
Nou, meid, ogen dicht en hopen dat er strax nog bergruggen te bewandelen over zijn.
bromde Peter - om 16:56 (op Vrijdag, 14 April 2006)
Het is weekend…
...fokken lang weekend!
∗ wenst mrnx zeer veel succes ∗
bromde Eduardo om 17:39 (op Vrijdag, 14 April 2006)
Factors of Polynomial Bn(s)
1 (s + 1)
2 s2 + 1.414s + 1
3 (s + 1)(s2 + s + 1)
4 (s2 + 0.7654s + 1)(s2 + 1.8478s + 1)
5 (s + 1)(s2 + 0.6180s + 1)(s2 + 1.6180s)
6 (s2 + 0.5176s + 1)(s2 + 1.414s + 1)(s2 + 1.9318s + 1)
7 (s + 1)(s2 + 0.4450s + 1)(s2 + 1.247s + 1)(s2 + 1.8022s + 1)
8 (s2 + 0.3986s + 1)(s2 + 1.111s + 1)(s2 + 1.6630s + 1)(s2 + 1.9622s + 1)
Fok! je hebt gelijk Eduardo, dat is een lang weekend.
bromde Kiers om 19:52 (op Vrijdag, 14 April 2006)
bromde De voetbalchinees om 11:25 (op Zaterdag, 15 April 2006)
bromde Paas Bunny om 16:35 (op Zaterdag, 15 April 2006)
bromde opkomend hoogtepunt om 22:57 (op Zaterdag, 15 April 2006)
Blieft er iemand nog een eitje?
∗ rijgt kip op roede ∗
bromde Eduardo om 12:24 (op Zondag, 16 April 2006)
bromde Kiers om 13:43 (op Zondag, 16 April 2006)
Geen flauw idee Ridder Kiers, maar ik heb altijd al een bloedhekel aan mijn buren gehad, dát zit nu eenmaal in de aarsch van het beestje. Een soort concurrentiestrijd, naar ik aanneem.
Dat inburgeren hoeft van mij niet echt, maar zo’n oer-Hollandsch gebruik laat ik mij nimmer voorbij gaan.
Aldus de Spanjool van weinig woorden.
bromde Eduardo om 14:54 (op Zondag, 16 April 2006)
bromde Eduardo om 14:57 (op Zondag, 16 April 2006)
bromde Adriana (URL) om 15:21 (op Zondag, 16 April 2006)
bromde Marnix (URL) om 16:58 (op Zondag, 16 April 2006)
Nee dank Marnix, ik heb net te veel galopenas gegeten in een oversized tacowrap en loop al de hele middag met beide handen in de achterkant van mijn spijkerbroek aan mijn brandend aarskanaal te krabben. Met deze handen durf ik nog geen euro in uw bedelbus te werpen.
:: krabt andermaal ::
bromde Kiers om 17:20 (op Zondag, 16 April 2006)
heeft inderdaad een beurt nodig
maar als je die geeft zit je er aan vast
wilde ik maar even zeggen
bromde ome peet (URL) om 20:19 (op Zondag, 16 April 2006)
Of probeer ik de boel nu onnodig te versimpelen?
bromde Hoof (URL) om 22:18 (op Zondag, 16 April 2006)
bromde Lennard om 22:08 (op Maandag, 17 April 2006)
bromde Urbain Alpain (URL) om 11:12 (op Dinsdag, 18 April 2006)
bromde L* (URL) om 11:15 (op Dinsdag, 18 April 2006)
bromde Vilé (URL) om 11:57 (op Dinsdag, 18 April 2006)
bromde Hoof (URL) om 14:19 (op Dinsdag, 18 April 2006)
bromde Hoof om 14:19 (op Dinsdag, 18 April 2006)
bromde Kiers om 17:32 (op Dinsdag, 18 April 2006)
bromde Sikbock om 01:34 (op Woensdag, 19 April 2006)
::ramt Montblanc Meisterstück 11747 door derde oogkas::
bromde Vilé (URL) om 10:12 (op Woensdag, 19 April 2006)
bromde bicat om 10:13 (op Woensdag, 19 April 2006)
forced sex movies
bromde forced sex movies () (URL) om 08:40 (op Maandag, 12 Juni 2006)
bromde rape stories () (URL) om 06:10 (op Vrijdag, 16 Juni 2006)
Holle retoriek
"Aarsema, dan komen de tachtigerjaren puberale streeptinten van de
eerste kabeltv binnen op mijn kolkende oogbollen als de tube mayonaise
leeggeknepen in in een onderzoekende puberkringspier . Vage opgedroogde
veegklodderstrepen op de dikke zware afstandsbediening die het allang
niet meer doet. Bolle schermen versterken de aplastische rondingen.
Antennes nog met coax en zaad in een sok, geurend naar kamille gemengd
met nat speculaas.
Jong zijn is zo mooi…"
"Zit je achter het meest nieuwe en hipste technologische apparaat van deze eeuw, kom je op een stukje internet over columns schrijven. En dat is nu exact wat ik zocht! Soms zoek je iets, en kan je het niet vinden. Maar nu wel! Ik zoek iets om mijn Nederlandse woordenschat in te verwerken. En dan zoek je, en zoek je, en dan VIND je!
Soms zoek je iets anders. En dan vind je het niet. Mannen, of vrouwen, pennen, papier, boeken, bekers of boodschappen, je vind het soms niet.
Maar nu heb ik het gevonden!
Groetjes Lieke"
(Lieke, Zelf een column schrijven)
"Daarom is bicat een lichtje, een vuurtoren voor de verloren lopende dolenden.
Want dat er velen op de dool. Een gevolg van zich onbestemd, zonder nuttig doel, afgevlakt en weinig bijzonder voelen maar misschien nog meer eengevolg van het vluchten voor deze zelfrealisatie, deze pijn van een ziel zonder importantie niet te hoeven voelen. En daar compensatie middelen voor zoeken en aangboden krijgen. Drugs, sex met dieren, sex met kinderen die geen leeftijd meer nodig schijnen te hebben, autorijden, schoeisel, weblogs, gangbangs, sport, wat al niet. Als het maar lijkt dat je vooral bezig bent. Al is het nietszeggend en immoreel, al is het bellenblazen met je mond dicht of een kraak zetten en minister zijn.
En dan is er bicat..aus blaue hinein zu uns gezogen, zonder eigenaren of aandeelhouders die stakingen uitlokken, zonder stompzinnig geleuter, nee, de magie van de fantasie, de fictie en de nederlandse taal aan de macht.
Een baken van troost, een zwoele geur vlak voor het slapen gaan, een enorme uitzinnige stapel draadjesvlees met dampende jus, een romance achter het frietkot, scooters en mobieltjes, vogels die hun eigen lied zingen, de eigen partituur kennen en geen regisseur of dirigent nodig hebben, de horror en thrill. Dat wat onbewust en ondergronds en ook van het leven zelf is. En niet wordt voorgeschreven door de krant, de tv, radio, politiek, banken en verzekeraars, speculanten die denken met 'de echte waarheid' om te gaan. Nee, ik ben geen echt schrijver maar wel groot fan van het schaarse bicat talent."
(Peter Novecento, Haagsche Post)
"Schuimbekkend van woede las ik de met een danige onverschilligheid
geschreven colums betreffend de holocaust en Auschwitz. De flarden teksten
vol schrijffouten en loze beweringen, getuigen van weinig historisch besef
maar vooral een respectloze attitude jegens miljoenen slachtoffers. Vandaar
mijn bijdrage met het verzoek de richtlijnen als opgesteld in de bijlage te
respecteren en in acht te nemen.
vr groet
dhr. Papen"
(Daniël Papen, via email)
"Diep geroerd, met geknepen stembanden, omvloerste oogleden, brandend maagzuur en kloppende roede (het is tenslotte 5
december) mocht ik uw fraaie stuk proza over mijn getroebleerde netvlies laten glijden...
De woorden vertalen zich moeiteloos in zielsetsende beelden.
Dank!"
(bromde Zielknijper, 5 december 2005)
"Geachte heer,
Mag ik u verzoeken het plaatje van de te jonge dame van uw site te verwijderen. Er zijn namelijk nog al wat mensen die dit niet lollig vinden. Diverse klaag e-mails over gehad. Mag ik u er op attenderen dat het hier om Kinderporno gaat en de wetgever daar meer dan 4 jaar gevangenisstraf op heeft gezet. Ik ga ervan uit dat het om een misvertstand gaat, als moderator.
Met vriendelijke groet.
Sociale Jeugd- en Zedenpolitie te Amsterdam
Commerciele zaken
020-5592585"
(i030142@planet.nl, 14 december 2004)
"Schitterend verwoord dat artikel over Clarence. Liep jaren met een missie, aan de voetballiefhebbers (niet de kenners) proberen uit te leggen dat Abe en Piet beter zijn dan het orakel uit betondorp. Was onbegonnen werk. Het klootjesvolk adoreert Ellen van Langen, Geesink en Rieu, en vinden mevrouw Blankers, Ruska en Roby lakatos maar niks, ze weten waarschijnlijk niet eens wie het zijn. Toen Keizer stopte heb ik jaren niet meer gekeken. Toen zag ik die Fin en een paar jaren later een Surinamer met een Nederlands paspoort (Had die Fin er ook maar een gehad). Ja en dan begint het heilige vuur weer te branden. Deze twee zijn tactisch en technisch het beste wat er op Nederlandse velden heeft rondgelopen (wat ik in mijn leven heb gezien). Keizer had niks met voetbal te maken, dat was ballet,kunst, en soms als het niet belangrijk was helemaal niks .En Abe ken ik van wat beelden, maar als je naar de verhalen over hem luistert hoef je de verteller maar in de ogen te kijken en herken je meteen de kenners uit die tijd."
(via mail, 23 oktober 2005)
"pedante snikkels, komen kut te kort. Webloggen is niet voor mietjes maar ook niet voor stoere geile binken, webloggen is namelijk een fenomeen, een spookbeeld voor blinden die zich vergapen aan de wijde wereld van het internet om zichzelf te ontmoeten, een monologue interieur te voeren en dan de echo terughoren, het internet dat een wonder is wat een dom irrationeel fenomeen is. Echt iets voor pedante snikkels en kale kutten die niet neuken maar wel in elkaars nek willen hijgen en tijd teveel hebben. Ik zou er helemaal niet aan beginnen en beroemd en rijk ben ik al, zegt het liefje. Ik heb de grootste en zij heeft de lekkerste en we verdoen de tijd liever in elkaar verstrengeld dan te vergooien op zo’n vervuilde weblogmarkt. Mot je alweer email beantwoorden enzo, in je vrije tijd, be je gek. Opzoute, stik dur maar in, Goossens, kijk maar uit dat ze niet vreemdgaan terwijl jij al die poen verdient, sneue wolf, ouwe rukker, voordat je het in de gaten hebt sta je een verschrikkelijk stinkend goedje op je scrotum te smeren terwijl je staat te huilen omdat je zo belazerd bent terwijl je het alleen maar goed bedoeld, voor ons allebei schatje, weetje, heerlijk met vakantie strax, saampjes, maar vanavond moet ik werken snappie, centjes verdienen mot pappie, kijk niet zo beteuterd, je wilt helemal niet naar de Lidl, je wilt daar nooit gezien worden zei je, nou dan. Nou tot strax dan, he ?"
(nove, 12 oktober 2005)
"Bicat.net, dat is toch die achterlijke webstek voor rukkende, boerende en altijd bezopen kerels? Dat zielige pathetische zooitje ongeregeldheden dat uitgebraakte hersenkwak probeert te verkopen als prozadrek? Natte winden, dikke drollen, kleverige onduidelijkheden? Slurptrekkende draaigorgels, voorhuidjogging avant la lettre en berensgrote buikglijers?" (Jeremias Schubbenrug, in Nova, 4 oktober 2005)
Reageerziekte
"Op een vrolijke dag toen ik aan mijn, voor al 11 jaar, allerbeste vriendin de liefde heb verklaard en binnen luttele seconden de meest euforische gevoelens door mijn ziel heen flitsten typte een verslag van school begon k te typen en dit kwam tevoorschijn op het samengeperste hoopje uitwerpselen wat ik beschouw als mijn laptop, want zoals velen het niet slecht zou doen als zij dit beseften is bezit enkel een illusie.
Conclusie & nawoord
Niet alleen symbolen hebben invloed op ons doen en denken, de manier waarop ieder mens zichzelf ziet en andere zegt meer over die persoon dan over anderen. Elk mens gaat zijn eigen weg, en het is jammer dat er uit commerciële geldzucht zoveel miscommunicatie ontstaat tussen mensen. Welk mens is beter, het mens dat genadeloos elke, in zijn ogen misdadiger, ritueel vermoord, of die mens die de opdracht geeft om onbewuste signalen stuurt via reclamespotjes en zo het materialisme hoger prijst dan het gevoel om bewust van jezelf en je daden te zijn? Draait het dan uiteindelijk allemaal om geld?
De een vermoord mensen die hun hele leven anderen pijn doen, en de ander roept het gevoel op dat er niets beter is dan nike schoenen in combinatie met een stoere jack met een bontkraag, dat gedoe met die bontkragen id volgens mijn theorie gebaseerd op het paringsgedrag van leeuwen, hoe groter en mooier de manen, des te meer aanzien ze hebben en kans op leiderschap en hoe meer kans ze hebben dat hun genen worden doorgegeven ;).
Door niet te realiseren waar je mee bezig bent, of niet wie, maar wát je eigenlijk bent, ontstaat er miscommunicatie en disharmonie in de maatschappij. Opgaan in de massa kan leiden tot afgunst en afkeer van het geloof in jezelf en in anderen.
En ik wens hierbij balkenende en zijn hele tweede kamer heel veel succes met het oplossen van de “problemen” hier in Nederland, want zo schieten we geen reet op.
Oja, en een gelukkig Nieuwjaar!
Zondag 7 januari 2007, Frank Hooijer"
(Frank Hooijer, 7 Januari 2007)
"Ik had het allemaal al wel eens meegemaakt en niets was mij te dol geweest: eonisme, vice anglais, flaggelatie, ja zelfs koprofagie. Ik was dan ook met graagte ingegaan op de omineus-priapische woorden en lubrieke blikken die "Ellen" tijdens ons gezamelijk consumeren eerder die avond op mij had gericht. Toen we, media nox, eenmaal in haar slaapkamer waren aangekomen, gaf zij steeds minder blijk van doorgaans aan haar toegeschreven mesquinerie. Integendeel,loodzwaar en onvermijdelijk hing het veile sneukelen in de lucht. Binnen no time was de vloer dan ook bezaaid met exuvieën en toonde zij mij haar zinnenprikkelende Junonische leest. Na intiem pidjetten en enige orogenitale schermutselingen (waarbij brod noch javelijn werd ontzien),sloegen wij serieus aan het procreëren. Cunnus en Curacaoënaar leken
welhaast voor elkaar geschapen. Hoewel haar defloratie al enige tijd terug had plaatsgevonden, pandoerden wij als nooit tevoren, daarmee verschillende tenesmen bewerkstelligend. Het is maar goed dat haar echtgenoot van deze sluikmin nooit wat heeft gemerkt..."
(TiTo, mei 2006)
"Schrijf eens over vrouwen en hun plek of plaats in de allesverterende zakenoorlogen.
Want als er stereotype mannen met diep verborgen schaamtegevoelens over hun potentie problemen en erectiestoornis (taboe naturlijk) dan is dat manifest in hun 'vlucht vooruit' in de freudiaanse wapencultuur. Elke geweerloop, elke zwaardere tank is een gestileerd erectiel apparaat vol dodelijke munitie opgepomnt met miljoenen kogels in een spurt naar het doel wat als lustsymboliek een 'lilith' in een duizelige extase zou moeten brengen want zo 'is de kracht van het leger'. Stoere mannen die eerst de vrouwen opgeilen, dan met hun duwtje in de rug erop los gaan om 'de vijand te onthoofden'. Ik als watje moet altijd vreselijk lachen om die serieuze gezichten die de mannen politici en militairen bij hun gepiep, gezeur en gezeik en hun broodnodige verklaringen trekken.
U, als warmbloedige heterovrouw zal zich wezenloos kunnen uitleven 'tussen de hitsige Jantjes'.
Ik stel voor dat u zich een voorstelling maakt over de gang van zaken in de nachten op zo'n nomadenkamp met satellietvererbindingen in de maanloze nachten van de nieuwe woestijnen die worden ontgonnen, namens u en mij, natuurlijk, vanzelf, juist, nee, uiteraard.
Het mag ook wel een andere uiterst vervelende erectiestoornis gaan, de ejaculatie praecox.
Dat gaat dan vast over de linkse oppositie, denk ik dan, kunt u het fijn neutraal houden.
U bent toch op alle kaasmarkten thuis, hard op weg om zich te bekwamen in een genre waar sex met hoofdletters geschreven moet worden. Vooral de sex benadrukken, Lilith. Veel gore geile, harde, wrede sexscenes, met blinddoeken, kidnap, politiehandboeien, touwen en katrollen, gedwongen masturbatie tussen mannen, tussen vrouwen, scarring en kaalscheren en tot huilens toe dat gepomp met dildo's en dat monotone gezoem van vibratoren sfeervol brengen. Vooral geluiden en kleuren beschrijven, daar ben ik gek op."
(Peter Novecento)
"Is er iemand in de zaal die nog wil doneren aan een zielige arme homosexueuele neger met een onbeschrijflijke ziekte zwaargelovig te dom om te leren of te schijten die bovendien een oog mist en denkt dat de duivel soep in een blik stopt want hoe komt het er anders in en tegelijkertijd vreselijk gebukt gaat onder de laatste Tsunami of de vrees daarvoor want zijn geitenoog gaf vanmorgen onheil aan? Of anderszins zijn hypocriete tot op het bot zwarte geweten schoon wil kopen voor een luchtig schijntje of nóg liever zichzelf onsterfelijk wil maken over het lijk van een ander? Nee? Eénmaal? Andermaal? OK, dan ben ik ook pleite en met Marnix mee naar dat gruwelijk dure restaurant. Bovendien is het al na zessen en sta ik in de baas z'n tijd de wereld te redden en zo heb de cao dat nooit bedoeld. Howdoe en de mazzel. "
(Hein Buffelruft, 28 dec 2005)
"De liefde is groots, ze breekt zonder haar gebit te gebruiken door elke granieten kop heen, verzwakt de wil en maakt elke stoere kerel tot een week omhulsel, een schaduw van zichzelf, een brabbelend luierkind, elke vent verandert van binnenuit en geweldloos door haar rijke zegeningen. Je krijgt een rijpe korstkaas als huid en een hart van vloeibaar goud. Verpletterend is ze en zij, de liefde, de warme zomerse, niet de winterharde en verbitterde tak dus, zit nog steeds vol met geheimen waar niemand de sleutel van kan vinden. Mysterieus is ze, als de ondergrondse geheimzinnige dictatuur van wereldwijde, alomvattende bekabeling waarlangs dagelijks kilometers gecodeerde data tussen de continenten flitsen. De liefde is een tectonishe plaat die schuurt en krast en gangen boort voor lavastromen van vleselijkheid en voedzame sappen die op geen enkele dieet mag ontbreken. Daarom is ze schaars.
Tot slot..we heben allemaal een gat van onderen, onthou dat. "
(Nove, relatietherapeut, 3 dec 2005)
"Thanks!
Voor de eerlijke en ijskoude bieren vooraf om de ergste dorst te lessen na een lange en vermoeiende reis. En de Champage daarna in gelukkig niet van die zuinige hoeveelheden maar gewoon ruim bemeten pullen.
Dank ook voor de wonderschone oester die in zijn natuurlijke habitat beschermd en koel lag te wezen toegedekt met een warme dekentje bosui-liefde en een tikje Tabasco-ondeugd onder die deken.
Dank voor de kleinste en schattigste St. Jacobsoesters die ik proefde in Balsamicostroop. Eerbied voor de kort aangebrade en met ontbijtkoek gestoofde kwartel. Ik proefde een tint Orange Marmalade hoewel je zei dat het er niet in zat. Ik hou het erop dat de chefkok zijn geheimen heeft en, hoe hooggeëerd zijn publiek ook mag zijn, ál zijn details zullen ze nooit te horen krijgen.
Met liefde deed ik mijn sommeliertaken en het ‘kut-sommelier’ omdat ik de glazen niet tot de nok vulde, neem ik op de koop toe.
Onder de indruk was ik van je tzatziki met shrimp en rode grapefruit. Zoet en zuur zoals Bitter & Sweet zoals het leven zelf zoals harmonie zo mooi kan zijn.
Ook onder de indruk was ik van je zeewolf met tomatenchutney. Een rode knipoog op een licht in de boter aangezet visje zoals de boter bij de vis behoort te zijn.
Je bewees jezelf door met het produkt mee te koken en de zeeduivel vochtig te houden en over te laten lopen in het bedje van zuurkool omrand door koele en volle crême fraiche en slechts gestopt door mosterd. Het zal mijn gebrek aan woordenschat zijn geweest deze poëtische beleving van samenstelling aan mijn disgenoot heer Visser uit te leggen, aan de wijn waarin het beestje zwom heeft het niet gelegen.
Emotioneel werd ik bij het aangezicht van mijn vrouw in jouw open keuken, verliefd op de chefkok die zijn konijntje aan de haak had geslagen. Uit het konijnengezin weggetrokken, de zuigelingen achtergelaten en deskundig ontdaan van fluffy flaporen en prachtig gevild en daarna één minuutje aangebraden in de volle boter. Ach, je zei het nog, ‘nog even in de oven en gekeken hoe lang’ in antwoord op de vraag hóe lang dan, zoals Sebastiaan Bach ook vindt dat de piano zichzelf speelt. U zij geprezen met bijzondere gaven, maar het zal mijn eenvoudige ziel zijn die het zo ziet.
De ingekookte fond een tikje gezoet nog niet eens meegerekend evenals de witte bonen-truffelpuree en rode kool met vijgen die in een restaurant van naam de kaart had kunnen aanvoeren.
Jammer dat je er niet bij was met de kaas. Het zal de tol van de roem zijn geweest of de spanning van het koken op zulk een hoog nivo. Het siert de man die ook gewoon maar een mens van Vleesch & Bloed is gebleven. Het was uit de kunst hoe wij genoten van een walnoot uit Frankrijk gekraakt op de wals van braakgeluiden die wij van boven hoorden komen. Waarschijnlijk was je druk doende in de homard-naire.
Het dessert ben ik kwijt evenals het betoog dat ik hield, maar dat was ik toen al kwijt. Het betoog hou je van mij tegoed. Ik zal het je vertellen als ik de liefde verklaar aan mijn vrouw zoals jij gisteren de keuken in het algemeen en ons in het bijzonder de liefde verklaarde. "
(Kiers de Maison, 27 november 2005)
"Ach, heer bicat, nu we het over eten en drinken hebben. Ik kan u te allen tijde aanraden, maar toch vooral in de herfst, van de ganzenlever te proeven. Zoekt u daarbij een zo eenvoudig mogelijk bewerkte ganzenlever, dus geen paté, niets met geconfijte uien of anderszins toevoegingen.
U wilt ganzenlever proeven die met de hand is schoongemaakt door een oud boerenvrouwtje die hooguit peper, zout en wat cognac toevoegde en daarna op 70 graden in de oven met de deur op een kier de lever zachtjes liet warm worden. Niet smelten, want dan scheidt het vet van de lever en bent u uw produkt kwijt. Nee, u wilt de lever verwarmen zodat lever, peprer, zout en cognac een geheel gaan vormen. Dat wat u wilt proeven is de waarheid en niets anders dan de waarheid.
Slaat u overigens wel in grote hoeveelheden in, niets zo erg als aan het einde te moeten constateren dat u nog wel wat had gelust. Nee, met veel dingen is het zo dat we nèt even meer moeten eten dan ons lief is. Nèt dat decadente punt van overdaad aantikken.
Schenkt u daarbij een Gewürztraminer en bij voorkeur hoe ouder hoe beter en liever nog een Grand Cru dan een gewone. Maar als u dan toch uit wilt pakken dan komt u niet heen om de Tokay Pinot Gris.
Daarbij geserveerd met warm en geroosterd brioche brood."
(Harrie Stamper, 23 oktober 2005)
"Of die klassieke Suske & Wiske (het was nummer 78 als ik het goed heb): De Kakkende Kakkerlakken, die aflevering waarin Tante Sidonia in haar keuken te maken heeft met een steeds groter wordende populatie kakkerlakken, die voortdurend alles onderschijten, niet in de laatste plaats de biefstuk met friet die Tante speciaal voor Lambik had gebakken, tot grote woede van onze favoriete zeshaarder, die gelijk een spuitbus pakt en erop los begint te spuiten, dit tot groot enthousiasme van zowel Suske als Wiske, die duchtig beginnen mee te spuiten (we hebben het hier duidelijk over de periode waarin Suske en Wiske nog net zo milieubewust waren als George W. Bush die zijn privejet vanuit Kyoto liet terugvliegen naar zijn range in Texas omdat ie z'n favoriete cowboy-hoed was vergeten), maar in de spuitbus van Lambik blijkt een goedje te zitten dat er voor zorgt dat de kakkerlakken de volgende dag het formaat van een jong paard hebben (professor Barabas had een lege spuitbus gebruikt om zijn nieuwe groei-middel te testen en vergeetachtig als hij was, had hij het bij Tanta Sidonia laten liggen, puur uit teleustelling, want ook na gebruik van het groeimiddel had Tante Sidonia de professor uitgelachen toen hij zijn broek naar beneden deed), afijn, nu de kakkerlakken gegroeid zijn, schijten ze nog harder met als gevolg dat tante Sidonia, Lambik, Suske en Wiske hun huis worden uitgescheten, waarna ze Jerommeke erbij halen, wiens enige bijdrage een ENORME scheet is, gelukkig komt professor Barabas eraan met een grote smile op z'n mombakkes en een nog grotere bobbel in de broek die, zo zal even later blijken, amper in staat is de steeds groter wordende penis van Barabas te verhullen met als gevolg dat Tante Sidonia, gek van geilheid, zich op professor Barabas stort die vrijwel onmiddellijk klaarkomt en bovenop een van de reuzekakkerlakken kwakt die dan weer vrijwel onmiddelijk in elkaar krimpt en in het niets oplost, waarna ook Lambik en Suske en Jerommeke hun apparaat bewerken met het groeimiddel, zodat ze de volgende dag, onder de stimulerende leiding van Tante Sidonia en Wiske, de kakkerlakken dood masturberen. Knipoog Wiske. Einde."
(Max J. Molovich, 23 Augustus 2005)
"De vergelijking ‘vleesetend’ en ‘vrouw’ is een natte wensdroom. Het is veelbetekende symboliek dat er aan vegetarische mutaties man/vrouw/ hermafrodiet wordt gewerkt door de wetenschappelijke elite. Weten zij soms meer? Staat ons Armageddon te wachten ? De finale segregratie, het schisma van de sexen en de ondergang van hun zondige sexueel verkeer als geheime wapen om de wereldbevolking eindelijk zonder oorlogen te kunnen reguleren ? Reincarneren in een plantaardig bestaan in een potje aarde van robotformaties die miljoenen grijze racks van vruchtdragende en geurige planten produceren onder uiterst secure en berekende condities , zonder vrij zon of maanlicht, zonder zicht of gehoor, zonder tastzin, zonder geluid van wind en zee."
(nove, 6 Juni 2005)
Zelfbeschouwing
"Een man van middelbare leeftijd, beet je te dik, beetje te morsig. Baardje of sik wellicht. En witte schilfertjes sieren zijn gelaat. Hij rookt en hij drinkt, maar in tegenstelling tot wat hij ons graag wil doen geloven, niet teveel. Hij is een ambtenaar, schaaltje 9. verder een liefhebbende vader die zijn frustratie over het uitblijvende en waarschijnlijk nooit meer komende grootse leven heeft verruild voor een soort van komisch cynisme. Hij neemt het niemand kwalijk behalve misschien soms zichzelf, maar dan alleen na een Westmalle Tripel te veel. Hartstochtelijk supporter van NAC of een andere club ten zuiden van de grote rivieren, want dat hij een Brabander is moet haast wel. Zo stel ik mij Kiers voor, maar wellicht is het wel gewoon die homofiele Indo die bij Serudang de lege borden ophaalt..who knows.."
(Andy Möller, Gelsenkirchen)
"Het is vast een meteroloog, een weermenneke met een gesmoorde sexualiteit, eentje met een enorm taboe. Een vrijgezelle biologieleraar met verlatingsangst kan ook. Zo'n eenzaam type die nog steeds bij zijn moeder woont en al jaren lesgeeft in het basisonderwijs. Zo'n anonieme 13 inhetdozijnman die spaarzaam leeft, de piepers schilt en de afwas doet, zo eentje die op de middagwandeling met het hondje van moeders vanachter de krant bij een speeltuin of in het park naar stoeiende of voetballende jochies kijkt en de pijn verzwijgt. Een masochist die het taboe koestert.
Zo'n kleffe smeerlap van een potentiele serieverkrachter met banden in een hechte kerkgemeenschap waarop moeders zo trots is omdat hij naast het lesgeven ook nog als hobby het locale knapenkoor dirigeert. Zo eentje die maar beter melancholieke verhaaltjes moet blijven schrijven.
"
(Nove, 22/11/2005)
"Ach ja, leuk, schrijvers.
Beetje zo in je donkere hol aan de wereld knagen. Puur verongelijkt verdedigen van een door mede niet-aanwezigen geschapen superieure schertswereld. Lurken aan je pijp. Pijpen aan je lurk. Woorden in langgerekte nadenkzinnen omzetten. Protserige taalvlekjes. Huilerige holheden. Fletse vondsten. Massieve monomane monsters. Een zielige berg toevoegingen aan de duistere put die al veel te lang overstroomt door de gemankeerde bijdragen van nerveus krabbelende geesten met een ongepast gevoel van eeuwigheid.
Die sfeer.
Geef mij maar parkeerwachten.
"
(Marnix, 21/11/2005)
