Navigatie

de voorplecht
louter proza
louter poëzie
liaisons
nostalgie

colofon/contact

Dankbaar

Uitgelogd

Huishoudelijk

5 oktober 2005

Advertentieboer webstats4u, voorheen nedstat, kan de vinketering krijgen. Vanaf vandaag verdwijnt deze teller, de bezoekcijfers zijn bewaard voor het nageslacht en voortaan tellen we verder met Awstats. Koffiebonnen kunt u ophalen bij Tante Miep.

Maandag, 10 April 2006

Het Telegram

In een kamer zat een jongen aan tafel. Zijn handen omklemden een telegram, de knokkels wit en de lippen stijf op elkaar geperst. Hij wilde schreeuwen, hij wilde huilen. Van binnen kolkte een ijskoude zee, terwijl het zweet hem over de rug liep. Hij was radeloos buiten zinnen. Het papier scheurde in zijn trillende handen en hij nam een diepe teug adem. En met die adem slikte hij alles in. Alle woorden die hij had willen roepen, alle vragen die hij had willen stellen en alle tranen die hij had willen laten. Hij slikte alles in, het tikken van de klok aan de muur, het snorren van de kat in de vensterbank en het rollen van de wielen over de straat voor zijn huis. Al het geluid verdween in zijn keel, werd doorgeslikt en vormde een donkere bal in zijn maag. De stemmen op straat verstomden, het gefluit van vogels werd onhoorbaar en een wind stak op in stilte.

In de reflectie op het water dansten de bomen onvermoeibaar op een melodie die niemand horen kon. De stilte was absoluut en vulde de straten, verstikte de mensen en doofde alle gesprekken. Niemand had meer iets te bespreken. Alles wat van waarde was, was lang vervaagd voordat een mond kon openen. Het leven was betekenisloos geworden en geen enkel woord kon haar opnieuw betekenis verlenen. En hij die ging spreken, bedacht zich beter en sloot zijn mond weer, liep verder. Verder door de straten, verder langs het water, onder de bomen door, opnieuw verdwijnend tussen de schaduwen van de gebouwen om nooit meer terug te keren.

Het licht dimde toen de zon achter de huizen zakte. Straatlantarens gingen niet meer aan, want er was geen nut meer om op straat te blijven. Mensen liepen naar huis in de avondschemer, knikten beleefd naar elkaar en liepen door. Geen gesprekken in de straten, de stilte had alles weggenomen. Thuis bleven de luiken open, er was niets te zien. De laatste gloed van de zon gleed geluidloos naar binnen en kleurde de muren, de tafels en de bedden rood. En buiten bleven de bomen zacht schommelen in de weerspiegeling van het water.

De mensen bleven wakker, zelfs toen de stad in duisternis werd gehuld en de maan aan een eenzaam optreden was begonnen aan de hemel. De duisternis kleurde zilverblauw, en iedereen staarde uit de ramen. Er werd gewacht zonder verwachting, zonder moedeloosheid, alleen met een berusting dat het goed was. Honderden ogen weerkaatsen het maanlicht vanachter de ramen van de stad, in stille straten, zonder te spreken en zonder elke betekenis of waarde. En de bomen dansten verder aan het water.

In een kamer begon het. Onder het schrale licht van een peertje opende een jongen zonder naam een vale koffer. Ingebed in rood kalend velours lag een viool. Teder legde hij haar aan de hals en met de strijkstok streelde hij liefdevol een snaar. Een verlegen noot brak de stilte in de kamer. Een volgende aarzelende noot bereikte de voorkamer van het huis. En verlost van het gewicht van elk begin volgden de minder dapperen. De melodie won aan moed en zweefde door de openstaande luiken de straat op.

Mensen hoorden de melodie die aanzwol in diepe melancholie voor het verlies aan woorden. Achter de ramen sloten mensen de ogen en luisterden ademloos. De muziek gleed over de oude keien, langs gevels en in kamers. De harten van mensen werden vervuld van weemoed naar de tijd van spreken. Er werd gehuild zonder geluid, tranen rolden van wangen en vielen op de grond. Een vinger rustte op lippen, ogen aandachtig gesloten. En met de muziek zwollen ook de harten. Oud verdriet zonder betekenis werd begrepen.

Toen de muziek ten einde was, wachtte een man in zijn huis aan het water tot de laatste noot was weg gestorven. Hij opende zijn ogen en keek in de vragende ogen van het kind tegenover hem. Dat er iets was gebeurd van een bijzondere grootsheid was zelfs het kind duidelijk. "Het was mooi", zei hij met een stem die schor en gebroken was door het lange zwijgen, "Het was mooi, en het was nodig."

Mensen sloten de luiken, ontstaken lichten om zich te wassen, doofden ze en gingen slapen. En eenmaal was het weer stil in de stad. De wind was gaan liggen en de bomen stonden stil aan het spiegelgladde water.

door bewegende

  Vegaspies
  Het ontwaken van Veronique’s Kundalini

Klopje. Even een tukje doen.
bromde Vincent Nemo om 13:35 (op Maandag, 10 April 2006)

Een uitgestrekte hand, arm. Een traan verlaat in close up mijn oog en raakt in slow motion de tegel; een warm applaus!
Verexcuseert, ik ga vast de muzieksleutel marineren.
bromde Vilé (URL) om 14:19 (op Maandag, 10 April 2006)

Telegram? Waarom nou weer geen email?
bromde Bill Gates om 14:21 (op Maandag, 10 April 2006)

Zeer schone vertelling, heer bewegende. Een absoluut meesterwerk als u het mij vraagt. Maar waarom alweer onder het schrale licht van een peertje? Waarom nooit eens bij de furieuse gloei van een appel, de verblindende schittering van een pruim of de doffe inslag van een overrijpe banaan?
bromde Urbain Alpain (URL) om 15:16 (op Maandag, 10 April 2006)

Een serene rust daalt over mij neer. Ik neem even de tijd om tot mijn binnenste ik te komen. Dank bewegende, u is een reïncarnatie.
bromde Kiers om 15:27 (op Maandag, 10 April 2006)

bis bis
bromde .v () (URL) om 16:25 (op Maandag, 10 April 2006)

Prachtig, melodieus, een verzinnebeelding en een mooi magisch-realistische noot op het eind. Altijd mooi, een egaal, strak en windvrij vijveroppervlak. Troostrijk beeld. Water is een van de elementaire bouwstenen van al het organisch leven. Onmisbaar, mits gezond en niet vervuild. Aarde, Water , Vuur en het pulserend Licht en Schaduw, dag en nacht, zon en maan, yin en yang , man en vrouw.
bromde Peter - en nove is een lieve soepstengel om 16:36 (op Maandag, 10 April 2006)

Ik ben benieuwd naar de reactie van Adriana (hoop dat het niet bavo-grafo-autisch geïnspireerd is)...
bromde Vilé (URL) om 16:54 (op Maandag, 10 April 2006)

Vreemd… Ik moest onwillekeurig denken aan het gedicht “Mei” van Herman Gorter… Weet ook niet waarom.
bromde Drs. Johan Arend Happollati om 18:19 (op Maandag, 10 April 2006)

Mijn reactie? Die is simpel. Dat bewegende verhalen als deze kan schrijven, is één van de vele redenen dat ik verliefd op hem geworden ben. En blijf, naar het zich laat aanzien.
bromde Adriana om 18:35 (op Maandag, 10 April 2006)

Jammer Adriana, je was me net voor.
bromde Kiers om 19:12 (op Maandag, 10 April 2006)

En ik die dacht dat hij met zijn haicu je hart veroverd had… Weer een illusie rijker. Zucht.

“Spelende meisjes
zoekend naar de bal in mijn tuin
penis hard en stijf”
bromde Vincent Nemo om 19:21 (op Maandag, 10 April 2006)

Tsjonge, wát een dag.

Nu eerst even bw zijn epos lezen,
onderwijl genietend van een spaanse rode.

∗ gaapt onbarmhartig ∗
bromde Eduardo om 22:41 (op Maandag, 10 April 2006)

Met zo’n highkoe móet je wel van bw gaan houden.

Denk ik.

Ben trouwens benieuwd wat er in dat telegram stond.
bromde Eduardo om 22:53 (op Maandag, 10 April 2006)

Bewegende, hier kan ik natuurlijk niet achterblijven. Ik verzoek U mijn welgemeende complimenten te aanvaarden. Laat mij ze U aanreiken op de gouden schaal van mijn erkentelijkheid.
bromde Arnaud om 23:22 (op Maandag, 10 April 2006)

Woei!

Ik ben nu dus ook al verliefd op bewegende.
bromde Lennard om 01:14 (op Dinsdag, 11 April 2006)

Iédereen is verliefd op bewegende! Het kan ook niet anders.
bromde Kiers om 08:19 (op Dinsdag, 11 April 2006)

Het is fijn te zien dat u met zo velen genoten hebt. Doet u mij ook zo’n champagne onbijtje.
bromde bewegende (URL) om 08:53 (op Dinsdag, 11 April 2006)

Ik ben het niet vaak eens met het grachtengordeldiertje, maar deze keer: brilliant!

Amerikaatje

Youp van ’t Hek

„Hoe lang heeft die homo aan je zitten frunniken? En waarom? In godsnaam waarom? Gaan we nu ook botoxen? En trilplaten? Gaan we je op premières van Joop zien? Krijgen we die Vanessa over de vloer? En gaan we vanaf nu naar de P.C. Hooftstraat voor de kleertjes? Is de oude trouwe Zeeman te min voor mevrouw? Leg me uit waarom? Jij, mijn vrouw, mijn trots in de branding, mijn alles, moeder van mijn kind, de vrouw die het domme en blinde voetbalminnende deel van de natie koel trotseerde, die zelfs de heilige Cruijff liet sidderen en stotteren, die mensen zonder verhoor over de grens zet, jij die je niks aantrekt van de publieke opinie, die schijt heeft aan die buitenhuissocialisten, jij laat je door de eerste de beste campagneleider die Amerikaatje bij de Sluis wil spelen omtoveren tot een Gooise trol, een geschminkte muts. Besef je dan niet dat het juist je deodorantloze imago was dat je zo sterk maakte.

Heel Nederland denkt al jaren: die Rita! Die wil ik als werkster. Die veegt het vuil niet onder het kleed, maar sopt en boent met Andy, Jif en de allerdikste Glorix. Die zet de ramen tegen elkaar open. Die wil ik achter de bar van de voetbalkantine. Die kan zonder één rijles een bulldozer aan. Altijd lulde je in gewoon Nederlands. Er zat geen woord Engels bij, en nu stond je te stamelen en te stotteren. Let’s go! Hoe lang heb je geoefend op je zinnetjes Niet links, niet rechts, maar recht door zee? Wat een kansloos gestamel! En wie verzon in godsnaam de BouwRAI? Daar loopt voor vier miljard fraude bij elkaar! Greppelgravers, putjesscheppers, cementboeren en hardhoutcowboys die hele oerwouden omleggen. Dat vond Kay stoer?

Je hoort de vergadering: Laten we een mannenplek zoeken! Goed idee Kay! Fijne imagobouwer. Heb je gezien hoe je Ik doe het! zei? Heb je dat magere applausje gehoord? Wie klapten er? Kay? En wie nog meer? Die mislukte zus van hem? Zit Jan Nagel ook al in het team? En wat ruik ik? Wat is dat voor smerigs? Hoe heet die rotzooi? Jij, mijn vrouw, die altijd gewoon naar mens rook. Naar werk. Naar dossiers lezen! Naar loodgieterstassen sjouwen! Jij ruikt nu opeens naar een of andere Chanel nummer nogwat! Gadverdamme. Ga je wassen!

Moet je je gezicht zien. Helemaal dicht geplamuurd! Je lijkt Bassie wel. In godsnaam Rita: waarom, waarom en nog eens waarom? Jij, mijn vrouw, mijn wijf uit één stuk, mijn mokkel met de uitstraling van een roedel hooligans, de vrouw met de meest gietijzeren ruggengraat van Nederland, jij laat je zonder een lettergreep tegenspraak oppimpen door een stelletje tweedehands kappers en visagisten? Gaan we nu ook je gebit bleken en je tieten bijvullen? Gaan we voor kokette lingerie in plaats van je degelijke badstof Hema-slip? Ga je op naaldhaklooples? Wordt het Sancerre in plaats van Jack Daniels? Gaan we bij Parkheuvel knagen in plaats van een lekker open ruggetje bij snackbar De Smurrycorner?

Je dochter is totaal overstuur gaan slapen! ‘Mama’, huilde ze, ‘wat is er in godsnaam met mama?’ Ken je die Unox-reclame? Dat joch met die omgebouwde moeder? De poes is, sinds ze je op tv zag, naar de zolder gevlucht! En heb je er al over nagedacht dat ik morgen gewoon naar kantoor moet. Wat zullen mijn collega’s zeggen? De hele supermarkt schoot vanmiddag in de lach. Ben met een halfje hopjesvla via de snelkassa weggevlucht! Dit kan je mij toch niet aandoen? Moet ik binnenkort ook mee naar Ivo Niehe en die Oerlemans om de happy family te spelen? Als ik je nog een keer zo zie, dan bel ik een advocaat en regel ik nog voor het volgend weekend een flitsscheiding! In twee minuten televisie heb je je hele imago naar de filistijnen geholpen! Politieke Spijkerman!”

Zelden had ze hem zo fel en furieus gezien. De woorden vlamden zijn mond uit. Zijn ogen spuwden vonken. Rita stond er ontredderd en verslagen bij. Een dikke traan biggelde over haar dichtgesmeerde wang. Toen stamelde ze heel zacht en verlegen: „Sorry, ik zal het nooit meer doen!”
bromde Vilé (URL) om 08:53 (op Dinsdag, 11 April 2006)

Ja, dat v.h. Hek het Touree Syndroom van buiten kent en met spuug praat, is toch bekend ? Wat hem tot een waardeloze lulhannnes in de politieke betekenis van het woord maakt is dat hij niet (s) organiseert e nzich als uitvreter blijft gedragen.
bromde Peter - en nove is een lieve soepstengel om 11:02 (op Dinsdag, 11 April 2006)

Een mooi, poetisch geschreven, verhaal/conte. Iets te veel bomen die in het water dansen wat mij betreft maar, die zaag ik wel om..(dode bomen die in het water liggen, een enkele tak, als een hand die een laatste groet brengt, steekt nog boven,..ehr zijn ook mooi).
Mooi hoor. Maar ik wil wel weten wat er nou in dat telegram stond..of was het een soort van collectieve psychose, door deze jongen geinitieerd?

(..)

..wat lul ik toch?...
bromde L* (URL) om 11:33 (op Dinsdag, 11 April 2006)

Nee L* je lult niet of we lullen allemaal. Dat is wat de hogere gedachten van bewegende met je doen. Vragen, opbouwende kritiek, een spijker op de kop, een harde maar gekraakte noot, een vleugje weemoed en gevoel. Ik kan wel janken!
bromde Bicats autocorrector om 12:19 (op Dinsdag, 11 April 2006)

Ja, wat lul jij toch?

::laat stille wind::
bromde Vincent Nemo om 12:20 (op Dinsdag, 11 April 2006)

Holy Shit!
bromde Kiers om 12:54 (op Dinsdag, 11 April 2006)

Wat voor kleur?
bromde Eduardo om 14:09 (op Dinsdag, 11 April 2006)

&^%#@)(@#!

(Roze….)
bromde Vilé (URL) om 14:18 (op Dinsdag, 11 April 2006)

Vileeee….ben jij dat echt…daar achter die link?

(...)
bromde L* (URL) om 14:45 (op Dinsdag, 11 April 2006)

En dan te bedenken dat alleen Beatrix nog telegrammen verzend.
bromde Erwin (URL) om 15:22 (op Dinsdag, 11 April 2006)

L*: In hoogsonwaarschijnlijk nieteigen persoon.

Let wel, het linkje is nogal eens paraschizonoïdefreen, en bewandelt de weg des levens als een wulpse kenau die de chaos snuift als bij volle maan het licht op haar steenpuisten d’r Kundalini in volle hevigheid doen ontwaken.
bromde Vilé (URL) om 16:23 (op Dinsdag, 11 April 2006)

Ja, die Vilé is op leeftijd. Een leeftijd waarop je al eens kan vragen: zijn dat je echte tanden? Maar zo zitten er hier wel meer vermoed ik donkerbruin.

Ik heb de leeftijd bereikt waarop rocksterren zich nogal eens van het leven benemen. Gelukkig ben ik ambtenaar. Langzaam oud worden en de prostaat soigneren.

::penetreert rectum met een in uierzalf gedoopte middelvinger::
bromde Vincent Nemo om 18:04 (op Dinsdag, 11 April 2006)

Mick Jagger is over de 60 en John Lee Hooker werd 84 dus dat is een aardige marge die u daar aangeeft.

:: neuriet een onwijs gaaf deuntje ::

ik heb geen tanden
ik kan niet bijten
ik heb aambeien
ik kan niet schijten
ik heb een pik die niet staat
wil je vragen hoe het met mij gaat?
bromde Kiers om 18:33 (op Dinsdag, 11 April 2006)

Kiers! Oude rukker! Jee, jij hebt er ook wel eens beter uitgezien! Hoe is dat zo gekomen, die uh, ontbrekende tanden zeg maar?
Maar leuk joh. Hoe is het met je?
bromde een toevallige passant om 19:45 (op Dinsdag, 11 April 2006)

Enige duiding bij het voorgaande, heer Kierfff:

De 27-ers: Brian Jones, Janis Joplin, Jimi Hendrix, Jim Morrison, Kurt Cobain

Het is een akelig toeval dat al deze artiesten stierven op 27-jarige leeftijd. Ze stierven allemaal op het hoogtepunt van hun roem. Joplin, Hendrix en Morrison (zanger van The Doors) stierven als gevolg van een overdosis drugs. Brian Jones, de oprichter van de Rolling Stones, stierf een maand nadat hij uit de band werd gezet. De doodsoorzaak is nooit bekend geworden. Cobain (zanger van Nirvana) pleegde zelfmoord. Allevijf hadden de nodige moeite met de grote faam die hen ten deel viel en zochten in drugs en alcohol hun heil.
bromde Vincent Nemo (URL) om 20:36 (op Dinsdag, 11 April 2006)

Ik ben allang 27 geweest. Geen roem meer voor mij dus.
bromde Lennard om 20:57 (op Dinsdag, 11 April 2006)

Gelul, natuurlijk. Ik heb al vier keer roem meegemaakt en verwacht er nog het een en ander van. Straks.

Peter R. de Vries wilde immers ook het liefst balletdanseres worden.
bromde Marnix (URL) om 21:47 (op Dinsdag, 11 April 2006)

Marnix, je bedoelt waarschijnlijk roes, en maar vier keer? Kom nou. Het zal de drank zijn.
bromde Vincent Nemo om 22:51 (op Dinsdag, 11 April 2006)

Zij wil me wel. En ik haar ook. Dat is het nou net.
bromde Lennard om 22:53 (op Dinsdag, 11 April 2006)

Lennard, en uw noten aanschroeven op de werkbank en van de railing van de brug gooien? Of gewoon een hormonale verbouwing voor heel het lichaam, zou dat de zaken niet eenvoudiger maken? Het klooster dan? Of gewoon moslim worden? Of pot?
bromde Kiers om 08:29 (op Woensdag, 12 April 2006)

M’n eerste melktandje
zit in de broche van m’n oma
Broederlijk naast die
van broertje en neef
De broche ligt nu bij m’n moeder
stil in de sierraden lade
Alles dat er over is
een foto op haar kist
met drie tanden van haar
liefste kleinkinderen’
gevat in goud op haar borst.
bromde Vilé (URL) om 09:06 (op Woensdag, 12 April 2006)

Wat een goede ideeën heeft u, Ridder Kiers.

∗ googlet hormonale verbouwing ∗
bromde Eduardo om 11:56 (op Woensdag, 12 April 2006)

En zie ik er niet gewéldig uit?

∗ maakt bedrag over naar pruiken.nl ∗
bromde Eduardo om 15:27 (op Woensdag, 12 April 2006)

Greatings to you. Can you help me to find any more info?

forced sex movies
bromde forced sex movies () (URL) om 08:40 (op Maandag, 12 Juni 2006)

Need to be readed.
bromde rape stories () (URL) om 06:09 (op Vrijdag, 16 Juni 2006)

wie is die mongool op dat plaatje
bromde carl () om 19:58 (op Donderdag, 14 December 2006)

wie is die lelijke vent
bromde bassie en adriaan om 15:11 (op Zaterdag, 10 Maart 2007)

het slijk der aarde

Holle retoriek

"Aarsema, dan komen de tachtigerjaren puberale streeptinten van de eerste kabeltv binnen op mijn kolkende oogbollen als de tube mayonaise leeggeknepen in in een onderzoekende puberkringspier . Vage opgedroogde veegklodderstrepen op de dikke zware afstandsbediening die het allang niet meer doet. Bolle schermen versterken de aplastische rondingen. Antennes nog met coax en zaad in een sok, geurend naar kamille gemengd met nat speculaas. Jong zijn is zo mooi…"

"Zit je achter het meest nieuwe en hipste technologische apparaat van deze eeuw, kom je op een stukje internet over columns schrijven. En dat is nu exact wat ik zocht! Soms zoek je iets, en kan je het niet vinden. Maar nu wel! Ik zoek iets om mijn Nederlandse woordenschat in te verwerken. En dan zoek je, en zoek je, en dan VIND je!

Soms zoek je iets anders. En dan vind je het niet. Mannen, of vrouwen, pennen, papier, boeken, bekers of boodschappen, je vind het soms niet.

Maar nu heb ik het gevonden!

Groetjes Lieke"

(Lieke, Zelf een column schrijven)

"Daarom is bicat een lichtje, een vuurtoren voor de verloren lopende dolenden.
Want dat er velen op de dool. Een gevolg van zich onbestemd, zonder nuttig doel, afgevlakt en weinig bijzonder voelen maar misschien nog meer eengevolg van het vluchten voor deze zelfrealisatie, deze pijn van een ziel zonder importantie niet te hoeven voelen. En daar compensatie middelen voor zoeken en aangboden krijgen. Drugs, sex met dieren, sex met kinderen die geen leeftijd meer nodig schijnen te hebben, autorijden, schoeisel, weblogs, gangbangs, sport, wat al niet. Als het maar lijkt dat je vooral bezig bent. Al is het nietszeggend en immoreel, al is het bellenblazen met je mond dicht of een kraak zetten en minister zijn.

En dan is er bicat..aus blaue hinein zu uns gezogen, zonder eigenaren of aandeelhouders die stakingen uitlokken, zonder stompzinnig geleuter, nee, de magie van de fantasie, de fictie en de nederlandse taal aan de macht.
Een baken van troost, een zwoele geur vlak voor het slapen gaan, een enorme uitzinnige stapel draadjesvlees met dampende jus, een romance achter het frietkot, scooters en mobieltjes, vogels die hun eigen lied zingen, de eigen partituur kennen en geen regisseur of dirigent nodig hebben, de horror en thrill. Dat wat onbewust en ondergronds en ook van het leven zelf is. En niet wordt voorgeschreven door de krant, de tv, radio, politiek, banken en verzekeraars, speculanten die denken met 'de echte waarheid' om te gaan. Nee, ik ben geen echt schrijver maar wel groot fan van het schaarse bicat talent."
(Peter Novecento, Haagsche Post)

"Schuimbekkend van woede las ik de met een danige onverschilligheid geschreven colums betreffend de holocaust en Auschwitz. De flarden teksten vol schrijffouten en loze beweringen, getuigen van weinig historisch besef maar vooral een respectloze attitude jegens miljoenen slachtoffers. Vandaar mijn bijdrage met het verzoek de richtlijnen als opgesteld in de bijlage te respecteren en in acht te nemen.

vr groet

dhr. Papen"
(Daniël Papen, via email)

"Diep geroerd, met geknepen stembanden, omvloerste oogleden, brandend maagzuur en kloppende roede (het is tenslotte 5 december) mocht ik uw fraaie stuk proza over mijn getroebleerde netvlies laten glijden... De woorden vertalen zich moeiteloos in zielsetsende beelden. Dank!"
(bromde Zielknijper, 5 december 2005)

"Geachte heer,

Mag ik u verzoeken het plaatje van de te jonge dame van uw site te verwijderen. Er zijn namelijk nog al wat mensen die dit niet lollig vinden. Diverse klaag e-mails over gehad. Mag ik u er op attenderen dat het hier om Kinderporno gaat en de wetgever daar meer dan 4 jaar gevangenisstraf op heeft gezet. Ik ga ervan uit dat het om een misvertstand gaat, als moderator. Met vriendelijke groet.

Sociale Jeugd- en Zedenpolitie te Amsterdam
Commerciele zaken
020-5592585"
(i030142@planet.nl, 14 december 2004)

"Schitterend verwoord dat artikel over Clarence. Liep jaren met een missie, aan de voetballiefhebbers (niet de kenners) proberen uit te leggen dat Abe en Piet beter zijn dan het orakel uit betondorp. Was onbegonnen werk. Het klootjesvolk adoreert Ellen van Langen, Geesink en Rieu, en vinden mevrouw Blankers, Ruska en Roby lakatos maar niks, ze weten waarschijnlijk niet eens wie het zijn. Toen Keizer stopte heb ik jaren niet meer gekeken. Toen zag ik die Fin en een paar jaren later een Surinamer met een Nederlands paspoort (Had die Fin er ook maar een gehad). Ja en dan begint het heilige vuur weer te branden. Deze twee zijn tactisch en technisch het beste wat er op Nederlandse velden heeft rondgelopen (wat ik in mijn leven heb gezien). Keizer had niks met voetbal te maken, dat was ballet,kunst, en soms als het niet belangrijk was helemaal niks .En Abe ken ik van wat beelden, maar als je naar de verhalen over hem luistert hoef je de verteller maar in de ogen te kijken en herken je meteen de kenners uit die tijd."
(via mail, 23 oktober 2005)

"pedante snikkels, komen kut te kort. Webloggen is niet voor mietjes maar ook niet voor stoere geile binken, webloggen is namelijk een fenomeen, een spookbeeld voor blinden die zich vergapen aan de wijde wereld van het internet om zichzelf te ontmoeten, een monologue interieur te voeren en dan de echo terughoren, het internet dat een wonder is wat een dom irrationeel fenomeen is. Echt iets voor pedante snikkels en kale kutten die niet neuken maar wel in elkaars nek willen hijgen en tijd teveel hebben. Ik zou er helemaal niet aan beginnen en beroemd en rijk ben ik al, zegt het liefje. Ik heb de grootste en zij heeft de lekkerste en we verdoen de tijd liever in elkaar verstrengeld dan te vergooien op zo’n vervuilde weblogmarkt. Mot je alweer email beantwoorden enzo, in je vrije tijd, be je gek. Opzoute, stik dur maar in, Goossens, kijk maar uit dat ze niet vreemdgaan terwijl jij al die poen verdient, sneue wolf, ouwe rukker, voordat je het in de gaten hebt sta je een verschrikkelijk stinkend goedje op je scrotum te smeren terwijl je staat te huilen omdat je zo belazerd bent terwijl je het alleen maar goed bedoeld, voor ons allebei schatje, weetje, heerlijk met vakantie strax, saampjes, maar vanavond moet ik werken snappie, centjes verdienen mot pappie, kijk niet zo beteuterd, je wilt helemal niet naar de Lidl, je wilt daar nooit gezien worden zei je, nou dan. Nou tot strax dan, he ?"
(nove, 12 oktober 2005)

"Bicat.net, dat is toch die achterlijke webstek voor rukkende, boerende en altijd bezopen kerels? Dat zielige pathetische zooitje ongeregeldheden dat uitgebraakte hersenkwak probeert te verkopen als prozadrek? Natte winden, dikke drollen, kleverige onduidelijkheden? Slurptrekkende draaigorgels, voorhuidjogging avant la lettre en berensgrote buikglijers?" (Jeremias Schubbenrug, in Nova, 4 oktober 2005)

Reageerziekte

"Op een vrolijke dag toen ik aan mijn, voor al 11 jaar, allerbeste vriendin de liefde heb verklaard en binnen luttele seconden de meest euforische gevoelens door mijn ziel heen flitsten typte een verslag van school begon k te typen en dit kwam tevoorschijn op het samengeperste hoopje uitwerpselen wat ik beschouw als mijn laptop, want zoals velen het niet slecht zou doen als zij dit beseften is bezit enkel een illusie.

Conclusie & nawoord

Niet alleen symbolen hebben invloed op ons doen en denken, de manier waarop ieder mens zichzelf ziet en andere zegt meer over die persoon dan over anderen. Elk mens gaat zijn eigen weg, en het is jammer dat er uit commerciële geldzucht zoveel miscommunicatie ontstaat tussen mensen. Welk mens is beter, het mens dat genadeloos elke, in zijn ogen misdadiger, ritueel vermoord, of die mens die de opdracht geeft om onbewuste signalen stuurt via reclamespotjes en zo het materialisme hoger prijst dan het gevoel om bewust van jezelf en je daden te zijn? Draait het dan uiteindelijk allemaal om geld?
De een vermoord mensen die hun hele leven anderen pijn doen, en de ander roept het gevoel op dat er niets beter is dan nike schoenen in combinatie met een stoere jack met een bontkraag, dat gedoe met die bontkragen id volgens mijn theorie gebaseerd op het paringsgedrag van leeuwen, hoe groter en mooier de manen, des te meer aanzien ze hebben en kans op leiderschap en hoe meer kans ze hebben dat hun genen worden doorgegeven ;).
Door niet te realiseren waar je mee bezig bent, of niet wie, maar wát je eigenlijk bent, ontstaat er miscommunicatie en disharmonie in de maatschappij. Opgaan in de massa kan leiden tot afgunst en afkeer van het geloof in jezelf en in anderen.

En ik wens hierbij balkenende en zijn hele tweede kamer heel veel succes met het oplossen van de “problemen” hier in Nederland, want zo schieten we geen reet op.

Oja, en een gelukkig Nieuwjaar!

Zondag 7 januari 2007, Frank Hooijer"
(Frank Hooijer, 7 Januari 2007)

"Ik had het allemaal al wel eens meegemaakt en niets was mij te dol geweest: eonisme, vice anglais, flaggelatie, ja zelfs koprofagie. Ik was dan ook met graagte ingegaan op de omineus-priapische woorden en lubrieke blikken die "Ellen" tijdens ons gezamelijk consumeren eerder die avond op mij had gericht. Toen we, media nox, eenmaal in haar slaapkamer waren aangekomen, gaf zij steeds minder blijk van doorgaans aan haar toegeschreven mesquinerie. Integendeel,loodzwaar en onvermijdelijk hing het veile sneukelen in de lucht. Binnen no time was de vloer dan ook bezaaid met exuvieën en toonde zij mij haar zinnenprikkelende Junonische leest. Na intiem pidjetten en enige orogenitale schermutselingen (waarbij brod noch javelijn werd ontzien),sloegen wij serieus aan het procreëren. Cunnus en Curacaoënaar leken welhaast voor elkaar geschapen. Hoewel haar defloratie al enige tijd terug had plaatsgevonden, pandoerden wij als nooit tevoren, daarmee verschillende tenesmen bewerkstelligend. Het is maar goed dat haar echtgenoot van deze sluikmin nooit wat heeft gemerkt..."
(TiTo, mei 2006)

"Schrijf eens over vrouwen en hun plek of plaats in de allesverterende zakenoorlogen. Want als er stereotype mannen met diep verborgen schaamtegevoelens over hun potentie problemen en erectiestoornis (taboe naturlijk) dan is dat manifest in hun 'vlucht vooruit' in de freudiaanse wapencultuur. Elke geweerloop, elke zwaardere tank is een gestileerd erectiel apparaat vol dodelijke munitie opgepomnt met miljoenen kogels in een spurt naar het doel wat als lustsymboliek een 'lilith' in een duizelige extase zou moeten brengen want zo 'is de kracht van het leger'. Stoere mannen die eerst de vrouwen opgeilen, dan met hun duwtje in de rug erop los gaan om 'de vijand te onthoofden'. Ik als watje moet altijd vreselijk lachen om die serieuze gezichten die de mannen politici en militairen bij hun gepiep, gezeur en gezeik en hun broodnodige verklaringen trekken.
U, als warmbloedige heterovrouw zal zich wezenloos kunnen uitleven 'tussen de hitsige Jantjes'. Ik stel voor dat u zich een voorstelling maakt over de gang van zaken in de nachten op zo'n nomadenkamp met satellietvererbindingen in de maanloze nachten van de nieuwe woestijnen die worden ontgonnen, namens u en mij, natuurlijk, vanzelf, juist, nee, uiteraard. Het mag ook wel een andere uiterst vervelende erectiestoornis gaan, de ejaculatie praecox. Dat gaat dan vast over de linkse oppositie, denk ik dan, kunt u het fijn neutraal houden.

U bent toch op alle kaasmarkten thuis, hard op weg om zich te bekwamen in een genre waar sex met hoofdletters geschreven moet worden. Vooral de sex benadrukken, Lilith. Veel gore geile, harde, wrede sexscenes, met blinddoeken, kidnap, politiehandboeien, touwen en katrollen, gedwongen masturbatie tussen mannen, tussen vrouwen, scarring en kaalscheren en tot huilens toe dat gepomp met dildo's en dat monotone gezoem van vibratoren sfeervol brengen. Vooral geluiden en kleuren beschrijven, daar ben ik gek op."
(Peter Novecento)

"Is er iemand in de zaal die nog wil doneren aan een zielige arme homosexueuele neger met een onbeschrijflijke ziekte zwaargelovig te dom om te leren of te schijten die bovendien een oog mist en denkt dat de duivel soep in een blik stopt want hoe komt het er anders in en tegelijkertijd vreselijk gebukt gaat onder de laatste Tsunami of de vrees daarvoor want zijn geitenoog gaf vanmorgen onheil aan? Of anderszins zijn hypocriete tot op het bot zwarte geweten schoon wil kopen voor een luchtig schijntje of nóg liever zichzelf onsterfelijk wil maken over het lijk van een ander? Nee? Eénmaal? Andermaal? OK, dan ben ik ook pleite en met Marnix mee naar dat gruwelijk dure restaurant. Bovendien is het al na zessen en sta ik in de baas z'n tijd de wereld te redden en zo heb de cao dat nooit bedoeld. Howdoe en de mazzel. "
(Hein Buffelruft, 28 dec 2005)

"De liefde is groots, ze breekt zonder haar gebit te gebruiken door elke granieten kop heen, verzwakt de wil en maakt elke stoere kerel tot een week omhulsel, een schaduw van zichzelf, een brabbelend luierkind, elke vent verandert van binnenuit en geweldloos door haar rijke zegeningen. Je krijgt een rijpe korstkaas als huid en een hart van vloeibaar goud. Verpletterend is ze en zij, de liefde, de warme zomerse, niet de winterharde en verbitterde tak dus, zit nog steeds vol met geheimen waar niemand de sleutel van kan vinden. Mysterieus is ze, als de ondergrondse geheimzinnige dictatuur van wereldwijde, alomvattende bekabeling waarlangs dagelijks kilometers gecodeerde data tussen de continenten flitsen. De liefde is een tectonishe plaat die schuurt en krast en gangen boort voor lavastromen van vleselijkheid en voedzame sappen die op geen enkele dieet mag ontbreken. Daarom is ze schaars. Tot slot..we heben allemaal een gat van onderen, onthou dat. "
(Nove, relatietherapeut, 3 dec 2005)

"Thanks! Voor de eerlijke en ijskoude bieren vooraf om de ergste dorst te lessen na een lange en vermoeiende reis. En de Champage daarna in gelukkig niet van die zuinige hoeveelheden maar gewoon ruim bemeten pullen. Dank ook voor de wonderschone oester die in zijn natuurlijke habitat beschermd en koel lag te wezen toegedekt met een warme dekentje bosui-liefde en een tikje Tabasco-ondeugd onder die deken. Dank voor de kleinste en schattigste St. Jacobsoesters die ik proefde in Balsamicostroop. Eerbied voor de kort aangebrade en met ontbijtkoek gestoofde kwartel. Ik proefde een tint Orange Marmalade hoewel je zei dat het er niet in zat. Ik hou het erop dat de chefkok zijn geheimen heeft en, hoe hooggeëerd zijn publiek ook mag zijn, ál zijn details zullen ze nooit te horen krijgen. Met liefde deed ik mijn sommeliertaken en het ‘kut-sommelier’ omdat ik de glazen niet tot de nok vulde, neem ik op de koop toe. Onder de indruk was ik van je tzatziki met shrimp en rode grapefruit. Zoet en zuur zoals Bitter & Sweet zoals het leven zelf zoals harmonie zo mooi kan zijn. Ook onder de indruk was ik van je zeewolf met tomatenchutney. Een rode knipoog op een licht in de boter aangezet visje zoals de boter bij de vis behoort te zijn. Je bewees jezelf door met het produkt mee te koken en de zeeduivel vochtig te houden en over te laten lopen in het bedje van zuurkool omrand door koele en volle crême fraiche en slechts gestopt door mosterd. Het zal mijn gebrek aan woordenschat zijn geweest deze poëtische beleving van samenstelling aan mijn disgenoot heer Visser uit te leggen, aan de wijn waarin het beestje zwom heeft het niet gelegen. Emotioneel werd ik bij het aangezicht van mijn vrouw in jouw open keuken, verliefd op de chefkok die zijn konijntje aan de haak had geslagen. Uit het konijnengezin weggetrokken, de zuigelingen achtergelaten en deskundig ontdaan van fluffy flaporen en prachtig gevild en daarna één minuutje aangebraden in de volle boter. Ach, je zei het nog, ‘nog even in de oven en gekeken hoe lang’ in antwoord op de vraag hóe lang dan, zoals Sebastiaan Bach ook vindt dat de piano zichzelf speelt. U zij geprezen met bijzondere gaven, maar het zal mijn eenvoudige ziel zijn die het zo ziet. De ingekookte fond een tikje gezoet nog niet eens meegerekend evenals de witte bonen-truffelpuree en rode kool met vijgen die in een restaurant van naam de kaart had kunnen aanvoeren. Jammer dat je er niet bij was met de kaas. Het zal de tol van de roem zijn geweest of de spanning van het koken op zulk een hoog nivo. Het siert de man die ook gewoon maar een mens van Vleesch & Bloed is gebleven. Het was uit de kunst hoe wij genoten van een walnoot uit Frankrijk gekraakt op de wals van braakgeluiden die wij van boven hoorden komen. Waarschijnlijk was je druk doende in de homard-naire. Het dessert ben ik kwijt evenals het betoog dat ik hield, maar dat was ik toen al kwijt. Het betoog hou je van mij tegoed. Ik zal het je vertellen als ik de liefde verklaar aan mijn vrouw zoals jij gisteren de keuken in het algemeen en ons in het bijzonder de liefde verklaarde. "
(Kiers de Maison, 27 november 2005)

"Ach, heer bicat, nu we het over eten en drinken hebben. Ik kan u te allen tijde aanraden, maar toch vooral in de herfst, van de ganzenlever te proeven. Zoekt u daarbij een zo eenvoudig mogelijk bewerkte ganzenlever, dus geen paté, niets met geconfijte uien of anderszins toevoegingen. U wilt ganzenlever proeven die met de hand is schoongemaakt door een oud boerenvrouwtje die hooguit peper, zout en wat cognac toevoegde en daarna op 70 graden in de oven met de deur op een kier de lever zachtjes liet warm worden. Niet smelten, want dan scheidt het vet van de lever en bent u uw produkt kwijt. Nee, u wilt de lever verwarmen zodat lever, peprer, zout en cognac een geheel gaan vormen. Dat wat u wilt proeven is de waarheid en niets anders dan de waarheid. Slaat u overigens wel in grote hoeveelheden in, niets zo erg als aan het einde te moeten constateren dat u nog wel wat had gelust. Nee, met veel dingen is het zo dat we nèt even meer moeten eten dan ons lief is. Nèt dat decadente punt van overdaad aantikken. Schenkt u daarbij een Gewürztraminer en bij voorkeur hoe ouder hoe beter en liever nog een Grand Cru dan een gewone. Maar als u dan toch uit wilt pakken dan komt u niet heen om de Tokay Pinot Gris.
Daarbij geserveerd met warm en geroosterd brioche brood."
(Harrie Stamper, 23 oktober 2005)

"Of die klassieke Suske & Wiske (het was nummer 78 als ik het goed heb): De Kakkende Kakkerlakken, die aflevering waarin Tante Sidonia in haar keuken te maken heeft met een steeds groter wordende populatie kakkerlakken, die voortdurend alles onderschijten, niet in de laatste plaats de biefstuk met friet die Tante speciaal voor Lambik had gebakken, tot grote woede van onze favoriete zeshaarder, die gelijk een spuitbus pakt en erop los begint te spuiten, dit tot groot enthousiasme van zowel Suske als Wiske, die duchtig beginnen mee te spuiten (we hebben het hier duidelijk over de periode waarin Suske en Wiske nog net zo milieubewust waren als George W. Bush die zijn privejet vanuit Kyoto liet terugvliegen naar zijn range in Texas omdat ie z'n favoriete cowboy-hoed was vergeten), maar in de spuitbus van Lambik blijkt een goedje te zitten dat er voor zorgt dat de kakkerlakken de volgende dag het formaat van een jong paard hebben (professor Barabas had een lege spuitbus gebruikt om zijn nieuwe groei-middel te testen en vergeetachtig als hij was, had hij het bij Tanta Sidonia laten liggen, puur uit teleustelling, want ook na gebruik van het groeimiddel had Tante Sidonia de professor uitgelachen toen hij zijn broek naar beneden deed), afijn, nu de kakkerlakken gegroeid zijn, schijten ze nog harder met als gevolg dat tante Sidonia, Lambik, Suske en Wiske hun huis worden uitgescheten, waarna ze Jerommeke erbij halen, wiens enige bijdrage een ENORME scheet is, gelukkig komt professor Barabas eraan met een grote smile op z'n mombakkes en een nog grotere bobbel in de broek die, zo zal even later blijken, amper in staat is de steeds groter wordende penis van Barabas te verhullen met als gevolg dat Tante Sidonia, gek van geilheid, zich op professor Barabas stort die vrijwel onmiddellijk klaarkomt en bovenop een van de reuzekakkerlakken kwakt die dan weer vrijwel onmiddelijk in elkaar krimpt en in het niets oplost, waarna ook Lambik en Suske en Jerommeke hun apparaat bewerken met het groeimiddel, zodat ze de volgende dag, onder de stimulerende leiding van Tante Sidonia en Wiske, de kakkerlakken dood masturberen. Knipoog Wiske. Einde."
(Max J. Molovich, 23 Augustus 2005)

"De vergelijking ‘vleesetend’ en ‘vrouw’ is een natte wensdroom. Het is veelbetekende symboliek dat er aan vegetarische mutaties man/vrouw/ hermafrodiet wordt gewerkt door de wetenschappelijke elite. Weten zij soms meer? Staat ons Armageddon te wachten ? De finale segregratie, het schisma van de sexen en de ondergang van hun zondige sexueel verkeer als geheime wapen om de wereldbevolking eindelijk zonder oorlogen te kunnen reguleren ? Reincarneren in een plantaardig bestaan in een potje aarde van robotformaties die miljoenen grijze racks van vruchtdragende en geurige planten produceren onder uiterst secure en berekende condities , zonder vrij zon of maanlicht, zonder zicht of gehoor, zonder tastzin, zonder geluid van wind en zee."
(nove, 6 Juni 2005)

Zelfbeschouwing

"Een man van middelbare leeftijd, beet je te dik, beetje te morsig. Baardje of sik wellicht. En witte schilfertjes sieren zijn gelaat. Hij rookt en hij drinkt, maar in tegenstelling tot wat hij ons graag wil doen geloven, niet teveel. Hij is een ambtenaar, schaaltje 9. verder een liefhebbende vader die zijn frustratie over het uitblijvende en waarschijnlijk nooit meer komende grootse leven heeft verruild voor een soort van komisch cynisme. Hij neemt het niemand kwalijk behalve misschien soms zichzelf, maar dan alleen na een Westmalle Tripel te veel. Hartstochtelijk supporter van NAC of een andere club ten zuiden van de grote rivieren, want dat hij een Brabander is moet haast wel. Zo stel ik mij Kiers voor, maar wellicht is het wel gewoon die homofiele Indo die bij Serudang de lege borden ophaalt..who knows.."
(Andy Möller, Gelsenkirchen)

"Het is vast een meteroloog, een weermenneke met een gesmoorde sexualiteit, eentje met een enorm taboe. Een vrijgezelle biologieleraar met verlatingsangst kan ook. Zo'n eenzaam type die nog steeds bij zijn moeder woont en al jaren lesgeeft in het basisonderwijs. Zo'n anonieme 13 inhetdozijnman die spaarzaam leeft, de piepers schilt en de afwas doet, zo eentje die op de middagwandeling met het hondje van moeders vanachter de krant bij een speeltuin of in het park naar stoeiende of voetballende jochies kijkt en de pijn verzwijgt. Een masochist die het taboe koestert.
Zo'n kleffe smeerlap van een potentiele serieverkrachter met banden in een hechte kerkgemeenschap waarop moeders zo trots is omdat hij naast het lesgeven ook nog als hobby het locale knapenkoor dirigeert. Zo eentje die maar beter melancholieke verhaaltjes moet blijven schrijven. "
(Nove, 22/11/2005)

"Ach ja, leuk, schrijvers.

Beetje zo in je donkere hol aan de wereld knagen. Puur verongelijkt verdedigen van een door mede niet-aanwezigen geschapen superieure schertswereld. Lurken aan je pijp. Pijpen aan je lurk. Woorden in langgerekte nadenkzinnen omzetten. Protserige taalvlekjes. Huilerige holheden. Fletse vondsten. Massieve monomane monsters. Een zielige berg toevoegingen aan de duistere put die al veel te lang overstroomt door de gemankeerde bijdragen van nerveus krabbelende geesten met een ongepast gevoel van eeuwigheid.

Die sfeer.

Geef mij maar parkeerwachten. "
(Marnix, 21/11/2005)