Navigatie
de voorplecht
louter proza
louter poëzie
liaisons
nostalgie
Dankbaar
Uitgelogd
Huishoudelijk
5 oktober 2005
Advertentieboer webstats4u, voorheen nedstat, kan de vinketering krijgen. Vanaf vandaag verdwijnt deze teller, de bezoekcijfers zijn bewaard voor het nageslacht en voortaan tellen we verder met Awstats. Koffiebonnen kunt u ophalen bij Tante Miep.
Dinsdag, 27 December 2005
volgen
[vol•gen2 (ov.ww.) – 3 naleven] 'Het volgende is niet zonder gevolg.- Het is het gevolg van volgen van.' Schaamteloos tuit ze haar lippen. Metabolische lichaamstaal. Euforie is een eufemistisch statement als het hart opent en schreeuwt bij haar aangezicht.Zwarte lokken vallen zo nonchalant langs haar egale gelaat. Het lichte beetje uitgroei in de haardos speelt met het vallen van de avond. Of is het de schemer? Haar gestalte lijkt vanuit dit oogpunt noch statisch, noch overdreven dynamisch. De laatste zonnestralen die tussen deze kieren doorkomen, lijken lusteloos bij de kracht van haar ogen. Er spreekt een zekere volwassen zelfverzekerdheid uit, die zich pas uit in kwetsbaarheid wanneer het brandpunt van haar pupillen (omringd door goudbruine irissen) genegenheid bespeurt.Kracht wordt passie (passie wordt seks) en zelfverzekerdheid wordt een twinkeling (twinkeling laat de Tweede Partij smelten) die pas zal doven als het onrecht te overweldigend zou worden.Haar rug licht gekromd zodat de rest van haar lichaam, borsten / billen / buik / benen, zoveel mooier overkomen dan Bredero lofdichten aan zijn vrouwen noch katers (of beiden) kon toedichten. Kuiten gespierd (maar niet té). Armen hadden satijn kunnen zijn als enige creatieve spelingen van de geest haar niet tot wanorde hadden gedreven. Schrander bleef zij echter immer te meer. Daarvoor was de geest te sterk en het lichaam te dierbaar. Handen die bij het ontvouwen, of juist het ineenvouwen, zoveel vurig verlangen tot het vasthouden van de Tweede Partij vertoonden dat het ongekend was. Handen die tot de verbeelding konden spreken wanneer het streelde (strelen laat de Tweede Partij smelten) of aaide (aaien eveneens...). Hij kon alleen maar verzuchten aan de bar. Lispelend door het onnodige genip aan het glas bier tijdens de conversatie leek hij zich overeind te houden. Brecht lag hem wel. Illusies tevoorschijn toveren lag parallel aan zijn eigen handelen. Dit keer lag het echter anders. De mogelijkheden leken divers, maar brachten hem toch tot een eenzijdige conclusie. Voorzichtig schudde hij een sigaretje uit zijn verfrommelde pakje. Tussen het inhaleren en uitademen rezen allerlei vragen in hem. Zou ze haar tenen weleens krommen? Wellustig wegwuiven om vervolgens aan te trekken? Alles schrap zetten om te volgen? Of leiden en laten volgen?Geen kijkkasttheater, maar realiteit (realiteit wordt intimiteit) en geen poëzie, maar proza (proza sprak de Eerste Partij uit) wilde hij de ommekeer doen vormen in zijn leven. Wat daarvoor nodig was, werd hem onverwachts gepresenteerd. Het was tevens onverbloemd en hartverwarmend oprecht (oprechtheid sprak de Eerste Partij uit). Wat volgde?– een sms waardoor alles anders zou zijn... Want? Zij is als fysicalisme in de gedachten van de Tweede Partij. En hij dan? Hij is als metafysica in de gedachten van de Eerste Partij. Samen breken zij de metonymia van al het voorgaande af en bouwen zij op het fundament waar de rijzende zon hun beider hart vervult in het ongebonden verlangen in elkaars aanwezigheid te verkeren. (Bredero: Het kan verkeren.) dacht hij en liet zijn pen vallen...Ze stond naast hem en kuste hem. Hij streelde het rood van lippen zacht.
door Bernard Gaot di ovur een auto?
Jezus, ik ben volop bezig met de kerstverwerking. Dit soort hersengymnastiek kan ik nog helemaal niet aan! En aan u ook hopen kut in het nieuwe jaar! Kut voor iedereen!
Dit stuk verhaalt over de Travestie van Brecht (zij) en de homfilie van Bredero (die wel over vrouwen schreef) maar hier als homo neergezet wordt. En dat alles in een modern jasje.. En dan homofilie en daaruit.. Ja. Duidelijk.
genip aan een glas bier, gatver. “Zou ze weleens haar tenen krommen?” Hoezo? Van ergernis? een orgasme? Mij viel op dat Laura Dern (in de kersttfilm Wild at Heart) orgasmes simuleert door juist haar vingers te strekken. Bij mij gebeurt dat nooit. Dat ze hun vingers strekken als ze klaarkomen. Kan iemand me uitleggen hoe of dat zit? Alleen serieuze reacties svp.
Ik bedoel natuurlijk kerstttfilm. Kan dat nog worden verbeterd?
Wilt u geloven dat ik er geen reet van begrepen heb? Op dit moment wil ik alles wel geloven. En met veel plezier, mag ik wel zeggen.
Beste Max, ik geloof u. Zo net na de feestdagen neig ik nog wel eens naar geloven. Als het aan de omgeving ligt, zou ik daar toch ook iets van op moeten pikken.
Qua werkvreugde.
∗ snapt nergens ene reet van ∗ Twee zielen, één gedachte, waarde Mrnx.
Weliswaar rank gebouwde en lust opwekkende lichaamstaal, afgewisseld met metafysisiche oogopslagen en naar wierrook smakende lippen. ∗ werkt niet ∗ Zeer zeker werk ik. Arbeid maakt vrij, tenslotte. Die maandelijkse moppentrommel in de vorm van geldelijke compensatie voor verstookte uren nemen we voor lief.
Bernard amice, Heb nog wat drank over. Iemand trek?
Hield Nico Haak van snoekvissen?
Houdt Mrnx überhaupt van vissen?
Ik snap het allemaal wel hoor.
Maar nu ik het nog eens herlees: het doet me denken aan die keren dat ik probeerde iets van betekenis te schrijven. En dat ik dat iets te veel probeerde. Dat ik ging pronken met m’n eruditie, zeg maar. Veel moeilijke woorden. Een soort rookgordijn van lettergrepen en weinig gebruikte medeklinkers. Ik schrijf verhalen in veel verschillende stijlen Marnix. Van kinderlijk eenvoudig tot erudite woordenstromen, u hierbij quotend.
Verdomme, de hele dag niet gereageerd. Ik zit hier met een reageerbult van jewelste.
Maar dan mogen wij nog wel van mening zijn dat u een topzwaar stukje heeft afgeleverd, broeder Bernard. Zo weet ik dus niet wat ik me moet voorstellen bij metabolische lichaamstaal als daar getuite lippen mee bedoeld worden. Die getuite lippen op zich zeggen mij al een stuk meer. En dan volgt er een zin waarin zowel eufemisme als euforie in voorkomt, eureka en bij Zeus nog aan toe.(Dit was trouwens het moment dat ik vermoedde dat u Philip Freriks was, maar dat terzijde, ik bedoel, geeft toe, je moet maar eens proberen je voor t e stellen hoe hij het uit zou spreken en je begrijpt best wat ik bedoel.) Gaat dit over een inktvis met een meervoudigepersoonlijkheidsstorring? Een van die persoonlijkheden is een (menselijke) vrouw die steunend en kreunend. Klagend wellicht, met een melkkoe op haar rug, door de smalle straatjes van de stad sjokt ze, op zoek naar verlossing en een drinkbare wijn uit 1981. Zonder dat gore bezinksel onder in de fles. Maar onderwijl is een derde persoonlijkheid bezig zijn/haar eerder geamputeerde grote teen te herstellen door een redelijk getrouw model te boetseren op de plek waar de teen eerder was. Van oorsmeer en snot; dat spreekt vanzelf. Onderwijl zingt een koortje kaaps viooltjes een cover van Britney…Oops I did it again..dit maakt haar/hem razend “Kop houe!” spuugt hij de vrolijke plantjes in de vensterbank toe. “Hebben jullie godverdomme niets anders te doen dan covers van Britney te zingen?? Zien jullie niet dat ik hier BEZIG ben?? Kutviolen..” fy·si·ca·lis·me (het ~) Goede test voor het nationaal dictee dan maar. En u steekt er nog wat van op. Maar voor ‘eufemistisch statement’ heeft de Nederlandse taal het veel fijnere ‘understatement’ uit het Engels geleend, waarmede u kon vermijden dat u twee eu-woorden in 1 zin had staan. Langste ontopic ooit volgens mij. Laten we het gewoon onder ogen zien, heer Bernard, u heeft hier een verhaal proberen te schrijven met intellectualistische inslag maar u was gewoon glad vergeten dat niemand hier op dergelijke breedspraak zat te wachten.
het slijk der aarde
Ave Maria
Jezus van Nazareth
bromde bertje om 11:35 (op Dinsdag, 27 December 2005)
Ga ik nu eerst even de bouvier vernikkelen.
bromde Marnix (URL) om 11:57 (op Dinsdag, 27 December 2005)
bromde Vincent Nemo om 12:15 (op Dinsdag, 27 December 2005)
Neen, het gaat over een elitaire discussie annex ontmoeting, want alleen schrijvers en taalstudenten belanden in dergelijke situaties, en al wat daaruyit voortvloeit.
Of zoiets.
bromde Bernard om 12:33 (op Dinsdag, 27 December 2005)
E.e.a. geplaatst in razend tempo van enthousiasme..
bromde Bernard om 12:35 (op Dinsdag, 27 December 2005)
bromde L* om 12:44 (op Dinsdag, 27 December 2005)
bromde Enzo van der Voort (URL) om 12:55 (op Dinsdag, 27 December 2005)
bromde Enzo (URL) om 13:21 (op Dinsdag, 27 December 2005)
Wilt u trouwens ook geloven dat ik altijd gedacht heb dat je Bredero met dubbel o aan het eind schreef?
En wilt u ook geloven dat ik vermoed dat Bernard een pseudoniem voor Philip Freriks is?
Fijn zo.
bromde Max J. Molovich (URL) om 13:53 (op Dinsdag, 27 December 2005)
Is er eigenlijk nóg iemand die nu werkt?
bromde Marnix (URL) om 15:01 (op Dinsdag, 27 December 2005)
bromde Max J. Molovich (URL) om 15:09 (op Dinsdag, 27 December 2005)
Maar Philip Freriks? In tegenstelling tot dhr. Freriks dien ik u te melden dat mijn fanclub nog niet ten gronde is. Toch treurig dat het hem wel overkwam. Iemand die altijd een blad voor de mond neemt verdient zoiets niet. En zoiets ook nog op dierendag. Nu kun je hier een heel scala aan flauwe grappen op verzinnen maar dat doe ik niet. Kan ten koste gaan van mijn fanclub.
Ahum..
bromde Bernard om 15:21 (op Dinsdag, 27 December 2005)
bromde Marnix (URL) om 15:22 (op Dinsdag, 27 December 2005)
bromde Marnix (URL) om 15:38 (op Dinsdag, 27 December 2005)
∗ slok ∗
Da’s beter!
bromde Eduardo om 16:06 (op Dinsdag, 27 December 2005)
bromde Eduardo om 16:06 (op Dinsdag, 27 December 2005)
Maar dat neemt niet weg dat Beide Partijen hopeloos elkaars hielen proberen te likken, zij het dat zij allebeide vanaf de Verkeerde Kant lijken te zijn begonnen en dus nog wel een wijle rondom de te hete brij zullen heen draaien, (rechtsdraaiend in dit geval)alvorens de natte, zintuigelijke spieren respectievelijk hun doel bereiken
Bredero kon zeker verkeren, zo vertelde mij eens een zijner schandknaapen.
Passie gededuceert met Passoa, wordt SOA...
zeker in dit soort etablissementen.
Zelfs op een gewone werkdag als de derde Kerstdag ( ja Heer Marnix, er wordt gewerkt dezen dag!)vermag een hopeloze ziel nog te dromen van vloedgolven van intieme smeltende tweeslachtigheden.
Veel rood nattende lippen met uwen zachten fanclub Heer Bernard…
krabt nog een achtergebleven infuusnaald uit zijn Arteria Carotis
bromde Zielknijper (URL) om 16:10 (op Dinsdag, 27 December 2005)
Derde kerstdag, immers!
En morgen de vierde.
Et cetera.
bromde Eduardo om 16:50 (op Dinsdag, 27 December 2005)
bromde bicat om 16:55 (op Dinsdag, 27 December 2005)
Uw taalkundig, zich aan generiek-anabolisch diabolisch metabolisch-overdrachtelijke signaalgrens begevend pseudo-crypto-semi-metafysisch linguistisch luchtacrobatieken deed mij stillekens verzuchten; ‘vaginaatje-cunnilungus zeg, volgende keer met mayo?’
bromde grtsfhdrftg om 16:58 (op Dinsdag, 27 December 2005)
bromde Arnaud om 17:48 (op Dinsdag, 27 December 2005)
bromde Marnix (URL) om 17:52 (op Dinsdag, 27 December 2005)
bromde Eduardo om 18:33 (op Dinsdag, 27 December 2005)
bromde Lennard om 18:44 (op Dinsdag, 27 December 2005)
Dat moest ook ingetogener kunnen, dacht ik op een gegeven moment. En dat was lastig zat.
bromde Marnix (URL) om 21:52 (op Dinsdag, 27 December 2005)
bromde Bernard om 08:36 (op Woensdag, 28 December 2005)
bromde Kiers om 10:29 (op Woensdag, 28 December 2005)
Gaan wij verder dan stuiten wij al snel op de volgende zin: “Het lichte beetje uitgroei in de haardos speelt met het vallen van de avond.” Nu kan ik me daar wat bij voorstellen. Dat lichte beetje uitgroei dat zijn wat de kapper ‘dooie punten’ noemt en die zijn meestal wat lichter van kleur, dus ik neem aan dat u bedoelt dat het avondrood er doorheen schijnt of misschien bedoelt u wel dat het licht door de dooie punten heen een corona rond haar hoofd vormen. Maar ik vind het dus wel weer wat in overdreven bewoordingen beschreven. Vooral ook door de volstrekt overbodige vraag die volgt: “Of is het de schemer?”
In ieder geval, op dit punt aanbeland was ik reeds lamgeslagen en toen moest ik nog langs brandpunten van pupillen, lofdichten van Bredero over vrouwen noch katers, metafysische en fysicalistische Eerste en Tweede Partijen, enzovoort en zo verder. Draad kwijt. Foetsie.
Maar wel blijven doorgaan natuurlijk. In die andere stijlen graag. U wacht ongetwijfeld een grote toekomst. Dit in tegenstelling tot mijn wc die het heel waarschijnlijk gaat begeven zo dadelijk, afgaande op de kracht waarmede een naderende bolus tegen de binnenkant van mijn aars aan het drukken is. Ik houd u op de hoogte.
bromde Max J. Molovich (URL) om 10:33 (op Woensdag, 28 December 2005)
“Sorry…” lispelen de viooltjes in de vensterbank en gaan over op een zachte uitvoering van Hij was maar een clown van Ben. Dit maakt hem/haar helemaal razend; hij/zij vergeet de teen en pleurt die kutviooltjes zonder pardon het raam uit. “Ga daar maar geinig zitten doen, stelletje kutplanten..!”
Zoiets dus…, maar dat is mijn verwrongen geest..nou ja verwrongen..gewoon verdraaid is wellicht juister…althans dat zegt de ficus hier..
bromde L* om 10:34 (op Woensdag, 28 December 2005)
bromde L* om 10:42 (op Woensdag, 28 December 2005)
1 filosofische beschouwing die alleen zinvol acht wat met fysische middelen en methoden vastgesteld kan worden
Oh gelukkig, dat verklaart alles…
bromde L* om 10:44 (op Woensdag, 28 December 2005)
Dat met die haardos wil ik nog wel even snel uitleggen. Uitgroei is de mutatie in kleur die zich afspeelt bij de wortel van gekleurd (lees: geverfd)haar wanneer het haar begint te groeien. Dan komt de originele kleur terug. En als je daar met je handen heel de tijd door heen zit te woelen als je in een versierpoging zit, wat nog weleens voorkomt met vrouwen, dan is dat de beeldspraak hier. Als alles letterlijk zou zijn is het beter aan een Kinderboekenweekgeschenk te gaan werken. Vooralsnog bedank ik voor de eer van de mislukte pretentieuze schrijver. Want pretenties moet je altijd hebben.
Euforie is een eufemistisch statement als het hart opent en schreeuwt bij haar aangezicht is de overtreffende trap van het warme gevoel dat je betovert als je een vrouw van een dergelijk kaliber binnen handbereik dreigt te hebben. Stel je voor: je kunt je droomvrouw versieren en dan zou je het omschrijven als: Ze was zo mooi dat mijn hart spontaan oversloeg. U ziet het cliché.
Verder wil ik nog de hoop uit te spreken dat uw darmklimaat na de sanitaire noodstop weer op peil gekomen is. Anders zit je daar ook maar mee.
bromde Bernard om 11:17 (op Woensdag, 28 December 2005)
Ik bedoel alleen maar dat je niet nodeloos ingewikkeld hoeft te schrijven uit angst voor cliches. Het mag wel natuurlijk, maar mij weet u dan niet te raken.
bromde Max J. Molovich (URL) om 11:36 (op Woensdag, 28 December 2005)
Over uitgroei en fiscalisme weet ik ook alles eigenlijk. Maar dat zal verder niemand interesseren.
bromde Lennard om 17:46 (op Woensdag, 28 December 2005)
Mes excuses, Bernard, mais c‘était trop.
Vreemd dat onze vriend Literatuuraire omtrent deze bijdrage nog geen loftrompet heeft gestoken.
@Heer Molovich: De uitgroei in een kapsel is de natuurlijke haarkleur die zich na een tijd weer manifesteert aan de wortel van het nieuwe haar. U zult begrijpen dat ik, vanwege mijn connecties binnen het coiffeurbestand, moreel verplicht ben om u dit even te duiden.
bromde Urbain Alpain (URL) om 16:46 (op Donderdag, 29 December 2005)
Holle retoriek
"Aarsema, dan komen de tachtigerjaren puberale streeptinten van de
eerste kabeltv binnen op mijn kolkende oogbollen als de tube mayonaise
leeggeknepen in in een onderzoekende puberkringspier . Vage opgedroogde
veegklodderstrepen op de dikke zware afstandsbediening die het allang
niet meer doet. Bolle schermen versterken de aplastische rondingen.
Antennes nog met coax en zaad in een sok, geurend naar kamille gemengd
met nat speculaas.
Jong zijn is zo mooi…"
"Zit je achter het meest nieuwe en hipste technologische apparaat van deze eeuw, kom je op een stukje internet over columns schrijven. En dat is nu exact wat ik zocht! Soms zoek je iets, en kan je het niet vinden. Maar nu wel! Ik zoek iets om mijn Nederlandse woordenschat in te verwerken. En dan zoek je, en zoek je, en dan VIND je!
Soms zoek je iets anders. En dan vind je het niet. Mannen, of vrouwen, pennen, papier, boeken, bekers of boodschappen, je vind het soms niet.
Maar nu heb ik het gevonden!
Groetjes Lieke"
(Lieke, Zelf een column schrijven)
"Daarom is bicat een lichtje, een vuurtoren voor de verloren lopende dolenden.
Want dat er velen op de dool. Een gevolg van zich onbestemd, zonder nuttig doel, afgevlakt en weinig bijzonder voelen maar misschien nog meer eengevolg van het vluchten voor deze zelfrealisatie, deze pijn van een ziel zonder importantie niet te hoeven voelen. En daar compensatie middelen voor zoeken en aangboden krijgen. Drugs, sex met dieren, sex met kinderen die geen leeftijd meer nodig schijnen te hebben, autorijden, schoeisel, weblogs, gangbangs, sport, wat al niet. Als het maar lijkt dat je vooral bezig bent. Al is het nietszeggend en immoreel, al is het bellenblazen met je mond dicht of een kraak zetten en minister zijn.
En dan is er bicat..aus blaue hinein zu uns gezogen, zonder eigenaren of aandeelhouders die stakingen uitlokken, zonder stompzinnig geleuter, nee, de magie van de fantasie, de fictie en de nederlandse taal aan de macht.
Een baken van troost, een zwoele geur vlak voor het slapen gaan, een enorme uitzinnige stapel draadjesvlees met dampende jus, een romance achter het frietkot, scooters en mobieltjes, vogels die hun eigen lied zingen, de eigen partituur kennen en geen regisseur of dirigent nodig hebben, de horror en thrill. Dat wat onbewust en ondergronds en ook van het leven zelf is. En niet wordt voorgeschreven door de krant, de tv, radio, politiek, banken en verzekeraars, speculanten die denken met 'de echte waarheid' om te gaan. Nee, ik ben geen echt schrijver maar wel groot fan van het schaarse bicat talent."
(Peter Novecento, Haagsche Post)
"Schuimbekkend van woede las ik de met een danige onverschilligheid
geschreven colums betreffend de holocaust en Auschwitz. De flarden teksten
vol schrijffouten en loze beweringen, getuigen van weinig historisch besef
maar vooral een respectloze attitude jegens miljoenen slachtoffers. Vandaar
mijn bijdrage met het verzoek de richtlijnen als opgesteld in de bijlage te
respecteren en in acht te nemen.
vr groet
dhr. Papen"
(Daniël Papen, via email)
"Diep geroerd, met geknepen stembanden, omvloerste oogleden, brandend maagzuur en kloppende roede (het is tenslotte 5
december) mocht ik uw fraaie stuk proza over mijn getroebleerde netvlies laten glijden...
De woorden vertalen zich moeiteloos in zielsetsende beelden.
Dank!"
(bromde Zielknijper, 5 december 2005)
"Geachte heer,
Mag ik u verzoeken het plaatje van de te jonge dame van uw site te verwijderen. Er zijn namelijk nog al wat mensen die dit niet lollig vinden. Diverse klaag e-mails over gehad. Mag ik u er op attenderen dat het hier om Kinderporno gaat en de wetgever daar meer dan 4 jaar gevangenisstraf op heeft gezet. Ik ga ervan uit dat het om een misvertstand gaat, als moderator.
Met vriendelijke groet.
Sociale Jeugd- en Zedenpolitie te Amsterdam
Commerciele zaken
020-5592585"
(i030142@planet.nl, 14 december 2004)
"Schitterend verwoord dat artikel over Clarence. Liep jaren met een missie, aan de voetballiefhebbers (niet de kenners) proberen uit te leggen dat Abe en Piet beter zijn dan het orakel uit betondorp. Was onbegonnen werk. Het klootjesvolk adoreert Ellen van Langen, Geesink en Rieu, en vinden mevrouw Blankers, Ruska en Roby lakatos maar niks, ze weten waarschijnlijk niet eens wie het zijn. Toen Keizer stopte heb ik jaren niet meer gekeken. Toen zag ik die Fin en een paar jaren later een Surinamer met een Nederlands paspoort (Had die Fin er ook maar een gehad). Ja en dan begint het heilige vuur weer te branden. Deze twee zijn tactisch en technisch het beste wat er op Nederlandse velden heeft rondgelopen (wat ik in mijn leven heb gezien). Keizer had niks met voetbal te maken, dat was ballet,kunst, en soms als het niet belangrijk was helemaal niks .En Abe ken ik van wat beelden, maar als je naar de verhalen over hem luistert hoef je de verteller maar in de ogen te kijken en herken je meteen de kenners uit die tijd."
(via mail, 23 oktober 2005)
"pedante snikkels, komen kut te kort. Webloggen is niet voor mietjes maar ook niet voor stoere geile binken, webloggen is namelijk een fenomeen, een spookbeeld voor blinden die zich vergapen aan de wijde wereld van het internet om zichzelf te ontmoeten, een monologue interieur te voeren en dan de echo terughoren, het internet dat een wonder is wat een dom irrationeel fenomeen is. Echt iets voor pedante snikkels en kale kutten die niet neuken maar wel in elkaars nek willen hijgen en tijd teveel hebben. Ik zou er helemaal niet aan beginnen en beroemd en rijk ben ik al, zegt het liefje. Ik heb de grootste en zij heeft de lekkerste en we verdoen de tijd liever in elkaar verstrengeld dan te vergooien op zo’n vervuilde weblogmarkt. Mot je alweer email beantwoorden enzo, in je vrije tijd, be je gek. Opzoute, stik dur maar in, Goossens, kijk maar uit dat ze niet vreemdgaan terwijl jij al die poen verdient, sneue wolf, ouwe rukker, voordat je het in de gaten hebt sta je een verschrikkelijk stinkend goedje op je scrotum te smeren terwijl je staat te huilen omdat je zo belazerd bent terwijl je het alleen maar goed bedoeld, voor ons allebei schatje, weetje, heerlijk met vakantie strax, saampjes, maar vanavond moet ik werken snappie, centjes verdienen mot pappie, kijk niet zo beteuterd, je wilt helemal niet naar de Lidl, je wilt daar nooit gezien worden zei je, nou dan. Nou tot strax dan, he ?"
(nove, 12 oktober 2005)
"Bicat.net, dat is toch die achterlijke webstek voor rukkende, boerende en altijd bezopen kerels? Dat zielige pathetische zooitje ongeregeldheden dat uitgebraakte hersenkwak probeert te verkopen als prozadrek? Natte winden, dikke drollen, kleverige onduidelijkheden? Slurptrekkende draaigorgels, voorhuidjogging avant la lettre en berensgrote buikglijers?" (Jeremias Schubbenrug, in Nova, 4 oktober 2005)
Reageerziekte
"Op een vrolijke dag toen ik aan mijn, voor al 11 jaar, allerbeste vriendin de liefde heb verklaard en binnen luttele seconden de meest euforische gevoelens door mijn ziel heen flitsten typte een verslag van school begon k te typen en dit kwam tevoorschijn op het samengeperste hoopje uitwerpselen wat ik beschouw als mijn laptop, want zoals velen het niet slecht zou doen als zij dit beseften is bezit enkel een illusie.
Conclusie & nawoord
Niet alleen symbolen hebben invloed op ons doen en denken, de manier waarop ieder mens zichzelf ziet en andere zegt meer over die persoon dan over anderen. Elk mens gaat zijn eigen weg, en het is jammer dat er uit commerciële geldzucht zoveel miscommunicatie ontstaat tussen mensen. Welk mens is beter, het mens dat genadeloos elke, in zijn ogen misdadiger, ritueel vermoord, of die mens die de opdracht geeft om onbewuste signalen stuurt via reclamespotjes en zo het materialisme hoger prijst dan het gevoel om bewust van jezelf en je daden te zijn? Draait het dan uiteindelijk allemaal om geld?
De een vermoord mensen die hun hele leven anderen pijn doen, en de ander roept het gevoel op dat er niets beter is dan nike schoenen in combinatie met een stoere jack met een bontkraag, dat gedoe met die bontkragen id volgens mijn theorie gebaseerd op het paringsgedrag van leeuwen, hoe groter en mooier de manen, des te meer aanzien ze hebben en kans op leiderschap en hoe meer kans ze hebben dat hun genen worden doorgegeven ;).
Door niet te realiseren waar je mee bezig bent, of niet wie, maar wát je eigenlijk bent, ontstaat er miscommunicatie en disharmonie in de maatschappij. Opgaan in de massa kan leiden tot afgunst en afkeer van het geloof in jezelf en in anderen.
En ik wens hierbij balkenende en zijn hele tweede kamer heel veel succes met het oplossen van de “problemen” hier in Nederland, want zo schieten we geen reet op.
Oja, en een gelukkig Nieuwjaar!
Zondag 7 januari 2007, Frank Hooijer"
(Frank Hooijer, 7 Januari 2007)
"Ik had het allemaal al wel eens meegemaakt en niets was mij te dol geweest: eonisme, vice anglais, flaggelatie, ja zelfs koprofagie. Ik was dan ook met graagte ingegaan op de omineus-priapische woorden en lubrieke blikken die "Ellen" tijdens ons gezamelijk consumeren eerder die avond op mij had gericht. Toen we, media nox, eenmaal in haar slaapkamer waren aangekomen, gaf zij steeds minder blijk van doorgaans aan haar toegeschreven mesquinerie. Integendeel,loodzwaar en onvermijdelijk hing het veile sneukelen in de lucht. Binnen no time was de vloer dan ook bezaaid met exuvieën en toonde zij mij haar zinnenprikkelende Junonische leest. Na intiem pidjetten en enige orogenitale schermutselingen (waarbij brod noch javelijn werd ontzien),sloegen wij serieus aan het procreëren. Cunnus en Curacaoënaar leken
welhaast voor elkaar geschapen. Hoewel haar defloratie al enige tijd terug had plaatsgevonden, pandoerden wij als nooit tevoren, daarmee verschillende tenesmen bewerkstelligend. Het is maar goed dat haar echtgenoot van deze sluikmin nooit wat heeft gemerkt..."
(TiTo, mei 2006)
"Schrijf eens over vrouwen en hun plek of plaats in de allesverterende zakenoorlogen.
Want als er stereotype mannen met diep verborgen schaamtegevoelens over hun potentie problemen en erectiestoornis (taboe naturlijk) dan is dat manifest in hun 'vlucht vooruit' in de freudiaanse wapencultuur. Elke geweerloop, elke zwaardere tank is een gestileerd erectiel apparaat vol dodelijke munitie opgepomnt met miljoenen kogels in een spurt naar het doel wat als lustsymboliek een 'lilith' in een duizelige extase zou moeten brengen want zo 'is de kracht van het leger'. Stoere mannen die eerst de vrouwen opgeilen, dan met hun duwtje in de rug erop los gaan om 'de vijand te onthoofden'. Ik als watje moet altijd vreselijk lachen om die serieuze gezichten die de mannen politici en militairen bij hun gepiep, gezeur en gezeik en hun broodnodige verklaringen trekken.
U, als warmbloedige heterovrouw zal zich wezenloos kunnen uitleven 'tussen de hitsige Jantjes'.
Ik stel voor dat u zich een voorstelling maakt over de gang van zaken in de nachten op zo'n nomadenkamp met satellietvererbindingen in de maanloze nachten van de nieuwe woestijnen die worden ontgonnen, namens u en mij, natuurlijk, vanzelf, juist, nee, uiteraard.
Het mag ook wel een andere uiterst vervelende erectiestoornis gaan, de ejaculatie praecox.
Dat gaat dan vast over de linkse oppositie, denk ik dan, kunt u het fijn neutraal houden.
U bent toch op alle kaasmarkten thuis, hard op weg om zich te bekwamen in een genre waar sex met hoofdletters geschreven moet worden. Vooral de sex benadrukken, Lilith. Veel gore geile, harde, wrede sexscenes, met blinddoeken, kidnap, politiehandboeien, touwen en katrollen, gedwongen masturbatie tussen mannen, tussen vrouwen, scarring en kaalscheren en tot huilens toe dat gepomp met dildo's en dat monotone gezoem van vibratoren sfeervol brengen. Vooral geluiden en kleuren beschrijven, daar ben ik gek op."
(Peter Novecento)
"Is er iemand in de zaal die nog wil doneren aan een zielige arme homosexueuele neger met een onbeschrijflijke ziekte zwaargelovig te dom om te leren of te schijten die bovendien een oog mist en denkt dat de duivel soep in een blik stopt want hoe komt het er anders in en tegelijkertijd vreselijk gebukt gaat onder de laatste Tsunami of de vrees daarvoor want zijn geitenoog gaf vanmorgen onheil aan? Of anderszins zijn hypocriete tot op het bot zwarte geweten schoon wil kopen voor een luchtig schijntje of nóg liever zichzelf onsterfelijk wil maken over het lijk van een ander? Nee? Eénmaal? Andermaal? OK, dan ben ik ook pleite en met Marnix mee naar dat gruwelijk dure restaurant. Bovendien is het al na zessen en sta ik in de baas z'n tijd de wereld te redden en zo heb de cao dat nooit bedoeld. Howdoe en de mazzel. "
(Hein Buffelruft, 28 dec 2005)
"De liefde is groots, ze breekt zonder haar gebit te gebruiken door elke granieten kop heen, verzwakt de wil en maakt elke stoere kerel tot een week omhulsel, een schaduw van zichzelf, een brabbelend luierkind, elke vent verandert van binnenuit en geweldloos door haar rijke zegeningen. Je krijgt een rijpe korstkaas als huid en een hart van vloeibaar goud. Verpletterend is ze en zij, de liefde, de warme zomerse, niet de winterharde en verbitterde tak dus, zit nog steeds vol met geheimen waar niemand de sleutel van kan vinden. Mysterieus is ze, als de ondergrondse geheimzinnige dictatuur van wereldwijde, alomvattende bekabeling waarlangs dagelijks kilometers gecodeerde data tussen de continenten flitsen. De liefde is een tectonishe plaat die schuurt en krast en gangen boort voor lavastromen van vleselijkheid en voedzame sappen die op geen enkele dieet mag ontbreken. Daarom is ze schaars.
Tot slot..we heben allemaal een gat van onderen, onthou dat. "
(Nove, relatietherapeut, 3 dec 2005)
"Thanks!
Voor de eerlijke en ijskoude bieren vooraf om de ergste dorst te lessen na een lange en vermoeiende reis. En de Champage daarna in gelukkig niet van die zuinige hoeveelheden maar gewoon ruim bemeten pullen.
Dank ook voor de wonderschone oester die in zijn natuurlijke habitat beschermd en koel lag te wezen toegedekt met een warme dekentje bosui-liefde en een tikje Tabasco-ondeugd onder die deken.
Dank voor de kleinste en schattigste St. Jacobsoesters die ik proefde in Balsamicostroop. Eerbied voor de kort aangebrade en met ontbijtkoek gestoofde kwartel. Ik proefde een tint Orange Marmalade hoewel je zei dat het er niet in zat. Ik hou het erop dat de chefkok zijn geheimen heeft en, hoe hooggeëerd zijn publiek ook mag zijn, ál zijn details zullen ze nooit te horen krijgen.
Met liefde deed ik mijn sommeliertaken en het ‘kut-sommelier’ omdat ik de glazen niet tot de nok vulde, neem ik op de koop toe.
Onder de indruk was ik van je tzatziki met shrimp en rode grapefruit. Zoet en zuur zoals Bitter & Sweet zoals het leven zelf zoals harmonie zo mooi kan zijn.
Ook onder de indruk was ik van je zeewolf met tomatenchutney. Een rode knipoog op een licht in de boter aangezet visje zoals de boter bij de vis behoort te zijn.
Je bewees jezelf door met het produkt mee te koken en de zeeduivel vochtig te houden en over te laten lopen in het bedje van zuurkool omrand door koele en volle crême fraiche en slechts gestopt door mosterd. Het zal mijn gebrek aan woordenschat zijn geweest deze poëtische beleving van samenstelling aan mijn disgenoot heer Visser uit te leggen, aan de wijn waarin het beestje zwom heeft het niet gelegen.
Emotioneel werd ik bij het aangezicht van mijn vrouw in jouw open keuken, verliefd op de chefkok die zijn konijntje aan de haak had geslagen. Uit het konijnengezin weggetrokken, de zuigelingen achtergelaten en deskundig ontdaan van fluffy flaporen en prachtig gevild en daarna één minuutje aangebraden in de volle boter. Ach, je zei het nog, ‘nog even in de oven en gekeken hoe lang’ in antwoord op de vraag hóe lang dan, zoals Sebastiaan Bach ook vindt dat de piano zichzelf speelt. U zij geprezen met bijzondere gaven, maar het zal mijn eenvoudige ziel zijn die het zo ziet.
De ingekookte fond een tikje gezoet nog niet eens meegerekend evenals de witte bonen-truffelpuree en rode kool met vijgen die in een restaurant van naam de kaart had kunnen aanvoeren.
Jammer dat je er niet bij was met de kaas. Het zal de tol van de roem zijn geweest of de spanning van het koken op zulk een hoog nivo. Het siert de man die ook gewoon maar een mens van Vleesch & Bloed is gebleven. Het was uit de kunst hoe wij genoten van een walnoot uit Frankrijk gekraakt op de wals van braakgeluiden die wij van boven hoorden komen. Waarschijnlijk was je druk doende in de homard-naire.
Het dessert ben ik kwijt evenals het betoog dat ik hield, maar dat was ik toen al kwijt. Het betoog hou je van mij tegoed. Ik zal het je vertellen als ik de liefde verklaar aan mijn vrouw zoals jij gisteren de keuken in het algemeen en ons in het bijzonder de liefde verklaarde. "
(Kiers de Maison, 27 november 2005)
"Ach, heer bicat, nu we het over eten en drinken hebben. Ik kan u te allen tijde aanraden, maar toch vooral in de herfst, van de ganzenlever te proeven. Zoekt u daarbij een zo eenvoudig mogelijk bewerkte ganzenlever, dus geen paté, niets met geconfijte uien of anderszins toevoegingen.
U wilt ganzenlever proeven die met de hand is schoongemaakt door een oud boerenvrouwtje die hooguit peper, zout en wat cognac toevoegde en daarna op 70 graden in de oven met de deur op een kier de lever zachtjes liet warm worden. Niet smelten, want dan scheidt het vet van de lever en bent u uw produkt kwijt. Nee, u wilt de lever verwarmen zodat lever, peprer, zout en cognac een geheel gaan vormen. Dat wat u wilt proeven is de waarheid en niets anders dan de waarheid.
Slaat u overigens wel in grote hoeveelheden in, niets zo erg als aan het einde te moeten constateren dat u nog wel wat had gelust. Nee, met veel dingen is het zo dat we nèt even meer moeten eten dan ons lief is. Nèt dat decadente punt van overdaad aantikken.
Schenkt u daarbij een Gewürztraminer en bij voorkeur hoe ouder hoe beter en liever nog een Grand Cru dan een gewone. Maar als u dan toch uit wilt pakken dan komt u niet heen om de Tokay Pinot Gris.
Daarbij geserveerd met warm en geroosterd brioche brood."
(Harrie Stamper, 23 oktober 2005)
"Of die klassieke Suske & Wiske (het was nummer 78 als ik het goed heb): De Kakkende Kakkerlakken, die aflevering waarin Tante Sidonia in haar keuken te maken heeft met een steeds groter wordende populatie kakkerlakken, die voortdurend alles onderschijten, niet in de laatste plaats de biefstuk met friet die Tante speciaal voor Lambik had gebakken, tot grote woede van onze favoriete zeshaarder, die gelijk een spuitbus pakt en erop los begint te spuiten, dit tot groot enthousiasme van zowel Suske als Wiske, die duchtig beginnen mee te spuiten (we hebben het hier duidelijk over de periode waarin Suske en Wiske nog net zo milieubewust waren als George W. Bush die zijn privejet vanuit Kyoto liet terugvliegen naar zijn range in Texas omdat ie z'n favoriete cowboy-hoed was vergeten), maar in de spuitbus van Lambik blijkt een goedje te zitten dat er voor zorgt dat de kakkerlakken de volgende dag het formaat van een jong paard hebben (professor Barabas had een lege spuitbus gebruikt om zijn nieuwe groei-middel te testen en vergeetachtig als hij was, had hij het bij Tanta Sidonia laten liggen, puur uit teleustelling, want ook na gebruik van het groeimiddel had Tante Sidonia de professor uitgelachen toen hij zijn broek naar beneden deed), afijn, nu de kakkerlakken gegroeid zijn, schijten ze nog harder met als gevolg dat tante Sidonia, Lambik, Suske en Wiske hun huis worden uitgescheten, waarna ze Jerommeke erbij halen, wiens enige bijdrage een ENORME scheet is, gelukkig komt professor Barabas eraan met een grote smile op z'n mombakkes en een nog grotere bobbel in de broek die, zo zal even later blijken, amper in staat is de steeds groter wordende penis van Barabas te verhullen met als gevolg dat Tante Sidonia, gek van geilheid, zich op professor Barabas stort die vrijwel onmiddellijk klaarkomt en bovenop een van de reuzekakkerlakken kwakt die dan weer vrijwel onmiddelijk in elkaar krimpt en in het niets oplost, waarna ook Lambik en Suske en Jerommeke hun apparaat bewerken met het groeimiddel, zodat ze de volgende dag, onder de stimulerende leiding van Tante Sidonia en Wiske, de kakkerlakken dood masturberen. Knipoog Wiske. Einde."
(Max J. Molovich, 23 Augustus 2005)
"De vergelijking ‘vleesetend’ en ‘vrouw’ is een natte wensdroom. Het is veelbetekende symboliek dat er aan vegetarische mutaties man/vrouw/ hermafrodiet wordt gewerkt door de wetenschappelijke elite. Weten zij soms meer? Staat ons Armageddon te wachten ? De finale segregratie, het schisma van de sexen en de ondergang van hun zondige sexueel verkeer als geheime wapen om de wereldbevolking eindelijk zonder oorlogen te kunnen reguleren ? Reincarneren in een plantaardig bestaan in een potje aarde van robotformaties die miljoenen grijze racks van vruchtdragende en geurige planten produceren onder uiterst secure en berekende condities , zonder vrij zon of maanlicht, zonder zicht of gehoor, zonder tastzin, zonder geluid van wind en zee."
(nove, 6 Juni 2005)
Zelfbeschouwing
"Een man van middelbare leeftijd, beet je te dik, beetje te morsig. Baardje of sik wellicht. En witte schilfertjes sieren zijn gelaat. Hij rookt en hij drinkt, maar in tegenstelling tot wat hij ons graag wil doen geloven, niet teveel. Hij is een ambtenaar, schaaltje 9. verder een liefhebbende vader die zijn frustratie over het uitblijvende en waarschijnlijk nooit meer komende grootse leven heeft verruild voor een soort van komisch cynisme. Hij neemt het niemand kwalijk behalve misschien soms zichzelf, maar dan alleen na een Westmalle Tripel te veel. Hartstochtelijk supporter van NAC of een andere club ten zuiden van de grote rivieren, want dat hij een Brabander is moet haast wel. Zo stel ik mij Kiers voor, maar wellicht is het wel gewoon die homofiele Indo die bij Serudang de lege borden ophaalt..who knows.."
(Andy Möller, Gelsenkirchen)
"Het is vast een meteroloog, een weermenneke met een gesmoorde sexualiteit, eentje met een enorm taboe. Een vrijgezelle biologieleraar met verlatingsangst kan ook. Zo'n eenzaam type die nog steeds bij zijn moeder woont en al jaren lesgeeft in het basisonderwijs. Zo'n anonieme 13 inhetdozijnman die spaarzaam leeft, de piepers schilt en de afwas doet, zo eentje die op de middagwandeling met het hondje van moeders vanachter de krant bij een speeltuin of in het park naar stoeiende of voetballende jochies kijkt en de pijn verzwijgt. Een masochist die het taboe koestert.
Zo'n kleffe smeerlap van een potentiele serieverkrachter met banden in een hechte kerkgemeenschap waarop moeders zo trots is omdat hij naast het lesgeven ook nog als hobby het locale knapenkoor dirigeert. Zo eentje die maar beter melancholieke verhaaltjes moet blijven schrijven.
"
(Nove, 22/11/2005)
"Ach ja, leuk, schrijvers.
Beetje zo in je donkere hol aan de wereld knagen. Puur verongelijkt verdedigen van een door mede niet-aanwezigen geschapen superieure schertswereld. Lurken aan je pijp. Pijpen aan je lurk. Woorden in langgerekte nadenkzinnen omzetten. Protserige taalvlekjes. Huilerige holheden. Fletse vondsten. Massieve monomane monsters. Een zielige berg toevoegingen aan de duistere put die al veel te lang overstroomt door de gemankeerde bijdragen van nerveus krabbelende geesten met een ongepast gevoel van eeuwigheid.
Die sfeer.
Geef mij maar parkeerwachten.
"
(Marnix, 21/11/2005)
