Navigatie

de voorplecht
louter proza
louter poëzie
liaisons
nostalgie

colofon/contact

Dankbaar

Uitgelogd

Huishoudelijk

5 oktober 2005

Advertentieboer webstats4u, voorheen nedstat, kan de vinketering krijgen. Vanaf vandaag verdwijnt deze teller, de bezoekcijfers zijn bewaard voor het nageslacht en voortaan tellen we verder met Awstats. Koffiebonnen kunt u ophalen bij Tante Miep.

Vrijdag, 23 December 2005

Ave Maria

Ik blaas de laatste kaars uit... Je zucht en draait je om. De kustlijn spiegelt zinderend op je netvlies. God, de laatste vier jaar van m’n leven zijn de mooiste… Waar heb ik dit geluk aan te danken?...
We leerden elkaar kennen tijdens onze opleiding theologie. Ik kwam je tegen in de kroeg achter de kerk. Jij herkende mij. En ik jou. Beiden op weg naar huis. Na een forse en liberale en vooral elementaire discussie. Ter ontlading ietwat aangeschoten. Het was koud.  Vrieskoud. Je hield stil onder de lantaarn. De enige lichtbron in de omgeving. Afwachtend. Uitnodigend. Je ogen fonkelend door de enige lichtbron aan de gracht.  Die ene lichtbron fonkelde toen al even mooi in je ogen als de hele kustlijn vier jaar later…  

'Dus jij gelooft niet in lotsbestemming?' vroeg ik je. De damp van je adem zocht zijn ijle weg naar de lantaarn. We vervolgden onze discussie uit de wind in het keldergat langs de gracht. Onze eerste ontmoeting eindigde met een terughoudende afscheidszoen bij de deur. 'Tot volgende week.' En zonder om te kijken deed je de deur dicht. Ik wist niet eens hoe je heette. Eerste verdieping had je gezegd. Ik kijk op het bellenbord. Maria… en nog iets.  De rest was onleesbaar. En onbelangrijk.

Ons zoontje slaapt beneden. Hij is net drie jaar. Ons tweede kind in je prachtige buik. Deze week zal zijn hartje gaan kloppen. Het was jouw idee. Nog een laatste keer ver weg op vakantie voor je zou stoppen met werken. Lekker de zon opzoeken. Daar hield je van. Vooral in de winter. Liefst met kerst. Koffers gepakt, vliegtuig in. Goed hotel  met gekoeld of warm golfslagbad.  Daar houdt ons zoontje zo van. 'Kom,' zeg je. Je wenkt met je wijnglas. 'Hij wordt morgen weer vroeg wakker. En hij zal willen zwemmen na de saaie lange vliegreis.'

Natte klinkers in natriumlicht. Bevroren kou. Het ons zo bekende trapgat. Hier hoeft niemand me te zien. Ik verdwijn in de schaarse schaduw van de enige lichtbron. Daar voel ik me weer bij je… Mensen schieten langs onze plek. Ze zien me niet. Geanimeerd pratend met elkaar. De gezelligste tijd van het jaar. Op weg naar de kerk. Of uit de kroeg waar wij ook uit kwamen. Ik gun het die mensen. Ik zal ze niet lastigvallen met mijn ellende. Ik trek de doos nog wat verder over m’n hoofd.

Het donkere keldertrapgat stinkt naar pis. Toen ik er net ging liggen, had ik pech. De verse urine voelde nog warm aan. Een zucht van warmte bij deze vrieskou zou elke dakloze gelukkig maken. Mij niet. Golven van warmte maken me kotsmisselijk. Ze doen me aan onze laatste kerst samen denken. God zij dank, nu trekt de kou extra venijnig door die natte plek. Golven van kou op elke hartslag. Elke hartslag word ik ouder en kouder. Het kan me niet snel genoeg gaan. Laat me sterven in de stank, de kou, het negeren van mijn existentie. Verlos me uit de anonieme eenzaamheid. Dit verdriet is te groot. Er is maar één manier om het kwijt te raken. Hier, in dit duister, in deze kou, deze kerst, waar mijn geluk begon, in dit trapgat. Daar zal vanavond vijf jaar na dato mijn ongeluk even koud en duister eindigen.

De volgende ochtend staan we vroeg op. Het is warm. Zo’n vierendertig graden. We duiken in het koele water van het kleine zwembadje in de tuin aan de helderblauwe zee... 'Kijk papa! Ik kan duiken!' Ik heb je nooit boven zien komen. De warme golf zeewater van de tsunami was het laatste wat ik voelde. Jij werd teruggevonden in de lobby van ons hotel. Je onderbuik opengereten door de grote decoratieve hoorn van een koe die daar aan de muur hing. En god weet hoe lang ik ons zoontje gezocht heb. Hij was een van de vermisten die nooit meer gevonden zijn.

Er strompelt een jongen mijn kant op. Hij komt uit dezelfde kroeg als waar wij vijf jaar geleden uit kwamen. De enige lichtbron verlicht hem van opzij. 'Zou onze zoon er zo uit kunnen zien?' Die vraag stel ik me bij elke adolescent. Hij heeft ook blond haar, ronde kaaklijn. Ik probeer zijn ogen te bekijken. Maar het is net te donker om het goed te kunnen zien.
De jongen buigt voorover. Heeft hij mij gezien? Dan begint hij te schokken. Huilt hij? Is het onze zoon? Een ingehouden kreet vanachter zijn bollende wangen. Hij laat zijn hoofd hangen. Dan begint hij over te geven. Stinkende warme golven van braaksel kletteren op het karton van mijn doos. Het karton wordt zacht. Ik probeer de doos van me af te krijgen. Maar de kou zit te diep, ik kan niet meer bewegen, alleen nog maar kreunen. De jongen hoort me. Ik zie hem verbaasd kijken. Hij lijkt op slag nuchter. Hij draait zich om naar twee schaduwen die even verderop uit het café stommelen. 'Héé! Leppel! Piemel!' brult de jongen. 'Mot je deze es zien! Die is er echt rot an toe!' De andere twee staan erbij. Een doet z’n jas open. 'We zullen hem effe opwarrumuh!' Hij trekt zijn gulp open. Lachend doen de andere twee hetzelfde. Het wordt stil. Ik voel als toen in het zwembad warme golven op mijn rug.
Ons zoontje komt boven. 'Kijk papa! Ik kan zwemmen!' Hij strekt zijn handen naar me uit. Jij staat achter hem. Met de baby. Jij strekt een arm naar mij uit. Door het warme water waad ik naar jullie toe.
En vanuit de kerk in de verte hoor ik het Ave Maria.

door Eliv

  Dom
  volgen

Ave Maria, dat is weer eens wat anders dan No Class van Motorhead. Ik zal het eens downloaden.
bromde Neems (URL) om 11:38 (op Vrijdag, 23 December 2005)

Mooi viespeukerig kerstverhaal, dat zich afspeelt onder het toegeknepen eikeloog van de Enige Lichtbron. Hopelijk heeft Hij zijn blaas dit jaar wat beter onder controle…
bromde Kapitein Lafbek () (URL) om 11:59 (op Vrijdag, 23 December 2005)

Ik vind het een verdrietige vertelling. Maar dat mag ook best, in deze verwarrende tijden.

Gek genoeg heb ik helemaal niet de behoefte hier leukig op te reageren.
bromde Marnix (URL) om 12:16 (op Vrijdag, 23 December 2005)

Een golf van ellende.
bromde L* om 13:16 (op Vrijdag, 23 December 2005)

Prachtig verhaal alleen waarom nu weer een elementaire discussie? Omdat alleen schrijvers (lees: intellectuelen) die geacht worden te kunnen voeren? Dus ook een student Theologie.. Waarom niet over het schaamteloze feest der zedenlust?
Zoveel vragen op een overigens prachtig verhaal. Laat die schrijftsunami maar doorrollen.
bromde Bernard om 13:40 (op Vrijdag, 23 December 2005)

Hahahahahahahahaha!!!! BROEHAHAHAHAHA!!!
Hahaha! Ha!

Nee.
Dat was om iets anders.
bromde Hoof om 14:01 (op Vrijdag, 23 December 2005)

Ach ja, vergissen is menselijk. Zo stond ik laatst weer eens over een zwerver te brokken.
bromde Jongen met blond haar & ronde kaaklijn om 14:09 (op Vrijdag, 23 December 2005)

beetje wachten tot de kerstborrel eindelijk begint en je met goed fatsoen naar huis kunt…dat zit ik hier dus te doen…en ondertussen tikken de minuten van m’n leven weg..
bromde L* om 14:38 (op Vrijdag, 23 December 2005)

Ik tik ook wat weg. Soms minuten, soms uren. soms dagen, soms weken maanden. En als ik de geest heb een verhaal.
Kerstborrel? De bittere ballen van Rudolf. Bloedwijn van Santa. Dansen op het toilet. en lauwe blikjes maltbier. Een borrel, een borrel, een einde, een einde.
bromde Vilé om 14:54 (op Vrijdag, 23 December 2005)

Had ik al gezegd dat ik nog steeds die dochter niet heb?

Het ís natuurlijk een kwart-antilliaanse, dus een beetje laat kun je wel verwachten. Maar toch. Zit ik op eerste kerstdag aan een puffend ziekenhuisbed. Wat ik u brom.

Maar dat verder geheel terzijde.

Na een kerstontbijt met champagne en een kerstlunch met patat en frikadellen, geloof ik dat het nu toch hard tijd wordt voor een kerstborrel met bier. De vijf zit in de klok. Immers.
bromde Hoof om 15:04 (op Vrijdag, 23 December 2005)

om de elementaire discussie hoog te houden: kijk eens op http://www.bieslog.vpro.nl onder de post “ Portieken die ik heb gekend”.
Deze is tamelijk recent maar heeft sinds het voedselbankfenomeen en ‘afkicken in engeland voor iedereen’ ..we besteden de boel graag uit, dat is moderne economie, weetje, en zeg zelf, wat doet dat rapalje behalve de noodlijdende uitgebuite middenstandsboel bestelen, het propere straatbeeld verzieken en de mooiste meiden tot graatmagere oedeemponies te verkrachten en ze met met hivgevuld zaad te bevruchten verder nog in nederland ? Vechten tegen de islamieten of voor ze werken en verkopen ? Enfin, het portiek is als de velocipide, als een antieke fiets, als ee n daguerrotype, als iets met harde massieve banden en een te hoog oncomfortabel zadel. Ongelijke krachten, inefficiente luchtstromen, te weinig dynamiek.
En we zitten nog wel in de maand van perverse luxe, van trendy kado overklast door een echt kado, van gluhwein en katers van supermarktwijn, van wintersport en schlagerschnabbeltours d’ Elzas ou des Alpes.
Het seioen van kerstcircus, Carre, Monaco en Winterswijk zonder wilde dieren.
Het seizoen van de ezeltje -strek-je in de stal onder de ster, het eeuwig licht, de weg zonder horizon, de platte aarde, de gouden aureolen van drie koningen achter dodenmaskers en armen vol premature grafgiften.
bromde nove om 15:08 (op Vrijdag, 23 December 2005)

Op minder dan halve kracht, Mrnx?

U is ook kwart-Antilliaans?
bromde Eduardo om 15:35 (op Vrijdag, 23 December 2005)

Ik ben zo Arisch als maar kan. Het was de gekoelde witte wijn die me wel héél goed smaakte.

Maar daar merk je nu al niks meer van.
bromde Marnix om 15:36 (op Vrijdag, 23 December 2005)

Gekoelde witte wijn kan ook bèst smaken.

Té best, soms.

Maar dat mag de pret niet drukken.
bromde Eduardo om 16:28 (op Vrijdag, 23 December 2005)

Wat een mietjes, een beetje over een zwerver pissen, een beetje vent had die zwerver 10 euro gegeven en um laten op treden in Bumfights IV – The revenge of kotskop.
bromde Kloothommel om 16:29 (op Vrijdag, 23 December 2005)

Ik voel me maar ziek. Rochel rochel. Hoest hoest. Hoera, feestdagen. Kuch.
bromde Max J. Molovich (URL) om 16:29 (op Vrijdag, 23 December 2005)

Ik heb me bedacht. Ik heb mij bekeerd, nog nèt op het randje van eeuwige zonde zal ik 2006 ingaan als proper mens. Proper van geest en lichaam. Zelfs geen randje onder mijn nagels. Zelfs geen ongekrulde schaamhaar met een vreemd geurtje.
bromde Kiers om 17:32 (op Vrijdag, 23 December 2005)

Mooi, zo op de valreep. Ga ik nog even uitgebreid de sodomist uithangen. In 2006.
bromde Marnix (URL) om 17:40 (op Vrijdag, 23 December 2005)

Potverdeurie, Vilé, ik heb reeds twee zakdoeken volgebruld en ik ga nu aan de derde beginnen! Het is me toch wat, allemaal.
bromde Adriana (URL) om 19:30 (op Vrijdag, 23 December 2005)

Heer Vile, welk dieproerend kerstproza van louterend lijden en Noord-Amerikaans-Bijbelse vervolmaking laat ge hier ongegeneerd uit uw pen rollen.
Het Licht Schijnt!
Gods Water over Gods Akkers en Alle Nadeel heb ze Voordeel, enzovoorts…
Hulde en Respect!
Gelukkig herkende de blonde dronkeling zijn bloedeigen schepper niet…
Wat dat de gemeenschap weer gekost had aan slachtofferhulp, therapie, TBS en uiteindelijk overuren voor het landelijk opsporingsapparaat…
bromde Zielknijper om 22:58 (op Vrijdag, 23 December 2005)

Voor Heer Hoof:

Wellicht dat de halve fles Glenfiddich die u op Tweede Kerstdag zo rond een uur of half zes in de ochtend soldaat zult maken, om de geboorte van uw Eerstgeborene in de eenzaamheid van uw huiselijke sponde te vieren, U nu reeds enige troost mag schenken??

Nog een kleine tip:
Voor het bespoedigen van het baringsactiviteiten wil Knackebrot met Smeerkaas en een stevige lik Sambal(-Oelek, dan wel -Brandal)weggespoeld met een mokje Levertraan en een goede Forniceer-Beurt (niet per se in deze volgorde)nog wel eens wonderen doen…
Ik wens uw prettige Persdagen…
bromde Zielknijper om 23:09 (op Vrijdag, 23 December 2005)

Ook mede namens Maria,dank.
Ik haeb me daar ineens een idee: Soms hoor je hier nooit meer van mensen. Paul, Prinsesje, Ingeborg, sybil, Nijn. Kopje/rubriek “Eeuwighe Jachtvelden” zou gepast zijn
Met reïncarnatie-tegoedbon voor allen, uiteraard.
bromde Vilé om 08:18 (op Zaterdag, 24 December 2005)

Vuyghe jachtvelden, is misschien ook een idee.
bromde Eduardo om 10:25 (op Zaterdag, 24 December 2005)

Vilé.
bromde Eduardo om 10:25 (op Zaterdag, 24 December 2005)

Ga ik mij begraven onder de warme deken die familie heet. Een bijzonder fenomeen want het zouden je vrienden niet zijn. Wat moet ik bijvoorbeeld met een bejaarde vrouw? En een oude man die ook nog op mij lijkt? Of een meisje met drie kinderen die heel raar over mij denken?
bromde Kiers om 11:50 (op Zaterdag, 24 December 2005)

Ik weet niet wat je d’r mee moet, maar ik weet wél dat zoveel mogelijk drinken een hoop leed verzacht. Dus meteen na de begroeting vrolijk roepen dat het tóch kerst is, en daar hoort wel een drankje bij!

Ga ik nu even zeven boodschappentassen vullen in de supermarkt.
bromde Marnix (URL) om 12:36 (op Zaterdag, 24 December 2005)

Ga ik even het wijnrek vullen, omdat het tóch kerst is.
bromde Eduardo om 15:16 (op Zaterdag, 24 December 2005)

Net de Toiletpot wezen vullen met afgewerkte Konijnenborstfilé, omdat het tóch Kerst is…
bromde Zielknijper (URL) om 19:36 (op Zaterdag, 24 December 2005)

Heeeeei, heeft mijn moesje toch nog een flesje grappa in het kerstpakketje gedaan. Wat lief van haar, terwijl ze zo tegen mijn manier van het tot mij nemen van alcoholhoudende versnaperingen is.
Zou het dan toch nog leuk worden?
bromde Arnaud om 00:45 (op Zondag, 25 December 2005)

Ooit las ik en gedicht van een alcoholist. Een engelse alcoholist. Daarin vroeg de alcoholist zich af waarom hij dronk. Hij eindigde zijn gedicht met de woorden: “Why do dogs lick their ass? Because they can.”

Weet iemand wie dat geschreven heeft? Bij voorbaat eeuwig dank.
bromde Max J. Molovich (URL) om 12:16 (op Zondag, 25 December 2005)

Een deel van mijn geld heb ik uitgegeven aan vrouwen, een ander deel aan drank. De rest heb ik zinloos verbrast.
bromde Arnaud om 13:02 (op Zondag, 25 December 2005)

∗ gaat verder met vullen van z’n iPod ∗

O ja. Hahaha. Dat album van Babylon Zoo. Ook ooit 1 keer 3 nummers van geluisterd.
Ach wat. Ruimte zat.

∗ -> Importeer ∗
bromde Hoof (URL) om 13:40 (op Zondag, 25 December 2005)

Dat is vast die ene zwerver die samen met Tom Waits ‘Jesus blood hasn’t failed me yet’zong.
bromde L* om 13:57 (op Zondag, 25 December 2005)

Ha, ha, ha!

Hij is geweldig, heer Hoof.

Die ijsdingest.
bromde Eduardo om 15:00 (op Zondag, 25 December 2005)

blijf stug doorgaan met drinken, maar het dronkenworden wil maar niet lukken. Of wel, maar daar heb ik dan weer geen notie van. Helaas.
bromde arnaud om 21:07 (op Zondag, 25 December 2005)

Als ik één hap neem komt eenzelfde hoeveelheid voedsel, maar dan verwerkt tot ontlasting, er aan de achterkant uit. Zo stuffed ben ik.

:: houdt spiegeltje bij anus ::

Kijk! Een hele walnoot!
bromde Kiers om 14:29 (op Maandag, 26 December 2005)

Dat is geen walnoot. Dat is een appel!
bromde Neems (URL) om 22:39 (op Maandag, 26 December 2005)

Het was stil op weg naar huis. In de auto. Het sneeuwde en ze reed extra langzaam. De hele weg van Amstelveen naar Castricum zeiden we niets. Ik zat in het donker te staren; te veel wijn en te veel vragen. Wat waren wij nog? Wat zegt het over je relatie als de enige keer dat je tegen elkaar zegt dat je van de ander houdt is op het moment dat er gedreigd wordt met scheiden. Een scheiding die er nooit komt. Vanwege de kinderen. Dan nog liever jezelf opofferen en deze karaktermoord. Zelfmoord. Langzaam. Tweede kerstdag: veel God op de tv. Zet je aan het denken…wat is God, wie is God, bestaat hij? Is hij wel een hij? Je weet het niet. Een kwestie van geloof…wat weten we wel? Moleculen, atomen, cellen. Lichaamscellen. Opgebouwd uit moleculen. Op hun beurt weer opgebouwd uit atomen. Atomen. Haha. Atomen opgebouwd uit een kern met een elektronenwolk er omheen. Een atoom bestaat voor 99% uit niets. Vacuüm. Raar, materie is dus opgebouwd uit 99% niets. .. Maar ja, zo simpel is het niet. Nee, want massa is op een zekere manier ook energie…Die ene procent dus ook…volgens Einstein en zo…dan..assholes..ok, de verhoudingen hebben wat met de lichtsnelheid te maken en zo, maar in wezen kunnen we toch stellen dat massa, dus moleculen en ook atomen gelijk zijn aan energie. Right? Ik besta dus ook uit energie. Maar wat is die energie? In zijn diepste wezen bedoel ik? Wat is energie??
Is energie God?
En in die kern van zo’n atoom zitten protonen en neutronen en die bestaan weer uit nog kleinere deeltjes en die vormen zich soms spontaan en verdwijnen ook weer. Zo maar uit het niets en in het niets…Waar gaan ze heen? Waar komen ze vandaan? Leuk! Naar een parallel universum waar mensen zitten die zich hetzelfde afvragen? Hehe…of worden ze energie? Is dat de schepping die we meemaken? En daar hebben we geen verklaring voor…..wat is energie???
Energie is intentie.
Waarom weet ik nog niet, maar geloof me, het is zo.
bromde L* om 00:30 (op Dinsdag, 27 December 2005)

Ik wil me graag excuseren voor voorgaande reactie.

Dank. Ik zal nu stil zijn.
bromde L* om 00:32 (op Dinsdag, 27 December 2005)

ho ho ho, vrolijk kerstfeest!

::kijkt om zich heen::

verdomme, weer te laat
bromde een sneeuwbui om 09:41 (op Dinsdag, 27 December 2005)

Ach. Ja. Een kerstkind is natuurlijk met de verjaardagen nooit leuk. Dus misschien is het maar beter zo.

Ik vond zelf 6 januari wel een mooie datum. Maar daar waren hier in huis dan toch wat andere geluiden over te horen. De teneur bij telefonisch contact bevindt zich ietwat in de contreiën van Dat kutkind wil er niet uit!

∗ ript The Family Stand ∗

Huh? Ben ik nou al bij de F?
O nee, het zit door elkaar in die dozen…

Ik vermaak me wel.
bromde Hoof om 10:55 (op Dinsdag, 27 December 2005)

Geduld is een schone zaak, heer Hoof.

Maar wachten duurt altijd lang.

• blurk *

Oh ja, stom!

∗ blurk ∗
bromde Eduardo om 11:07 (op Dinsdag, 27 December 2005)

het slijk der aarde

Holle retoriek

"Aarsema, dan komen de tachtigerjaren puberale streeptinten van de eerste kabeltv binnen op mijn kolkende oogbollen als de tube mayonaise leeggeknepen in in een onderzoekende puberkringspier . Vage opgedroogde veegklodderstrepen op de dikke zware afstandsbediening die het allang niet meer doet. Bolle schermen versterken de aplastische rondingen. Antennes nog met coax en zaad in een sok, geurend naar kamille gemengd met nat speculaas. Jong zijn is zo mooi…"

"Zit je achter het meest nieuwe en hipste technologische apparaat van deze eeuw, kom je op een stukje internet over columns schrijven. En dat is nu exact wat ik zocht! Soms zoek je iets, en kan je het niet vinden. Maar nu wel! Ik zoek iets om mijn Nederlandse woordenschat in te verwerken. En dan zoek je, en zoek je, en dan VIND je!

Soms zoek je iets anders. En dan vind je het niet. Mannen, of vrouwen, pennen, papier, boeken, bekers of boodschappen, je vind het soms niet.

Maar nu heb ik het gevonden!

Groetjes Lieke"

(Lieke, Zelf een column schrijven)

"Daarom is bicat een lichtje, een vuurtoren voor de verloren lopende dolenden.
Want dat er velen op de dool. Een gevolg van zich onbestemd, zonder nuttig doel, afgevlakt en weinig bijzonder voelen maar misschien nog meer eengevolg van het vluchten voor deze zelfrealisatie, deze pijn van een ziel zonder importantie niet te hoeven voelen. En daar compensatie middelen voor zoeken en aangboden krijgen. Drugs, sex met dieren, sex met kinderen die geen leeftijd meer nodig schijnen te hebben, autorijden, schoeisel, weblogs, gangbangs, sport, wat al niet. Als het maar lijkt dat je vooral bezig bent. Al is het nietszeggend en immoreel, al is het bellenblazen met je mond dicht of een kraak zetten en minister zijn.

En dan is er bicat..aus blaue hinein zu uns gezogen, zonder eigenaren of aandeelhouders die stakingen uitlokken, zonder stompzinnig geleuter, nee, de magie van de fantasie, de fictie en de nederlandse taal aan de macht.
Een baken van troost, een zwoele geur vlak voor het slapen gaan, een enorme uitzinnige stapel draadjesvlees met dampende jus, een romance achter het frietkot, scooters en mobieltjes, vogels die hun eigen lied zingen, de eigen partituur kennen en geen regisseur of dirigent nodig hebben, de horror en thrill. Dat wat onbewust en ondergronds en ook van het leven zelf is. En niet wordt voorgeschreven door de krant, de tv, radio, politiek, banken en verzekeraars, speculanten die denken met 'de echte waarheid' om te gaan. Nee, ik ben geen echt schrijver maar wel groot fan van het schaarse bicat talent."
(Peter Novecento, Haagsche Post)

"Schuimbekkend van woede las ik de met een danige onverschilligheid geschreven colums betreffend de holocaust en Auschwitz. De flarden teksten vol schrijffouten en loze beweringen, getuigen van weinig historisch besef maar vooral een respectloze attitude jegens miljoenen slachtoffers. Vandaar mijn bijdrage met het verzoek de richtlijnen als opgesteld in de bijlage te respecteren en in acht te nemen.

vr groet

dhr. Papen"
(Daniël Papen, via email)

"Diep geroerd, met geknepen stembanden, omvloerste oogleden, brandend maagzuur en kloppende roede (het is tenslotte 5 december) mocht ik uw fraaie stuk proza over mijn getroebleerde netvlies laten glijden... De woorden vertalen zich moeiteloos in zielsetsende beelden. Dank!"
(bromde Zielknijper, 5 december 2005)

"Geachte heer,

Mag ik u verzoeken het plaatje van de te jonge dame van uw site te verwijderen. Er zijn namelijk nog al wat mensen die dit niet lollig vinden. Diverse klaag e-mails over gehad. Mag ik u er op attenderen dat het hier om Kinderporno gaat en de wetgever daar meer dan 4 jaar gevangenisstraf op heeft gezet. Ik ga ervan uit dat het om een misvertstand gaat, als moderator. Met vriendelijke groet.

Sociale Jeugd- en Zedenpolitie te Amsterdam
Commerciele zaken
020-5592585"
(i030142@planet.nl, 14 december 2004)

"Schitterend verwoord dat artikel over Clarence. Liep jaren met een missie, aan de voetballiefhebbers (niet de kenners) proberen uit te leggen dat Abe en Piet beter zijn dan het orakel uit betondorp. Was onbegonnen werk. Het klootjesvolk adoreert Ellen van Langen, Geesink en Rieu, en vinden mevrouw Blankers, Ruska en Roby lakatos maar niks, ze weten waarschijnlijk niet eens wie het zijn. Toen Keizer stopte heb ik jaren niet meer gekeken. Toen zag ik die Fin en een paar jaren later een Surinamer met een Nederlands paspoort (Had die Fin er ook maar een gehad). Ja en dan begint het heilige vuur weer te branden. Deze twee zijn tactisch en technisch het beste wat er op Nederlandse velden heeft rondgelopen (wat ik in mijn leven heb gezien). Keizer had niks met voetbal te maken, dat was ballet,kunst, en soms als het niet belangrijk was helemaal niks .En Abe ken ik van wat beelden, maar als je naar de verhalen over hem luistert hoef je de verteller maar in de ogen te kijken en herken je meteen de kenners uit die tijd."
(via mail, 23 oktober 2005)

"pedante snikkels, komen kut te kort. Webloggen is niet voor mietjes maar ook niet voor stoere geile binken, webloggen is namelijk een fenomeen, een spookbeeld voor blinden die zich vergapen aan de wijde wereld van het internet om zichzelf te ontmoeten, een monologue interieur te voeren en dan de echo terughoren, het internet dat een wonder is wat een dom irrationeel fenomeen is. Echt iets voor pedante snikkels en kale kutten die niet neuken maar wel in elkaars nek willen hijgen en tijd teveel hebben. Ik zou er helemaal niet aan beginnen en beroemd en rijk ben ik al, zegt het liefje. Ik heb de grootste en zij heeft de lekkerste en we verdoen de tijd liever in elkaar verstrengeld dan te vergooien op zo’n vervuilde weblogmarkt. Mot je alweer email beantwoorden enzo, in je vrije tijd, be je gek. Opzoute, stik dur maar in, Goossens, kijk maar uit dat ze niet vreemdgaan terwijl jij al die poen verdient, sneue wolf, ouwe rukker, voordat je het in de gaten hebt sta je een verschrikkelijk stinkend goedje op je scrotum te smeren terwijl je staat te huilen omdat je zo belazerd bent terwijl je het alleen maar goed bedoeld, voor ons allebei schatje, weetje, heerlijk met vakantie strax, saampjes, maar vanavond moet ik werken snappie, centjes verdienen mot pappie, kijk niet zo beteuterd, je wilt helemal niet naar de Lidl, je wilt daar nooit gezien worden zei je, nou dan. Nou tot strax dan, he ?"
(nove, 12 oktober 2005)

"Bicat.net, dat is toch die achterlijke webstek voor rukkende, boerende en altijd bezopen kerels? Dat zielige pathetische zooitje ongeregeldheden dat uitgebraakte hersenkwak probeert te verkopen als prozadrek? Natte winden, dikke drollen, kleverige onduidelijkheden? Slurptrekkende draaigorgels, voorhuidjogging avant la lettre en berensgrote buikglijers?" (Jeremias Schubbenrug, in Nova, 4 oktober 2005)

Reageerziekte

"Op een vrolijke dag toen ik aan mijn, voor al 11 jaar, allerbeste vriendin de liefde heb verklaard en binnen luttele seconden de meest euforische gevoelens door mijn ziel heen flitsten typte een verslag van school begon k te typen en dit kwam tevoorschijn op het samengeperste hoopje uitwerpselen wat ik beschouw als mijn laptop, want zoals velen het niet slecht zou doen als zij dit beseften is bezit enkel een illusie.

Conclusie & nawoord

Niet alleen symbolen hebben invloed op ons doen en denken, de manier waarop ieder mens zichzelf ziet en andere zegt meer over die persoon dan over anderen. Elk mens gaat zijn eigen weg, en het is jammer dat er uit commerciële geldzucht zoveel miscommunicatie ontstaat tussen mensen. Welk mens is beter, het mens dat genadeloos elke, in zijn ogen misdadiger, ritueel vermoord, of die mens die de opdracht geeft om onbewuste signalen stuurt via reclamespotjes en zo het materialisme hoger prijst dan het gevoel om bewust van jezelf en je daden te zijn? Draait het dan uiteindelijk allemaal om geld?
De een vermoord mensen die hun hele leven anderen pijn doen, en de ander roept het gevoel op dat er niets beter is dan nike schoenen in combinatie met een stoere jack met een bontkraag, dat gedoe met die bontkragen id volgens mijn theorie gebaseerd op het paringsgedrag van leeuwen, hoe groter en mooier de manen, des te meer aanzien ze hebben en kans op leiderschap en hoe meer kans ze hebben dat hun genen worden doorgegeven ;).
Door niet te realiseren waar je mee bezig bent, of niet wie, maar wát je eigenlijk bent, ontstaat er miscommunicatie en disharmonie in de maatschappij. Opgaan in de massa kan leiden tot afgunst en afkeer van het geloof in jezelf en in anderen.

En ik wens hierbij balkenende en zijn hele tweede kamer heel veel succes met het oplossen van de “problemen” hier in Nederland, want zo schieten we geen reet op.

Oja, en een gelukkig Nieuwjaar!

Zondag 7 januari 2007, Frank Hooijer"
(Frank Hooijer, 7 Januari 2007)

"Ik had het allemaal al wel eens meegemaakt en niets was mij te dol geweest: eonisme, vice anglais, flaggelatie, ja zelfs koprofagie. Ik was dan ook met graagte ingegaan op de omineus-priapische woorden en lubrieke blikken die "Ellen" tijdens ons gezamelijk consumeren eerder die avond op mij had gericht. Toen we, media nox, eenmaal in haar slaapkamer waren aangekomen, gaf zij steeds minder blijk van doorgaans aan haar toegeschreven mesquinerie. Integendeel,loodzwaar en onvermijdelijk hing het veile sneukelen in de lucht. Binnen no time was de vloer dan ook bezaaid met exuvieën en toonde zij mij haar zinnenprikkelende Junonische leest. Na intiem pidjetten en enige orogenitale schermutselingen (waarbij brod noch javelijn werd ontzien),sloegen wij serieus aan het procreëren. Cunnus en Curacaoënaar leken welhaast voor elkaar geschapen. Hoewel haar defloratie al enige tijd terug had plaatsgevonden, pandoerden wij als nooit tevoren, daarmee verschillende tenesmen bewerkstelligend. Het is maar goed dat haar echtgenoot van deze sluikmin nooit wat heeft gemerkt..."
(TiTo, mei 2006)

"Schrijf eens over vrouwen en hun plek of plaats in de allesverterende zakenoorlogen. Want als er stereotype mannen met diep verborgen schaamtegevoelens over hun potentie problemen en erectiestoornis (taboe naturlijk) dan is dat manifest in hun 'vlucht vooruit' in de freudiaanse wapencultuur. Elke geweerloop, elke zwaardere tank is een gestileerd erectiel apparaat vol dodelijke munitie opgepomnt met miljoenen kogels in een spurt naar het doel wat als lustsymboliek een 'lilith' in een duizelige extase zou moeten brengen want zo 'is de kracht van het leger'. Stoere mannen die eerst de vrouwen opgeilen, dan met hun duwtje in de rug erop los gaan om 'de vijand te onthoofden'. Ik als watje moet altijd vreselijk lachen om die serieuze gezichten die de mannen politici en militairen bij hun gepiep, gezeur en gezeik en hun broodnodige verklaringen trekken.
U, als warmbloedige heterovrouw zal zich wezenloos kunnen uitleven 'tussen de hitsige Jantjes'. Ik stel voor dat u zich een voorstelling maakt over de gang van zaken in de nachten op zo'n nomadenkamp met satellietvererbindingen in de maanloze nachten van de nieuwe woestijnen die worden ontgonnen, namens u en mij, natuurlijk, vanzelf, juist, nee, uiteraard. Het mag ook wel een andere uiterst vervelende erectiestoornis gaan, de ejaculatie praecox. Dat gaat dan vast over de linkse oppositie, denk ik dan, kunt u het fijn neutraal houden.

U bent toch op alle kaasmarkten thuis, hard op weg om zich te bekwamen in een genre waar sex met hoofdletters geschreven moet worden. Vooral de sex benadrukken, Lilith. Veel gore geile, harde, wrede sexscenes, met blinddoeken, kidnap, politiehandboeien, touwen en katrollen, gedwongen masturbatie tussen mannen, tussen vrouwen, scarring en kaalscheren en tot huilens toe dat gepomp met dildo's en dat monotone gezoem van vibratoren sfeervol brengen. Vooral geluiden en kleuren beschrijven, daar ben ik gek op."
(Peter Novecento)

"Is er iemand in de zaal die nog wil doneren aan een zielige arme homosexueuele neger met een onbeschrijflijke ziekte zwaargelovig te dom om te leren of te schijten die bovendien een oog mist en denkt dat de duivel soep in een blik stopt want hoe komt het er anders in en tegelijkertijd vreselijk gebukt gaat onder de laatste Tsunami of de vrees daarvoor want zijn geitenoog gaf vanmorgen onheil aan? Of anderszins zijn hypocriete tot op het bot zwarte geweten schoon wil kopen voor een luchtig schijntje of nóg liever zichzelf onsterfelijk wil maken over het lijk van een ander? Nee? Eénmaal? Andermaal? OK, dan ben ik ook pleite en met Marnix mee naar dat gruwelijk dure restaurant. Bovendien is het al na zessen en sta ik in de baas z'n tijd de wereld te redden en zo heb de cao dat nooit bedoeld. Howdoe en de mazzel. "
(Hein Buffelruft, 28 dec 2005)

"De liefde is groots, ze breekt zonder haar gebit te gebruiken door elke granieten kop heen, verzwakt de wil en maakt elke stoere kerel tot een week omhulsel, een schaduw van zichzelf, een brabbelend luierkind, elke vent verandert van binnenuit en geweldloos door haar rijke zegeningen. Je krijgt een rijpe korstkaas als huid en een hart van vloeibaar goud. Verpletterend is ze en zij, de liefde, de warme zomerse, niet de winterharde en verbitterde tak dus, zit nog steeds vol met geheimen waar niemand de sleutel van kan vinden. Mysterieus is ze, als de ondergrondse geheimzinnige dictatuur van wereldwijde, alomvattende bekabeling waarlangs dagelijks kilometers gecodeerde data tussen de continenten flitsen. De liefde is een tectonishe plaat die schuurt en krast en gangen boort voor lavastromen van vleselijkheid en voedzame sappen die op geen enkele dieet mag ontbreken. Daarom is ze schaars. Tot slot..we heben allemaal een gat van onderen, onthou dat. "
(Nove, relatietherapeut, 3 dec 2005)

"Thanks! Voor de eerlijke en ijskoude bieren vooraf om de ergste dorst te lessen na een lange en vermoeiende reis. En de Champage daarna in gelukkig niet van die zuinige hoeveelheden maar gewoon ruim bemeten pullen. Dank ook voor de wonderschone oester die in zijn natuurlijke habitat beschermd en koel lag te wezen toegedekt met een warme dekentje bosui-liefde en een tikje Tabasco-ondeugd onder die deken. Dank voor de kleinste en schattigste St. Jacobsoesters die ik proefde in Balsamicostroop. Eerbied voor de kort aangebrade en met ontbijtkoek gestoofde kwartel. Ik proefde een tint Orange Marmalade hoewel je zei dat het er niet in zat. Ik hou het erop dat de chefkok zijn geheimen heeft en, hoe hooggeëerd zijn publiek ook mag zijn, ál zijn details zullen ze nooit te horen krijgen. Met liefde deed ik mijn sommeliertaken en het ‘kut-sommelier’ omdat ik de glazen niet tot de nok vulde, neem ik op de koop toe. Onder de indruk was ik van je tzatziki met shrimp en rode grapefruit. Zoet en zuur zoals Bitter & Sweet zoals het leven zelf zoals harmonie zo mooi kan zijn. Ook onder de indruk was ik van je zeewolf met tomatenchutney. Een rode knipoog op een licht in de boter aangezet visje zoals de boter bij de vis behoort te zijn. Je bewees jezelf door met het produkt mee te koken en de zeeduivel vochtig te houden en over te laten lopen in het bedje van zuurkool omrand door koele en volle crême fraiche en slechts gestopt door mosterd. Het zal mijn gebrek aan woordenschat zijn geweest deze poëtische beleving van samenstelling aan mijn disgenoot heer Visser uit te leggen, aan de wijn waarin het beestje zwom heeft het niet gelegen. Emotioneel werd ik bij het aangezicht van mijn vrouw in jouw open keuken, verliefd op de chefkok die zijn konijntje aan de haak had geslagen. Uit het konijnengezin weggetrokken, de zuigelingen achtergelaten en deskundig ontdaan van fluffy flaporen en prachtig gevild en daarna één minuutje aangebraden in de volle boter. Ach, je zei het nog, ‘nog even in de oven en gekeken hoe lang’ in antwoord op de vraag hóe lang dan, zoals Sebastiaan Bach ook vindt dat de piano zichzelf speelt. U zij geprezen met bijzondere gaven, maar het zal mijn eenvoudige ziel zijn die het zo ziet. De ingekookte fond een tikje gezoet nog niet eens meegerekend evenals de witte bonen-truffelpuree en rode kool met vijgen die in een restaurant van naam de kaart had kunnen aanvoeren. Jammer dat je er niet bij was met de kaas. Het zal de tol van de roem zijn geweest of de spanning van het koken op zulk een hoog nivo. Het siert de man die ook gewoon maar een mens van Vleesch & Bloed is gebleven. Het was uit de kunst hoe wij genoten van een walnoot uit Frankrijk gekraakt op de wals van braakgeluiden die wij van boven hoorden komen. Waarschijnlijk was je druk doende in de homard-naire. Het dessert ben ik kwijt evenals het betoog dat ik hield, maar dat was ik toen al kwijt. Het betoog hou je van mij tegoed. Ik zal het je vertellen als ik de liefde verklaar aan mijn vrouw zoals jij gisteren de keuken in het algemeen en ons in het bijzonder de liefde verklaarde. "
(Kiers de Maison, 27 november 2005)

"Ach, heer bicat, nu we het over eten en drinken hebben. Ik kan u te allen tijde aanraden, maar toch vooral in de herfst, van de ganzenlever te proeven. Zoekt u daarbij een zo eenvoudig mogelijk bewerkte ganzenlever, dus geen paté, niets met geconfijte uien of anderszins toevoegingen. U wilt ganzenlever proeven die met de hand is schoongemaakt door een oud boerenvrouwtje die hooguit peper, zout en wat cognac toevoegde en daarna op 70 graden in de oven met de deur op een kier de lever zachtjes liet warm worden. Niet smelten, want dan scheidt het vet van de lever en bent u uw produkt kwijt. Nee, u wilt de lever verwarmen zodat lever, peprer, zout en cognac een geheel gaan vormen. Dat wat u wilt proeven is de waarheid en niets anders dan de waarheid. Slaat u overigens wel in grote hoeveelheden in, niets zo erg als aan het einde te moeten constateren dat u nog wel wat had gelust. Nee, met veel dingen is het zo dat we nèt even meer moeten eten dan ons lief is. Nèt dat decadente punt van overdaad aantikken. Schenkt u daarbij een Gewürztraminer en bij voorkeur hoe ouder hoe beter en liever nog een Grand Cru dan een gewone. Maar als u dan toch uit wilt pakken dan komt u niet heen om de Tokay Pinot Gris.
Daarbij geserveerd met warm en geroosterd brioche brood."
(Harrie Stamper, 23 oktober 2005)

"Of die klassieke Suske & Wiske (het was nummer 78 als ik het goed heb): De Kakkende Kakkerlakken, die aflevering waarin Tante Sidonia in haar keuken te maken heeft met een steeds groter wordende populatie kakkerlakken, die voortdurend alles onderschijten, niet in de laatste plaats de biefstuk met friet die Tante speciaal voor Lambik had gebakken, tot grote woede van onze favoriete zeshaarder, die gelijk een spuitbus pakt en erop los begint te spuiten, dit tot groot enthousiasme van zowel Suske als Wiske, die duchtig beginnen mee te spuiten (we hebben het hier duidelijk over de periode waarin Suske en Wiske nog net zo milieubewust waren als George W. Bush die zijn privejet vanuit Kyoto liet terugvliegen naar zijn range in Texas omdat ie z'n favoriete cowboy-hoed was vergeten), maar in de spuitbus van Lambik blijkt een goedje te zitten dat er voor zorgt dat de kakkerlakken de volgende dag het formaat van een jong paard hebben (professor Barabas had een lege spuitbus gebruikt om zijn nieuwe groei-middel te testen en vergeetachtig als hij was, had hij het bij Tanta Sidonia laten liggen, puur uit teleustelling, want ook na gebruik van het groeimiddel had Tante Sidonia de professor uitgelachen toen hij zijn broek naar beneden deed), afijn, nu de kakkerlakken gegroeid zijn, schijten ze nog harder met als gevolg dat tante Sidonia, Lambik, Suske en Wiske hun huis worden uitgescheten, waarna ze Jerommeke erbij halen, wiens enige bijdrage een ENORME scheet is, gelukkig komt professor Barabas eraan met een grote smile op z'n mombakkes en een nog grotere bobbel in de broek die, zo zal even later blijken, amper in staat is de steeds groter wordende penis van Barabas te verhullen met als gevolg dat Tante Sidonia, gek van geilheid, zich op professor Barabas stort die vrijwel onmiddellijk klaarkomt en bovenop een van de reuzekakkerlakken kwakt die dan weer vrijwel onmiddelijk in elkaar krimpt en in het niets oplost, waarna ook Lambik en Suske en Jerommeke hun apparaat bewerken met het groeimiddel, zodat ze de volgende dag, onder de stimulerende leiding van Tante Sidonia en Wiske, de kakkerlakken dood masturberen. Knipoog Wiske. Einde."
(Max J. Molovich, 23 Augustus 2005)

"De vergelijking ‘vleesetend’ en ‘vrouw’ is een natte wensdroom. Het is veelbetekende symboliek dat er aan vegetarische mutaties man/vrouw/ hermafrodiet wordt gewerkt door de wetenschappelijke elite. Weten zij soms meer? Staat ons Armageddon te wachten ? De finale segregratie, het schisma van de sexen en de ondergang van hun zondige sexueel verkeer als geheime wapen om de wereldbevolking eindelijk zonder oorlogen te kunnen reguleren ? Reincarneren in een plantaardig bestaan in een potje aarde van robotformaties die miljoenen grijze racks van vruchtdragende en geurige planten produceren onder uiterst secure en berekende condities , zonder vrij zon of maanlicht, zonder zicht of gehoor, zonder tastzin, zonder geluid van wind en zee."
(nove, 6 Juni 2005)

Zelfbeschouwing

"Een man van middelbare leeftijd, beet je te dik, beetje te morsig. Baardje of sik wellicht. En witte schilfertjes sieren zijn gelaat. Hij rookt en hij drinkt, maar in tegenstelling tot wat hij ons graag wil doen geloven, niet teveel. Hij is een ambtenaar, schaaltje 9. verder een liefhebbende vader die zijn frustratie over het uitblijvende en waarschijnlijk nooit meer komende grootse leven heeft verruild voor een soort van komisch cynisme. Hij neemt het niemand kwalijk behalve misschien soms zichzelf, maar dan alleen na een Westmalle Tripel te veel. Hartstochtelijk supporter van NAC of een andere club ten zuiden van de grote rivieren, want dat hij een Brabander is moet haast wel. Zo stel ik mij Kiers voor, maar wellicht is het wel gewoon die homofiele Indo die bij Serudang de lege borden ophaalt..who knows.."
(Andy Möller, Gelsenkirchen)

"Het is vast een meteroloog, een weermenneke met een gesmoorde sexualiteit, eentje met een enorm taboe. Een vrijgezelle biologieleraar met verlatingsangst kan ook. Zo'n eenzaam type die nog steeds bij zijn moeder woont en al jaren lesgeeft in het basisonderwijs. Zo'n anonieme 13 inhetdozijnman die spaarzaam leeft, de piepers schilt en de afwas doet, zo eentje die op de middagwandeling met het hondje van moeders vanachter de krant bij een speeltuin of in het park naar stoeiende of voetballende jochies kijkt en de pijn verzwijgt. Een masochist die het taboe koestert.
Zo'n kleffe smeerlap van een potentiele serieverkrachter met banden in een hechte kerkgemeenschap waarop moeders zo trots is omdat hij naast het lesgeven ook nog als hobby het locale knapenkoor dirigeert. Zo eentje die maar beter melancholieke verhaaltjes moet blijven schrijven. "
(Nove, 22/11/2005)

"Ach ja, leuk, schrijvers.

Beetje zo in je donkere hol aan de wereld knagen. Puur verongelijkt verdedigen van een door mede niet-aanwezigen geschapen superieure schertswereld. Lurken aan je pijp. Pijpen aan je lurk. Woorden in langgerekte nadenkzinnen omzetten. Protserige taalvlekjes. Huilerige holheden. Fletse vondsten. Massieve monomane monsters. Een zielige berg toevoegingen aan de duistere put die al veel te lang overstroomt door de gemankeerde bijdragen van nerveus krabbelende geesten met een ongepast gevoel van eeuwigheid.

Die sfeer.

Geef mij maar parkeerwachten. "
(Marnix, 21/11/2005)