Navigatie

de voorplecht
louter proza
louter poëzie
liaisons
nostalgie

colofon/contact

Dankbaar

Uitgelogd

Huishoudelijk

5 oktober 2005

Advertentieboer webstats4u, voorheen nedstat, kan de vinketering krijgen. Vanaf vandaag verdwijnt deze teller, de bezoekcijfers zijn bewaard voor het nageslacht en voortaan tellen we verder met Awstats. Koffiebonnen kunt u ophalen bij Tante Miep.

Woensdag, 23 November 2005

Fransje Bauer

Fransje Bauer fietste nu al zo’n uur of drie door het Brabantse land. Hij was weer eens door Vieze Theo van het woonwagenkamp gestuurd, omdat hij aan het zingen was. Terwijl hij driftig doortrapte, was Fransje Bauer uit volle borst aan het zingen. Hier stoorde niemand zich aan hem. Ja, een paar koeien waren op de vlucht geslagen en overal waar hij kwam, zochten vogels, kikkers en zelfs insecten een veilig heenkomen, maar dergelijke beesten weten maar heel zelden een goed gezongen lied op waarde te schatten. En dat Vieze Theo een hekel aan alle muziek behalve aan die van Dolly Parton had, dat wist Fransje Bauer ook wel. Wat hem wel oprechte pijn deed was dat zijn ouders en zelfs Mariska hem hadden gezegd dat hij niet kon zingen. "Je klinkt als een huilende baby", had zijn vader gezegd, "en niemand houdt van huilende baby’s."

Inmiddels bevond Fransje Bauer zich midden in het zonderling verlaten oord dat bekend staat als de Peel. Zo ver van Fijnaart vandaan was hij nog nooit geweest. Hij had zo ongeveer alle nummers van Koos Alberts erdoorheen gejaagd en stond op het punt aan het oeuvre van Julio Iglesias te beginnen, toen hij ineens op een driesprong bleek aanbeland. Fransje Bauer zette zijn fietsje stil. "Ik moet goed onthouden", dacht Fransje bij zichzelf, "welke kant ik opga. Als ik nu naar links ga, moet ik straks naar rechts en als ik nu naar rechts ga, moet ik op de terugweg naar links." Fransje Bauer keek naar rechts. Grasland strekte zich voor hem uit.

"Dag Fransje", klonk een donkere stem.

"Whaa", zei Fransje en keek om. Daar stond een volledig in het zwart geklede man. Hij had een hoge hoed op en een lapje voor zijn linkeroog. Of nee, het was het rechteroog, maar het was wel links voor Fransje.

"Whaa", zei hij nogmaals, terwijl hij aanstalten maakte zijn fietsje om te draaien.

"Vrees niet", zei de man.

"Ik mag niet met vreemden praten", zei Fransje Bauer.

"Maar ik weet toch hoe je heet, Fransje, hoe kan ik dan een vreemde zijn?"

Daar had de man een goed punt.

"Daar heeft u een goed punt", zei Fransje Bauer, "maar wie bent u dan?"
"Keith Moon", zei de man.

"Hallo Kiet Moen", zei Fransje Bauer.

"Hallo Fransje Bauer", zei Keith Moon. "Jij wilt mooi kunnen zingen hè."
"Nou, maar wat graag, meneer."

"Maar niemand vindt dat je mooi kan zingen, is het niet?"

"Ja, meneer. Zo is het precies."

"En dat doet je pijn, is het niet?"

"Heel veel pijn, meneer."

"Weet je, Frans. Ik kan je geen nieuwe stem geven, maar wat ik wel kan doen is ervoor zorgen dat iedereen je mooi vindt zingen."
"Echt waar, meneer?"

"Echt waar, Frans. Let maar op, als jij straks terugkomt in je woonwagenkamp en je vader is bezig met het nat spuiten van jullie woonwagendak omdat het zo warm is, en jij begint te zingen, dan zal hij de tuinslang uit zijn handen laten vallen en hij zal eerst stilstaan, alsof hij versteend is, maar na een eerste traan die over zijn wang rolt, zal hij in huilen uitbarsten omdat hij nog nooit zoiets moois heeft gehoord."

"En Vieze Theo?"

"Zelfs Vieze Theo vindt het zo mooi dat hij je nooit meer vraagt om voor straf zijn plasser in je mond te stoppen."

"O gelukkig. Want de plasser van Vieze Theo smaakt heel vies. Een beetje naar augurken, en ik hou niet van augurken."
"Kijk eens aan. En je hoeft er bijna niets voor te doen."

"O nee?"

"Nee. Het enige dat je hoeft te doen, is diep in te ademen en zo hard mogelijk in dit potje te schreeuwen."

Keith Moon hield een heel gewoon glazen potje omhoog. Het was zo’n wekpotje waarin Fransjes moeder zelfgemaakte bramenjam bewaarde.

"Mag ik eens zien?", vroeg Fransje. Keith Moon gaf het potje. Z.F.B. stond er op het etiket.

"Zzzz, fffff, buh", zei Fransje Bauer, "wat betekent dat?"

"Dat betekent dat ik jou zal dienen tijdens je leven", zei Keith Moon, en hij mompelde er nog iets achter aan wat Fransje niet kon verstaan.

"Wat?", vroeg Fransje Bauer.

"Niks", zei Keith Moon. "Zullen we beginnen?"

"Dat is goed", zei Fransje Bauer.

Keith Moon draaide het dekseltje van het potje open. "Eerst goed inademen", zei hij, "en dan zo hard en zo lang mogelijk schreeuwen."

Fransje Bauer haalde zo diep mogelijk adem. En hij schreeuwde zo hard als hij kon in het potje. Vogels vlogen op, een briesje blies door zijn haren, wolken pakten zich samen voor de zon en één enkele donderslag maakte een einde aan de schreeuw.

"Zo", zei Keith Moon terwijl hij het deksel weer op de pot draaide. "Nu vindt iedereen dat je mooi kunt zingen?"

"Iedereen?", vroeg Fransje Bauer.

"Nou, bijna iedereen. Alleen zij die rechtschapen zijn niet."

"Oh, ik vind schapen toch stomme beesten."

"Kijk eens aan."

Fransje Bauer keek naar de zon die weer achter de wolken vandaan kwam. Hij keek niet te lang natuurlijk, want dat was slecht voor zijn ogen. De rust keerde weder in de Peel. Toen hij zich weer naar Keith Moon wilde toedraaien om hem te bedanken, was deze verdwenen. Er klonk een vreemde lach. Fransje Bauer besloot zich niks van deze eigenaardigheid aan te trekken (hij begreep tenslotte wel vaker iets niet). Op een heel vreemde manier voelde Fransje Bauer zich herboren. Het was geen aangenaam gevoel, maar ook geen vervelend gevoel. Hooguit zo’n gevoel dat je iets mist, maar dat je niet weet wat. Hetzelfde gevoel dat zijn ouders moeten hebben gehad, toen ze hem in het restaurant van de Efteling waren vergeten. Fransje Bauer stapte op zijn fietsje, begon in een rustig tempo te trappen en neuriede ter begeleiding een deuntje dat zich jaren later in ieders oren zou nestelen onder de naam ‘Als Sterren aan de Hemel Staan’.

door Max J. Molovich

  Half Zes Engel
  Gesprekken met mijn tweedehandsboekenverkoper

Dat krijg je ervan. Als je even voor hem hebt, zuigt hij niet alleen ieders leuter leeg, maar ook nog de talenten uit je keel, En daarna de emotie. In Ahoy. Daar waar de rechtschapenen nooit zouden komen dus…
bromde Vilé om 11:10 (op Woensdag, 23 November 2005)

Zo! ZFB: waarvoor staan die letters ook alweer?
grumbel
GDB
bromde GDB (URL) om 11:22 (op Woensdag, 23 November 2005)

O ja, de ziel van Frans Bauer.
Nou.
Aheum.
bromde GDB (URL) om 11:23 (op Woensdag, 23 November 2005)

U bent aan een rally bezig, niet te schatten.
U schrijft nog uw handen stuk als u niet oplet, confrater. Heeft u verlof of zo?
Gr,
GDB.
bromde GDB (URL) om 11:24 (op Woensdag, 23 November 2005)

Het wordt trouwens hoogtijd dat ik hier ook nog eens een verhaal post dat overloopt van de vuigheid.
Maar ja, ik moet de tijd vinden.
Misschien neem ik een dagje verlof.
Ja, laat ik dat doen.

Gr,
GDB.
bromde GDB om 11:26 (op Woensdag, 23 November 2005)

Staat ZFB inderdaad voor “Ziel Frans Bauer”? Wilde ik onmiddellijk weten, is me jandorie weer iemand voor. Ik krijg er wat van. Zie ik een leuke meid in de kroeg staan, voordat ik wat moed ingedronken heb, is een of andere linkmiechiel me weer voor.
Z’n ziel kwijt, als ie die al had en kan nog steeds niet zingen. Dubbel pech. Ook voor ons.
bromde Arnaud om 12:13 (op Woensdag, 23 November 2005)

Ik zal dit verhaal aan m’n moeder laten lezen. Hahaha. Met het risico dat ze er de ballen van snapt natuurlijk. En dat ik Frans Bauer ga waarderen om z’n stem. Of deed ik dat al?

Meneer Moon, kunnen wij niet eens een goed gesprek hebben?
bromde Lennard om 13:40 (op Woensdag, 23 November 2005)

Als u uw ziel ook wilt verkopen, heer Lennard, kan ik wellicht wel wat regelen. Zeg maar wat u ervoor hebben wilt. Louter immateriele zaken, natuurlijk. Meneer Moon heeft alleen maar Aardse Roem, Kennis, Talent en Charmes in de aanbieding. En wellicht vergeet ik er nog wat.

::Steekt doos cigaren in zak::

Heb ik nog even een vraagje. Wellicht heeft u de film Pulp Fiction wel eens gezien. Of Ronin. Of een andere film waarin (bijvoorbeeld) een koffertje voor komt, waarvan wij (de kijker) nooit te weten komen wat er in zit. Zo’n mysterieus-ding-in-een-film heeft een naam. McMuffin of zo. Maar ik weet het niet zeker.

Afijn, u kent dat wel. Van die dingen die je je dan ineens afvraagt en waar niemand het antwoord op lijkt te weten. Zoiets kan mij dagen lang bezig houden. Zo heb ik onlangs nog twee maanden naar het woord hompiekurken gezocht.
bromde Max J. Molovich (URL) om 14:43 (op Woensdag, 23 November 2005)

Het mag waarlijk een wonder heten dat André Hazes zich hier op geen enkel moment heeft mee gemoeid. Ik, van mijn kant, zat bij deze adembenemende roadvertelling constant aan de eventuele kleur van dat fietsje te denken. Ik gokte op roze.
bromde urbain alpain (URL) om 15:09 (op Woensdag, 23 November 2005)

Nou, heer Marnix, daar had u mij bijna goed liggen. Dacht ik dus heel even dat hompiekurken echt iets met uilen te maken had.
bromde urbain alpain (URL) om 15:29 (op Woensdag, 23 November 2005)

Ja, dat is een verdomd leuke theorie over Marcellus Wallace, daar niet van. En hij sluit ook nog eens naadloos aan bij m’n verhaaltje over Fransje Bauer (waarbij wij er ernstig rekening mee houden dat niets toevallig is), maar het was me toch echt te doen om de naam van het fenomeen an sich, dat in veel films voorkomt, waarvan mij echter alleen Ronin en Pulp Fiction te binnen willen schieten. Hitchcock maakte er ook vaak gebruik van, als ik mij goed herinner, van voorwerpen die niet worden uitgelegd, maar alleen dienen als voortstuwer van de plot. De koffertjes in Pulp Fiction en Ronin, de mysterieuze zangvogeltjes in The Birds wellicht.
bromde Max J. Molovich (URL) om 17:02 (op Woensdag, 23 November 2005)

Ha, nou ik heb het gevonden. Het heet dus een MacGuffin

Thanks for nothing, lieve mensen.
bromde Max J. Molovich (URL) om 17:06 (op Woensdag, 23 November 2005)

Keith Moon,

dát waren nog eens tijden!
bromde Eduardo om 17:13 (op Woensdag, 23 November 2005)

Keith Moon? Die tegen Jimmy Page zei: ‘That new band of yours is gonna sink like a lead zeppelin’ en zich vervolgens nóg verder het ape(n)lazerus zoop. Die Keith Moon? Dát waren zeker nog eens tijden.
bromde Neems (URL) om 17:46 (op Woensdag, 23 November 2005)

Een beetje ‘My Generation’ als ik het me nog allemaal goed herinner.
bromde urbain alpain (URL) om 17:51 (op Woensdag, 23 November 2005)

als keith moon verantwoordelijk is voor fransje bauer, zou ik wel `ns willen weten wie zich daarboven bezig houdt met jean-marie pfaff. maar dat ben ik dan weer.
bromde ivo victoria () (URL) om 20:10 (op Woensdag, 23 November 2005)

Marcellus was anders wel een soulbrother, hoor…
bromde Quintin (URL) om 20:18 (op Woensdag, 23 November 2005)

Zo. Ik ga even roken, nu het nog kan. Drie dagen achtereen om vijf uur ‘s ochtends je nest uit en ‘s avonds tegen half acht de voordeur weer opensleutelen gaat een mens niet in de koude kleren zitten, weet u.
En weet u nog meer? Ik vind Frans Bauer een heel sympathieke jongen. Echt waar!
bromde Adriana (URL) om 23:01 (op Woensdag, 23 November 2005)

Plaatjes die alleen gezien worden door mensen die rechtschapen zijn bijvoorbeeld?
bromde Lennard om 06:35 (op Donderdag, 24 November 2005)

Psst… Max.
Ga eens met deze jongen (link) stappen.
bromde Vilé (URL) om 09:26 (op Donderdag, 24 November 2005)

Lees ik toch net dat Chris Whitley afgelopen zondag het tijdige met het eeuwige heeft verwisseld. Zijn Living with the Law was een van mijn eerste cd’s. Eigenlijk zelden naar geluisterd, terwijl het een verdomd goede plaat is.
bromde Max J. Molovich (URL) om 10:34 (op Donderdag, 24 November 2005)

Hé, ik wist niet dat Freddy professioneel snookerde?

Ga ik nu even de mussen van het dak gooien.
bromde Marnix (URL) om 11:43 (op Donderdag, 24 November 2005)

Fransje Johnson?
bromde Erwin (URL) om 11:55 (op Donderdag, 24 November 2005)

Het wordt pas echt erg als fransje een kerst CD uitbrengt met de grootste ballads van internationale artiesten.
bromde Vilé om 12:06 (op Donderdag, 24 November 2005)

Mag ik meedoen?
Mag ik meedoen?
Mag ik meedoen?
bromde Marco Borsato om 12:14 (op Donderdag, 24 November 2005)

Met een hartverscheurende versie van Wham’s ‘Laatste Kerstmis’ en het ongelooflijk mooie ‘Oorlog is over’, dat begint met het nú al klassieke ‘Dus dit is dus kerstmis’.
bromde Marnix (URL) om 12:32 (op Donderdag, 24 November 2005)

Frans Bauer is geboren in Roosendaal. Vlak over de grens, maar toch, het is een Nederlander.

Dankt opperwezen op blote knietjes voor het bestaan van grenzen.

En, niet te vergeten dat nummertje van Slade: ‘Dus dit is het, vrolijk kerstfeest, iedereen die heeft plezier / kijk naar de toekomst, die begint nu net en wel hier.’

En wat te denken van ‘Ik ben aan ‘t dromen van een witte kerst’. Dat dromen is sowieso al een favoriet thema van ons Franske dus da zi wel goe.
bromde Max J. Molovich (URL) om 12:42 (op Donderdag, 24 November 2005)

Of dat lied dat begint met ‘Borstnoten gloeien in de open haard’. Man, dat niemand daar éérder op gekomen is!
bromde Marnix (URL) om 12:51 (op Donderdag, 24 November 2005)

Kunnen daar Borsatokloten van gemaakt worden of ligt het hele lettergreepschema dan aan diggelen?
bromde urbain alpain (URL) om 13:46 (op Donderdag, 24 November 2005)

Het is zóóó verschrikkelijk onrechtvaardig hoe jullie oordelen over het gloedvolle gedachtegoed van een volkszanger. Laat de man toch gelukkig zijn op zijn manier.

:: gooit Kerstcavia drie meter de lucht in ::
bromde Kiers om 14:25 (op Donderdag, 24 November 2005)

En dat zo’n lichtgevende Cavia dan tijdens het neerkomen precies op de top wordt gespiest. Wat een heerlijke tijd toch, dat kerstgebeuren.
bromde urbain alpain (URL) om 14:33 (op Donderdag, 24 November 2005)

Heerlijk. Een maand lang niet uitleggen waarom mijn sokken ‘s morgens binnenstebuiten op mijn kleren liggen.

Ik kan niet wachten!
bromde Hoof om 14:50 (op Donderdag, 24 November 2005)

Er gaat niets boven een goedgevulde kerstcondoom aan een spijker aan de openhaard gespijkerd. En dan drie op een rij.
bromde Kiers om 15:08 (op Donderdag, 24 November 2005)

kan niet wachten totdat het pasen is
bromde Siem (URL) om 15:20 (op Donderdag, 24 November 2005)

De moeite waard, waarde Gr666ts.

Om anaal iets aan te doen.

Maar dat mijn mening dan weer.

Ha! Bijna vrijdag.
bromde Eduardo om 16:44 (op Donderdag, 24 November 2005)

∗ plumpf ∗
bromde Eduardo om 16:45 (op Donderdag, 24 November 2005)

En dan nu Nederlands voor beginners:

Maar dat fokken IS mijn mening dan weer.
bromde Eduardo om 16:47 (op Donderdag, 24 November 2005)

Kijk je wel uit jongen? Met al dat geweld op straat tegenwoordig in dat gevaarlijke Amsterdam? En die straatroven en de hoeren en de junks en die gevaarlijke Marokkanen en taxichauffeurs en het slechte weer en de hondenpoep en windkracht 8 vannacht en hagel en ijzel en trek je niet je snikkel in het park uit je broek want je hebt zo een liesbreuk, jongen. En je vader vroeg of je wel genoeg vitaminen had genomen de laatste tijd. Nou is je vader nooit zo zorgzaam, hoewel hij wel minder slaat en drinkt de laatste tijd maar kun je nagaan hoe hij bezorgd hij dan is als hij over vitamines begint, jongen. En doe je wel een condoom om?
bromde de moeder van Marnix om 19:38 (op Donderdag, 24 November 2005)

Julia Roberts. Dat is pas een hoer!
bromde Erwin (URL) om 21:00 (op Donderdag, 24 November 2005)

Heren, heren, nou toch, zo spreekt men niet over dames.

Op sommige na, dan.

Dat dan weer wel.
bromde Eduardo om 21:40 (op Donderdag, 24 November 2005)

Laat ze maar lullen mx, leuk stukje hoor. Al moet ik Erwin ook wel een beetje gelijk geven.
bromde Enzo van der Voort om 23:32 (op Donderdag, 24 November 2005)

Valt hier nog wat te…..
verdienen?
bromde Virtuele Stoephoer om 09:19 (op Vrijdag, 25 November 2005)

Vanochtend hoorde ik ergens de bliksem inslaan. Verschrikkelijk hè, dat die dingen nog gebeuren. Anno nu.
bromde Max J. Molovich (URL) om 09:23 (op Vrijdag, 25 November 2005)

Ik zal het u erger vertellen Max J. Molovich. Het blíjft maar waaien vandaag de dag. Dat de regering daar niets aan doet. Het is een schande.
bromde Kiers om 09:27 (op Vrijdag, 25 November 2005)

En dan die sneeuw. Dat kunnen ze ergens anders vast veel beter gebruiken.
bromde Lennard om 09:50 (op Vrijdag, 25 November 2005)

Volgens mij is het de schuld van de buitenlanders.

Voordat die hier kwamen lag er veel vaker sneeuw.

Misschien vanwege dat hete eten van ze ofzo.
Maar goed. Dat mag je dan tegenwoordig waarschijnlijk niet meer zeggen in deze politiek correcte tijden…
bromde Hoof om 10:01 (op Vrijdag, 25 November 2005)

Hééé! Is dat niet die van Roze die daar op handen en knietjes amechtig in ontvangst ligt te nemen?
bromde Kiers om 11:00 (op Vrijdag, 25 November 2005)

12.00 Nieuwe Grrrits.
bromde Bicats autocorrector om 11:50 (op Vrijdag, 25 November 2005)

Eén van de weinige zekerheden in het leven. Grrrits op vrijdag. Dan eerst de reclame. De blokken rondom Grrrits zijn duurder dan die bij menig voetbalinterland.
bromde heel iemand anders dan pakkembeet Paalsma om 12:00 (op Vrijdag, 25 November 2005)

Paalsma! Ontvang thans borsten! Dat is een tijd geleden!
bromde Hoof om 13:48 (op Vrijdag, 25 November 2005)

het slijk der aarde

Holle retoriek

"Aarsema, dan komen de tachtigerjaren puberale streeptinten van de eerste kabeltv binnen op mijn kolkende oogbollen als de tube mayonaise leeggeknepen in in een onderzoekende puberkringspier . Vage opgedroogde veegklodderstrepen op de dikke zware afstandsbediening die het allang niet meer doet. Bolle schermen versterken de aplastische rondingen. Antennes nog met coax en zaad in een sok, geurend naar kamille gemengd met nat speculaas. Jong zijn is zo mooi…"

"Zit je achter het meest nieuwe en hipste technologische apparaat van deze eeuw, kom je op een stukje internet over columns schrijven. En dat is nu exact wat ik zocht! Soms zoek je iets, en kan je het niet vinden. Maar nu wel! Ik zoek iets om mijn Nederlandse woordenschat in te verwerken. En dan zoek je, en zoek je, en dan VIND je!

Soms zoek je iets anders. En dan vind je het niet. Mannen, of vrouwen, pennen, papier, boeken, bekers of boodschappen, je vind het soms niet.

Maar nu heb ik het gevonden!

Groetjes Lieke"

(Lieke, Zelf een column schrijven)

"Daarom is bicat een lichtje, een vuurtoren voor de verloren lopende dolenden.
Want dat er velen op de dool. Een gevolg van zich onbestemd, zonder nuttig doel, afgevlakt en weinig bijzonder voelen maar misschien nog meer eengevolg van het vluchten voor deze zelfrealisatie, deze pijn van een ziel zonder importantie niet te hoeven voelen. En daar compensatie middelen voor zoeken en aangboden krijgen. Drugs, sex met dieren, sex met kinderen die geen leeftijd meer nodig schijnen te hebben, autorijden, schoeisel, weblogs, gangbangs, sport, wat al niet. Als het maar lijkt dat je vooral bezig bent. Al is het nietszeggend en immoreel, al is het bellenblazen met je mond dicht of een kraak zetten en minister zijn.

En dan is er bicat..aus blaue hinein zu uns gezogen, zonder eigenaren of aandeelhouders die stakingen uitlokken, zonder stompzinnig geleuter, nee, de magie van de fantasie, de fictie en de nederlandse taal aan de macht.
Een baken van troost, een zwoele geur vlak voor het slapen gaan, een enorme uitzinnige stapel draadjesvlees met dampende jus, een romance achter het frietkot, scooters en mobieltjes, vogels die hun eigen lied zingen, de eigen partituur kennen en geen regisseur of dirigent nodig hebben, de horror en thrill. Dat wat onbewust en ondergronds en ook van het leven zelf is. En niet wordt voorgeschreven door de krant, de tv, radio, politiek, banken en verzekeraars, speculanten die denken met 'de echte waarheid' om te gaan. Nee, ik ben geen echt schrijver maar wel groot fan van het schaarse bicat talent."
(Peter Novecento, Haagsche Post)

"Schuimbekkend van woede las ik de met een danige onverschilligheid geschreven colums betreffend de holocaust en Auschwitz. De flarden teksten vol schrijffouten en loze beweringen, getuigen van weinig historisch besef maar vooral een respectloze attitude jegens miljoenen slachtoffers. Vandaar mijn bijdrage met het verzoek de richtlijnen als opgesteld in de bijlage te respecteren en in acht te nemen.

vr groet

dhr. Papen"
(Daniël Papen, via email)

"Diep geroerd, met geknepen stembanden, omvloerste oogleden, brandend maagzuur en kloppende roede (het is tenslotte 5 december) mocht ik uw fraaie stuk proza over mijn getroebleerde netvlies laten glijden... De woorden vertalen zich moeiteloos in zielsetsende beelden. Dank!"
(bromde Zielknijper, 5 december 2005)

"Geachte heer,

Mag ik u verzoeken het plaatje van de te jonge dame van uw site te verwijderen. Er zijn namelijk nog al wat mensen die dit niet lollig vinden. Diverse klaag e-mails over gehad. Mag ik u er op attenderen dat het hier om Kinderporno gaat en de wetgever daar meer dan 4 jaar gevangenisstraf op heeft gezet. Ik ga ervan uit dat het om een misvertstand gaat, als moderator. Met vriendelijke groet.

Sociale Jeugd- en Zedenpolitie te Amsterdam
Commerciele zaken
020-5592585"
(i030142@planet.nl, 14 december 2004)

"Schitterend verwoord dat artikel over Clarence. Liep jaren met een missie, aan de voetballiefhebbers (niet de kenners) proberen uit te leggen dat Abe en Piet beter zijn dan het orakel uit betondorp. Was onbegonnen werk. Het klootjesvolk adoreert Ellen van Langen, Geesink en Rieu, en vinden mevrouw Blankers, Ruska en Roby lakatos maar niks, ze weten waarschijnlijk niet eens wie het zijn. Toen Keizer stopte heb ik jaren niet meer gekeken. Toen zag ik die Fin en een paar jaren later een Surinamer met een Nederlands paspoort (Had die Fin er ook maar een gehad). Ja en dan begint het heilige vuur weer te branden. Deze twee zijn tactisch en technisch het beste wat er op Nederlandse velden heeft rondgelopen (wat ik in mijn leven heb gezien). Keizer had niks met voetbal te maken, dat was ballet,kunst, en soms als het niet belangrijk was helemaal niks .En Abe ken ik van wat beelden, maar als je naar de verhalen over hem luistert hoef je de verteller maar in de ogen te kijken en herken je meteen de kenners uit die tijd."
(via mail, 23 oktober 2005)

"pedante snikkels, komen kut te kort. Webloggen is niet voor mietjes maar ook niet voor stoere geile binken, webloggen is namelijk een fenomeen, een spookbeeld voor blinden die zich vergapen aan de wijde wereld van het internet om zichzelf te ontmoeten, een monologue interieur te voeren en dan de echo terughoren, het internet dat een wonder is wat een dom irrationeel fenomeen is. Echt iets voor pedante snikkels en kale kutten die niet neuken maar wel in elkaars nek willen hijgen en tijd teveel hebben. Ik zou er helemaal niet aan beginnen en beroemd en rijk ben ik al, zegt het liefje. Ik heb de grootste en zij heeft de lekkerste en we verdoen de tijd liever in elkaar verstrengeld dan te vergooien op zo’n vervuilde weblogmarkt. Mot je alweer email beantwoorden enzo, in je vrije tijd, be je gek. Opzoute, stik dur maar in, Goossens, kijk maar uit dat ze niet vreemdgaan terwijl jij al die poen verdient, sneue wolf, ouwe rukker, voordat je het in de gaten hebt sta je een verschrikkelijk stinkend goedje op je scrotum te smeren terwijl je staat te huilen omdat je zo belazerd bent terwijl je het alleen maar goed bedoeld, voor ons allebei schatje, weetje, heerlijk met vakantie strax, saampjes, maar vanavond moet ik werken snappie, centjes verdienen mot pappie, kijk niet zo beteuterd, je wilt helemal niet naar de Lidl, je wilt daar nooit gezien worden zei je, nou dan. Nou tot strax dan, he ?"
(nove, 12 oktober 2005)

"Bicat.net, dat is toch die achterlijke webstek voor rukkende, boerende en altijd bezopen kerels? Dat zielige pathetische zooitje ongeregeldheden dat uitgebraakte hersenkwak probeert te verkopen als prozadrek? Natte winden, dikke drollen, kleverige onduidelijkheden? Slurptrekkende draaigorgels, voorhuidjogging avant la lettre en berensgrote buikglijers?" (Jeremias Schubbenrug, in Nova, 4 oktober 2005)

Reageerziekte

"Op een vrolijke dag toen ik aan mijn, voor al 11 jaar, allerbeste vriendin de liefde heb verklaard en binnen luttele seconden de meest euforische gevoelens door mijn ziel heen flitsten typte een verslag van school begon k te typen en dit kwam tevoorschijn op het samengeperste hoopje uitwerpselen wat ik beschouw als mijn laptop, want zoals velen het niet slecht zou doen als zij dit beseften is bezit enkel een illusie.

Conclusie & nawoord

Niet alleen symbolen hebben invloed op ons doen en denken, de manier waarop ieder mens zichzelf ziet en andere zegt meer over die persoon dan over anderen. Elk mens gaat zijn eigen weg, en het is jammer dat er uit commerciële geldzucht zoveel miscommunicatie ontstaat tussen mensen. Welk mens is beter, het mens dat genadeloos elke, in zijn ogen misdadiger, ritueel vermoord, of die mens die de opdracht geeft om onbewuste signalen stuurt via reclamespotjes en zo het materialisme hoger prijst dan het gevoel om bewust van jezelf en je daden te zijn? Draait het dan uiteindelijk allemaal om geld?
De een vermoord mensen die hun hele leven anderen pijn doen, en de ander roept het gevoel op dat er niets beter is dan nike schoenen in combinatie met een stoere jack met een bontkraag, dat gedoe met die bontkragen id volgens mijn theorie gebaseerd op het paringsgedrag van leeuwen, hoe groter en mooier de manen, des te meer aanzien ze hebben en kans op leiderschap en hoe meer kans ze hebben dat hun genen worden doorgegeven ;).
Door niet te realiseren waar je mee bezig bent, of niet wie, maar wát je eigenlijk bent, ontstaat er miscommunicatie en disharmonie in de maatschappij. Opgaan in de massa kan leiden tot afgunst en afkeer van het geloof in jezelf en in anderen.

En ik wens hierbij balkenende en zijn hele tweede kamer heel veel succes met het oplossen van de “problemen” hier in Nederland, want zo schieten we geen reet op.

Oja, en een gelukkig Nieuwjaar!

Zondag 7 januari 2007, Frank Hooijer"
(Frank Hooijer, 7 Januari 2007)

"Ik had het allemaal al wel eens meegemaakt en niets was mij te dol geweest: eonisme, vice anglais, flaggelatie, ja zelfs koprofagie. Ik was dan ook met graagte ingegaan op de omineus-priapische woorden en lubrieke blikken die "Ellen" tijdens ons gezamelijk consumeren eerder die avond op mij had gericht. Toen we, media nox, eenmaal in haar slaapkamer waren aangekomen, gaf zij steeds minder blijk van doorgaans aan haar toegeschreven mesquinerie. Integendeel,loodzwaar en onvermijdelijk hing het veile sneukelen in de lucht. Binnen no time was de vloer dan ook bezaaid met exuvieën en toonde zij mij haar zinnenprikkelende Junonische leest. Na intiem pidjetten en enige orogenitale schermutselingen (waarbij brod noch javelijn werd ontzien),sloegen wij serieus aan het procreëren. Cunnus en Curacaoënaar leken welhaast voor elkaar geschapen. Hoewel haar defloratie al enige tijd terug had plaatsgevonden, pandoerden wij als nooit tevoren, daarmee verschillende tenesmen bewerkstelligend. Het is maar goed dat haar echtgenoot van deze sluikmin nooit wat heeft gemerkt..."
(TiTo, mei 2006)

"Schrijf eens over vrouwen en hun plek of plaats in de allesverterende zakenoorlogen. Want als er stereotype mannen met diep verborgen schaamtegevoelens over hun potentie problemen en erectiestoornis (taboe naturlijk) dan is dat manifest in hun 'vlucht vooruit' in de freudiaanse wapencultuur. Elke geweerloop, elke zwaardere tank is een gestileerd erectiel apparaat vol dodelijke munitie opgepomnt met miljoenen kogels in een spurt naar het doel wat als lustsymboliek een 'lilith' in een duizelige extase zou moeten brengen want zo 'is de kracht van het leger'. Stoere mannen die eerst de vrouwen opgeilen, dan met hun duwtje in de rug erop los gaan om 'de vijand te onthoofden'. Ik als watje moet altijd vreselijk lachen om die serieuze gezichten die de mannen politici en militairen bij hun gepiep, gezeur en gezeik en hun broodnodige verklaringen trekken.
U, als warmbloedige heterovrouw zal zich wezenloos kunnen uitleven 'tussen de hitsige Jantjes'. Ik stel voor dat u zich een voorstelling maakt over de gang van zaken in de nachten op zo'n nomadenkamp met satellietvererbindingen in de maanloze nachten van de nieuwe woestijnen die worden ontgonnen, namens u en mij, natuurlijk, vanzelf, juist, nee, uiteraard. Het mag ook wel een andere uiterst vervelende erectiestoornis gaan, de ejaculatie praecox. Dat gaat dan vast over de linkse oppositie, denk ik dan, kunt u het fijn neutraal houden.

U bent toch op alle kaasmarkten thuis, hard op weg om zich te bekwamen in een genre waar sex met hoofdletters geschreven moet worden. Vooral de sex benadrukken, Lilith. Veel gore geile, harde, wrede sexscenes, met blinddoeken, kidnap, politiehandboeien, touwen en katrollen, gedwongen masturbatie tussen mannen, tussen vrouwen, scarring en kaalscheren en tot huilens toe dat gepomp met dildo's en dat monotone gezoem van vibratoren sfeervol brengen. Vooral geluiden en kleuren beschrijven, daar ben ik gek op."
(Peter Novecento)

"Is er iemand in de zaal die nog wil doneren aan een zielige arme homosexueuele neger met een onbeschrijflijke ziekte zwaargelovig te dom om te leren of te schijten die bovendien een oog mist en denkt dat de duivel soep in een blik stopt want hoe komt het er anders in en tegelijkertijd vreselijk gebukt gaat onder de laatste Tsunami of de vrees daarvoor want zijn geitenoog gaf vanmorgen onheil aan? Of anderszins zijn hypocriete tot op het bot zwarte geweten schoon wil kopen voor een luchtig schijntje of nóg liever zichzelf onsterfelijk wil maken over het lijk van een ander? Nee? Eénmaal? Andermaal? OK, dan ben ik ook pleite en met Marnix mee naar dat gruwelijk dure restaurant. Bovendien is het al na zessen en sta ik in de baas z'n tijd de wereld te redden en zo heb de cao dat nooit bedoeld. Howdoe en de mazzel. "
(Hein Buffelruft, 28 dec 2005)

"De liefde is groots, ze breekt zonder haar gebit te gebruiken door elke granieten kop heen, verzwakt de wil en maakt elke stoere kerel tot een week omhulsel, een schaduw van zichzelf, een brabbelend luierkind, elke vent verandert van binnenuit en geweldloos door haar rijke zegeningen. Je krijgt een rijpe korstkaas als huid en een hart van vloeibaar goud. Verpletterend is ze en zij, de liefde, de warme zomerse, niet de winterharde en verbitterde tak dus, zit nog steeds vol met geheimen waar niemand de sleutel van kan vinden. Mysterieus is ze, als de ondergrondse geheimzinnige dictatuur van wereldwijde, alomvattende bekabeling waarlangs dagelijks kilometers gecodeerde data tussen de continenten flitsen. De liefde is een tectonishe plaat die schuurt en krast en gangen boort voor lavastromen van vleselijkheid en voedzame sappen die op geen enkele dieet mag ontbreken. Daarom is ze schaars. Tot slot..we heben allemaal een gat van onderen, onthou dat. "
(Nove, relatietherapeut, 3 dec 2005)

"Thanks! Voor de eerlijke en ijskoude bieren vooraf om de ergste dorst te lessen na een lange en vermoeiende reis. En de Champage daarna in gelukkig niet van die zuinige hoeveelheden maar gewoon ruim bemeten pullen. Dank ook voor de wonderschone oester die in zijn natuurlijke habitat beschermd en koel lag te wezen toegedekt met een warme dekentje bosui-liefde en een tikje Tabasco-ondeugd onder die deken. Dank voor de kleinste en schattigste St. Jacobsoesters die ik proefde in Balsamicostroop. Eerbied voor de kort aangebrade en met ontbijtkoek gestoofde kwartel. Ik proefde een tint Orange Marmalade hoewel je zei dat het er niet in zat. Ik hou het erop dat de chefkok zijn geheimen heeft en, hoe hooggeëerd zijn publiek ook mag zijn, ál zijn details zullen ze nooit te horen krijgen. Met liefde deed ik mijn sommeliertaken en het ‘kut-sommelier’ omdat ik de glazen niet tot de nok vulde, neem ik op de koop toe. Onder de indruk was ik van je tzatziki met shrimp en rode grapefruit. Zoet en zuur zoals Bitter & Sweet zoals het leven zelf zoals harmonie zo mooi kan zijn. Ook onder de indruk was ik van je zeewolf met tomatenchutney. Een rode knipoog op een licht in de boter aangezet visje zoals de boter bij de vis behoort te zijn. Je bewees jezelf door met het produkt mee te koken en de zeeduivel vochtig te houden en over te laten lopen in het bedje van zuurkool omrand door koele en volle crême fraiche en slechts gestopt door mosterd. Het zal mijn gebrek aan woordenschat zijn geweest deze poëtische beleving van samenstelling aan mijn disgenoot heer Visser uit te leggen, aan de wijn waarin het beestje zwom heeft het niet gelegen. Emotioneel werd ik bij het aangezicht van mijn vrouw in jouw open keuken, verliefd op de chefkok die zijn konijntje aan de haak had geslagen. Uit het konijnengezin weggetrokken, de zuigelingen achtergelaten en deskundig ontdaan van fluffy flaporen en prachtig gevild en daarna één minuutje aangebraden in de volle boter. Ach, je zei het nog, ‘nog even in de oven en gekeken hoe lang’ in antwoord op de vraag hóe lang dan, zoals Sebastiaan Bach ook vindt dat de piano zichzelf speelt. U zij geprezen met bijzondere gaven, maar het zal mijn eenvoudige ziel zijn die het zo ziet. De ingekookte fond een tikje gezoet nog niet eens meegerekend evenals de witte bonen-truffelpuree en rode kool met vijgen die in een restaurant van naam de kaart had kunnen aanvoeren. Jammer dat je er niet bij was met de kaas. Het zal de tol van de roem zijn geweest of de spanning van het koken op zulk een hoog nivo. Het siert de man die ook gewoon maar een mens van Vleesch & Bloed is gebleven. Het was uit de kunst hoe wij genoten van een walnoot uit Frankrijk gekraakt op de wals van braakgeluiden die wij van boven hoorden komen. Waarschijnlijk was je druk doende in de homard-naire. Het dessert ben ik kwijt evenals het betoog dat ik hield, maar dat was ik toen al kwijt. Het betoog hou je van mij tegoed. Ik zal het je vertellen als ik de liefde verklaar aan mijn vrouw zoals jij gisteren de keuken in het algemeen en ons in het bijzonder de liefde verklaarde. "
(Kiers de Maison, 27 november 2005)

"Ach, heer bicat, nu we het over eten en drinken hebben. Ik kan u te allen tijde aanraden, maar toch vooral in de herfst, van de ganzenlever te proeven. Zoekt u daarbij een zo eenvoudig mogelijk bewerkte ganzenlever, dus geen paté, niets met geconfijte uien of anderszins toevoegingen. U wilt ganzenlever proeven die met de hand is schoongemaakt door een oud boerenvrouwtje die hooguit peper, zout en wat cognac toevoegde en daarna op 70 graden in de oven met de deur op een kier de lever zachtjes liet warm worden. Niet smelten, want dan scheidt het vet van de lever en bent u uw produkt kwijt. Nee, u wilt de lever verwarmen zodat lever, peprer, zout en cognac een geheel gaan vormen. Dat wat u wilt proeven is de waarheid en niets anders dan de waarheid. Slaat u overigens wel in grote hoeveelheden in, niets zo erg als aan het einde te moeten constateren dat u nog wel wat had gelust. Nee, met veel dingen is het zo dat we nèt even meer moeten eten dan ons lief is. Nèt dat decadente punt van overdaad aantikken. Schenkt u daarbij een Gewürztraminer en bij voorkeur hoe ouder hoe beter en liever nog een Grand Cru dan een gewone. Maar als u dan toch uit wilt pakken dan komt u niet heen om de Tokay Pinot Gris.
Daarbij geserveerd met warm en geroosterd brioche brood."
(Harrie Stamper, 23 oktober 2005)

"Of die klassieke Suske & Wiske (het was nummer 78 als ik het goed heb): De Kakkende Kakkerlakken, die aflevering waarin Tante Sidonia in haar keuken te maken heeft met een steeds groter wordende populatie kakkerlakken, die voortdurend alles onderschijten, niet in de laatste plaats de biefstuk met friet die Tante speciaal voor Lambik had gebakken, tot grote woede van onze favoriete zeshaarder, die gelijk een spuitbus pakt en erop los begint te spuiten, dit tot groot enthousiasme van zowel Suske als Wiske, die duchtig beginnen mee te spuiten (we hebben het hier duidelijk over de periode waarin Suske en Wiske nog net zo milieubewust waren als George W. Bush die zijn privejet vanuit Kyoto liet terugvliegen naar zijn range in Texas omdat ie z'n favoriete cowboy-hoed was vergeten), maar in de spuitbus van Lambik blijkt een goedje te zitten dat er voor zorgt dat de kakkerlakken de volgende dag het formaat van een jong paard hebben (professor Barabas had een lege spuitbus gebruikt om zijn nieuwe groei-middel te testen en vergeetachtig als hij was, had hij het bij Tanta Sidonia laten liggen, puur uit teleustelling, want ook na gebruik van het groeimiddel had Tante Sidonia de professor uitgelachen toen hij zijn broek naar beneden deed), afijn, nu de kakkerlakken gegroeid zijn, schijten ze nog harder met als gevolg dat tante Sidonia, Lambik, Suske en Wiske hun huis worden uitgescheten, waarna ze Jerommeke erbij halen, wiens enige bijdrage een ENORME scheet is, gelukkig komt professor Barabas eraan met een grote smile op z'n mombakkes en een nog grotere bobbel in de broek die, zo zal even later blijken, amper in staat is de steeds groter wordende penis van Barabas te verhullen met als gevolg dat Tante Sidonia, gek van geilheid, zich op professor Barabas stort die vrijwel onmiddellijk klaarkomt en bovenop een van de reuzekakkerlakken kwakt die dan weer vrijwel onmiddelijk in elkaar krimpt en in het niets oplost, waarna ook Lambik en Suske en Jerommeke hun apparaat bewerken met het groeimiddel, zodat ze de volgende dag, onder de stimulerende leiding van Tante Sidonia en Wiske, de kakkerlakken dood masturberen. Knipoog Wiske. Einde."
(Max J. Molovich, 23 Augustus 2005)

"De vergelijking ‘vleesetend’ en ‘vrouw’ is een natte wensdroom. Het is veelbetekende symboliek dat er aan vegetarische mutaties man/vrouw/ hermafrodiet wordt gewerkt door de wetenschappelijke elite. Weten zij soms meer? Staat ons Armageddon te wachten ? De finale segregratie, het schisma van de sexen en de ondergang van hun zondige sexueel verkeer als geheime wapen om de wereldbevolking eindelijk zonder oorlogen te kunnen reguleren ? Reincarneren in een plantaardig bestaan in een potje aarde van robotformaties die miljoenen grijze racks van vruchtdragende en geurige planten produceren onder uiterst secure en berekende condities , zonder vrij zon of maanlicht, zonder zicht of gehoor, zonder tastzin, zonder geluid van wind en zee."
(nove, 6 Juni 2005)

Zelfbeschouwing

"Een man van middelbare leeftijd, beet je te dik, beetje te morsig. Baardje of sik wellicht. En witte schilfertjes sieren zijn gelaat. Hij rookt en hij drinkt, maar in tegenstelling tot wat hij ons graag wil doen geloven, niet teveel. Hij is een ambtenaar, schaaltje 9. verder een liefhebbende vader die zijn frustratie over het uitblijvende en waarschijnlijk nooit meer komende grootse leven heeft verruild voor een soort van komisch cynisme. Hij neemt het niemand kwalijk behalve misschien soms zichzelf, maar dan alleen na een Westmalle Tripel te veel. Hartstochtelijk supporter van NAC of een andere club ten zuiden van de grote rivieren, want dat hij een Brabander is moet haast wel. Zo stel ik mij Kiers voor, maar wellicht is het wel gewoon die homofiele Indo die bij Serudang de lege borden ophaalt..who knows.."
(Andy Möller, Gelsenkirchen)

"Het is vast een meteroloog, een weermenneke met een gesmoorde sexualiteit, eentje met een enorm taboe. Een vrijgezelle biologieleraar met verlatingsangst kan ook. Zo'n eenzaam type die nog steeds bij zijn moeder woont en al jaren lesgeeft in het basisonderwijs. Zo'n anonieme 13 inhetdozijnman die spaarzaam leeft, de piepers schilt en de afwas doet, zo eentje die op de middagwandeling met het hondje van moeders vanachter de krant bij een speeltuin of in het park naar stoeiende of voetballende jochies kijkt en de pijn verzwijgt. Een masochist die het taboe koestert.
Zo'n kleffe smeerlap van een potentiele serieverkrachter met banden in een hechte kerkgemeenschap waarop moeders zo trots is omdat hij naast het lesgeven ook nog als hobby het locale knapenkoor dirigeert. Zo eentje die maar beter melancholieke verhaaltjes moet blijven schrijven. "
(Nove, 22/11/2005)

"Ach ja, leuk, schrijvers.

Beetje zo in je donkere hol aan de wereld knagen. Puur verongelijkt verdedigen van een door mede niet-aanwezigen geschapen superieure schertswereld. Lurken aan je pijp. Pijpen aan je lurk. Woorden in langgerekte nadenkzinnen omzetten. Protserige taalvlekjes. Huilerige holheden. Fletse vondsten. Massieve monomane monsters. Een zielige berg toevoegingen aan de duistere put die al veel te lang overstroomt door de gemankeerde bijdragen van nerveus krabbelende geesten met een ongepast gevoel van eeuwigheid.

Die sfeer.

Geef mij maar parkeerwachten. "
(Marnix, 21/11/2005)