Navigatie

de voorplecht
louter proza
louter poëzie
liaisons
nostalgie

colofon/contact

Dankbaar

Uitgelogd

Huishoudelijk

5 oktober 2005

Advertentieboer webstats4u, voorheen nedstat, kan de vinketering krijgen. Vanaf vandaag verdwijnt deze teller, de bezoekcijfers zijn bewaard voor het nageslacht en voortaan tellen we verder met Awstats. Koffiebonnen kunt u ophalen bij Tante Miep.

Woensdag, 26 Oktober 2005

Gedachten

Het is zaterdagochtend en de zon schijnt door m’n raam. Bankafschriften kunnen wachten. De belasting ook. De stoffige troep in m’n kamer hoopt zich al drie maanden op, een weekje meer of minder maakt ook niet uit. Maar m’n thee smaakt goed. De milde zon verwarmt m’n bovenbenen, buiten lijken de grachten te dampen in de frisse wintergloed. Het is het soort sfeer waarin een gevoel van geluk is toegestaan.
Had ik maar een ouderwetse brievenopener, bedenk ik me, een wonderschoon stuk gereedschap. Geopende enveloppen zullen er een stuk esthetisch verantwoorder uitzien.

Leopold Bloem staat er op de dichte envelop. Meer niet. Iemand die te zuinig was om een postzegel aan te schaffen en ijverig genoeg om het persoonlijk te komen brengen. Weinig vertrouwen in de posterijen kan natuurlijk ook. De papierkwaliteit is in ieder geval hoogwaardig. Een bruin cirkeltje verraadt dat er een kopje koffie op heeft gestaan. Niet zuinig, wel ijverig en nog slordig op de koop toe ook. Het handschrift ken ik niet. Mijn vinger doet dienst als briefopener. De scheur is slordig, ik haal de brief eruit. In hetzelfde, sierlijk handschrift staat er:

"Leo,

We zijn het zat genegeerd te worden.
Als je vanaf nu niet doet wat je denkt, zul je sterven.

Je gedachten"

Wat moet ik hier nu van denken – denken? Laat ik eerst een slokje van m’n thee nemen. Ik neem een slokje en voel de lauwe thee aangenaam door m’n keel glijden. Zet het kopje neer... Ik zet het kopje neer. Ga de straat op... Ik blijf zitten en neem nog een slokje van m’n lauwe thee. M’n linkerhand begint te tintelen. Hup, naar buiten!... ik kom van de bank af en loop naar m’n stapel ongewassen kleren. De tinteling verdwijnt. Ga de straat op in je onderbroek en nachthemd... Maar het is koud, onder het vriespunt wellicht. Niks mee te maken!... De desbetreffende onderbroek heb ik van m’n moeder voor Sinterklaas gekregen. Elk jaar krijg ik drie onderbroeken met Sinterklaas, sinds m’n achtste weet ik dat ik ze van m’n moeder krijg. Ik ben nu 24, loop naar m’n stapel ongewassen kleren en voel m’n hand weer tintelen. Ik trek m’n broek aan, het tintelende gevoel sluipt m’n pols in. Ik trek m’n broek weer uit, het tintelende gevoel trekt weg. Stop een opgerold briefje van 10 euro in je onderbroek, klem het tussen je ballen en je piemel... Ik doe wat me bevolen wordt. Ik wil alleen nog m’n jas pakken, maar het mag niet.

Wat nu als ik m’n sleutels in de gracht gooi, denk ik als ik buiten sta. Doe het nu maar gewoon... Kut. Ach, ik kom wel weer binnen, er zijn meer mensen die mijn sleutels hebben. De kou slaat op m’n longen. Plons.
Nergens meer aan denken, zing een liedje... Tatatata. Is it getting better. Or do you feel the same. Will it make it easier on you. Now you got someone to blame. You say... Een strakgespande spiermassa komt de hoek om. Spuug die vent in z’n bek... Godverdomme, heb je gezien hoe hij eruit ziet? Als ik dat doe ben ik zeker dood. Als je het niet doet ook... Ik doe het niet. Je doet het wel!... Ik doe het niet. Je doet het wel... In het voorbijgaan kijkt de man naar m’n onderbroek. Ga terug... Nee. De tinteling verspreidt zich in één scheut naar m’n elleboog en wordt pijnlijker. Ga terug... Ik loop door. De pijn stroomt naar m’n keel en ontneemt me adem. Ik wankel. Ga terug!... Ik draai me om, de pijn trekt langzaam weg, ik ren en maak een rochel aan.
"Hé lul!" De man draait zich om, ik rochel ‘m in z’n rechteroog. De man begrijpt nog niet wat er nu precies gebeurd is. Rennen... Ik ren en hoor dat zich achter me een scheldtornado begint op te wellen. Of ik dood moet. Nee, dat was nu net het punt, simpele zak. Hij rent achter me aan. Niet omkijken... Dat begrijp ik ook wel. Hier naar rechts... hier naar links... die antiekzaak in...

Een belletje klingelt. Het ruikt hier naar droog gekookte spruitjes. Een man in een grijs gebreide trui toont z’n hoofd vanachter een staande klok. Hij gaat achter de toonbank staan en heeft wat lange slierten grijs haar naar één kant op z’n hoofd geplakt om z’n kaalheid te verbergen. Hij kijkt naar m’n onderbroek.
"Kan ik iets voor u betekenen?"
"Heeft u misschien ook briefopeners?"
"Nog voorkeur?"
"De goedkoopste graag."
De man haalt een houten kistje onder de toonbank vandaan, waarin een stuk of tien verschillende briefopeners zitten. Zes euro kost de eenvoudigste. Trek je onderbroek op je knieën... en betaal de goede man... Ik kijk de man niet aan, maar weet zeker dat hij naar het opgerolde tientje tussen m’n ballen en m’n piemel kijkt. Tuurlijk kijkt hij... Ik pak het tientje. De man heeft z’n blik afgewend, zie ik als hem weer aankijk. Vertwijfeld pakt hij het tientje aan, alsof God ‘m net gevraagd heeft z’n eerstgeborene te offeren. Vraag ‘m of je hier even kan bellen...
"Kan ik hier wellicht telefoneren?" Zwijgend wijst de man naar de telefoon, achter in de zaak. Met m’n onderbroek op m’n knieën loop ik naar de ouderwetse draaitelefoon.
Bel je moeder op...
"Met mevrouw Bloem."
"Met Leo."
"Ah, lieve Leo, ik…" Zeg het!...
"Ma, ik haat je met je onderbroeken. Je hebt m’n leven verwoest, ik had nooit geboren mogen worden."
Wat zeg ik nu? Ik gooi de hoorn meteen op de haak. Wil niet afwachten hoe ze vol ongeloof de boodschap tot zich door zal laten dringen. M’n zorgzame moeder. Bereid haar leven op het spel te zetten voor mijn geluk. In de oneindige goedheid die moeders eigen is, zal ze mijn boodschap nog geloven ook. Ik moet haar terugbellen. Nee, je moet weg... Ik moet haar terugbellen. Ik draai het nummer. Twaalf keer laat ik het overgaan. Je moet weg...
Mijn lichaam is een rivier van wanhopige droefenis als ik mijn onderbroek weer optrek en betraand richting uitgang loop, de briefopener stevig in m’n rechtervuist klemmend. Het wisselgeld laat ik op de toonbank liggen.

De weg is opgebroken. Pak die baksteen op... Ik pak de baksteen op en bedenk me dat ik opgegeven heb weerstand te bieden. Wel zo verstandig...
Een vrouw met kinderwagen komt aangelopen. Ze is zo’n twintig meter van me verwijderd als ze me opmerkt, ze vertraagt.
Nee, dat kan ik niet. Je moet... Nee. Kennelijk ben ik de wanhoop toch nog niet voorbij. Het zit niet in me, godverdomme, dat kan ik niet op m’n geweten hebben. Je moet... Gooi die baksteen op dat kind... "Neeeeeeee!", schreeuw ik nu uit volle borst.
In opperste staat van paniek probeert de vrouw haar kinderwagen te keren. Voor schreeuwende gekken in een onderbroek en nachthemd kan je niet snel genoeg vluchten. Ik probeer m’n onvermijdelijke actie uit te stellen. Gevoel begint uit m’n gezicht te verdwijnen, op m’n benen kan ik amper staan, m’n hart klapt bijna m’n lijf uit, ademen kan niet meer. En toch lukt het me de baksteen met aardig wat kracht te gooien. Hij landt op de rug van de vrouw, die gevloerd wordt en het uitschreeuwt van de pijn, maar veel meer nog uit moederinstinct. Ze heeft de kinderwagen bij de achteras vast.
Ga ernaar toe... Met de briefopener in de hand loop ik naar de kinderwagen. Uit m’n mond klinkt een soort walvissenschreeuw als ik het roodjankende babygezicht in de kinderwagen bekijk en mijn briefopener langzaam hooghef. Nu!...
"Kankerlijer!" , klinkt er bevrijdend dichtbij. Het is dat wandelende stuk testosteron met mijn rochel in z’n oog. Steek dat kind!... Ik laat de briefopener vallen. Steken zei ik!... Je ziet toch dat ik moet rennen. Steken... of nee, je hebt gelijk: rennen... Rennen Leopold... Als roadrunner met een overdosis speed spurt ik de straat uit. Dat fitnessproduct zal die jonge moeder wel helpen.
Die parkeergarage in... Ik ren de spiraal naar boven, tot op het dak. Nahijgend loop ik langzaam naar de rand. Waag het eens... Ik kijk over de rand. Beneden ligt de stoep vredig op mijn lichaam te wachten. Niet springen, zeg ik je!... Niet springen!... Ik voel dat m’n hand weer begint te tintelen en spring.
Loser... ik zei het toch...

door Max J. Molovich

  Groet vanuit de bloembakken
  Het project

Is het al St Patricksday?
bromde L*U*L (URL) om 12:54 (op Woensdag, 26 Oktober 2005)

Oh en ik vond het een mooi verhaal.
bromde L*U*L (URL) om 12:55 (op Woensdag, 26 Oktober 2005)

Zo zie je maar weer wat er kan gebeuren als je op zonnige zaterdagochtenden het huishouden en je administratie laat versloffen.
Cigaar voor Max!
bromde bicat om 13:11 (op Woensdag, 26 Oktober 2005)

Beste Max J. Molovich,

heeft u een beroep met veel typwerk, en dat u dan om half twaalf ‘s ochtends al door uw dagtaakjes heen bent, en zich kunt wijden aan de edele kunst van het vertellen via een aantal rake toetsaanslagen zónder dat uw vervelende chef argwaan krijgt?

Het lijkt er anders wel op. Vandaag zijn mijn gedachten de baas.
bromde Marnix (URL) om 13:56 (op Woensdag, 26 Oktober 2005)

Ja, daar lijkt het inderdaad verdomd veel op. Hoewel ik dit dan wel weer een jaar of drie geleden heb geschreven. Als het er geen vier waren. Toen het internet nog niet bestond. Heb er alleen even wat stof afgeblazen. Dus wat het schrijven betreft kostte het dit keer niet zoveel tijd.
bromde Max J. Molovich (URL) om 14:04 (op Woensdag, 26 Oktober 2005)

Hee! Ik lees nog wel eens mee hoor …
bromde CiNNeR (URL) om 15:24 (op Woensdag, 26 Oktober 2005)

Ik wist wel dat U2-fans behoorlijk krankzinnig moesten zijn.
bromde Vincent Nemo om 17:12 (op Woensdag, 26 Oktober 2005)

Gdvrdmm, heer Molovich, dat is een goed verhaal.
bromde Adriana (URL) om 18:56 (op Woensdag, 26 Oktober 2005)

:: spijkert zijn brievenbus dicht ::

Haha! Hahaha! Wat een stom en onrealistisch verhaal! Hahaha! Mij gebeurt niets hoor, nee. Geen onverdrukte gevoelens aanwezig! Hahahahaaaa!

:: barricadeert zijn deur en kruipt onder de wol ::
bromde BeauNeau om 22:21 (op Woensdag, 26 Oktober 2005)

Onverdrukte gevoelens… zeg eens beste BeauNeau, hoe gaat dat? Onverdrukte gevoelens? Want ik mag met mijn ontzagwekkende mensenkennis aannemen dat u serieus bent. En omdat ik ook serieus ben, ben ik erg geïnteresseerd in ‘onverdrukte gevoelens’.

:: onverdrukt geel puistje op neus uit ::
bromde Kiers om 22:51 (op Woensdag, 26 Oktober 2005)

Groot gelijk, Leo, dat je dat wisselgeld op die toonbank hebt laten liggen want het zou geen sinecure zijn geweest om dat kleingeld tussen je ballen te klemmen!

Ja, heer Molovich, die dekselse gedachten toch altijd. Leuk verhaal, trouwens!
bromde urbain alpain (URL) om 00:48 (op Donderdag, 27 Oktober 2005)

Wat een verdomd mooi schrijfverhaal, Max! En dat op de vroege ochtend. Welnu, ik ga even een gevecht met de Maastunnel leveren.

• verlaat flierefuitend het pand *

Moet dit een mooi stukje voorstellen of zo?
bromde Harrie Speen om 08:45 (op Donderdag, 27 Oktober 2005)

‘Moriaantje, verkoold als roet
kon niet meer wandelen zonder hoed
en de vlam sloeg uit zijn bolletje
daarom nam hij een panadolletje’
bromde een dichter des vaderlands (URL) om 09:36 (op Donderdag, 27 Oktober 2005)

Nou kijk, het was duidelijk een zware misvatting – en dat leert een mens dan weer alleen op het wetenschappelijk enorm stevig onderbouwde Bicat – maar tot gisteren was ik dus in de veronderstelling dat een lobotomie eigenlijk alles te maken had met een penisvergroting. Nu weet ik natuurlijk wel beter. Dat ik dus blijkbaar alsnog niks aan mijn toeter mankeer maar dat mijn problemen van puur psychische aard zijn. En dat is dan weer een hele opluchting. Mag ik u via deze hartelijk danken, dokter Vilé, en mag ik u derhalve een glas cognac aanbieden?
bromde urbain alpain (URL) om 10:10 (op Donderdag, 27 Oktober 2005)

Lobotomie. Een leuke hobby voor jong en oud.
Beginnersset met metaalboor al vanaf € 17,95
Set voor mensen met plaat voor hun hoofd (met voordelige betonboor) al vanaf € 23,95

Combi Pack: Beginnersset + 1200 handdoeken + telefoon met grote 112-knop slechts € 127,95

(jaja, ik zie een gat in de markt)
bromde Hoof om 12:20 (op Donderdag, 27 Oktober 2005)

Derhalve een glas cognac. Dat eerste woord heb ik wat moeite mee, Urbain Alpain. Maar dat komt vast door m’n Dyslexie. Zo lees niet “derhalve een glas cognac”, maar “een half glas cognac. De perceptie wordt nog eens geheel gestoord doordat ik vermoed, nee, beter: wéét dat zo’n stijlridder als u het glas niet geheel zou vullen. Het boeket zou buitenom de glaswand afdalen tot aan de voet van het hoog op de schacht getogen glas, alwaar de restanten van het boeket niet veel beter zou zijn dan die van onze eigen ingeklonken sappen welke wij op welke willekeurige zaterdagochtend dan ook aan onze eigen schacht terugvinden.
En dan bedoel ik écht hardcore dislectisch.
Een en ander komt doordat ik te lang heb doorgelopen met het idee dat dislectisch een acroniem voor intelligent was. En het ergste is: ik schrijf dit zo uit mijn blote koppie. Terug lezen moet ik niet aan beginnen. Rest mij nog slechts de keuze tussen de knoppen hieronder
Klannen, nee, kleuren, nee, kneur. nee…
Doe mij die linkse maar
bromde Vilé (URL) om 12:23 (op Donderdag, 27 Oktober 2005)

Ik zou graag de Hoof-beginnersset Lobotomie toegestuurd krijgen. Het liefst met twee zware metaal- en betonboren, gezien de omgeving. Ook graag een handige rolokit (indien voorradig) om overtollig snijmateriaal eenvoudig in op te bergen en/of af te voeren.

Alvast dank.
bromde Neems (URL) om 13:52 (op Donderdag, 27 Oktober 2005)

—- MEDEDELING —-

Vanwege het onverwachte succes van de Lobotomie-sets die onlangs ook op deze site werden aangeboden, is de leveringstijd behoorlijk opgelopen. Geïnteresseerden wordt aangeraden uit te zien naar vergelijkbare sets bij Gamma, Praxis en/of Bouwmaat, omdat niet verwacht wordt dat de aangeboden sets voor d.d. 27 augustus 2017 geleverd kunnen worden.

Wij danken U voor Uw begrip.

∗ ziet met een meewarige blik zijn geldschip voorbijdrijven ∗
bromde Hoof om 14:20 (op Donderdag, 27 Oktober 2005)

Nou, heer Hoof, wat heet een stijlridder! Wat bromt u toch allemaal aangaande een hoog op de schacht getogen glas? U mag in deze überhaupt al blij zijn dat ik u een glas aanbied want normaal drinken wij hier ten onzent nooit cognac maar dienen wij elkaar het edele vloeibare goud intraveneus toe. Mocht u eventueel toch nieuwgierig zijn geworden naar en deel willen nemen aan dit erg aparte ritueel dan verzoek in u vriendelijk om wegens hygiënische redenen uw eigen infuusnaalden mee te brengen. Wij horen elkaar in deze zeker nog via postduif. Hoogachtend.
bromde urbain alpain (URL) om 14:32 (op Donderdag, 27 Oktober 2005)

Dat ik het dus af en toe heb met namen, heer Vilé, dat tollende karakter der hersenen. Dat ik u dus als heer Hoof benaderde terwijl ik het dus eigenlijk gewoon tegen u had.

Schudt het vat cognac weer fatsoenlijk.
bromde urbain alpain (URL) om 14:39 (op Donderdag, 27 Oktober 2005)

Ik heb nog een castratiekit liggen. Is van een oud dametje geweest.
bromde Marnix om 14:44 (op Donderdag, 27 Oktober 2005)

intraveneus alcohoudende stoffen elkaar toedienen..in Spooks, een pakkende BBC serie over macht en geld in de zorgsector pakken ze dat anders aan hoor.. teminste dat doen een gecertificeerde arts en een bom van een verpleegster die samen als een geolied duo in een MASH kamp de hand niet omdraaien voor een lobotomie meer of minder, zo’n stevig ingespeelde indruk maken die samen. Opiaatgebruik onder professionele medici, guttegut, hoe schandalig en ondeugend, en zeer ‘erotiserend’, gevaarlijk. Welke doofpotten zou dat in nederland openbreken. Het zet de gierende vraag in de markt naar medicijnkoeriers en de beheerders van ziekenhuisapothekers ineens in een merkwaardig voetlicht. De altijd jolige sfeer in de verpleegstersflat hiernaast verklaart zich plots vanzelf. Dat kon toch al heel lang onmogelijk alleen door de muziek komen. Een zwart circuit van hoogopgeleide yuppen, keurige, onkreukbare, integere burgers met een hoge tolerantiegrens, een noodzakelijke stressdrempel openbaart zich, joepie.

Maar dat terzijde, het verhaal ‘Gedachten’ laat het volksgezegde..maakt van uw hart geen moordkuil een zoevende vuurpijl die menig lief jong en verlegen websurfend verpleegstertje met afgrijzen op haar ziet afkomen. Of het ketst af op haar geharde pantser van een kampbewaakster die voor hetere vuren heeft gestaan, wat ook best nog eens kan want ze leren zich vlug aan de hardere kantjes van de realiteit aanpassen natuurlijk tegenwoordig, voor watjes aan het bed is geen plek hoor. Toch, een zachte hand, een fluisterstille zaal en een pak tissues kan de recuperatietijd van een patient na bijvoorbeeld een lobotomie ten goede komen en een verblijf op zaal verkorten of althans voor korte tijd veraangenamen voor het slachtoffer wat zo wreed geofferd wordt voor wat minder chaotisch straatleven.
bromde nove om 15:25 (op Donderdag, 27 Oktober 2005)

mmmmmmmmmmppppffffff!!
bromde Dick T. om 15:29 (op Donderdag, 27 Oktober 2005)

Heeft er weer iemand de plug uit de boekenkist gehaald?
Ik hoor een raar geluid…
bromde Hoof om 15:41 (op Donderdag, 27 Oktober 2005)

Oh, hij staat op zuigen in plaats van blazen.

Sorry, Dick.

Dick?
bromde Marnix om 15:46 (op Donderdag, 27 Oktober 2005)

Wat in het algemeen door iedereen gezegd wordt, kan onmogelijk helemaal onwaar zijn. Waarschijnlijk..
bromde L*U*L (URL) om 15:56 (op Donderdag, 27 Oktober 2005)

KIJK!

Daar komt het weekend!
bromde Klaarsz om 16:17 (op Donderdag, 27 Oktober 2005)

Ik zie niks. De vrijdag zit ervoor.
bromde Adriana (URL) om 17:53 (op Donderdag, 27 Oktober 2005)

Touché Meneer Kiers, touché. U betrapte mij op een typfout.
Merk ook de kleine afstand op tussen de ‘d’ en de ‘v’ op uw toetsenbord, en wees zo vriendelijk me te volgen in mijn waanzinnige gedachtengang, laat mij u bij de hand nemen op weg naar de conclusiedeur, waarachter de oplossing ligt die ‘onderdrukte gevoelens’ heet. Kijkt u maar, ze bijten niet, alleen slaan ze soms uit welgemeend enthousiasme de verkeerde toets aan.
Op uw mensenkennis kunt u trots zijn, al is het een onzinnig gereedschap indien het louter gebruikt wordt om ‘gekken’ aan te spreken. Maar dat heeft u vast vaker gehoord.
bromde BeauNeau om 20:47 (op Donderdag, 27 Oktober 2005)

Slappe hap, BeauNeau. Op Chateau Bicat zijn tiepfouten aan de orde van de dag. Sterker nog: typefouten kenmerken de ware warhoofd! En laat dát nou net osm zijn!

Kiers is als een havik: als hij iets ziet bewegen, 395 meter verderop, duikt hij erop af. Maar hij drinkt. Soms stevig. En dan gaat het wel eens mis.

Ga ik nu even de buurman een speelgoedconcept verkopen.

Toedeloe.
bromde Marnix (URL) om 22:36 (op Donderdag, 27 Oktober 2005)

Oh ja, Urbain:

‘de wind schets nerven en…’

Tsss…
bromde Marnix (URL) om 22:37 (op Donderdag, 27 Oktober 2005)

mwkan mmppppfffwiemand ddddnnkkkddeksel mmmffrrwwopenen?
bromde Dick T. om 09:34 (op Vrijdag, 28 Oktober 2005)

Als Dick T. nou eens stopt met dat jammeren dan kunnen wij het misschien ook horen.

:: luistert ::

Niks aan de hand Marnix. Kiers rammelt een beetje met de nieuwe Gr666ts. Hoop ik.
bromde Lennard om 10:19 (op Vrijdag, 28 Oktober 2005)

Zeg, Urbaineke, wilt ge dat soort schrijfsels in het vervolg gewoon voor de voorplecht bewaren? Alvast bedankt.

Maar eigenlijk wilde ik het daar helemaal niet over hebben. Ik wilde het hebben over de staat waarin ik thans verkeer, en dat is de staat van dronkenschap. Nu zult u zeggen: maar meneer Molovich, het is pas half elf in de ochtend, is dat niet veel te vroeg om alcohol door uw bloed te hebben rennen, of bent u alcoholist geworden. Daar heeft u volkomen gelijk in, zou ik dan zeggen, maar het is niet zo dat ik nu al bezopen ben, maar nog steeds. Vannacht naar Soulwax geweest, en die begonnen pas om een uur of twee met spelen en dan zo’n anderhalf uur, dus tel maar uit je winst. Rond de klok van vieren lag ik in mijn bedje, terwijl het plafond boven mijn hoofd aan het tollen was als een, euh, ouderwetse tol. Of zo’n sixties-tol, met kleurtjes en een spiraal, zodat je helemaal horendol wordt en denkt dat je erin verdwijnt als je ernaar kijkt wanneer ie aan het tollen is. Hopelijk ben ik nog een beetje te volgen, want ik weet het ook allemaal niet zo goed meer. Niet in de laatste plaats omdat ik vermogen wakker werd en mijzelf onder de douche betrapte op het zingen van, achtereenvolgens: ‘Wat zou je doen’, van Marco Borsato en Ali B. ‘Ben ik te min’, van Armand. En ‘Ik heb je lief’, van wijlen Paul de Leeuw. Allemaal nummers, zie ik nu, waarvan de titels (en daarmede ook de eerste woorden van de refreinen) uit vier woorden bestaan. Geen flauw idee, in ieder geval, hoe die in mijn hoofd gekomen waren. Vooral ook omdat ik was gaan slapen met NY Excuse in mijn kopske. In ieder geval, de wegen van Koning Alcohol zijn bij tijd en wijlen aan de ondoorgrondelijke kant.

Dan ga ik nu schijten. Dat zal me wat worden. Niks smerigers dan bierstront. Ik verheug me er nu al op. Voorpret, heet zoiets. Toedoeloe.
bromde Max J. Molovich (URL) om 10:25 (op Vrijdag, 28 Oktober 2005)

∗ spiedt bedachtzaam kijkend mee ∗

Ik weet niet. Misschien is concentratie belangrijk. Ik zal eens even rustig gaan zitten.

Ah. Daar staat een comfortabel ogende kist. Derhalve.

∗ gaat quasi-nonchalant zitten, om eventueel meekijkende, eh, kijkers, niet op het verkeerde been te zetten, voor je het weet moet je er weer heen lopen om ze overeind te zetten, terwijl je nét lekker zit ∗
bromde Hoof om 10:26 (op Vrijdag, 28 Oktober 2005)

:: Steekt briefopener (die ik áltijd bij me heb) met grote kracht omhoog door kofferdeksel ::

Zo! Mijn zomerslaapje is voorbij. Heb honger! Is er iets?
bromde Dick T. om 12:14 (op Vrijdag, 28 Oktober 2005)

Beste Max

Mijn stront was behoorlijk luchtig vandaag. Met brokjes her en der. Ja, daar ben ik best tevreden van.
Ik ga drie maal daags. Nog 1 gang tegoed dus. Stoel.

Groet.
bromde Vincent Nemo om 12:18 (op Vrijdag, 28 Oktober 2005)

Hé, Dick T! Gezellig!

Krentenbol?
bromde Marnix (URL) om 12:19 (op Vrijdag, 28 Oktober 2005)

Sufjan Stevens, zo’n 5 uur voor Soulwax, was beter, trouwens. Briljant eigenlijk. wel.

:: Likt aan eigen tepel ::
bromde SWACS om 12:20 (op Vrijdag, 28 Oktober 2005)

Hoi Nemo! Eh, Marnix. Krentebolletje? Dat was vroeger wel anders.. Maar goed, graag, dan.
bromde Dick T. om 12:22 (op Vrijdag, 28 Oktober 2005)

Hier. Lekker bolletje met reuzeljam.
bromde Marnix (URL) om 12:59 (op Vrijdag, 28 Oktober 2005)

Blablabla, trots, blablabla erg mooi heel moe, haha, kort houden, lalala.

http://www.kippfest.com

TRRARRRAAAMMMM: De Kunstspecial.

Welterusten.

KIPPFEST
bromde Kiers (URL) om 13:32 (op Vrijdag, 28 Oktober 2005)

het slijk der aarde

Holle retoriek

"Aarsema, dan komen de tachtigerjaren puberale streeptinten van de eerste kabeltv binnen op mijn kolkende oogbollen als de tube mayonaise leeggeknepen in in een onderzoekende puberkringspier . Vage opgedroogde veegklodderstrepen op de dikke zware afstandsbediening die het allang niet meer doet. Bolle schermen versterken de aplastische rondingen. Antennes nog met coax en zaad in een sok, geurend naar kamille gemengd met nat speculaas. Jong zijn is zo mooi…"

"Zit je achter het meest nieuwe en hipste technologische apparaat van deze eeuw, kom je op een stukje internet over columns schrijven. En dat is nu exact wat ik zocht! Soms zoek je iets, en kan je het niet vinden. Maar nu wel! Ik zoek iets om mijn Nederlandse woordenschat in te verwerken. En dan zoek je, en zoek je, en dan VIND je!

Soms zoek je iets anders. En dan vind je het niet. Mannen, of vrouwen, pennen, papier, boeken, bekers of boodschappen, je vind het soms niet.

Maar nu heb ik het gevonden!

Groetjes Lieke"

(Lieke, Zelf een column schrijven)

"Daarom is bicat een lichtje, een vuurtoren voor de verloren lopende dolenden.
Want dat er velen op de dool. Een gevolg van zich onbestemd, zonder nuttig doel, afgevlakt en weinig bijzonder voelen maar misschien nog meer eengevolg van het vluchten voor deze zelfrealisatie, deze pijn van een ziel zonder importantie niet te hoeven voelen. En daar compensatie middelen voor zoeken en aangboden krijgen. Drugs, sex met dieren, sex met kinderen die geen leeftijd meer nodig schijnen te hebben, autorijden, schoeisel, weblogs, gangbangs, sport, wat al niet. Als het maar lijkt dat je vooral bezig bent. Al is het nietszeggend en immoreel, al is het bellenblazen met je mond dicht of een kraak zetten en minister zijn.

En dan is er bicat..aus blaue hinein zu uns gezogen, zonder eigenaren of aandeelhouders die stakingen uitlokken, zonder stompzinnig geleuter, nee, de magie van de fantasie, de fictie en de nederlandse taal aan de macht.
Een baken van troost, een zwoele geur vlak voor het slapen gaan, een enorme uitzinnige stapel draadjesvlees met dampende jus, een romance achter het frietkot, scooters en mobieltjes, vogels die hun eigen lied zingen, de eigen partituur kennen en geen regisseur of dirigent nodig hebben, de horror en thrill. Dat wat onbewust en ondergronds en ook van het leven zelf is. En niet wordt voorgeschreven door de krant, de tv, radio, politiek, banken en verzekeraars, speculanten die denken met 'de echte waarheid' om te gaan. Nee, ik ben geen echt schrijver maar wel groot fan van het schaarse bicat talent."
(Peter Novecento, Haagsche Post)

"Schuimbekkend van woede las ik de met een danige onverschilligheid geschreven colums betreffend de holocaust en Auschwitz. De flarden teksten vol schrijffouten en loze beweringen, getuigen van weinig historisch besef maar vooral een respectloze attitude jegens miljoenen slachtoffers. Vandaar mijn bijdrage met het verzoek de richtlijnen als opgesteld in de bijlage te respecteren en in acht te nemen.

vr groet

dhr. Papen"
(Daniël Papen, via email)

"Diep geroerd, met geknepen stembanden, omvloerste oogleden, brandend maagzuur en kloppende roede (het is tenslotte 5 december) mocht ik uw fraaie stuk proza over mijn getroebleerde netvlies laten glijden... De woorden vertalen zich moeiteloos in zielsetsende beelden. Dank!"
(bromde Zielknijper, 5 december 2005)

"Geachte heer,

Mag ik u verzoeken het plaatje van de te jonge dame van uw site te verwijderen. Er zijn namelijk nog al wat mensen die dit niet lollig vinden. Diverse klaag e-mails over gehad. Mag ik u er op attenderen dat het hier om Kinderporno gaat en de wetgever daar meer dan 4 jaar gevangenisstraf op heeft gezet. Ik ga ervan uit dat het om een misvertstand gaat, als moderator. Met vriendelijke groet.

Sociale Jeugd- en Zedenpolitie te Amsterdam
Commerciele zaken
020-5592585"
(i030142@planet.nl, 14 december 2004)

"Schitterend verwoord dat artikel over Clarence. Liep jaren met een missie, aan de voetballiefhebbers (niet de kenners) proberen uit te leggen dat Abe en Piet beter zijn dan het orakel uit betondorp. Was onbegonnen werk. Het klootjesvolk adoreert Ellen van Langen, Geesink en Rieu, en vinden mevrouw Blankers, Ruska en Roby lakatos maar niks, ze weten waarschijnlijk niet eens wie het zijn. Toen Keizer stopte heb ik jaren niet meer gekeken. Toen zag ik die Fin en een paar jaren later een Surinamer met een Nederlands paspoort (Had die Fin er ook maar een gehad). Ja en dan begint het heilige vuur weer te branden. Deze twee zijn tactisch en technisch het beste wat er op Nederlandse velden heeft rondgelopen (wat ik in mijn leven heb gezien). Keizer had niks met voetbal te maken, dat was ballet,kunst, en soms als het niet belangrijk was helemaal niks .En Abe ken ik van wat beelden, maar als je naar de verhalen over hem luistert hoef je de verteller maar in de ogen te kijken en herken je meteen de kenners uit die tijd."
(via mail, 23 oktober 2005)

"pedante snikkels, komen kut te kort. Webloggen is niet voor mietjes maar ook niet voor stoere geile binken, webloggen is namelijk een fenomeen, een spookbeeld voor blinden die zich vergapen aan de wijde wereld van het internet om zichzelf te ontmoeten, een monologue interieur te voeren en dan de echo terughoren, het internet dat een wonder is wat een dom irrationeel fenomeen is. Echt iets voor pedante snikkels en kale kutten die niet neuken maar wel in elkaars nek willen hijgen en tijd teveel hebben. Ik zou er helemaal niet aan beginnen en beroemd en rijk ben ik al, zegt het liefje. Ik heb de grootste en zij heeft de lekkerste en we verdoen de tijd liever in elkaar verstrengeld dan te vergooien op zo’n vervuilde weblogmarkt. Mot je alweer email beantwoorden enzo, in je vrije tijd, be je gek. Opzoute, stik dur maar in, Goossens, kijk maar uit dat ze niet vreemdgaan terwijl jij al die poen verdient, sneue wolf, ouwe rukker, voordat je het in de gaten hebt sta je een verschrikkelijk stinkend goedje op je scrotum te smeren terwijl je staat te huilen omdat je zo belazerd bent terwijl je het alleen maar goed bedoeld, voor ons allebei schatje, weetje, heerlijk met vakantie strax, saampjes, maar vanavond moet ik werken snappie, centjes verdienen mot pappie, kijk niet zo beteuterd, je wilt helemal niet naar de Lidl, je wilt daar nooit gezien worden zei je, nou dan. Nou tot strax dan, he ?"
(nove, 12 oktober 2005)

"Bicat.net, dat is toch die achterlijke webstek voor rukkende, boerende en altijd bezopen kerels? Dat zielige pathetische zooitje ongeregeldheden dat uitgebraakte hersenkwak probeert te verkopen als prozadrek? Natte winden, dikke drollen, kleverige onduidelijkheden? Slurptrekkende draaigorgels, voorhuidjogging avant la lettre en berensgrote buikglijers?" (Jeremias Schubbenrug, in Nova, 4 oktober 2005)

Reageerziekte

"Op een vrolijke dag toen ik aan mijn, voor al 11 jaar, allerbeste vriendin de liefde heb verklaard en binnen luttele seconden de meest euforische gevoelens door mijn ziel heen flitsten typte een verslag van school begon k te typen en dit kwam tevoorschijn op het samengeperste hoopje uitwerpselen wat ik beschouw als mijn laptop, want zoals velen het niet slecht zou doen als zij dit beseften is bezit enkel een illusie.

Conclusie & nawoord

Niet alleen symbolen hebben invloed op ons doen en denken, de manier waarop ieder mens zichzelf ziet en andere zegt meer over die persoon dan over anderen. Elk mens gaat zijn eigen weg, en het is jammer dat er uit commerciële geldzucht zoveel miscommunicatie ontstaat tussen mensen. Welk mens is beter, het mens dat genadeloos elke, in zijn ogen misdadiger, ritueel vermoord, of die mens die de opdracht geeft om onbewuste signalen stuurt via reclamespotjes en zo het materialisme hoger prijst dan het gevoel om bewust van jezelf en je daden te zijn? Draait het dan uiteindelijk allemaal om geld?
De een vermoord mensen die hun hele leven anderen pijn doen, en de ander roept het gevoel op dat er niets beter is dan nike schoenen in combinatie met een stoere jack met een bontkraag, dat gedoe met die bontkragen id volgens mijn theorie gebaseerd op het paringsgedrag van leeuwen, hoe groter en mooier de manen, des te meer aanzien ze hebben en kans op leiderschap en hoe meer kans ze hebben dat hun genen worden doorgegeven ;).
Door niet te realiseren waar je mee bezig bent, of niet wie, maar wát je eigenlijk bent, ontstaat er miscommunicatie en disharmonie in de maatschappij. Opgaan in de massa kan leiden tot afgunst en afkeer van het geloof in jezelf en in anderen.

En ik wens hierbij balkenende en zijn hele tweede kamer heel veel succes met het oplossen van de “problemen” hier in Nederland, want zo schieten we geen reet op.

Oja, en een gelukkig Nieuwjaar!

Zondag 7 januari 2007, Frank Hooijer"
(Frank Hooijer, 7 Januari 2007)

"Ik had het allemaal al wel eens meegemaakt en niets was mij te dol geweest: eonisme, vice anglais, flaggelatie, ja zelfs koprofagie. Ik was dan ook met graagte ingegaan op de omineus-priapische woorden en lubrieke blikken die "Ellen" tijdens ons gezamelijk consumeren eerder die avond op mij had gericht. Toen we, media nox, eenmaal in haar slaapkamer waren aangekomen, gaf zij steeds minder blijk van doorgaans aan haar toegeschreven mesquinerie. Integendeel,loodzwaar en onvermijdelijk hing het veile sneukelen in de lucht. Binnen no time was de vloer dan ook bezaaid met exuvieën en toonde zij mij haar zinnenprikkelende Junonische leest. Na intiem pidjetten en enige orogenitale schermutselingen (waarbij brod noch javelijn werd ontzien),sloegen wij serieus aan het procreëren. Cunnus en Curacaoënaar leken welhaast voor elkaar geschapen. Hoewel haar defloratie al enige tijd terug had plaatsgevonden, pandoerden wij als nooit tevoren, daarmee verschillende tenesmen bewerkstelligend. Het is maar goed dat haar echtgenoot van deze sluikmin nooit wat heeft gemerkt..."
(TiTo, mei 2006)

"Schrijf eens over vrouwen en hun plek of plaats in de allesverterende zakenoorlogen. Want als er stereotype mannen met diep verborgen schaamtegevoelens over hun potentie problemen en erectiestoornis (taboe naturlijk) dan is dat manifest in hun 'vlucht vooruit' in de freudiaanse wapencultuur. Elke geweerloop, elke zwaardere tank is een gestileerd erectiel apparaat vol dodelijke munitie opgepomnt met miljoenen kogels in een spurt naar het doel wat als lustsymboliek een 'lilith' in een duizelige extase zou moeten brengen want zo 'is de kracht van het leger'. Stoere mannen die eerst de vrouwen opgeilen, dan met hun duwtje in de rug erop los gaan om 'de vijand te onthoofden'. Ik als watje moet altijd vreselijk lachen om die serieuze gezichten die de mannen politici en militairen bij hun gepiep, gezeur en gezeik en hun broodnodige verklaringen trekken.
U, als warmbloedige heterovrouw zal zich wezenloos kunnen uitleven 'tussen de hitsige Jantjes'. Ik stel voor dat u zich een voorstelling maakt over de gang van zaken in de nachten op zo'n nomadenkamp met satellietvererbindingen in de maanloze nachten van de nieuwe woestijnen die worden ontgonnen, namens u en mij, natuurlijk, vanzelf, juist, nee, uiteraard. Het mag ook wel een andere uiterst vervelende erectiestoornis gaan, de ejaculatie praecox. Dat gaat dan vast over de linkse oppositie, denk ik dan, kunt u het fijn neutraal houden.

U bent toch op alle kaasmarkten thuis, hard op weg om zich te bekwamen in een genre waar sex met hoofdletters geschreven moet worden. Vooral de sex benadrukken, Lilith. Veel gore geile, harde, wrede sexscenes, met blinddoeken, kidnap, politiehandboeien, touwen en katrollen, gedwongen masturbatie tussen mannen, tussen vrouwen, scarring en kaalscheren en tot huilens toe dat gepomp met dildo's en dat monotone gezoem van vibratoren sfeervol brengen. Vooral geluiden en kleuren beschrijven, daar ben ik gek op."
(Peter Novecento)

"Is er iemand in de zaal die nog wil doneren aan een zielige arme homosexueuele neger met een onbeschrijflijke ziekte zwaargelovig te dom om te leren of te schijten die bovendien een oog mist en denkt dat de duivel soep in een blik stopt want hoe komt het er anders in en tegelijkertijd vreselijk gebukt gaat onder de laatste Tsunami of de vrees daarvoor want zijn geitenoog gaf vanmorgen onheil aan? Of anderszins zijn hypocriete tot op het bot zwarte geweten schoon wil kopen voor een luchtig schijntje of nóg liever zichzelf onsterfelijk wil maken over het lijk van een ander? Nee? Eénmaal? Andermaal? OK, dan ben ik ook pleite en met Marnix mee naar dat gruwelijk dure restaurant. Bovendien is het al na zessen en sta ik in de baas z'n tijd de wereld te redden en zo heb de cao dat nooit bedoeld. Howdoe en de mazzel. "
(Hein Buffelruft, 28 dec 2005)

"De liefde is groots, ze breekt zonder haar gebit te gebruiken door elke granieten kop heen, verzwakt de wil en maakt elke stoere kerel tot een week omhulsel, een schaduw van zichzelf, een brabbelend luierkind, elke vent verandert van binnenuit en geweldloos door haar rijke zegeningen. Je krijgt een rijpe korstkaas als huid en een hart van vloeibaar goud. Verpletterend is ze en zij, de liefde, de warme zomerse, niet de winterharde en verbitterde tak dus, zit nog steeds vol met geheimen waar niemand de sleutel van kan vinden. Mysterieus is ze, als de ondergrondse geheimzinnige dictatuur van wereldwijde, alomvattende bekabeling waarlangs dagelijks kilometers gecodeerde data tussen de continenten flitsen. De liefde is een tectonishe plaat die schuurt en krast en gangen boort voor lavastromen van vleselijkheid en voedzame sappen die op geen enkele dieet mag ontbreken. Daarom is ze schaars. Tot slot..we heben allemaal een gat van onderen, onthou dat. "
(Nove, relatietherapeut, 3 dec 2005)

"Thanks! Voor de eerlijke en ijskoude bieren vooraf om de ergste dorst te lessen na een lange en vermoeiende reis. En de Champage daarna in gelukkig niet van die zuinige hoeveelheden maar gewoon ruim bemeten pullen. Dank ook voor de wonderschone oester die in zijn natuurlijke habitat beschermd en koel lag te wezen toegedekt met een warme dekentje bosui-liefde en een tikje Tabasco-ondeugd onder die deken. Dank voor de kleinste en schattigste St. Jacobsoesters die ik proefde in Balsamicostroop. Eerbied voor de kort aangebrade en met ontbijtkoek gestoofde kwartel. Ik proefde een tint Orange Marmalade hoewel je zei dat het er niet in zat. Ik hou het erop dat de chefkok zijn geheimen heeft en, hoe hooggeëerd zijn publiek ook mag zijn, ál zijn details zullen ze nooit te horen krijgen. Met liefde deed ik mijn sommeliertaken en het ‘kut-sommelier’ omdat ik de glazen niet tot de nok vulde, neem ik op de koop toe. Onder de indruk was ik van je tzatziki met shrimp en rode grapefruit. Zoet en zuur zoals Bitter & Sweet zoals het leven zelf zoals harmonie zo mooi kan zijn. Ook onder de indruk was ik van je zeewolf met tomatenchutney. Een rode knipoog op een licht in de boter aangezet visje zoals de boter bij de vis behoort te zijn. Je bewees jezelf door met het produkt mee te koken en de zeeduivel vochtig te houden en over te laten lopen in het bedje van zuurkool omrand door koele en volle crême fraiche en slechts gestopt door mosterd. Het zal mijn gebrek aan woordenschat zijn geweest deze poëtische beleving van samenstelling aan mijn disgenoot heer Visser uit te leggen, aan de wijn waarin het beestje zwom heeft het niet gelegen. Emotioneel werd ik bij het aangezicht van mijn vrouw in jouw open keuken, verliefd op de chefkok die zijn konijntje aan de haak had geslagen. Uit het konijnengezin weggetrokken, de zuigelingen achtergelaten en deskundig ontdaan van fluffy flaporen en prachtig gevild en daarna één minuutje aangebraden in de volle boter. Ach, je zei het nog, ‘nog even in de oven en gekeken hoe lang’ in antwoord op de vraag hóe lang dan, zoals Sebastiaan Bach ook vindt dat de piano zichzelf speelt. U zij geprezen met bijzondere gaven, maar het zal mijn eenvoudige ziel zijn die het zo ziet. De ingekookte fond een tikje gezoet nog niet eens meegerekend evenals de witte bonen-truffelpuree en rode kool met vijgen die in een restaurant van naam de kaart had kunnen aanvoeren. Jammer dat je er niet bij was met de kaas. Het zal de tol van de roem zijn geweest of de spanning van het koken op zulk een hoog nivo. Het siert de man die ook gewoon maar een mens van Vleesch & Bloed is gebleven. Het was uit de kunst hoe wij genoten van een walnoot uit Frankrijk gekraakt op de wals van braakgeluiden die wij van boven hoorden komen. Waarschijnlijk was je druk doende in de homard-naire. Het dessert ben ik kwijt evenals het betoog dat ik hield, maar dat was ik toen al kwijt. Het betoog hou je van mij tegoed. Ik zal het je vertellen als ik de liefde verklaar aan mijn vrouw zoals jij gisteren de keuken in het algemeen en ons in het bijzonder de liefde verklaarde. "
(Kiers de Maison, 27 november 2005)

"Ach, heer bicat, nu we het over eten en drinken hebben. Ik kan u te allen tijde aanraden, maar toch vooral in de herfst, van de ganzenlever te proeven. Zoekt u daarbij een zo eenvoudig mogelijk bewerkte ganzenlever, dus geen paté, niets met geconfijte uien of anderszins toevoegingen. U wilt ganzenlever proeven die met de hand is schoongemaakt door een oud boerenvrouwtje die hooguit peper, zout en wat cognac toevoegde en daarna op 70 graden in de oven met de deur op een kier de lever zachtjes liet warm worden. Niet smelten, want dan scheidt het vet van de lever en bent u uw produkt kwijt. Nee, u wilt de lever verwarmen zodat lever, peprer, zout en cognac een geheel gaan vormen. Dat wat u wilt proeven is de waarheid en niets anders dan de waarheid. Slaat u overigens wel in grote hoeveelheden in, niets zo erg als aan het einde te moeten constateren dat u nog wel wat had gelust. Nee, met veel dingen is het zo dat we nèt even meer moeten eten dan ons lief is. Nèt dat decadente punt van overdaad aantikken. Schenkt u daarbij een Gewürztraminer en bij voorkeur hoe ouder hoe beter en liever nog een Grand Cru dan een gewone. Maar als u dan toch uit wilt pakken dan komt u niet heen om de Tokay Pinot Gris.
Daarbij geserveerd met warm en geroosterd brioche brood."
(Harrie Stamper, 23 oktober 2005)

"Of die klassieke Suske & Wiske (het was nummer 78 als ik het goed heb): De Kakkende Kakkerlakken, die aflevering waarin Tante Sidonia in haar keuken te maken heeft met een steeds groter wordende populatie kakkerlakken, die voortdurend alles onderschijten, niet in de laatste plaats de biefstuk met friet die Tante speciaal voor Lambik had gebakken, tot grote woede van onze favoriete zeshaarder, die gelijk een spuitbus pakt en erop los begint te spuiten, dit tot groot enthousiasme van zowel Suske als Wiske, die duchtig beginnen mee te spuiten (we hebben het hier duidelijk over de periode waarin Suske en Wiske nog net zo milieubewust waren als George W. Bush die zijn privejet vanuit Kyoto liet terugvliegen naar zijn range in Texas omdat ie z'n favoriete cowboy-hoed was vergeten), maar in de spuitbus van Lambik blijkt een goedje te zitten dat er voor zorgt dat de kakkerlakken de volgende dag het formaat van een jong paard hebben (professor Barabas had een lege spuitbus gebruikt om zijn nieuwe groei-middel te testen en vergeetachtig als hij was, had hij het bij Tanta Sidonia laten liggen, puur uit teleustelling, want ook na gebruik van het groeimiddel had Tante Sidonia de professor uitgelachen toen hij zijn broek naar beneden deed), afijn, nu de kakkerlakken gegroeid zijn, schijten ze nog harder met als gevolg dat tante Sidonia, Lambik, Suske en Wiske hun huis worden uitgescheten, waarna ze Jerommeke erbij halen, wiens enige bijdrage een ENORME scheet is, gelukkig komt professor Barabas eraan met een grote smile op z'n mombakkes en een nog grotere bobbel in de broek die, zo zal even later blijken, amper in staat is de steeds groter wordende penis van Barabas te verhullen met als gevolg dat Tante Sidonia, gek van geilheid, zich op professor Barabas stort die vrijwel onmiddellijk klaarkomt en bovenop een van de reuzekakkerlakken kwakt die dan weer vrijwel onmiddelijk in elkaar krimpt en in het niets oplost, waarna ook Lambik en Suske en Jerommeke hun apparaat bewerken met het groeimiddel, zodat ze de volgende dag, onder de stimulerende leiding van Tante Sidonia en Wiske, de kakkerlakken dood masturberen. Knipoog Wiske. Einde."
(Max J. Molovich, 23 Augustus 2005)

"De vergelijking ‘vleesetend’ en ‘vrouw’ is een natte wensdroom. Het is veelbetekende symboliek dat er aan vegetarische mutaties man/vrouw/ hermafrodiet wordt gewerkt door de wetenschappelijke elite. Weten zij soms meer? Staat ons Armageddon te wachten ? De finale segregratie, het schisma van de sexen en de ondergang van hun zondige sexueel verkeer als geheime wapen om de wereldbevolking eindelijk zonder oorlogen te kunnen reguleren ? Reincarneren in een plantaardig bestaan in een potje aarde van robotformaties die miljoenen grijze racks van vruchtdragende en geurige planten produceren onder uiterst secure en berekende condities , zonder vrij zon of maanlicht, zonder zicht of gehoor, zonder tastzin, zonder geluid van wind en zee."
(nove, 6 Juni 2005)

Zelfbeschouwing

"Een man van middelbare leeftijd, beet je te dik, beetje te morsig. Baardje of sik wellicht. En witte schilfertjes sieren zijn gelaat. Hij rookt en hij drinkt, maar in tegenstelling tot wat hij ons graag wil doen geloven, niet teveel. Hij is een ambtenaar, schaaltje 9. verder een liefhebbende vader die zijn frustratie over het uitblijvende en waarschijnlijk nooit meer komende grootse leven heeft verruild voor een soort van komisch cynisme. Hij neemt het niemand kwalijk behalve misschien soms zichzelf, maar dan alleen na een Westmalle Tripel te veel. Hartstochtelijk supporter van NAC of een andere club ten zuiden van de grote rivieren, want dat hij een Brabander is moet haast wel. Zo stel ik mij Kiers voor, maar wellicht is het wel gewoon die homofiele Indo die bij Serudang de lege borden ophaalt..who knows.."
(Andy Möller, Gelsenkirchen)

"Het is vast een meteroloog, een weermenneke met een gesmoorde sexualiteit, eentje met een enorm taboe. Een vrijgezelle biologieleraar met verlatingsangst kan ook. Zo'n eenzaam type die nog steeds bij zijn moeder woont en al jaren lesgeeft in het basisonderwijs. Zo'n anonieme 13 inhetdozijnman die spaarzaam leeft, de piepers schilt en de afwas doet, zo eentje die op de middagwandeling met het hondje van moeders vanachter de krant bij een speeltuin of in het park naar stoeiende of voetballende jochies kijkt en de pijn verzwijgt. Een masochist die het taboe koestert.
Zo'n kleffe smeerlap van een potentiele serieverkrachter met banden in een hechte kerkgemeenschap waarop moeders zo trots is omdat hij naast het lesgeven ook nog als hobby het locale knapenkoor dirigeert. Zo eentje die maar beter melancholieke verhaaltjes moet blijven schrijven. "
(Nove, 22/11/2005)

"Ach ja, leuk, schrijvers.

Beetje zo in je donkere hol aan de wereld knagen. Puur verongelijkt verdedigen van een door mede niet-aanwezigen geschapen superieure schertswereld. Lurken aan je pijp. Pijpen aan je lurk. Woorden in langgerekte nadenkzinnen omzetten. Protserige taalvlekjes. Huilerige holheden. Fletse vondsten. Massieve monomane monsters. Een zielige berg toevoegingen aan de duistere put die al veel te lang overstroomt door de gemankeerde bijdragen van nerveus krabbelende geesten met een ongepast gevoel van eeuwigheid.

Die sfeer.

Geef mij maar parkeerwachten. "
(Marnix, 21/11/2005)