Navigatie
de voorplecht
louter proza
louter poëzie
liaisons
nostalgie
Dankbaar
Uitgelogd
Huishoudelijk
5 oktober 2005
Advertentieboer webstats4u, voorheen nedstat, kan de vinketering krijgen. Vanaf vandaag verdwijnt deze teller, de bezoekcijfers zijn bewaard voor het nageslacht en voortaan tellen we verder met Awstats. Koffiebonnen kunt u ophalen bij Tante Miep.
Vrijdag, 14 Oktober 2005
Concerto per Archi in G-klein F XI no.17
Ik probeer me te concentreren op dit verhaal, maar het lukt niet. Nou ja, een eerste zin misschien, maar eigenlijk ook weer niet. Select, delete, leeg scherm. En dat al minstens twintig keer. Drank helpt niet, ik ben al halverwege een fles chardonnay. Misschien moest ik de gangkast maar eens opruimen, net zolang totdat de buurvrouw klaar is. Best een idee.
door de schoonmaakploeg ghe ghe ghe Smert!
Bruut! En die bleke buurman speelt dan van plezier een wijsje op het ontbloote nekbot van zijn zwijgende vrouw. Kun je nog niet op je gemak schrijven.
Lekker stukje, zo na het middagmaal. En zo herkenbaar. Ik heb een jaar lang een flatje gedeeld met een studente die twee tubes tandpasta had. Een goedkope, Aquafresh™, voor ‘s morgens en een wat duurdere, Elmex®, voor in de avond. En ze speelde klarinet. brrr
Het is trouwens wel even wennen, een de schoonmaakploeg die hoofdletters gebruikt.
Er had haar ook gewoon een goede beurt aangeboden kunnen worden, daar knappen de dames ook nog wel eens van op…
Een goeie beurt. Daar zou ik ook wel van opknappen hoor.
Geen woord teveel, hoor ! Prima, een compacte en stijlvolle vertelling. En de dames weten ook weer wat meer over mannen he.. dat ze bijvoorbeeld lang niet allemaal met geduld als van elastiek gemaakt rondlopen of dat zuiver spelen geleerd kan worden op elke fluit, behalve van hout of dat liefde alleen gelezen kan worden in de ogen van bleke mannen.
Hoe heet die film ook alweer… ‘Taxi zum bahnhof Zoo’? Maar dat even terzijde. Wat zal het wezen, heer Lennard? Knippen scheren?
Zakkammen € 1,35. Ik had het over seks. Rampetampen. De zak leegschudden. Even flink van bil. En het lieft nu meteen. Om even goed het weekend in te gaan. Kapper? Ik had het ook over seks hoor.
Nu u het zegt. De haren van mijn zak, die dienen nodig weer eens gekamd worden. Het is daar beneden een grote samengeklitte warboel. Heb namelijk ooit dreadlocks gehad aldaar, om het geheel een wat meer Jamaicaans uiterlijk te geven. Niemand die er intrapte.
Ik wil anders met plezier eens in uw zak trappen heer Molovich.
Nou, zeg, meneer Nemo. Wat is dat nu weer voor een eigenaardig aanbod? Heeft u een hekel aan mij? En zo nee, denkt u dat ik masochistisch van aard ben?
1. Bross Van Color me Badd komt binnenkort onverdroten een Best Of uit. Niets van dat alles heer Molovitch, ik vond het enkel zonde dat niemand er intrapte nadat u zich al die moeite had getroost een Jamaicaanse look aan uw zak te geven. Dreadcock
Dreadcock holliday. Wordt gretig gebruik van gemaakt door menig Amerikaans huisvrouwtje. Met menig bastaardkind tot gevolg, zo heb ik me laten vertellen.
Frans, Toine, Karin, Jan, ze vader, Leonard, èn de heer en mevrouw Hoof, niet te vergeten, onnoemlijk veel sterkte! Ik denk dat de bleke, zwijgende buurman dolgelukkig is na uw actie, de schoonmaakploeg. En zwijgen doet ie vast ook niet meer, nadien. Laat u ons even weten hoe het afgelopen is? hé, iemand die zijn idioom beheerst. hup schoonmaakploeg
O, kom er eens kijken, wat er in mijn schoentje ligt! Och ja, hier in de supermarkt is het sinterklaasgeweld ook alweer begonnen. ::Ggaat op zoek naar de eerste paashaas van volgend jaar::
∗ zoekt gillende keukenmeid ∗ maar hoe moet dat dan toch met het praktijkexamen?
Beste Schoonmaakploeg, Wat een schit-te-ren-de dag! Hé, Saalbach! Goeie borrels, daar behoor je minsten een week voor nodig te hebben om van te bekomen. Vind ik dan hoor. Is puur persoonlijk. Een beetje vrijdagmiddagborrel zorgt ervoor dat je een week lang geen alcohol nodig hebt om stomdronken te zijn, totdat het weer vrijdagmiddag is, dan spoel je de kater van de week weg met liters bier.
Dit was echter een borrel die een soort feest werd. Met een ENORME teil vol flessen Champagne. En krátten koud bier. En dampende happen. En toen alles op leek, stonden er ergens nog 4 flessen rosé. Ijskoud. Champagne. Toe maar. Alsof de decadentie nog niet genoeg poten aan de grond heeft gekregen. Maar goed, het zij u uiteraard van harte gegund. Ray Cokes was een van de eerste irritante mannetjes op tv. Hyper-actief, met van die zwartgegelde stekels, en dan allesverslindend alles presenteren. Ik weet het nog goed, omdat ik in 1987 in Amsterdam arriveerde. Als een soort student. Hee, muzak op bicat!
misschien laat de populariteit zich verklaren uit snode geheime plannen in het kader van een beoogde samenwerking tussen de twee.. Hank the Knife & The Nuts of zoiets, ach, en if so why not.. wat laat zich niet verklaren uit zakelijke en persoonlijke eigenbelangen, weerzijds gedeeld conformisme en al dan niet vermeend geldgebrek (er is altijd meer, nooit genoeg ) in het handelen en onderhandelen van mens tot mens. Nou ? Ik zou het niet weten. Wat ontsnapt er aan de greep en economisering van het totale bestaan..de burgerlijke cultuur, de liefde, het noodlot ? De dood ? De slaap, het water, vuur, wind en de mathematische, becalculeerde orde ?
Ik wist niet dat Marnix in de kokosnotenhandel zat. Dat ik dat weer via een link moet ontdekken… Het gaat er om dat je durft te delen. Vind ik. Sorry, ik heb hoofdpijn
jaja, mooi idealistisch gegeven, dat delen. Jaren , jaaaaren gelee zei mijn notabene mijn pa en hij was van ‘op stand’, van goed katholieke huize dus, eens tegen mij : nee, kan niet..alles moet Krank zijn, scheef, gebroken naar aard en wezen. Ik schrok ervan terug, was boos en ‘beledigd’ maar hij vertelde of deelde op dat moment kennelijk ook iets met mij vanuit een bezwaard gemoed. Alsof hij deze ‘natuurwet’ ook zou willen ombuigen maar zich machteloos schikte in het onvermijdelijke. Later is het bedrijf geliquideerd en nog later failliet verklaard. Ik woonde mijn vroege adolescente jaren in een vrijstaand huis, aparte garage, ruime tuin met duiventil, kippenhok, stokrozen rondom en een zonnig terras voor de zondagmiddagen naast de keuken met een pergola voor begonia en kamperfoelie aan de zijkant van het tweeverdiep met vrij uitzicht, gebouwd met de kruimels van de opbrengst uit de verkoop. Hoe wrang kan brood smaken. sorry, ik zat even niet op te letten. nog es?
dat linkse lullen even grote eikels zijn als hun opponent van de dag.. dat ze elkaar onder hypnose houden ..dat redding betekent dat je geleerd mot worden niet te verdrinken in de poen, opdat je er niet in omkomt. Dat drijven op een zee van euro’s even leuk lijkt maar dat je ook zo op de onderstroom van het tij in een baai vol uitgehongerende haaien kunt drijven en dat zij retescheel en dom als ze zijn slechts vlees en bloed ruiken en dat hun omkoping zinloos is omdat geld van geen enkel nut is voor hen. Je kunt beter het oog houden op een goede koers, samen met je geliefden, weg van baaien vol van roofvissen, zoiets ,geloof ik. Of is de bereidheid tot delen zo groot dat je klaarkomt bij het idee dat een bende wilde diepzeemonsters zich aan jouw komen verlekkeren.
De Canadezen hebben ook zee en baaien… Greatings to you. Can you help me to find any more info? Need to be readed.
Your article is prety nice. It’s a pity that i didn’t see it more later.
het slijk der aarde
Het huis vult zich nog steeds met een hoog verantwoord, cultuurminnend, alomtegenwoordig, tandartsachtig, rondzingend, allesverzengend blokfluitspel. Van beneden. De buurvrouw dus.
Ik mag haar graag hoor, daar niet van. Ze doet veel goede dingen voor de wereld. Ze is bestuurslid van de lokale afdeling van D66, maar ze doet vreemd genoeg ook iets bij de Hervormde Gemeente. Elke zondag haalt ze met haar roestende Toyota Corolla een kwijlende zwakzinnige op, die ze vervolgens naar de kerkbankjes meetorst. Oh ja, tezamen met haar bleke echtgenoot die altijd zwijgend zijn plichten vervult. En ik weet dat ze elk jaar voor het kerk-uitje een trommel Drachter koekspijsdoorlopertjes bij elkaar bakt. Of zo. Want ze is een echte Friezin.
Ze speelt nu iets baroks. Vivaldi, denk ik. Ze is er voorlopig nog niet mee klaar.
In de gangkast tref ik een hoop rommel aan. Kapotte skischoenen, een oud luchtbed, een plastic zak stoffige cassettebandjes, een mondharmonica, een oranje grondzeil.
De buurvrouw speelt waarschijnlijk op een aftandse blokfluit, want ze is nogal op de centen. Je ziet het al aan haar grijzige kledij: geen dubbeltje te veel aan besteed. Ons ben zunig, grapte ze onlangs, toen ik haar vroeg om het lekkende dak te laten repareren. In plaats van een vakman verscheen inderdaad de bleke echtgenoot met een emmertje, besteeg zwijgend de zolder en stapte op het levensgevaarlijke dak. Hij verschoof wat dakpannen en het was weer gedaan. Een week later lekte het op de commode van de baby.
Vivaldi dus. Uit de vijfdehands blokfluit klinkt de volgende sonate. Oeps, foutje. Opnieuw.
En nog meer rommel. Een doos verlopen Succes-agenda's, een plastic zak met klein kantoormateriaal, wat computeronderdelen, een mengpaneel en een bijl.
Ze zijn wel rijk, daar beneden. Halverwege de jaren zeventig een grachtenpand gekocht voor een ton, vervolgens de oude boel de oude boel gelaten. Want ze wilden het toch zoveel mogelijk in de oorspronkelijke staat behouden. En het reguliere onderhoud was eerlijk gezegd toch ook wel wat prijzig, dat kon de bleke echtgenoot net zo goed. Gelukkig bracht het gecraqueleerde, ontverfde, lekkende, verzakte krot twintig jaar later nog een slordige anderhalf miljoen op. En nu hebben ze dus dit pand. De rest van het geld staat op een particuliere vermogensbeheersrekening, en daar komt het waarschijnlijk tot aan hun dood niet van af. Ons ben immers zunig. Ach. Ik werp nog even een blik op de vlekken in het plafond, boven de commode.
Ik zie haar nu voor me. Ze zit met een lange, grijze jurk op een ongeverfd houten stoeltje, blokfluit aan de mond, ellebogen wippend op de maat, het lijf langzaam wiegend, studieuze blik op het papier. Bril. Gekortwiekt, grijzig haar. Brede schedel, smalle nek. Neiging tot flaporen. Ernstige gelaatsgroeven van betrokkenheid, zorgen en neurose.
Inmiddels is de gangkast opgeruimd en doe ik weer een poging om te schrijven. De vernietigende barok dendert door.
Straks, als ik dit stuk af heb, zal ik naar de gangkast lopen, de bijl toch maar van de spijker lichten, die zorgvuldig aanpoetsen, het hout stevig omvatten en een trap neerwaarts gaan. Ik zal de deur van de buurvrouw woest intrappen, de bijl heffen en haar schedel met één welgemikte klap van kruin tot schoft doen splijten. Ik zal de bijl loswrikken en zien dat een glimmend nekbot bloot is komen te liggen.
Dan zal ik de bleke, zwijgende buurman op de bank ontwaren.
Een korte, correcte hoofdknik moet volstaan.
Types - de 'naar poep ruikende' collega van Sales
Ruud
in elk van ons zit een machete zwaaiende Hutu en/of Tutsi
bromde de antropoloog om 10:44 (op Vrijdag, 14 Oktober 2005)
bromde Raskolnikov (URL) om 10:53 (op Vrijdag, 14 Oktober 2005)
Ga ik nu even het tapijt aanharken.
bromde Marnix om 11:24 (op Vrijdag, 14 Oktober 2005)
bromde Vincent Nemo om 12:09 (op Vrijdag, 14 Oktober 2005)
:: gaat in foetushouding op de grond liggen ::
bromde Arduenn () (URL) om 12:34 (op Vrijdag, 14 Oktober 2005)
bromde Willem (URL) om 12:42 (op Vrijdag, 14 Oktober 2005)
bromde Arduenn () (URL) om 13:02 (op Vrijdag, 14 Oktober 2005)
bromde Klaarsz om 13:06 (op Vrijdag, 14 Oktober 2005)
bromde Lennard om 14:10 (op Vrijdag, 14 Oktober 2005)
bromde nove om 14:42 (op Vrijdag, 14 Oktober 2005)
bromde Arduenn () (URL) om 14:43 (op Vrijdag, 14 Oktober 2005)
Geen geld voor zo’n stukje ivoor.
bromde Eduardo om 14:50 (op Vrijdag, 14 Oktober 2005)
Maar inderdaad, ik moet ook weer eens naar de kapper.
bromde Lennard om 15:39 (op Vrijdag, 14 Oktober 2005)
bromde Arduenn () (URL) om 16:16 (op Vrijdag, 14 Oktober 2005)
bromde Max J. Molovich (URL) om 16:17 (op Vrijdag, 14 Oktober 2005)
bromde Vincent Nemo om 16:24 (op Vrijdag, 14 Oktober 2005)
bromde Max J. Molovich (URL) om 16:31 (op Vrijdag, 14 Oktober 2005)
De twee witblonde broers uit een nooit nader genoemd Engels plaatsje. braken door met de hit “When will I be famous?”. Het bleek hun enige hit te zijn en te blijven..En nu na al de jaren die zijn verstreken kunnen we eindelijk antwoord geven of niet.
2. Collor me Badd
Het Amerikaanse antwoord, of liever gezegd, een van de Amerikaanse antwoorden op de stortvloed van jongensgroepen eind jaren tachtig en begin jaren negentig. One hit wonder met het aanstekelijke “I want to sex you up”. Mensen herinneren zich het pikante snorretje en de guitige haarlok van een van de leden. De groep was overigens qua samenstelling geheel ethnisch verantwoord.
bromde L*U*L (URL) om 16:57 (op Vrijdag, 14 Oktober 2005)
Dus wat dat betreft.
∗ zwaaigeluiden ∗
Ik ga dit weekend verhuizen. Nou ja. Iedereen behalve ik. Ik ga brood halen en beleg enzo. Alles onder de kilo. Alles is ingepakt, inclusief mijn appeltje. Ik spreek u allen maandag.
Wens Frans, Toine, Karin, Jan, z’n vader, Leonard, mijn vrouw (en mezelf ook een beetje) sterkte!
bromde Hoof om 17:13 (op Vrijdag, 14 Oktober 2005)
Maar gezien mijn allervriendelijkste trap niet in dank wordt afgenomen: blaas ‘m op de vriendelijkst mogelijke wijze op.
bromde Vincent Nemo om 17:17 (op Vrijdag, 14 Oktober 2005)
bromde Vilé om 17:18 (op Vrijdag, 14 Oktober 2005)
bromde Max J. Molovich (URL) om 17:25 (op Vrijdag, 14 Oktober 2005)
Zeg Hoof, die Leonard van jou, dat is toch geen familie van Lnnrd, of wel?
Welnu, in ieder geval succes!
bromde Eduardo om 17:35 (op Vrijdag, 14 Oktober 2005)
Godver. Ik moest vandaag een verjaardagskaart sturen en dat ben ik vergeten. Nu komt ie te laat. Wat een drama.
bromde Adriana (URL) om 17:50 (op Vrijdag, 14 Oktober 2005)
bromde grtskfgz664ohiforget om 20:32 (op Vrijdag, 14 Oktober 2005)
Ahem… wacht even, het is niet de verjaardag van de Goedheilig Man vandaag!
bromde bewegende om 20:48 (op Vrijdag, 14 Oktober 2005)
bromde CiNNeR (URL) om 22:11 (op Vrijdag, 14 Oktober 2005)
Om olieballen te fabriceren, begrijpt u wel.
bromde Eduardo om 09:30 (op Zaterdag, 15 Oktober 2005)
bromde de schoonmaakploeg om 13:48 (op Zaterdag, 15 Oktober 2005)
Zijn uw initialen GRV?
bromde L*U*L (URL) om 14:11 (op Zaterdag, 15 Oktober 2005)
Ga ik eerst even mijn bandbreedte afromen.
bromde Marnix (URL) om 14:29 (op Zaterdag, 15 Oktober 2005)
Daar kun je prima glijden.
Zelfs zonder Vaseline.
bromde Eduardo om 15:06 (op Zaterdag, 15 Oktober 2005)
bromde Max J. Molovich (URL) om 19:11 (op Zaterdag, 15 Oktober 2005)
Daarna heb ik volgens mij nog frites gegeten op het Damrak.
Denk ik.
bromde Marnix (URL) om 20:19 (op Zaterdag, 15 Oktober 2005)
Maar wat ik wilde vragen. Aan niemand in het bijzonder. Wat vond u vroeger van Ray Cokes? U weet wel, die hyperkynetische, kalende dude met vooruit stekende kin van MTV die Most Wanted presenteerde? Ik las daar iets over bij Sargasso en twijfelde ineens heel erg aan mijn herinnering. Ik bedoel, ik vond het een irritant mannetje met een heel vervelend gevoel voor humor. Maar 60 miljoen kijkers en Iggy Pop dachten daar heel anders over. En 60 miljoen kijkers die gesteund worden door Iggy Pop kunnen toch moeilijk ongelijk hebben?
bromde Max J. Molovich (URL) om 20:28 (op Zaterdag, 15 Oktober 2005)
Ray Cokes en MTV, evenals het darten en snooker op de BBC, vulden mijn wereldbeeld.
En tóch ben ik aardig opgedroogd.
Op zich.
bromde Marnix (URL) om 20:37 (op Zaterdag, 15 Oktober 2005)
bromde een argeloze meelezer om 20:40 (op Zaterdag, 15 Oktober 2005)
bromde nove om 20:56 (op Zaterdag, 15 Oktober 2005)
bromde bewegende om 23:44 (op Zaterdag, 15 Oktober 2005)
Mooie kokosnoten zijn immers niet lelijk.
bromde Marnix (URL) om 00:15 (op Zondag, 16 Oktober 2005)
bromde CiNNeR (URL) om 01:27 (op Zondag, 16 Oktober 2005)
Maar ratio en reden hoeft niet zo ver uit mekaar gereten te worden zoals dat heden gebeurd.
Het raakt dan vanzelf in steeds kleinere stukjes opgebroken en verder verdeeld (macht, markt, fragmentatie, survival, criminaliteit, een ranzige maffiaklasse overal etc.) anders wil er (markt moet scheef, goedschiks dan wel kwaadschiks) anders groeit er (geld) nix. Ik dacht dat hem niet goed begreep en was er erg boos om, maar achteraf zie je hoe dat mechanisme vooral ‘de tegencultuur’, een soort crypto- communisme (ook een Herren Kultuur, softer) op gang bracht die veel van dat idealisme in zich draagt maar in realiteit niets bereikt omdat opportunistisch gedrag meer bereikt. De mens gelooft in dat platte materialisme.
De crux (delen= ideaal) deugt kennelijk niet en dan krijg je altijd een oneven uitkomst. Het is de tijd van de breuk, een gebroken aarde is ons erfdeel, dus wat daaraan te doen. Een milder en sensibeler, intelligenter beleid met meer relativeringszin van de marktfilosofie omdat het teveel oorlog en rijkdom, kortom, onbeheersbare scheefgroei en abjecte, verwerperlijke wantoestanden en nog meer klassenongelijkheid veroorzaakt in plaats van het absolute fanatisme, het extremisme en radicaliteit van rechts..?
bromde nove om 01:42 (op Zondag, 16 Oktober 2005)
bromde de schoonmaakploeg om 02:10 (op Zondag, 16 Oktober 2005)
bromde nove om 04:08 (op Zondag, 16 Oktober 2005)
de schoften….
bromde L*U*L (URL) om 11:20 (op Zondag, 16 Oktober 2005)
forced sex movies
bromde forced sex movies () (URL) om 08:37 (op Maandag, 12 Juni 2006)
bromde rape stories () (URL) om 06:07 (op Vrijdag, 16 Juni 2006)
bromde rape stories () (URL) om 21:41 (op Maandag, 19 Juni 2006)
Holle retoriek
"Aarsema, dan komen de tachtigerjaren puberale streeptinten van de
eerste kabeltv binnen op mijn kolkende oogbollen als de tube mayonaise
leeggeknepen in in een onderzoekende puberkringspier . Vage opgedroogde
veegklodderstrepen op de dikke zware afstandsbediening die het allang
niet meer doet. Bolle schermen versterken de aplastische rondingen.
Antennes nog met coax en zaad in een sok, geurend naar kamille gemengd
met nat speculaas.
Jong zijn is zo mooi…"
"Zit je achter het meest nieuwe en hipste technologische apparaat van deze eeuw, kom je op een stukje internet over columns schrijven. En dat is nu exact wat ik zocht! Soms zoek je iets, en kan je het niet vinden. Maar nu wel! Ik zoek iets om mijn Nederlandse woordenschat in te verwerken. En dan zoek je, en zoek je, en dan VIND je!
Soms zoek je iets anders. En dan vind je het niet. Mannen, of vrouwen, pennen, papier, boeken, bekers of boodschappen, je vind het soms niet.
Maar nu heb ik het gevonden!
Groetjes Lieke"
(Lieke, Zelf een column schrijven)
"Daarom is bicat een lichtje, een vuurtoren voor de verloren lopende dolenden.
Want dat er velen op de dool. Een gevolg van zich onbestemd, zonder nuttig doel, afgevlakt en weinig bijzonder voelen maar misschien nog meer eengevolg van het vluchten voor deze zelfrealisatie, deze pijn van een ziel zonder importantie niet te hoeven voelen. En daar compensatie middelen voor zoeken en aangboden krijgen. Drugs, sex met dieren, sex met kinderen die geen leeftijd meer nodig schijnen te hebben, autorijden, schoeisel, weblogs, gangbangs, sport, wat al niet. Als het maar lijkt dat je vooral bezig bent. Al is het nietszeggend en immoreel, al is het bellenblazen met je mond dicht of een kraak zetten en minister zijn.
En dan is er bicat..aus blaue hinein zu uns gezogen, zonder eigenaren of aandeelhouders die stakingen uitlokken, zonder stompzinnig geleuter, nee, de magie van de fantasie, de fictie en de nederlandse taal aan de macht.
Een baken van troost, een zwoele geur vlak voor het slapen gaan, een enorme uitzinnige stapel draadjesvlees met dampende jus, een romance achter het frietkot, scooters en mobieltjes, vogels die hun eigen lied zingen, de eigen partituur kennen en geen regisseur of dirigent nodig hebben, de horror en thrill. Dat wat onbewust en ondergronds en ook van het leven zelf is. En niet wordt voorgeschreven door de krant, de tv, radio, politiek, banken en verzekeraars, speculanten die denken met 'de echte waarheid' om te gaan. Nee, ik ben geen echt schrijver maar wel groot fan van het schaarse bicat talent."
(Peter Novecento, Haagsche Post)
"Schuimbekkend van woede las ik de met een danige onverschilligheid
geschreven colums betreffend de holocaust en Auschwitz. De flarden teksten
vol schrijffouten en loze beweringen, getuigen van weinig historisch besef
maar vooral een respectloze attitude jegens miljoenen slachtoffers. Vandaar
mijn bijdrage met het verzoek de richtlijnen als opgesteld in de bijlage te
respecteren en in acht te nemen.
vr groet
dhr. Papen"
(Daniël Papen, via email)
"Diep geroerd, met geknepen stembanden, omvloerste oogleden, brandend maagzuur en kloppende roede (het is tenslotte 5
december) mocht ik uw fraaie stuk proza over mijn getroebleerde netvlies laten glijden...
De woorden vertalen zich moeiteloos in zielsetsende beelden.
Dank!"
(bromde Zielknijper, 5 december 2005)
"Geachte heer,
Mag ik u verzoeken het plaatje van de te jonge dame van uw site te verwijderen. Er zijn namelijk nog al wat mensen die dit niet lollig vinden. Diverse klaag e-mails over gehad. Mag ik u er op attenderen dat het hier om Kinderporno gaat en de wetgever daar meer dan 4 jaar gevangenisstraf op heeft gezet. Ik ga ervan uit dat het om een misvertstand gaat, als moderator.
Met vriendelijke groet.
Sociale Jeugd- en Zedenpolitie te Amsterdam
Commerciele zaken
020-5592585"
(i030142@planet.nl, 14 december 2004)
"Schitterend verwoord dat artikel over Clarence. Liep jaren met een missie, aan de voetballiefhebbers (niet de kenners) proberen uit te leggen dat Abe en Piet beter zijn dan het orakel uit betondorp. Was onbegonnen werk. Het klootjesvolk adoreert Ellen van Langen, Geesink en Rieu, en vinden mevrouw Blankers, Ruska en Roby lakatos maar niks, ze weten waarschijnlijk niet eens wie het zijn. Toen Keizer stopte heb ik jaren niet meer gekeken. Toen zag ik die Fin en een paar jaren later een Surinamer met een Nederlands paspoort (Had die Fin er ook maar een gehad). Ja en dan begint het heilige vuur weer te branden. Deze twee zijn tactisch en technisch het beste wat er op Nederlandse velden heeft rondgelopen (wat ik in mijn leven heb gezien). Keizer had niks met voetbal te maken, dat was ballet,kunst, en soms als het niet belangrijk was helemaal niks .En Abe ken ik van wat beelden, maar als je naar de verhalen over hem luistert hoef je de verteller maar in de ogen te kijken en herken je meteen de kenners uit die tijd."
(via mail, 23 oktober 2005)
"pedante snikkels, komen kut te kort. Webloggen is niet voor mietjes maar ook niet voor stoere geile binken, webloggen is namelijk een fenomeen, een spookbeeld voor blinden die zich vergapen aan de wijde wereld van het internet om zichzelf te ontmoeten, een monologue interieur te voeren en dan de echo terughoren, het internet dat een wonder is wat een dom irrationeel fenomeen is. Echt iets voor pedante snikkels en kale kutten die niet neuken maar wel in elkaars nek willen hijgen en tijd teveel hebben. Ik zou er helemaal niet aan beginnen en beroemd en rijk ben ik al, zegt het liefje. Ik heb de grootste en zij heeft de lekkerste en we verdoen de tijd liever in elkaar verstrengeld dan te vergooien op zo’n vervuilde weblogmarkt. Mot je alweer email beantwoorden enzo, in je vrije tijd, be je gek. Opzoute, stik dur maar in, Goossens, kijk maar uit dat ze niet vreemdgaan terwijl jij al die poen verdient, sneue wolf, ouwe rukker, voordat je het in de gaten hebt sta je een verschrikkelijk stinkend goedje op je scrotum te smeren terwijl je staat te huilen omdat je zo belazerd bent terwijl je het alleen maar goed bedoeld, voor ons allebei schatje, weetje, heerlijk met vakantie strax, saampjes, maar vanavond moet ik werken snappie, centjes verdienen mot pappie, kijk niet zo beteuterd, je wilt helemal niet naar de Lidl, je wilt daar nooit gezien worden zei je, nou dan. Nou tot strax dan, he ?"
(nove, 12 oktober 2005)
"Bicat.net, dat is toch die achterlijke webstek voor rukkende, boerende en altijd bezopen kerels? Dat zielige pathetische zooitje ongeregeldheden dat uitgebraakte hersenkwak probeert te verkopen als prozadrek? Natte winden, dikke drollen, kleverige onduidelijkheden? Slurptrekkende draaigorgels, voorhuidjogging avant la lettre en berensgrote buikglijers?" (Jeremias Schubbenrug, in Nova, 4 oktober 2005)
Reageerziekte
"Op een vrolijke dag toen ik aan mijn, voor al 11 jaar, allerbeste vriendin de liefde heb verklaard en binnen luttele seconden de meest euforische gevoelens door mijn ziel heen flitsten typte een verslag van school begon k te typen en dit kwam tevoorschijn op het samengeperste hoopje uitwerpselen wat ik beschouw als mijn laptop, want zoals velen het niet slecht zou doen als zij dit beseften is bezit enkel een illusie.
Conclusie & nawoord
Niet alleen symbolen hebben invloed op ons doen en denken, de manier waarop ieder mens zichzelf ziet en andere zegt meer over die persoon dan over anderen. Elk mens gaat zijn eigen weg, en het is jammer dat er uit commerciële geldzucht zoveel miscommunicatie ontstaat tussen mensen. Welk mens is beter, het mens dat genadeloos elke, in zijn ogen misdadiger, ritueel vermoord, of die mens die de opdracht geeft om onbewuste signalen stuurt via reclamespotjes en zo het materialisme hoger prijst dan het gevoel om bewust van jezelf en je daden te zijn? Draait het dan uiteindelijk allemaal om geld?
De een vermoord mensen die hun hele leven anderen pijn doen, en de ander roept het gevoel op dat er niets beter is dan nike schoenen in combinatie met een stoere jack met een bontkraag, dat gedoe met die bontkragen id volgens mijn theorie gebaseerd op het paringsgedrag van leeuwen, hoe groter en mooier de manen, des te meer aanzien ze hebben en kans op leiderschap en hoe meer kans ze hebben dat hun genen worden doorgegeven ;).
Door niet te realiseren waar je mee bezig bent, of niet wie, maar wát je eigenlijk bent, ontstaat er miscommunicatie en disharmonie in de maatschappij. Opgaan in de massa kan leiden tot afgunst en afkeer van het geloof in jezelf en in anderen.
En ik wens hierbij balkenende en zijn hele tweede kamer heel veel succes met het oplossen van de “problemen” hier in Nederland, want zo schieten we geen reet op.
Oja, en een gelukkig Nieuwjaar!
Zondag 7 januari 2007, Frank Hooijer"
(Frank Hooijer, 7 Januari 2007)
"Ik had het allemaal al wel eens meegemaakt en niets was mij te dol geweest: eonisme, vice anglais, flaggelatie, ja zelfs koprofagie. Ik was dan ook met graagte ingegaan op de omineus-priapische woorden en lubrieke blikken die "Ellen" tijdens ons gezamelijk consumeren eerder die avond op mij had gericht. Toen we, media nox, eenmaal in haar slaapkamer waren aangekomen, gaf zij steeds minder blijk van doorgaans aan haar toegeschreven mesquinerie. Integendeel,loodzwaar en onvermijdelijk hing het veile sneukelen in de lucht. Binnen no time was de vloer dan ook bezaaid met exuvieën en toonde zij mij haar zinnenprikkelende Junonische leest. Na intiem pidjetten en enige orogenitale schermutselingen (waarbij brod noch javelijn werd ontzien),sloegen wij serieus aan het procreëren. Cunnus en Curacaoënaar leken
welhaast voor elkaar geschapen. Hoewel haar defloratie al enige tijd terug had plaatsgevonden, pandoerden wij als nooit tevoren, daarmee verschillende tenesmen bewerkstelligend. Het is maar goed dat haar echtgenoot van deze sluikmin nooit wat heeft gemerkt..."
(TiTo, mei 2006)
"Schrijf eens over vrouwen en hun plek of plaats in de allesverterende zakenoorlogen.
Want als er stereotype mannen met diep verborgen schaamtegevoelens over hun potentie problemen en erectiestoornis (taboe naturlijk) dan is dat manifest in hun 'vlucht vooruit' in de freudiaanse wapencultuur. Elke geweerloop, elke zwaardere tank is een gestileerd erectiel apparaat vol dodelijke munitie opgepomnt met miljoenen kogels in een spurt naar het doel wat als lustsymboliek een 'lilith' in een duizelige extase zou moeten brengen want zo 'is de kracht van het leger'. Stoere mannen die eerst de vrouwen opgeilen, dan met hun duwtje in de rug erop los gaan om 'de vijand te onthoofden'. Ik als watje moet altijd vreselijk lachen om die serieuze gezichten die de mannen politici en militairen bij hun gepiep, gezeur en gezeik en hun broodnodige verklaringen trekken.
U, als warmbloedige heterovrouw zal zich wezenloos kunnen uitleven 'tussen de hitsige Jantjes'.
Ik stel voor dat u zich een voorstelling maakt over de gang van zaken in de nachten op zo'n nomadenkamp met satellietvererbindingen in de maanloze nachten van de nieuwe woestijnen die worden ontgonnen, namens u en mij, natuurlijk, vanzelf, juist, nee, uiteraard.
Het mag ook wel een andere uiterst vervelende erectiestoornis gaan, de ejaculatie praecox.
Dat gaat dan vast over de linkse oppositie, denk ik dan, kunt u het fijn neutraal houden.
U bent toch op alle kaasmarkten thuis, hard op weg om zich te bekwamen in een genre waar sex met hoofdletters geschreven moet worden. Vooral de sex benadrukken, Lilith. Veel gore geile, harde, wrede sexscenes, met blinddoeken, kidnap, politiehandboeien, touwen en katrollen, gedwongen masturbatie tussen mannen, tussen vrouwen, scarring en kaalscheren en tot huilens toe dat gepomp met dildo's en dat monotone gezoem van vibratoren sfeervol brengen. Vooral geluiden en kleuren beschrijven, daar ben ik gek op."
(Peter Novecento)
"Is er iemand in de zaal die nog wil doneren aan een zielige arme homosexueuele neger met een onbeschrijflijke ziekte zwaargelovig te dom om te leren of te schijten die bovendien een oog mist en denkt dat de duivel soep in een blik stopt want hoe komt het er anders in en tegelijkertijd vreselijk gebukt gaat onder de laatste Tsunami of de vrees daarvoor want zijn geitenoog gaf vanmorgen onheil aan? Of anderszins zijn hypocriete tot op het bot zwarte geweten schoon wil kopen voor een luchtig schijntje of nóg liever zichzelf onsterfelijk wil maken over het lijk van een ander? Nee? Eénmaal? Andermaal? OK, dan ben ik ook pleite en met Marnix mee naar dat gruwelijk dure restaurant. Bovendien is het al na zessen en sta ik in de baas z'n tijd de wereld te redden en zo heb de cao dat nooit bedoeld. Howdoe en de mazzel. "
(Hein Buffelruft, 28 dec 2005)
"De liefde is groots, ze breekt zonder haar gebit te gebruiken door elke granieten kop heen, verzwakt de wil en maakt elke stoere kerel tot een week omhulsel, een schaduw van zichzelf, een brabbelend luierkind, elke vent verandert van binnenuit en geweldloos door haar rijke zegeningen. Je krijgt een rijpe korstkaas als huid en een hart van vloeibaar goud. Verpletterend is ze en zij, de liefde, de warme zomerse, niet de winterharde en verbitterde tak dus, zit nog steeds vol met geheimen waar niemand de sleutel van kan vinden. Mysterieus is ze, als de ondergrondse geheimzinnige dictatuur van wereldwijde, alomvattende bekabeling waarlangs dagelijks kilometers gecodeerde data tussen de continenten flitsen. De liefde is een tectonishe plaat die schuurt en krast en gangen boort voor lavastromen van vleselijkheid en voedzame sappen die op geen enkele dieet mag ontbreken. Daarom is ze schaars.
Tot slot..we heben allemaal een gat van onderen, onthou dat. "
(Nove, relatietherapeut, 3 dec 2005)
"Thanks!
Voor de eerlijke en ijskoude bieren vooraf om de ergste dorst te lessen na een lange en vermoeiende reis. En de Champage daarna in gelukkig niet van die zuinige hoeveelheden maar gewoon ruim bemeten pullen.
Dank ook voor de wonderschone oester die in zijn natuurlijke habitat beschermd en koel lag te wezen toegedekt met een warme dekentje bosui-liefde en een tikje Tabasco-ondeugd onder die deken.
Dank voor de kleinste en schattigste St. Jacobsoesters die ik proefde in Balsamicostroop. Eerbied voor de kort aangebrade en met ontbijtkoek gestoofde kwartel. Ik proefde een tint Orange Marmalade hoewel je zei dat het er niet in zat. Ik hou het erop dat de chefkok zijn geheimen heeft en, hoe hooggeëerd zijn publiek ook mag zijn, ál zijn details zullen ze nooit te horen krijgen.
Met liefde deed ik mijn sommeliertaken en het ‘kut-sommelier’ omdat ik de glazen niet tot de nok vulde, neem ik op de koop toe.
Onder de indruk was ik van je tzatziki met shrimp en rode grapefruit. Zoet en zuur zoals Bitter & Sweet zoals het leven zelf zoals harmonie zo mooi kan zijn.
Ook onder de indruk was ik van je zeewolf met tomatenchutney. Een rode knipoog op een licht in de boter aangezet visje zoals de boter bij de vis behoort te zijn.
Je bewees jezelf door met het produkt mee te koken en de zeeduivel vochtig te houden en over te laten lopen in het bedje van zuurkool omrand door koele en volle crême fraiche en slechts gestopt door mosterd. Het zal mijn gebrek aan woordenschat zijn geweest deze poëtische beleving van samenstelling aan mijn disgenoot heer Visser uit te leggen, aan de wijn waarin het beestje zwom heeft het niet gelegen.
Emotioneel werd ik bij het aangezicht van mijn vrouw in jouw open keuken, verliefd op de chefkok die zijn konijntje aan de haak had geslagen. Uit het konijnengezin weggetrokken, de zuigelingen achtergelaten en deskundig ontdaan van fluffy flaporen en prachtig gevild en daarna één minuutje aangebraden in de volle boter. Ach, je zei het nog, ‘nog even in de oven en gekeken hoe lang’ in antwoord op de vraag hóe lang dan, zoals Sebastiaan Bach ook vindt dat de piano zichzelf speelt. U zij geprezen met bijzondere gaven, maar het zal mijn eenvoudige ziel zijn die het zo ziet.
De ingekookte fond een tikje gezoet nog niet eens meegerekend evenals de witte bonen-truffelpuree en rode kool met vijgen die in een restaurant van naam de kaart had kunnen aanvoeren.
Jammer dat je er niet bij was met de kaas. Het zal de tol van de roem zijn geweest of de spanning van het koken op zulk een hoog nivo. Het siert de man die ook gewoon maar een mens van Vleesch & Bloed is gebleven. Het was uit de kunst hoe wij genoten van een walnoot uit Frankrijk gekraakt op de wals van braakgeluiden die wij van boven hoorden komen. Waarschijnlijk was je druk doende in de homard-naire.
Het dessert ben ik kwijt evenals het betoog dat ik hield, maar dat was ik toen al kwijt. Het betoog hou je van mij tegoed. Ik zal het je vertellen als ik de liefde verklaar aan mijn vrouw zoals jij gisteren de keuken in het algemeen en ons in het bijzonder de liefde verklaarde. "
(Kiers de Maison, 27 november 2005)
"Ach, heer bicat, nu we het over eten en drinken hebben. Ik kan u te allen tijde aanraden, maar toch vooral in de herfst, van de ganzenlever te proeven. Zoekt u daarbij een zo eenvoudig mogelijk bewerkte ganzenlever, dus geen paté, niets met geconfijte uien of anderszins toevoegingen.
U wilt ganzenlever proeven die met de hand is schoongemaakt door een oud boerenvrouwtje die hooguit peper, zout en wat cognac toevoegde en daarna op 70 graden in de oven met de deur op een kier de lever zachtjes liet warm worden. Niet smelten, want dan scheidt het vet van de lever en bent u uw produkt kwijt. Nee, u wilt de lever verwarmen zodat lever, peprer, zout en cognac een geheel gaan vormen. Dat wat u wilt proeven is de waarheid en niets anders dan de waarheid.
Slaat u overigens wel in grote hoeveelheden in, niets zo erg als aan het einde te moeten constateren dat u nog wel wat had gelust. Nee, met veel dingen is het zo dat we nèt even meer moeten eten dan ons lief is. Nèt dat decadente punt van overdaad aantikken.
Schenkt u daarbij een Gewürztraminer en bij voorkeur hoe ouder hoe beter en liever nog een Grand Cru dan een gewone. Maar als u dan toch uit wilt pakken dan komt u niet heen om de Tokay Pinot Gris.
Daarbij geserveerd met warm en geroosterd brioche brood."
(Harrie Stamper, 23 oktober 2005)
"Of die klassieke Suske & Wiske (het was nummer 78 als ik het goed heb): De Kakkende Kakkerlakken, die aflevering waarin Tante Sidonia in haar keuken te maken heeft met een steeds groter wordende populatie kakkerlakken, die voortdurend alles onderschijten, niet in de laatste plaats de biefstuk met friet die Tante speciaal voor Lambik had gebakken, tot grote woede van onze favoriete zeshaarder, die gelijk een spuitbus pakt en erop los begint te spuiten, dit tot groot enthousiasme van zowel Suske als Wiske, die duchtig beginnen mee te spuiten (we hebben het hier duidelijk over de periode waarin Suske en Wiske nog net zo milieubewust waren als George W. Bush die zijn privejet vanuit Kyoto liet terugvliegen naar zijn range in Texas omdat ie z'n favoriete cowboy-hoed was vergeten), maar in de spuitbus van Lambik blijkt een goedje te zitten dat er voor zorgt dat de kakkerlakken de volgende dag het formaat van een jong paard hebben (professor Barabas had een lege spuitbus gebruikt om zijn nieuwe groei-middel te testen en vergeetachtig als hij was, had hij het bij Tanta Sidonia laten liggen, puur uit teleustelling, want ook na gebruik van het groeimiddel had Tante Sidonia de professor uitgelachen toen hij zijn broek naar beneden deed), afijn, nu de kakkerlakken gegroeid zijn, schijten ze nog harder met als gevolg dat tante Sidonia, Lambik, Suske en Wiske hun huis worden uitgescheten, waarna ze Jerommeke erbij halen, wiens enige bijdrage een ENORME scheet is, gelukkig komt professor Barabas eraan met een grote smile op z'n mombakkes en een nog grotere bobbel in de broek die, zo zal even later blijken, amper in staat is de steeds groter wordende penis van Barabas te verhullen met als gevolg dat Tante Sidonia, gek van geilheid, zich op professor Barabas stort die vrijwel onmiddellijk klaarkomt en bovenop een van de reuzekakkerlakken kwakt die dan weer vrijwel onmiddelijk in elkaar krimpt en in het niets oplost, waarna ook Lambik en Suske en Jerommeke hun apparaat bewerken met het groeimiddel, zodat ze de volgende dag, onder de stimulerende leiding van Tante Sidonia en Wiske, de kakkerlakken dood masturberen. Knipoog Wiske. Einde."
(Max J. Molovich, 23 Augustus 2005)
"De vergelijking ‘vleesetend’ en ‘vrouw’ is een natte wensdroom. Het is veelbetekende symboliek dat er aan vegetarische mutaties man/vrouw/ hermafrodiet wordt gewerkt door de wetenschappelijke elite. Weten zij soms meer? Staat ons Armageddon te wachten ? De finale segregratie, het schisma van de sexen en de ondergang van hun zondige sexueel verkeer als geheime wapen om de wereldbevolking eindelijk zonder oorlogen te kunnen reguleren ? Reincarneren in een plantaardig bestaan in een potje aarde van robotformaties die miljoenen grijze racks van vruchtdragende en geurige planten produceren onder uiterst secure en berekende condities , zonder vrij zon of maanlicht, zonder zicht of gehoor, zonder tastzin, zonder geluid van wind en zee."
(nove, 6 Juni 2005)
Zelfbeschouwing
"Een man van middelbare leeftijd, beet je te dik, beetje te morsig. Baardje of sik wellicht. En witte schilfertjes sieren zijn gelaat. Hij rookt en hij drinkt, maar in tegenstelling tot wat hij ons graag wil doen geloven, niet teveel. Hij is een ambtenaar, schaaltje 9. verder een liefhebbende vader die zijn frustratie over het uitblijvende en waarschijnlijk nooit meer komende grootse leven heeft verruild voor een soort van komisch cynisme. Hij neemt het niemand kwalijk behalve misschien soms zichzelf, maar dan alleen na een Westmalle Tripel te veel. Hartstochtelijk supporter van NAC of een andere club ten zuiden van de grote rivieren, want dat hij een Brabander is moet haast wel. Zo stel ik mij Kiers voor, maar wellicht is het wel gewoon die homofiele Indo die bij Serudang de lege borden ophaalt..who knows.."
(Andy Möller, Gelsenkirchen)
"Het is vast een meteroloog, een weermenneke met een gesmoorde sexualiteit, eentje met een enorm taboe. Een vrijgezelle biologieleraar met verlatingsangst kan ook. Zo'n eenzaam type die nog steeds bij zijn moeder woont en al jaren lesgeeft in het basisonderwijs. Zo'n anonieme 13 inhetdozijnman die spaarzaam leeft, de piepers schilt en de afwas doet, zo eentje die op de middagwandeling met het hondje van moeders vanachter de krant bij een speeltuin of in het park naar stoeiende of voetballende jochies kijkt en de pijn verzwijgt. Een masochist die het taboe koestert.
Zo'n kleffe smeerlap van een potentiele serieverkrachter met banden in een hechte kerkgemeenschap waarop moeders zo trots is omdat hij naast het lesgeven ook nog als hobby het locale knapenkoor dirigeert. Zo eentje die maar beter melancholieke verhaaltjes moet blijven schrijven.
"
(Nove, 22/11/2005)
"Ach ja, leuk, schrijvers.
Beetje zo in je donkere hol aan de wereld knagen. Puur verongelijkt verdedigen van een door mede niet-aanwezigen geschapen superieure schertswereld. Lurken aan je pijp. Pijpen aan je lurk. Woorden in langgerekte nadenkzinnen omzetten. Protserige taalvlekjes. Huilerige holheden. Fletse vondsten. Massieve monomane monsters. Een zielige berg toevoegingen aan de duistere put die al veel te lang overstroomt door de gemankeerde bijdragen van nerveus krabbelende geesten met een ongepast gevoel van eeuwigheid.
Die sfeer.
Geef mij maar parkeerwachten.
"
(Marnix, 21/11/2005)
