Navigatie

de voorplecht
louter proza
louter poëzie
liaisons
nostalgie

colofon/contact

Dankbaar

Uitgelogd

Huishoudelijk

5 oktober 2005

Advertentieboer webstats4u, voorheen nedstat, kan de vinketering krijgen. Vanaf vandaag verdwijnt deze teller, de bezoekcijfers zijn bewaard voor het nageslacht en voortaan tellen we verder met Awstats. Koffiebonnen kunt u ophalen bij Tante Miep.

Donderdag, 9 Juni 2005

Voorjaarsstorm

Het was een vrij winderige ochtend toen een onbemande fiets plots rakelings langs mijn hoofd voorbijvloog. Het ging allemaal danig snel dat ik niet eens had kunnen nagaan welk merk het hier betrof. Ik had gelukkig geen verwondingen en kwam er dus met de schrik van af. Wat ik voelde toen het staal mij op enkele centimeters van het hoofd passeerde, kon je derhalve nog het best omschrijven als ‘een verschot’. Une petite réaction de peur, zoals de Fransen zouden zeggen, mochten zij de Eiffeltoren op een ochtend liggend in plaats van staand ontwaren. Iets wat je opdoet als er zich dingen voordoen die je helemaal niet verwachtte, laat ons maar zeggen.

Geschrokken of niet geschrokken, ik ben een man van actie en ik zette gezwind mijn wandeltocht verder. Ik was op weg naar het erf van mijn grootouders alwaar zich soms ongelofelijke avonturen afspelen. Koeien die losbreken en mede door hun nukkig gedrag moeilijk terug in de weide te krijgen zijn. Of konijnen die plots oorverdovend beginnen te krijsen vanwege een venijnige uitbraak van myxomatose op het neerhof. Soms is het er ook vreselijk rustig. Van die dagen waarop je een speld in de mesthoop kunt horen vallen.  

‘Ik ben geen angsthaas die bij het minste geringste in elkaar krimpt van schrik, maar ik heb daarnet dus wel een serieus verschot opgedaan,’ meldde ik mijn grootmoeder een kleine vijf minuten later. Het kunnen ook tien minuten zijn geweest. Zulke dingen beginnen timen, hoe lang je erover doet om van punt A naar punt B te stappen, daar wens ik me niet mee bezig te houden. Mocht ik snelwandelaar in competitieverband zijn dan zou mij dat misschien wel benieuwen, maar ik ben nu eenmaal geen snelwandelaar. Er stevig de pas in houden, dat gaat nog net, maar het snelwandelen an sich is zeker niet aan mij besteed. Ik vind het trouwens een uitermate debiele sport, dat hele snelwandelend gedonder.

Mijn grootmoeder vroeg wat er gebeurd was en ik bracht verslag uit van mijn avonturen met die fiets en dat rakelings passeren en zo.
‘Geen wonder dat ik daarnet een drachtige vaars vanuit het keukenraam door het zwerk zag vliegen,’ zei mijn grootmoeder en ging onderwijl gewoon door met het bakken van worsten in een gietijzeren pan die bij een eerste oogopslag minstens zevenentwintig kilo woog. Een knoert van een pan, was het. Er lagen ook minstens vijftien worsten in het vet, want mijn grootvader is een stevige eter om het maar eens eufemistisch uit te drukken. Die man leeft gewoon om te vreten. Een koe, drie varkens en een roedel pluimvee per maand en dan loopt hij soms nóg te leuteren dat zijn maag wel wat zou kunnen verdragen.

Mijn grootvader kwam de keuken binnengewaggeld via de achterdeur en deelde onomwonden allerhande zaken mee waar ik geen fluit van verstond. Hij sprak met andere woorden behoorlijk onverstaanbaar. Toen ik meldde dat ik niks verstond van wat hij zei, repliceerde mijn grootmoeder: ‘Het is ook geen wonder dat je hem nauwelijks verstaat, zijn vals gebit is deels uit zijn bakkes gewaaid!’
‘Mij kan niks gebeuren,’ zei grootvader schalks, ‘ik ben verzekerd tegen stormschade’, en hij herschikte als een volleerd tandarts zijn valse tanden.
‘Gij klunten oliebrood,’ zei grootmoeder, ‘en trekt uw broek op, want ze hangt op je enkels!’

Grootvader schopte zijn klompen in een hoek, trok zijn broek tot onder zijn oksels, nestelde zich in de verschoten zetel naast het radiomeubel en zette het toestel aan. Het duurde even eer de Philips zich in zijn sas voelde, want mijn grootouders hadden nog een radio met gloeilampen. Uit de verte kwam de stem van Vicky Leandros aangerold en toen dat kalf eenmaal op volledig volume was gekomen, zette mijn opa de radio prompt weer af met de mededeling dat hij Griekse liederen en gezangen maar niks vond. Hij stond kreunend recht en ging naar het aanrecht om het voedsel te monsteren. Terwijl hij likkebaardend in de pan loerde, taste hij ongegeneerd met zijn hand onder oma haar rok en kneep goedkeurend in haar pruim, waarop die oude doos zonder slag of stoot zo vreselijk begon te kreunen dat haar lip er in een soort geilkramp van trok. Op zulke momenten begrijp je als geen ander waarom boerinnen nooit onderbroeken dragen.

Door het oorverdovend gehijg van grootmoeder had mijn grootvader meanwhile in zijn broek een paal aangemaakt waarrond zonder problemen een volledig assortiment Russische karakterdanseressen hun ding hadden kunnen doen, maar grootvader was er de man niet naar om te dralen en prompt schoof hij de geruite wollen rok omhoog en probeerde onverwijld zijn beenharde toeter tussen grootmoeders grijs behaarde en onderwijl kletsnatte schaamflappen te manoeuvreren. Dat had hij beter niet gedaan, want hij ontving van de weeromstuit een saflet tegen zijn bakkes dat zijn tanden ten tweeden male scheef uit zijn muil hingen. ‘Geen penetratie bij klaarlichte dag in mijn keuken, ge zoudt beter de tafel zetten, gij ellendige geilaard,’ ordonneerde ze streng.   

Ze lachte even in mijn richting alsof er niks gebeurd was, herschikte haar kledij en ging toen gewoon weer over tot de orde van de dag. Ze ging met name verder met de bereiding van een teil saus waarmee je half hongerend Afrika minstens een week weer op de been had kunnen helpen. Mijn grootvader kweet zich ietwat nukkig van zijn opgelegde taak en dekte de tafel. Het ontging mij geenszins dat hij zich daarbij geregeld aan zijn stijve cervelaat krabde.   

Terwijl hij zo bezig was, bekeek ik de man. Wat was hij toch vreselijk dik, mijn grootvader. Zijn gewicht hebben wij nooit mogen vernemen omdat het op boerenerven niet de gewoonte was om hele dagen zichzelf op een weegschaal te hijsen teneinde zijn huidige gewicht te taxeren. Het zou die agrariërs aan hun fluit roesten hoeveel te veel zij wogen. Als ze maar gezond waren. Die mensen hadden wel andere dingen aan hun hoofd. Uitkijken bijvoorbeeld dat zij op het erf niet in een paardenvijg, een hondendrol of een konijnenkeutel trapten.

Neen, wat grootvaders gewicht betrof, was het gokken en speculeren geblazen, maar neemt u van mij aan dat hij verdomd zwaarlijvig was. Vanwege zijn imposant postuur had het Belgisch Olympisch en Interfederaal Comité hem zelfs ooit een carrière als sumoworstelaar aangeboden, maar daar had mijn grootvader voor bedankt omdat hij die obligate mawashi maar niks vond. ‘Ik zal daar een beetje de debiel staan verbeelden in een gevechtsring met een brokke van een pamper aan mijn gat,’ zei hij tot de zegsman van het BOIC en daarmee was de kous af. Ze dronken samen nog een witteke of twintig en drie uur later verliet die zegsman ladderzat het erf en wist die brave mens nog met moeite hoe of hij heette en op welke datum hij was geboren. Op momenten dat hij mensen in driedelig maatpak dronken kon voeren, voelde mijn grootvader zich altijd geweldig in zijn sas. Zijn zelfgestookte jenever was legendarisch in de buurt en door vele inwoners zeer gevreesd omdat het alcoholpercentage levensgevaarlijk hoog was.

Ondertussen waren zij beiden aan het schransen geslagen. Mijn grootvader draaide gezwind een volledige worst in zijn orgel en boerde uit volle mond zijn algehele goedkeuring aangaande de kookkunsten van grootmoeder, die gretig lachte en zichzelf ook niet onbetuigd liet wat het achterwege laten van tafelmanieren betrof. Het tafereel had iets dubbelzinnigs. Aan de ene kant was er de gortige ongemanierdheid waarmee er gegeten werd, maar aan de andere kant straalde er ook een soort zachtmoedige liefde van hun beider gezichten.

Ik wilde dit verwrongen idyllisch tafereel niet langer verstoren en nam afscheid. Ik verliet de boerderij, liep het erf af en voelde hoe een nog steeds venijnige wind mijn gezicht geselde. Het gure weer stond in fel contrast met de warme menselijkheid daarbinnen.

door urbain alpain

  Liefde is vreemd
  Types - De Prostituee

:: denkt met weemoed terug aan oma, de boerderij, de slachtingen die daar plaatsvonden en de gigantische schranspartijen die daar op volgden ::

Een prachtige vertelling heer Alpain. Het haalt herinneringen bij me boven. Mooie herinneringen.
bromde Lennard (URL) om 10:19 (op Donderdag, 9 Juni 2005)

Rg leuk verhaal, heer Alpain. Alleen jammer dat er niemand dood gaat.
bromde Zoute snor om 10:23 (op Donderdag, 9 Juni 2005)

Ruik ik daar een vleugje Heere Heeresma?
bromde Marnix om 10:24 (op Donderdag, 9 Juni 2005)

‘twintig wittekes binnen drie uren’, voorwaar een straf gemiddelde.
bromde bicat om 10:26 (op Donderdag, 9 Juni 2005)

(Wegens chronisch gebrek aan msn gesprekken met tienermeisjes)

Thomas zegt:
ik snap heel weinig van vrouwen
Lennard zegt:
Je bent niet de enige
Thomas zegt:
eerst gaan ze heel enthousaist met je praten, dan gaan ze weg, dan gaan ze zo een beetje kijke
Thomas zegt:
en dan gaan ze weer weg
Thomas zegt:
en dan later gaan ze heel enthousiast doen
Lennard zegt:
En wat is het uiteindelijk geworden?
Thomas zegt:
friet
Lennard zegt:
Met of zonder meisje?
Thomas zegt:
met Maarten
Thomas zegt:
maar zonder lekkere blonde psychologe
Lennard zegt:
Psychologen. Daar zou ik niks mee willen hebben. Die zitten je de hele dag te analyseren.
Lennard zegt:
Krijg je de diepere betekenis voorgeschoteld van de saus die je bij de friet hebt gekozen. En wat dat te maken heeft met je relatie met je moeder toen je peuter was.
Lennard zegt:
“Frietje oorlog. Interessant…”
Thomas zegt:
tsja
Thomas zegt:
nou die Birgit was wel de lekkerste
Thomas zegt:
maar ik twijfel erg of ik langer dan 12 uur een relatie met haar zou willen
Lennard zegt:
Twaalf uur? Ik las vande week op Geenstijl dat vrouwen gemiddeld 12 minuten nodig hebben. Mannen 2,5 minuten gemiddeld.
Lennard zegt:
Relatie zei je. Sorry. Maar hoezo dan/
Thomas zegt:
nou ja
Thomas zegt:
paar uurtjes versieren en dan slapen ofzo
Thomas zegt:
en daar tussen in dan nog 12 minuten
Lennard zegt:
Dan zou jij 4,8x aan de beurt komen. Dat red je niet denk ik.
Thomas zegt:
ghghe
Thomas zegt:
14 minuten….
Lennard zegt:
Nou niet gaan lopen pochen hè. 1x in die twaalf minuten. Dan hoef je niet te blijven slapen want omdat je zo tegenvalt wordt je eruit gezet.
Thomas zegt:
pffff
Thomas zegt:
als ik een kamer heb wens ik die dan niet te gebruiken
Lennard zegt:
Oh. Jouw kamer.
Lennard zegt:
Maar dan nog. Je kunt het ook uit maken voor je gaat slapen.
Thomas zegt:
pfff
Thomas zegt:
ow, ik heb niet zo’n probleem met blijven slapen dan
Thomas zegt:
want dan heb je grotere kans op ochtendseks
Lennard zegt:
Maar dan heb je ook grotere kans op een relatie van meer dan 12 uur. En dat ging met haar niet lukken zei je. Waarom eigenlijk niet?
Thomas zegt:
pff
Thomas zegt:
geen idee
Thomas zegt:
nou ja
Thomas zegt:
ik weet niet
Thomas zegt:
maar je kan na eventuele ochtenseks altijd nog besluiten wat je gaat doen enzo
Lennard zegt:
Dat kan. Douchen bijvoorbeeld. Tandenpoetsen.
Thomas zegt:
ja
Thomas zegt:
persoontje het huis uit schoppen, of netjes een ontbijtje fixen
Lennard zegt:
Oh, hoe symbolisch. Een ontbijtje is een goede basis voor de rest van de dag. Tevens een metafoor: Een goed begin van een relatie die langer dan 12 uur duurt.
Lennard zegt:
Of zie ik dat verkeerd?
Thomas zegt:
och ja
Thomas zegt:
of
Thomas zegt:
bedankt dat je vol mocht spuiten, hier als bedankje
Lennard zegt:
een ontbijtje. Vanavond spruiten.
Thomas zegt:
Thomas and Birgit, sitting in a tree
Thomas zegt:
Kilo India Sierra Sierra India November Golf
Lennard zegt:
Kie aai es es aai en zjee
Lennard zegt:
Zou ik zeggen
Thomas zegt:
pff, jij zou als boekhoudcommando toch het internationale spellingsalfabet moeten kennen
Lennard zegt:
Kee dan. Vooruit.
Thomas zegt:
en moeten gebruiken
Lennard zegt:
Niet voor kleuterrijmpjes. Dan moet het fonetisch. Zo zijn de regels.
Lennard zegt:
Von is er weer.
Lennard zegt:
Ze heeft binnenkort weer iets voor het frietlog. Zei ze.
Lennard zegt:
http://www.haloscan.com/comments/vonneke.. en dan helemaal onderaan kijken.
Thomas zegt:
dan is het goed
Lennard zegt:
Heb je verder nog wat? Ik moet allemaal reserveringen en bankboekingen en zo doen vandaag. Hoort erbij zeggen ze.
bromde Lennard (URL) om 11:33 (op Donderdag, 9 Juni 2005)

Van: Techno Trade
Verzonden: woensdag 1 juni 2005 11:35:37
Aan: bicatkiers@hotmail.com
Onderwerp: Kranenland

| | | Postvak IN


Geachte heer Ploncheur,

Ik weet dat ik te laat ben met het aanbieden van onze design kranen, maar had ook niet verwacht mijn e-mail en antwoord te vinden op uw site.
Mocht u nog interesse hebben vraag ik u hierbij vriendelijk onze site te bezoeken, http://www.kranenland.nl

Mvrgr,
bromde Bibiana Senteur om 13:25 (op Donderdag, 9 Juni 2005)

Wat kost dat, zo’n jaarabonnement voor bicat.net?
bromde Lennard (URL) om 15:37 (op Donderdag, 9 Juni 2005)

Inclusief zwaailicht, 12 plops en 130 keer reageren: 400 Euro. Ik zal je even mijn bankrekeningnummer geven.
bromde Marnix om 15:50 (op Donderdag, 9 Juni 2005)

Het nummer is 5.

(Ik was er snel bij.)
bromde Marnix om 16:56 (op Donderdag, 9 Juni 2005)

Die grote bedragen van begin dit jaar, op je rekening, die waren dan misschien toch van mensen die nogal een slecht geheugen hadden. En medelijden met de weggespoelde medemensen verderop.

Mijn rekeningnummer is 1234567890, schijnt het. En voor de bank heet ik Henk Giropas en woon ik aan de Geldweg in Muntendam.
Raar kartonnen pasje. Gebruik het eigenlijk nooit.
bromde Hoof om 17:07 (op Donderdag, 9 Juni 2005)

He, ze hebben hier in de kliniek ook internet! Ik zag bij reet dat Hester Otter de informatie voor haar artikel bij elkaar heeft.

∗ Probeert dwangbuis los te krijgen zodat hij niet met neus hoeft te typen ∗
bromde Zoute snor om 17:08 (op Donderdag, 9 Juni 2005)

boert
bromde Dick T. om 20:13 (op Donderdag, 9 Juni 2005)

ziet dat hij vet geboert heeft en vraagt zich af hoezo?
bromde Dick T. om 20:14 (op Donderdag, 9 Juni 2005)

begrijpt er niets van en denkt nu dat zijn eigen berichten wellicht alleen voor hem als ‘bold’ zoals de Engelsen het noemen te zien zijn?
bromde Dick T. om 20:15 (op Donderdag, 9 Juni 2005)

weet het nu bijna zeker maar zou graag van de burgermeester van Bicatterveen of zijn slaaf bevestiging krijgen
bromde Dick T. om 20:16 (op Donderdag, 9 Juni 2005)

wordt nu langzaam leip want ziet de door hem geplaatste asteriksen vooraan en achteraan de zin niet meer terug
bromde Dick T. om 20:21 (op Donderdag, 9 Juni 2005)

:: herkent Dick T. ::

Dick T.! Het werkt niet meer op de oude manier! Het werkt alleen nog maar zo:

:: doet het kunstje voor ::

...of die neukend te gek gave vierkantjes van Hoof, maar die snap ik niet. Hoe is het met je schildpad?
bromde Kiers om 20:29 (op Donderdag, 9 Juni 2005)

Zeg eens Gudrugh Knöpdöttir, als jij moet biggen net als Maxima, verschiet jij dan ook van kleur van levendig rose tot grauwgrijs met opgezwollen vochtkuiten en een krulstaart?
bromde Kiers om 20:47 (op Donderdag, 9 Juni 2005)

Kiers! Maar waarom is alles wat ik typ dan vet! En waarom kan zoute snor wel sterrekes maken?
bromde Dick T. om 20:59 (op Donderdag, 9 Juni 2005)

ABC-Henk nam Hilda mee
DEF-Ik denk dat ik haar bef
GHI-

Ik kom niet uit GHI en ik moet het snel hebben voor een bruiloft. Komop jongens!
bromde mack om 21:08 (op Donderdag, 9 Juni 2005)

GHI-Ik bewerk Henk met mijn knie

∗ Bedenkt zich dat het hoe van die sterretjes in de paginabron te zien is ∗
bromde Zoute snor om 21:18 (op Donderdag, 9 Juni 2005)

[denkt heel lui binnen vierkante haakjes dat alpain een prettige bijdrage aan bicat heeft geleverd] echter bij de seks haakte ik af, alpain. kunt u dat verklaren?
bromde grtsklewrwa om 01:07 (op Vrijdag, 10 Juni 2005)

Heer grtsklewra, mijn grootvader heeft al danig veel mensen doen terug deinzen omwille van zijn vuigh gedrag dat u zich niet meteen eenzaam dient te gaan voelen in uw neiging tot afhaken. Zelfs drachtige vaarzen knijpen behoedzaam hun billen samen als die vlerk hen fluitend op het erf passeert. Er zijn in het dorp nu ook zelfhulpgroepen voor slachtoffers van De Sumomi (zoals men mijn grootvader hier is gaan noemen)opgericht waar ik u om redenen van privacy echter geen telefoonnummers kan van geven.

Storten op 5 schijnt echter ook te helpen!

Piekert zich suf over de vraag of hij de enige is die niet weet hoe hij in de source moet kijken!
bromde urbain alpain (URL) om 08:56 (op Vrijdag, 10 Juni 2005)

Wat een fantastische dag!

Nu eerst even water naar de zee dragen.
bromde Marnix (URL) om 09:16 (op Vrijdag, 10 Juni 2005)

Beste Urbain Alpain. Ik had eindelijk tijd om uw vertelling tot mij te nemen. Wat een prettig schrijfsel voor de vrijdagochtend. Het doet bij terugverlangen naar de warme broeierigheid van de hooiberg, de wakkerheid aanwakkerende geur van koeienmest en de immer fris zaadvragende ogen van de struise dochters op loopafstand. En dan te bedenken dat ik niet van het boerenland kom.

∗ kijkt in de source door het desbetreffende menu-item op te zoeken en de muis erop los te laten ∗

Alsjemenu!
bromde Hoof om 09:29 (op Vrijdag, 10 Juni 2005)

:: kijkt ook op het menu ::

Ha, friet! Ik dacht het wel…
bromde Lennard (URL) om 09:47 (op Vrijdag, 10 Juni 2005)

Menu?

Had ik daar laatst niet een hele week ingestoken?
bromde Kiers om 09:51 (op Vrijdag, 10 Juni 2005)

∗ mijmert voor zich uit ∗

Zucht!
bromde Eduardo om 10:26 (op Vrijdag, 10 Juni 2005)

Komt grrrrts nog voor de friet? Anders wordt mijn ritme verstoord.
bromde Lennard (URL) om 11:41 (op Vrijdag, 10 Juni 2005)

Greatings to you. Can you help me to find any more info?

forced sex movies
bromde forced sex movies () (URL) om 08:34 (op Maandag, 12 Juni 2006)

het slijk der aarde

Holle retoriek

"Aarsema, dan komen de tachtigerjaren puberale streeptinten van de eerste kabeltv binnen op mijn kolkende oogbollen als de tube mayonaise leeggeknepen in in een onderzoekende puberkringspier . Vage opgedroogde veegklodderstrepen op de dikke zware afstandsbediening die het allang niet meer doet. Bolle schermen versterken de aplastische rondingen. Antennes nog met coax en zaad in een sok, geurend naar kamille gemengd met nat speculaas. Jong zijn is zo mooi…"

"Zit je achter het meest nieuwe en hipste technologische apparaat van deze eeuw, kom je op een stukje internet over columns schrijven. En dat is nu exact wat ik zocht! Soms zoek je iets, en kan je het niet vinden. Maar nu wel! Ik zoek iets om mijn Nederlandse woordenschat in te verwerken. En dan zoek je, en zoek je, en dan VIND je!

Soms zoek je iets anders. En dan vind je het niet. Mannen, of vrouwen, pennen, papier, boeken, bekers of boodschappen, je vind het soms niet.

Maar nu heb ik het gevonden!

Groetjes Lieke"

(Lieke, Zelf een column schrijven)

"Daarom is bicat een lichtje, een vuurtoren voor de verloren lopende dolenden.
Want dat er velen op de dool. Een gevolg van zich onbestemd, zonder nuttig doel, afgevlakt en weinig bijzonder voelen maar misschien nog meer eengevolg van het vluchten voor deze zelfrealisatie, deze pijn van een ziel zonder importantie niet te hoeven voelen. En daar compensatie middelen voor zoeken en aangboden krijgen. Drugs, sex met dieren, sex met kinderen die geen leeftijd meer nodig schijnen te hebben, autorijden, schoeisel, weblogs, gangbangs, sport, wat al niet. Als het maar lijkt dat je vooral bezig bent. Al is het nietszeggend en immoreel, al is het bellenblazen met je mond dicht of een kraak zetten en minister zijn.

En dan is er bicat..aus blaue hinein zu uns gezogen, zonder eigenaren of aandeelhouders die stakingen uitlokken, zonder stompzinnig geleuter, nee, de magie van de fantasie, de fictie en de nederlandse taal aan de macht.
Een baken van troost, een zwoele geur vlak voor het slapen gaan, een enorme uitzinnige stapel draadjesvlees met dampende jus, een romance achter het frietkot, scooters en mobieltjes, vogels die hun eigen lied zingen, de eigen partituur kennen en geen regisseur of dirigent nodig hebben, de horror en thrill. Dat wat onbewust en ondergronds en ook van het leven zelf is. En niet wordt voorgeschreven door de krant, de tv, radio, politiek, banken en verzekeraars, speculanten die denken met 'de echte waarheid' om te gaan. Nee, ik ben geen echt schrijver maar wel groot fan van het schaarse bicat talent."
(Peter Novecento, Haagsche Post)

"Schuimbekkend van woede las ik de met een danige onverschilligheid geschreven colums betreffend de holocaust en Auschwitz. De flarden teksten vol schrijffouten en loze beweringen, getuigen van weinig historisch besef maar vooral een respectloze attitude jegens miljoenen slachtoffers. Vandaar mijn bijdrage met het verzoek de richtlijnen als opgesteld in de bijlage te respecteren en in acht te nemen.

vr groet

dhr. Papen"
(Daniël Papen, via email)

"Diep geroerd, met geknepen stembanden, omvloerste oogleden, brandend maagzuur en kloppende roede (het is tenslotte 5 december) mocht ik uw fraaie stuk proza over mijn getroebleerde netvlies laten glijden... De woorden vertalen zich moeiteloos in zielsetsende beelden. Dank!"
(bromde Zielknijper, 5 december 2005)

"Geachte heer,

Mag ik u verzoeken het plaatje van de te jonge dame van uw site te verwijderen. Er zijn namelijk nog al wat mensen die dit niet lollig vinden. Diverse klaag e-mails over gehad. Mag ik u er op attenderen dat het hier om Kinderporno gaat en de wetgever daar meer dan 4 jaar gevangenisstraf op heeft gezet. Ik ga ervan uit dat het om een misvertstand gaat, als moderator. Met vriendelijke groet.

Sociale Jeugd- en Zedenpolitie te Amsterdam
Commerciele zaken
020-5592585"
(i030142@planet.nl, 14 december 2004)

"Schitterend verwoord dat artikel over Clarence. Liep jaren met een missie, aan de voetballiefhebbers (niet de kenners) proberen uit te leggen dat Abe en Piet beter zijn dan het orakel uit betondorp. Was onbegonnen werk. Het klootjesvolk adoreert Ellen van Langen, Geesink en Rieu, en vinden mevrouw Blankers, Ruska en Roby lakatos maar niks, ze weten waarschijnlijk niet eens wie het zijn. Toen Keizer stopte heb ik jaren niet meer gekeken. Toen zag ik die Fin en een paar jaren later een Surinamer met een Nederlands paspoort (Had die Fin er ook maar een gehad). Ja en dan begint het heilige vuur weer te branden. Deze twee zijn tactisch en technisch het beste wat er op Nederlandse velden heeft rondgelopen (wat ik in mijn leven heb gezien). Keizer had niks met voetbal te maken, dat was ballet,kunst, en soms als het niet belangrijk was helemaal niks .En Abe ken ik van wat beelden, maar als je naar de verhalen over hem luistert hoef je de verteller maar in de ogen te kijken en herken je meteen de kenners uit die tijd."
(via mail, 23 oktober 2005)

"pedante snikkels, komen kut te kort. Webloggen is niet voor mietjes maar ook niet voor stoere geile binken, webloggen is namelijk een fenomeen, een spookbeeld voor blinden die zich vergapen aan de wijde wereld van het internet om zichzelf te ontmoeten, een monologue interieur te voeren en dan de echo terughoren, het internet dat een wonder is wat een dom irrationeel fenomeen is. Echt iets voor pedante snikkels en kale kutten die niet neuken maar wel in elkaars nek willen hijgen en tijd teveel hebben. Ik zou er helemaal niet aan beginnen en beroemd en rijk ben ik al, zegt het liefje. Ik heb de grootste en zij heeft de lekkerste en we verdoen de tijd liever in elkaar verstrengeld dan te vergooien op zo’n vervuilde weblogmarkt. Mot je alweer email beantwoorden enzo, in je vrije tijd, be je gek. Opzoute, stik dur maar in, Goossens, kijk maar uit dat ze niet vreemdgaan terwijl jij al die poen verdient, sneue wolf, ouwe rukker, voordat je het in de gaten hebt sta je een verschrikkelijk stinkend goedje op je scrotum te smeren terwijl je staat te huilen omdat je zo belazerd bent terwijl je het alleen maar goed bedoeld, voor ons allebei schatje, weetje, heerlijk met vakantie strax, saampjes, maar vanavond moet ik werken snappie, centjes verdienen mot pappie, kijk niet zo beteuterd, je wilt helemal niet naar de Lidl, je wilt daar nooit gezien worden zei je, nou dan. Nou tot strax dan, he ?"
(nove, 12 oktober 2005)

"Bicat.net, dat is toch die achterlijke webstek voor rukkende, boerende en altijd bezopen kerels? Dat zielige pathetische zooitje ongeregeldheden dat uitgebraakte hersenkwak probeert te verkopen als prozadrek? Natte winden, dikke drollen, kleverige onduidelijkheden? Slurptrekkende draaigorgels, voorhuidjogging avant la lettre en berensgrote buikglijers?" (Jeremias Schubbenrug, in Nova, 4 oktober 2005)

Reageerziekte

"Op een vrolijke dag toen ik aan mijn, voor al 11 jaar, allerbeste vriendin de liefde heb verklaard en binnen luttele seconden de meest euforische gevoelens door mijn ziel heen flitsten typte een verslag van school begon k te typen en dit kwam tevoorschijn op het samengeperste hoopje uitwerpselen wat ik beschouw als mijn laptop, want zoals velen het niet slecht zou doen als zij dit beseften is bezit enkel een illusie.

Conclusie & nawoord

Niet alleen symbolen hebben invloed op ons doen en denken, de manier waarop ieder mens zichzelf ziet en andere zegt meer over die persoon dan over anderen. Elk mens gaat zijn eigen weg, en het is jammer dat er uit commerciële geldzucht zoveel miscommunicatie ontstaat tussen mensen. Welk mens is beter, het mens dat genadeloos elke, in zijn ogen misdadiger, ritueel vermoord, of die mens die de opdracht geeft om onbewuste signalen stuurt via reclamespotjes en zo het materialisme hoger prijst dan het gevoel om bewust van jezelf en je daden te zijn? Draait het dan uiteindelijk allemaal om geld?
De een vermoord mensen die hun hele leven anderen pijn doen, en de ander roept het gevoel op dat er niets beter is dan nike schoenen in combinatie met een stoere jack met een bontkraag, dat gedoe met die bontkragen id volgens mijn theorie gebaseerd op het paringsgedrag van leeuwen, hoe groter en mooier de manen, des te meer aanzien ze hebben en kans op leiderschap en hoe meer kans ze hebben dat hun genen worden doorgegeven ;).
Door niet te realiseren waar je mee bezig bent, of niet wie, maar wát je eigenlijk bent, ontstaat er miscommunicatie en disharmonie in de maatschappij. Opgaan in de massa kan leiden tot afgunst en afkeer van het geloof in jezelf en in anderen.

En ik wens hierbij balkenende en zijn hele tweede kamer heel veel succes met het oplossen van de “problemen” hier in Nederland, want zo schieten we geen reet op.

Oja, en een gelukkig Nieuwjaar!

Zondag 7 januari 2007, Frank Hooijer"
(Frank Hooijer, 7 Januari 2007)

"Ik had het allemaal al wel eens meegemaakt en niets was mij te dol geweest: eonisme, vice anglais, flaggelatie, ja zelfs koprofagie. Ik was dan ook met graagte ingegaan op de omineus-priapische woorden en lubrieke blikken die "Ellen" tijdens ons gezamelijk consumeren eerder die avond op mij had gericht. Toen we, media nox, eenmaal in haar slaapkamer waren aangekomen, gaf zij steeds minder blijk van doorgaans aan haar toegeschreven mesquinerie. Integendeel,loodzwaar en onvermijdelijk hing het veile sneukelen in de lucht. Binnen no time was de vloer dan ook bezaaid met exuvieën en toonde zij mij haar zinnenprikkelende Junonische leest. Na intiem pidjetten en enige orogenitale schermutselingen (waarbij brod noch javelijn werd ontzien),sloegen wij serieus aan het procreëren. Cunnus en Curacaoënaar leken welhaast voor elkaar geschapen. Hoewel haar defloratie al enige tijd terug had plaatsgevonden, pandoerden wij als nooit tevoren, daarmee verschillende tenesmen bewerkstelligend. Het is maar goed dat haar echtgenoot van deze sluikmin nooit wat heeft gemerkt..."
(TiTo, mei 2006)

"Schrijf eens over vrouwen en hun plek of plaats in de allesverterende zakenoorlogen. Want als er stereotype mannen met diep verborgen schaamtegevoelens over hun potentie problemen en erectiestoornis (taboe naturlijk) dan is dat manifest in hun 'vlucht vooruit' in de freudiaanse wapencultuur. Elke geweerloop, elke zwaardere tank is een gestileerd erectiel apparaat vol dodelijke munitie opgepomnt met miljoenen kogels in een spurt naar het doel wat als lustsymboliek een 'lilith' in een duizelige extase zou moeten brengen want zo 'is de kracht van het leger'. Stoere mannen die eerst de vrouwen opgeilen, dan met hun duwtje in de rug erop los gaan om 'de vijand te onthoofden'. Ik als watje moet altijd vreselijk lachen om die serieuze gezichten die de mannen politici en militairen bij hun gepiep, gezeur en gezeik en hun broodnodige verklaringen trekken.
U, als warmbloedige heterovrouw zal zich wezenloos kunnen uitleven 'tussen de hitsige Jantjes'. Ik stel voor dat u zich een voorstelling maakt over de gang van zaken in de nachten op zo'n nomadenkamp met satellietvererbindingen in de maanloze nachten van de nieuwe woestijnen die worden ontgonnen, namens u en mij, natuurlijk, vanzelf, juist, nee, uiteraard. Het mag ook wel een andere uiterst vervelende erectiestoornis gaan, de ejaculatie praecox. Dat gaat dan vast over de linkse oppositie, denk ik dan, kunt u het fijn neutraal houden.

U bent toch op alle kaasmarkten thuis, hard op weg om zich te bekwamen in een genre waar sex met hoofdletters geschreven moet worden. Vooral de sex benadrukken, Lilith. Veel gore geile, harde, wrede sexscenes, met blinddoeken, kidnap, politiehandboeien, touwen en katrollen, gedwongen masturbatie tussen mannen, tussen vrouwen, scarring en kaalscheren en tot huilens toe dat gepomp met dildo's en dat monotone gezoem van vibratoren sfeervol brengen. Vooral geluiden en kleuren beschrijven, daar ben ik gek op."
(Peter Novecento)

"Is er iemand in de zaal die nog wil doneren aan een zielige arme homosexueuele neger met een onbeschrijflijke ziekte zwaargelovig te dom om te leren of te schijten die bovendien een oog mist en denkt dat de duivel soep in een blik stopt want hoe komt het er anders in en tegelijkertijd vreselijk gebukt gaat onder de laatste Tsunami of de vrees daarvoor want zijn geitenoog gaf vanmorgen onheil aan? Of anderszins zijn hypocriete tot op het bot zwarte geweten schoon wil kopen voor een luchtig schijntje of nóg liever zichzelf onsterfelijk wil maken over het lijk van een ander? Nee? Eénmaal? Andermaal? OK, dan ben ik ook pleite en met Marnix mee naar dat gruwelijk dure restaurant. Bovendien is het al na zessen en sta ik in de baas z'n tijd de wereld te redden en zo heb de cao dat nooit bedoeld. Howdoe en de mazzel. "
(Hein Buffelruft, 28 dec 2005)

"De liefde is groots, ze breekt zonder haar gebit te gebruiken door elke granieten kop heen, verzwakt de wil en maakt elke stoere kerel tot een week omhulsel, een schaduw van zichzelf, een brabbelend luierkind, elke vent verandert van binnenuit en geweldloos door haar rijke zegeningen. Je krijgt een rijpe korstkaas als huid en een hart van vloeibaar goud. Verpletterend is ze en zij, de liefde, de warme zomerse, niet de winterharde en verbitterde tak dus, zit nog steeds vol met geheimen waar niemand de sleutel van kan vinden. Mysterieus is ze, als de ondergrondse geheimzinnige dictatuur van wereldwijde, alomvattende bekabeling waarlangs dagelijks kilometers gecodeerde data tussen de continenten flitsen. De liefde is een tectonishe plaat die schuurt en krast en gangen boort voor lavastromen van vleselijkheid en voedzame sappen die op geen enkele dieet mag ontbreken. Daarom is ze schaars. Tot slot..we heben allemaal een gat van onderen, onthou dat. "
(Nove, relatietherapeut, 3 dec 2005)

"Thanks! Voor de eerlijke en ijskoude bieren vooraf om de ergste dorst te lessen na een lange en vermoeiende reis. En de Champage daarna in gelukkig niet van die zuinige hoeveelheden maar gewoon ruim bemeten pullen. Dank ook voor de wonderschone oester die in zijn natuurlijke habitat beschermd en koel lag te wezen toegedekt met een warme dekentje bosui-liefde en een tikje Tabasco-ondeugd onder die deken. Dank voor de kleinste en schattigste St. Jacobsoesters die ik proefde in Balsamicostroop. Eerbied voor de kort aangebrade en met ontbijtkoek gestoofde kwartel. Ik proefde een tint Orange Marmalade hoewel je zei dat het er niet in zat. Ik hou het erop dat de chefkok zijn geheimen heeft en, hoe hooggeëerd zijn publiek ook mag zijn, ál zijn details zullen ze nooit te horen krijgen. Met liefde deed ik mijn sommeliertaken en het ‘kut-sommelier’ omdat ik de glazen niet tot de nok vulde, neem ik op de koop toe. Onder de indruk was ik van je tzatziki met shrimp en rode grapefruit. Zoet en zuur zoals Bitter & Sweet zoals het leven zelf zoals harmonie zo mooi kan zijn. Ook onder de indruk was ik van je zeewolf met tomatenchutney. Een rode knipoog op een licht in de boter aangezet visje zoals de boter bij de vis behoort te zijn. Je bewees jezelf door met het produkt mee te koken en de zeeduivel vochtig te houden en over te laten lopen in het bedje van zuurkool omrand door koele en volle crême fraiche en slechts gestopt door mosterd. Het zal mijn gebrek aan woordenschat zijn geweest deze poëtische beleving van samenstelling aan mijn disgenoot heer Visser uit te leggen, aan de wijn waarin het beestje zwom heeft het niet gelegen. Emotioneel werd ik bij het aangezicht van mijn vrouw in jouw open keuken, verliefd op de chefkok die zijn konijntje aan de haak had geslagen. Uit het konijnengezin weggetrokken, de zuigelingen achtergelaten en deskundig ontdaan van fluffy flaporen en prachtig gevild en daarna één minuutje aangebraden in de volle boter. Ach, je zei het nog, ‘nog even in de oven en gekeken hoe lang’ in antwoord op de vraag hóe lang dan, zoals Sebastiaan Bach ook vindt dat de piano zichzelf speelt. U zij geprezen met bijzondere gaven, maar het zal mijn eenvoudige ziel zijn die het zo ziet. De ingekookte fond een tikje gezoet nog niet eens meegerekend evenals de witte bonen-truffelpuree en rode kool met vijgen die in een restaurant van naam de kaart had kunnen aanvoeren. Jammer dat je er niet bij was met de kaas. Het zal de tol van de roem zijn geweest of de spanning van het koken op zulk een hoog nivo. Het siert de man die ook gewoon maar een mens van Vleesch & Bloed is gebleven. Het was uit de kunst hoe wij genoten van een walnoot uit Frankrijk gekraakt op de wals van braakgeluiden die wij van boven hoorden komen. Waarschijnlijk was je druk doende in de homard-naire. Het dessert ben ik kwijt evenals het betoog dat ik hield, maar dat was ik toen al kwijt. Het betoog hou je van mij tegoed. Ik zal het je vertellen als ik de liefde verklaar aan mijn vrouw zoals jij gisteren de keuken in het algemeen en ons in het bijzonder de liefde verklaarde. "
(Kiers de Maison, 27 november 2005)

"Ach, heer bicat, nu we het over eten en drinken hebben. Ik kan u te allen tijde aanraden, maar toch vooral in de herfst, van de ganzenlever te proeven. Zoekt u daarbij een zo eenvoudig mogelijk bewerkte ganzenlever, dus geen paté, niets met geconfijte uien of anderszins toevoegingen. U wilt ganzenlever proeven die met de hand is schoongemaakt door een oud boerenvrouwtje die hooguit peper, zout en wat cognac toevoegde en daarna op 70 graden in de oven met de deur op een kier de lever zachtjes liet warm worden. Niet smelten, want dan scheidt het vet van de lever en bent u uw produkt kwijt. Nee, u wilt de lever verwarmen zodat lever, peprer, zout en cognac een geheel gaan vormen. Dat wat u wilt proeven is de waarheid en niets anders dan de waarheid. Slaat u overigens wel in grote hoeveelheden in, niets zo erg als aan het einde te moeten constateren dat u nog wel wat had gelust. Nee, met veel dingen is het zo dat we nèt even meer moeten eten dan ons lief is. Nèt dat decadente punt van overdaad aantikken. Schenkt u daarbij een Gewürztraminer en bij voorkeur hoe ouder hoe beter en liever nog een Grand Cru dan een gewone. Maar als u dan toch uit wilt pakken dan komt u niet heen om de Tokay Pinot Gris.
Daarbij geserveerd met warm en geroosterd brioche brood."
(Harrie Stamper, 23 oktober 2005)

"Of die klassieke Suske & Wiske (het was nummer 78 als ik het goed heb): De Kakkende Kakkerlakken, die aflevering waarin Tante Sidonia in haar keuken te maken heeft met een steeds groter wordende populatie kakkerlakken, die voortdurend alles onderschijten, niet in de laatste plaats de biefstuk met friet die Tante speciaal voor Lambik had gebakken, tot grote woede van onze favoriete zeshaarder, die gelijk een spuitbus pakt en erop los begint te spuiten, dit tot groot enthousiasme van zowel Suske als Wiske, die duchtig beginnen mee te spuiten (we hebben het hier duidelijk over de periode waarin Suske en Wiske nog net zo milieubewust waren als George W. Bush die zijn privejet vanuit Kyoto liet terugvliegen naar zijn range in Texas omdat ie z'n favoriete cowboy-hoed was vergeten), maar in de spuitbus van Lambik blijkt een goedje te zitten dat er voor zorgt dat de kakkerlakken de volgende dag het formaat van een jong paard hebben (professor Barabas had een lege spuitbus gebruikt om zijn nieuwe groei-middel te testen en vergeetachtig als hij was, had hij het bij Tanta Sidonia laten liggen, puur uit teleustelling, want ook na gebruik van het groeimiddel had Tante Sidonia de professor uitgelachen toen hij zijn broek naar beneden deed), afijn, nu de kakkerlakken gegroeid zijn, schijten ze nog harder met als gevolg dat tante Sidonia, Lambik, Suske en Wiske hun huis worden uitgescheten, waarna ze Jerommeke erbij halen, wiens enige bijdrage een ENORME scheet is, gelukkig komt professor Barabas eraan met een grote smile op z'n mombakkes en een nog grotere bobbel in de broek die, zo zal even later blijken, amper in staat is de steeds groter wordende penis van Barabas te verhullen met als gevolg dat Tante Sidonia, gek van geilheid, zich op professor Barabas stort die vrijwel onmiddellijk klaarkomt en bovenop een van de reuzekakkerlakken kwakt die dan weer vrijwel onmiddelijk in elkaar krimpt en in het niets oplost, waarna ook Lambik en Suske en Jerommeke hun apparaat bewerken met het groeimiddel, zodat ze de volgende dag, onder de stimulerende leiding van Tante Sidonia en Wiske, de kakkerlakken dood masturberen. Knipoog Wiske. Einde."
(Max J. Molovich, 23 Augustus 2005)

"De vergelijking ‘vleesetend’ en ‘vrouw’ is een natte wensdroom. Het is veelbetekende symboliek dat er aan vegetarische mutaties man/vrouw/ hermafrodiet wordt gewerkt door de wetenschappelijke elite. Weten zij soms meer? Staat ons Armageddon te wachten ? De finale segregratie, het schisma van de sexen en de ondergang van hun zondige sexueel verkeer als geheime wapen om de wereldbevolking eindelijk zonder oorlogen te kunnen reguleren ? Reincarneren in een plantaardig bestaan in een potje aarde van robotformaties die miljoenen grijze racks van vruchtdragende en geurige planten produceren onder uiterst secure en berekende condities , zonder vrij zon of maanlicht, zonder zicht of gehoor, zonder tastzin, zonder geluid van wind en zee."
(nove, 6 Juni 2005)

Zelfbeschouwing

"Een man van middelbare leeftijd, beet je te dik, beetje te morsig. Baardje of sik wellicht. En witte schilfertjes sieren zijn gelaat. Hij rookt en hij drinkt, maar in tegenstelling tot wat hij ons graag wil doen geloven, niet teveel. Hij is een ambtenaar, schaaltje 9. verder een liefhebbende vader die zijn frustratie over het uitblijvende en waarschijnlijk nooit meer komende grootse leven heeft verruild voor een soort van komisch cynisme. Hij neemt het niemand kwalijk behalve misschien soms zichzelf, maar dan alleen na een Westmalle Tripel te veel. Hartstochtelijk supporter van NAC of een andere club ten zuiden van de grote rivieren, want dat hij een Brabander is moet haast wel. Zo stel ik mij Kiers voor, maar wellicht is het wel gewoon die homofiele Indo die bij Serudang de lege borden ophaalt..who knows.."
(Andy Möller, Gelsenkirchen)

"Het is vast een meteroloog, een weermenneke met een gesmoorde sexualiteit, eentje met een enorm taboe. Een vrijgezelle biologieleraar met verlatingsangst kan ook. Zo'n eenzaam type die nog steeds bij zijn moeder woont en al jaren lesgeeft in het basisonderwijs. Zo'n anonieme 13 inhetdozijnman die spaarzaam leeft, de piepers schilt en de afwas doet, zo eentje die op de middagwandeling met het hondje van moeders vanachter de krant bij een speeltuin of in het park naar stoeiende of voetballende jochies kijkt en de pijn verzwijgt. Een masochist die het taboe koestert.
Zo'n kleffe smeerlap van een potentiele serieverkrachter met banden in een hechte kerkgemeenschap waarop moeders zo trots is omdat hij naast het lesgeven ook nog als hobby het locale knapenkoor dirigeert. Zo eentje die maar beter melancholieke verhaaltjes moet blijven schrijven. "
(Nove, 22/11/2005)

"Ach ja, leuk, schrijvers.

Beetje zo in je donkere hol aan de wereld knagen. Puur verongelijkt verdedigen van een door mede niet-aanwezigen geschapen superieure schertswereld. Lurken aan je pijp. Pijpen aan je lurk. Woorden in langgerekte nadenkzinnen omzetten. Protserige taalvlekjes. Huilerige holheden. Fletse vondsten. Massieve monomane monsters. Een zielige berg toevoegingen aan de duistere put die al veel te lang overstroomt door de gemankeerde bijdragen van nerveus krabbelende geesten met een ongepast gevoel van eeuwigheid.

Die sfeer.

Geef mij maar parkeerwachten. "
(Marnix, 21/11/2005)